ကရုဏာလက္မ်ား ကမ္းလင့္ေပးပါ...

စား၀တ္ေနေရးအဆင္ေျပေစရန္ ဆန္အိတ္လွဴျခင္း ႏွင့္ အျခားလိုအပ္သည္မ်ား လွဴဒါန္းျခင္းတို႔ျဖင့္ လစဥ္ ေထာက္ပံ့သြားမည္ျဖစ္ပါသည္။ သီလရွင္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား ေအာင္ျမင္စြာ ပညာသင္ၾကားႏိုင္ေရး အတြက္ အနီးကပ္စာျပေပးမည့္ ဆရာမ (၆) ဦးအား တစ္လလွ်င္ (၅) ေသာင္းက်ပ္ျဖင့္ ငွါးရမ္းေပးရန္ စီစဥ္ထားပါသည္။ ပညာေရးအလွဴအား ေစတနာရွင္မ်ားမွလည္း ပါ၀င္ လွဴဒါန္းႏိုင္ပါသည္။ ေကာက္ခံရရွိေသာ အလွဴေငြမ်ားအား ဘဏ္စာအုပ္ထားရွိ၍ ေငြစာရင္းရွင္းတမ္းအား လစဥ္ေဖာ္ျပသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာင္းသား/ေက်ာင္းသူမ်ား၏ မွတ္တမ္းမ်ားအား အလွဴရွင္မ်ားထံသို႔လည္း ေပးပို႔သြားပါမည္။

ပညာေရးအလွဴေတာ္ ႏႈိးေဆာ္ခ်က္
သီလရွင္ ဆရာေလးမ်ားႏွင့္ ကေလးမ်ား ဇြန္လအမီ ေက်ာင္းတက္ႏုိင္ေရးအတြက္ ကာလဒါန ကုသုိလ္အျဖစ္ သဒၶါတတ္အား နည္းမ်ားမဆုိ လွဴဒါန္းကူညီၾကပါရန္ ႏႈိးေဆာ္အပ္ပါသည္။
၀ိမုတၱိရသ အဖြဲ႔သားမ်ား
------------------------
ေနာက္ဆက္တြဲသတင္း.....
ပညာေရးအလွဴေတာ္လႉဒါန္းမည့္အစီအစဥ္
ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ လူငယ္မ်ား အသင္းမွ ဦးစီး၍ (၂၀၁၁) ခုႏွစ္တြင္ န၀မတန္းသို႔ တက္ေရာက္မည့္ ေက်ာင္းသား (၂၅) ေယာက္ႏွင့္ ေက်ာင္းသူ (၂၅) ေယာက္အား ပညာေရးေထာက္ပံ့မႈျပဳလုပ္ေပးႏိုင္ရန္ စီစဥ္ထားပါသည္။
ျပဳလုပ္မည့္အစီအစဥ္
ေက်ာင္းသားမ်ားအား ေရႊေစတီဘုန္းႀကီးေက်ာင္း (ဆရာေတာ္ ဦးေတဇႏၵိ၊ ခ/(၃) ရက္ကြက္၊ ေရႊေစတီေက်ာင္း၊ မဂၤလာဒုံၿမိဳ႕နယ္) တြင္ထားရွိမည္ျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ မိမိတို႔ ဆႏၵအေလ်ာက္ ကိုရင္၀တ္လိုကလည္း ၀တ္ႏိုင္ပါသည္။ ေက်ာင္းသူမ်ားအား အေသာကာရာမ သီလရွင္စာသင္တိုက္ (ဆရာေလးေဒၚသုနႏၵာ (ဖုန္း-၀၉-၈၆၂၈၈၁၁)၊ ၀ါယာလက္ေစ်းမွတ္တိုင္၊ ေရႊႏွင္းဆီရပ္ကြက္၊ မဂၤလာဒံုၿမိဳ႕နယ္) တြင္ထားရွိပါမည္။ အေသာကာရာမေက်ာင္းမွ သီလရွင္မ်ားသာလက္ခံသည္ျဖစ္၍ ေက်ာင္းသူမ်ားမွာ သီလရွင္၀တ္ရပါမည္။ သီလရွင္မ်ားတက္ေရာက္ရမည့္ အ.ထ.က ေက်ာင္းမွာ အေသာကာရာမ ေက်ာင္းမွလက္ရွိ သီလရွင္မ်ား တက္ေရာက္ေနေသာ ေက်ာင္းျဖစ္၍ ပညာသင္ၾကားမႈတြက္ အခက္အခဲ မရွိႏိုင္ပါ။ စာသင္သူမ်ား စား၀တ္ေနေရးအဆင္ေျပေစရန္ ဆန္အိတ္လွဴျခင္း ႏွင့္ အျခားလိုအပ္သည္မ်ား လွဴဒါန္းျခင္းတို႔ျဖင့္ လစဥ္ ေထာက္ပံ့သြားမည္ျဖစ္ပါသည္။ သီလရွင္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား ေအာင္ျမင္စြာ ပညာသင္ၾကားႏိုင္ေရး အတြက္ အနီးကပ္စာျပေပးမည့္ ဆရာမ (၆) ဦးအား တစ္လလွ်င္ (၅) ေသာင္းက်ပ္ျဖင့္ ငွါးရမ္းေပးရန္ စီစဥ္ထားပါသည္။ ပညာေရးအလွဴအား ေစတနာရွင္မ်ားမွလည္း ပါ၀င္ လွဴဒါန္းႏိုင္ပါသည္။ ေကာက္ခံရရွိေသာ အလွဴေငြမ်ားအား ဘဏ္စာအုပ္ထားရွိ၍ ေငြစာရင္းရွင္းတမ္းအား လစဥ္ေဖာ္ျပသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာင္းသား/ေက်ာင္းသူမ်ား၏ မွတ္တမ္းမ်ားအား အလွဴရွင္မ်ားထံသို႔လည္း ေပးပို႔သြားပါမည္။ အေသးစိတ္ေဆာင္ရြက္မည့္ အခ်က္အလက္မ်ားအားလည္း ဆက္လက္ေဖာ္ျပသြားပါမည္။
ေလ်ာက္ထားမည့္ သူမ်ား ျပည့္စုံရမည့္အခ်က္မ်ားမွာ
(က) ေက်ာင္းသူမ်ားမွာ သီလရွင္၀တ္ႏိုင္ရပါမည္။
(ခ ) မိဘမ်ားမွ ေနထိုင္ရန္ခြင့္ ျပဳသူျဖစ္ရပါမည္။
(ဂ ) စာသင္သားမ်ားေနထိုင္မည့္ ေက်ာင္းတြင္း စည္းကမ္းမ်ားကို တိက်စြာလိုက္နာရပါမည္။
(ဃ) ေက်ာင္းထားရန္ အမွန္တကယ္အခက္အခဲ ရွိေနသူျဖစ္ရပါမည္။
အထက္ပါအခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စုံသူမ်ားသည္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာလွဴငယ္မ်ား အသင္းသို႔ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းႏိုင္ပါသည္။ (http://mmtheravada.org)
ဆက္သြယ္ရန္လိပ္စာ
ကိုထြန္းထြန္းလိႈင္
ဖုန္း ၀၉-၇၃၀၆၂၈၁၁
htunhtunhlaing82@gmail.com

Saturday, June 4, 2011
အအိပ္အေန ကေမာက္ကမ ျဖစ္ျခင္း
ကာမ...
