ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္း
(၁၃၇၁) ခုႏွစ္ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ (၄) ရက္ေန႔
ဗုဒၶဘာသာ၀ႏၵနာ ဆုိင္ရာ ယဥ္ေက်းမႈ သင္တန္းကို စတင္ဖြင့္လွစ္ၿပီး သင္ၾကားေပးခဲ့ပါသည္။ တည္ရာ႒ာန- စစ္ကုိင္းတုိင္း၊ ေရႊဘုိၿမိဳ႕နယ္၊ ပန္းရံေက်းရြာ၊ ေရလည္ေက်ာင္းတုိက္တာအတြင္း၌ က်င္းပခဲ့ပါသည္။သင္တန္း၏ သတ္မွတ္အဆင့္မ်ားမွာ အေျခခံအဆင့္၊ ပထမ အဆင့္၊ ဒုတိယအဆင့္၊ တတိယအဆင့္၊ စတုတၳအဆင့္၊ ပဥၥမအဆင့္ ဟူ၍ အဆင့္အားျဖင့္ ငါးဆင့္ကုိ စီစဥ္ၿပီး ဖြင့္လွစ္ခဲ့ရာ အေျခခံအဆင့္ကို အားလံုးေသာ ကေလးသူငယ္မ်ား သင္ၾကားေစပါသည္။
ပထမ ကနဦးႏွစ္၌ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေပါင္း (၁၅၀) ေက်ာ္တုိ႔ စတင္ခဲ့ရာအားလံုးထဲမွ ဆံကာတင္ က်န္ရစ္ေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေပါင္း (၂၄) ေယာက္ျဖင့္ ေအာင္ပန္းေတြ ပြင့္လန္းခဲ့ေပသည္။ ရာခိုင္ႏႈန္းအားျဖင့္ နည္းေသာ္လည္း ေရွ႕ႏွစ္လွမ္းတုိး၍ ေနာက္တစ္လွမ္းဆုတ္ျခင္းသည္လည္း ေအာင္ျမင္မႈေပ။
(၁၃၇၂)ခုႏွစ္ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ (၄) ရက္ေန႔
ယခုႏွစ္၌ကား အေျခခံအဆင့္၊ ပထမအဆင့္၊ ဒုတိယအဆင့္ ေပါင္းသံုးဆင့္ကို သင္ၾကားေပးေနပါသည္။ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ သင္တန္းကို တက္ေရာက္ၾကေသာ သင္တန္းသူ၊ သားအေပါင္း (၁၅၀) ေက်ာ္ဖြင့္လွစ္သင္ၾကားေပးခဲ့ရာ အေျခခံအဆင့္၌ (၃၀) ေက်ာ္၊ ပထမအဆင့္၌ (၁၀၀) ေက်ာ္ႏွင့္ ဒုတိယအဆင့္၌ (၂၀) ေက်ာ္တုိ႔ကုိ သင္ၾကားလွ်က္ ဗုဒၶ၏အေျခခံတရားတုိ႔ုကုိ သင္ၾကားသူတို႔၏ ႏွလံုးသား၀ယ္ ဘုရားတစ္ဆူတည္သကဲ့သုိ႔ သင္ၾကားပုိ႔ခ်လွ်က္ရွိပါသည္။
ဒီေနရာမွာ ကံုလံုဆရာေတာ္ကို ၄င္း၏ဆရာမွ ဆံုးမစကားတစ္ခြန္းကို တင္ျပပါရေစ။ အဘယ္နည္းဟူမူကား-ဆရာေတာ္ေလးေရ..အထက္ကိုေနပါဦး ေအာက္ကုိလံုေအာင္ဖံုးပါ- ဟူေသာ ဆံုးမစကားကုိ တုိတုိနဲ႔လိုရင္းကုိ ၿခံဳငံုၿပီး ဆံုးမစကားကုိ ျမြက္ဟခဲ့ပါသည္။ အကြ်ႏ္ုပ္သည္လည္းပဲ ထုိဆံုးမစကားကုိ တစ္ဆင့္ခံ နာယူၿပီး သကာလ ’’ေအာ္..