ေညာင္ကန္ေအးဆရာေတာ္ၾကီးနွင့္အမွတ္တရ

Posted by ျမန္မာ့အားမာန္ on Saturday, January 22, 2011

0 comments:

Read more...

ရဟန္းႏွင့္ အေမ

ရဟန္းႏွင့္ အေမ
အခ်ိန္ရရင္ အေမနဲ႕ အေဖအေၾကာင္းေလးဆက္ေရးပါဦးမယ္.. မျပည့္စံုေသးပါဘူးထင္ပါတယ္..

Posted by ဓမၼဂဂၤါ at 5:37 AM

Read more...

အဂၤလိပ္စာ အထူးသင္တန္း (TOEFL)

)

အဂၤလိပ္စာ အထူးသင္တန္း (TOEFL)
သီတဂူ ကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္ အဓိပတိဆရာေတာ္ၾကီး၏ စီမံခ်က္ျဖင့္ သီတဂူ ကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္၏ အဂၤလိပ္စာအထူး (TOEFL) သင္တန္းကို ၁၅-၀၁-၂၀၁၁ ေန႔က ရန္ကုန္ျမိဳ႕ သီတဂူ ကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္ ရန္ကုန္တြင္ စတင္ဖြင့္လွစ္သည္။ သီတဂူ ကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသိုလ္ ရန္ကုန္ႏွင့္ စစ္ကိုင္းတုိ႔မွ ေက်ာင္းသားမ်ား တက္ေရာက္ၾကသည္။

ေအာက္ဆရာမ်ားက ေအာက္ပါေဖာ္ျပပါ ဘာသာရပ္, အခ်ိန္အလုိက္ ယူၾကပါသည္။
၁။ ဆရာၾကီး ဦးေက်ာ္ေ႒း
အဂၤလိပ္စာ နားစြမ္းရည္ (listening skill), အဂၤလိပ္စာ သဒၵါ (Grammar), စကားလုံး အမွားအမွန္ေရြးျခယ္ျခင္း (words choice), အစရွိသည္မ်ား။
Mon, Wed, Fri နံနက္ ၈-၃၀ နာရီမွ ၁၀-၃၀။ ၁၂-၃၀ မွ ၁-၃၀ အထိ။
၂။ Miss Jackie (USA)
Writing skill စာစီစာကုံး (Essay)
Mon, Tue ညေန ၄ နာရီမွ ၆ နာရီအထိ
၃။ Miss Veneuss (University of Virginia) USA
စာဖတ္စြမ္းရည္ (Reading skill) and vocabulary
၄။ Mss Paular (USA)
အဂၤလိပ္သဒၵါ (Grammar)
၅။ ဆရာၾကီး ေဒါက္တာ ခင္ေမာင္ညႊန္႔
အေထြေထြ (General Knowledge)
၆။ ဆရာၾကီး ေဒါက္တာ မ်ိဴျမင့္
အေထြေထြ (General Knowledge)

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ
သီတဂူစတား
၂၂-၁-၂၀၁၁

Read more...

It Hasn't Yet Got Late, Old and Changed - မေႏွာင္းေသးပါဘူး မေဟာင္းေသးပါဘူး မေျပာင္းေသးပါဘူး

ေဒါက္တာအရွင္ဣႏၵကရဲ့ Dhamma Gardenမွာ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ သီရိလကၤာႏိုင္ငံမွာ ဘာသာေရးသင္တန္းဆင္း လက္မွတ္ေတြဟာ အလုပ္ေလွ်ာက္ရာမွာ အသံုး၀င္ပါသတဲ့။ ဒီအေၾကာင္းကို သီလရွင္ ဆရာေလးတစ္ပါး ေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္မွာလည္း ဖတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အီးေမးလ္ ရခဲ့တာပါ။ ရန္ကုန္ ႏိုင္ငံေတာ္ပရိယတၱိသာသနတကၠသိုလ္ ႏွစ္ပတ္လည္မဂၢဇင္းအတြက္ ေရးတာလို႔ ေျပာတယ္ထင္တာပါပဲ။ သူ႔ေဆာင္းပါးမွာ အဓိကတင္ျပတာကေတာ့ သီရိလကၤာက တနဂၤေႏြ ဘာသာေရး သင္တန္းေက်ာင္းေတြကို အားက်တဲ့အေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါနဲ႔ HRမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ျမန္မာဒကာေလး တစ္ေယာက္ကို အဲဒီအေၾကာင္း ေျပာျပၿပီး သူ႔အျမင္ကို ေမးၾကည့္ေတာ့ “မဆိုင္ပါဘူး”တဲ့။ သူက အလုပ္ခန္႔ထားေရးမွာ အေတြ႔အၾကံဳ နဲ႔ အေတြးအၾကံ ရွိတဲ့သူ။ သူ႔အျမင္က ဘာသာေရးဟာ ဘာသာေရး၊ အလုပ္ဟာ အလုပ္တဲ့။ အလုပ္သမား ေရြးျခယ္ရာမွာ ဘာသာေရးသင္တန္းဆင္းလက္မွတ္ကို အလုပ္အရည္အခ်င္းအတြက္ သက္ေသခံအျဖစ္ အသိအမွတ္ မျပဳႏိုင္ဘူးတဲ့။ ဘာသာေရးစာေတြ တတ္ေနလို႔ အလုပ္အတြက္ ဘာမွအသံုးမက်ႏိုင္ဘူးတဲ့။

အျမင္္ဆိုတာကေတာ့ ျမင္ခ်င္သလို ျမင္ႏိုင္ၾကတာေပါ့။ ဘာသာေရးက အလုပ္နဲ႔ မဆိုင္ဘူး အလုပ္ကို အေထာက္အကူ မျပဳႏိုင္ဘူးလို႔ ျမင္ႏိုင္သလို ဆိုင္တယ္ အေထာက္အကူ ျပဳႏိုင္တယ္လို႔လည္း ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဆိုပါစို႔ ဘာသာေရး သင္တန္းတက္ထားသူ တစ္ေယာက္ဟာ ဘာသာေရးအရ သိမ္ေမြ႔မႈ ေကာင္းျမတ္မႈေတြ ရွိေနမယ္။ စိတ္ဓာတ္စင္ၾကယ္မယ္။ သိမ္ေမြ႔မယ္။ အလုပ္ရွင္နဲ႔ အလုပ္ေဖာ္နဲ႔ ဆက္ဆံေရး ေျပျပစ္မယ္။ အလုပ္ရွင္ကို အလုပ္ေဖာ္ကို ခ်စ္ခင္မယ္။ ေလးစားမယ္။ အလုပ္လုပ္ရာမွာ သမာသမတ္က်မယ္။

ေနာက္တစ္ခုက အစြန္းထြက္ ျပႆနာ။ ဘာသာေရးသင္တန္းဆင္းလက္မွတ္ ကိုင္ထားတာနဲ႔ ဘာသာေရးအရ သိမ္ေမြ႔မႈ ေကာင္းျမတ္မႈေတြ ရွိႏိုင္ပါမလား ဆိုတာပါပဲ။ မေသခ်ာပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သာသာေရးသင္တန္းဆင္း လက္မွတ္လည္း တစ္ျခားလက္မွတ္ေတြလိုပဲေပါ့။ ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းဆင္းလက္မွတ္ ကိုင္ထားတာနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာ ကၽြမ္းက်င္သူ မျဖစ္ႏိုင္သလိုေပါ့။ ဘယ္နယ္ပယ္မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ လက္မွတ္စာရြက္ ဆိုတာကေတာ့ အရည္အခ်င္းရွိတယ္လို႔ ေယဘုယ် သတ္မွတ္ေပးတဲ့ အရာသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါကေတာ့ ဖတ္မိခဲ့တာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေတြးျဖစ္လိုက္တဲ့ အေတြးသက္သက္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာေရး အသိ ဘာသာေရး အက်င့္ကို လုပ္ငန္းခြင္မွာ ေနရာေပးမေပး ဆိုတာကေတာ့ သက္ဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းခြင္မွာ မူ၀ါဒ ခ်မွတ္သူေတြနဲ႔သာ သက္ဆိုင္ပါတယ္။ သက္ဆိုင္သူေတြပဲ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ သီရိလကၤာမွာလို ဘာသာေရး အသိကို အသိအမွတ္ျပဳမယ္ဆိုရင္ ဦးဂါးဒင္း [ေဒါက္တာ အရွင္ဣႏၵကကို ခ်စ္စႏိုးေခၚတဲ့ နာမည္။ :)] ေျပာသလိုေပါ့။ "မေႏွာင္းေသးပါဘူး။"

ဗုဒၶဘာသာ တရားေတာ္ေတြကို က်င့္မယ္ သံုးမယ္ဆိုရင္ တရားေတာ္ေတြဟာ ဒီေန႔ေခတ္မွာလည္း အသံုး၀င္ပါေသးတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေနရာတိုင္းမွာ အသံုး၀င္တဲ့ စိတ္ဓာတ္စင္ၾကယ္မႈ သိမ္ေမြ႔မႈကို တရားေတာ္ေတြက လႈံ႕ေဆာ္ဖန္တီး ေပးႏိုင္ပါတယ္။ "မေဟာင္းေသးပါဘူး။"

ဗုဒၶဘာသာ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း လက္ရွိအေျခအေနကေတာ့ . . . ဒီလိုပါပဲ။ ဗုဒၶဘာသာဆိုင္ရာ သင္တန္းဆင္းလက္မွတ္ေတြကို အလုပ္ေလွ်ာက္ရာမွာ သံုးလို႔ မရေသးပါဘူး။ [သံုးလို႔ရမယ္ ဆိုရင္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္က သင္တန္းဆရာေတြကို လခေပးတဲ့ သီရိလကၤာမွာလို သင္တန္းေတြ လံုလံုေလာက္ေလာက္ မရွိေသးပါဘူး။] "မေျပာင္းေသးပါဘူး။"

Photo from (22 January 2011):

http://snapshot-news.com/index.php?option=com_content&view=article&id=4341:2010-04-03-15-51-56&catid=289:vol2-no79&Itemid=118

Posted by Ashin Acara. at 11:18 PM

Read more...

ၾကည္ညိဳလုိက္စမ္းပါ

ေလာက၌ အေကာင္းျမင္၀ါဒီ အဆုိးျမင္၀ါဒီဟု ႏွစ္မ်ဳိးရွိသည္။ အထူးသျဖင့္ ယေန႔ေခတ္သည္ အဆုိးျမင္၀ါဒီသမားတုိ႔ တုိးပြားႀကီးထြားေသာ ေခတ္ျဖစ္ေလသည္။ ဤကဲ့သုိ႔ေသာ ေခတ္ႀကီးတြင္ နိႏၵာ၊ပသံသ ေလာကဓံ ႏွစ္ျဖာကုိ ခံႏိုင္ရည္စြမ္း မရွိသူအဖုိ႔ ဒုကၡ သံသရာ ပင္လယ္ေ၀ဖုိ႔သာ ရွိေတာ့သည္။

သာသနာ့၀န္ထမ္း ရွင္ရဟန္းတုိ႔ အေပၚ၀ယ္ မိဘေမတၱာ အျပည့္၀ျဖင့္ ရႈ႕ျမင္သုံးသပ္ သာသနာေတာ္၏ အဓြန္႔ရွည္ တည္တန္႔ေရးကုိ လုိလားသည့္ ေက်ာင္းအစ္မ တစ္ဦး၏ ရွင္သာမေဏ ရဟန္းငယ္ မ်ားအေပၚ ေစာင့္ေရွာက္ပုံ ကုိ ယေန႔ေခတ္ အျပစ္ကုိသာျမင္ အတုေယာင္ကုိသာ အဟုတ္ႀကီး ထင္ေနၾကသည့္ လူအမ်ားစု အတြက္ ေဖၚျပလုိ ပါသည္။

မႏၲေလးၿမိဳ႕ ယခုမ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္ ေအာင္ျမင္ေနသည့္ စာသင္တုိက္ႀကီး၏ ေက်ာင္းအစ္မျဖစ္သည့္ အမ်ဳိးသမီးႀကီး၏ မ်က္ႏွာအသြင္ျပင္သည္ က်က္သေရးလည္းရွိ စိတ္ဓာတ္ကလည္း တကယ္ပင္ မြန္ျမတ္ပါေပသည္။ စာသင္သား သံဃာ၂၀၀ေက်ာ္ကုိ ေန႔စဥ္ ဟင္းေကာင္း တစ္ခြက္ စီမံကာ လွဴဒါန္းေလ့ရွိသည့္ ေက်ာင္းအစ္မႀကီးသည္ မိခင္ေမတၱာ အျပည့္ျဖင့္ သူမ လွဴဒါန္းထားသည့္ ေက်ာင္း၀န္းအတြင္းကုိ ေလ့လာ ၾကည့္ရႈ႕ စီစစ္ေလ့ရွိသည္။ စည္းကမ္းလည္း အလြန္ပင္ႀကီးသည့္ အမ်ဳိးသမီးႀကီး ျဖစ္သည္။

သူမလွဴဒါန္းထားေသာ ေက်ာင္းအတြင္း စာသင္ေနသည့္ ရွင္သာမေဏမ်ားသည္ အသက္အရြယ္အားျဖင့္ (၇)ႏွစ္မွသည္ အသက္ (၁၉)ႏွစ္ အရြယ္ထိျဖစ္သည္။ ရဟန္းငယ္ မ်ားမွာလည္း အသက္အားျဖင့္ (၂၀)၀န္းက်င္ ႏွင့္ (၃၀)ၾကားမွာ ရွိၾကသည္။ အသက္ေလးေက်ာ္ ဆုိသည္မွာ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္ တပါးသာရွိသည္။

ေလာကီအျမင္ႏွင့္ ၾကည့္မည္ဆုိလွ်င္ (၇)ႏွစ္ႏွင့္ (၁၅)ႏွစ္ အရြယ္မ်ားသည္ အလြန္ပင္ ေဆာ့လိုၾက အၿငိမ္မေနၾကသည့္ အရြယ္မ်ားျဖစ္သည္။ ကုိရင္ဆုိသည့္ နာမည္ႏွင့္ လုိက္ေအာင္ ဆရာသမားမ်ားက ေန႔စဥ္ ညစဥ္ ဆုံးမထား၍သာ အရြယ္ႏွင့္မမွ် ကုိယ္အမႈအရာ ႏူတ္္အမူအရာ ေလးေတြ ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းေနသည္။ ဆရာသမား မ်ားကြယ္ရာ ေရာက္သြားလွ်င္ေတာ့ သကၤန္းကုိ ေဘးခ် ကေလးသဘာ၀ ထိန္းခ်ဳပ္မရ ႀကံဖန္ကာ ေဆာ့ၾကသည္။ စာေရးသူ ကုိရင္ေပါက္စဘ၀ အသက္အားျဖင့္ (၇)ႏွစ္သား အရြယ္မွာ ရြာထဲ ဆြမ္းခံသြားရင္း တခါတရံ အေဖၚေကာင္းရင္ သပိတ္ကုိေဘးခ် သင္းပုိင္လိပ္ထဲက သားေရကြင္း ထုတ္ကာ သားေရပင္ ပစ္တမ္း ေဆာ့လုိ႔ ဆရာေတာ္က ႀကိမ္နဲ႔ေဆာ္ ခံရတာ အႀကိမ္ေပါင္း မနည္းပင္။

ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း အိမ္သာေရခ်ဳိးခန္းပါ မက်န္ လုိက္လံၾကည္ တတ္သည့္ သူမသည္ တခါတခါ ကုိရင္ေလးမ်ား ေက်ာင္းေဆာင္အတြင္း အ၀တ္စုတ္ကုိလုံးကာ ေဘာလုံးကန္ၾက သည္ကုိလည္း ေတြ႔ျမင္ရသလုိ တစ္ခါတစ္ခါ ကုိရင္ႀကီးမ်ား စာအုပ္ေဘးခ် က်ားထုိးၾက သည္ကုိလည္း ေတြ႔ျမင္ရသည္။

သူမသည္ ဆရာေတာ္ႀကီးကုိလည္း မေလွ်ာက္၊ သူကုိယ္တုိင္လည္း မျမင္သကဲ့သုိ႔ ေရွာင္ဖယ္သြားတတ္သည္။ ေက်ာင္းရွိ ကပၸိယမ်ား ကုိရင္ေလးတုိ႔ ေဆာ့သည္ကုိျမင္၍ ဆရာေတာ္ကုိ ေလွ်ာက္လုိက္၍ ဆရာေတာ္က ရိုက္လွ်င္လည္း ဦးဇင္းရယ္ မရိုက္ပါနဲ႔ ကုိရင္ေလးေတြက ကေလးအရြယ္ေတြပဲ ေဆာ့ခ်င္ၾကမွာေပါ့ ဒဏ္ေလးေလာက္ပဲ ေပးၿပီး ေက်နပ္လုိက္ပါ ဆုံးမလုိက္ပါ ဦးဇင္းရယ္ဟု ေျဖသိမ့္တတ္သည္။

