ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ တကယ္ခ်စ္ေနတာဘာလဲ (အပိုင္း-၂ အဆံုး) အမ်ားအက်ဳိးကို အမွန္တကယ္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ျခင္း
မိမိစိတ္ခံစားခ်က္မ်ားကို သာလွ်င္ အဟုတ္ထင္ အတည္ယူ အဓိကထားလြန္း ဦးစားေပးလြန္းရာမွ မိမိကိုယ္တိုင္ကိုေရာ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက ကိုပါ စိတ္ဆင္းရဲေစေသာ-ထိခိုက္ေစေသာ ကာယကံမႈ - ၀စီကံမႈ မ်ားကို ျပဳလုပ္မိၾကေၾကာင္း ေရွ႕ေဆာင္းပါးတြင္ေဖာ္ျပၿပီးျဖစ္ေလသည္။
---------------------------------
၁) အႀကိမ္အရာတစ္ေထာင္မက ေဆြးေႏြးျငင္းခုန္ခဲ့ၾကၿပီးေလၿပီ။
တိုင္းျပည္ေကာင္းက်ဳိး၊ အမ်ားေကာင္းက်ဳိး မိမိပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္တကြ လူသားမ်ား စိတ္ေအးခ်မ္းသာေရး၊ ကမၻာႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ အမ်ားျပည္သူမ်ား က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ေရး ႏွင့္တကြ ဘာသာေရး အေၾကာင္းမ်ား၊ ကို္ယ့္က်င့္တရား (သို႔) ေစာင့္ထိန္းမႈ က်င့္၀တ္စည္းကမ္းမ်ား အေၾကာင္းမ်ားကၽြႏ္ုပ္တို႔အေတြ အႀကိမ္အရာတစ္ေထာင္မက ေဆြးေႏြးျငင္းခုန္ခဲ့ၾကၿပီးေလၿပီ။
သို႔ရာတြင္ လက္ေတြ႕တြင္မူ ေလာက ေကာင္းက်ဳိး၊ လူသားမ်ား ေကာင္းက်ဳိး၊ ကမၻာႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ မဆိုထားဘိ လက္တစ္ဆုပ္စာ ကၽြႏ္ုပ္တို ႔၏ မိသားစု၊ နီးစပ္ရာ မိတ္ေဆြ၊ ေဆြမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ပင္ သဟဇာတ မျဖစ္၊ ရင္ထဲ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် မေက်နပ္မႈ၊ အစာမေၾကမႈ၊ ၀န္တိုမႈ၊ ေလာႀကီးမႈ၊ ပူပန္ေယာက္ယက္ခတ္မႈတို႔ အနည္း ႏွင့္ အမ်ား ျဖစ္ေပၚကာ စိတ္ေအးခ်မ္း တည္ၿငိမ္မႈ တို႔ အလ်ဥ္းကင္းေ၀းေနေပသည္။
မိမိကိုယ္တိုင္ က စိတ္ႏွလံုး တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းမႈ မရွိဘဲ (သို႔) မိမိ လက္တဆုပ္စာ မိတ္ေဆြ-ေဆြမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ ပင္ သဟဇာတျဖစ္မႈ၊ ဟန္ေဆာင္မႈမပါ ပကတိ ၿငိမ္းခ်မ္းရုိးသားစြာ ရင္းႏွီးေသာဆက္ဆံမႈ တို႔မရွိပါပဲလွ်က္ အမ်ားေကာင္းက်ဳိး (သို႔) မိမိပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္တကြ လူသားမ်ား စိတ္ေအးခ်မ္းသာေရး၊ ကမၻာႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္ မည္မွ်ပင္ ေျပာဆို ျငင္းခုန္မႈ ေနပါေစ အဆန္မပါေသာ သႀကၤန္အေျမွာက္မ်ား ပမာ ျဖစ္ေပသည္။
၂) ေလာက-ကမၻာႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ အတြက္လား
