ကရုဏာလက္မ်ား ကမ္းလင့္ေပးပါ...

စား၀တ္ေနေရးအဆင္ေျပေစရန္ ဆန္အိတ္လွဴျခင္း ႏွင့္ အျခားလိုအပ္သည္မ်ား လွဴဒါန္းျခင္းတို႔ျဖင့္ လစဥ္ ေထာက္ပံ့သြားမည္ျဖစ္ပါသည္။ သီလရွင္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား ေအာင္ျမင္စြာ ပညာသင္ၾကားႏိုင္ေရး အတြက္ အနီးကပ္စာျပေပးမည့္ ဆရာမ (၆) ဦးအား တစ္လလွ်င္ (၅) ေသာင္းက်ပ္ျဖင့္ ငွါးရမ္းေပးရန္ စီစဥ္ထားပါသည္။ ပညာေရးအလွဴအား ေစတနာရွင္မ်ားမွလည္း ပါ၀င္ လွဴဒါန္းႏိုင္ပါသည္။ ေကာက္ခံရရွိေသာ အလွဴေငြမ်ားအား ဘဏ္စာအုပ္ထားရွိ၍ ေငြစာရင္းရွင္းတမ္းအား လစဥ္ေဖာ္ျပသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာင္းသား/ေက်ာင္းသူမ်ား၏ မွတ္တမ္းမ်ားအား အလွဴရွင္မ်ားထံသို႔လည္း ေပးပို႔သြားပါမည္။

ပညာေရးအလွဴေတာ္ ႏႈိးေဆာ္ခ်က္
သီလရွင္ ဆရာေလးမ်ားႏွင့္ ကေလးမ်ား ဇြန္လအမီ ေက်ာင္းတက္ႏုိင္ေရးအတြက္ ကာလဒါန ကုသုိလ္အျဖစ္ သဒၶါတတ္အား နည္းမ်ားမဆုိ လွဴဒါန္းကူညီၾကပါရန္ ႏႈိးေဆာ္အပ္ပါသည္။
၀ိမုတၱိရသ အဖြဲ႔သားမ်ား
------------------------
ေနာက္ဆက္တြဲသတင္း.....
ပညာေရးအလွဴေတာ္လႉဒါန္းမည့္အစီအစဥ္
ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ လူငယ္မ်ား အသင္းမွ ဦးစီး၍ (၂၀၁၁) ခုႏွစ္တြင္ န၀မတန္းသို႔ တက္ေရာက္မည့္ ေက်ာင္းသား (၂၅) ေယာက္ႏွင့္ ေက်ာင္းသူ (၂၅) ေယာက္အား ပညာေရးေထာက္ပံ့မႈျပဳလုပ္ေပးႏိုင္ရန္ စီစဥ္ထားပါသည္။
ျပဳလုပ္မည့္အစီအစဥ္
ေက်ာင္းသားမ်ားအား ေရႊေစတီဘုန္းႀကီးေက်ာင္း (ဆရာေတာ္ ဦးေတဇႏၵိ၊ ခ/(၃) ရက္ကြက္၊ ေရႊေစတီေက်ာင္း၊ မဂၤလာဒုံၿမိဳ႕နယ္) တြင္ထားရွိမည္ျဖစ္ၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ မိမိတို႔ ဆႏၵအေလ်ာက္ ကိုရင္၀တ္လိုကလည္း ၀တ္ႏိုင္ပါသည္။ ေက်ာင္းသူမ်ားအား အေသာကာရာမ သီလရွင္စာသင္တိုက္ (ဆရာေလးေဒၚသုနႏၵာ (ဖုန္း-၀၉-၈၆၂၈၈၁၁)၊ ၀ါယာလက္ေစ်းမွတ္တိုင္၊ ေရႊႏွင္းဆီရပ္ကြက္၊ မဂၤလာဒံုၿမိဳ႕နယ္) တြင္ထားရွိပါမည္။ အေသာကာရာမေက်ာင္းမွ သီလရွင္မ်ားသာလက္ခံသည္ျဖစ္၍ ေက်ာင္းသူမ်ားမွာ သီလရွင္၀တ္ရပါမည္။ သီလရွင္မ်ားတက္ေရာက္ရမည့္ အ.ထ.က ေက်ာင္းမွာ အေသာကာရာမ ေက်ာင္းမွလက္ရွိ သီလရွင္မ်ား တက္ေရာက္ေနေသာ ေက်ာင္းျဖစ္၍ ပညာသင္ၾကားမႈတြက္ အခက္အခဲ မရွိႏိုင္ပါ။ စာသင္သူမ်ား စား၀တ္ေနေရးအဆင္ေျပေစရန္ ဆန္အိတ္လွဴျခင္း ႏွင့္ အျခားလိုအပ္သည္မ်ား လွဴဒါန္းျခင္းတို႔ျဖင့္ လစဥ္ ေထာက္ပံ့သြားမည္ျဖစ္ပါသည္။ သီလရွင္ႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား ေအာင္ျမင္စြာ ပညာသင္ၾကားႏိုင္ေရး အတြက္ အနီးကပ္စာျပေပးမည့္ ဆရာမ (၆) ဦးအား တစ္လလွ်င္ (၅) ေသာင္းက်ပ္ျဖင့္ ငွါးရမ္းေပးရန္ စီစဥ္ထားပါသည္။ ပညာေရးအလွဴအား ေစတနာရွင္မ်ားမွလည္း ပါ၀င္ လွဴဒါန္းႏိုင္ပါသည္။ ေကာက္ခံရရွိေသာ အလွဴေငြမ်ားအား ဘဏ္စာအုပ္ထားရွိ၍ ေငြစာရင္းရွင္းတမ္းအား လစဥ္ေဖာ္ျပသြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာင္းသား/ေက်ာင္းသူမ်ား၏ မွတ္တမ္းမ်ားအား အလွဴရွင္မ်ားထံသို႔လည္း ေပးပို႔သြားပါမည္။ အေသးစိတ္ေဆာင္ရြက္မည့္ အခ်က္အလက္မ်ားအားလည္း ဆက္လက္ေဖာ္ျပသြားပါမည္။
ေလ်ာက္ထားမည့္ သူမ်ား ျပည့္စုံရမည့္အခ်က္မ်ားမွာ
(က) ေက်ာင္းသူမ်ားမွာ သီလရွင္၀တ္ႏိုင္ရပါမည္။
(ခ ) မိဘမ်ားမွ ေနထိုင္ရန္ခြင့္ ျပဳသူျဖစ္ရပါမည္။
(ဂ ) စာသင္သားမ်ားေနထိုင္မည့္ ေက်ာင္းတြင္း စည္းကမ္းမ်ားကို တိက်စြာလိုက္နာရပါမည္။
(ဃ) ေက်ာင္းထားရန္ အမွန္တကယ္အခက္အခဲ ရွိေနသူျဖစ္ရပါမည္။