သူမ၏ ကုိရင္ေလးတုိ႔ေပၚထားရွိသည့္ သေဘာထားကုိ ကပၸိယႀကီးအား ေျပာျပသည္ကုိ ဤသုိ႔ ၾကားမိသည္….
ကပၸိယႀကီးရယ္ ကုိရင္ေလးေတြ ေဆာ့တာ မဟုတ္တာေလးေတြကုိ ဆရာေတာ္ကုိ မေလွ်ာက္ပါနဲ႔။ သူတုိ႔ေလးေတြက ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ မိဘနဲ႔ခြဲ ရပ္ရြာနဲ႔ခြဲၿပီး ပိဋကတ္ စာေပေတြက်က္ သာသနာေတာ္မွာ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနတာကုိ ေက်နပ္လုိက္ စမ္းပါတဲ့။ ရွင္လည္း မ၀တ္ႏုိင္၊ ကၽြန္မလည္း ၀တ္ခြင့္မရတဲ့ သကၤန္းကို ရုံလုိ႔ တစ္ခါတစ္ခါ ဆြမ္းခံသြားခါနီ သူတုိ႔ေလးေတြ တန္းစီရပ္လုိ႔ သပိတ္ေလးေတြ ပိုက္ကာ သူတုိ႔ဆရာသမားေရွ႕မွာ ၾသ၀ါဒကုိ ခံယူ မ်က္လုံးလုံးေတြ မွိတ္၊ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ရပ္ေနတာေလးကုိ ျမင္လုိက္ရရင္ ကၽြန္မျဖင့္ေလ (၇)ႏွစ္သားနဲ႔ ရဟႏၲာျဖစ္သြားတဲ့ ရွင္ပ႑ိတတုိ႔ ရွင္သံကိစၥတုိ႔မ်ားလားလုိ႔ စိတ္ထဲမွာၾကည္ႏူးမိတယ္။ ပီတိေတြျဖစ္ သဒၶါတရားေတြ ပြားမ်ားမိပါတယ္တဲ့။

ေဆာ့တတ္တဲ့အရြယ္မွာ ကေလးစိတ္က ရွိေနေတာ့ ပုထုဇဥ္ ကုိရင္ေလးေတြပဲ ကပၸိယႀကီးရယ္ အျပစ္ေတာ့ ဘယ္ကင္းပါ့မလဲ။ သကၤန္း၀တ္ထားလုိ႔သာ ကုိရင္ေခၚရတာကုိး။ သူ႔အရြယ္ သူ႔သဘာ၀ အတြင္းစိတ္ကေတာ့ ေဆာ့ခ်င္ေနရွာမွာေပါ့။ ဒီလိုအရြယ္ေလးနဲ႔ ငါတုိ႔မလုပ္ႏုိင္တာေတြ သူတုိ႔က လုပ္ေနတာ ပါလားလုိ႔ သိလုိက္ရင္ သူတုိ႔အေပၚ နားလည္လုိ႔ ရတာေပါ့ ကပၸိယႀကီးရယ္။

စာက်က္လုိက္ ေဆာ့လုိက္နဲ႔ ဒီလိုနဲ႔ပဲ လေတြကုန္ ႏွစ္ေတြကုန္ ကုိရင္ေလးကေန ကုိရင္ႀကီး၊ ကုိရင္ႀကီးကေန ဦးဇင္းေလး၊ ဥိးဇင္းေလးကေန ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ ျဖစ္သြားရတာပဲေလ။ ကုိရင္ေလးေတြကုိ သားသမီးလုိ သေဘာထားၿပီးး ခ်စ္လိုက္စမ္းပါ ကပၸိယႀကီးရယ္တဲ့။

ေနာက္ရွိေသးတယ္ ကပၸိယႀကီးေရ…. သားအလတ္ေတြ ရွိေသးတယ္တဲ့။ သားအငယ္ေတြက ေဆာ့ရုံပဲရွိတာ။ စိတ္မပူရဘူး ကပၸိယႀကီးေရ….. သားအလတ္ေတြက သိတဲ့အတုိင္း အသက္က (၁၅) (၁၆) (၁၇) (၂၀)ႏွစ္ေတြေလ။ ေလာကီေျပာ ေျပာရရင္ လူပ်ဳိေပါက္စ ၿမီးေကာင္ေပါက္ အရြယ္ေတြေပါ့။ ဒီအရြယ္ေတြက ကြမ္း၀ါးခ်င္လာတယ္ ေဆးလိပ္ေသာက္ ခ်င္လာတယ္။ ေကာင္မေလးေတြေပၚ စိတ္၀င္စားလာတဲ့ အရြယ္ေတြေပါ့။ ကၽြန္မက သိတယ္….ဒီကုိရင္ႀကီးေတြ ဦးဇင္းငယ္ေလးေတြရဲ႕ ေျခလွမ္းဘယ္ေရာက္ ေနတယ္ဆုိတာ ကပၸိယႀကီးက မသိဘူး။ အခု အျပင္ကုိ ညေနတုိင္း ေက်ာင္းအနားက ထမင္းေက်ာ္ ေခါက္ဆြဲေက်ာ္ ၀ယ္စားနဲ႔ ေတာ္ၾကာ အျပင္က ေကာင္မေလးေတြနဲ႔ ရႈပ္တာေတြျဖစ္မွာ စုိးရတယ္။ အဲဒါ ေက်ာင္းနားက ဆုိင္ေတြကုိ ခပ္ေ၀းေ၀း ဆုိင္ဖြင့္ဖုိ႔ ေငြေပးၿပီး ရွင္းထားရတယ္.. ကပၸိယႀကီးေရတဲ့။ ဆြမ္းစားေက်ာင္း မွာရွိတဲ့ အစားအေသာက္ ယူစားတာ ကပၸိယႀကီး မျမင္သလုိ ေနေပးပါ။ အျပင္ဆုိင္ ထြက္ထုိင္ၿပီး စားတာထက္စာရင္ ကၽြန္မေက်ာင္းက ကုိရင္ေတြ ကၽြန္မသားေတြက အမ်ားၾကည္ညိဳဖုိ႔ ေကာင္းတာေပါ့။

စိတ္ကစားတဲ့ အရြယ္ေလးေတြကုိ က်မတုိ႔က ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္း လုပ္ေပးလုိက္ရင္ သူတုိ႔စာေပေတြ သူတုိ႔ ဆရာသမား အဆုံးအမေတြနဲ႔ ေျဖးေျဖးျခင္း အရြယ္ေလး ရလာၿပီး ကုိရင္ႀကီးေတြ ဦးဇင္းေလးေတြ တည္ၿငိမ္သြားမွာေပါ့။
တေန႔က ကုိရင္ႀကီး တပါး အုတ္တံတုိင္းခုန္ၿပီး ေဘာလုံးပြဲ သြားၾကည့္တာ ဆရာေတာ္က ျမင္တယ္ဆုိလုိ႔ အဲဒီကုိရင္ႀကီးကုိ ဆရာေတာ္က ႏွင္ထုတ္လုိက္တယ္။ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္ ကပၸိယႀကီးရယ္။ အဲဒါ အခု ဆရာေတာ္ကုိ ေလွ်ာက္ၿပီး အိမ္က တီဗြီ ႏွစ္လုံး ယူလာၿပီး အျပင္မထြက္ၾကနဲ႔ ေက်ာင္းတြင္းမွာပဲ ၾကည့္ပါ ကုိရင္တုိ႔ေရဆုိၿပီး သူတုိ႔ အေဆာင္ေပၚ ပုိ႔ထားခဲ့တယ္။ အင္းေလ သူတုိ႔ေတြလဲ ဒီအရြယ္က အေပ်ာ္အပါး မက္ၾကတဲ့ အရြယ္ေတြပဲ။ အျပင္က လူငယ္ေတြလုိ ကာရာအုိေကဆုိင္သြား ႏုိက္ကလပ္သြား မိဘကုိ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္ေနတာ ထက္စာရင္ေတာ့ သကၤန္း၀တ္ၿပီး စာေတြက်က္ တေျဖးေျဖးနဲ႔ သာသနာမွာ ထင္ရွားတဲ့ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ ျဖစ္လာၾက မွာပဲလုိ႔ ေတြးၿပီး ကၽြန္မကျဖင့္ ၾကည္ညိဳေနမိတာပဲ။

ကၽြန္မ ေစာင့္ေရွာက္ျပဳစုထားတဲ့ ဒီကုိရင္ငယ္ ကုိရင္ႀကီးေတြ ေနာက္ အႏွစ္ (၂၀)ေလာက္ အခ်ိန္က်ရင္ အခုဆရာေတာ္ႀကီးလုိမ်ဳိး အပါး (၂၀၀)ထဲက အပါး (၂၀)ေလာက္ေတာ့ ေပၚထြက္လာမွာပဲတဲ့။ ဒါဆုိရင္ ကၽြန္မ သာသနာအတြက္ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းရတာ သာသနာျပဳရတာ အက်ိဳးႀကီးၿပီေပါ့ ကပၸိယႀကီးရယ္တဲ့။
ေနာင္တခ်ိန္က်ရင္ ရွင္တုိ႔ ကၽြန္မတုိ႔ လွဴဒါန္းႏုိင္လုိ႔ ေက်ာင္းႀကီးေတြ တည္ေဆာက္ထားေပမဲ့ သကၤန္းစည္းၿပီး အေမနဲ႔ခြဲ အေဖနဲ႔ခြဲ ရပ္ရြာကုိခြဲၿပီး စာလာသင္မဲ့ အမ်ဳိးေကာင္း သားေလးေတြ မရွိေတာ့ရင္ ကၽြန္မတုိ႔ ဘယ္လုိ သာသနာျပဳလုိ႔ ရေတာ့မလဲ။ အခုကၽြန္မတုိ႔ ကုိးကြယ္ေနတဲ့ ဆရာေတာ္ ႀကီးမ်ဳိးေတြ ဘယ္ေပၚထြက္ ေတာ့မလဲ။

တကယ္ေတာ့ ကပၸိယႀကီးရယ္ ကမၻာ့သာသနာျပဳ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ ႏုိင္ငံေက်ာ္ ဆရာေတာ္ႀကီး ေတြဆုိတာ ဒီလုိပဲ ကေလးဘ၀ကေန ဒကာ၊ဒကာမေတြက ေထာက္ပံ့ ဆရာသမားေတြက ပ်ဳိးေထာင္လာခဲ့လုိ႔ ျဖစ္လာခဲ့ ရတာေပါ့။ အပင္ပ်ဳိးရင္း တခါတခါ ေရးမ်ားမ်ား ေလာင္းမိလုိ႔ အျမစ္ပုတ္ အပင္ေသ သြားတာရွိသလုိ အခ်ိန္မွီ ေရမေလာင္းမိလုိ႔ အျမစ္ေခ်ာက္ ေသသြားတာလဲ ရွိသေပါ့ ကပၸိယႀကီးရယ္။

အဲဒီေတာ့ သူ႔အရြယ္နဲ႔ သူ႔စရိုက္ အရြယ္ေရာက္လာရင္ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ စၿမဲမုိ႔ အျမင္မေတာ္တဲ့ အရာေလးေတြကုိ အျပစ္မျမင္၊ ခြင့္လြတ္နားလည္ေပး၊ လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ သားသမီးလုိ ေစာင့္ေရွာက္ေပးၿပီး သာသနာ ေတာ္အတြက္ ဆရာေတာ္ႀကီး ေတြျဖစ္ဖုိ႔ သာသနာ့ေဘာင္မွာ ေပ်ာ္ေနတဲ့ ကုိရင္ငယ္ ရဟန္းငယ္ ေလးေတြကုိ ၾကည္ညိဳ လုိက္စမ္းပါ ကပၸိယႀကီးရယ္……………………တဲ့။

စာသင္သား သံဃာေတာ္ေပါင္း (၂၀၀)ေက်ာ္ရဲ႕ မိခင္ႀကီး၊ သာသနာ့ မိခင္ႀကီး၏ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ သေဘာထားကုိ ၾကားသိလုိက္ရတဲ့ ကပၸိယႀကီးသည္ မ်က္ရည္စ ေတြ၀ဲက် အံ့ၾသျခင္း မ်ားစြာျဖင့္ တန္လ်ားခုံးေပၚတြင္ ေက်ာင္းအစ္မႀကီး ထြက္သြားေသာ ေျခလွမ္းတုိ႔ကုိ ေငးၾကည့္ကာ က်န္ရစ္ခဲ့ ေလေတာ့သည္။ ထုိေန႔မွစ၍ ေက်ာင္းရွိ ကပၸိယႀကီးသည္ ကုိရင္ေလးမ်ားက အဘေရ ကုိရင္တုိ႔ကုိ ဘာလုပ္ေပး ပါဟုဆုိလွ်င္ ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးျဖင့္ လုပ္ေပးရွာသည္။ ကုိရင္ေလး ေတြကလည္း အဘကုိခ်စ္ၾက၊ အဘကလည္း ကုိရင္ေလးေတြကုိ ခ်စ္ၾကႏွင့္ ေပ်ာ္စရာ ႀကီးျဖစ္၍ ေနေလေတာ့သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ စာေရးသူ ေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္။ ဗုဒၶဘာသာ ခံယူထားသည့္ အမ်ဳိးေကာင္းသား၊ အမ်ဳိးေကာင္းသမီးတုိ႔တြင္ သဒၶါတရား အားေကာင္း၍ သာသနာကုိ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ အမ်ဳိးေကာင္းသား၊ အမ်ဳိးေကာင္း သမီးတုိ႔သည္ ကုိရင္ငယ္၊ ရဟန္းငယ္ တုိ႔အေပၚ၌ မိမိေသြးသား မ်ားကဲ့သုိ႔ ၾကည္ျဖဴ ေစာင့္ေရွာက္ နားလည္ ေပးၾကကုန္၏။ တကယ္ပင္ သာသနာေတာ္ကုိ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္း ၾကကုန္၏။ သဒၶါတရား အားနည္း၍ ဟုိေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ အမ်ဳိးေကာင္းသား၊ အမ်ဳိး ေကာင္းသမီးတုိ႔သည္ကား ပိဋကတ္က်မ္းစာ တစ္ပုိင္းေၾကာင့္ က်က္မွတ္ကာ သာသနာစိတ္ ႀကီးမာသေယာင္ေယာင္၊ ေခတ္ပညာတတ္ လူတတ္ေယာင္ေယာင္ ရဟန္းသာမေဏ တုိ႔အေပၚ အထင္ျမင္ေသးကာ ဟုိကုိရင္က ဘာေတြလုပ္ေန၏၊ ဟုိဘုန္းႀကီးက ဒါေတြလုပ္ ေန၏ဟု ေ၀ဖန္ေလကန္ မႈျပဳၾက၏၊ သာသနာေတာ္ကုိ ရက္ရက္ေရာေရာ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္း ၾကသူမ်ား မဟုတ္ေပ။

မစုိးရိမ္ ဆရာေတာ္ မိန္႔သည့္ စကားျဖင့္ နိဂုံးကမၸတ္ အဆုံးသတ္ လုိက္ပါရေစ…..
မႏၲေလးၿမိဳ႕က ဒကာႀကီး တေယာက္သည္ ကုိရင္မ်ား ေဘာလုံးကန္ ေနသည္ကုိ ေတြ႕ျမင္၍ မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးထံ သြားေရာက္၍ ဆရာေတာ္ဘုရား အရွင္ဘုရားေက်ာင္းက ကုိရင္ေတြ ေဘာလုံးကြင္းထဲမွာ ေဘာလုံးကန္ ေနပါသည္ ဘုရား၊ ျမင္ရ ေတြ႔ရတာ မေကာင္းလွပါဘူး ဘုရားဟု ေလွ်ာက္ထားေလ၏။

ထုိအခါ ဆရာေတာ္က ျပန္မိန္႔လုိက္သည္မွာ ….ေအးကြဲ႕ ဒကာေတာ္…. ကုိရင္ေလးေတြ ေဘာလုံးကန္ေနတာ သြား အျပစ္မျမင္ေလနဲ႔။ ေနာင္တခ်ိန္ ဒီကုိရင္ေလးေတြ ငါလုိ ဆရာေတာ္ႀကီး ျဖစ္တဲ့အခါ ေဘာလုံးကန္ပါဥိး ဘုရားလုိ႔ ဆုိၿပီး ေဘာလုံး လာခ်ေပးထား။ ဘယ္ေတာ့မွ မကန္ေတာ့ဘူးမွတ္။ ကေလးမို႔ ေဆာ့တာ ေဆာ့ပေစ..ပစ္ထားလုိက္ဟု မိန္႔ေတာ္မူပါသတည္း။

ကဲ ယေန႔ေခတ္ ညီငယ္ ညီမငယ္ အကုိႀကီး အမႀကီးတုိ႔……မည္သုိ႔မည္ပုံ သာသနာ့၀န္ထမ္း ရွင္ရဟန္း ေတြအေပၚ ရူ႕ျမင္ၾကမလဲ…ဆုိတာ ေခတ္ပညာတတ္ ပညာရွင္ ႀကီးမ်ားမို႔ သိရွိၾက လိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္မိပါေၾကာင္း ……………………

ဦးမနက္ျဖန္

Read more...

ေမတၱာခံယူသူတို႔ ခ်မ္းသာရပံု ၀ိသာခ မေထရ္၀တၳဳ

ေမတၱာခံယူသူတို႔ ခ်မ္းသာရပံု ၀ိသာခ မေထရ္၀တၳဳ

ဒကာ။ ။ ေမတၱာစစ္ ေမတၱာမွန္ျဖင့္ အပို႔ခံရသူမွာ ခ်မ္းသာသုခရရွိတဲ့ ပံုစံဝတၳဳ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ ထင္ရွားတဲ့အေၾကာင္းမ်ားရွိရင္ အနည္းငယ္ လိုရင္းမွ် ထုတ္ျပပါဆရာေတာ္၊ ေမတၱာသမားမ်ား အားတက္စရာျဖစ္ေအာင္ေပါ့ ဘုရား။
ဆရာ။ ။ အင္း၊ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ လာရွိတဲ့ ဝတၳဳသက္ေသေတြ မ်ားစြာရွိပါတယ္ေလ၊ ေမတၱာကမၼ႒ာန္းသမားမ်ား မွတ္သားထားၾကဖို႔ တခုေလာက္ေတာ့ ထုတ္ျပေပးပါ့မယ္။

မဇၩိမတိုက္ပါဋလိပုတ္ျပည္သား ၀ိသာခအမည္ရွိတဲ့ သူၾကြယ္တေယာက္ဟာ သီရိလံကာဒီပေခၚတဲ့ သီဟိုဠ္ကၽြန္း၌ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ထြန္းကားတဲ့သတင္းစကားကို ၾကားသိရေသာအခါ သီဟိုဠ္ကၽြန္းသို႔သြားေရာက္ကာ တရားအားထုတ္လိုေသာေၾကာင့္ မိမိစည္းစိမ္ဥစၥာေတြကို သားမယားတို႔အားလႊဲအပ္စြန္႔လႊတ္လ်က္ သီဟိုဠ္ကၽြန္းဘက္သို႔ ကူးသြားျပီး မဟာ၀ိဟာရေက်ာင္းတိုက္ၾကီး၌ ရဟန္းျပဳကာ ငါးလပတ္လံုး ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ က်င့္၀တ္သိကၡာ ၀ိနည္းတရားေတာ္မ်ားကို တတ္ကၽြမ္းနားလည္ေအာင္ သင္ၾကားျပီးေနာက္ မဟာ၀ိဟာရေက်ာင္းတိုက္ၾကီးမွ ထြက္ခြာလ်က္ ကမၼ႒ာန္းတရားပြားမ်ား အားထုတ္ႏိုင္ရန္ သင့္ေလ်ာ္မည့္ေက်ာင္းတိုက္မ်ားကို ရွာျပီးလွ်င္ တေက်ာင္း တေက်ာင္း၌ ေလးလစီမွ် သင္ၾကားပြားမ်ား အားထုတ္ကာ ေနေလ့ရွိတယ္တဲ့။

ထိုမွေနာက္၌ ၀ိသာခေထရ္ျမတ္သည္ စိတၱလေတာင္ေက်ာင္းသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕လ်က္ ေမတၱာတရား ပြားမ်ားအားထုတ္မႈျပဳကာ ေလးလမွ်ၾကာေသာအခါ တျခားတေနရာ တေက်ာင္းသို႔ ေျပာင္းသြားမည္ျပဳစဥ္ ျမစိမ္းပင္ေစာင့္နတ္က ေစာင္းတန္းဦးမွ ထိုင္ကာ ငိုရွာတယ္တဲ့၊ ထိုအခါ မေထရ္ျမတ္က “ေစာင္းတန္းဦးက ရိႈက္ကာရိႈက္ ငိုေနတာ ဘယ္သူလဲ၊ ဘယ္အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငိုတာလဲ”ဟု ေမးျမန္းလိုက္တယ္ တဲ့။
“တပည့္ေတာ္ ျမစိမ္းပင္ေစာင့္နတ္ပါ ဘုရား၊ အရွင္ျမတ္တို႔ ဤအရပ္မွ ၾကြသြားေတာ့မည္ဆို၍ ငိုရပါသည္ ဘုရား” ဟုေလွ်ာက္ထားတယ္။
“ငါ ဤအရပ္၌ ေနထိုင္သီတင္းသံုးျခင္းအားျဖင့္ အသင္နတ္မင္းတို႔မွာ ဘယ္လိုခ်မ္းသာသုခမ်ိဳး အက်ိဳးစီးပြားေတြကို ရရွိခံစားရပါသလဲ”
“အရွင္ျမတ္တို႔ ဤစိတၱလေတာင္ေက်ာင္းသို႔ ၾကြေရာက္ သီတင္းသံုးကာ ေမတၱာ ဘာ၀နာတရားေတာ္မ်ား ပြားစီးပို႔သ၍ ေနေတာ္မူေသာ ေမတၱာဓာတ္ တန္ခိုးေတာ္ေၾကာင့္ ဤအရပ္၌ ဆိုးသြမ္းၾကမ္းတမ္းခက္ထန္ေသာ စကားတို႔ျဖင့္ မသင့္ မတင့္ ရွိၾကကုန္ေသာ နတ္ ဘီလူး စသည္တို႔ဟာ အရွင္ျမတ္၏ ေမတၱာဓာတ္ေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခင္ၾကင္နာေသာ စိတ္ထားရွိၾကပါကုန္သည္၊ သင့္တင့္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနထိုင္ၾကရပါကုန္သည္၊ အခ်င္းခ်င္းလည္း ေမတၱာတရားရၾကကုန္ပါသည္၊ အရွင္ျမတ္ဘုရားၾကြေတာ္မူပါက ထိုနတ္ဘီလူးတို႔သည္ ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္ ယုတ္မာဆိုးသြမ္းေသာ စကားတို႔ျဖင့္ ျငင္းခံု ခိုက္ရန္မႈ ျပဳၾကပါလိမ့္မည္၊ ဘုရား” ဟုေလွ်ာက္ထားတယ္။
“အိမ္း…ငါ သည္အရပ္မွာေနသျဖင့္ သင္တို႔ခ်မ္းသာမည္ျဖစ္လွ်င္ ေနာက္ထပ္ေလးလ ေနေပးဦးမည္” ဆိုကာ ေလးလေစ့၍ ၾကြမည္ျပဳေသာအခါ ထိုျမစိမ္းပင္နတ္က ငိုေၾကြးေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ျပန္၍ ၀ိသာခ မေထရ္ျမတ္ဟာ အရပ္တပါးသို႔ ၾကြမသြားျဖစ္ေတာ့ဘဲ ဤအရပ္မွာပင္ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ရရွာတယ္ တဲ့၊ ပိဋကတ္ေတာ္မွာ ဒါမ်ိဳးေတြ မ်ားစြာပဲ ရွိပါတယ္။
ကဲ…အဲဒီ၀တၳဳအေၾကာင္းအရာကို ေထာက္ဆေသာအားျဖင့္ ေမတၱာပို႔သူမွာသာ အက်ိဳးစီးပြား သုခခ်မ္းသာတရားတို႔ရတာမဟုတ္ပဲ၊ ေမတၱာအပို႔ခံရသူေတြမွာလည္း အခ်င္းခ်င္း သင့္တင့္ၾကကာ ခ်မ္းသာသုခ ရရွိၾကတာေတြကို ယံုၾကည္စြာျဖင့္ ေမတၱာတရားလည္း ပို႔သၾကေပါ့၊ သူတပါးပို႔သတဲ့ ေမတၱာကိုလည္း ခံယူၾကေပါ့၊ ေက်နပ္ေလာက္ပါျပီေနာ္။
ဒကာ။ ။ မွန္ပါ့၊ ေမတၱာပို႔သူရဲ႕ အက်ိဳး ၁၁ ပါးနဲ႔ ေမတၱာခံယူသူတို႔ ရရွိသည့္ အက်ိဳးမ်ားကို ယခုလို သိရလို႔ ေက်နပ္လွပါတယ္၊ ေမတၱာပြားမ်ား ပို႔သပံုမ်ားကိုလည္း လူတိုင္းနားလည္စြာ ပို႔သ တတ္ေအာင္ နည္းျပေပးပါဦး ဆရာေတာ္။
ဆရာ။ ။ ေမတၱာတရား ပြားမ်ားပို႔သပံုနည္းကေတာ့ လြယ္လြယ္နဲ႔ လူတိုင္းပြားမ်ားတတ္ၾကဖို႔ နယ-ႏွစ္ပါးနဲ႔ပဲ ျပသေပးသြားမည္၊ ဒီေမတၱာနည္းႏွစ္ပါးနဲ႔ ပို႔သ ပြားမ်ားျခင္းျဖင့္ပင္ ပို႔သသူခံယူသူအားလံုးကုန္ အက်ိဳးသုခေတြနဲ႔ ျပည့္စံုျပီးေျမာက္ႏိုင္ပါတယ္။
ေမတၱာဆိုတာ “သူတပါးတို႔၏, သတၱ၀ါတိုင္း၏ အက်ိဳးစီးပြား ျဖစ္ထြန္းၾကီးထြားမႈကို လိုလားေတာင့္တေနမႈဟာ ေမတၱာပဲ” အဲဒီတရားကို ပြားမ်ားေနလွ်င္ စင္ၾကယ္ မြန္ျမတ္ေသာ ေနျခင္းျဖစ္၍ ျဗဟၼ၀ိဟာရ- ျဗဟၼာတို႔၏ ေနျခင္း အက်င့္တရားမို႔ ယင္းကို ျဗဟၼစိုရ္တရားလို႔လည္း ေခၚၾကတယ္၊ ကဲ…နားေထာင္မွတ္သားေပေတာ့။

Posted by Thama Meggin at 8:53 AM

Read more...

ဗုဒၶ ၄-မ်ိဳး

၁။ သဗၺညဳ ဗုဒၶ=ေလးသေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတသိန္း, ရွစ္သေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတသိန္း, တဆယ့္ေျခာက္သေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတသိန္းတို႔ပတ္လံုး ပါရမီသံုးဆယ္တို႔ကို ျဖည့္က်င့္ျပီးလွ်င္ သမၼာသေမၺာဓိဉာဏ္သို႔ ေရာက္လ်က္ သိစရာဟူသမွ်ကို သိေတာ္မူေသာ သဗၺညဳ ဘုရားရွင္။

၂။ ပေစၥကဗုဒၶ=ႏွစ္သေခ်ၤႏွင့္ ကမၻာတသိန္းတို႔ပတ္လံုး ပါရမီတို႔ကို ျဖည့္က်င့္လ်က္ ကိုယ္ေတာ္တိုင္ သစၥာေလးပါးတရားတို႔ကို သိေတာ္မူေသာ ပေစၥကဗုဒၶါ။

၃။ စတုသစၥဗုဒၶ=သစၥာေလးပါးတရားကို သိေတာ္မူေသာ ရဟႏၲာ။

၄။ သုတဗုဒၶ=က်မ္းဂန္ အၾကားအျမင္ ဗဟုသုတရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္။

စတၱာေရာ ဟိ ဗုဒၶါ သဗၺညဳဗုေဒၶါ ပေစၥကဗုေဒၶါ စတုသစၥဗုေဒၶါ သုတဗုေဒၶါတိ။ တတၳ သမတႎသ ပါရမိေယာ ပူေရတြာ သမၼာသေမၺာဓႎ ပေတၱာ သဗၺညဳဗုေဒၶါ နာမ။
ကပၸသတသဟႆာဓိကာနိ ေဒြ အသေခ်ၤယ်ာနိ ပါရမိေယာ ပူေရတြာ သယမၻဳတံ ပေတၱာ ပေစၥကဗုေဒၶါ နာမ။
အဝေသသာ ခီဏာသဝါ စတုသစၥဗုေဒၶါ နာမ။
ဗဟုႆုေတာ သုတဗုေဒၶါ နာမ။(သံ-႒ ၁-၂၄)
စတၱာေရာ ဟိ ဗုဒၶါ သုတဗုေဒၶါ စတုသစၥဗုေဒၶါ ပေစၥကဗုေဒၶါ သဗၺညဳဗုေဒၶါတိ။ တတၳ ဗဟုႆုေတာ ဘိကၡဳ သုတဗုေဒၶါ နာမ။
ခီဏာသေဝါ စတုသစၥဗုေဒၶါ နာမ။
ကပၸသတသဟႆာဓိကာနိ ေဒြ အသေခ်ၤယ်ာနိ ပါရမိေယာ ပူေရတြာ သာမံ ပဋိဝိဒၶ ပေစၥကေဗာဓိဉာေဏာ ပေစၥကဗုေဒၶါ နာမ။
ကပၸသတသဟႆာဓိကာနိ စတၱာရိ ဝါ အ႒ ဝါ ေသာဠသ ဝါ အသေခ်ၤယ်ာနိ ပါရမိေယာ ပူေရတြာ တိဏၰံ မာရာနံ မတၳကံ မဒၵိတြာ ပဋိဝိဒၶသဗၺညဳတဉာေဏာ သဗၺညဳဗုေဒၶါ နာမ။(အံ-႒ ၁-၈၉-၉၀)

Posted by: mingala at 21.1.11

Read more...

မေႏွာင္းေသးပါဘူး

သီရိလကၤာလုိ႔ေခၚတဲ့ သီဟုိဠ္ႏုိင္ငံမွာ ယေန႔ဗုဒၶဘာသာအေျခအေနဘယ္လုိရွိလဲ။

သီဟိုဠ္ႏုိင္ငံမွာ ဘာသာေရးပြဲေတြ အထူးသျဖင့္ Vesak Festival လုိ႔ေခၚတဲ့
ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶေန႔ပြဲေတာ္အခန္းအနားေတြမွာ
လူႀကီး၊ လူငယ္၊ လူရြယ္၊ လူလတ္ အကုန္လုံးပါ၀င္ဆင္ႏႊဲၾကတာကုိ
ေတြ႔ခဲ့ဘူးပါတယ္။

သီဟုိဠ္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ
၁၀-ႏွစ္၊ ၁၂-ႏွစ္အရြယ္ကေလးငယ္ေလေတြရဲ႕ ဗုဒၶ၀င္ပန္းခ်ီျပိဳင္ပြဲ၊
ျပပြဲေလးေတြကုိ တခုတ္တရ က်င္းပေပးပါတယ္။

(ဒီ တခုတ္တရဆုိတဲ့ စကားအဓိပၸါယ္အျပည့္အ၀မသိေသး၊ သူမ်ားသုံးတာေတြ႔လုိ႔ သုံးလုိက္တာ)

ဘုန္းႀကီးမ်ားက ၿပဳိင္ပြဲ၀င္ကေလးေတြကုိ
အမွတ္တရပစၥည္းေလးေတြ လက္ေဆာင္ေပးပါတယ္။
ျမန္မာျပည္က ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါးလုိ ဗုဒၶဘာသာဇာတ္လမ္းနဲ႔သက္ဆုိင္တဲ့
ကေလးေတြေရးဆြဲထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားေလးေတြကုိ
မိဘေတြ မိဘသူငယ္ခ်င္းေတြ ရပ္ကြက္လူႀကီးလူငယ္ေတြ
တေငးတေမာလာေရာက္ၾကည့္ရႈခံစားအားေပးၾကပါတယ္။
အေတာ္ၾကည္ႏူးစရာပါ။

ဒီလုိ ၁၀-ႏွစ္၊ ၁၂-ႏွစ္အရြယ္ကေလးငယ္က ဘာလုိ႔ ဗုဒၶ၀င္ေတြကို
သိၿပီး ပန္းခ်ီေရးဆြဲႏုိင္ရတာလဲ။