ဆရာႀကီး ဦးဂိုအင္ကာအား အင္တာဗ်ဴးတစ္ခုတြင္ ကမၻာႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းမႈအတြက္ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ လူသားတို႔ ႀကိဳးစားလာခဲ့ေသာ္လည္း ခုခ်ိန္ထိ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ပဲ စစ္ပြဲမ်ားမျပတ္ရွိေနျခင္း အတြက္ မည္သုိ႔ လုပ္ေဆာင္ရ မည္ ကို ေမးျမန္းေလသည္။ ကမၻာႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ အထူးတလည္ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ လုပ္ေနရမွာမဟုတ္ပဲ မိမိတုိ႔ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ စိတ္ႏွလံုးကို အေျခအေနတိုင္းမွာ ညီညႊတ္မွ်တ ေအးခ်မ္းေနေသာ အက်င့္ (၀ိပႆနာႏွလံုးသြင္းမႈ)ကို လုပ္ေဆာင္တတ္ဖို႔သာ လုိအပ္ေပသည္။
လူအဖြဲ႕အစည္း၊ ႏိုင္ငံ၊ ကမၻာႀကီးဟူသည္ တစ္ဦးစီတစ္ဦးစီ စုေပါင္းထားျခင္းမွ်သာျဖစ္သျဖင့္ တစ္ဦးစီ တစ္ဦးစီတြင္ ပူေလာင္မႈ၊ မေက်နပ္မႈ၊ မုန္းတီးမႈ၊ အာဃာတမ်ား မရွိလာပါက တစ္ဦးခ်င္းစီျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားေသာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း (သို႔) ႏိုင္ငံအသီးသီးတြင္လည္း ပူေလာင္မႈ၊ မေက်နပ္မႈ၊ မုန္းတီးမႈ၊ အာဃာတမ်ားကင္းေ၀းကာ စစ္ပြဲမ်ား ကင္းဆိတ္သည္ျဖစ္လွ်က္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ား မ်ား တိုးပြားလာကာ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာႏုိင္ငံ(သို႔)ကမၻာႀကီး ျဖစ္ေပၚလာေပမည္။
၃) မိမိစိတ္ခံစားခ်က္- ေ၀ဒနာမ်ားကို အဟုတ္ထင္ အတည္ယူ ဆုပ္ကိုင္မႈ ကို စြန္႔လႊတ္ႏိုင္ေသာပညာ
ထို႔ေၾကာင့္ မိမိ အတၱ ကို အဟုတ္ထင္ကာ (သို႔) မိမိ စိတ္ခံစားခ်က္-ေ၀ဒနာ မ်ားကိုသာ ဦးစားေပးလွ်က္ .....အတည္ယူ ၿငိတြယ္ ဆုပ္ကိုင္ေနမႈကို မွန္မွန္ကန္ကန္ စြန္႔လႊတ္တတ္မွသာ .....(မိမိ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ားကို သာလွ်င္ အဓိကထားလြန္း ဦးစားေပးလြန္းမႈ (၀ါ) အတၱကို ေရွ႕တန္းတင္မႈ) ........ အမူအက်င့္မ်ား ေလ်ာ့နည္းလာကာ အမ်ားအက်ဳိး-ေလာကေကာင္းက်ဳိးအတြက္ ၾကည့္တတ္ စဥ္စားတတ္ လုပ္ေဆာင္ေပးတတ္ေသာ အနစ္နာခံႏိုင္ေသာ စိတ္သေဘာထားမ်ား ျဖစ္လာေပမည္။
မိမိစိတ္ခံစားခ်က္ (ေ၀ဒနာ) မ်ားကို သာလွ်င္ အဓိကထားလြန္း ဦးစားေပးလြန္းမႈ (၀ါ) အတၱကို ေရွ႕တန္းတင္မႈ) ကို စြန္႔လႊတ္ရန္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ အေျပာလြယ္ကူသေလာက္ လက္ေတြ႕တြင္မူ မွန္ကန္စြာ လမ္းညႊန္ျပႏိုင္ေသာ ဆရာ(ကလ်ာဏမိတၱ မပါ၀င္ဘဲ) ခက္ခဲလွေၾကာင္း အလုပ္စခန္းတြင္ ေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။