အထက္ပါအခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ျပည့္စုံသူမ်ားသည္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာလွဴငယ္မ်ား အသင္းသို႔ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းႏိုင္ပါသည္။ (http://mmtheravada.org)
ဆက္သြယ္ရန္လိပ္စာ
ကိုထြန္းထြန္းလိႈင္
ဖုန္း ၀၉-၇၃၀၆၂၈၁၁
htunhtunhlaing82@gmail.com

Saturday, April 16, 2011
ဥပသမၸဒ ကမၼ၀ါစာ ( မဟာစည္ မူ )
အိမ္ေထာင္မျပဳလုိသူ
ဘုရားရွင္ရဲ႕ ပထမသာ၀က က ရွင္သာရိပုတၱရာျဖစ္ၿပီး
ဒုတိယသာ၀က က ရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ျဖစ္ပါတယ္။
တတိယသာ၀က ကေတာ့ ရွင္မဟာကႆပ ပါ။
ပထမသာ၀ကေရာ ဒုတိယသာ၀ကပါ
ဘုရားရွင္ အရင္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူသြားၾကပါတယ္။
တတိယသာ၀ကျဖစ္တဲ့ ရွင္မဟာကႆပႀကီးကေတာ့
ဘုရားရွင္ေနာက္မွ ပရိနိဗၺာန္စံတဲ့ အရွင္သူျမတ္ႀကီးျဖစ္လုိ႔
ဘုရားရွင္မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပုိင္း သာသနာေရးအေျခအေနကုိ
မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႔ျမင္သြားခဲ့ပါတယ္။
ရွင္မဟာကႆပႀကီးကုိ ဓုတင္ေဆာင္တဲ့ရဟန္းေတာ္ေတြထဲမွာ အသာဆုံးလုိ႔
ဘုရားရွင္က ေျပာခဲ့ပါတယ္။
Mahakassapa is chief among those
who upheld minute observances of form (dhutavādānam) (A.i.23).
သူ႔ကုိ မဂဓတုိင္း၊ မဟာတိတၳ (ဆိပ္ႀကီး) ရြာမွာ ေမြးဖြားတယ္။
ခ်မ္းသာတဲ့မ်ဳိးရုိးကပါပဲ။ ငယ္နာမည္က ပိပၸလိ တဲ့။
ထုံးစံအတုိင္း အရြယ္ေရာက္ေတာ့ မိဘေတြက အိမ္ေထာင္ခ်ေပးဘုိ႔ စီစဥ္ၾကတယ္။
သူ အိမ္ေထာင္သားေမြး မလုပ္ခ်င္ဘူး။ အိမ္ေထာင္ျပဳဘုိ႔ ျငင္းဆန္တယ္။
ျဗဟၼာ့ျပည္က လာတဲ့သူ၊ ျဗဟၼာ့ျပည္ကေန လူ႔ဘ၀ေရာက္လာတဲ့သူေတြဟာ
အိမ္ေထာင္သားေမြးမျပဳလုိၾကဘူး၊ ကာမဂုဏ္အာ႐ုံ ခံစားလုိစိတ္ မရွိၾကဘူး တဲ့။
တကယ့္ကုိ အိမ္ေထာင္ျပဳခ်င္စိတ္မရွိလုိ႔ အပ်ဳိႀကီး၊ လူပ်ဳိႀကီးျဖစ္ေနၾကသူေတြကုိ ျဗဟၼာ့ျပည္က ဆင္းသက္လာတဲ့သူေတြလုိ႔ မွတ္ယူႏုိင္တယ္။
ကုိယ္လုိခ်င္တာမရလုိ႔ အပ်ဳိႀကီး လူပ်ဳိႀကီးျဖစ္လာတာကုိ
ငါတုိ႔က ျဗဟၼာ့ျပည္က ဆင္းလာတာလုိ႔ အသားယူၿပီး တခ်ဳိ႕က ေျပာတတ္ၾကတယ္။
အဲ့လုိ အပ်ဳိႀကီး လူပ်ဳိႀကီးေတြက တူေတြ တူမေတြမ်ားရလာၿပီဆုိရင္
တုန္ေနေအာင္ခ်စ္ၾကတာ။ သံေယာဇဥ္က ႀကီးမွ ႀကီး၊ သူမ်ားထက္ေတာင္ ပုိပါတယ္။
ဒီလုိမ်ဳိး အပ်ဳိႀကီး လူပ်ဳိႀကီးေတြ ဘယ္ကလာ ျဗဟၼာ့ျပည္က လာတာ ဟုတ္လိမ့္မတုန္း။
ထား။
မိဘေတြက အတင္းအၾကပ္လက္ထပ္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းေတာ့
ပိပၸလိသူငယ္က
အင္မတန္ေခ်ာေမာလွပတဲ့ မိန္းမရုပ္ကုိ ထုေစၿပီး
‘’ဒီအရုပ္နဲ႔တူတဲ့ အမ်ဳိးသမီးကုိ ရေအာင္ ရွာေပးႏုိင္ရင္ ယူမယ္၊ လက္ထပ္မယ္’’ လုိ႔
မိဘေတြကုိ ေျပာပါတယ္။
မိဘေတြကလည္း
“ငါ့သားဘုန္းကံရွိရင္ ေတြ႔ရမေပါ့” လုိ႔ ယူဆၿပီး အလုပ္သမားေတြကုိ
တစ္ရြာ၀င္ တစ္ရြာထြက္ အရွာခုိင္းပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ဘဒၵါ ကာပိလာနီ ဆုိတဲ့အမ်ဳိးသမီးကုိ သြားေတြ႔ပါတယ္။
ဒီအမ်ဳိးသမီးကလဲ အိမ္ေထာင္မျပဳလုိပါဘူး။ ကာမဂုဏ္အာရုံ မခံစားလုိပါဘူး။
ျဗဟၼာ့ျပည္က ဆင္းသက္လာတာပါပဲ တဲ့။
သုိ႔ေသာ္လဲ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ပေယာဂေၾကာင့္
သူတုိ႔ႏွစ္ဦး လက္ထပ္ျဖစ္သြားပါတယ္။
ႏွစ္ဦးလုံးက ကာမဂုဏ္ မခံစားလုိၾကဘူးဆုိေတာ့
ညအိပ္ယာ၀င္တဲ့အခါ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးၾကားမွာ ပန္းကုံးထား အိပ္ၾကပါတယ္။
ကာမဂုဏ္ခံစားလုိတဲ့စိတ္ေပါက္တဲ့ဘက္က ပန္းပြင့္မ်ား ညွဳိးပါေစသတည္းလုိ႔လဲ အဓိ႒ာန္ျပဳၾကသတဲ့။
မနက္မုိးလင္းလုိ႔ ပန္းကုံးကုိ ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ လန္ဆန္းၿမဲ လန္းဆန္းလ်က္ပါပဲတဲ့။