ေနာက္အံ့ၾသဖြယ္တစ္ခု ႀကဳံခဲ့ရပါေသးတယ္။

အဂၤလိပ္စာတုိးတက္ဖုိ႔အတြက္ သီဟုိဠ္၊ ကုိလံဘုိၿမဳိ႔မွာရွိတဲ့
အဂၤလိပ္စာအေလးေပးသင္ေပးတဲ့ေကာလိပ္တစ္ခုတက္ျဖစ္ပါတယ္။
အသက္၁၈ ႏွစ္၀န္းက်င္လူငယ္ေလးေတြနဲ႔အတူတက္ရပါတယ္။
အဲ့ေကာလိပ္မွာ ႏုိင္ငံျခားသားဦးဇင္းေတြလဲ တက္ၾကပါတယ္။
အဲ့တုန္းက ကေမၺာဒီးယားႏုိင္ငံက ဦးဇင္းေလးတစ္ပါးနဲ႔ စာသင္ခန္း တစ္ခန္းထဲမွာ
အတူသင္ရတယ္။ အဲ့ဒီဦးဇင္းေလးက အေတာ္အေနာက္သန္တာပဲ။

တစ္ေန႔
အတန္းေဖာ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကုိ သူေျပာတယ္။
မင္းတုိ႔ႏုိင္ငံက ကေလးမေတြ အသားမဲလုိ႔ မလွဘူးထင္ေနတာ။
အင္း၊ တခ်ဳိ႕ကေလးမေတြက လွသားပဲ။ ခ်စ္ဖြယ္ေကာင္းသားပဲတဲ့။

သူသုံးႏႈန္းတဲ့အဂၤလိပ္စကားကကေတာ့
I thought the girls in your country are not pretty as their complexion is dark;
But some are pretty and lovely လုိ႔ထင္တယ္။
ေကာင္းေကာင္းေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။

ကေမၺာဒီယားဦးဇင္းကဒီလုိေျပာေတာ့
အေျပာခံရတဲ့ အတန္းေဖာ္သီဟုိဠ္ကုလားေလးက
တဏွာယ ဇာယတီ ေသာေကာ၊ တဏွာယ ဇာယတီ ဘယံ
တဏွာယ ၀ိပၸမုတၱႆ၊ နတၱိ ေသာေကာ ကုေတာ ဘယံ
ဆုိတဲ့ ဓမၼပဒပါဠိေတာ္မွာလာတဲ့ ဂါထာေလးတစ္ပုဒ္ကုိ ရြတ္ဆုိျပတယ္ဗ်ာ။
ကေမၺာဒီးယားဦးဇင္းေတာင္ မ်က္လုံးျပဴးသြားတယ္။

ဂါထာရဲ႕အဓိပၸါယ္က
From craving springs grief, from craving springs fear;
For him who is wholly free from craving
There is no grief, much less fear. တဲ့။

ျမန္မာလုိေတာ့
လုိခ်င္တတ္မက္တတ္တဲ့တဏွာေၾကာင့္ စုိးရိမ္ ေၾကာက္ရြ႔ံစိတ္ေတြျဖစ္ေပၚလာတတ္ၿပီး
လုိခ်င္တတ္မက္တတ္တဲ့တဏွာက လြတ္ကင္းေအာင္ ေနထုိင္ႏုိင္မွသာ
စုိးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႕စိတ္ေတြ ကင္းေ၀းမွာ။

ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက
သီဟုိဠ္ႏုိင္ငံက ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြ ဘာလုိ႔မ်ား ဘယ္လုိေၾကာင့္
ဒီလုိပါဠိဂါထာေတြကုိ သိေနၿပီး လုိရင္လုိသလုိ အသုံးခ်ႏုိင္ရတာလဲ။

စုံစမ္းၾကည့္ေတာ့ သီဟုိဠ္ႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့
Sunday Dhamma School
(တနဂၤေႏြေန႔ ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈသင္တန္း)ေၾကာင့္
ဆုိတာ သိလာရတယ္။

သီဟုိဠ္ႏုိင္ငံမွာ ဗုဒၶဘာသာေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားတုိင္း
တနဂၤေႏြေန႔မွာ ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းကို တက္ရတယ္။
ဒီလုိမ်ဳိးသင္တန္းကုိ ၁၈၈၁ ခုနစ္ကတည္းက စတင္သင္ၾကားပုိ႔ခ်ခဲ့တာတဲ့။
ဆုိေတာ့ အခု ႏွစ္ေပါင္း ရာေက်ာ္သြားၿပီ။

ဒါ့ေၾကာင့္ အခုသီဟုိဠ္ႏုိင္ငံကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ သမၼတ၊ ၀န္ႀကီး၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားဟာ
Sunday Dhamma School ေက်ာင္းဆင္းေတြခ်ည္းပါဘဲတဲ့။

Sunday Dhamma School ကို စတင္တည္ေထာင္သူကေတာ့
အေမရိကန္ႏုိင္ငံသား သာသနာ့အလံကုိ တည္ထြင္သူ
Henry Olcott ဆုိသူျဖစ္ပါတယ္တဲ့။

ဗုဒၶ၀င္၊ ရာဇ၀င္၊ ယဥ္ေက်းမႈစတာေတြကို သင္ေပးတာပါ။
ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရကုိယ္တုိင္က ပညာေရးစနစ္ကုိ စနစ္တက် သတ္မွတ္ေပးၿပီး
စည္းမ်ဥ္းဥပေဒနဲ႔အညီ ဖြင့္လစ္ေပးထားတာပါ။
သင္တန္းေနရာက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာပဲ။

အခ်ဳိ႕စြမ္းႏုိင္တဲ့ဘုန္းႀကီးမ်ားက
Sunday Dhamma School မွာ ေက်ာင္းအုပ္အျဖစ္တာ၀န္ယူၿပီး
ဆရာ ဆရာမမ်ားနဲ႔ ၀ုိင္း၀န္းသင္ၾကားေပးပါတယ္။
အခ်ဳိ႕ဘုန္းႀကီးမ်ားကေတာ့ အကူေလာက္ပါဘဲ။
ဆရာ၊ ဆရာမေတြက ေစတနာ့၀န္ထမ္းေတြပါ။
ဆရာ၊ ဆရာမျဖစ္ဖုိ႔ သင္တန္းတက္ရပါတယ္။

ဆရာျဖစ္သင္တန္းမွာ
၁၊ ကုသုိလ္ကံ အကုသုိလ္ကံ၊ ကံ၏အက်ဳိးတရားမ်ား
၂။ ခႏၶာ၊ အာယတန၊ ဓာတ္၊ သစၥာ
၃။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္။ သမထ ၀ိပႆနာတို႔ျဖစ္ပါတယ္။

Sunday Dhamma School ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း
အစုိးရေက်ာင္းမ်ားမွာ ၅ ႏွစ္သားအရြယ္က စတင္ၿပီး ပညာသင္ယူရသလုိ
၅ ႏွစ္သားအရြယ္က စတင္ပညာသင္ယူရပါတယ္။
အစုိးရေက်ာင္းမွာရွိတဲ့အတန္းလုိပဲ အတန္းမ်ားကုိ ခြဲျခားသတ္မွတ္ထားပါတယ္။

၁။ သူငယ္တန္း
၂။ ၁ တန္းမွ ၁၀ တန္း (Grade 1 to Grade 10)
၃။ ေနာက္ဆုံးအဆင့္ ၁၊ အဆင့္ ၂ (Final 1, 2)ဆုိၿပီး
အတန္းေပါင္း ၁၃ တန္း (၁၃-ႏွစ္) သင္ၾကားေပးပါတယ္။

ျပ႒ာန္းစာေတြကေတာ့
ငါးရာ့ငါးဆယ္လာဇာတ္ေတာ္မ်ား၊ ဓမၼပဒက်မ္းလာ ဘုရားလက္ထက္က အျဖစ္အပ်က္မ်ား၊
ဗုဒၶ၀င္ကဗ်ာမ်ား၊ ပါရမီ ၁၀ပါး၊ ဒါန သီလ စတဲ့ ပုညကိရိယ၀တၳဳ ၁၀ ပါးအေၾကာင္း၊
ဘုရားျဖစ္ေတာ္စဥ္ဗုဒၶ၀င္၊ ပရိတ္ႀကီးပါဠိ အဓိပၸါယ္၊ အဘိဓမၼာသေဘာသဘာ၀၊
သုတၱနိပါတလာ မွတ္သားဖြယ္ရာမ်ား၊ သီဟုိဠ္ဗုဒၶဘာသာသမုိင္း၊
ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈဗိသုကာမ်ားအေၾကာင္း၊
ေရွးဘုရင္တုိ႔၏ေအာင္ပြဲႏွင့္ စစ္သူႀကီးမ်ား၏အစြမ္းသတၱိတုိ႔ကို ေဖာ္ျပထားတဲ့ ရာဇ၀င္မ်ား၊
ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာနဲ႔ မဟာယာနဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္းတုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။

တနဂၤေႏြေန႔ နံနက္ ၇ - နာရီေလာက္ကစၿပီး ရုိးရာ၀တ္စုံျဖစ္တဲ့
အထက္ေအာက္ အျဖဴေရာင္၀တ္စုံကုိသာ ၀တ္ဆင္ၿပီး
ေက်ာင္းကုိ လာၾကရပါတယ္။

ပန္း၊ အေမႊးတုိင္၊ ဖေယာင္းတုိင္စသည္တုိ႔ကုိ ယူလာၿပီး
ေက်ာင္း၀င္းရွိ ေဗာဓိပင္အနီး ပန္းတင္ခုံေပၚမွာ တင္ထားရပါတယ္။

၈ နာရီခြဲမွာ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားမ်ား သူ႔ေနရာႏွင့္သူ တန္စီၿပီး
ပန္း၊ ေရခ်မ္းစသည္တုိ႔ကုိ ဘုရားကုိ ကပ္လွဴပါတယ္။
ၿပီးေတာ့ သီလယူပါတယ္။ ေက်ာင္းတုိက္မွာရွိတဲ့ဆရာေတာ္က ၾသ၀ါဒဆက္ေပးပါတယ္။
ၿပီးမွ စာသင္ခန္းထဲ၀င္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈစာမ်ားကုိ စတင္သင္ရပါတယ္။

၁၂ နာရီခြဲမွာ သင္တန္းအားလုံးၿပီးပါတယ္။
သင္တန္းၿပီးခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားဟာ
စာသင္ခန္းထဲကေနၿပီး ေဗာဓိပင္ရွိရာမ်က္ႏွာမူကာ ေမတၱာပုိ႔ ဆုေတာင္းၿပီး
စာသင္ခန္းထဲမွ ထြက္ခြါၾကရပါတယ္။

ဒီလုိအေလ့အက်င့္ဟာ တစ္ရက္မဟုတ္၊ တစ္လမဟုတ္၊ တစ္ႏွစ္မဟုတ္၊
၁၃-ႏွစ္ၾကာ တက္ရေၾကာင္းသိရပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခုထပ္သိရတာက
ဘြဲ႔ရလုိ႔ အလုပ္ေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာလည္း
Sunday Dhamma School ေအာင္လက္မွတ္က အေရးပါျပန္တယ္တဲ့။
ဒီေအာင္လက္မွတ္ျပႏုိင္တဲ့သူ၊
Sunday Dhamma School မွာ အမွတ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔
ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့သူဟာ အလုပ္ေလွ်ာက္ရာမွာ မ်ားစြာ အေထာအကူျဖစ္တယ္တဲ့။
ဦးစားေပးခံရတယ္တဲ့။

သီဟုိဠ္ႏုိင္ငံမွာရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး
သီဟုိဠ္ႏုိင္ငံမွာႏွစ္အတန္ၾကာေနဘူးတဲ့ ျမန္မာဘုန္းႀကီးတစ္ပါးက
အခုလုိေျပာဘူးတယ္။

“သီဟုိဠ္မွာရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ကေလးသူငယ္မ်ားဟာ
ဘာသာေျပာင္းတယ္ဆုိတာ မရွိဘူး၊
ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆုိရင္ ကေလးဘ၀က စတင္ၿပီး
အေျခခံဗုဒၶစာေပမ်ားကုိ စနစ္တက် သင္ယူခဲ့ရသည့္အတြက္
ဗုဒၶဘာသာရဲ႕တန္ဘုိးကုိ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္သိရွိေနၾကၿပီေလ၊
ဒီေတာ့ ကုိယ့္ဗုဒၶဘာသာကုိ ဘယ္ေသာအခါမွ ေက်ာမခုိင္းေတာ့ဘူး”

ဟုတ္တယ္။ သီဟုိဠ္သားေတြက ဗုဒၶဘာသာကို အသက္နဲ႔လဲၿပီးခ်စ္ၾကတာ။
ဗုဒၶဘာသာကိုေတာ့ လာမေစာ္ကားနဲ႔။ နည္းနည္္းေလးမွ သည္းမခံဘူး။
ဒါ့ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ကမၻာကို တင္ျပစရာရွိရင္
သီဟုိဠ္သားေတြပဲ တင္ျပေနတာ။

ဒုိ႔ႏုိင္ငံလည္း ဒီလုိသင္တန္းေတြ ဖြင့္ခ်ိန္တန္ၿပီ။
ဒီတစ္ႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္း ဒီလုိမ်ဳိးသင္တန္းေတြစႏုိင္ရင္
အခ်ိန္မေႏွာင္းေသးဘူးလုိ႔ ယူဆပါတယ္။
ဒီထက္ေနာက္က်သြားရင္ေတာ့…။

၀န္ခံခ်က္၊ နႏၵစုိးမင္း (တန္႔ဆည္) ေရးသည့္
ယခင္ဓမၼစကူးလ္ႏွင့္ ယခုဆန္းေဒးစကူးလ္ကို မွီျငမ္းကာ
တင္ဆက္လုိက္ပါသည္။
photo: google search

Read more...

အိပ္မက္ၿပဳံး

အိပ္မက္ၿပဳံး
အရွင္ဉာဏိကာဘိဝံသ

(ကာလီဖုိးနီးယားတကၠသုိလ္)
တစ္ေယာက္ေသာသူက သူ႔စိတ္ကူးအိပ္မက္ကုိ ေလွာင္တယ္။ ေလွာင္တဲ့သူက သူခ်စ္ရသူျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါ ဘယ္လုိ လုပ္ရမလဲတဲ့။ တစ္ေယာက္က ေမးတယ္
She laughs at my dreams but I dream about her laughter.
"သူမက ကုိယ့္အိပ္မက္ကုိ ရယ္တယ္။ ကုိယ္ကေတာ့ သူမရယ္တာကုိ အိပ္မက္မက္လုိက္တယ္"။

အဓိပၸါယ္ လွပၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဒီစကားေလးကုိ ဘယ္သူေျပာထားခဲ့တယ္ မသိဘူး။ သေဘာက်မိတာ ေၾကာင့္ မၾကာမၾကာ သတိရေနမိ တတ္တယ္။ ဒီစကားေလးထဲမွာ ကဲ့ရဲ့ျခင္းဒဏ္ကုိ ႀကံ့ႀကံ့ခံႏုိင္စြမ္း အားမာန္နဲ႔ အတူ ကုိယ့္ကုိ ရယ္ပြဲဖြဲ႔သူ အေပၚမွာပင္လ်င္ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္စြမ္းနဲ႔ ခ်စ္ျမတ္ႏုိးႏုိင္စြမ္းေတြ ေပါင္းစုကာ ေပ်ာ္ဝင္ေန တယ္လုိ႔လည္း ခံစားမိတယ္။ ရင့္က်က္သူတုိ႔မွသာလ်င္ ထားႏုိင္မယ့္စိတ္ဓာတ္။ ျမင့္ျမတ္သူတုိ႔မွသာလ်င္ ပြားႏုိင္ မယ့္ အလွတရား။ အတုယူကာ အတူျပဳသင့္တဲ့ စကားေလးေပါ့။

