အရွင္ဥပဂုတၱ
(ေမး) ဆရာေတာ္ အရွင္ျမတ္ဘုရား၊ သမီးက ဗဟန္းမွာ ေနပါသည္ဘုရား။ မနီးမေ၀းမွာ အရွင္ဥပဂုတၱ ေက်ာင္းေဆာင္ရွိပါတယ္။ နာဂစ္မုန္တိုင္းႀကီး တိုက္လို႔ အရွင္ဥပဂုတၱေက်ာင္းေဆာင္ အနည္းငယ္ ပ်က္စီးသြားတာကို ျပဳျပင္ဖို႔ ယခုအခါ ေဂါပကေတြက အလွဴခံေနၾကပါတယ္။ သမီးတို႔ အိမ္နားက ဘႀကီးက ဥပဂုတၱဟာ ဘုရားေဟာမဟုတ္ဘူး။ ဟုတ္တယ္ဆိုရင္ ခုလိုမ်ိဳး ေလေဘးဆိုးႀကီးနဲ႔ မႀကံဳေအာင္ ဘာျပဳလို႔ တားဆီးမေပးတာလဲ၊ မိုးမရြာေအာင္ တားေပးႏိုင္တယ္မဟုတ္လားလို႔ သမီးတို႔ ေဖေဖကို ေျပာတာကို ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီဘႀကီး ေျပာတာ ဟုတ္ပါသလားဘုရား၊ အရွင္ဥပဂုတၱမေထရ္ အေၾကာင္းကို သိလိုပါသည္ဘုရား။
(ဦးတင္လ်က္ ျမမဥၨဴ-ဗဟန္း)
(ေျဖ)
သကၠတက်မ္းေတြ အဆို---
ဒိဗ်ာ၀ဒါနက်မ္းမွာ ဗုဒၶျမတ္စြာက မထုရာျမိဳ႔ကို ေရာက္ခိုက္ ေနာင္ႏွစ္တစ္ရာအၾကာမွာ ဒီျမိဳ႔မွာ ဥပဂုတၱဘြဲ႔အမည္နဲ႔ ရဟႏၲာတစ္ပါး ပြင့္ထြန္းျပီး ဗုဒၶကိုယ္စား ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို စည္ပင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္မယ္လို႔ ဗ်ာဒိတ္ေပးေတာ္မူေၾကာင္း ေဖာ္ျပတယ္။ (စကားမစပ္ မထုရာျမိဳ႔ကို ဗုဒၶေရာက္ေၾကာင္း ေထရ၀ါဒ ပါဠိေတာ္ အံ-၂၊ ၂၂၄-မွာလည္း ေဖာ္ျပတယ္)။
ဘီစီ ၃-ရာစု အေသာကေခတ္က မထုရာျမိဳ႔မွာ သဗၺတၳိ၀ါဒီဂိုဏ္း ထြန္းကားပါတယ္။ အရွင္ဥပဂုတၱမေထရ္အေၾကာင္းကို သဗၺတၳိ၀ါဒီဂိုဏ္းသားေတြဆီက ရရွိတာလို႔ ဆိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အရွင္ဥပဂုတၱဟာ အိႏၵိယအေနာက္ေျမာက္ပိုင္း မထုရာျမိဳ႔သား သဗၺတၳိ၀ါဒဂိုဏ္း၀င္ ျဖစ္ဖြယ္ရွိတယ္လို႔ ခန္႔မွန္းရတယ္။
သကၠတအစဥ္အလာနဲ႔ ေရွးက်တဲ့ တရုတ္တိဘက္ မွတ္တမ္းေတြအရ အရွင္ဥပဂုတၱဟာ ေထရ္စဥ္အရ ေလးပါးေျမာက္ သံဃာ့ေခါင္းေဆာင္မေထရ္၊ အေသာကမင္းရဲ႔ ထင္ရွားတဲ့ ဆရာအရွင္ ျဖစ္ရံုမက အေသာကမင္းကို လုမၺိနီ စတဲ့ ဗုဒၶ၀င္ ေနရာေတြကို သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ဖို႔ တိုက္တြန္းသူလည္း ျဖစ္တယ္။ သဗၺတၳိ၀ါဒ ၀ိနည္းကို စုစည္းသူ၊ ေနတၱိပဒက်မ္းကို ေရးသားသူအျဖစ္လည္း ေလးစားၾကတယ္။ (John H.Strong. The Legand and Cult of Upagupata, Intro. P.6)
ေထရ၀ါဒက်မ္းနဲ႔ အရွင္ဥပဂုတၱ---