ဝတၳဳကာမကို အလိုရွိေသာ သတၱဝါအား ထိုဝတၴဳကာမကို အလိုရွိတိုင္း အျပည့္အစံုရခဲ့မူ ယင္းသို႔ အလိုရွိတိုင္း ရေသာေၾကာင့္ ဧကန္ ႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္ေသာ စိတ္ရွိ၏။ 773
ကာမကို အလိုရွိသည္ျဖစ္၍ လိုလားေတာင့္တမႈ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ထိုသတၱဝါအား ထိုကာမတို႔ ဆုတ္ယုတ္ကုန္မူ ျမားပစ္ခံရသူကဲ့သို႔ ေဖာက္ျပန္ေတာ့၏။ 774
ေျမြ၏ ဦးေခါင္းကို မိမိ၏ ေျချဖင့္ ေရွာင္ဖယ္သြား သကဲ့သို႔ အၾကင္သူသည္ ကာမတို႔ကို ေရွာင္ဖယ္၏၊ သတိရွိေသာ ထိုသူသည္ ေလာက၌ ဤကပ္ၿငိမႈ 'တဏွာ' ကို ေကာင္းစြာ လြန္ေျမာက္ႏိုင္၏။ 775
အၾကင္သူသည္ လယ္ယာ ေျမ အိမ္ရာ ေရႊ ေငြ ႏြား ျမင္း ကြၽန္ အမႈလုပ္ မိန္းမေဆြမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ အျခား ကာမဂုဏ္မ်ဳိးတို႔ကို တပ္မက္ေမာ၏၊ အားမရွိေသာ ကိေလသာတို႔သည္ ထိုပုဂၢိဳလ္ကို ႏွိပ္စက္ကုန္၏၊ ထိုထိုေဘးရန္တို႔ ႏွိပ္စက္ ခံရေသာေၾကာင့္ ေရသည္ ေလွကြဲသို႔ မျပတ္ဝင္ဘိ သကဲ့သို႔ ဆင္းရဲသည္ ထိုပုဂၢိဳလ္ကို မျပတ္ လိုက္ေနေတာ့၏။ 776-777
ထို႔ေၾကာင့္ သတၱဝါသည္ သတိထားလ်က္ ကာမတို႔ကို အခါခပ္သိမ္း ေရွာင္ၾကဥ္ရာ၏၊ ေလွကို ေရပက္ထုတ္လ်က္ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ေလွာ္ခတ္သြား သကဲ့သို႔ ထိုကာမတို႔ကို ပယ္ထုတ္၍ ၾသဃေလးျဖာ သံသရာကို ကူးေျမာက္ရာ၏။ 778
၁ - ကာမသုတ္၊ အ႒ကဝဂ္၊ သုတၱႏၲပိဋကတ္၊ ခုဒၵကနိကာယ္။
Even if you’re bad,…
သဗၺညဳ ဘုရားရွင္တုိ႔၏ အႏႈိင္းမဲ့ ဥာဏ္ေတာ္ ( ၁၀ ) မ်ိဳး
(၁) ဌာနာ ဌာန ေကာသလႅဥာဏ္ေတာ္ -
(၃) သဗၺတၳဂါမိနီ ပဋိပဒါဥာဏ္ေတာ္
(၅) သတၱာနံ နာနာ ဓိမုတၱိကတာ ဥာဏ္ေတာ္
(၈) ပုေဗၺ နိ၀ါသာ ႏုႆတိ ဥာဏ္ေတာ္
(၉) စုတူပ ပါတ ဥာဏ္ေတာ္
(၁၀) အာသ၀ါနံ ခယာ အနာသ၀ ေစေတာ၀ိမုတၱိ ပညာ၀ိမုတၱိ ဥာဏ္ေတာ္
ဂ်က္ လီ ေျပာျပတဲ့ ေငြတစ္က်ပ္ရဲ႕ စြမ္းအား (၂)
တရုတ္ ၾကက္ေျခနီ အဖြဲ႔က ဝမ္ ရွဳေနာင္က ေျမငလွ်င္ လႈပ္ၿပီးေနာက္ One Foundation အဖြဲ႔ရဲ႕ ျမန္ဆန္မႈႏွင့္ သက္သက္သာသာေလး လုပ္ေဆာင္သြားမႈအေပၚ ခ်ီးၾကဴးစကားေတြ အျပည့္ ဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဂ်က္ လီႏွင့္ ေစတနာရွင္ တစ္စုဟာ ပိုၿပီးလိုအပ္မည့္ ကယ္ဆယ္ေရး ပစၥည္းေတြ ေပးလွဴဖို႔ တရုပ္ျပည္ ငလွ်င္ဒဏ္သင့္တဲ့ ေနရာေတြကို ခ်က္ခ်င္းပဲ အေျပးအလႊား လာၾကတယ္။ One Foundation အဖြဲ႔ဟာ ထိခိုက္ခံရတဲ့ ေဒသေတြမွာ စာသင္ေက်ာင္းေတြ ေဆာက္လုပ္ဖို႔ႏွင့္ က်န္းမာေရး ဆိုင္ရာ အေဆာက္အဦေတြ ေဆာက္လုပ္ဖို႔ ယြမ္ ႏွစ္သန္း ($ 292,000) ကို ခြဲေဝလွဴဒါန္းပါတယ္လို႔ သူမက ဆိုပါတယ္။
(ဆက္ပါဦးမည္။
ဂ်က္ လီ ေျပာတဲ့ ပရဟိတလုပ္ငန္းအတြက္ အမ်ား ယုံၾကည္ႏိုင္မည့္ အဂၤါရပ္အေၾကာင္း ပါဝင္မည့္ နိဂုံးပိုင္းကို မၾကာမီ တင္ေပးပါမည္။)
ေမတၱာျဖင့္
ဘုန္းဉာဏ္
ဇြန္လ ၄ ရက္ေန႔တရားအစီအစဥ္မ်ား။
၂၀၁၁ ခု ဇြန္လ ၄ ရက္ ( ၁၃၇၃ ခု နယုန္လဆန္း ၃ ရက္ ) စေန ေန႕
ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ၀၀း၀၀ နာရီမွ ၂၄း၀၀ နာရီ အထိ...
သီတဂူ ဆရာေတာ္ ေဒါက္တာ အရွင္ ဥာဏိႆရ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ...
၁) ဓမၼၶ ရတနာ့ ဂုဏ္ရည္ (၁)
၂) ဓမၼၶ ရတနာ့ ဂုဏ္ရည္ (၂)
၃) ဓမၼ ရတနာ့ ဂုဏ္ရည္ (၃)
၄) ဓမၼ ရတနာ့ ဂုဏ္ရည္ (၄)
၅) ဓမၼ ရတနာ့ ဂုဏ္ရည္ (၅)
၆) ဓမၼ ရတနာ့ ဂုဏ္ရည္ (၆)
၇) သိ႒ဓမၼ အၿမတ္တရား (၁)
၈) သိ႒ဓမၼ အၿမတ္တရား (၂)
၉) သစၥာ ေမတၲာ စြမ္းရည္ (၁)
၁၀) သစၥာ ေမတၲာ စြမ္းရည္ (၂)
၁၁) ေ၀ႆႏၲရာသတၲိ သုတၲန္ (၁)
၁၂) ေ၀ႆႏၲရာသတၲိ သုတၲန္ (၂)
၁၃) ဘဒၵ၀ဂၢီ ညီေနာင္သုံးက်ိပ္ (၁)
၁၄) ဘဒၵ၀ဂၢီ ညီေနာင္သုံးက်ိပ္(၂)
၁၅) စိတၲသူၾကြယ္ အတၳဳပတၲိ(၁)
၁၆) စိတၲသူၾကြယ္ အတၳဳပတၲိ (၂)
၁၇) အ႐ွင္နာဂသိန္ႏွင့္ အဘိဓမၼာ (၁)
၁၈) အ႐ွင္နာဂသိန္ႏွင့္ အဘိဓမၼာ(၂)
၁၉) တဖုႆႏွင့္ ဘလႅိကညီေနာင္ (၁)
၂၀) တဖုႆႏွင့္ ဘလႅိကညီေနာင္ (၂)
တရားေတာ္မ်ားကိုလႊင့္ၾကားေပးသြားပါမည္။
တရားကိုခ်စ္ခင္၊ တရားကိုျမတ္ႏိုး၊ တရားႏွင့္ေပ်ာ္ေမြ႔သူတိုင္း ဘ၀၏
ျငိမ္းေအးရာ တရားထူး၊တရားျမတ္မ်ား ရွာေတြ႔ႏိုင္ၾကပါေစ။
When I say that 'I am a Buddhist',
Instead I'm shouting that
'I am going to Heaven while you are on
a one way ticket to Hell' mindset.