အမ်ားအားျဖင့္ သာမန္သူေတြအဖုိ႔ ကုိယ့္စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြကုိ အထင္အျမင္ေသးသူ၊ ရွဳတ္ခ်ေလွာင္ေျပာင္သူ အေပၚမွာ ခြင့္လႊတ္သည္းခံကာ ေမတၱာထားႏုိင္ဖုိ႔ဆုိတာက မလြယ္လွပါဘူး။ ကုိယ္က မုန္းသူေတြရဲ့ ေလွာင္ ေျပာင္မႈမ်ိဳးဆုိ လုံးဝသည္းမခံႏုိင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိ္ ေလွာင္ေျပာင္သူအေပၚ ဆထက္တုိးလုိ႔ အမုန္းတရားလည္း ပြားတတ္ပါတယ္။ အခြင့္ရတာနဲ႔ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ အႏုိင္ယူလက္စားေျခစိတ္ မ်ိဳးလည္း ေမြးမိတတ္ပါတယ္။ ကုိယ္က ခ်စ္ခင္သူေတြရဲ့ အထင္အျမင္ေသးမႈကုိ ခံရတဲ့ အခါမ်ိဳးမွာေတာ့ ခ်စ္ခင္ သူကုိ မမုန္းရက္ေလေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲ ျပန္လည္မုန္းတီးစိတ္ျဖစ္ေတာ့တာေပါ့။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ညံ့ဖ်င္းႏုိင္ရန္ ေကာလုိ႔လည္း ျပန္လည္အျပစ္တင္မိတတ္ပါတယ္။ ဒီကေနတဆင့္ သိမ္ငယ္စိတ္လည္း ဝင္တတ္တာမုိ႔ အရာရာ အေပၚမွာ ယုံၾကည္မႈနည္းပါးၿပီး ကုိယ္စြမ္းကုိယ္စ က်ဆင္းသြားတာမ်ိဳးအထိပင္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ကုိယ္ဘာလုပ္ လုပ္ ျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူးဆိုတဲ့ သိမ္ငယ္စိတ္က ရွိေနတာမုိ႔ မလုပ္မီကပင္လ်င္ ရွဳံးနိမ့္ေနတာမ်ိဳး ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမွတ္တမဲ့ ကုိယ္ျပဴမူေျပာဆုိလုိက္တဲ့ အမူအက်င့္တစ္ခုဟာ ကုိယ္ကခ်စ္ခင္သူ၊ ကုိယ့္ကုိခ်စ္ခင္ေန သူေတြအတြက္ တခါခါမွာ အႀကီးမားဆုံး ဘဝဒဏ္ခ်က္ ျဖစ္ေစတတ္တာမုိ႔ အထူးသတိထားလုိ႔ ျပဳမူေျပာဆုိသင့္ ပါတယ္။ ေယဘုယ်ေျပာရလ်င္ေတာ့ ကုိယ့္ကုိ အထင္အျမင္ေသးတာ၊ ရွဳတ္ခ်တာမ်ိဳးကုိ ဘယ္သူမွ မႀကိဳက္ႏွစ္ သက္တတ္ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ အထက္ကစကားေလးကေတာ့ အဲဒါနဲ႔ဆန္႔က်င္စြာပဲ ကုိယ့္ကုိ အထင္အျမင္ေသးသူအေပၚမွာ အျပစ္ မျမင္ပဲ ခ်စ္ခင္မႈသေဘာ၊ ႏွစ္သက္မႈသေဘာ ထင္ဟပ္ေနတာကုိ ေတြ႔ရမွာပါ။ ရယ္ၿပဳံးေနတာကုိ အိပ္မက္မက္ သူအဖုိ႔ စိတ္ႏွလုံးခ်မ္းေျမ့မႈကုိ ျဖစ္ေစမွာ အမွန္ပဲလုိ႔လည္း ကုိယ္ေတြ႔အိပ္မက္နဲ႔ယွဥ္လုိ႔ ေတြးမိလုိက္ပါတယ္။ သန္႔စင္တဲ့ အၿပဳံးရဲ့ေနာက္ဆြယ္မွာ လွပတဲ့ ေမတၱာဓာတ္ေတြ ေပ်ာ္ဝင္ေနတတ္တာ။ ဒါ ဘယ္ေလာက္ျမတ္ႏုိးဖြယ္ အရာပါလဲ။ တကယ္ေတာ့ အျပစ္ျမင္ရတယ္၊ အျပစ္တင္ရတယ္ဆုိတာ ဘယ္သူ႔ကုိပဲ ျမင္ျမင္၊ တင္တင္။ ေကာင္း တာမ်ိဳးမွ မဟုတ္တာ။ ကုိယ္က သူမ်ားကုိ အျပစ္ျမင္ရ၊ အျပစ္တင္ရတာပဲျဖစ္ျဖစ္။ သူမ်ားက ကုိယ့္ကုိ အျပစ္ျမင္ ရ၊ တင္ရတာပဲျဖစ္ျဖစ္။ အျပစ္တင္တဲ့စိတ္ ျဖစ္ရကတည္းကုိက အျပစ္ျမင္တတ္၊ အျပစ္တင္တတ္သူမွာက အျပစ္ ျဖစ္လုိ႔ ေနရၿပီေလ။ အျပစ္ဆုိတာမ်ိဳးက ေကာင္းျခင္းလကၡဏာတစ္ရပ္မွ မဟုတ္ေလတာ။ ေဒါသဆုိတဲ့ အပူ တ ရား၊ အဆူတရားက ေနာက္နားမွာ ကပ္လ်က္ရွိေနတတ္တာမ်ိဳးေလ။

တခါခါမွာ တခ်ိဳ႔အရာေတြက စကားအျဖစ္ စာအျဖစ္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာျပ၊ ေရးျပဖုိ႔ ခက္ခဲလြန္းပါတယ္။ ဘယ္လုိပဲ ႀကိဳးစားကာ ေျပာေျပာ၊ ကုိယ္ေျပာလုိတဲ့အတုိင္း တဖက္သားကြက္တိ နားလည္ေအာင္ေျပာလို႔ မရႏုိင္ပါဘူး။ စာ လုံးေတြ၊ စကားလုံးေတြမွာက အကန္႔အသတ္ရွိတယ္ေလ။ ကုိယ္ခံစားမိတာ၊ ကုိယ္သိလုိက္တဲ့အရာက အကန္႔ အသတ္မွ မရွိတာ။ ေနာက္ၿပီး ပုံသဏၭာန္ေတြ၊ အေရာင္ေတြလည္းပဲမွ မရွိတာ။ ဒီေတာ့ အဲဒီလုိ ပုံ၊ အေရာင္မရွိတဲ့ အရာမ်ိဳးကုိ စကားနဲ႔စာနဲ႔ ဘယ္လုိပုံေဖာ္လုိ႔ ရႏုိင္ပါ့မလဲ။ ေတြ႔ဖူးမလားပါ။ တစ္ေယာက္ေသာသူရဲ့ မ်က္ဝန္းကုိ စုိက္ၾကည့္တဲ့အခါမ်ိဳးမွာ သူ႔မ်က္ဝန္းမွာ ထင္ေနတဲ့ စကားလုံးေတြကုိ။ ဒါေပမယ့္ သူဘယ္လုိပဲေျပာေျပာ သူ႔ႏႈတ္ ဖ်ားကထြက္လာတဲ့စကားဟာ သူေျပာခ်င္တဲ့စကားနဲ႔ ထပ္တူမဟုတ္ဖူးဆုိတာကုိ။ ဒါေပမယ့္ သင္က သူ႔ခံစားခ်က္ ကို အနီးဆုံး နားလည္ေပးႏုိင္စြမ္းရွိတဲ့သူျဖစ္ဖုိ႔ေတာ့ လုိတာေပါ့။ ႏႈတ္ဖ်ားက ေျပာမျပနုိင္တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းသားအလွမွာ ထင္ေနတဲ့စကားေတြ။ ႏွစ္လုံးအလွေၾကာင့္ အၿပဳံးစမွာ ျမင္ရတဲ့ စကားေတြ။

နည္းတူပဲေပါ့။ ကိုိယ့္မ်က္လုံးထဲကုိ သင္စုိက္ၾကည့္လ်င္လည္း ကုိယ့္ႏႈတ္ကေန တစ္ထပ္တည္းျဖစ္ေအာင္ ေျပာ လုိ႔မရနုိင္တဲ့စကားလုံးေတြကုိ သင္ေတြ႔ေကာင္းေတြ႔ရမွာေပါ့။ သင္သာ ကုိယ့္ခံစားခ်က္ကုိ နားလည္သူ ျဖစ္ရင္ေပါ့ ေလ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ။ သင့္မွာ အိပ္မက္လွလွတစ္ခုကုိ အတုိင္းအဆမရွိပဲ မက္ခြင့္ရွိပါတယ္။ သင့္အိပ္မက္ကုိ ဘယ္သူ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကမွ မမက္ေစဖုိ႔ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခြင့္လည္း မရွိပါဘူး။ အဆုံးအစမရွိတဲ့ စႀက္ာဝဠာႀကီး အတြင္းမွာ အဆုံးအစ မရွိႏုိင္တဲ့ ဝင္းလက္ေတာက္ပတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ဖြယ္ေတြက အႏွံ႔အျပား လြင့္ေမ်ာဝဲပ်ံေနၾက တာ။ လုိခ်င္တဲ့အရာကုိ ဆုပ္ကုိင္ႏုိင္တဲ့စြမ္းအားသာ ရွိမယ္ဆုိလ်င္ျဖင့္ မမိႏုိင္၊ မမီႏုိင္တဲ့အရာဆုိတာလည္း ဘယ္ရွိႏုိင္ပါ့မလဲ။ ဒါေပမယ့္ သတိထားရမွာကေတာ့ သင္မက္မယ့္ အိပ္မက္ေတြကုိ ပ်က္ရယ္ျပဳမည့္သူေတြ လည္း ရွိႏုိင္မယ္ဆုိတာကုိေပါ့။ ပ်က္ရယ္ျပဳမယ့္သူေတြထဲမွာ သင့္ရဲ့အခ်စ္ခင္ဆုံးသူေတြလည္း ပါဝင္ႏုိင္တယ္ ဆုိတာကုိလည္း မေမ့ေစခ်င္ဘူးေလ။ ဘယ္သူေတြ ဘယ္လုိပဲ ေလွာင္ေျပာင္ကာ ရယ္သြမ္းေသြးေသြး။ အေရး ႀကီးတာကေတာ့ သူတုိ႔ေတြရဲ့ ရယ္ေနတာေတြကုိ အိပ္မက္မက္ၿပီး ၿပဳံးႏုိင္တဲ့စိတ္ထား ေမြးႏုိင္ေအာင္သာ ႀကိဳး စားဖုိ႔သာပါပဲ။

အင္း၊ ကုိယ္လား။ကုိယ့္အိပ္မက္ကုိ ရယ္ေနသူေတြ ထာဝရ ၿပဳံးေနႏုိင္ေအာင္ သူတုိ႔ေတြ အိပ္မက္ေကာင္းေကာင္း မက္နုိင္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေပးေနလုိက္တယ္ေလ။ ။

ေမတၱာမ်ားျဖင့္
ေမတၱာဥယ်ာဥ္

Read more...

ေကာမာရီျဗဟၼစရီယသီလ

21 January 2011

အရွင္ဘုရား

အိမ္ေထာင္မရွိေသာ အပ်ိဳ၊ လင္ကြာ တစ္ခုလပ္ႏွင့္ မုဆိုးမမ်ား ကာေမသု မိစၧာစာရ သိကၡာပုဒ္ ခံယူဖြယ္မလို၊ ခံယူ၍ မရ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ငါးပါးသီလ ခံယူရာ၌ ကာေမသုမိစၧာစာရ သိကၡာပုဒ္ေနရာမွာ အျဗဟၼစရိယာ ေ၀ရမဏိသိကၡာပဒံ သမာဒိယာမိ ထည့္ျပီး ေကာမာရီျဗဟၼစရီယသီလခံယူရမယ္လို႔ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက ေဟာေျပာပါသည္။ ထုိေကာမာရီျဗဟၼစရိယသီလ အေၾကာင္း ရွင္းလင္းေအာင္ ေျဖၾကားေတာ္မူပါဘုရား။

ေဒၚသန္းသန္းစိန္

သီရီမဂၤလာေစ်း

ဤေကာမာရီျဗဟၼစရိယ သိကၡာပုဒ္အေၾကာင္း ေရေရလည္လည္ နားလည္ရန္ ကာေမသု မိစၧာစာရ သိကၡာပုဒ္အေၾကာင္း ကို အထူးေလ့လာ မွတ္သားရန္ လိုေပသည္။ ငါးပါးသီလတြင္ တတိယေျမာက္ သိကၡာပုဒ္မွာ ယင္း ကာေမသုမိစၧာစာရ သိကၡာပုဒ္ျဖစ္ပါသည္။ မိမိခင္ပြန္း၊ မိမိဇနီးတို႔မွ တစ္ပါး တစ္ပါးအျခားသူႏွင့္ မွားမွားယြင္းယြင္း ေဖာက္ေဖာက္ျပန္ျပန္ က်င့္ျခင္းဟု ဆိုလိုပါ၏။ ဤ၌ ကာမဘံုသားမ်ားျဖစ္၍ မိမိ၏ တရား၀င္ ဇနီးခင္ပြန္းခ်င္း လိင္ဆက္ဆံမႈမွာ မွားယြင္း ေဖာက္ျပန္၍ က်င့္ျခင္းမဟုတ္သျဖင့္ အျပစ္မရွိဟု ဆိုႏိုင္ပါ၏။

တရား၀င္မဟုတ္ေသာ ေယာက်ၤား၊ မိန္းမတို႔၏ က်င္႔ျခင္းကိုသာ ေဖာက္ျပန္ေသာ က်င့္ျခင္းဟု ဆိုပါ၏။ ဥပမာ ေယာက္်ားတို႔အဖုိ႔ မိမိဇနီး မဟုတ္ေသာ မိန္းမ ပ်ိဳ အို အားလံုးအား လိင္ဆက္ဆံမႈျပဳလွ်င္ ကာေမသုမိစၧာစာရ ျဖစ္၏။ မိန္းမတို႔အဖို႔ မိမိကာမပိုင္ရွိသူ( တရား၀င္ လင္ေယာက်္ားရွိသူ) ျဖစ္လွ်င္ မိမိ ကာမပိုင္ေယာက္်ား၊ တရား၀င္ လင္ေယာက်္ားမွ တစ္ပါး ေယာက္်ားအားလံုးႏွင့္ မဆက္ဆံရေပ။ ဆက္ဆံလွ်င္ ေယာက္်ား၊ မိန္းမ ႏွစ္ဦးလံုးပင္ ကာေမသုမိစၧာစရာပုဒ္အရ အျပစ္ရွိေတာ့သည္။

ဤတြင္ မိန္းမအေနျဖင့္ ကာမပိုင္ရွိ၊ မရွိ ဟူေသာ စကားကို သတိျပဳရမည္။ ကာမပိုင္ မရွိေသာ အပ်ိဳ၊ တစ္ခုလပ္၊ မုဆိုးမ တို႔အဖုိ႔ ဤေနရာ၌ ျခြင္းခ်က္ျဖစ္သည္။ ဤအေၾကာင္းကို ပိုမို၍ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိႏိုင္ရန္ အဂမနိယ၀တၳဳလာေသာ သြားလာမဆက္ဆံအပ္ေသာ မိန္းမႏွစ္က်ိပ္(၂၀) ကို သိထားရန္ လိုေပသည္။

ယင္းမွာ

၁။ မာတုရကၡိတ - အမိေစာင့္ထိန္းေသာမိန္းမ ( အပ်ိဳစင္)။

၂။ ပိတုရကၡိတ - အဖေစာင့္ထိန္းေသာ မိန္းမ။

၃။ မာတာပိတုရကၡိတ- မိဖႏွစ္ပါးေစာင့္ထိန္းေသာ မိန္းမ။

၄။ဘဂိနိရကၡိတ- အစ္မ၊ ညီမ ေစာင့္ထိန္းေသာမိန္းမ။

၅။ ဘာတုရကၡိတ- ေမာင္ၾကီး၊ ေမာင္ငယ္ ေစာင့္ထိန္းေသာမိန္းမ။

၆။ ဥာတိရကၡိတ- ေဆြးမ်ိဳးေစာင့္ထိန္းေသာမိန္းမ။

၇။ ေဂါတၱရကၡိ- အႏြယ္(အသင္းအဖြဲ႕) ေစာင့္ထိန္းေသာမိန္းမ။

၈။ဓမၼရကၡိတ- တရား(က်င့္သံုး) ေစာင့္ထိန္းေသာမိန္းမ။

( ဤ ၈ ဦးကို သီးျခားမွတ္ပါ)

၉။ သာရကၡ - လင္ရွိ( ထိမ္းျမားထားေသာမိန္းမ)။

၁၀။ သပရိဒ႑ - မင္းဒဏ္ထား၍ အေစာင့္အေရွာက္ခံမိန္းမ။

၁၁။ ဓနကၠီတ- ဥစၥာျဖင့္ ၀ယ္ထား၍ ပိုင္ရွင္ရွိေသာမိန္းမ။

၁၂။ ဆႏၵ၀ါသိနီ- ႏွစ္ဦးသဘာတူလက္ထပ္ထားေသာ မိန္းမ။ ( ခိုးရာလိုက္ေျပးေသာမိန္းမ)

၁၃။ ေဘာဂ၀ါသီနိ- စည္းစိမ္ေပး၍ တစ္ဦးတစ္ေယာက္က အပိုင္ယူထားေသာမိန္းမ။

၁၄။ ပဋ၀ါသိနီ- အ၀တ္အစားရ၍ မယားျဖစ္ေနေသာမိန္းမ။

၁၅။ ၾသဒပတၱကိနီ- ေရခြက္၌လက္စံုခ်၍ လက္ထပ္ထားေသာမိန္းမ။

၁၆။ ၾသဘဋစုမၺဋာ- ထင္းသည္၊ ေစ်းသည္ စသည္ကို တစ္ဦးတစ္ေယာက္က ေခါင္းခုကို ခ်ေစ၍( ရြက္ေဆာင္သယ္ပိုးမႈမွ လြတ္ေစ၍) အပိုင္ယူထားေသာမိန္းမ။