မိမိစိတ္ခံစားခ်က္ (ေ၀ဒနာ) မ်ားကို သာလွ်င္ အဓိကထားေသာ ဦးစားေပးေသာအမူအက်င့္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ စြန္႔လႊတ္တတ္မွသာ (သို႔) ထိုအမူအက်င့္ကို စြန္႔လႊတ္တတ္သည့္ အတတ္ပညာ ကို ေကာင္းမြန္စြာ သိနားလည္-ေလ့က်င့္တတ္ကၽြမ္းလာမွသာ စြန္႔လႊတ္လာႏိုင္ေပမည္။
ထုိအတတ္ပညာကုိ ၀ိပႆနာဘာ၀နာမယပညာဟု ေခၚဆိုက ေခၚဆိုႏုိင္ပါသည္။ (သို႔) အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ မိမိစိတ္ခံစားခ်က္-ေ၀ဒနာမ်ားကို အဓိကထားမႈ အဟုတ္ထင္ ဆုပ္ကိုင္မႈကို စြန္႔လြတ္ႏိုင္သည့္ ပညာဟုေခၚဆိုႏိုင္ပါသည္။
(မွတ္ခ်က္။ အကယ္၍ မိမိ စိတ္ခံစားခ်က္-ေ၀ဒနာမ်ားအေပၚ အဟုတ္ထင္ အတည္ယူ ဆုပ္ကိုင္မႈ အဓိကထားလြန္းမႈ တို႔ တစ တစ ေလ်ာ့နည္းလာျခင္း မရွိပါက ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ၀ိပႆနာအလုပ္စခန္းသို႔ အမွန္ မေရာက္ေသးဟုပင္ ဆိုႏိုင္ပါသည္။)
၄) ၀ိပႆနာဘာ၀နာမယပညာကို ေလ့က်င့္ရာတြင္
မိမိ အေကာင္း အဆိုး ခံစားခ်က္ စိတ္ခံစားခ်က္(ေ၀ဒနာ) မ်ားကို အဓိကမထားပဲ စြန္႔လႊတ္ရမည္ ဟု ဆိုသျဖင့္ မခံစားရပဲ ေနရမည္ ဟုမဆိုလုိပါ။ အေကာင္းအဆိုး ခံစားမႈဳမ်ားကို ရပ္တန္႔ပစ္ရမည္ဟု မဆိုလိုပါ။
မိမိ အေကာင္း အဆိုး ခံစားခ်က္ စိတ္ခံစားခ်က္-ေ၀ဒနာမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး မွန္ကန္တဲ့ နားလည္မႈအစစ္၊ မွန္ကန္ေသာသေဘာထား ျဖစ္ေပၚဖို႔ အတြက္သာ ေလ့က်င့္ရမည္ျဖစ္သည္။ (တနည္းအားျဖင့္) ၀ိပႆနာဘာ၀နာမယပညာကို သိနားလည္လွ်က္ ေလ့က်င့္ေပးဖို႔သာ လိုအပ္ေပသည္။
ကၽြႏု္ပ္တို႔ တန္ဖိုးထားလြန္းေနေသာ စိတ္ခံစားခ်က္-ေ၀ဒနာ မ်ား သည္ တကယ့္ေတာ့ အစစ္အမွန္ ရွိေန-ျဖစ္ေနေသာ တရားမ်ားမဟုတ္ဘဲ အ၀ိဇၹာ-သခၤါရ ဟူဆိုအပ္ေသာ သမုဒယသစၥာ၏ အသက္သြင္း ပံုေဖာ္ လွည့္စား ဖန္တီးထားမႈသက္သက္ျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္လက္ခံလွ်က္ ...... စိတ္ခံစားခ်က္-ေ၀ဒနာမ်ားအေပၚ အဓိကထားလြန္း ဦးစားေပးလြန္းေသာအမူအက်င့္ ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ စြန္႔လႊတ္တတ္ေပမည္။
၅) ၀ိပႆနာဘာ၀နာမယပညာ ႏွင့္ အမ်ားအက်ဳိးကို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ျခင္းဆက္စပ္ပံု
ထို မိမိစိတ္ခံစားခ်က္-ေ၀ဒနာမ်ားအေပၚ အဓိကထားေနမႈ အမူအက်င့္ (Traditional habit of the mind) ကို သိနားလည္လွ်က္ စြန္႔လႊတ္တတ္ ေသာအခါ မိမိႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္ေလာကကို ထိခိုက္ နစ္နာေစသာ ကာယကံမႈ၊ ၀စီကံမႈ တို႔ကို မျပဳလုပ္မိေတာ့ဘဲ အလိုလို ေစာင့္ထိန္းၿပီးသား ျဖစ္ရံုမွ်မက .............