အရွင္ဥပဂုတၱနဲ႔ အေသာကမင္းတို႔ ပတ္သက္ပံု အစအနကို ေထရ၀ါဒ ပါဠိေတာ္ အ႒ကထာေတြမွာ မေတြ႔ရတာကေတာ့ အင္မတန္ ထူးျခားတာပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေအဒီ ၁၂-ရာစု မတိုင္ခင္ ေရးသားခဲ့တဲ့ ေရွးအက်ဆံုး ၀ိနည္းဋီကာျဖစ္တဲ့ ၀ဇီရဗုဒၶိ ဋီကာမွာ ယခုေဖာ္ျပေနတဲ့ အရွင္ဥပဂုတၱအေၾကာင္းကို ရွားရွား ပါးပါး ရည္ညႊန္းထား (စာ၊၆၃) တာကလည္း စဥ္းစားစရာပါပဲ။ John. H.Strong ရဲ႔ အလိုအရ ေအဒီ ၁-ရာစုအခ်ိန္က စျပီး အိႏၵိယ အေနာက္ေျမာက္ပိုင္းမွာ အရွင္ဥပဂုတၱကို ကိုးကြယ္မႈ စတင္ခဲ့ျပီး ျမန္မာ-ထိုင္းနဲ႔ လာအိုႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ ေအဒီ ၁၂-ရာစုေလာက္မွာ စတင္ ကိုးကြယ္ခဲ့ဖြယ္ ရွိတယ္။ သီရိလကၤာမွာေတာ့ အရွင္ဥပဂုတၱအေၾကာင္းကို လံုး၀ မသိၾကဘူးလို႔ ဆိုတယ္။ (ibid.p.5)
ကစၥည္းသဒၵါက်မ္း (ေအဒီ ၅၊ သို႔မဟုတ္ ၆-ရာစုခန္႔) မွာ ဥပဂုေတၱန မာေရာ ဗေႏၶာ-လို႔ ရည္ညႊန္းထား တာကို ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒီ၀ါက်ကိုပဲ ပုဂံေခတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား အရွင္အဂၢ၀ံသ ေရးတဲ့ သဒၵနီတိ ပါဠိသဒၵါက်မ္း (ေအဒီ ၁၂-ရာစု အစပိုင္း) မွာလည္း ထပ္ဆင့္ေဖာ္ျပတယ္။ ဒီပါဠိသဒၵါက်မ္းေတြကို ျမန္မာတို႔ ပုဂံေခတ္ကပင္ သင္ယူခဲ့ၾကတာ ျဖစ္လို႔ မထုရာျမိဳ႔သား အရွင္ဥပဂုတၱ အေၾကာင္းကို အနည္းဆံုး ေအဒီ ၁၂-ရာစု အခ်ိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံသားတို႔ ၾကားဖူးေနျပီလို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။
ယိုးဒယား၊ ဇင္းမယ္အရပ္က အမည္မသိ ပုဂၢိဳလ္ ပါဠိဘာသာနဲ႔ ေရးတဲ့ ပဌမသေမၺာဓိက်မ္း (PTS version နိဒါန္း ေဖာ္ျပခ်က္အရ ေအဒီ ၁၂-ရာစု) ေနာက္ဆံုးခန္း (မာရဗႏၶနအခန္း၊ ေအဒီ ၁၈-ရာစု ထပ္ျဖည့္သည့္အခန္း)မွာလည္း ဥပဂုတၱနဲ႔ အေသာကမင္းအေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပတယ္။ ေႏွာင္းေခတ္ ျမန္မာဘာသာ က်မ္းေတြျဖစ္တဲ့ ဦးကုလား မဟာရာဇ၀င္၊ မွန္နန္းရာဇ၀င္၊ မဟာ၀င္၀တၳဳနဲ႔ က်ီးသဲေလးထပ္ ဆရာေတာ္ရဲ႔ ဇိနတၳပကာသနီက်မ္းေတြမွာလည္း အရွင္ဥပဂုတၱမေထရ္က မာရ္နတ္ကို တန္ခိုးနဲ႔ ဆံုးမပံုအေၾကာင္းကို တခမ္းတနား ေဖာ္ျပတယ္။
ေလာကပညတၱိက်မ္း
