“ဧရာဝတီကုိယ္စား”
ကံထြန္းသစ္
“ကမၻာၾကီးဟာ ေနရာတုိင္းမွာ နာက်င္ေနျပီမုိ႔ ဝုိင္းဝန္းဆုေတာင္းပဲြ က်င္းပေနၾကတာေလ၊ မင္းတုိ႔ဗုဒၶဘာသာေတြ ဒါကုိ ပုိသိပါတယ္“ဟုဆုိကာ လက္ကုိကမ္းေပးရင္း လက္ဆဲြ ႏႈတ္ဆက္ လာသူက အေမရိကန္ၾကီးတစ္ေယာက္၊
မိမိကလည္း လိႈက္လွဲစြာ တုန္႔ျပန္သည့္အေနျဖင့္ သူ႔လက္ကုိ ဆုပ္ကုိင္ကာ လႈပ္ရမ္းလုိက္မိသည္၊ ဓမၼေဘရီဆရာေတာ္ေရာက္ခုိက္ မယ္ေဝါကီးျမိဳ႔တခြင္ လွည့္လည္ျပသစဥ္ မစ္ခ်ီဂန္ကန္ၾကီးရဲ့ ကမ္းေျခတေနရာအေရာက္ ဆည္းဆာပဲြေလးတြင္ ဆုံဆည္းလုိက္ရျခင္းပင္၊ အေမရိကန္ၾကီး ထြက္ခြါသြား သည္ႏွင့္ ကုိယ့္မွာေတြးဖြယ္ေတြ တေထြးၾကီးက်န္ ခဲ့ရသည္၊
ဒီႏွစ္ေႏြရာသီ ပိုပူျပင္းသည့္အေၾကာင္း အုိဇုန္းလႊာ ပါးေန ေပါက္ေနသည့္အေၾကာင္း အရည္ ေပ်ာ္ေနသည့္ အာတိက္ေဒသ ေရခဲျပင္ၾကီးမ်ား အေၾကာင္း ဆူနာမီႏွင့္ မုန္တုိင္း မ်ားအေၾကာင္း စသည္စသည္တုိ႔ပင္။
ေပါက္ပင္ဘာေၾကာင္းကိုိင္းရတယ္….ဗ်ိဳင္းနားလုိ႔ကုိင္းရတယ္….ဗ်ိဳင္းဘာေၾကာင့္နားရတယ္…စသည့္ ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စဥ္ျပ ကဗ်ာေလးကုိလည္း ရြတ္ဆုိလုိက္မိသည္၊ ကာဗြန္ေငြ႔ တလူလူ ထုတ္လႊင့္ေနသည့္ စက္ရုံၾကီးမ်ား..တစစပါးသြားေသာ အစိမ္းေရာင္သစ္ေတာၾကီးမ်ား ကုိလည္း ျမင္ေယာင္ လုိက္မိသည္။
ထုိသုိ႔ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္တုိ႔ျဖင့္ နာက်င္ေနေသာ ကမၻာၾကီးကုိ ေစာင့္ေရွာက္ၾကရန္ ယုိယြင္း ေနေသာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ၾကီးကုိ ထိန္းသိမ္းဖုိ႔ ကမၻာ၏ေတာင္းဆုိသံကုိ က်ယ္ေလာင္စြာ ၾကားရခ်ိန္တြင္ အမိေျမမွာေတာ့ တုိးတုိးသဲ့သဲ့ ၾကားရစျပဳျပီ ။
အမိေျမကုိ တကယ္ခ်စ္သူ သဘာဝကုိတကယ္ျမတ္နိဳးသူတုိ႔က စြမ္းသမွ် တုိးတုိးသဲ့သဲ့လည္း ျငီးေနတြားေနၾကစဥ္တြင္ ဧရာဝတီျမစ္ၾကီး၏ ညည္းတြားသံကုိ ပုိက်ယ္ေလာင္စြာ ၾကားေနရသည္။
ျမစ္ညာဆီတြင္ ေရႊရွာသူမ်ား ၊ ေငြဆာသူမ်ား၊ ေနာက္ဆုံးလွ်ပ္စစ္မီး ရွာသူမ်ားေၾကာင့္ သူ႔မွာ ေလာဘက်ိန္စာ သင့္ေနရျပီတဲ့ ။
နည္းတူပင္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ(္၂၀)ခန္႔က ေတာင္ၾကီးႏွင့္ ဆီဆုိင္ အင္းေလးေဒသစသည့္ ရွမ္းျပည္တဝိုက္ေရာက္ခဲ့ရာ ဆီဆုိင္ျမိဳ႔ဇာတိ အဖုိးၾကီး တစ္ေယာက္က လက္ညိႈးညႊန္ကာ ဒီျမင္သမွ် ေတာင္ကတုံးေတြဟာ အင္ပင္ ကၽြန္းပင္ေတြနဲ႔ စိမ္းညိႈ႔ေနတဲ့ ေတာအုပ္ေတြေပါ့ ၊
အခုေတာ့ ထုိင္းနိဳင္ငံနဲ႔ ဖက္စပ္ ေျပာင္းခင္းေတြ ျဖစ္ကုန္ျပီ-ဟု ေျပာခဲ့သံကုိ ျပန္ၾကား ေယာင္မိသည္။ မည္မွ်သစ္ေတြ ခုတ္လွဲခဲ့ၾကသလဲဆုိရင္ သူတုိ႔ ဆီဆုိင္ျမိဳ႔ေလးမွာပင္ သစ္ခဲြစက္ (၂၄ )လုံး ရွိသည္တဲ့၊ အခုေတာ့ ထုိအက်ိဳးဆက္ ရွမ္းျပည္မွာ မုိးေခါင္တာၾကားဖူးျပီ ၊ အင္းေလးကန္ ေရခန္းခဲ့ျပီ ၊ ေလာပိတက ဘီလူးေခ်ာင္း ေရမဝေတာ့ျပီ ။
ဒါတင္မက ျမန္ျပည္ေျမာက္ပုိင္း ဖားကန္႔ေက်ာက္စိမ္းေျမသည္လည္း စက္ယႏၱရားၾကီးမ်ားနွင့္ တူးၾက ေဖာ္ၾကေသာေၾကာင့္ ေတာင္ပူစာမ်ား သည္ ေန႔ျမင္ ညေပ်ာက္ကုန္ျပီ..တဲ့ ။
ဒီဖက္ေတာင္ကုန္းမွ တူးျဖိဳ၍ထုတ္လုိက္ေသာ ေျမစာမ်ားက တျခားတဖက္တြင္ ေတာင္ပူစာ အသစ္အျဖစ္ေပၚလာေတာ့သည္။ ထုိေျပာင္းလဲြ သြားေသာ ပထဝီေၾကာင့္ အက်ိဳးဆက္ကား စုိက္ေရး ပ်ိဳးေရးခက္ေအာင္ ေရၾကီးေရလွ်ံျခင္းမ်ားႏွင့္ ေတာင္ျပိဳမႈမ်ား ၊ “လူတုိ႔ေလာဘ၊ ၾကီးကာလေၾကာင့္၊ ဒုဗၻကၡေဘး၊ ငတ္မြတ္ေရးႏွင့္၊ ရုိးေဖြးေတာင္မွ်၊ ပ်က္စီးက်ရွင့္ “ မဃေဒဝ လကၤာပုိဒ္ေလးကုိလည္း တုိးတုိးရြတ္ဆုိမိသည္မွာ အၾကိ္မ္ၾကိမ္၊ လူတုိ႔ေလာဘေၾကာင့္ အစာေရစာ ငတ္မြတ္ရွားပါးျခင္းေဘး ဒုဗၻကၡကပ္ၾကီးေတြ က်ေရာက္ တတ္သည္..တဲ့၊ ဘုရား ဘုရား …တာဝန္သိ သူတုိင္း ဒီႏွယ္ထိတ္လန္႔ စုိးေႏွာင့္ျဖစ္ေနခ်ိန္တြင္ တာဝန္ရွိသူေတြကေကာ ….။
သည္အေမရိကန္နိဳင္ငံမွာဆုိ နည္းပညာေတြ အၾကီးအက်ယ္ ဖြ႔ံျဖိဳးတုိးတက္ ေနသလုိ သဘာဝကုိ ခ်စ္ျမတ္နိဳးေစာင့္ေရွာက္မႈကလည္း အ့ံစရာပင္ ။