အမ်ားေကာင္းက်ဳိး ေလာကအက်ဳိးကိုလည္း မွန္ကန္ထိေရာက္စြာ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ မိမိစိတ္ခံစားခ်က္-ေ၀ဒနာ မ်ားကို သာလွ်င္ အဓိကထား ဦးစားေပးလြန္းေသာအမူအက်င့္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ စြန္႔လႊတ္ျခင္းအတတ္ပညာ (သုိ႔) ၀ိပႆနာဘာ၀နာမယပညာကို ဘ၀ တြင္
သိနားလည္ဖို႔ရန္ အေရးႀကီးဆံုးျဖစ္ေလသည္။
၀ိပႆနာဘာ၀နာမယပညာဥာဏ္ (၀ါ) မွန္ကန္တဲ့ နားလည္မႈအစစ္၊ မွန္ကန္ေသာသေဘာထား ကပဲ ...မိမိစိတ္ခံစားခ်က္ (ေ၀ဒနာ) မ်ားကို သာလွ်င္ အဓိကထားလြန္း ဦးစားေပးလြန္းေသာ အမူအက်င့္ ကို ေပ်ာက္ပ်က္သြားေစရန္ စြမ္းေဆာင္ပါလိမ့္မည္။ (တနည္းအားျဖင့္) အတၱကို ေရွ႕တန္းတင္မႈ (အတၱအယူ-သကၠာယဒိ႒ိ)ကုိ ျပဳတ္ထြက္သြားေအာင္ ေက်းဇူးျပဳေပလိမ့္မည္။
မွန္ကန္တဲ့ နားလည္မႈအစစ္၊ မွန္ကန္ေသာသေဘာထား (သို႔) မိမိစိတ္ခံစားခ်က္ကို အဟုတ္ထင္အဓိကထား- ေရွ႕တန္းတင္မႈ မရွိသျဖင့္ အမ်ားအက်ဳိး အမ်ားစိတ္ခ်မ္းသာမႈကို ပိုမို ဦးစားေပး ေဆာင္ရြက္ႏိုင္လာေလသည္။
၆) ၀ိပႆနာဘာ၀နာမယပညာ(သို႔) အမ်ားအက်ဳိးကို အမွန္တကယ္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေစေသာပညာ
ထိုကဲ့သို႕ အမ်ားအက်ဳိး အမ်ားစိတ္ခ်မ္းသာဖို႕ကို အမွန္တကယ္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေစမည့္ စြမ္းအားမ်ားကို ျဖစ္ေစေသာ ၀ိပႆနာဘာ၀နာမယပညာ ကို ကၽြႏ္ုပ္နားလည္သေလာက္ .အက်ဥ္းမွ် ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။
အဆိုးမ်ားကို ပယ္ကာ အေကာင္းမ်ားကို ၿငိတြယ္လွ်က္ သိမ္းပုိက္ဖို႔ ရယူဖို႔ ဖန္တီးႀကိဳးစားျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ။
အေကာင္းပဲ ၊ အဆိုးပဲ ၊ လိုခ်င္စရာပဲ ေဒါသျဖစ္စရာပဲ၊ ငါ့အတြက္ပဲ၊ သူ႔အတြက္ပဲ၊ ပူတာပဲ၊ ေအးတာပဲ စသည္ျဖင့္ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား ဟူသည္ တကယ္ေတာ့ စိတ္၏ အသက္သြင္း ပံုေဖာ္ ဖန္တီးထားမႈ ဟု ယံုၾကည္လက္ခံရေပမည္။
ထိုကဲ့သို႕ စိတ္ထဲမွ ဆန္႔က်င္ဘက္သဘာ၀ေတြပဲ၊ အေကာင္းပဲ-အဆိုးပဲ၊ လိုခ်င္စရာပဲ-ေဒါသျဖစ္စရာပဲ စသည္ျဖင့္ အသက္သြင္း ပံုေဖာ္ ဖန္တီးမႈ သည္လည္း တကယ္ေတာ့ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္သြားသျဖင့္ အတည္ယူလို႔မရ ဆုပ္ကိုင္လို႔မရ ဟူေသာအမွန္တရားကို နားလည္သေဘာေပါက္လွ်က္ တတ္ႏိုင္သမွ် သတိရ-သတိထားေနရေပမည္။
တနည္းအားျဖင့္ -
၁) ပူမႈ-ေအးမႈ၊ နာမႈ-မနာမႈ၊ ခ်မ္းသာမႈ-ဆင္းရဲမႈ၊ စိတ္ပ်ံလြင့္မႈ-စိတ္မပ်ံလြင့္မႈ၊ စိတ္တည္ၿငိမ္မႈ- စိတ္ေယာက္ယက္ခတ္မႈ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ-စိတ္ဆင္းရဲမႈ၊ မေက်နပ္မႈ-ေက်နပ္အားရမႈ၊ ၀န္တိုမႈ-ရက္ေရာမႈ စသည့္ ေျပာင္းလဲေနေသာ ဆန္႔က်င္ဘက္ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ား-ေ၀ဒနာမ်ား ကုိ အဓိကထားေနမႈ သတိထားေနမႈ" အစား ...........