တစ္ေန႔ လင္ေတာ္ေမာင္ လယ္ခင္း (ယာခင္း) ထဲသြားေတာ့
ထြန္ေရးမွာ ေပၚလာတဲ့ပုိးေကာင္ေတြကုိ ငွက္ေတြ ထုိးသုတ္ စားေနတာကုိ ေတြ႔သတဲ့။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ဇနီးသည္ကလဲ ေနပူလွန္းထားတဲ့ မ်ဳိးေစ့ေတြၾကား ေျပးလႊားေနတဲ့ ပုိးေကာင္ေတြကုိ ထုိးစားေနတဲ့ က်ီးကန္းေတြကုိ ျမင္သတဲ့။
ဒီလုိပုိးမႊားသတၱ၀ါေတြ ေသေၾကပ်က္စီးရျခင္းရဲ႔ အဓိကတရားခံဟာ
လယ္ပုိင္ရွင္ ယာပုိင္ရွင္မ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ သူတုိ႔ဇနီးေမာင္ႏွံတုိ႔သာျဖစ္ေၾကာင္းသိလုိက္တာနဲ႔ တၿပဳိင္နက္ သံေ၀ဂတရားရ ေၾကာက္လန္႔ၿပီး
ေတာထြက္တရားက်င့္ဘုိ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ပါတယ္။
သူ႔ေခါင္း ကုိယ့္ေခါင္းက ဆံေတြကုိ တစ္လွည့္စီ ရိပ္ပါတယ္။
အ၀ါေရာင္ ၀တ္ရုံေတြကို ၀တ္ဆင္ၾကပါတယ္။
ေတာ အတူတူ ထြက္ပါတယ္။
တစ္ေနရာ ေရာက္ေတာ့ လမ္းဂြဆုံကုိ ေတြ႔ပါတယ္။
ညာဘက္တစ္လမ္း၊ ဘယ္ဘက္တစ္လမ္း။
ေတာထြက္တာေတာင္ ဇနီးေမာင္ႏွံအတူတူထြက္ အတူတူေနၾကတယ္ ျဖစ္မွာစုိးလုိ႔
ႏွစ္ဦးသေဘာတူ လမ္းခြဲၾကပါတယ္။
ခင္ပြန္းျဖစ္သူက ညာဘက္လမ္း၊
ဇနီးျဖစ္သူက ဘယ္ဘက္လမ္း၊
သူေဌးသားနဲ႔၊ သူေဌးသမီး၊
ေျခေမြးမီးမေလာင္၊ လက္ေမြးမီးမေလာင္ေနလာတဲ့သူေတြ။
အခုေတာ့ တစ္ေယာက္စီေနဘုိ႔ လမ္းခြဲလုိက္ပါၿပီ။
မနက္ဖန္အတြက္ ဘာမွ ထည့္မတြက္၊ ဘာမွလဲ မရွိ၊
ရွိခ်မ္းသာရဲ႕ အရသာထက္ မရွိခ်မ္းသာအရသာက
ပုိပီး ခ်ဳိၿမိန္တယ္ ဆုိတဲ့စကား သူတုိ႔ လုံး၀ ယုံၾကည့္ထားပုံေပါက္တယ္။
ယံုၾကည္လုိ႔လဲ လမ္းခြဲရဲတာ။
တစ္ခါတစ္ေလ သူတုိ႔ဘ၀နဲ႔ ကုိယ့္ဘ၀နဲ႔ ယွဥ္ထုိးၾကည့္မိတယ္။
သူတုိ႔က ေတာထြက္တယ္၊ ကုိယ္က ၿမဳိ႔တက္တယ္။
ျပဒါးတစ္လမ္း၊ သံတစ္လမ္း၊
ရွိေစေတာ့။
လမ္းခုလတ္တစ္ေနရာမွာ ဘုရားရွင္နဲ႔ေတြ႔တယ္၊
ရဟန္းျပဳတယ္။ ကႆပအမည္ရတယ္။
(ေနာက္ပုိင္း ကုမာရကႆပ စတဲ့ကႆပေတြနဲ႔ မေရာလုိလုိ႔
သူ႔ကုိ မဟာ တတ္ၿပီး မဟာကႆပလုိ႔ ေခၚတယ္)
ဘုရားရွင္နဲ႔ ရွင္မဟာကႆပတုိ႔ ေက်ာင္းေတာ္သုိ႔အသြား လမ္းေဘးတစ္ေနရာ အရိပ္ေကာင္းတဲ့သစ္ပင္ေအာက္မွာ ခဏထုိင္ဘုိ႔လုပ္ေတာ့ ရွင္မဟာကႆပက
သူ႔ပါလာတဲ့၀တ္ရုံကုိ ဘုရားရွင္အတြက္ ခင္းေပးတယ္။
ခင္းေပးတဲ့သကၤန္းကုိ ဘုရားရွင္ကုိ လွဴျဖစ္သြားတယ္။
ဘုရားရွင္ကလဲ သူ႔ရဲ႕ ပံသုကူသကၤန္းကုိ ရွင္မဟာကႆပကုိ ေပးတယ္။
ဘုရားရွင္က ဒီလုိ ပံသုကူသကၤန္းေပးတာကုိ
ရွင္မဟာကႆပ အလြန္သေဘာက်တယ္။ ၀မ္းေျမာက္တယ္။
ဘုရားရွင္က ငါ့ကုိ ပံသုကူသကၤန္းေပးတာ
အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္ေတာ့ မဟုတ္တန္ရာဘူး လုိ႔ ရွင္မဟာကႆပ စဥ္းစားတယ္။
ပရိနိဗၺာန္စံၿပီးရင္ ရွင္မဟာကႆပ ဦးေဆာင္ၿပီး
ပထမသဂၤါယနာတင္ပြဲ က်င္းပလိမ့္မယ္လုိ႔ ဘုရားရွင္က သိလုိ႔ သကၤန္းကုိ ေပးတာ။ ခ်ီးေျမွာက္တာ။
ရွင္မဟာကႆပ ရဟန္းျဖစ္ၿပီး ရွစ္ရက္ၾကာေတာ့ ရဟႏၱာျဖစ္သြားပါတယ္။
မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈ - ခု (ဘီစီ ၅၄၄) ကဆုန္လျပည့္ အဂၤါေန႔
(သက္ေတာ္ ၈၀ အ႐ြယ္) မွာ
ကုသိနာ႐ုံျပည္၊ အင္ၾကင္းဥယ်ာဥ္မွာ ဘုရား႐ွင္ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူတယ္။
အ႐ွင္မဟာကႆပမေထရ္ႀကီးနဲ႔ ေနာက္ပါ ရဟန္း ၅၀၀ တုိ႔
ျမတ္စြာဘုရားကုိ ဖူးေမွ်ာ္ဘုိ႔ ပါ၀ါျပည္မွ ကုသိနာ႐ုံသုိ႔ အသြားလမ္းခရီးမွာ
ကုသိနာ႐ုံက ပါ၀ါျပည္ကိုလာတဲ့ တကၠဒြန္းတစ္ေယာက္နဲ႔တုိးတယ္။
တကၠဒြန္းထံမွ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံကြယ္လြန္ေတာ္မူေၾကာင္း သိရေတာ့
သံဃာအမ်ားစု ၀မ္းနည္းပက္လက္ျဖစ္ၿပီး ငုိေၾကြးၾကတယ္။
ဒါေပမဲ့သုဘဒ္လုိ႔ေခၚတဲ့ရဟန္းႀကီးကေတာ့
“ငါ့ရွင္တုိ႔၊ ဘာ၀မ္းနည္းစရာ႐ွိတုန္း၊ ရွင္ႀကီးေဂါတမ ႐ွိတုန္းက
ဟုိဟာမလုပ္နဲ႔၊ ဟုိမသြားနဲ႔၊ ဒီလုိမစားနဲ႔၊