Instead I'm confessing that
I am ignorant of much Truth and
need the Buddha Dhamma to be my guide.
I'm not trying to show 'One-upmanship' or arrogance
need the Buddha, Dhamma and Sangha
When I say 'I am a Buddhist',
Instead I'm admitting I have failed time and
again to let go of my Greed, Hatred and Ignorance,
and need the Buddha Dhamma to
help me develop qualities of
When I say 'I am a Buddhist',
In reality my flaws are far too visible,
အလွဴဒါန ျပဳၾကရာတြင္…
စင္စစ္ အလွဴဒါနျပဳၾကသည့္အခါ လွဴသမွ် အက်ိဳးရရန္ႏွင့္ မွန္ကန္သည့္အလွဴျဖစ္ရန္ အေရးႀကီးလွေပ၏။ မိမိအလွဴသည္ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္အတြက္လည္း အက်ိဳးရွိ၊ သူတပါးကုိလည္း မထိခုိက္သည့္ အလွဴျဖစ္ရန္ လုိသကဲ့သုိ႔ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း စစ္မွန္သည့္ ေစတနာသဒၶါတရားျဖင့္ လွဴတတ္ရန္လည္း အထူးလုိအပ္လွေပ၏။ အလွဴဒါနဟူသည္ ေပးကမ္းျခင္းဟု အဓိပၸါယ္ရေသာ္လည္း မွန္ကန္သည့္အရာ၊ လုိအပ္သည့္အရာ၊ အျပစ္မရွိသည့္ အရာမ်ားကုိ ေပးလွဴတတ္မွသာ အလွဴဒါနေျမာက္ႏုိင္ေပ၏။ မေပးလွဴသင့္သည့္အရာ၊ မေပးလွဴအပ္သည့္ အရာမ်ားကုိ ေပးလွဴမိပါက အလွဴဒါနမေျမာက္သည့္အျပင္ စစ္မွန္သည့္ ဒါနမဟုတ္ဘဲ ဒါနအတုသာ ျဖစ္ေနတတ္ေပ၏။
ဗုဒၶစာေပတြင္ မလွဴသင့္သည့္ အလွဴဒါန သုိ႔မဟုတ္ ဒါနအတုေခၚ ဒါနမမည္ေသာ အရာငါးမ်ိဳးရွိေၾကာင္း ေဖာ္ျပထား၏။ ထုိငါးမ်ိဳးမွာ
၁။ ေသရည္ေသရက္ ဘိန္းစသည့္ မူးယဇ္ေဆးဝါးမ်ားကုိ ေပးလွဴျခင္း မဇၨဒါန
၂။ ကပဲြသဘင္က်င္းပေပးျခင္း သမဇၨဒါန
၃။ ေမထုန္အလုိ႔ငွါ မိန္းမမ်ားကုိ ေပးလွဴေပးျခင္း ဣတၳိဒါန
၄။ ႏြားမတုိ႔အလယ္သုိ႔ ႏြားထီးကုိ လႊတ္ေပးျခင္း ဥသဘဒါန ႏွင့္
၅။ ရာဂကုိ လႈံေဆာ္ေပးတတ္သည့္ ပန္းခ်ီးပန္းပုစသည္တုိ႔ကုိ ေပးလွဴျခင္း စိတၱကမၼဒါန ဟူေသာ ဤငါးမ်ိဳးပင္ ျဖစ္၏။ (ဝိ၊ ၅၊ ပါ၊ ၂၃၁) ဤဒါန အမ်ိဳးအစား ငါးမ်ိဳးတုိ႔သည္ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္းျဖင့္ ဒါနမေျမာက္သကဲ့သုိ႔ အလွဴခံ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအားလည္း ကိေလသာကာမႏွင့္ အကုသုိလ္တရားသာ တုိးပြားေစသျဖင့္ ကုသုိလ္မျဖစ္ဘဲ အကုသိုလ္ကုိသာ ျဖစ္ေစတတ္ေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စစ္မွန္သည့္ အလွဴဒါနကုိ ျပဳလုပ္လုိသူမ်ားသည္ အထက္ပါ ဒါနအတု ငါးမ်ိဳးကုိလည္း ေရွာင္ရွားၾကရန္လုိအပ္ေၾကာင္း ဆုိျခင္းျဖစ္ပါ၏။
တစ္ခါက လူငယ္အခ်ိဳ႕၏ ေျပာဆုိသံကုိ ၾကားခဲ့ဖူး၏။ သူတုိ႔ထဲမွ တစ္ေယာက္က မိမိ၏ ေမြးေန႔အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ အရက္ဆုိင္တြင္ အရက္ဒကာခံမည့္အေၾကာင္း၊ ႏုိက္ကလပ္တြင္ ဒကာခံမည့္အေၾကာင္း ေျပာဆုိသည္ကုိ အျခား သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း သာဓုပါဗ်ာဟု ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ သာဓုေခၚသံကုိလည္း ၾကားခဲ့ရ၏။ ၾကားရသည္မွာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသကဲ့သုိ႔ သာဓုကုိ အလဲြသုံးစား ေခၚေနၾကပါလားဟုလည္းေတြးကာ မသိမႈမ်ား မ်ားလာၾကသည့္ ယေန႔ေခတ္ လူငယ္အခ်ိဳ႕အတြက္ အားမလုိအားမရ ျဖစ္ခဲ့ရ၏။ စင္စစ္ ထုိေမြးေန႔ရွင္ ဒကာေလးေျပာသကဲ့သုိ႔ ေမြးေန႔မွာ အရက္ဒကာခံျခင္းသည္ အလွဴမေျမာက္သည့္အျပင္ ကုသုိလ္လည္း ရမည္မဟုတ္ေပ။ ဒါနအတုေခၚ မလွဴေကာင္းသည့္ အလွဴကုိ လွဴျခင္းျဖစ္သျဖင့္ ေငြသာကုန္ၿပီး အက်ိဳးမရွိသည့္ အလွဴမ်ိဳးသာ ျဖစ္ေနေပ၏။ ကုသုိလ္မရလွ်င္ေတာ္ေသး၏။ အကုသုိလ္ပါ ရလုိက္ျခင္းကား မေကာင္းသည့္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈအထိ ျဖစ္ေပၚေစႏုိင္ေပ၏။ အရက္ေနာက္တြင္ ပါလာသည့္ အကုသုိလ္မ်ား၊ ႏုိက္ကလာပ္တြင္ ရလာသည့္ ကိေလသာမ်ားကား ဒါနအတုကုိ အလွဴျပဳခဲ့မႈ၏ လက္ေတြ႕အျပစ္မ်ားပင္ ျဖစ္ေနၿပီး ထုိအျပစ္မ်ားျဖင့္ ဘဝအဆုံးသတ္သြားလ်င္ကား အပါယ္အထိပင္ လားေစႏုိင္ေပ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အရာရာတြင္ ဒကာခံလုိသူမ်ား သတိျပဳရမည္မွာ လွဴတုိင္းဒါနမျဖစ္သည့္ အလွဴမ်ားကုိ ေစတနာေကာင္းေကာင္းျဖင့္ မလွဴမိၾကရန္ ျဖစ္ပါ၏။
