ရာထူးခန္႔အပ္ထားျခင္းကိစၥ သတင္းစာရွင္းလင္းပဲြ
"ရာထူးဂုဏ္သိန္၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ တေန႔တျခား၊ ဒီေရအလားကဲ့သုိ႔၊ တုိးပြါးစည္ပင္ပါေစသတည္း"
အလွဴအတန္းေတြမွာ မိမိရဲ့ ဆရာေတာ္က ဒကာ၊ ဒကာမေတြကို ေပးေလ့ရွိတဲ့ ဆုေပးထဲက တစ္ပုိင္းတစ္စရယ္ပါ။ ရာထူးေတြ တုိးပြါးပါေစေပါ့ေလ။ ရာထူးကုိ လူသားေတြအားလုံး မက္မက္ေမာေမာရွိခဲ့ၾကလုိ႔လည္း အနာနဲ႔ေဆးတည့္ၾကသလုိ ဒီဆုေပးနဲ႔ လူေတြဟာ တည့္လာၾကတဲ့ အစဥ္လာရွိခဲ့ၾကတာျဖစ္မယ္။ ရာထူးေတြတတ္္ပါေစ၊ ဂုဏ္ေတြတုိးပြါးပါေစလုိ႔ ဆုေပးလုိက္ရင္လည္း လူေတြရဲ့မ်က္ႏွာမွာ ျဖစ္ေသာ္ရွိ၊ မျဖစ္ေသာ္ရွိ ျပဳံးေရာင္ေလးေတြ သမ္းလုိ႔။
ရာထူးက လူေတြကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္လည္း လုပ္တတ္တယ္၊ ရူးသြားေအာင္လည္း လုပ္တတ္တယ္။ သူ႔ကုိရတဲ့သူဘက္က ျပဳံးရယ္ႏုိင္ေပမယ့္၊ မရတဲ့သူအဖုိ႔က်ေတာ့ ရာထူးကုိ အေၾကာင္းျပဳျပီး ေက်ကဲြၾကရတယ္။ အမုန္္းေတြပြါးၾကရတယ္၊ အကုသုိလ္ေတြ တစ္စျပီးတစ္စ တုိးပြါးလာၾကရတယ္။ ေခတ္ေတြ၊ တစ္ေခတ္ျပီးတစ္ေခတ္ ေျပာင္းလဲလာၾကတဲ့အခါမွာ ရာထူးကုိ ေတာ္လွန္္ႏုိင္တဲ့ ေခတ္ဆုိတာ မရွိခဲ့ပါဘူး။ အိႏၵိယႏုိင္ငံမွာ ျပည္နယ္၀န္္ၾကီးရာထူးရဖုိ႔အတြက္ ကုိယ့္ဦးေလး အရင္းေခါက္ေခါက္ရဲ့ ၀န္္ၾကီးရာထူး ကိုေတာင္ မွ အသည္းအသန္ ျပန္လုခဲ့ဖူးတဲ့ တူေတာ္ေမာင္မ်ဳိးၾကဳံခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေတာင္ ဦးေလးက တူေတာ္ေမာင့္မွာ အေဖမရွိေတာ့အတြက္ သားအျဖစ္နဲ႔လည္း ေမြးစားထားေသးဆုိပဲ။ ဦးေလးလည္း ေရြးေကာက္ပဲြအျပီးမွာ တူေတာ္ေမာင့္ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ပဲ ဘ၀ကူးသြားရရွာတယ္။
လူေတြသာ ရာထူးကို မက္ေမာၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ပုထုဇဥ္ရဟန္းေတြလည္း မက္ေမာၾကတာပါပဲ။ ရာထူးေလး ႏွစ္က်ပ္ခဲြသားေလာက္ မက္လုံးေပးလုိက္ရင္ ဘနဖူးကိုပင္ ဒူးနဲ႔ တက္တုိက္ရဲတဲ့ ရဟန္းေတြ ရွိၾကေသးတာပါ။ ျမတ္္စြာဘုရားရွင္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူတာ တစ္ႏွစ္သားေလာက္ပဲ ရွိေသးတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ျမဳိ႔ရြာအႏွံ႔ျပားကုိလည္း မေရာက္ေသးပါဘူး၊ တရားေတာ္ေတြကိုုလည္း မ်ားမ်ားစားစား မေဟာရေသးပါဘူး။ သူ႔သာသနာမွာ ရဟန္းဦးေရ စာရင္းေကာက္ၾကည့္လုိက္ရင္လည္း တစ္ေထာင္ေက်ာ္ေလာက္သာ ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီရဟန္းတစ္ေထာင္ေက်ာ္ထဲမွာ ပုထုဇဥ္ရဟန္းေတြလည္းပါ၀င္ပါတယ္။