ဟုတ္ေပသားပဲ သိပ္လုိအပ္ေသာ အခ်က္ေပတကား’’ ဟု သတိခ်ပ္မိေပသည္။ အဓိပၸါယ္ကား- ဦးစြာပထမ ယခုေခတ္ကာလမွာ သာသနာလုပ္ငန္းအမ်ားစုကုိ ေလ့လာေစလုိပါသည္။ ဘယ္ဟာက သာသနာမွာ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ လုပ္ေဆာင္ေနပါသနည္း။ အေစာကဆံုးမစကားထဲမွ အထက္ဆုိတာနဲ႔ ယခုလုပ္ေဆာင္ေနေသာ ၀ိပႆနာ လုပ္ငန္းေတြႏွင့္ ကိုက္ညီေနေပသည္။၀ိပႆနာလုပ္ငန္းမ်ားကား ထြန္းကားေနေပသည္။ ထြန္းကားတြင္က်ယ္ေနေသာ လုပ္ငန္းကုိ ကံုလံုဆရာေတာ္အား မလုပ္ေစလုိေသးပဲ မတြင္က်ယ္ေသးေသာ လူတုိင္းလုိလုိ ဂရုမထားမိေသးေသာ ေအာက္ကိုလံုေအာင္ ဖံုးခုိင္ျခင္းသည္ ကေလးသူငယ္ကေလးမ်ားကို ဗုဒၶစာေပႏွင့္ နီးႏုိင္သမွ် နီးေအာင္ အနည္းဆံုးအားျဖင့္ ဘုရားရွိခုိးတတ္၊ ဆြမ္း၊ ပန္း၊ေရခ်မ္း၊ ဆီမီး စသည္ တို႔ကို ကပ္တတ္ေအာင္ ဆရာေတာ္က ေအာက္ဟုသံုး၍ လံုေအာင္ ဖံုးခုိင္းျခင္းေပတည္း။ အလြန္တရာမွပညာရွိပီသစြာ ပညာသားတို႔ျဖင့္ ဆံုးမထားေပသည္။
ထုိစကားကား မွန္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ လူႀကီးဟူသည္ ကေလးမွ ျဖစ္ေပၚလာရသည္မဟုတ္ပါေလာ့။ ကေလးဘ၀မွ သင္ၾကားေပးလုိက္ေသာ စာေပတို႔သည္ ၄င္းတုိ႔ အသက္အရြယ္ ႀကီးလာသည္ႏွင့္အမွ် ရင္ထဲတြင္ ဘုရားတစ္ဆူတည္ေပးခဲ့ေသာ အုတ္ျမစ္သည္ ခုိင္သည္ထက္ခုိင္ ၿမဲသည္ထက္ၿမဲလာမည္။ ခိုင္မာၿမဲၿမံလာခဲ့ေသာ အုတ္ျမစ္ကို အေျခတည္၍ ေနာင္လာလတံ့ေသာ သာသနာကို ပုခံုးေျပာင္း သယ္ေဆာင္ကာ အဓြန္႔ရွည္ၾကာမည္မဟုတ္ပါေလာ့။ သာသနာ၏ ညီေနာင္မ်ားကို ဤေနရာ၌ မွာခ်င္သည္မွာ မိမိတို႔၏ ေမြးဖြားရာဇာတိေနရာမ်ား၊ သာသနာ ထြန္းကားမႈ အားနည္းေနေသာ ေနရာ၊ မိမိတုိ႔ လက္လွမ္းမီွရာ ေနရာေဒသ အားေလွ်ာ္စြာ သာသနာ့လုပ္ငန္းမ်ားကုိ ထြန္းကားေစလုိေသာ ဆႏၵမ်ား ျပင္းျပၾကပါလွ်င္ ကံုလံုဆရာကို ဆံုးမေသာ ၾသ၀ါဒကုိ နည္းခံကာ ေအာက္ကို လံုေအာင္ ဖံုးေစလုိပါသည္။ သို႔ေၾကာင့္ ညီေနာင္တုိ႔အား အထူးတုိက္တြန္းေစလုိသည္ကား ဘာသာေရးကုိ မသိနားမလည္ေသးေသာ ကေလးသူငယ္မ်ားကုိ ႏွလံုးသား၀ယ္ ဘုရားတည္ ၿပီး သာသနာျပဳၾကပါဟု တုိက္တြန္းလွ်က္ သာသနာအတြက္ ႀကိဳးစားရင္းျဖင့္ ပီတိပြားေစအပ္ပါသတည္း။