အလွဴဒါနျပဳရာတြင္ အထက္ပါ ဒါနအတုမ်ိဳးကုိ မလွဴမိၾကရန္ သတိျပဳသင့္သကဲ့သုိ႔ အျခားအျခားေသာ အျပစ္ကင္းသည့္ အလွဴမ်ားကုိ လွဴသည့္အခါတြင္လည္း ေစတနာျပတ္ကာ အလွဴျမတ္ရန္ ႀကိဳးစားသင့္လွေပ၏။ သူေတာ္သူျမတ္မ်ားကဲ့သုိ႔ အလွဴအေပၚတြင္ စိတ္ထားရန္မွာ မလြယ္လွေသာ္လည္း သူေတာ္စင္မ်ားျပဳသည့္ အလွဴဒါနမ်ိဳးကုိ အတုယူကာ ႀကိဳးစားလုိက္နာ လွဴဒါန္းသင့္ၾကေပ၏။ မိမိအလွဴသည္ အတတ္ႏုိင္ဆုံး သပၸဳရိသဒါနေခၚ သူေတာ္ေကာင္းအလွဴမ်ိဳးျဖစ္ရန္ အားထုတ္သင့္လွေပ၏။ ထုိသုိ႔သူေတာ္ေကာင္း အလွဴျဖစ္ေစရန္ သပၸဳရိသဒါန (၅)မ်ိဳးရွိေၾကာင္း အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္၊ သပၸဳရိသဒါနသုတ္တြင္ ဖြင့္ဆုိရွင္းျပထား၏။ ထုိငါးမ်ိဳးမွာ
၁။ ဒါနႏွင့္ ဒါန၏အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္၍ တစ္နည္းအားျဖင့္ ရတနာသုံးပါး ကံကံ၏ အက်ိဳးကုိ ယုံၾကည္၍ ေပးလွဴျခင္း
၂။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ကုိ ႐ုိေသ၍လည္းေကာင္း၊ အလွဴဝတၳဳကုိ စင္ၾကယ္ေစ၍လည္းေကာင္း ေပးလွဴျခင္း
၃။ သင့္ေလ်ာ္ရာ အခ်ိန္ကာလ၌ ေပးလွဴျခင္း
၄။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္ အလုိရွိရာကုိ ခ်ီးေျမႇာက္လုိေသာ စိတ္ျဖင့္၊ တစ္နည္းအားျဖင့္ မတြန္႔မဆုတ္ လြတ္လြတ္ကၽြတ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေပးလွဴျခင္း
၅။ မိမိကုိယ္ကုိလည္း မခ်ီးေျမႇာက္၊ သူတပါးကုိလည္း မႏွိမ့္ခ်ဘဲ ေပးလွဴျခင္း (အံ၊ ၅၊ ပါ၊ သပၸဳရိသသုတ္၊ ႏွာ၁၅၂) ဟူေသာ ဤငါးမ်ိဳးပင္ ျဖစ္၏။
ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားသည္ အလွဴဒါန ျပဳၾကသည့္အခါ အထက္ပါ အခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ညီညြတ္စြာ ျပဳလုပ္တတ္ၾကေပ၏။ ယေန႔ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားလည္း အလွဴဒါန ျပဳသည့္အခါ ထုိအခ်က္မ်ားႏွင့္အညီ ျပဳလုပ္ႏုိင္လွ်င္ အမွန္ပင္ ျပည့္စုံေကာင္းမြန္သည့္ အလွဴဒါန ျဖစ္ႏုိင္ေပ၏။ သုိ႔ေသာ္ လက္ေတြ႕တြင္ အလွဴဒါနျပဳသူမ်ားသည္ ထုိအခ်က္မ်ားႏွင့္ ညီညြတ္စြာ ျပဳလုပ္ႏုိင္ရန္ မလြယ္လွသည္ကုိေတြ႕ရ၏။ မလြယ္ဟုဆုိသည္ထက္ မလုိက္နာႏုိင္ၾကဟု ဆုိသည္က ပုိ၍သင့္ေလ်ာ္ေပ၏။ အထူးသျဖင့္ အလွဴဝတၳဳ စင္ၾကယ္ရန္၊ မတြန္႔မဆုတ္ လြတ္လြတ္စြန္႔ေသာ စိတ္ျဖင့္ လွဴဒါန္းရန္ႏွင့္ မိမိကုိယ္ကုိ မခ်ီးေျမႇာက္၊ သူတပါးကုိ မႏွိမ့္ခ်သည့္ အလွဴဒါနမ်ိဳး ျဖစ္ရန္မလြယ္ၾက၊ မလုိက္နာၾကသည္ကုိ အေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႕ေနရ၏။
မွန္၏။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ဗုဒၶဘာသာဝင္ အေတာ္မ်ားမ်ားသည္ အလွဴဒါနျပဳၾကသည့္အခါ စိတ္ေစတနာ မျပတ္ၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရတတ္၏။ အလွဴ၏ေနာက္တြင္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား၊ ေထာင္ျမင္ရာစြန္႔သည့္ သေဘာမ်ား၊ ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္ သေဘာမ်ား၊ တစ္ရာဖုိးလွဴၿပီး တစ္ေထာင္ဖုိးေလာက္ ဂုဏ္ေဖာ္လုိၾကသည့္ သေဘာမ်ား စသည္ျဖင့္ မျပတ္မသား အလွဴမ်ားသာ အျဖစ္မ်ားေနၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရတတ္၏။ ထုိ႔အျပင္ မိမိကုိယ္ကုိ အလွဴဒါနျဖင့္ ခ်ီးေျမႇာက္ကာ မိမိသည္ ဤသုိ႔ သဒၶါတရားေကာင္းသူ၊ အလွဴအတန္း ရက္ေရာသူ၊ မည္၍မည္မွ် လွဴႏုိင္သူ စသည္ျဖင့္ ဂုဏ္တင္ကာ ဝါၾကြားတတ္ၾကသကဲ့သုိ႔ မိမိေလာက္ မလွဴႏုိင္သူမ်ား အေပၚတြင္လည္း မထိတထိ အေျပာမ်ား၊ ႏွိမ့္ခ်သည့္ သေဘာမ်ား၊ ကဲ့ရဲ႕သည့္ သေဘာမ်ား စသည္ျဖင့္ အလွဴဒါနကုိ အေၾကာင္းျပဳကာ အႏုိင္ယူလုိသည္မ်ားလည္း ရွိတတ္ၾက၏။ ထုိသေဘာမ်ား ရွိေနသမွ် မိမိတုိ႔ ျပဳလုပ္ၾကသည့္ အလွဴဒါနသည္ ျဖဴစင္သည့္ အလွဴဒါနမ်ိဳး မျဖစ္ႏုိင္သကဲ့သုိ႔ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား ျပဳလုပ္သည့္ သပၸဳရိသ ဒါနမ်ိဳးလည္း မျဖစ္ႏုိင္ေပ။ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား၏ အလွဴဒါနသည္ ျဖဴစင္လွ၏။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းကာ စိတ္ေစတနာျပတ္သား၏။ သင့္ေလ်ာ္သည့္အခ်ိန္တြင္ သင့္ေလ်ာ္သည့္ အလွဴဝတၳဳျဖင့္ စင္ၾကယ္စြာ ေပးလွဴေလ့ရွိ၏။ မိမိလွဴသည့္ အလွဴအေပၚတြင္လည္း ဂုဏ္တုဂုဏ္ၿပိဳင္ သေဘာမ်ိဳးမရွိ၊ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလုိမႈ မရွိ၊ သူတပါးကုိ ႏွိမ့္ခ်လုိမႈမရွိတတ္ေပ။ မိမိအလွဴကုိ အေၾကာင္းျပဳ၍ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္မ်ား အဆင္ေျပေစရန္ကုိသာ အေလးဂ႐ု ျပဳေလ့ရွိတတ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း သူေတာ္ေကာင္းမ်ား၏ အလွဴဒါနသည္ ပါရမီေျမာက္ကာ အက်ိဳးၿပီးေျမာက္ျခင္း ျဖစ္ေပ၏။