ရာဇျဂိဳလ္ျပည္ ဗိမိၼသာရမင္းၾကီး ေဆာက္လုပ္လႈဳဒါန္းတဲ့ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကုိ အလႈဳခံျပီးစ သုံးရက္ေျမာက္တဲ့ေန႔မွာ ေနာက္လုိက္တပည့္ ႏွစ္ရာငါးဆယ္ျခံရံျပီးေတာ့ ဥပတိႆနဲ႔ ေကာလိတဆုိတဲ့ ပရဗိုဇ္ႏွစ္ဦး ျမတ္စြားဘုရားထံေရာက္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ ရဟန္းျပဳခြင့္ေတာင္းတယ္၊ ဘုရားရွင္ကလည္း ဧဟိဘိကၡဳ ရဟန္းျပဳေပးလုိက္တယ္၊ တရားပါေဟာလုိက္တာ ရဟႏၱာပါ ျဖစ္သြားၾကတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ပါးကုိ သံဃာအစည္းေ၀းကုိ ေခၚျပီး သံဃာအစည္းေ၀းမွာ ဥပတိႆကုိ အရွင္သာရိပုတၱရာ ဘဲြ႔အမည္နဲ႔ သူ႔ရဲ့ လက္ယာေတာ္ရံအျဖစ္၊ ေကာလိတကုိ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္ဘဲြ႔အမည္နဲ႔ သူ႔ရဲ့ လက္၀ဲေတာ္ရံအျဖစ္ ခန္႔အပ္ထားလုိက္ျပီျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကျငာလုိက္တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်န္တဲ့ သံဃာပရိသတ္က မေက်မနပ္ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ သူတို႔အေတြးက အဲဒီရာထူးကုိ သာသနာထဲကုိ အရင္ေရာက္တဲ့ ရဟန္းေတြထဲကပဲ ျဖစ္သင့္တယ္၊ ေနာက္မွ ေရာက္လာတဲ့လူက မျဖစ္သင့္ဘူးလုိ႔ ယူဆၾကတယ္။ သာမန္ဆုိရင္ေတာ့ ဒီလုိပဲေတြးသင့္တာေပါ့ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အရွင္သာရိပုတၱရာ၊ အရွင္ေမာဂၢလာန္တုိ႔ထက္ သာသနာထဲကို အရင္ေရာက္ေနတဲ့ စားရင္းက ဒီလုိပါ။
ပဥၥ၀ဂၢီရဟန္းငါးပါး၊
အရွင္ယသနဲ႔အျခားရဟန္းမ်ား ငါးဆယ့္ငါးပါး။
ဘဒၵ၀ဂၢီရဟန္းမ်ား သုံးဆယ္။
ဥရုေ၀လနဲ႔ ရဟန္းမ်ား တစ္ေထာင္။
စုစုေပါင္း တစ္ေထာင္ကုိးဆယ္ပါ။
အဲဒီရဟန္းေတြထဲကပဲ လက္ယာရံ၊ လက္၀ဲရံရာထူးကုိ ခန္႔အပ္သင့္တယ္ေပါ့။ အခုေတာ့ ဘုရားရွင္က မ်က္ႏွာလုိက္တယ္ေပါ့ေလ။