၁၇။ ဓဇာဟဋာ- စစ္တိုက္ရာမွ သံု႔ပန္းအျဖစ္ ဖမ္းယူလာေသာမိန္းမ။

၁၈။ ကမၼကာရီဘရိယာ- အိမ္မႈအလုပ္ကို မယားအျဖစ္ အိမ္ရွင္က ယူထားေသာမိန္းမ။

၁၉။ ဒါသီဘရိယာ- က်ြန္မကို သခင္က မယားျပဳေသာမိန္းမ။

၂၀။ မုဟုတၱိက- တစ္ခဏမွ် ေပါင္းသင္းရန္ ငွားထားေသာ မိန္းမ။

( ဤ ၁၂ မ်ိဳးကို သီးျခားမွတ္ပါ)

၁ မွ ၈ အထိ ေရွးမိန္းမ ၈ ဦးမွာ ကာမပိုင္မရွိ တစ္နည္း မိမိကိုယ္ကို မိမိပိုင္ေသာ အပ်ိဳစင္မ်ားျဖစ္သည္။( တစ္ခုလပ္၊ မုဆိုးမ မ်ားလည္းပါသည္။ ဤ မိန္းမ ၈ ဦးမွာ မိမိကာမကို မိမိသာပိုင္ေသာေၾကာင့္ ( တစ္နည္း ကာမပိုင္ မရွိေသာေၾကာင့္) ေယာက္်ားတစ္ပါးႏွင့္ ဆက္ဆံျခင္းေၾကာင့္ မိန္းမတို႔၌ ကာေမသုမိစၧာစာရမျဖစ္၊ အမိအဖစေသာ ေစာင့္ထိန္းသူတို႔သည္ ေဘးရန္ အႏၲရာယ္မထိ ပါးရန္သာ ေစာင့္ထိနးၾကရျခင္းျဖစ္၍ ကာမကိုမပိုင္၊ ကုိယ့္ကာမကို ကိုယ္သာပိုင္၍ လြတ္လပ္ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။

ေယာက္်ားတို႔မွာကား မိမိကာမပိုင္မယား မဟုတ္က မိန္းမ ႏွစ္က်ိပ္(၂၀) လံုး၌ပင္ မဆက္ဆံရေပ။ ဆက္ဆံက ကာေမသု မိစၧာစာရ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေယာက္်ားတို႔အဖို႔ အပ်ိဳစင္မိန္းမကိုျဖစ္ေစ၊ လင္ရွိမယားကိုျဖစ္ေစ မိမိႏွင့္မဆိုင္ေသာ မိန္းမတို႔အား ဆက္ဆံျပစ္မွားလွ်င္ အျပစ္အတူတူပင္ ျဖစ္သည္။ အပ်ိဳစင္ျဖစ္၍လည္း အျပစ္ မေလ်ာ့၊ လင္ရွိမယားျဖစ္၍လည္း အျပစ္မပို၊ ကာေမသုမိစၧာစာရျဖစ္၍ ဤအျပစ္အတြက္ ငရဲခံရေတာ့မည္မွာ ေသခ်ာလွေပသည္။

မိန္းမမ်ားအဖို႔ကား နံပါတ္ ၉ မွ ၂၀ အထိ ၁၂ ဦးမွာ ကာမပိုင္ရွိသူမ်ားျဖစ္၍ မိမိကာမပိုင္မွတစ္ပါး အျခားေသာ ေယာက္်ားႏွင့္ ဆက္ဆံမိက ကာေမသု မိစၧာစာရ ျဖစ္ေတာ့သည္။ ငရဲမွ မလြတ္ႏိုင္။

ေရွး ၈ ဦးမွာကား မိမိကာမ မိမိပိုင္၍ ေယာက္်ားတစ္ပါးႏွင့္ ဆက္ဆံျခင္းျဖင့္ အျပစ္မရွိ၍ ဤအခ်ိန္တြင္ ကာေမသုမိစၧာစရ သိကၡာပုဒ္ကို ခံယူေသာ္ လည္း မရရွိေပ။

သို႔ေသာ္ အျပစ္မရိွဆို၍ လြန္က်ဴးရမည္ဟု မဆိုလို၊ သံသရာအျပစ္မရွိေသာ္လည္း ေလာကျပစ္ကား အလြန္ဆိုး၀ါးလွပါသည္။ ဂုဏ္သိကၡာကင္း နစ္နာျခင္းက နစ္နာေသာအျဖစ္သို႔ က်ေရာက္ရသျဖင့္ မိမိကုိယ္ကို တန္ဖိုးထားလ်က္ ဟီရိၾသတၱပၸတရားပြားမ်ား ေနထိုင္သင့္ၾကေပသည္။

အထူးတလည္ ေရွာင္ရွားမေနရသည့္အတူတူ ခရီးသြားဟန္လႊဲ ထူးထူးကဲကဲ သမာဒါန၀ိရတီသီလည္း ရၾကေအာင္ ေဖာ္ျပပါ အပ်ိဳစင္( တစ္ခုလပ္၊ မုဆိုးမ) တို႔အဖို႔ ေကာမာရီျဗဟၼစရိယသီလကို အစားထုိးေစာင့္ေရွာက္သင့္ေပသည္။ (အပ်ဳိစင္ဘ၀ျဖင့္ မရႏိုင္ဘဲ အိမ္ေထာင္ျပဳေသာအခါတြင္ကား ဤေကာမာရီျဗဟၼစရီယသီလကို ဖ်က္၍ အျဗဟၼစရိယ ေနရာတြင္ ကာေမသုမိစၧာစရာ အစားထိုးကား မူလငါးပါးသီလအတိုင္း ခံယူသြားရမည္ ျဖစ္ေပသည္။)

ေကာမာရီျဗဟၼစရိယသီလသည္ ေခမာေထရီ၊ ဥပၸလ၀ဏ္ေထရီ စေသာ ရဟႏၲာမၾကီးမ်ား ႏုစဥ္ဘ၀က ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကေသာသီလ ျဖစ္ေပသည္။ အထူးသျဖင့္ မိမိတို႔အပ်ိဳစင္ဘ၀၌ ထုိသီလကို ခံယူေစာင့္ေရွာက္ၾကရသျဖင့္ လူသာဓုေခၚ၊ နတ္သာဓုေခၚ ေတာ္၀င္အပ်ိဳစင္ကေလးအျဖစ္ျဖင့္ အလိုလိုပင္ သိဒၶိေျမာက္၍ေနကာ မွည့္တစ္ေပါက္မစြန္း အခ်ီးမြမ္းခံဘ၀ျဖင့္ လွလွပပေနႏိုင္သျဖင့္ အိမ္ေထာင္မရွိသူ အပ်ိဳစင္တိုင္း၊ တစ္ခုလပ္၊ မုဆိုးမတိုင္း ၾကိဳးစားေစာင့္ေရွာက္ သင့္ပါေၾကာင္း တိုက္တြန္းလိုပါသည္။

ျမတ္သတိ၀ါဒီ မဂၢဇင္း

ေအာက္တိုဘာလ၊ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္။

Read more...

ဘာေတြက မညီတာလဲ ဘယ္လုိညွိရမလဲ

ဘုန္းဘုန္းဘုရား

ရိုေသစြာေလွ်ာက္ထားအပ္ပါသည္ဘုရား

လူမွာ သဒါၶတရားျဖစ္ဖို႔ အရမ္းအေရးၾကီးသလို ဒီသဒၶါ လြန္ျပန္ေတာ႔လည္း တဏွာကြ်န္ျပန္ျဖစ္တယ္ဆို အဲဒါေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာေလး သိခ်င္လို႔ပါဘုရား။ ထိပ္ဆံုးကေန ေအာက္ဆံုးကိုျပန္က်သြားေတာ႔ ဘာေတြက မညီတာလဲ ဘာေတြနဲ႔ ညွိရမလဲဆိုတာနဲ႔ ဘယ္လို သာဓကေတြ ရွိခဲ႔သလဲ ဆိုတာ သိခ်င္ပါတယ္ ဘုရား။

မၾကည္ျပာ(စကၤာပူ)

ဟုတ္ပါတယ္ ဒကမေလးေရ.. သဒၶါတရားျဖစ္ဖုိ႔ အေရးၾကီးသလုိ သဒၶါလြန္လုိ႔ကြန္႔တာ သဒၶါလြန္လုိ႔ တဏွာျဖစ္ တတ္တယ္ဆုိတာ ဟုတ္ပါတယ္။
သဒၶါျဖစ္ဖုိ႔ အရမ္းအေရးၾကီးပါတယ္။ ယုံၾကည္မႈ လုိ႔ေခၚတဲ့သဒၶါတရား မရွိရင္ ဒီလူဟာ ေကာင္းတာလုပ္လုပ္ မေကာင္းတာဘဲ လုပ္လုပ္ ဘာမွမထူးပါဘူးကြာ..ဆုိတဲ့ စိတ္၀င္သြားပါမယ္။ ဒီလုိစိတ္၀င္သြားရင္ မေကာင္းတာမွန္သမွ် မလုပ္ရဲတာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ မေကာင္းတာမွန္သမွ် လက္ရဲ ဇက္ရဲ လုပ္လာတဲ့ ဒီလူမွာ မေကာင္းမႈေတြ ဆက္တုိက္ျဖစ္ဖုိ႔ပဲ ရွိပါေတာ့တယ္၊မေကာင္းမႈေတြဆက္တုိက္လုပ္ရင္ အကုသုိလ္ေတြ တပုံတပင္နဲ႔ အပါယ္ငရဲကုိ တန္းသြားရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ သဒၶါတရားျဖစ္ဖုိ႔အေရးၾကီးပါတယ္။

သဒၶါတရားျဖစ္ဖုိ႔ ဘာေတြလုပ္ရမလဲဆုိရင္

၁။ ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းတဲ့စိတ္နဲ႔သူတစ္ပါးကုိ လွဴဒါန္းပါ၊ကူညီပါ(စိတ္မၾကည္ မလင္မျဖစ္ရပါဘူး)၊

၂။ကုိယ္က်င့္တရားေကာင္းေအာင္ ေစာင့္ထိန္းပါ၊

၃။ယုံၾကည္ခ်က္အားေလ်ာ္တဲ့ ဥပုသ္သီလ ေစာင့္ထိန္းပါ၊

၄။ဂုဏ္ေတာ္ပြားပါ တရားထုိင္ပါ(အဘိ၊႒၊၁၊၁၆၂)-ဒါဆုိရင္ ကုိယ့္ရဲ့ သဒၶါတရားေတြ ျပန္ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္၊ တုိးတက္လာပါလိမ့္မယ္။

သဒၶါလြန္ရင္ ကြန္႔-တဲ့၊ သဒၶါလြန္လုိ႔ တဏွာျဖစ္ခဲ့တာေတြ ဘုရားလက္ထက္မွာေရာ ယေန႔ေခတ္မွာပါ ရွိခဲ့ ရွိေနပါတယ္၊ သူ႔နာမည္က သုပဗၺာ.တဲ့၊ သံဃာေတာ္ေတြကုိ သိပ္ၾကည္ညိဳပါတယ္၊ ၾကည္ညိဳလြန္း သဒၶါျဖစ္လြန္းေတာ့..သူစဥ္းစားတာက..သံဃာေတာ္ေတြကုိ ဒကာ ဒကာမေတြက လွဴေနတဲ့ပစၥည္းေတြ အမ်ားၾကီးပဲ၊ မလွဴတာ တစ္ခုပဲရွိတယ္၊ လူူမ်ားေတြ မလွဴတဲ့ အဲဒီအလွဴကုိ လွဴရင္ အျမတ္ဆုံးဒါန ျဖစ္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေတြးျပီး သံဃာေတာ္မ်ားကုိ ေမထုန္အလွဴ လွဴတယ္၊ (ပါ။၁။ႏွာ၄၉) ၊ဘုရားရွင္က သံဃာေတာ္မ်ားအတြက္ စည္းကမ္းခ်မွတ္ရသလုိ သုပဗၺာရဲ့ သဒၶါတရားကုိလဲ အက်ိဳးမရွိတဲ့ သဒၶါတရားလုိ႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ပုဂံေခတ္မွာ ပန္းဦးဆက္ရတဲ့ လုပ္ရပ္ကလဲ သဒၶါလြန္တဲ့ ျပယုဂ္တစ္ခုလုိ႔ ေျပာနိဳင္ပါမယ္။

ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဟန္ခ်က္ညီတဲ့ သဒၶါတရား ျငိမ္းခ်မ္းမႈရွိတဲ့သဒၶါ၊ ျပတ္သားတဲ့ သဒၶါတရားျဖစ္ဖုိ႔ ပညာနဲ႔ ညွိရပါမယ္။ သဒၶါတရား အားေကာင္းျပီး ပညာမပါရင္လဲ တလဲြျဖစ္တတ္တယ္။ နည္းလမ္းမက်ျဖစ္လိမ့္မယ္၊ ခုတ္ရာတျခား ရွရာတျခား ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္၊ ပညာအားေကာင္းျပီး သဒၶါတရားမပါရင္လဲ ဘာကုိမွ မယုံၾကည္ေတာ့ပဲ လူေခ်ာ္ၾကီး ျဖစ္သြားျပန္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာထင္ရွားခဲ့တဲ့ လူေသလူျဖစ္၀ါဒ ကုိ ေလ့လာနိဳင္ပါတယ္။ ပညာပဲဦးစားေပးျပီး ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရားမရွိေတာ့.. ဘုရားေဟာတဲ့ နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္ ျဗဟၼာျပည္ ၂၀ ဆုိတာ မရွိဘူး..လူေသရင္ လူပဲျပန္ျဖစ္မယ္..တိရိစၦာန္ နတ္ ျဗဟၼာ ဆုိတာ မျဖစ္နိဳင္ဘူး၊ သုံးဆယ့္တစ္ဘုံဆုိတာ မရွိနိဳင္ဘူးေတြ ျဖစ္ကုန္ပါေတာ့တယ္။

ဒါေၾကာင့္ မၾကည္ျပာေရ.. သဒၶါတရားကုိ ပညာနဲ႔ ညွိပါ၊ ပညာကုိလဲ သဒၶါနဲ႔တုိင္းတာပါ သဒၶါ ပညာမွ်တဲ့ ဘ၀ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာပါလိမ့္မယ္လုိ႔ ေျဖလုိက္ပါရေစ။

ယုံၾကည္မႈ သဒၶါတရားကလဲ အဆင့္ေလးဆင့္ရွိပါေသးတယ္. ဘုရားေလာင္းေတြရဲ့ ယုံခ်က္ အာဂမသဒၶါ၊တရားထူးရျပီးတဲ့ အရိယာပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ့ အဓိဂမသဒၶါ၊ ရတနာသုံးပါးအေပၚမွာ တကယ့္ကုိ သက္၀င္ယုံၾကည္တဲ့ ဩကပၸနသဒၶါနဲ႔ ရတနာသုံးပါးအေပၚမွာ အစဥ္အလာယုံၾကည္တဲ့ ပသာဒသဒၶါဆုိျပီး ေလးမ်ိဳးရွိသလုိ ပညာမွာလဲ သူ႔အဆင့္နဲ႔သူရွိတယ္ဆုိတာကုိပါ ပူးတဲြမွတ္ထားေစခ်င္ပါတယ္။

သဒၶါ ပညာ ဟန္ခ်က္ညီညီျဖင့္ အတၱဟိတ ပရဟိတ.ကုိ ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္နိဳင္ပါေစ။

Posted by yawcommunity at Friday, January 21, 2011

Read more...

အမီတာဘာဗုဒၶ သမိုင္း

ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား ေသခ်ာသိဖို႔ လိုပါၿပီ

အမီတာဘာဗုဒၶကို ကိုးကြယ္ေသာ မဟာယာန သုခ၀တီဗ်ဴဟာဂိုဏ္း

သာသနာ ၂၅၀၀-ခရီး (ေမာင္အံ့ ဘံုေဘ)

Read more...

ကုသိုလ္ အကုသိုလ္တို႕အက်ိဳးေပးရာ၌ စည္းစနစ္ရွိပံု

Posted: 20 Jan 2011 03:12 AM PST

ကုသိုလ္ အကုသိုလ္တို႕ အက်ိဳးေပးရာ၌ စည္းစနစ္ ရွိပံုကို...မလႅိကာမိဖုရား ေမးေလွ်ာက္၍ ဗုဒၶျမတ္စြာ ေျဖေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။

အေမး(၁)။ ျမတ္စြာဘုရား...ဤေလာက၌ တခ်ိဳ႕မိန္းမသည္ ရုပ္လည္းမေခ်ာ..ဥစၥာလည္းမေပါ...