အမွန္အားျဖင့္ အလွဴဒါနသည္ နိဗၺာန္ကုိ တုိက္႐ုိက္မ်က္ေမွာက္ မျပဳႏုိင္ေသာ္လည္း နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳႏုိင္ေရး အေထာက္အကူေပးသည့္ ကုသုိလ္အမ်ိဳးအစားတြင္ ပါဝင္ၿပီး ပါရမီေတာ္မ်ားတြင္ ေရွးဦးစြာ ျဖည့္က်င့္ရသည့္ ပါရမီမ်ိဳး ျဖစ္ပါ၏။ မိမိတုိ႔၏ စိတ္သႏၲာန္တြင္ စိမ့္ဝင္ေနသည့္ ရယူလုိမႈေလာဘ၊ မေပးလုိ၊ မလွဴလုိမႈ မစၧရိယကုိ ေပးကမ္းစြန္႔ႀကဲျခင္းျဖင့္ တုိက္ထုတ္ေပးသည့္ လက္နက္ေကာင္းလည္း ျဖစ္ပါ၏။ အလွဴဒါနျပဳျခင္းျဖင့္ မိမိ၏သႏၲာန္တြင္ ထုိေလာဘ၊ မစၧရိယမ်ား မေပၚေစေရး၊ ေလ်ာ့နည္းေစေရးကုိ အေထာက္အကူ ေပးေနမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ အကယ္၍ ထုိသုိ႔မျဖစ္ဘဲ အလွဴဒါနကုိ အေၾကာင္းျပဳကာ မိမိသႏၲာန္တြင္ ေလာဘ၊ မာန၊ ေနာင္တ စသည္မ်ားသာ ျဖစ္ေပၚေနမည္ဆုိပါက ထုိအလွဴဒါနသည္ ျဖဴစင္သန္႔ရွင္းသည့္ အလွဴဒါနျဖစ္ရန္ မလြယ္လွသည္ကုိ သတိျပဳ ဆင္ျခင္ရမည္ ျဖစ္ပါ၏။
ဆုိလုိသည္မွာ အလွဴဒါန ျပဳလုပ္ရသည္ကုိ ႏွစ္သက္ၾကသည့္ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား အေနျဖင့္ မိမိတို႔၏ အလွဴဒါနမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ သတိျပဳသင့္သည္မွာ မလွဴသင့္သည့္ အလွဴမ်ားႏွင့္ လွဴသည့္အခါ အလွဴအက်ိဳးႀကီးေစမည့္ အခ်က္မ်ားကုိ သိရွိလုိက္နာကာ ေရွာင္သင့္သည္ကုိေရွာင္ၿပီး ေဆာင္သင့္သည္ကုိ ေဆာင္ၾကရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆုိလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ အရက္ဒကာခံျခင္း၊ ႏုိက္ကလပ္ ဒကာခံျခင္းစသည္မ်ားသည္ မလွဴေကာင္းသည့္ အလွဴ၊ မလွဴသင့္သည့္ အလွဴမ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ အလွဴလွဴသည့္အခါ ကံကံ၏အက်ိဳးကုိ အမွန္သိကာ ျပတ္သားသည့္ စိတ္ေစတနာျဖင့္ မိမိကုိယ္ကုိ ခ်ီးေျမႇာက္လုိသည့္ သေဘာမ်ိဳး၊ သူတပါးကုိ ႏွိမ့္ခ်လုိသည့္ သေဘာမ်ိဳး မရွိဘဲ ဝဋ္ကင္းျပတ္ရာ နိဗၺာန္ကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳေစမည့္ အလွဴဒါနမ်ိဳး ျဖစ္ေအာင္သာ လွဴဒါန္းသင့္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ သိေစလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။ အလွဴဝတၳဳ အနည္းအမ်ားသည္ အေရးႀကီးဘဲ လွဴဒါန္းသည့္အခါ ထားရွိရမည့္ စိတ္ထား၊ ျပည့္စုံရမည့္ သဒၶါတရားႏွင့္ ေရြးခ်ယ္ရမည့္ ဒါနမ်ားသာ အေရးႀကီးေၾကာင္း နားလည္ေစလုိရင္း ျဖစ္ပါ၏။
ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစ ရွိရင္လွဴမည္၊ လွဴဖုိ႔အတြက္ ရွာမည္ဟူေသာ ေကာင္းျမတ္သည့္ စိတ္ထားျဖင့္ အလွဴဒါန ျပဳႏုိင္ေရး ႀကိဳးစားအားထုတ္ေနၾကသည့္ ဒါနခ်စ္ခင္ အလွဴရွင္မ်ား အေနျဖင့္ မိမိတုိ႔၏ အလွဴဒါနမ်ား မွန္ကန္ေစရန္၊ သူေတာ္ေကာင္းမ်ား၏ လမ္းစဥ္ႏွင့္ ညီညြတ္ေစရန္၊ အလွဴ၏ အက်ိဳးတရား အျပည့္အစုံ ျဖစ္ေပၚေစရန္ စသည္တုိ႔အတြက္ အလွဴဒါနျပဳၾကသည့္အခါ ေရွာင္သင့္သည္ကုိေရွာင္၍ ေဆာင္သင့္သည္ကုိ ေဆာင္ကာ မွန္ကန္သည့္ ယုံၾကည္မႈ၊ မွန္ကန္သည့္ ေရြးခ်ယ္မႈ၊ ျပတ္သားသည့္ စြန္႔လႊတ္မႈ စသည္မ်ားျဖင့္ ဝဋ္ဆင္းရဲမွ ကင္းျပတ္ရာကုိ အာ႐ုံျပဳ၍သာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ ျပဳလုပ္ၾကပါဟု တုိက္တြန္းလုိက္ရပါသည္။
စာေရးသူ = အရွင္၀ိစိတၱ (မနာပ ဒါယီ) ။ အခ်ိန္ 6:02 PM 0 မွတ္ခ်က္မ်ား (...ေရးရန္)
စုစည္းထားမႈ = ဓမၼရသစာစုမ်ား
Read more...Three Basic Principles in human life(04)
ေဒါင္းလန္းႀကီးရဲ႕အလယ္
အေဆာင္မွာ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုက ေက်ာင္းသားေပါင္းစံုရွိတယ္။ အထူးသျဖင့္ အာရွႏိုင္ငံမ်ားကေပါ့။ အီရန္ အီရတ္၊ ပါကစၥတန္၊ အာဖဂန္၊ အေမရိကန္၊ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္၊ နီေပါ။ ယီမင္။ မြန္ဂို၊ ဂ်ပန္၊ ကိုရီးယား၊ အာဖရိကန္၊ ျမန္မာ၊ ထုိင္း၊ သီရိလကၤာ၊ ဗိယက္နာမ္ စတာ စတာေတြေပါ့။ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ အေဆာင္ခြဲထားတယ္။ ေက်ာင္းသားမ်ား ေနတဲ့ အခန္းေတြထဲကုိ အမ်ိဳးသမီးမ်ား မ၀င္ရသလို ေက်ာင္းသူမ်ားရဲ႕ အခန္းထဲကိုလည္း အမ်ိဳးသားေတြ သြားလာခြင့္ မရွိဘူး။ ေတြ႔ခ်င္ရင္ ဧည့္ခန္းမွာပဲ ေတြ႕လုိ႕ရတယ္။ အေဆာင္မွာ အေသာက္ အစား မလုပ္ရဘူး။ ည ၉ နာရီေက်ာ္ရင္ အေဆာင္မွာ ဧည့္ေတြ႔ခြင့္ မရွိေတာ့ဘူး။ ေတြ႕ခ်င္ရင္ အျပင္မွာ ေတြ႕ေပါ့။ အေဆာင္မွာ ဗိယက္နမ္ေတြက အဖြဲ႕ေတာင့္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ျမန္မာ၊ ထုိင္း။ ဒီႏိုင္ငံေတြက ေက်ာင္းသားအားလံုးနီးပါးဟာ ဘုန္းႀကီး ရဟန္းမ်ားျဖစ္ၾကတယ္။ အေရွ႕ အလယ္ပုိင္းက ေက်ာင္းသားေတြ ကလည္း တကယ့္ ဘာသာေရး သမားေတြမ်ားတယ္။ အေဆာင္အေပၚဆံုးထပ္မွာ စုေပါင္း ၀တ္ျပဳ ဆုေတာင္း တာေတြလုပ္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေဆာင္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလုိပဲ သိပ္ဆူညံမႈ မရွိဘူး။ အမ်ိဳးသမီး အေဆာင္ ဆိုရင္ ဗိယက္နာမ္ သီလရွင္ေတြက မ်ားတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသား အေဆာင္ေတြမွာ ဘာလို႔ ႏိုင္ငံျခား သား ဘုန္းႀကီး သီလရွင္ေတြက မ်ားေနတာလဲ။ ဒါလဲ ထူးျခားခ်က္ပဲ။ ဘုန္းႀကီး သီလရွင္ဆိုတာ လူေတြလို မဟုတ္ဘူး။ ေနတာ ထုိင္တာ ေအးေဆးၾကတယ္။ ျပႆနာ မရွာဘူး။ ေျပာရဆိုရတာလည္း လြယ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ရတယ္။ စတဲ့ ေကာင္းကြက္ေတြေၾကာင့္ အေဆာင္မႈးက ဦးစားေပးစနစ္နဲ႕ ေပးထား တယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔ ရတယ္။
ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြဆုိရင္ အားလံုးဟာ ဘုန္းႀကီး ရဟန္းမ်ားျဖစ္ၾကတယ္။ သူတုိ႔က သူမ်ားထက္ အနည္းငယ္ထူးတယ္။ သီးသန္႔ေနတတ္တယ္။ အခန္းေအာင္း မ်ားတယ္။ စကားနည္းတယ္လုိ႔ အမ်ားက သံုးသပ္ၾကတယ္။ ဟုတ္တယ္ ျမန္မာေတြက ဘုန္းႀကီး ရဟန္းျဖစ္ေနလို႔လား မသိဘူး အမ်ားႏွင့္ ဖက္လည္း တကင္း ေျပာလား ဆုိလား လုပ္တာ မရွိသေလာက္ဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ အဂၤလိပ္အေျပာမွာ အားနည္းတတ္ၾကတယ္။ အခန္းေအာင္း စာဖတ္၊ စာေရးေနတာ မ်ားတာမို႔ အေရးအသားဘက္မွာ အညံ့ႀကီးေတာ့ မဟုတ္ၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာေတြက အမ်ားႏွင့္စာလွ်င္ ေက်ာင္းၿပီးျမန္တာမ်ားတယ္။ ျမန္မာေတြက အခ်င္းခ်င္းကေတာ့ ေခါင္းတက္ နင္းမတတ္ ခင္မင္ၾကတယ္။ စကားေျပာစရာရွိရင္ အားပါးတရ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ အခ်င္းအခ်င္း အမွားေထာက္ျပေနတာေတြ ရွိျပန္ေတာ့ အေခ်အတင္ စကားရည္လုေနတာ ေတြကလည္း ရွိတာပဲ။ သူတို႔က စုေပါင္းစား ေသာက္ တတ္ၾကတယ္။ ဒီစနစ္က ျမန္မာတုိ႔ရဲ႕ ေရွးႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာကတည္းက အေျခက်ေနခဲ့တဲ့ ေဒါင္းလန္းႀကီး စနစ္ပဲ။ ညီညြတ္ေရးကုိ အေျခခံထားတဲ့ ဘုန္းေတာ္ႀကီး ေက်ာင္းေတြမွာ ယေန႔အထိ က်င့္သံုးေနတဲ့ မရိုးႏိုင္တဲ့စနစ္ တစ္ခုေပါ့။ ဒီစနစ္က ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေရာက္ မေဖ်ာက္ႏိုင္တဲ့ ျမန္မာတုိ႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ဟန္ စနစ္လိုျဖစ္ ေနၿပီ။ ျမန္မာေက်ာင္းသား အမ်ားစုက စုေပါင္းစားေသာက္တာဆုိေတာ့ ေန႔စဥ္ေန႔ တုိင္း မ်က္ႏွာစံုညီအစည္းအေ၀း ရွိေနေတာ့တာ ေပါ့။ ေျပာစရာ ရွိတာေတြ ဒီမွာေျပာၾကတယ္။ ေဆြးေႏြး စရာရွိတာေတြ ဒီမွာေဆြးေႏြးၾကတယ္။ အသစ္အဆန္း သတင္း ပလင္းေတြကိုလည္း ဒီမွာပဲ ဖြင့္ခ်ၾကတယ္။ အေခ်အတင္ ေျပာစရာ ရွိရင္လည္း ဒီမွာပဲေပါ့။ အဲဒီေတာ့ ျမန္မာေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ႕ စတိုင္က အမ်ားနဲ႕ မတူတတ္ဘူးျဖစ္ေနတာေပါ့။
ျမန္မာေက်ာင္း သားေတြရဲ႕ စုေပါင္း စားေသာက္တတ္တဲ့ စနစ္ကို အမ်ားက သိပ္သေဘာက်ၾကတယ္။ သေဘာက်လြန္းလုိ႔ အခ်ိဳ႕ ေစ်းဘိုးေပး လွဴတာေတြ ရွိတယ္။ အခ်ိဳ႕က ပါ၀င္ခြင့္ ရမလားလုိ႔ လာေမးၾကတယ္။ ကိုရီးယား၊ ဂ်ပန္ေတြဆုိ အတူစားဘုိ႔ ေနေနသာသာ အခ်င္းခ်င္း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ စကားေျပေနတာကုိ မေတြ႕ရေလာက္ေအာင္ပဲ။ ဗိယက္နမ္ေတြက မဆိုးေသးဘူး အဖြဲ႕အစည္းနဲ႕ ေနတတ္ၾကေသးတယ္။ ထုိင္းေတြ ဆိုလည္း စုေပါင္း စားေသာက္စနစ္ မလုပ္ၾကဘူး။