ဗုဒၶဘာသာ၀ႏၵနာ ဆုိင္ရာ ယဥ္ေက်းမႈ သင္တန္းကို စတင္ဖြင့္လွစ္ၿပီး သင္ၾကားေပးခဲ့ပါသည္။ တည္ရာ႒ာန- စစ္ကုိင္းတုိင္း၊ ေရႊဘုိၿမိဳ႕နယ္၊ ပန္းရံေက်းရြာ၊ ေရလည္ေက်ာင္းတုိက္တာအတြင္း၌ က်င္းပခဲ့ပါသည္။သင္တန္း၏ သတ္မွတ္အဆင့္မ်ားမွာ အေျခခံအဆင့္၊ ပထမ အဆင့္၊ ဒုတိယအဆင့္၊ တတိယအဆင့္၊ စတုတၳအဆင့္၊ ပဥၥမအဆင့္ ဟူ၍ အဆင့္အားျဖင့္ ငါးဆင့္ကုိ စီစဥ္ၿပီး ဖြင့္လွစ္ခဲ့ရာ အေျခခံအဆင့္ကို အားလံုးေသာ ကေလးသူငယ္မ်ား သင္ၾကားေစပါသည္။
ပထမ ကနဦးႏွစ္၌ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေပါင္း (၁၅၀) ေက်ာ္တုိ႔ စတင္ခဲ့ရာအားလံုးထဲမွ ဆံကာတင္ က်န္ရစ္ေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေပါင္း (၂၄) ေယာက္ျဖင့္ ေအာင္ပန္းေတြ ပြင့္လန္းခဲ့ေပသည္။ ရာခိုင္ႏႈန္းအားျဖင့္ နည္းေသာ္လည္း ေရွ႕ႏွစ္လွမ္းတုိး၍ ေနာက္တစ္လွမ္းဆုတ္ျခင္းသည္လည္း ေအာင္ျမင္မႈေပ။
(၁၃၇၂)ခုႏွစ္ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ (၄) ရက္ေန႔
ယခုႏွစ္၌ကား အေျခခံအဆင့္၊ ပထမအဆင့္၊ ဒုတိယအဆင့္ ေပါင္းသံုးဆင့္ကို သင္ၾကားေပးေနပါသည္။ ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ သင္တန္းကို တက္ေရာက္ၾကေသာ သင္တန္းသူ၊ သားအေပါင္း (၁၅၀) ေက်ာ္ဖြင့္လွစ္သင္ၾကားေပးခဲ့ရာ အေျခခံအဆင့္၌ (၃၀) ေက်ာ္၊ ပထမအဆင့္၌ (၁၀၀) ေက်ာ္ႏွင့္ ဒုတိယအဆင့္၌ (၂၀) ေက်ာ္တုိ႔ကုိ သင္ၾကားလွ်က္ ဗုဒၶ၏အေျခခံတရားတုိ႔ုကုိ သင္ၾကားသူတို႔၏ ႏွလံုးသား၀ယ္ ဘုရားတစ္ဆူတည္သကဲ့သုိ႔ သင္ၾကားပုိ႔ခ်လွ်က္ရွိပါသည္။
ဒီေနရာမွာ ကံုလံုဆရာေတာ္ကို ၄င္း၏ဆရာမွ ဆံုးမစကားတစ္ခြန္းကို တင္ျပပါရေစ။ အဘယ္နည္းဟူမူကား-ဆရာေတာ္ေလးေရ..အထက္ကိုေနပါဦး ေအာက္ကုိလံုေအာင္ဖံုးပါ- ဟူေသာ ဆံုးမစကားကုိ တုိတုိနဲ႔လိုရင္းကုိ ၿခံဳငံုၿပီး ဆံုးမစကားကုိ ျမြက္ဟခဲ့ပါသည္။ အကြ်ႏ္ုပ္သည္လည္းပဲ ထုိဆံုးမစကားကုိ တစ္ဆင့္ခံ နာယူၿပီး သကာလ ’’ေအာ္..