ဒီကုိ မသြားနဲ႔ စသျဖင့္ စည္းကမ္းေတြ မ်ားလုိက္တာ။
အခုေတာ့ ငါတုိ႔ေနခ်င္သလုိေနလုိ႔ရၿပီ၊ လြတ္လပ္ေရး အျပည့္အ၀ရၿပီ” လုိ႔ ေျပာဆုိၿပီး
၀မ္းမနည္းတဲ့အျပင္ ၀မ္းေတာင္ သာေနလုိက္ေသးတယ္။
ဒီစကားကုိ ႐ွင္မဟာကႆပႀကီးၾကားေတာ့
မသူေတာ္တရား မျပန္႔ပြါးမီ
သူေတာ္ေကာင္းတရား မေပ်ာက္ပ်က္မီ
ဘုရားရွင္ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားေတာ္ေတြကို
စုေပါင္း႐ြတ္ဖတ္သဂၤါယနာတင္ရရင္ ေကာင္းမွာပဲ လုိ႔ ေတြးမိၿပီး
ဘုရား႐ွင္ပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီး ၃ - လအၾကာ
မဟာသကၠရာဇ္ ၁၄၈-ခု၊ ၀ါေခါင္လျပည့္ေန႔မွာ
ရဟႏၱာမေထရ္ ၅၀၀ နဲ႔အတူ
ပထမဆုံးအႀကိမ္ဘုရားရွင္တရားေတာ္ေတြကုိ စုေပါင္းရြတ္ဖတ္တဲ့
ပထမသံဂါယနာပြဲကုိ က်င္းပျဖစ္ခဲ့တယ္။
ဘုရားရွင္က သူရဲ႕ ပံသုကူသကၤန္းကုိ တျခားကုိယ္ေတာ္ေတြကို မစြန္႔ပဲ
ငါ့ကုိစြန္႔တာဟာ သူမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပုိင္း ဒီတာ၀န္ေတြကို ထမ္းေဆာင္ေစခ်င္လုိ႔ဆုိတာကုိ ရွင္မဟာကႆပႀကီး သေဘာေပါက္လုိက္ပါတယ္။
ပထမသဂၤါယနာတင္ပြဲမွာ ျမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ ဓမၼနဲ႔၀ိနယကုိ
၁။ ၀ိနယပိဋက ၂။ သုတၱႏၱပိဋက ၃။ အဘိဓမၼပိဋက ဆုိၿပီး အုပ္စုသုံးစုခြဲတယ္။
ဒီသံဂါယနာပြဲမွာ
အေမး (ပုစၦက) ဆရာေတာ္အျဖစ္
႐ွင္မဟာကႆပမေထရ္ႀကီးက ေဆာင္ရြက္ၿပီး
၀ိနည္းပိဋကတ္ေတာ္ကုိ ႐ွင္ဥပါလိမေထရ္က ေျဖဆုိရပါတယ္။
သုတၱႏၱပိဋကနဲ႔ အဘိဓမၼပိဋကကုိေတာ့ ႐ွင္အာနႏၵာမေထရ္ျမတ္က ေျဖဆုိရပါတယ္။
၀ိနည္းပိဋကမွာ အုပ္ေရ ငါးအုပ္ရွိတယ္။
ပထမဆုံးေလ့လာျဖစ္တာက မဟာ၀ါ (ပါဠိေတာ္) စာအုပ္။
ပထမႀကီးတန္းကုိ ကုိရင္ဘ၀ အသက္ (၁၇) ႏွစ္သားတုန္းက ေအာင္တာဆုိေတာ့
ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနတုန္း သူငယ္ခ်င္းကုိရင္တစ္ပါးက
သာမေဏေက်ာ္စာေမးပြဲ ၀င္ေျဖပါလား ဆုိတာနဲ႔ သာမေဏေက်ာ္စာေမးပြဲျပဌာန္းစာထဲက
တစ္အုပ္ျဖစ္တဲ့ မဟာ၀ါ စာအုပ္ဆုိတာကုိ စ ေလ့လာျဖစ္တာ။
"သၾကၤန္ေန႕ေတြ ၾကတ္တယ္..."
ပိေတာက္မပါဘဲ
စိတ္ထဲမွာ ပြင့္တဲ့
ပန္းေတြ ရႊဲရႊဲစိုလို႕...
ျမဴေမွာင္ေ၀ကင္း
သၾကၤန္ေရနဲ႕
ေႏြလယ္ေကာင္ ခ်မ္းေနမိေသး..
ေဟာလီး၀ုဒ္မ႑ပ္မွာေတာ့
ဘီယြန္းေစးတို႕ ကေနၿပီ တဲ့
ေတာ္ေတာ္ေနာက္တဲ့ တယ္လီဖုန္း...
ပုတီးကံုးေလး
ေပ်ာက္ေနတာလည္း
ရွာတုန္း..။
ဓမၼဂဂၤါ
(၁၅-၀၄-၂၀၁၁)
သၾကၤန္အၾကတ္ေန႕
Three Basic Principles in human life(02)
ျပည္ေတာ္ မျပန္ႏုိင္ေသးသူမ်ားႏွင့္ ျပည္ေတာ္ မေနႏုိင္သူမ်ားအေၾကာင္း တစ္ေစ့တစ္ေစာင္း…
မႏွစ္က ျမန္မာျပည္ ျပန္သြားတုန္းကလည္း ျမန္မာျပည္ကေက်ာင္းမွာ ကုိရီးယားမွ ျပန္ခ်င္လုိ႔ ျပန္လာသူေတြရယ္၊ မျပန္ခ်င္ေသးေပမယ့္ ကုိရီးရားအစုိးရက ျပန္ပုိ႔လုိက္တဲ့အတြက္ ျပန္လာရတဲ့ သူေတြရယ္ ဆုံျဖစ္ၾကေတာ့ ဟုိေျပာဒီေျပာေျပာရင္း အေတာ္မ်ားမ်ားက ကုိရီးယားကုိ ျပန္သြားဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနၾကတယ္ဆုိတာ သိရပါတယ္။ သူတုိ႔ကုိလည္း ဘုန္းဘုန္းက “ဒကာေတာ္တုိ႔က ဘာျဖစ္လုိ႔ ေရႊျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္ဘဲ ေရႊျပည္ေတာ္က ခြါေျပးခ်င္ၾကတာလဲ”လုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူတုိ႔က “ဘုန္းဘုန္းကလည္း သိရဲ႕သားနဲ႔ ေမးေနျပန္ပါၿပီ၊ ဒီမွာဘာမွ လုပ္စရာမရွိတဲ့အျပင္ တပည့္ေတာ္တုိ႔ကလည္း ဒီေရာက္ၿပီး ဘာမွမလုပ္တတ္ေတာ့ ရွိတာေလးထုိင္စားၿပီး ဒီအတုိင္း ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိေနေနရတာ၊ ၾကာေတာ့မခံႏုိင္ဘူးဘုရား၊ ဒါေၾကာင့္ သူမ်ားႏုိင္ငံကုိ ျပန္မသြားခ်င္ေပမယ့္ ျပန္သြားဖုိ႔ လုပ္ရတာပါဘုရား” စသျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားၾကပါတယ္။ သူတုိ႔အေခၚ ၂၊က ၃၊က ေတြ ျပန္လုပ္ၾကမယ့္ သေဘာပါပဲ။