......ထိုစိတ္ခံစားခ်က္ -ေ၀ဒနာမ်ား၏ အမွန္တရားျဖစ္သည့္ (((အတည္ယူ-ဆုပ္ကိုင္ရမွာမဟုတ္ျခင္း ဟူေသာအမွန္တရား)))ကို မေမ့ရန္ သတိထားေနရန္ ျဖစ္ေလသည္ ။
၂) ျမင္စိတ္၊ ၾကားစိတ္၊ နံစိတ္၊ ေတြးစိတ္၊ ႀကံစိတ္၊ ကိုယ္က်ဳိးရွာလိုစိတ္၊ အျပစ္တင္လိုစိတ္၊ မနာလိုစိတ္၊ ပူပန္စိတ္၊ ေသာကစိတ္၊ ေလာဘစိတ္၊ ေဒါသစိတ္တြ စသည္ျဖင့္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ စိတ္ခံစားခ်က္မ်ား ကို အဟုတ္ထင္- အတည္ယူကာ အဓိကထား သတိထားေနမႈ" အစား........
..... စိတ္ခံစားခ်က္ ဟူသမွ်သည္ ျဖစ္ၿပီး ပ်က္သြားသျဖင့္ -
ထို စိတ္ခံစားခ်က္မ်ား၏ အမွန္တရားျဖစ္သည့္
" အတည္ယူလို႔မရျခင္း၊ ဆုပ္ကိုင္ထားလို႔မရျခင္း၊ ေတြ႕ႀကံဳရံုသက္သက္၊ အသံုးခ်ရံုသက္သက္ သာျဖစ္ျခင္း ဟူေသာ အမွန္တရား" ကို သာ မေမ့ျခင္း အဓိကထားေနျခင္း သတိရေနျခင္း.....ျဖစ္ေလသည္။
၃) ျဖစ္ေပၚလာသမွ် စိတ္ခံစားခ်က္-ေ၀ဒနာေတြ အေပၚ အတည္ယူ ဆုပ္ကိုင္ အဟုတ္ထင္လွ်က္ ျဖစ္ျပန္ၿပီ - ပ်က္ၿပန္ၿပီ ဟု - "ျဖစ္ပ်က္သမွ်အေပၚ အဟုတ္ထင္ အဓိကထား-သတိထားေနမႈ" .... အစား........