ျမန္မာေတြက စူးစူးရဲရဲ အရသာေတြကို ႀကိဳက္တယ္။ ငါးပိ ငါးေျခာက္မ်ားဟာ ျမန္မာတုိ႔ရဲ႕ အသည္းစြဲ ဟင္းလ်ာတစ္ခုပဲ။ ငါးပိကုိ ျမန္မာေတြက ႀကိဳက္ေပမယ့္ အျခားႏုိင္ငံျခားသားမ်ားကေတာ့ အထူးသျဖင့္ အိႏၵိယ ႏွင့္ အေရွ႕အလယ္ပုိင္းက ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ ေသခ်င္ ေအာင္ မုန္းၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေတြ႕အႀကံဳရွိ လာေတာ့ မထူးသလုိ ျဖစ္လာၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕အႀကိဳက္ေတြ႕ၿပီး လာေတာင္းတာေတာင္ရွိတယ္။ ျမန္မာေတြက အသီးအရြက္ဆိုလည္း မ်ိဳးစံု စားတတ္ၾကတယ္။ အိႏၵိယသားအမ်ားစုက အသီးအရြက္စားတယ္လို႔ ကမၻာမွာ နာမည္ႀကီးတယ္။ သူတို႔ေလာက္ေတာ့ ျမန္မာေတြက ရီတာေပါ့။
ၾကည့္ေလ အေဆာင္၀န္းက်င္မွာ ရွိေနတဲ့ ေခြးေတာက္ပင္က အရြက္အညႊန္႕ေတြဆို ျမန္မာ ေတြလက္ခ်က္နဲ႕ နလံမထူေအာင္ျဖစ္ေနတာ။ မန္က်ည္းပင္က မာန္က်ည္းရြက္ႏုႏု၊ အသီးႏုနေတြကိုလည္း မ်က္ေစာင္း တခဲခဲနဲ႕ ပဲ။ ကန္ဇြန္းရြက္ေတြက main building နားက ေက်ာက္ေရ ကန္ထဲမွာ အေထြးသားရွိတယ္။ ဇိမ္နဲ႔ ထိုင္ခူး ေနရံုပဲ။ တမာရြက္၊ အေ၀ရာရြက္၊ ၿပီးေတာ့ မိုးရာသီဆို မွ်စ္္၊ ထိုင္းေတြကလည္း မွ်စ္စားတတ္တာမို႔ တစ္ခါတစ္ခါ ဦးသူက ရတတ္တယ္။ တရုပ္ စကားတန္းက vice chancellor ရံုးခန္းနားမွာ အတန္းလိုက္ရွိတယ္။ တိဘက္တန္ ရိုးရာ ေဆးေဖာ္မွာလိုလိုနဲ႕ ခပ္တည္တည္နဲ႕ လုိက္ေကာက္ရင္ မၾကာပါဘူး တစ္အိပ္ အျပည့္ေတာ့ ရတတ္ တယ္။ ၀န္းက်င္က အသီးအပြင့္မွန္သမွ် ျမန္မာေတြ စားေနတာကို အားလံုးျမင္ၾက သိၾကတယ္။ ဘာမွ မျဖစ္ဘူး ဆိုတာ သိေတာ့ အခ်ိဳ႕(ထိုင္းေတြ)လုိက္ စားၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕(ဗိယက္နာမ္)က အဲဒါ ခ်က္ရင္ ေပးပါဦးလုိ႔ ေတာင္းၾကတယ္။ ျမန္မာေတြက သဘာ၀ သစ္သီး သစ္ဥေတြ အေၾကာင္းကို အမ်ားထက္ ပိုသိေနသလိုပဲ။ အမ်ားက စားရေကာင္း မွန္းေတာင္ မသိတာေတြကို ျမန္မာေတြ က အရသာပါပါ စားေသာက္ေနတာ ၾကည့္ေပ ေတာ့။ ဒါက ဘာလဲဆိုေတာ့ ျမန္မာရိုးရာ တုိင္းရင္း ေဆးပညာႏွင့္အညီ ေရွးေရွးျမန္မာေတြက အစား အစာမ်ား ကုိ အစာလည္း ေဆး၊ ေဆးလည္းအစာ ျဖစ္ေအာင္ ျပဳျပင္စီမံေပးခဲ့ၾကလုိ႔ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အိႏၵိယမွာ အသီးအရြက္ ခူးရတဲ့ ဒုကၡကလည္း မေသးလွဘူး။ လူရွင္းေလာက္မွ ခူးရတယ္။ လူလာရင္ မေယာင္မလည္ လုပ္ေနရတယ္။ ေမးလာရင္ ေဆးရြက္ခူးတာပါလုိ႔ ေျဖရတယ္။ အမ်ားထက္ ထူးေနေတာ့ တစ္မ်ိဳးျမင္မွာလည္း စိုးရတယ္ေလ။
Read more...တရားမင္းသခင္ - ၁၃။ ခြဲခြာခ်ိန္

၀ိသာခႏွင့္ ဓမၼဒိႏၷာ (၂)
ရာဇၿဂိဳဟ္ၿမိဳ႕ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းတြင္းရွိ ၀ါး႐ံုမ်ား (၀ါးျဖင့္ေဆာက္ထားေသာေၾကာင့္ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းဟု အမည္တြင္သည္။)
ထုိအေျခအေနကုိ ဓမၼဒိႏၷာ အကဲခတ္ရခက္ေနရွာ၏။ သူ႔အေပၚ အလုိမက်၍ဟုထင္ျမင္ေနရွာ၏။ သုိ႔မဟုတ္ သူတစ္ပါးအေပၚ အလုိမက်ျဖစ္ခဲ့သည္လားဟု သံသယ၀င္ေနရွာ၏။ အလုိမက်ျဖစ္မည္ဆုိလွ်င္လည္း တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ၾကာလွ်င္ စိတ္ျပန္လည္ေျပာင္းသြားမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္လ်က္ ေနရွာ၏။ သုိ႔ေသာ္ ရက္ေတြၾကာေညာင္းေသာ္လည္း သူ႔အမူအရာမ်ားမွာ ဘာတစ္ခုမွ် ေျပာင္းလဲမလာခဲ့။
စင္စစ္မွာ ဓမၼဒိႏၷာ ထင္ထားသကဲ့သုိ႔မဟုတ္၊ အနာဂါမ္တည္ၿပီးသည့္ ပုဂၢိဳလ္တို႔၏ အမူအရာပင္ျဖစ္၏။ ေသာတာပန္အဆင့္ သကဒါဂါမ္အဆင့္မွ်သည္ ကာမာရာဂါႏုသယကုိ အျမစ္ျပတ္မပယ္သတ္ႏုိင္ေသးသျဖင့္ ငါးပါးအာ႐ုံ ကာမဂုဏ္ေတာတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္႐ိုးရွိသည္သာ ျဖစ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သာားသမီး ဇနီးမယားတို႔ႏွင့္ အတူတကြ ေနထုိင္လ်က္ရွိၾကေသးသည္သာျဖစ္၏။ အနာဂါမ္တည္ၿပီးလွ်င္မူ ငါးပါးအာ႐ံု ကာမဂုဏ္တုိ႔ကုိ ခံုမင္တပ္မက္မႈ အလ်ဥ္းမရွိေတာ့။ တရား၏တန္ခုိး စြမ္းရည္သတၱိေၾကာင့္ ကိေလသာ ပါးသြားျခင္းျဖစ္၏။ အနာဂါမ္ျဖစ္က လူ႔ျပည္၊ နတ္ျပည္ရွိ ကိေလသာမွန္သမွ် အလံုးစံု ကုန္သြားျခင္းျဖစ္၏။