ျပည္ပမွာရွိတဲ့ သူေတြရဲ႕ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြ၊ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ သူေတြရဲ႕ ျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြ ၾကားရေတာ့ ဘုန္းဘုန္းလည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပည္ပမွာ အေနၾကာေနရတဲ့ အျဖစ္ေလးကုိ ေတြးေနမိျပန္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းျပည္ပမွာ ၾကာေနတဲ့ အေၾကာင္းကုိေတာ့ လူဒကာေတြလုိ မိသားစု အေရးေၾကာင့္လုိ႔ အေၾကာင္းမျပႏုိင္ေပမယ့့္ ျပည္ပမွာရွိတဲ့ ေရႊျမန္မာေတြရဲ႕ အမ်ိဳးသားေရးရယ္၊ ဘုန္းေတာ္အနႏၲရွင္ရဲ႕ ဘုန္းဘုရားအေရးေတြေၾကာင့္လုိ႔ အေၾကာင္းျပရင္ မဆုိးဘူးလားေပါ့။ ဗုဒၶဘာသာ ေရႊျမန္မာေတြအေပၚ တစ္လုံးတစ္ပါဒ ေဟာေျပာဆုံးမကာ အသိတစ္ခုရၿပီး ကုသုိလ္ရေစခ်င္တာရယ္၊ ဗုဒၶဘာသာကုိ စိတ္ဝင္စားၾကတဲ့ ေရႊျမန္မာမဟုတ္တဲ့ အိမ္ရွင္ႏုိင္ငံျခားသားေတြကုိ ဘုန္းဘုရားရဲ႕ ဓမၼအႏွစ္သာရေတြ တစ္လုံးတစ္ပါဒ သိရွိခံစားေစခ်င္တာရယ္၊ ေနာက္ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ လုိအပ္တဲ့ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး၊ ပညာေရး က႑ေတြမွာ တစ္ဘက္တစ္လမ္းက အေထာက္အကူ ျပဳေပးေစခ်င္တာရယ္ စတာစတာေတြက ေလာေလာဆယ္ ဘုန္းဘုန္းအေနနဲ႔ ျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္ေသးဘဲ ျပည္ပမွာ ရွည္ၾကာေစတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြလုိ႔ပဲ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ေရႊျမန္မာေတြရဲ႕ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္၊ ျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ကုိေတာ့ ေလာကီဓမၼတာ လူတုိ႔ရြာဆုိတဲ့အတုိင္း ေလာကီအေရး၊ မိသားစုအေရး စတာေတြေၾကာင့္လုိ႔ပဲ ေယဘုယ် ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္အေရးအတြက္ ႏုိင္ငံေရးအလုပ္ကုိ ႀကိဳးစားလုပ္ေနၾကရလုိ႔ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္၊ ျပည္တြင္းမွာ မေနႏုိင္တာေတြလည္း ရွိေတာ့ရွိတာေပါ့။ ဒါကေတာ့ အနည္းစုပါပဲ။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ မိသားစု စားဝတ္ေနေရးေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ခုေနာက္ပုိင္း ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ျမန္မာအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ႏုိင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေရာက္ရွိေနၿပီး အေၾကာင္းျပခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ပဲ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္ ျဖစ္ေနၾကသလုိ ျပည္တြင္းမွာ ရွိေနၾကသူေတြကလည္း အေၾကာင္းျပခ်က္ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ျပည္ပကုိ ထြက္ခြါဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနၾကတာကုိ ေတြ႕ရတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိရင္ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္႐ုံမကဘဲ ျပည္ေတာ္နဲ႔ ေဝးသထက္ေဝးရာ တတိယႏုိင္ငံအထိေတာင္ သြားၾကဦးမယ္လုိ႔ ဆုိသူေတြလည္း ရွိေနေလရဲ႕။ ထားပါေတာ့။ ဒါက သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔ သူပဲေလ။
တျခားႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ ေရႊျမန္မာမ်ားရဲ႕ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္ေသးတဲ့ အေၾကာင္းကုိ တိတိက်က် မေျပာႏုိင္ေပမယ့္ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ အခုလက္ရွိေနေနတဲ့ ႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ ေရႊျမန္မာမ်ားရဲ႕ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္ေသးတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ တစ္ေယာက္တစ္ေယာက္မ်ိဳးနဲ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိေနတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ျမန္မာျပည္ ျပန္သြားရင္ ဘာလုပ္စားမွာလဲ ဆုိတဲ့သူေတြ ရွိသလုိ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ျမန္မာျပည္မွာဆုိ ဒီေလာက္လခမ်ိဳး ဘယ္လုိလုပ္ ရႏုိင္မွာလဲလုိ႔ ဆုိလာသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ဒီႏုိင္ငံမွာ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္ၾကာေအာင္ ေနထုိင္လုပ္ကုိင္ေနေပမယ့္ ေရႊျပည္ေတာ္မွာက ဘာမွလက္ဆုတ္လက္ကုိင္ မရွိဘဲ ျဖစ္ေနသူေတြ ရွိေနသလုိ တစ္ခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ႏွစ္ၾကာလာတာနဲ႔အမွ် ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိ ျဖစ္လာသူေတြလည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။ အဆုိးဆုံးက ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြေပ်ာက္ၿပီး ရရစားစား သြားသြားလာလာနဲ႔ ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ ရသမွ်အလုပ္ေလးနဲ႔ ရသမွ်သုံးၿပီး ႀကဳံသလုိေပ်ာ္ေနၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဘုန္းဘုန္းနဲ႔သိတဲ့ ဒကာတစ္ခ်ိဳ႕ဆုိ ေရႊျပည္ေတာ္က ထြက္လာတာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ ရွိေနၿပီး အုိဗာစေတးအျဖစ္နဲ႔ အဖမ္းအဆီးကုိေရွာင္ကာ ေန႔အိပ္ညလုပ္ဘဝကုိ က်င္လည္ျဖတ္သန္းေနခဲတာ အေတာ္ၾကာေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ အသိဒကာေလး တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိ စေရာက္ကတည္းက သူေ႒းကုိ အလုပ္အေၾကြးျပဳခဲ့ရလုိ႔ သူတုိ႔ေက်းဇူးနဲ႔ သူေ႒းကသာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာလာၿပီး စက္ေတြတစ္လုံးၿပီး တစ္လုံးဝယ္၊ စက္႐ုံေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု တုိးခ်ဲ႕ကာ ရွိၿပီးရင္း ရွိသြားခဲ့ၾကေပမယ့္ သူတုိ႔မွာေတာ့ ဒုံရင္းဒုံရင္းနဲ႔ပဲ အသက္သာႀကီးလာတယ္ ဘာမွျဖစ္မလာဘဲ ေပးသမွ်ေလးအေပၚမွာ အေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္လုိ႔ ေပ်ာ္သလုိ ေနပစ္လုိက္ၾကတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က်ျပန္ေတာ့ ေရႊျပည္ေတာ္က မထြက္ခင္ကတည္း အိမ္ေထာင္က်ၿပီး သားသမီးေတြ ရွိခဲ့ၾကေပမယ့္ ရွာရင္းပုိ႔ရင္း၊ သုံးရင္းစဲြရင္းနဲ႔ပဲ သားသမီးအေရး၊ မိသားစုအေရးေတြးကာ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္သာကုန္လုိ႔ သားသမီးေတြေတာင္ ဘဲြ႕ေတြရကုန္တဲ့အထိ ျဖစ္သြားခဲ့ၾကေပမယ့္ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ျပည္ေတာ္ျပန္ မေရာက္ႏုိင္ၾကေသးတဲ့ အျဖစ္ပါ။