ဟုတ္ေပသားပဲ သိပ္လုိအပ္ေသာ အခ်က္ေပတကား’’ ဟု သတိခ်ပ္မိေပသည္။ အဓိပၸါယ္ကား- ဦးစြာပထမ ယခုေခတ္ကာလမွာ သာသနာလုပ္ငန္းအမ်ားစုကုိ ေလ့လာေစလုိပါသည္။ ဘယ္ဟာက သာသနာမွာ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ လုပ္ေဆာင္ေနပါသနည္း။ အေစာကဆံုးမစကားထဲမွ အထက္ဆုိတာနဲ႔ ယခုလုပ္ေဆာင္ေနေသာ ၀ိပႆနာ လုပ္ငန္းေတြႏွင့္ ကိုက္ညီေနေပသည္။၀ိပႆနာလုပ္ငန္းမ်ားကား ထြန္းကားေနေပသည္။ ထြန္းကားတြင္က်ယ္ေနေသာ လုပ္ငန္းကုိ ကံုလံုဆရာေတာ္အား မလုပ္ေစလုိေသးပဲ မတြင္က်ယ္ေသးေသာ လူတုိင္းလုိလုိ ဂရုမထားမိေသးေသာ ေအာက္ကိုလံုေအာင္ ဖံုးခုိင္ျခင္းသည္ ကေလးသူငယ္ကေလးမ်ားကို ဗုဒၶစာေပႏွင့္ နီးႏုိင္သမွ် နီးေအာင္ အနည္းဆံုးအားျဖင့္ ဘုရားရွိခုိးတတ္၊ ဆြမ္း၊ ပန္း၊ေရခ်မ္း၊ ဆီမီး စသည္ တို႔ကို ကပ္တတ္ေအာင္ ဆရာေတာ္က ေအာက္ဟုသံုး၍ လံုေအာင္ ဖံုးခုိင္းျခင္းေပတည္း။ အလြန္တရာမွပညာရွိပီသစြာ ပညာသားတို႔ျဖင့္ ဆံုးမထားေပသည္။
ထုိစကားကား မွန္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ လူႀကီးဟူသည္ ကေလးမွ ျဖစ္ေပၚလာရသည္မဟုတ္ပါေလာ့။ ကေလးဘ၀မွ သင္ၾကားေပးလုိက္ေသာ စာေပတို႔သည္ ၄င္းတုိ႔ အသက္အရြယ္ ႀကီးလာသည္ႏွင့္အမွ် ရင္ထဲတြင္ ဘုရားတစ္ဆူတည္ေပးခဲ့ေသာ အုတ္ျမစ္သည္ ခုိင္သည္ထက္ခုိင္ ၿမဲသည္ထက္ၿမဲလာမည္။ ခိုင္မာၿမဲၿမံလာခဲ့ေသာ အုတ္ျမစ္ကို အေျခတည္၍ ေနာင္လာလတံ့ေသာ သာသနာကို ပုခံုးေျပာင္း သယ္ေဆာင္ကာ အဓြန္႔ရွည္ၾကာမည္မဟုတ္ပါေလာ့။ သာသနာ၏ ညီေနာင္မ်ားကို ဤေနရာ၌ မွာခ်င္သည္မွာ မိမိတို႔၏ ေမြးဖြားရာဇာတိေနရာမ်ား၊ သာသနာ ထြန္းကားမႈ အားနည္းေနေသာ ေနရာ၊ မိမိတုိ႔ လက္လွမ္းမီွရာ ေနရာေဒသ အားေလွ်ာ္စြာ သာသနာ့လုပ္ငန္းမ်ားကုိ ထြန္းကားေစလုိေသာ ဆႏၵမ်ား ျပင္းျပၾကပါလွ်င္ ကံုလံုဆရာကို ဆံုးမေသာ ၾသ၀ါဒကုိ နည္းခံကာ ေအာက္ကို လံုေအာင္ ဖံုးေစလုိပါသည္။ သို႔ေၾကာင့္ ညီေနာင္တုိ႔အား အထူးတုိက္တြန္းေစလုိသည္ကား ဘာသာေရးကုိ မသိနားမလည္ေသးေသာ ကေလးသူငယ္မ်ားကုိ ႏွလံုးသား၀ယ္ ဘုရားတည္ ၿပီး သာသနာျပဳၾကပါဟု တုိက္တြန္းလွ်က္ သာသနာအတြက္ ႀကိဳးစားရင္းျဖင့္ ပီတိပြားေစအပ္ပါသတည္း။
0 comments:
Post a Comment