ဒါနပ်က္စီးမႈ

အရွင္ဘုရား-

သီလေဆာက္တည္ၿပီး သီလကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မထိန္းႏိုင္ဘဲ သီလပ်က္လွ်င္ အျပစ္ရွိသလို ဒါန ျပဳလုပ္ရာကလည္း ဒါနပ်က္စီးလွ်င္ အျပစ္ရွိပါသလား။ လူတုိ႔သည္ သီလခံယူၿပီး သီလ မပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းသလို ဒါနျပဳၿပီး ဒါနမပ်က္စီးေအာင္ ထိန္းသိမ္းသင့္ေၾကာင္း ဆရာေတာ္မ်ားက ေဟာေျပာမႈ မရိွပါသျဖင့္ ဒါနျပဳၿပီး ေပါ့ေပါ့ဆဆ ေနၾကသူမ်ား ရွိပါသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ သီလကို မပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းရသလုိ ဒါနကို လည္း မပ်က္ေအာင္ မည္ကဲ့သုိ႔ ထိန္းသိမ္းရမည္။ ပ်က္လွ်င္ မည္မွ် ေလာက္ အျပစ္ရွိသည္ ဆုိသည္ကို သိလုိပါသည္။ ေျဖၾကား ေပးေတာ္မူပါ ဘုရား။

ေမာင္ခိုင္၀င္း၊ သန္လ်င္။

သီလခံယူၿပီးလွ်င္ သီလကို မပ်က္စီးေအာင္ ထိန္းသိမ္းရ သကဲ့သို႔ပင္ ဒါနျပဳရာကလည္း ဒါနကို မပ်က္စီးေအာင္ ထိန္းသိမ္းဖုိ႔ လိုပါသည္။ သီလက ပါဏာတိပါတာ-သူတစ္ပါးအသက္ကို သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏ဟု သမာဒိယာမိဆုိ၍ ေဆာက္တည္ ထားရာမွ သူတစ္ပါးအသက္ကို သတ္မိသြားလွ်င္ သီလပ်က္သြားသကဲ့သို႔ ဒါနတြင္ သမာဒိယာမိဆုိ၍ ေဆာက္တည္ ထားမႈမ်ဳိးမရွိ၊ ေပးလွဴထားေသာ ပစၥည္းမွာလည္း အလွဴခံပုဂိၢဳလ္လက္ထဲတြင္ရွိရာ မည္ကဲ့သုိ႔ ဒါနပ်က္မႈမ်ဳိး ျဖစ္ႏုိင္ပါ သနည္းဟု ေမးျမန္းဖြယ္ရာ ရိွပါသည္။

သီလပ်က္မႈမွာ အလြန္သိသာ၍ ဒါနပ်က္မႈမွာ သိသာႏုိင္ေသာကိစၥ မဟုတ္၍ ျပသနာတစ္ရပ္သဖြယ္ ျဖစ္ေနပါသည္။ သီလ ခံယူရာက ကာယကံ၊ ၀စီကံတုိ႔ျဖင့္ ခံယူျခင္း၊ ေဆာက္တည္ျခင္း ျပဳရသကဲ့သို႔ ဒါနကိုမူ ကာယကံ၊ ၀စီကံတို႔သာမက မေနာကံျဖင့္ ထိန္းသိမ္းမႈပါ အေရးႀကီးေပသည္။ ဒါနတြင္ ေစတနာသည္ အေရးႀကီးလွ၏။ ဒါန မျပဳမီကပင္ ပုဗၺေစတနာက ေရွ႕သြားျပဳေပးရၿပီး လွဴဒါန္းမႈ မုဥၥေစတနာ၊ လွဴဒါန္း ၿပီးေနာက္ အပရေစတနာတို႔ကလည္း အေရးႀကီးေသာေနရာမွ ပါ၀င္လာေပသည္။

သီလပ်က္ရာက ခံယူၿပီးေနာက္ ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းမႈ အေရးႀကီး၍ ေစာင့္ေရွာက္မႈ ေဖာက္ျပန္ခ်ဳိ႕ယြင္းျခင္းေၾကာင့္ သီလပ်က္ ရမႈ၊ ရွင္းရွင္းဆုိရလွ်င္ ေစာင့္ေရွာက္ၿပီးမွသာ ပ်က္စီးမႈ ျဖစ္လာႏုိင္ေသာ္လည္း ဒါနကိစၥတြင္မူ ပုဗၺ၊ မုဥၥႏွင့္ အပရ ေစတနာ သံုးခ်က္လံုးမွပင္ ပ်က္စီးမႈ ရွိႏုိင္ေပသည္။

မလွဴမီ ေရွ႕အဖုိ႔က ပ်က္စီးျခင္း၊ လွဴဆဲမွာပင္ ပ်က္စီးျခင္း၊ လွဴၿပီးေနာက္ ပ်က္စီးျခင္းမ်ား ျဖစ္တတ္၍ ထုိေစတနာသံုးခ်က္လံုးမွာပင္ ပ်က္စီးမႈေၾကာင့္ အျပစ္ရွိမႈမ်ားလည္း တြဲဖက္ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္ေပသည္။