..... ျဖစ္ေပၚလာသမွ် စိတ္ခံစားခ်က္-ေ၀ဒနာေတြ ကို .... အဟုတ္ထင္ - တကယ္ထင္ကာ၊ အဓိကထားေနေအာင္ ဦးစားေပးေနေအာင္ ( စိတ္၏ )ပံုေဖာ္ အသက္သြင္း ဖန္တီးျပဳလုပ္ေနမႈ (အ၀ိဇၨာ - သခၤါရ) ပဲ တကယ္ ျဖစ္ေနသည္ဟု လက္ခံယံုၾကည္ ႏွလံုးသြင္းရန္ ျဖစ္ေလသည္။
( မွတ္ခ်က္။ ။ ေနာက္ပိုင္းအေလ့အက်င့္ရလာေသာအခါတြင္ " စိတ္ခံစားခ်က္-ေ၀ဒနာေတြဟူသမွ် ကို အဟုတ္ထင္ အတည္ယူ ဆုပ္ကိုင္ေအာင္ (စိတ္၏) အသက္သြင္း ပံုေဖာ္ ဖန္တီးေနမႈ ကိုယ္၌ကလည္း တကယ္ေတာ့ ပ်က္စီးခ်ဳပ္ေပ်ာက္ေနမႈသက္သက္ျဖစ္သျဖင့္ အဟုတ္ထင္ - အတည္ယူ ဆုပ္ကုိင္လို႕မရေသာ သဘာ၀တရားသက္သက္အျဖစ္ နားလည္ လက္ခံရေပမည္။
၄) မိမိနားလည္ေသာ ေ၀ဒနာေတြ၊ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ ကို အတည္ယူ ဆုပ္ကိုင္ကာ အဟုတ္ထင္ အဓိကထား သတိထားေနမႈ အစား.......
ေ၀ဒနာေတြ၊ စိတ္ခံစားခ်က္ေတြ ဟူသမွ် တို႔၏ အမွန္တရား ျဖစ္ေသာ (((အတည္ယူ အဟုတ္ထင္ ဆုပ္ကိုင္စရာမဟုတ္ .....ေတြ႕ႀကံဳဖို႔သက္သက္သာ အသံုးခ်ရံုသက္သက္ အသံုးခ်ဖို႕သာ ျဖစ္သည္ ဟူေသာအမွန္တရား))) ကုိ အဓိကထား သတိထား သတိရ မေမ့ျခင္းသည္ပင္လွ်င္ .......
- မွန္ကန္ေသာ သတိ၊
- မွန္ကန္ေသာ ႏွလံုးသြင္းမႈ၊
- မွန္ကန္ေသာ အားထုတ္မႈ၊
- မွန္ကန္ေသာ အျမင္သေဘာထား၊ မွန္ကန္ေသာနားလည္မႈ ျဖစ္ေပသည္။
တနည္းအားျဖင့္ အတၱ အယူ (သကၠာယဒိဌိ) ၊ အတၱကို ေရွ႕တန္းတင္မႈ ကို စြန္႔လႊတ္ႏိုင္သည့္ အတတ္ပညာျဖစ္ေလသည္။
၇) ပညာအစစ္ကို တတ္ကၽြမ္းသိရွိေသာ္
ထိုအတတ္ပညာကို ေကာင္းမြန္စြာ မွန္ကန္စြာ တတ္ကၽြမ္းေအာင္ ေလ့က်င့္ႏိုင္သြားပါက မိမိ စိတ္ခံစားခ်က္ အေကာင္းအဆိုးတို႔ အေပၚ အဓိကထား ဦးစားေပးေနမႈ အတည္ယူ ဆုပ္ကိုင္ေနမႈ ၿငိတြယ္ေနမႈ တုိ႔ကို မွန္ကန္စြာ စြန္႔လႊတ္သြားႏုိင္ေပမည္။
ထုိကဲ့သို႕ မွန္ကန္ေသာ နားလည္မႈအစစ္၊ မွန္ကန္ေသာသေဘာထားမ်ား ျဖစ္ေပၚလာလွ်က္ ..... စိတ္ခံစားခ်က္ ေ၀ဒနာမ်ားအေပၚ ဦးစားမေပး၊ အဓိကမထားပဲ စြန္႔လႊတ္ႏိုင္သည့္ စြမ္းရည္သတၱိေၾကာင့္ပင္ ........... အမ်ားအက်ဳိး၊အတြက္ ဦးစားေပးႏိုင္၊ အခ်ိန္ေပးႏိုင္ကာ .... မိမိ-သူတပါးမခြဲျခားပဲ -
...ဘာသာ-လူမ်ိဳးမေရြး၊ ေနရာ-ေဒသအခ်ိန္မေရြး၊ အေျခအေနမေရြး၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြး၊ အမ်ားအက်ဳိးကို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သည္ ဆုိသည္ကို အေျပာမဟုတ္ လက္ေတြ႕ က်င့္သံုးသူမ်ားသာ သိနားလည္ႏုိင္ၾကေပသည္။
0 comments:
Post a Comment