ဓမၼဒိႏၷာသည္ သူ႔ေမာင္ေတာ္ ၀ိသာခ အမူအရာ ျပန္လည္ေျပာင္းလဲလာလိမ့္ႏုိးႏွင့္ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္ ေစာင့္ဆုိင္းခဲ့ေသာ္လည္း ဘာတစ္ခုမွ ထူးျခားမလာခဲ့။ ဘာေၾကာင့္ ဤသို႔ျဖစ္ေနသည္ကုိ မသိသျဖင့္ တအံုေႏြးေႏြးႏွင့္ ရတက္မေအးျဖစ္ေနရွာေလ၏။ သံုးရက္ေျမာက္သည့္ေန႔တြင္ မေအာင့္ႏုိင္ေတာ့သျဖင့္ ၀ိသာခတစ္ေယာက္ထည္း အိပ္သည့္အခန္းတြင္းသို႔ တံခါးဖြင့္၀င္လုိက္၏။ ပုိဆုိးသည္မွာ ၀ိသာခက “ဓမၼဒိႏၷာ ဒီအခ်ိန္ႀကီး အခန္းထဲ၀င္လာတာ ဘာသေဘာလဲ”ဟု သူစိမ္းဆန္ဆန္ အေမးခံလုိက္ရျခင္းပင္ျဖစ္၏။ ဓမၼဒိႏၷာသည္ ၀မ္းနဲေၾကကြဲသည့္စိတ္ကုိ မ်ိဳသိပ္လ်က္ “ေမးစရာရွိလုိ႔ ၀င္လာတာပါ ေမာင္ေတာ္”ဟု ေလသံယဲ့ယဲ့ေလးျဖင့္ အေျဖေပးလုိက္၏။ “ဒါဆိုလဲ ေမးပါ ႏွမေတာ္”။ “ေမာင္ေတာ္ဟာ အရင္ကနဲ႔ မတူ၊ အမူအရာေတြက သိပ္သူစိမ္းဆန္လြန္းအားႀကီးေနတယ္။ ႏွမေတာ္ကုိ ရွိတယ္လုိ႔ေတာင္ မမွတ္ေတာ့ဘူး။ အရင္ဆုိ ေကာင္းတုိင္ပင္ ဆုိးတုိင္ပင္ ေနလာခဲ့ၾကတာေလ။ အခု ဒီလုိ သူစိမ္းတရံ ဆန္ေနတာေတြက ႏွမေတာ္အေပၚ မေက်နပ္လို႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ အျခားသူအေပၚ မေက်နပ္လုိ႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ ႏွမေတာ္ထက္ ခ်စ္စရာ အသစ္တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ေတြ႔ထားလုိ႔လား” ဟု စိတ္ထဲရွိသမွ် အကုန္ဖြင့္ဟေမးလုိက္ေလေတာ့၏။
အမွန္အတုိင္း မေျဖရင္လဲ ဓမၼဒိႏၷာ ရင္ကြဲနာက် ေသမွာကို သိေနသျဖင့္ မေျပာမျဖစ္ ေျပာမွသာ ျဖစ္ေတာ့မည္ဟုႏွလံုးပုိက္လ်က္ ၀ိသာခက “ႏွမေတာ္ ထင္သလုိမဟုတ္ဘူးကြယ္။ ေမာင္ေတာ္ တရားထူးတရားျမတ္ရလာခဲ့လုိ႔၊ အနာဂါမ္တည္လာခဲ့လုိ႔ တရားစြမ္းရည္ေၾကာင့္ ငါးပါးအာ႐ံု ကာမဂုဏ္၊ လူ႔ျပည္အာ႐ံုေတြကို သာယာစံုမက္မႈ မရွိေတာ့လုိ႔ပါ။ ဒီအိမ္မွာရွိတဲ့ ႏွမေတာ္ဘက္က ပါလာတဲ့ ကုေဋ(၄၀)၊ ေမာင္ေတာ္ဘက္ကပါလာတဲ့ ကုေဋ(၄၀) ေပါင္းကုေဋ (၈၀)ကို ႏွမေတာ္ ႀကိဳက္သလုိသံုးေတာ့၊ ေမာင္ေတာ္ကုိ ထမင္းေလာက္သာ ေကၽြးခ်င္ ေကၽြးထားေတာ့။ ဒီပစၥည္းေတြ အားလံုးကို ငါ့ပစၥည္းလုိ႔ မသတ္မွတ္ေတာ့ဘူး။ ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳခ်င္စိတ္ရွိတယ္ဆုိရင္လဲ ႏွမေတာ္ဆႏၵအတုိင္းသာ ျပဳပါေတာ့“ ဆိုၿပီး ခေရေစ့တြင္းက် ေျဖေျပာေပးလုိက္ေလ၏။ ထုိအခါမွ ဓမၼဒိႏၷာ အေနရ အထုိင္ရ သက္သာသြားရွာေလ၏။ ေသာကအပူမီးတုိ႔ ေအးၿငိမ္းခြင့္ရသြားရွာေလ၏။ တရားေက်းဇူး၊ တရားသတၱိ၊ တရား၏ စြမ္းအားေတြပင္ျဖစ္သည္ဟု သေဘာပုိက္မိသြားေလေတာ့၏။
“ေမးပါရေစဦးေမာင္ေတာ္၊ ေမာင္ေတာ္တုိ႔ရတဲ့တရားထူး တရားျမတ္ဆုိတာ ေယာက္်ားေတြပဲ အားထုတ္ေကာင္းတာလား၊ မိန္းမေတြေရာ အားမထုတ္ေကာင္းဘူးလား” ဆက္ေမးရွာေလ၏။ “ေယာက္်ားျဖစ္ေစ မိန္းမျဖစ္ေစ အားထုတ္မယ္ဆုိရင္ ဒီတရားထူးေတြ ရႏုိင္တာပဲ။ ယထာဘူတဉာဏ္က စတက္လုိ႔ရွိရင္ ရႏုိင္ပါတယ္ႏွမေတာ္” ဟု ေျဖလုိက္သျဖင့္ “ဒါဆုိ ႏွမေတာ္ ဘိကၡဳနီမ ၀တ္ၿပီး အားထုတ္မယ္၊ ေမာင္ေတာ္ခြင့္ျပဳႏုိင္မလား” ဟု ခြင့္ေတာင္းလုိက္၏။ “ခြင့္ျပဳတာေပါ့ ႏွမေတာ္ရယ္၊ အဲလုိ မေျပာရက္လုိ႔ အသာေနေနတာ၊ အခုလို ႏွမေတာ္က ဆႏၵရွိလာေတာ့ ေမာင္ေတာ္ ပုိသေဘာက်တာေပါ့” ဟု အသာတၾကည္ ခြင့္ျပဳလုိက္ေလ၏။
ေနာက္ေန႔နံနက္တြင္ ၀ိသာခသူေ႒းသည္ ဘုရင္ဗိမၺိသာရမင္းႀကီးနန္းေတာ္သို႔ ၀င္၍ ေရႊထမ္းစင္ သြားငွားေလ၏။ ထုိေခတ္က ဘုရင္ႏွင့္ သူေ႒းတုိ႔သည္ အလြန္အမင္း ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ေလ့ရွိၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္သာ ငွားရဲျခင္းျဖစ္သည္။ “ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး၏ ဇနီး ဓမၼဒိႏၷာ ဘိကၡဳနီ ၀တ္ခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔ ထမ္းစင္လာေရာက္ ငွားတာပါဘုရား” ဟု သံေတာ္ဦးတင္ ေလွ်ာက္ထားေလ၏။ မင္းႀကီးကလည္း လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲျဖင့္ ခြင့္ျပဳ ငွားရမ္းလုိက္ပါ၏။ ဓမၼဒိႏၵာလည္း နံ႔သာေရမုိးခ်ိဳးၿပီး ထုိေရႊထမ္းစင္ႀကီးျဖင့္ ေဆြေတာ္မ်ိဳးေတာ္အေပါင္းၿခံရံလ်က္ စီကားသုိက္ၿမိဳက္စြာပင္ ဘိကၡဳနီမေက်ာင္းသို႔ ၀င္ေလ၏။ ယေန႔ေခတ္အလွဴမဂၤလာပြဲမ်ား ရွင္ေလာင္းယူသကဲ့သုိ႔ ျဖစ္ဟန္တူ၏။ ဘိကၡဳနီတို႔ေက်ာင္းေရာက္လွ်င္ ဘိကၡဳနီတို႔က “ဓမၼဒိႏၷာ- အသက္အရြယ္ ငယ္ငယ္နဲ႔ အခုလုိ ဘိကၡဳနီ၀တ္ခ်င္တာက တစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ မသင့္ျမတ္ အဆင္မေျပ၍ ၀တ္ျခင္းလား၊ သို႔မဟုတ္ သဒၶါတရားသက္သက္ျဖင့္ ၀တ္ျခင္းလား”ဟု ေမးစိစစ္ေလ၏။ ငယ္ရြယ္သူျဖစ္၍ ေသေသခ်ာခ်ာ ေမးစစ္ရျခင္းျဖစ္၏။ ဓမၼဒိႏၷာက သဒၶါတရားသက္သက္ျဖင့္ ၀တ္ခ်င္၍ လာျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းေလွ်ာက္ထားေလ၏။ ထုိအခါမွ ဓမၼဒိႏၷာကုိ ၀ိနည္း ဓမၼကံအားေလ်ာ္စြာ သံုးဆယ့္ႏွစ္ေကာ႒ာသ ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္း၊ ဆံပယ္ေခါင္းရိပ္ၿပီး ထံုးတမ္းစဥ္လာႏွင့္အညီ ဘိကၡဳနီေဘာင္သုိ႔ သြတ္သြင္းေပးၾကေလ၏။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္