အဲဒီရာထူးကိစၥ ရဟန္းေတြရဲ့ၾကားမွာ လႈိင္းပြက္သလုိ ဂယက္ရုိက္ေနတာကို ဘုရားရွင္သိေတာ္မူသြားတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ ရားထူးခန္႔အပ္ျခင္းကိစၥ ရွင္းလင္းပဲြ အစည္းေ၀းၾကီး က်င္းပလိုက္တယ္၊ အဲဒီအစည္းေ၀းပဲြကို ရဟန္းေတြအားလုံးကိုလည္း တက္ေရာက္ေစခဲ့တယ္။ ရဟန္းေတြအားလုံး သံသယရွင္းသြားေအာင္လည္း ဒီလုိရွင္းျပေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
“အရွင္သာရိပုတၱရာနဲ႔ အရွင္မဟာေမာဂၢလာန္တို႔ကုိ ငါဘုရားရဲ့ လက္ယာရံ၊ လက္၀ဲေတာ္ရံအျဖစ္ခန္႔အပ္ခဲ့တာ ခ်စ္သားတုိ႔ အားလုံး သိခဲ့ျပီးသားျဖစ္တယ္။ အခုလို ခန္႔အပ္လုိက္တာဟာ ရဟန္းတုိ႔ ထင္သလုိ မ်က္ႏွာလုိက္ျပီးေတာ့ ခန္႔အပ္လုိက္ျခင္း မဟုတ္္ေပဘူး။ ေရွးေရွးေသာ အတိတ္္ဘ၀က သူတုိ႔ ေတာင္းခဲ့ၾကတဲ့ဆု၊ သူတုိ႔ျပဳခဲ့ၾကတဲ့ ပါရမီအတုိင္းသာ ငါဘုရား ေပးေတာ္မူခဲ့ျခင္းျဖစ္ေပတယ္” ဒီလုိ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူလုိက္တဲ့အခါမွာ ရဟန္းေတြအားလုံး ဘုရားရွင္ကုိ ရွိခုိးျပီးေတာင္းပန္ၾကတယ္။ ျပီးေတာ့ သူတုိ႔ရဲ့ ေရွးဆုေတာင္း၊ ေရွးပါရမီဆႏၵကိုလည္း အားလုံးသိခ်င္ေနၾကတာမုိ႔ ဘုရားရွင္ကုိ ေဟာေတာ္မူပါဘုရားလုိ႔ တျပိဳင္နက္ ေလွ်ာက္တင္လုိက္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ဘုရားရွင္က…..
“လြန္ခဲ့ေသာ ကမၻာတစ္သိန္းထက္က ပဒုမုတၱရအမည္နဲ႔ ဘုရားရွင္ဟာ ေလာကမွာ ပြင့္ခဲ့တယ္။ အဲဒီဘုးရာလက္ထက္မွာ ခ်စ္သားတုိ႔ ေပးသင့္တယ္ဆုိတဲ့ ပဥၥ၀ဂၢီစာရင္း၀င္ အရွင္ေကာ႑ညဟာ လယ္မ်ားစြာပုိင္တဲ့ လယ္ပုိင္ရွင္သူေဌးၾကီးျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီသူေဌးၾကီးက ရဟန္းတစ္ပါးကုိ ဧတဒဂ္ဘဲြ႔ေပးတာ ျမင္တဲ့အခါ အားက်စိတ္ေတြ၀င္လာတယ္။ ျပီးေတာ့ သူ႔လယ္ခင္းထဲက ထြက္တဲ့စပါးေတြထဲက အဦးဆုံးျဖစ္ေပ့ဆုိတဲ့ဟာမွန္သမွ် အကုန္လွဴတယ္။ ဥပမာ ရိပ္တဲ့အခါမွာ ရိပ္ဦးအလွဴ၊ နင္းနယ္တဲ့အခါ နယ္ဦးအလွဴ၊ ေရာင္းတဲ့အခါ ေရာင္းဦးအလွဴ၊ စားတဲ့အခါ စားဦးအလွဴ စသျဖင့္ အဦးဆုံးအလွဴေတြကို ေပးျပီးေတာ့ သူဟာ ေနာက္ပြင့္မယ့္ ဘုရားရွင္တုိ႔႔ရဲ့ အထံမွာ တျခားသူေတြထက္ ဦးဦးဖ်ားဖ်ား တရားအရသာကုိ နာရသူျဖစ္ရပါလုိ၏ ဆုိျပီးဆုေတာင္းခဲ့ဖူးတယ္။ အခု သူဟာတရားဦးအရသာကုိ ခံစားရသူ ျဖစ္တယ္။