ၾသဇာ အာဏာလည္း မရွိပါ။ ဤသို႕ သံုးမ်ိဳးလံုး မေကာင္းျခင္း၏ အေၾကာင္းအရင္းကား အဘယ္ပါနည္း... ေမးေလ်ာက္ခဲ့ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားက မလႅိကာ..ဤေလာက၌ တခ်ိဳ႕ မိန္းမသည္
(၁) ေဒါသၾကီး၏...သူမ်ားက နည္းနည္းပါးပါး မခံခ်င္စရာ ေျပာလွ်င္ သူက စိတ္ဆိုး၍ မျပီးနိုင္ေအာင္ ျဖစ္သည္။ ေနရာတိုင္းမွာ မႏွစ္သက္ မေက်နပ္ေသာ အမူအရာကို ျပတတ္၏။
(၂) စြန္႕ၾကဲ ေပးကမ္း လွဴဒါန္းျခင္းမရွိ။
(၃) ကိုယ္ထက္သာလွ်င္ မနာလိုတတ္ေသာ (ဣႆာ)စိတ္ရွိ၏။ထိုမိန္းမသည္ ေနာက္ဘ၀၌ ေဒါသၾကီးေသာေၾကာင့္ ရုပ္ဆိုး၏။ စြန္႕ၾကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းျခင္း မရွိေသာေၾကာင့္ ဥစၥာပစၥည္းမြဲ ၍ ဆင္းရဲရ၏။ ကိုယ္ထက္သာလွ်င္ မနာလိုတတ္ေသာေၾကာင့္ ၾသဇာအာဏာနည္း သူျဖစ္ရေလသည္။

အေမး(၂)။ ျမတ္စြာဘုရား....ဤေလာက၌ တခ်ိဳ႕မိန္းမသည္ ရုပ္မေခ်ာပါ၊ သို႕ေသာ္ ဥစၥာေပါ၍ ၾသဇာအာဏာရွိပါသည္။ ဤသို႕ တစ္မ်ိဳးမေကာင္း၍ ႏွစ္မ်ိဳးေကာင္းျခင္း ၏ အေၾကာင္းရင္းကာ အဘယ္ပါနည္း...ဟု ေမးေလ်ာက္ျပန္ပါတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားက မလႅိကာ..ဤေလာက၌ တခ်ိဳ႕ မိန္းမသည္
(၁) ေဒါသၾကီး၏။
(၂) စြန္ၾကဲေပးကမ္းလွဴဒါန္းေလ့ရွိ၏။
(၃) ကိုယ္ထက္သာလွ်င္ မနာလိုေသာ ဣႆာစိတ္လည္း မရွိ၊ ထိုမိန္းမသည္ ေနာက္ဘ၀၌ အရုပ္ဆိုး၏ သို႕ေသာ္ ဥစၥာေပါ၍ ၾသဇာအာဏာကား ရွိေလသည္။

အေမး(၃)။ ျမတ္စြာဘုရား.... ဤေလာက၌ တခ်ိဳ႕ မိန္းမသည္ ရုပ္ေခ်ာပါ၏။ သို႕ေသာ္ စည္းစိမ္ဥစၥာလည္း မရွိ၊ ၾသဇာအာဏာလည္း မရွိပါ၊ ဤသို႕ တစ္မ်ိဳးေကာင္း ၍ ႏွစ္မ်ိဳး မေကာင္းျခင္း၏ အေၾကာင္း အရင္းကာ အဘယ္နည္း ...ဟုေမးေလ်ာက္ေလတယ္။

ျမတ္စြာဘုရားက မလႅိကာ..ဤေလာက၌ တခ်ိဳ႕ မိန္းမသည္
ေဒါသမၾကီးတတ္၊ သို႕ေသာ္ စြန္႕ၾကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္းေလ့မရွိ၊ ကိုယ္ထက္သာလွ်င္ မနာလိုေသာ ဣႆာစိတ္လည္းရွိ၏။ ထိုမိန္းမသည္ ေနာက္ဘ၀၌ ရုပ္ေခ်ာ္၏။ သို႕ေသာ္ ပစၥည္း ဥစၥာမြဲ၍ ဆင္းရဲသည့္အျပင္ ၾသဇာအာဏာလည္း မရွိတတ္ေခ်။

အေမး(၄)။ ျမတ္စြာဘုရား.... ဤေလာက၌ တခ်ိဳ႕ မိန္းမသည္ ရုပ္ေခ်ာပါ၏ ဥစၥာလည္းေပါပါ၏ ၾသဇာ အာဏာလည္း ရွိပါ၏၊ ဤသို႕ သံုးမ်ိဳးလံုး ေကာင္းျခင္း၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း ဟု ေမးေလ်ာက္ေလသည္။

ျမတ္စြာဘုရားက မလႅိကာ..ဤေလာက၌ တခ်ိဳ႕ မိန္းမသည္ ေဒါသလည္း မၾကီး..စြန္႕ၾကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္း ေလ့ လည္းရွိ၏။ ကိုယ္ထက္သာလွ်င္ မနာလိုတတ္ေသာ စိတ္လည္း မရွိ၊ ထိုမိန္းမသည္ ေနာက္ဘ၀၌ ရုပ္ေခ်ာ ဥစၥာေပါ၍ ၾသဇာ အာဏာရွိသူ ျဖစ္နိုင္ေလသည္။

ထိုတရားေတာ္ကို ၾကားနာရေသာ မလႅိကာ မိဖုရားသည္ ယေန႕မွစျပီး ေဒါသမၾကီးသူ၊ စြန္႕ၾကဲေပးကမ္း လွဴဒါန္း ေလ့ရွိသူ၊ ကိုယ္ထက္သာလွ်င္ မနာလိုေသာ ဣႆာစိတ္ မရွိသူ ျဖစ္ပါေတာ့မည္ဟု ေလ်ာက္ထားေလသည္။

ေဒါသၾကီးသူဟာ ဒီဘ၀မွာပဲ ေဒါသျဖစ္တုန္း အရုပ္ဆိုးေနသလို ေနာက္ဘ၀မွာလည္း အရုပ္ဆိုးေတာ့တာပဲ၊ ေဒါသ မၾကီးတဲ့သူကေတာ့ ဒီဘ၀မွာ အျမဲ စိတ္ၾကည္လင္ေန သလို ေနာက္ဘ၀မွာလည္း ရုပ္အဆင္းပါ ၾကည္လင္ လွပေနမယ္။မေပးမကမ္း မလွဴဒါန္းသူ ဟာလည္း ယခုဘ၀မွာ ႏွေျမာေနတဲ့အတြက္ ေနာက္ဘ၀မွာ ႏွေျမာစရာ မရွိေအာင္ကို မြဲေတာ့မွာပါ။ေပးကမ္းစြန္႕ၾကဲသူကေတာ ့ေနာက္ဘ၀မွာ ေပးလို႕မကုန္ေအာင္ကို ေပါေတာ့မွာပါ။ ကိုယ္ထက္သာသူ ကို မနာလိုတတ္သူမ်ားက ေတာ့ ေနာက္ဘ၀မွာ ၾသဇာအာဏာ မရွိေတာ့ပဲ သူ႕စကားကို ဘယ္သူမွ နာလိုသူမရွိေတာ့ဘူး။ မနာလိုစိတ္ မရွိသူကေတာ့ ေနာက္ဘ၀မွာ သူ႕စကားကို အားလံုးက နာလိုၾကလို႕ ၾသဇာအာဏာျပည့္၀နိုင္တယ္လို႕ ျမတ္စြာ ဘုရားက ေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေဒါသ မၾကီးၾကဖို႕၊ စြန္႕ၾကဲ ေပးကမ္းၾကဖို႕၊ ကိုယ္ထက္သာသူကို ေတာ္ပါေပတယ္၊ ေရွးကုသိုလ္ေကာင္းပါေပတယ္၊ ယခုဘ၀လဲ လံု႕လ ၀ီရိယေကာင္းပါေပတယ္ လို႕ ခ်ီးမြမ္းနိုင္ၾကမွသာ၊ ေနာက္ဘ၀မွာ ဥစၥာေပါ ရုပ္ေခ်ာျပီး ၾသဇာအာဏာရွိသူျဖစ္နိုင္္မွာပါ။ အစဥ္မျပတ္ သတိတရား လက္ကိုင္ထား၍ ၾကိဳးစားအားထုတ္နိုင္ၾကေစပါေစ။

ညခင္း

Read more...

အေသာကာရာမသီလရွင္စာသင္တိုက္၌ (၁၁)ၾကိမ္ေျမာက္ လွဴဒါန္းမွုမွတ္တမ္း

သီလရွင္မ်ားအား လွဴဒါန္းမႈမ်ား - အေသာကာရာမ သီလရွင္စာသင္တိုက္သို႔ လစဥ္လွဴဒါန္းမႈ

၂၈.၁၁.၂၀၁၀ ရက္(တနဂၤေႏြေန႔)တြင္ ဆရာႀကီးေဒၚသုနႏၵာ(ဖုန္း ၀၉-၈၆၂၈၈၁၁)ဦးစီးတဲ့ သီလရွင္ အပါး (၃၄)ပါး သီတင္းသံုးေနၾကတဲ့ အေသာကာရာမသီလရွင္စာသင္တိုက္ (၀ါယာလက္ေစ်းမွတ္တိုင္၊ ေရႊႏွင္းဆီရပ္ကြက္၊ မဂၤလာ ဒံုၿမိဳ႕နယ္)၌ (၁၁)ၾကိမ္ေျမာက္ လွဴဒါန္းမွဳအား ထိုေန႔မနက္ ၁၂း၃၀ နာရီတြင္ မဂၤလာဒံုေစ်းမွာ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ား၀ယ္ယူျပီး လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ား ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းခဲ့ၾကတယ္ခင္ဗ်ာ။ အေသာကာရာမသီလရွင္စာသင္တိုက္၌ ဒသမအၾကိမ္ေျမာက္အတြက္ လွဴဖြယ္ပစၥည္းစာရင္း (၁) စင္းသြယ္ဆန္ ၄ အိတ္ ( ၄ x ၂၄၈၀၀) = ၉၆၀၀၀/ိ- က်ပ္ (၂) ပဲဆီ ၁၀ ပိႆာဗူးၾကီး (၁) ဗူး ( ၁ x ၃၃၂၀၀) = ၃၃၂၀၀/ိ- က်ပ္ (၃) ၾကက္သြန္နီ ၆ ပိႆာ ( ၆ x ၆၅၀) = ၃၉၀၀/ိ- က်ပ္ (၄) ၾကက္သြန္ျဖဴ ၁.၅ ပိႆာ ( ၁.၅ x ၃၈၀၀) = ၅၇၀၀/ိ- က်ပ္ (၅) ဆား ၄ ထုပ္ ( ၄ x ၁၀၀) = ၄၀၀/ိ- က်ပ္ (၆) ကုလားပဲ ၂ ပိႆာ ( ၂ x ၁၈၀၀) = ၃၆၀၀/ိ- က်ပ္ (၇) သၾကား ၁ ပိႆာ ( ၁ x ၁၈၀၀) = ၁၈၀၀/ိ- က်ပ္ (၈) ႏို႔ဆီဗူး ၅ ပိႆာ ( ၅ x ၆၄၀) = ၃၂၀၀/ိ- က်ပ္ (၉) ေျမပဲ ၁ ပိႆာ ( ၁ x ၂၄၀၀) = ၂၄၀၀/ိ- က်ပ္ (၁၀) ကတီပါပဲနီ ၂ ျပည္ ( ၂ x ၂၀၀၀) = ၄၀၀၀/ိ- က်ပ္ (၁၁) ေထာပတ္ပဲျဖဴ ၁ ပိႆာ ( ၆ x ၂၀၀၀) = ၁၂၀၀၀/ိ- က်ပ္ (၁၂) ကာေဘာ္လစ္ဆပ္ျပာ ၁၀ ေတာင့္ (၁၀ x ၇၅၀) = ၃၈၀၀/ိ- က်ပ္ (၁၃) မဂၤလာဒံုေစ်းမွ ေက်ာင္းသို႔ ကားငွါးခ = ၄၅၀၀/ိ- က်ပ္ (၁၄) ေက်ာင္းမွ၀ါယာလက္ေစ်းမွတ္တိုင္အထိ ဆိုင္ကယ္ငွါးခ = ၇၀၀/ိ- က်ပ္ (၁၅) န၀ကမၼ၀တၳဳေငြ = ၁၈၅၅၀/ိ- က်ပ္ လွဴဒါန္းခဲ့သည့္ စုစုေပါင္းအလွဴေငြ = ၁၉၃၇၅၀/ိ- က်ပ္ ငါးပါးသီလ ခံယူေဆာက္တည္ျခင္း၊ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ားလွဴဒါန္းဆက္ကပ္ျခင္း၊ ေမတၱာပို႔ဘာ၀နာ နားၾကားခဲ့ၾကျခင္း၊ ေ၀ယ်ာ၀စၥေဆာင္ရြက္ခဲ့ျခင္း စတဲ့အားလံုးေသာကုသုိလ္ေကာင္းမႈ အစုစုတို႔ကို ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားႏွင္႔ သတၱ၀ါအားလံုးတို႔အား အမွ်ေပးေ၀လိုက္ပါတယ္။ သာဓုအႏုေမာဒနာေခၚဆိုနိုင္ရန္အတြက္ ဓမၼမိတ္ေဆြအေပါင္းအား လွဴဒါန္းမွဳအစုစုုတို႔ကို ေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ ကုသိုလ္ေကာင္းမွဳအစုစုတို႔အား ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ သာဓုေခၚဆိုနိုင္ၾကပါေစ။ ဓမၼမိတ္ေဆြအေပါင္း ကာယသုခ၊ စိတၱသုခ နွစ္ျဖာေသာသုခႏွင္႔ ျပည္႔စံုၾကပါေစ။ အလွဴမွတ္တမ္းဓာတ္ပံုမ်ား dsc02348.jpg" alt="dsc02348.jpg" target="_blank"> dsc02349.jpg" alt="dsc02349.jpg" target="_blank"> dsc02350.jpg" alt="dsc02350.jpg" target="_blank"> dsc02351.jpg" alt="dsc02351.jpg" target="_blank"> dsc02352.jpg" alt="dsc02352.jpg" target="_blank"> dsc02353.jpg" alt="dsc02353.jpg" target="_blank"> dsc02355.jpg" alt="dsc02355.jpg" target="_blank"> dsc02356.jpg" alt="dsc02356.jpg" target="_blank"> dsc02357.jpg" alt="dsc02357.jpg" target="_blank"> dsc02358.jpg" alt="dsc02358.jpg" target="_blank"> dsc02359.jpg" alt="dsc02359.jpg" target="_blank"> dsc02360.jpg" alt="dsc02360.jpg" target="_blank"> dsc02361.jpg" alt="dsc02361.jpg" target="_blank"> dsc02363.jpg" alt="dsc02363.jpg" target="_blank"> dsc02364.jpg" alt="dsc02364.jpg" target="_blank">

Read more...