ဤသုိ႔ ေစတနာသံုးခ်က္မွ တစ္ခ်က္ခ်က္ ပ်က္စီးခဲ့သျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာအျပစ္တို႔မွာ ဒါနအက်ဳိးေပးရာ ကာလကသာ ထင္ရွား သျဖင့္ သီလပ်က္သကဲ့သုိ႔ ခ်က္ခ်င္း သိသာႏိုင္ဟု ဆုိသင့္ပါသည္။

ဤအေၾကာင္းကုိ ဇာတ္၀တ္ၳဳမ်ားျဖင့္သာ ဆရာေတာ္ သံဃာ ေတာ္မ်ားက တင္ျပ ေဟာေျပာေလ့ ရွိၾကေပသည္။

မလွဴမီက ပုဗၺေစတနာပ်က္လွ်င္ ငယ္ရြယ္စဥ္ကပင္ အက်ဳိးေပး ခ်ဳိ႕ယြင္းတတ္ပံု၊ အပရေစတနာပ်က္လွ်င္ အိုမင္းေသာအခါ ဆင္းဆင္းရဲရဲျဖစ္ပံု၊ မုဥၥ ေစတနာ ပ်က္ကြက္ပါမူ အဂၤါခ်ဳိ႕တဲ့ျခင္း ျဖစ္တတ္ပံုတို႔ကို ဇာတ္ေတာ္ နိပါတ္ေတာ္ မ်ားမွာ ထင္ရွားေလသည္။

ပုဗၺေစတနာပ်က္စီးပံုမွာ-

အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးသည္ အိမ္နံရံကို ရႊံ႕ေစးမ်ား လိမ္းက်ံေနစဥ္ ပေစၥကဗုဒၶ တစ္ပါးကလည္း ေက်ာင္းနံရံတြင္ ရြံ႕ေစးလိမ္းက်ံလို၍ လာေရာက္အလွဴခံရာ အမ်ဳိးသမီးက ရႊံ႕ေစးကို မလွဴလုိ၍ အလွဴခံေသာ ပေစၥကဗုဒၶ အရွင္ျမတ္အား မ်က္ေစာင္းထုိး၍ ကိုယ္ေတာ္ႏွယ္ ေတြ႕ရာအလွဴခံတာပဲ၊ ရႊံ႕ေစးကို ဘာလုပ္ဖုိ႔ အလွဴခံ ေနပါလိမ့္ဟု ကဲ့ရဲ႕စကားဆိုမိၿပီး ။ ေၾသာ္ ... လုိအပ္လုိ႔ အလွဴခံတာ ျဖစ္မွာေပါ့ေလဟု ေတြးမိၿပီး ရႊံ႕ေစးကို ပေစၥကဗုဒၶ အရွင္အား လွဴဒါန္းလုိက္ေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေနာင္ဘ၀တြင္ မ်က္စိေစြေစာင္းျခင္း၊ အရုပ္ဆုိးျခင္း စေသာ အက်ဳိးမဲ့မႈ ျဖစ္လာၿပီး ရႊံ႕ေစးအလွဴေၾကာင့္ ကိုယ္အေတြ႕ ေကာင္းေသာ အက်ဳိးရေသာ၀တၳဳ (ပဥၥပါပီ၀တၳဳ)ျဖင့္ ပုဗၺေစတနာပ်က္၍ အျပစ္ရပံုကို ေဖာ္ျပေလသည္။

အပရေစတနာပ်က္မႈကိုမူ-

ပဒုမေဒ၀ီ၀တၳဳတြင္ စည္းစိမ္ရွင္ မိဖုရားႀကီးဘ၀မွ ပ်က္စီးရပံု ကို ေဖာ္ျပ၍၊ မုဥၥေစတနာပ်က္ယြင္းမႈ အတြက္မူ ကိုယ္အဂၤါခ်ဳိ႕တဲ့ျခင္း အျပစ္တုိ႔ကို ရတတ္ေၾကာင္း ဆိုေပသည္။

ဤအေၾကာင္းကို အက်ယ္တ၀င့္ မေဖာ္ျပေတာ့ဘဲ မဃေဒ၀ လကၤာလာ လကၤာတစ္ပိုဒ္ကို ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပ၍ သိေစလုိေပသည္။