လြန္ခဲ့ေသာ တသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာတစ္သိန္းထက္မွာ အရွင္သာရိပုတၱရာက ျဗဟၼဏမဟာသာလမ်ဳိးမွာျဖစ္တယ္။ အမည္က သရဒလုိ႔ေခၚတယ္။ အရွင္ေမာဂၢလာန္က အသည္မ်ိဳးမွာ ျဖစ္တယ္။ အမည္က သီရိ၀ၯနလုိ႔ေခၚတယ္။ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးက သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မေနာမဒႆီအမည္ရတဲ့ ဘုရားပြင့္တယ္။ တေန႔ေတာ့ သရဒက သံေ၀ဂရလုိ႔ ေတာထြက္ျပီး ရေသ့၀တ္တယ္။ သီရိ၀ၯနကေတာ့ လူ႔ေဘာင္မွာပဲ ရွိေနတုန္းပါပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ မေနမဒႆီဘုရားရဲ့ လက္ယာရံမွာ အရွင္နိသဘျဖစ္ျပီးေတာ့၊ လက္၀ဲရံက အရွင္အေနာမျဖစ္တယ္။ သရဒရေသ့က လက္ယာရံျဖစ္တဲ့ အရွင္နိသဘကုိ အားက်ျပီးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ပန္းထီးနဲ႔ ပူေဇာ္တယ္။ ျပီးေတာ့ ဒီလုိဆုေတာင္းတယ္။ “ပန္းထီးကုိ လွဴရတဲ့ ေကာင္းမႈကံႏွင့္ အျခားျခားေသာ ေကာင္းမႈကံအစုစုတုိေၾကာင့္ အရွင္ဘုရားရဲ့ လက္ယာရံျဖစ္တဲ့ အရွင္နိသဘလုိ ေနာင္ပြင့္မယ္ ဘုရားရွင္ရဲ့သာသနာမွာ လက္ယာရံ အဂၢသာ၀ကျဖစ္ရပါလုိ၏”လို႔ဆုေတာင္းတယ္။ အဲဒီလုိဆုေတာင္းတဲ့အခါ အေနာမဒႆီဘုရားကလည္း ဘဒၵကမၻာမွာ ေဂါတမအမည္ရွိတဲ့ ဘုရားပြင့္လတၱံ၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဓမၼေသနာပတိ သာရိပုတၱရာ အမည္နဲ႔ လက္ယာရံ အဂၢသာ၀ကျဖစ္လိမ့္မယ္ဆုိျပီး ဗ်ာဒိတ္ေပးျခင္းခံခဲ့ရတယ္။
သရဒရေသ့က သူဗ်ာဒိတ္ေပးျခင္းခံရတဲ့အေၾကာင္း ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း သီရိ၀ၯနကုိ အသိေပးခဲ့တယ္။ ျပီးေတာ့ လက္၀ဲရံဆုကုိလည္းေတာင္းလုိက္ပါလို႔ အၾကံေပးတုိက္တြန္းခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ သီရိ၀ၯနလည္းပဲ ဘုရားအမႈးအရွိတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို တိစီ၀ရိတ္သကၤန္းလွဴဒါန္းျပီး လက္၀ဲရံဆုကို ဆုေတာင္းလုိက္တယ္။ ဘုရားရွင္ကလည္း သင့္ဆုေတာင္းအတုိင္း ေဂါတမဘုရားရွင္လက္ထက္မွာ မဟာေမာဂၢလာန္အမည္နဲ႔ လက္၀ဲရံ အဂၢသာ၀ၾကီးျဖစ္လတၱံဆိုျပီး ဗ်ာဒိတ္ရလာခဲ့သူျဖစ္တယ္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အတိတ္ကုိ အဲဒီလုိ တူးဆြျပလုိက္ေတာ့မွ ရဟန္းေတြအားလုံး သံသယ ကင္းစင္သြားပါေတာ့တယ္။
ေမာ္ကြန္းသစ္
9:56 pm. 28.6.2011
0 comments:
Post a Comment