*မပိုင္သည္႔အေရး*

ဒီပိုစ္ေလးကို စာေရးဆရာ ခ်စ္စံ၀င္း ေရးသားသည္႔ “ဤခရီးနီးသလား” စာအုပ္ကို ကြ်န္ေတာ္ ဖတ္ရင္းနဲ႔ အဲဒီစာအုပ္ထဲမွာပါသည္႔ မပိုင္သည္႔အေရး ေခါင္းစဥ္ေအာက္က ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္က ေသျခင္းတရားကို မသိေသးသည္႔ ကုန္သည္တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို ျပန္လည္ကူးျပီး ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

“အၾကင္ကုန္သည္ အမ်ဳိးသား၏ ခရီးဆံုးသည္ နီးပါျပီေလာ”

“သာ၀တၱိသို႔ ၀င္ရန္ ျမစ္တစ္ခုသာ ျခားေတာ႔၏။ ကြ်ႏု္ပ္တုိ႔၏ ခရီးဆံုးက မေ၀းေတာ႔ပါျပီ။ သို႔ေသာ္ ကြ်ႏု္ပ္တို႔သည္ ခရီးပန္းလွေပျပီ။ ယခုညတြင္ ဤျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းတြင္ပင္ အိပ္စက္၍ ခရီးတစ္ေထာက္ နားၾကရမည္။ နံနက္မိုးေသာက္ေသာအခါတြင္မွသာ သာ၀တၱိျမိဳ႕သို႔ ၀င္ၾကြေတာ႔အံ႔”

တစ္ခါက ကုန္သည္တစ္ဦးသည္ ေ၀းလံေသာ အရပ္မွ အ၀တ္အထည္မ်ားကို လွည္းငါးရာျဖင္႔ တင္ေဆာင္၍ သာ၀တၱိျမိဳ႕ အနီးသို႔ ေရာက္ရိွလာသည္။ သာ၀တၳိျမိဳ႕သို႕၀င္ရန္ ျမစ္တစ္ခုသာ ျခားေနေတာ႔၏။ ထိုအခါ ကုန္သည္အမ်ဳိးသားသည္ ငါတို႔ လာခဲ႔ရေသာ ခရီးကလည္း ေ၀းလံလွသည္။ အားလံုးေသာ လွည္းသမားတို႔သည္လည္း ခရီးပန္းလာၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ယခု ျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းတြင္သာ ခရီးတစ္ေထာက္နား၍ နက္ျဖန္တြင္မွ ျမစ္ကိုကူး၍ သာ၀တၳိျမိဳ႕တြင္းသို႔ ၀င္ေတာ႔အံ႔ဟု စိတ္ကူးကာ ျမစ္ကမ္းနဖူးတြင္ပင္ လွည္းငါးရာကို ျဖဳတ္ေစ၍ နားေနလိုက္ၾက၏။

ထိုေန႔ ညဦးယံသို႔ ေရာက္ေသာအခါ မိုးၾကီးသည္းထန္စြာ ရြာေတာ႔သည္။ မိုးၾကီးရြာသြန္းမႈေၾကာင္႔ ျမစ္တစ္ခုလံုးသည္ ေရအလ်ဥ္ျဖင္႔ ဖံုးအုပ္ကာ ျပည္႔လွ်ံသြားေတာ႔သည္။ ေရမ်ားသည္ ခုႏွစ္ရက္တိုင္တိုင္ပင္ ေလ်ာ႔က်သည္ဟူ၍ မရိွဘဲ ျပည္႔လွ်ံ၍သာ ေနေတာ႔၏။ ထို႔ေၾကာင္႔ ကုန္သည္ အမ်ဳိးသားသည္ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ မကူးႏိုင္ဘဲ ရိွေတာ႔သည္။

ျမစ္တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ သာ၀တၳိျမိဳ႕အတြင္း၌ကား နကၡတ္ပြဲသဘင္ကို ခုႏွစ္ရက္တိုင္တိုင္ ျခိမ္႔ျခိမ္႔သဲ က်င္းပလ်က္ရိွ၏။ ျမစ္ေရလည္း ခုႏွစ္ရက္တိုင္တိုင္ မက်ဘဲရိွေပရာ ကုန္သည္ အမ်ဳိးသားသည္ မည္သို႔မွ် တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ မကူးႏိုင္ဘဲ ရိွခဲ႔၏။ ထို႔ေၾကာင္႔ သာ၀တၳိျမိဳ႕ နကၡတ္ပြဲသဘင္၌ အ၀တ္အထည္မ်ား ေရာင္းခ်ရန္ အားခဲ၍ လာခဲ႔ေသာ ကိစၥမွာလည္း မေအာင္မျမင္ ျဖစ္ခဲ႔ရေတာ႔သည္။

ကုန္သည္ အမ်ဳိးသားသည္ အထည္ေရာင္းခ်ရန္ ကိစၥ မေအာင္ျမင္ျဖစ္ရသည္ကို မည္သို႔ ျပဳလုပ္ရမည္႔အေၾကာင္း စဥ္းစားရာမွ “ငါသည္ ေ၀းလံေသာ ခရီးကို ျဖတ္ေက်ာ္၍ လာခဲ႔ရသည္။ ယခု ပစၥည္းမ်ား မေရာင္းရ၍ ျပန္ေတာ႔အံ႔ဟုဆိုလွ်င္ အျပန္ခရီးသည္ပင္ အေတာ္ၾကာဦးမည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ဤအ၀တ္အထည္မ်ားကို ဤေနရာ၌ပင္ စတည္းခ်၍ ေႏြမိုးေဆာင္း ေရာင္းခ်ေတာ႔မည္။ အ၀တ္အထည္မ်ား ကုန္မွပင္ ငါျပန္ေတာ႔မည္” ဟု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ေလသည္။

ထိုသို႔ ကုန္သည္က ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ေနခ်ိန္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထိုေနရာသို႔ ဆြမ္းခံၾကြရင္း ေရာက္ရိွလာရာ ကုန္သည္၏ အၾကံကို သိေတာ္မူ၍ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျပံဳးေတာ္မူေလ၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရား၏ ေနာက္ပါးမွ ခစားလ်က္ရိွေသာ အရွင္အာနႏၵာက ျမတ္စြာဘုရား ျပံဳးေတာ္မူရျခင္း အေၾကာင္းရင္းကို ေလွ်ာက္ေမးေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားက-

“အာနႏၵာ သင္သည္ ဟိုကုန္သည္ကို ေတြ႔သည္ မဟုတ္ပါလား” ဟုေမးေလ၏။

“ေတြ႕ပါတယ္ ျမတ္စြာဘုရား”

“ဤကုန္သည္ အမ်ဳိးသားသည္ သူေသရမည္႔ရက္ကို သူမသိသျဖင္႔ ဤေနရာ၌ပင္ သူ႕ကုန္မ်ားကို တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ေရာင္းခ်ရန္ စိတ္ကူးဆံုးျဖတ္၍ေန၍ ငါျပံဳးရသည္”

“ျမတ္စြာဘုရား ထိုသူ၏ အသက္အႏၱရာယ္သည္ အလြန္ပင္ နီးကပ္ေနပါျပီလားဘုရား”

“ခ်စ္သား အာနႏၵာ ကုန္သည္၏ အသက္အႏၱရာယ္သည္ အလြန္မွ နီးကပ္လ်က္ရိွသည္။ ကုန္သည္၏ အသက္သည္ ခုႏွစ္ရက္စာသာ ၾကြင္းက်န္ေနေတာ႔သည္။ ဤေန႔မွ ခုႏွစ္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔တြင္ ဤကုန္သည္ သည္ ေသမင္း၏ ခံတြင္းသို႔ သက္ဆင္းရလိမ္႔မည္ျဖစ္သည္။”

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူျပီး ေသျခင္းတရားကိုလည္း ေအာက္ပါအတိုင္း ဆင္ျခင္ ႏွလံုးသြင္းေတာ္မူ၏။

ျပဳဖြယ္ကိစၥဟူသမွ်ကို ယေန႔ပင္ ျပဳလုပ္အားထုတ္သင္႔သည္။ ေသမည္႔ရက္ကို မည္သူမွ် ဧကန္ပိုင္ပုိင္ မသိႏိုင္၊ စစ္သည္အင္အား ေျမာက္ျမားလွေသာ ေသမင္းႏွင္႔ အခ်ိန္းအခ်က္ ဆိုသည္မရိွ။ ထို႔ေၾကာင္႔ ျပဳဖြယ္ကိစၥဟူသမွ်ကို ေန႔ေရာညဥ္႔ပါ မပ်င္းမရိ အားထုတ္သင္႔၏။ ထိုသို႔ အားထုတ္သူအတြက္ ေန႔ရက္ဟူသမွ်သည္ ေကာင္းျမတ္သည္သာ ျဖစ္၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္ျပီးသည္ရိွေသာ္ အရွင္အာနႏၵာက ဆက္လက္၍-

“ျမတ္စြာဘုရား၊ ထိုသူအား သြားေရာက္ ေျပာၾကားရပါမည္လား ဘုရား” ဟု ေလွ်ာက္ထားေလ၏။ ျမတ္စြာဘုရားက-

“အာနႏၵာ၊ သင္ႏွင္႔ အကြ်မ္း၀င္လွ်င္ သြား၍ေျပာၾကားေခ်” ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူရင္ အရွင္အာနႏၵာသည္ လွည္းမ်ားစခန္းခ်ရာသို႔ သြားေရာက္၍ ဆြမ္းရပ္ေတာ္မူ၏။

ထိုအခါ ကုန္သည္ အမ်ဳိးသားသည္လည္း မေထရ္ျမတ္အား စားေသာက္ဖြယ္ရာတို႔ျဖင္႔ ျပဳစုလုပ္ေကြ်းေလ၏။ ထိုစဥ္ အရွင္အာနႏၵာက-

“ဒါယကာ ကုန္သည္၊ သင္သည္ ဤအရပ္၌ မည္မွ်ၾကာၾကာ ေနဦးမည္နည္း” ဟုေမးေသာအခါ ကုန္သည္က-

“အရွင္ဘုရား၊ တပည္႔ေတာ္သည္ ေ၀းလံေသာခရီးမွ လာရပါသည္။ လာရျခင္းအေၾကာင္းရင္းမွာ သာ၀တၳိျမိဳ႕၏ နကၡတ္ပြဲသဘင္၌ တပည္႔ေတာ္ပါလာေသာ အထည္မ်ားကို ေရာင္းခ်ရန္ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ျမစ္ေရၾကီးမႈေၾကာင္႔ သာ၀တၳိျမိဳ႕၏ နကၡတ္ပြဲသဘင္ကို မမီခဲ႔ေတာ႔ပါ။ ယခုအခါ နကၡတ္ပြဲသဘင္လဲ ျပီးခဲ႔ျပီ ျဖစ္၍ ျပန္ရဦးမည္ဆိုပါက အခ်ိန္မ်ား အလြန္မတန္ ၾကာေညာင္းပါဦးမည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ဤအရပ္တြင္ပင္ေန၍ ဤအထည္မ်ားကို ေရာင္းခ်ရန္ စိတ္ကူးဆံုးျဖတ္ထားေၾကာင္းပါ ဘုရား” ေလွ်ာက္ထားေလ၏။

“အသင္ ဒါယကာ ကုန္သည္၊ အသက္အႏၱရာယ္ဟူသည္ သိႏိုင္ခဲေသာ အရာျဖစ္၏။ ထုိ႔ေၾကာင္႔ ဤကိစၥအား မေမ႔မေလ်ာ႔ သတိထားရန္ လိုအပ္ေပသည္။”

ထိုသို႔ အရွင္အာနႏၵာက ျမြတ္ၾကားေတာ္မူေသာအခါ ကုန္သည္ အမ်ဳိးသားသည္ စိုးရိမ္မႈ ျဖစ္လာေသာေၾကာင္႔-

“အရွင္ဘုရား၊ တပည္႔ေတာ္တြင္ အသက္အႏၱရာယ္ ရိွေန၍ မိန္႔ၾကားေတာ္မူျခင္းပါေလာ” ဟု ေလွ်ာက္ထားေလသည္။

“မွန္ေပသည္ ဒါယကာ၊ သင္၏ အသက္သည္ ခုႏွစ္ရက္စာမွ်သာ ၾကြင္းက်န္ေတာ႔၍ ဤကိစၥကို မေမ႔မေလ်ာ႔ သတိျပဳသင္႔ျပီ ျဖစ္သည္ ဒါယကာ”

အရွင္အာနႏၵာ၏ ျမြတ္ၾကားခ်က္ကို ၾကားေသာအခါ ကုန္သည္လည္း ၾကီးစြာေသာ ထိတ္လန္႔ျခင္းျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရား အမွဴးျပဳေသာ ရဟန္းသံဃာတို႔ကို ထိုအရပ္သို႔ ပင္႔ဖိတ္၍ ခုႏွစ္ရက္ပတ္လံုး အလွဴၾကီးကို ေပးလွဴကာ အႏုေမာဒနာ ျပဳေလ၏။

ျမတ္စြာဘုရားသည္လည္း “ ဒါယကာ၊ အေျမာ္အျမင္ ပညာရိွသူသည္ ဤေနရာတြင္ပင္ ေႏြ၊ မိုး၊ ေဆာင္း ေနမည္၊ ဤကိစၥကို ျပဳဦးမည္၊ ဤသို႔ခ်ည္း စိတ္ကူးေနရန္ မသင္႔၊ မိမိ၏ အသက္အႏၱရာယ္ ေသျခင္းတရားကိုလည္း အစဥ္ထည္႔သြင္းစဥ္းစားရန္ လိုအပ္လွသည္” ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူလွ်င္ ကုန္သည္ဒါယကာ အမ်ဳိးသားလည္း တရားေတာ္၏ အဆံုးတြင္ ေသာတာပန္ တည္ေလသည္ ဟုဆို၏။

ထို႔ေနာက္ ကုန္သည္ ဒါယကာသည္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင္႔ သံဃာေတာ္တို႔အား လိုက္လံပို႔ေဆာင္ေလ၏။ ထို႔ေနာက္ မိမိေနရာ ျမစ္ကမ္းသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရိွေသာအခါ “ေခါင္းမူးလွသည္” ဟု ဆိုကာ အိပ္ရာထက္၌ လွဲအိပ္လိုက္စဥ္ပင္ ကြယ္လြန္၍ တုသိတာ ဘံုဗိမာန္၌ တည္ေလ၏။

----------------------------------------------------------------------------------------

အထက္ပါ တရားေတာ္ထဲမွ ကုန္သည္ သည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သက္ေတာ္ထင္ရွားရိွစဥ္ အခြင္႔အခါေကာင္းနဲ႔ ၾကံဳဆံုရ၍သာ ေသရမည႔္ ရက္ကို ၾကိဳတင္သိ၍ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အမွဴးျပဳသည္႔ သံဃာေတာ္မ်ားကို အလွဴၾကီးေပးလွဴကာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ တရားေတာ္ကို နားၾကားျပီး ေသာတာပန္ တည္ခဲ႔ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရား၊ ရဟႏၱာမွတပါး ေသျပီးသည္႔ေနာက္ အျခားဘာျဖစ္မည္ကို မည္သူမွ် ၾကိဳတင္မသိႏိုင္တဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔လို သူေတြအတြက္ေတာ႔ ၾကိဳတင္ ျပင္ဆင္ ထားျခင္းမရိွလွ်င္ ဘယ္ဘံု၊ ဘယ္ဘ၀ ဘယ္ကမ္းကို ဆိုက္ျပီး ရွည္လ်ားလွတဲ႔ ဘ၀ သံသရာၾကီးကို ေမ်ာေနမလဲ မသိဘူး။ ေသျခင္းတရားကို မည္သူမွ် ရင္ဆိုင္ အံတုလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ ေသျခင္းတရားသည္ အသက္ အရြယ္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ဘြဲ႕ထူး ရာထူး စည္းစိမ္ ဥစၥာ ဆိုျပီး အဆင္႔အတန္း မခြဲျခားဘဲ ေကြးေသာလက္ မဆန္႔မီ ဆန္႔ေသာလက္ မေကြးမီ ေရာက္ရိွလာႏိုင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ အလြန္ခ်စ္လွစြာေသာ သားႏွင္႔သမီး၊ ဆရာႏွင္႔တပည္႔၊ ခင္ပြန္းႏွင္႔ဇနီး၊ ညီအကိုေမာင္ႏွမမ်ား၊ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ား တစ္ေယာက္ႏွင္႔တစ္ေယာက္ အသက္မက ခ်စ္ၾကပါေသာ္လည္း အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္း ကိုေတာ႔ မည္သူမွ် ကိုယ္စား၀င္၍ “သူ႕ကိုယ္စား၊ ကြ်န္ေတာ္/မ အေသစားခံပါမည္လို႔” ေျပာလို႔လည္းမရပါဘူး။

ခႏၶာၾကီးကို ပိုင္ဆိုင္ ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္း တရားေတြကို ရင္ဆိုင္ေနရမွာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြ ကြန္ပဴတာ ေရွ႕မွာ ထိုင္ျပီး စာေတြကို ရိုက္ေန၊ ဖတ္ေနရင္းေတာင္ မ်က္စိေတြ၊ လက္ေတြ၊ ေညာင္းညာကိုက္ခဲလာျပီး ခႏၶာကိုယ္ၾကီးက နာျခင္း သေဘာေတြကို ျပလာတယ္။ စာဖတ္သူကိုယ္တိုင္ ဒီပိုစ္ေလးကို ဖတ္ရင္းနဲ႔ ဆင္ျခင္ ၾကည္႔လိုက္ပါ။ မ်က္လံုးက ဘယ္လိုေနလဲလို႔။ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ မ်က္စိနာရင္းနဲ႔ ေရးေနတဲ႔အတြက္ ပိုျပီး သိသာပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ကိုယ္ကိုကိုယ္ေတာ႔ အသက္မၾကီးေသးပါဘူး လို႔ ထင္မိတာပါဘဲ၊ ဒါေပမယ္႔ နာျခင္း သေဘာကို ခံစားလာရတယ္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုးသည္ အသက္အရြယ္ အခ်ိန္အခါ မေရြး မအိုမီ၊ မနာမီ၊ မေသမီ သက္သာေအာင္ ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ ထားမွသာ အေသလွျပီး လာျခင္းေကာင္းေသာသူ ျဖစ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။

အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Read more...