ျပည္ေတာ္ မျပန္ႏုိင္ေသးသူမ်ားအေၾကာင္း သိသမွ် ေျပာမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ သင္ခန္းစာ ယူမယ္ဆုိရင္ ယူစရာေကာင္းတဲ့သူေတြရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ရွိသလုိ သံေဝဂယူမယ္ဆုိရင္ ယူစရာေကာင္းတဲ့ သူေတြရဲ႕ အျဖစ္ေတြကလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိ ေရႊျပည္ေတာ္က ထြက္လာခါစမွာ ႐ုိး႐ုိးသားသား ႀကိဳးႀကိဳးစားစားနဲ႔ ရွာေဖြစုေဆာင္းၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ က်စ္က်စ္လစ္လစ္ ေနထုိင္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ႏွစ္လည္းၾကာလာ အေပါင္းအသင္းလည္း ေပါလာတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ အေသာက္အစား အေပ်ာ္အပါးေတြမွာ သာယာမိလုိက္တဲ့အတြက္ အရက္သမား လုံးလုံးျဖစ္ကာ ရရစားစား သြားသြားလာလာနဲ႔ ေရႊျပည္ေတာ္လည္း မျပန္ႏုိင္၊ သူမ်ားႏုိင္ငံမွလည္း စားဖုိ႔ေသာက္ဖုိ႔ အႏုိင္ႏုိင္ျဖစ္ကာ ေရာဂါမ်ားေတာင္ စဲြကပ္သြားတဲ့အထိ ျဖစ္သြားတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆုိလည္း ေရာက္လာတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၾကာေနၿပီလဲဆုိ သူတုိ႔ဒီကုိ ေရာက္လာၿပီးမွ ေနာက္မွာအေဖဆုံး၊ အေမဆုံး၊ သားသမီးဆုံးတဲ့အထိ ျဖစ္သြားၾကပါၿပီ။
တကယ့္ကုိ သံေဝဂ ရစရာေကာင္းတာက သားသမီးေတြ ေလးငါးႏွစ္အရြယ္မွာ မိသားစုအေရး၊ သားသမီးေရးအတြက္ဆုိကာ ျပည္ပထြက္လာခဲ့တဲ့ အေဖဟာ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ သားသမီးက ႐ုတ္တရက္ ဆုံးသြားခဲ့ေပမယ့္ အခုိက္အတံ့ပဲ ႏွေမ်ာတသ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ၾကရၿပီး ျပည္ေတာ္ျပန္ဖုိ႔အထိေတာ့ ျဖစ္မလာခဲ့ၾကတာပါပဲ။ သက္တမ္းအရၾကည့္ရင္ အရင္ေသရမယ့္ အေဖက ျပည္ပကေနၿပီး သားအတြက္၊ သမီးအတြက္ ရည္စူးၿပီး ကုသုိလ္လုပ္ အမွ်ေပးေဝခဲ့ၾကရသူေတြရဲ႕ အျဖစ္ေတြဟာ တကယ့္ကုိ သံေဝဂရစရာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကာယကံရွင္ေတြ႔ ကုိယ္တုိင္ကေတာ့ တဒဂၤ သံေဝဂ ျဖစ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ျပည္ေတာ္ကေတာ့ မျပန္ျဖစ္ခဲ့ၾကေသးျပန္ပါဘူး။
ထားပါေတာ့။ သူ႔အေၾကာင္းနဲ႔သူ၊ သူ႔အေျခအေနနဲ႔သူ ျပည္ပမွာႏွစ္ေတြၾကာၿပီး ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္ ျဖစ္ေနတာ မဆန္းေပမယ့္ ကုိယ္လည္းအက်ိဳးမရွိ၊ မိသားစုလည္း အက်ိဳးမရွိ၊ အမ်ားအတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိဘဲ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္ ျဖစ္ေနၾကတာကေတာ့ အဆန္းျဖစ္သြားပါၿပီ။ ျပည္ေတာ္လည္း မျပန္ႏုိင္၊ ဥစၥာလည္းမစုမိ၊ ကုသုိလ္လည္းမစုမိဘဲ အရက္ေၾကြး၊ ဖဲေၾကြးအေပ်ာ္အပါး အေၾကြးေတြသာ မ်ားလာၿပီး အက်င့္သိကၡာေတြပါ ပ်က္ျပားလာမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ဒါဟာ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္႐ုံမက ဘဝသံသရာမွာ လူဘုံ၊ နတ္ဘုံေတြအထိ မျပန္ႏုိင္ဘဲ ျဖစ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ ျပည္ပမွာအေနၾကာလုိ႔ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္တဲ့ သူေတြအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ စားဝတ္ေနေရး အေျခအေနေၾကာင့္ပဲ မျပန္ႏုိင္ၾကတာ မ်ားပါတယ္။ စားဝတ္ေနေရးဆုိတာ အသက္ရွင္ေနသမွ် လုိအပ္ေနတာ အမွန္ပဲျဖစ္ေပမယ့္ အဲဒီအေရးေတြပဲ ဦးစားေပးၿပီး ရွာလုိက္ေဖြလုိက္ စားလုိက္ေသာက္လုိက္ လုပ္ေနၾကမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အသက္သာဆုံးသြားမယ္ ဒီအေရးေတြက ၿပီးသြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရေလလုိေလ၊ လုိက္ေလေဝးေလ ျဖစ္ေနတဲ့ ဒီစားဝတ္ေနေရး ကိစၥေတြေနာက္ပဲ တစုိက္မတ္မတ္ လုိက္ေနလုိ႔ကေတာ့ ဒီအေရးေတြ မျပည့္ခင္ဘဲ ကုိယ္နဲ႔ကုိယ့္အသုိင္းအဝုိင္းဟာ အေျပာင္းလဲႀကီး ေျပာင္းလဲသြားေနၾကမွာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္ေသးသူေတြ အေနနဲ႔ အခ်ိန္ယူၿပီး စဥ္းစားဖုိ႔လုိလာတာက ျပည္ပမွာ အေနၾကာလာတဲ့ မိမိတုိ႔အေနနဲ႔ အေနၾကာသေလာက္ အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းရဲ႕လား ဆုိတဲ့အခ်က္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရႊျပည္ေတာ္မွာ ေနတာထက္စာရင္ ျပည္ပမွာ အေနၾကာလုိက္တဲ့အတြက္ မိမိတုိ႔မွာ စားဝတ္ေနေရး ကုသုိလ္ေရးေတြမွာ ပုိၿပီးတုိးတက္ျဖစ္ထြန္းမႈ ရွိမရွိနဲ႔၊ ျပည္ပမွာ အေနၾကာလာတဲ့ မိမိတုိ႔ရဲ႕ အက်င့္သိကၡာေတြဟာ ေရႊျပည္ေတာ္မွာ ေနတာထက္ပုိၿပီး လုံၿခဳံမႈ၊ ပုိၿပီးျမင့္မားလာမႈ ရွိမရွိစတာေတြကုိလည္း အေလးအနက္ စဥ္းစားၾကဖုိ႔ လုိလာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ရလုိက္တာနဲ႔ ေပးဆပ္လုိက္ရတာ ဘယ္ဟာက ပုိမ်ားမမ်ား သုံးသပ္ဖုိ႔နဲ႔ တစ္ဘဝေကာင္းစားေရးထက္ သံသရာေကာင္းစားေရး အတြက္လည္း ထည့္တြက္ရမယ္ဆုိတာ သတိျပဳဖုိ႔ လုိလာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူေကာင္းစားေရး ဘယ္ဝါေကာင္းစားေရးလည္း လုပ္ဖုိ႔လုိသလုိ မိမိရဲ႕ ပစၥဳပၸန္ သံသရာေကာင္းစားေရးလည္း လုပ္ဖုိ႔လုိတယ္ဆုိတာ မေမ့ေလ်ာ့ၾကဖုိ႔ လုိအပ္လာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆုိလုိတာက အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္သူေတြ၊ ျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္သူေတြဟာ တျဖည္းျဖည္း မ်ားလာေနတဲ့ ေရႊျပည္ေတာ္သားေတြ အေနနဲ႔ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္တဲ့ မိမိတုိ႔ရဲ႕ အေျခအေန၊ ျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္တဲ့ မိမိတုိ႔ရဲ႕ အေျခအေနကုိ ေသခ်ာသုံးသပ္ ဆင္ျခင္ၿပီး လုိအပ္လုိ႔ မျပန္ႏုိင္၊ မေနႏုိင္ ျဖစ္ေနၾကရင္လည္း လုိအပ္ခ်က္ကုိ အျမန္ဆုံး အေကာင္အထည္ေဖာ္ၿပီး သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီသံသရာကေန ႐ုန္းထြက္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားကာ ဘယ္မွာပဲေနေန ကုိယ့္ရဲ႕ပစၥဳပၸန္ သံသရာ ေကာင္းစားေရးအတြက္လည္း စြမ္းႏုိင္သမွ် ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔လုိေၾကာင္း ဆုိလုိခ်င္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္အလုပ္မဆုိ အတုိင္းအတာကုိ ေက်ာ္လြန္လာရင္ အစြန္းေရာက္သြားတတ္တဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာေနရင္း မိမိတုိ႔ရဲ႕ လက္ရွိအေနအထားကုိ အစြန္းေရာက္မသြားေအာင္ သတိျပဳဆင္ျခင္ ေနထုိင္ၾကဖုိ႔နဲ႔ ျပည္ေတာ္ျပန္ျခင္း၊ မျပန္ျခင္း၊ ျပည္ေတာ္ခြာျခင္း၊ မခြါျခင္းထက္ ေရာက္ရာေနရာ ျဖစ္ရာအေျခအေနမွာ ကုိယ္ကုိယ္ကုိ အ႐ႈံးမေပၚေအာင္ ႀကိဳးစားၾကဖုိ႔ အသိေပးလုိတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ျပည္ေတာ္မျပန္ႏုိင္သူေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ျပည္ေတာ္မွာ မေနႏုိင္သူေတြပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူမဆုိ အေျခအေနအရ မိမိတုိ႔ လက္ရွိျဖစ္ေနတဲ့ အေနအထားမွာ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိသာ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း ေနထုိင္ရင္း မိမိအေရး၊ မိသားစုအေရး၊ ေဆြမ်ိဳးအေရးေတြအျပင္ သံသရာအေရးအတြက္လည္း ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ကာ ျမန္ျပည္ေတာ္နဲ႔ ေဝးေနေပမယ့္ နိဗၺာန္ေရႊျပည္နဲ႔ေတာ့ နီးေနသူမ်ားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။
စာေရးသူ = အရွင္၀ိစိတၱ (မနာပဒါယီ) ။ အခ်ိန္ 10:52 AM 0 မွတ္ခ်က္မ်ား (...ေရးရန္)
စုစည္းထားမႈ = ေတြးမိသမွ်
Read more...