လူတုိင္းလုိလုိက တာဝန္သိ၍ တာဝန္ရွိၾကသည္..တာဝန္သိ၍ တာဝန္ယူၾကသည္မွာ အားက်ဖြယ္ပင္၊ အရီဇုိးနားျပည္နယ္ရွိ ဆီဒုိးနားဆုိသည့္ အုတ္နီေရာင္ ေတာင္ၾကီးဆီ ေရာက္ခုိက္ ထုိဝန္းက်င္ ေက်ာက္စြန္း ေက်ာက္ကမုေလးမ်ားမွာ ေရးထုိးထားသည့္ ကမၺည္းေတြက “ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အုိမင္းေနပါျပီ ၊ေက်းဇူးျပဳျပီး မနင္းလုိက္ပါနဲ႔“စသည့္ အဓိပၸါယ္ ရွိေသာ စာတန္းေလးမ်ားပင္။
နည္းတူပင္ ကုိလုိရာဒုိရွိ အျမင့္ဆုံးေတာင္တန္းၾကီး ေရာက္ကီးေမာင္းတိန္းေတာင္ေပၚသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါတြင္လည္း မုိးၾကိဳးေတြ အၾကိ္မ္ ၾကိမ္ပစ္ ေလေတြတေဝါေဝါထန္ မုိးေတြသည္း ေနတတ္ေသာဝန္းက်င္မွာ ေပါက္ေရာက္ရွင္သန္ေနသည့္ ျမက္ပင္ကေလးမ်ားကုိစာနာပါ ဆုိ သည့္ စာတန္းကေလးမ်ားကုိ ဖတ္ရသည္၊ ကရုဏာႏွင့္ယွဥ္ေသာ ေစာင့္ေရွာက္လုိစိတ္ကုိ ႏႈိးနိဳင္ခဲ့သည္။
“သတိပန္းမခူးရ၊ ျမက္ခင္းေပၚမနင္းရ၊” စသည့္စကားမ်ားထက္ လုိက္နာလိုစိတ္ကုိ ျဖစ္ေစခဲ့ သည္မွာအမွန္ပင္၊ သုိ႔ေသာ္ တခ်ိဳ႔ကမူ အေလ့ အက်င့္ ေၾကာင့္လား ဗီဇေၾကာင့္လားမသိ မလုိက္နာတတ္ သူမ်ားကုိလည္း မွတ္မိေသးသည္၊ ထုိေနရာ ခုံတန္းေလးတစ္ခုတြင္ ထုိင္ေန ေသာ အေမရိကန္မၾကီးတစ္ဦးက တဖက္စြန္းတြင္ အေမာေျပ ဝင္ထုိင္ေသာကုိယ့္ကုိ “သိပ္လွတဲ့ ရႈခင္းပဲေနာ္”ဟု ေျပာေနခုိက္ ကုိယ္တို႔အုပ္စုထဲမွ ႀကီးမွျဖစ္ ဟန္ရွိေသာ ရဟန္းေတာ္ၾကီးတစ္ပါးက ျမက္ခင္းေပၚတြင္ နင္းသြားကာ ဓာတ္ပုံရုိက္ခံရန္ျပင္ေနရာ ထိုအမ်ိဳးသမီးၾကီးက မနင္းဖုိ႔လွမ္း သတိေပး လုိက္သည္ ၊ သုိ႔ေသာ္ ကုိယ္တုိ႔ျပည္သား သက္ေတာ္ၾကီး ရဟန္းကေတာ့ ဒါေလးမ်ား ..ဆုိသည့္ဟန္ႏွင့္ လွည့္၍ပင္ၾကည့္လုိက္ေသး။
“ေအာ္ အရွင္ၾကီးရယ္..ဟု စိတ္မသက္မသာ ျငီးခဲ့မိသည္၊ ကုိယ္တုိ႔ အခ်ိဳ႔ အခ်ိဳ႔ရဟန္း ေတာ္ေတြမွာ သဘာဝကုိ တန္ဖုိးမထား တတ္ၾကလုိ႔ လား၊ ဒါမွမဟုတ္ အလွအပကုိ သခၤါရေတြ လုိ႔ ရႈျမင္ေနၾကလုိ႔လား စဥ္းစားၾကည့္မိသည္၊
ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ျဖင့္ မဟုတ္နိဳင္၊ဘာေၾကာင့္ဆုိ အခုခရီးစဥ္တြင္ ထုိရဟန္းၾကီးအပါအဝင္ သံဃာၾကီးငယ္တစ္စုတုိ႔ ေတာေတာင္ အလွကုိ လုိက္ပါၾကည့္ရႈေနၾကေသာေၾကာင့္ပင္။
သုိ႔ဆုိလွ်င္ ပထမအခ်က္ႏွင့္ ျငိစြန္းေနၾကေလသလား၊ ထိန္းသိမ္းရေကာင္း မွန္းသိေအာင္ မေလ့က်င့္ မသင္ၾကားခဲ့ရဘူးလုိ႔လား ကုိယ့္ကုိယ္ႏွင့္ယွဥ္၍ သုံးသပ္ၾကည့္ေန မိသည္၊ မသင္ၾကား မေလ့က်င့္ဖူး၍်ေတာ့ မဟုတ္နိဳင္၊ သင္ခန္းစာႏွင့္ လက္ေတြ႔ဘဝ မစပ္မိ နိဳင္ၾကျခင္းပင္ ျဖစ္ေပမည္၊ Apply မလုပ္နိဳင္ၾကျခင္းပင္၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ရဟန္းတုိ႔ ေရွ့သြားရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ အဦးဆုံး သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္သူ ဟု ဆုိရေလာက္ေအာင္ သစ္ပင္ကုိမခုတ္ရန္ ဗီဇကံ ဘူတကံကုိ မဖ်က္ဆီး ရန္..ဖ်က္ဆီးက အာပတ္သင့္ေစ၊ ျပစ္မႈသာမက ျပစ္ဒဏ္ပါတဲြ၍ ထားခဲ့ သည္မွာ ဝိနည္းေတာ္၌ အထင္အရွားပင္။
ဒါတြင္မက ရဟန္းငယ္ ရွင္ငယ္တုိ႔ လုိက္နာဖြယ္ က်င့္ဝတ္မ်ားတြင္လည္း ေရျပင္တြင္ ျဖစ္ေစ ျမက္ခင္းျပင္ေပၚတြင္ျဖစ္ေစ တံေတြးေထြးျခင္း အညစ္အေၾကးစြန္႔ျခင္းတုိ႔ကုိ တားျမစ္ ေတာ္မူခဲ့သည္။
ကုိယ္ေတာ္တုိင္လည္း ေတာရိပ္ေတာင္ရိပ္၌ ေမြ႔ေလ်ာ္သလုိ ရဟန္းတုိ႔ကုိလည္း သစ္တစ္ ပင္ရင္း ဝါးတစ္ပင္ရင္း၌ေနျခင္း ေတာရပ္မွီျခင္းတို႔ကုိ ခ်ီးက်ဴးေတာ္မူခဲ့သည္၊ ဤကဲ့သုိ႔ေသာ ဘုရားရွင္၏ တပည့္သားမ်ားသည္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္း တန္ဖုိးထားျခင္းတုိ႔ႏွင့္ မစိမ္းသည္မွာ ထင္ရွားလွပါသည္။