မဃေဒ၀လကၤာ ပုဒ္(၂၈၅)တြင္

“ဒါနဟူသည္၊ ျပဳအံ့ရည္ေသာ္၊ မူနည္ရုပ္ျမတ္၊ မမွတ္အညီ၊ လာေရာက္ၿပီတိုင္း၊ ဒုသီသုသီ၊ အလဇီၹက၊ လဇၨမႂကြင္း၊ မခ်န္ႁခြင္းဘဲ၊ ၀မ္းတြင္းခိုင္က်ည္၊ သူမည္မည္၌၊ မလည္မသုန္၊ သဒၶါဟုန္ျဖင့္၊ မတုန္ မလႈပ္၊ ထိန္းအုပ္မေစၧ၊ မတြန္႔ေစႏွင့္။

လွဴေထြေရွးဖုိ႔၊ ဉာဏ္မဲ့ခ်ဳိ႕၍၊ တြန္႔တိုတံုက၊ ပထမရြယ္၊ ေနာင္ ခါ၀ယ္က၊ ႏြမ္းနယ္ခ်မ္းသာ၊ ဆုိးရုပ္၀ါႏွင့္၊ မဟာကုသ၊ ပဥၥပါပီ၊ မေဟသီသို႔၊ ယက္ၡီယကၡ၊ သူတမွ်ျဖင့္၊ ရူပလကၡဏာ၊ ပ်က္တတ္စြာ၏။

ဤတြင္ ဘုရားေလာင္း ကုသမင္းသည္ မလွဴမီ ပုဗၺေစတနာ ပ်က္ကြက္မိ၍ ပညာရွိေသာ္လည္း ဘီလူးတမွ် အရုပ္ဆုိးရေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားေလသည္။

ထုိ႔အတူ ပဥၥပါပီ အရုပ္ဆုိးရသည္မွာလည္း ပုဗၺေစတနာ ပ်က္စီးမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဆိုလုိေပသည္။ ေနာက္မွတြန္႔ျငား၊ သားသမီးမဲ့၊ ခ်ဳိ႕တဲ့ယြင္းယို၊ ထန္းငုတ္တိုသုိ႔၊ အိုခါဒုကၡ၊ ရသည္ဆင္းရဲ၊ တိမ္းလဲႊစည္းစိမ္၊ ဂုဏ္သိန္နိမ့္က်၊ ျဖစ္တတ္ၾက၏။ ပဒုမ၀တီ၊ ေဒ၀ီေနျမတ္၊ သေႏၶနတ္ႏွင့္၊ ပညတ္မည္ထုတ္၊ အပုတၱက၊ သူေဌးစသည္၊ ထုိမွ်၀တၳဳ၊ အစုစုကို၊ ေမွ်ာ္ရႈ႕ႏိႈင္းဆ၊ ေထာက္အပ္စြရွင့္။

အပုတၱက သူေဌး ဟူသည္ ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္က ထင္ရွား၏။ ဥစၥာကုေဋေလးဆယ္မွ် ခ်မ္းသာေသာ္လည္း မုဥၥေစတနာ တြန္႔တိုခဲ့၍ အပုတၱကသူေဌးသည္၊ သူေဌးဘ၀တြင္ သားသမီး မရဘဲ ၀တ္စားမႈကလည္း ႏွေျမာလြန္းလွ၍ ဆန္ကြဲထမင္း၊ ပုံးရည္ ဟင္းသာစားပံု၊ အ၀တ္ၾကမ္း၊ အ၀တ္စုတ္သာ ၀တ္ရပံုတို႔ကို ေဖာ္ျပထား၏။

မုဥၥအခါ၊ တြန္႔တိုပါေသာ္၊ အဂၤါခ်ဳိ႕တဲ့၊ ဂုဏ္မဲ့မ်ဳိးႏြယ္၊ မတင့္တယ္ဘဲ၊ ငယ္၏တန္ခိုး၊ မျပည့္ၿဖိဳးသည္၊ ညိႈးႏြမ္း ေရာ္ရမည္ကိုကား...။

လွဴဆဲ မုဥၥအခါ တြန္႔တိုသူတို႔မွာ ေမြးကတည္းက လက္ေျခ အဂၤါ ခ်ဳိ႕တဲ့စြာႏွင့္ မတင့္တယ္ ျဖစ္ၾကရေၾကာင္း ဆုိသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဒါနေစတနာက ေစတနာသံုးခ်က္ တစ္ခ်က္ခ်က္ ပ်က္စီးလွ်င္ အက်ဳိးေပးပံုကို တင္ျပသည္။ ေစတနာသံုးခ်က္လံုး ပ်က္စီးလွ်င္ကား အရြယ္သံုးပါးမွာပင္ ဆိုးဆုိး၀ါး၀ါးျဖစ္တတ္ပံုကို ေမွ်ာ္ေထာက္၍ “ထိန္းအုပ္မေစၧ၊ မတြန္႔ေစႏွင့္” ဆုိသကဲ့သုိ႔ ဒါန၏ ဆန္႔က်င္ဘက္ မေစေရမစြက္မိေအာင္ သတိေဆာင္သင့္ၾကေပသည္။

ျမတ္သတိ၀ါဒီမဂၢဇင္း