သုိ႔ေသာ္ ကုိယ္တုိင္က တသေဝမတိမ္း လိုက္နာၾကသည့္အတုိင္း သူတစ္ပါးကုိ ေဟာေျပာဆုံးမရာ၌ လပ္ဟာေတာ္မူၾကေလသလားဟု မဝံ့မရဲထင္လုိက္မိသည္၊ ရံခါမူ ဆုံးမသည့္တုိင္ “ဗူးလုံး နားမထြင္း” သူတုိ႔ကုိ ေတြ႔ရသည္၊ဆရာသမား၏ ေက်ာင္းတုိက္ၾကီးကို အေမြခံေသာ မိမိ၏တပည့္တစ္ပါးဆုိလွ်င္ ေတာစုိးသစ္ၾကီးပင္မ်ားကုိ ထင္းအျဖစ္သုံးကာ အု႒္ဖုတ္၍ ေက်ာင္းအား တံတုိင္းပတ္ခဲ့သည္၊ သဘာဝအစစ္ကုိျဖဳန္းတီး၍ သဘာဝအတုႏွင့္ လဲလွယ္ျခင္း ပါတကားဟု စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရသည္။
ထိုင္းနိဳင္ငံတြင္ သစ္ပင္မ်ား မခုတ္လွဲရန္ ဥပေဒထုတ္တားျမစ္ေသာ္လည္း လူတခ်ိဳ႔က မလုိက္နာၾကေသာေၾကာင့္ ဘာသာတရားႏွင့္ သတိေပးဆုံးမရန္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားက သစ္ပင္မ်ားကုိ သကၤန္းစမ်ားႏွင့္ပတ္ကာ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ရေၾကာင္း ဖတ္ခဲ့ရဖူးေပသည္။ အမိေျမတြင္လည္း ယခုကဲ့သုိ႔ တာဝန္မဲ့သူမ်ားေၾကာင့္ ေတာျပဳန္းေတာင္ျပိဳ ေခ်ာင္းေကာ ျမစ္ကန္းစသည့္ သဘာဝပ်က္ျပဳန္းေသာ ေဘးၾကီးႏွင့္ ၾကံဳေနခ်ိန္တြင္ တနိဳင္ တပုိင္ ေဟာၾက ေျပာၾက ထိန္းၾကသိမ္းၾက လိုက္နာၾကလွ်င္ ေကာင္းေလစြ..ဟု အၾကိမ္ၾကိမ္ တမ္းတမိပါသည္။
“သစ္ပင္ခုတ္ အခ်ဳပ္သုံးလ”..”ဥတုရာသီ ေတာကုိမွီ” စေသာ ျဗိတိသွ်ေခတ္က အဆုိအမိန္႔ေလးတုိ႔သည္လည္း အသက္မဝင္ၾကေတာ့ျပီ၊ မစ္ခ်ီဂန္ကန္ေဘးတြင္ က်င္းပ ေနသည့္ ပဲြေလးမွ လြင့္ပ်႔ံလာေသာ ေတးသံကုိ မၾကားတခ်က္ ၾကားတခ်က္ႏွင့္ သုိ႔ႏွယ္ တနံ တလ်ား စဥ္းစားေန မိပါသည္၊ အကယ္၍မ်ား တစ္စုံတစ္ေယာက္က ဒီအခ်ိန္မွာ မင္းအေျပာ ခ်င္ဆုံးစကားက ဘာလဲဟုေမးလာခဲ့လွ်င္ “ေနာင္ေတာ္ ညီေတာ္ ဓမၼကထိက ပုဂၢိဳလ္ နိဳင္ငံေက်ာ္အရွင္ျမတ္တုိ႔ဘုရား၊ ဒါနကထာေတြကုိ ခဏထားကာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းမႈကထာ တုိ႔ကုိ ေဟာၾကားေပး ၾကပါ”ဟု ေလွ်ာက္ထားလုိက္ လုိျခင္းပင္၊
ကံထြန္းသစ္၊၀၈-၁၉-၁၁ 4-PM
ေမတၱာမ်ားျဖင့္
ေမတၱာဥယ်ာဥ္
2011-ခု၊ ၾသဂုတ္လ ၂၅-ရက္၊ ၾကာသပေတးေန႔။
0 comments:
Post a Comment