ေအဒီ ၁၁၊ သို႔မဟုတ္-၁၂-ရာစုေလာက္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ သထံုျမိဳ႔ေန အရွင္သဒၶမၼေဃာသမေထရ္ ပါဠိဘာသာနဲ႔ ေရးစီရင္ခဲ့တဲ့ က်မ္းပါ။ ပါဠိ-ျပင္သစ္ ႏွစ္ဘာသာနဲ႔ ၁၉၇၇-ခုႏွစ္က ပဲရစ္ျမိဳ႔မွာ ထုတ္ေ၀တယ္။ မူရင္းျဖစ္တဲ့ သကၠတက်မ္းကေတာ့ ယခုအခါ တရုတ္ဘာသာနဲ႔ပဲ ရွိေတာ့ေၾကာင္း သိရတယ္။ ဒီက်မ္းမွာ အရွင္ဥပဂုတၱမေထရ္က အေသာကမင္းကို ကူညီျပီး သာသနာျပဳပံုကို ဒီလို ေဖာ္ျပပါတယ္။
အေသာကမင္းဟာ ေစတီေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ကို တည္ျပီးေနာက္ ေစတီပူေဇာ္ပြဲကို က်င္းပဖို႔ ျပင္ဆင္ရာမွာ ပြဲကို မေႏွာင့္ယွက္ႏိုင္ေအာင္ ထိန္းေစာင့္ဖို႔ ျပည့္စံုတဲ့ ရဟႏၲာတပါး ခန္႔အပ္ပါရန္ သံဃာကို ေလွ်ာက္ထားတယ္။ သံဃာက သမုဒၵရာထဲမွာ ရတနာျပာသာဒ္ ဖန္ဆင္းျပီး တပါးတည္း သီတင္းသံုးေနထိုင္တဲ့ အရွင္ဥပဂုတၱမေထရ္ကို ခန္႔အပ္လိုက္တယ္။ ဥပုသ္ျပဳျခင္း စတဲ့ သံဃာ့ကိစၥကို လာေရာက္ မေဆာင္ရြက္လို႔ အျပစ္ေပးတဲ့သေဘာနဲ႔ပါ။
ပါဋလိပုတ္ျမိဳ႔နားက အေသာကမင္း တည္ေဆာက္တဲ့ မဟာေစတီ မီးထြန္းပြဲေတာ္ ပ်က္ေအာင္ မာရ္နတ္က မိုးရြာ၊ ေလတိုက္ လုပ္ျပီး ေႏွာင့္ယွက္တာကို အရွင္ဥပဂုတၱက တားဆီးတယ္။ မာရ္နတ္က ဧရာမ ႏြားႀကီး အသြင္၊ က်ားအသြင္၊ နဂါးအသြင္၊ ဂဠဳန္အသြင္နဲ႔ ဆီမီးတိုင္ေတြကို ဖ်က္ဆီးဖို႔ ေျပးလာတာကို အရွင္ဥပဂုတၱက ႏွစ္ဆႀကီးတဲ့ ကိုယ္ကို ဖန္ဆင္းျပီး မာရ္နတ္ကို ေမာင္းထုတ္တယ္။ ေနာက္ဆံုး အရွင္ဥပဂုတၱဟာ လူအသြင္နဲ႔ ေႏွာင့္ယွက္ဖို႔လာတဲ့ မာရ္နတ္ရဲ႔ လည္ပင္းမွာ ေလာက္ေတြ ျပည့္ေနတဲ့ ေခြးေသေကာင္ပုပ္ တခု ဖန္ဆင္းျပီး ဆြဲေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီေခြးပုပ္ကို အရွင္ဥပဂုတၱမွတပါး မည္သူမွ် မျဖဳတ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ (Journey to the West ထဲက ေမ်ာက္မင္း ၀ူခုန္းရဲ႔ ေခါင္းမွာ ဘုရားေလာင္း ရဟန္းမွတပါး မည္သူမွ် ျဖဳတ္မရတဲ့ ေခါင္းေပါင္း စြပ္ေပးလိုက္သလိုပါပဲ) ေနာက္ဆံုး မာရ္နတ္က အရွင္ဥပဂုတၱကို ရွိခိုးေတာင္းပန္ရတယ္၊ မာရ္နတ္ဟာ ဗုဒၶ၀ါဒီ ျဖစ္သြားျပီး ဘုရားဆုကို ပန္တယ္။
(ေလာကပညတၱိ၊ စာ ၂၄၁-၂၆၄)
ဒီက်မ္းအလို မာရ္နတ္ဟာ ဘုရားေလာင္းပါ။
အ၀ိေရာဓိ အျမင္
အေယာနိေသာ မနသိကာရ (မသင့္မတင့္ ႏွလံုးသြင္းမႈ) ျဖစ္ရင္ ကုသိုလ္မျဖစ္ဘူး။ ခပ္ငယ္ငယ္က စာေပ အဖတ္အရႈမ်ားတဲ့ အသက္ ၆၀-ေလာက္ ဒကာႀကီးတေယာက္နဲ႔ ဆံုဖူးတယ္။ သူက ဘုန္းႀကီးေနတဲ့ ေက်ာင္း၀င္းထဲက အရွင္ဥပဂုတၱ ေက်ာင္းေဆာင္ကို ဖ်က္ပစ္ဖို႔ ဆရာေတာ္ကို အၾကံေပးတယ္။ ဆရာေတာ္က လက္မခံဘူး။
ဘုန္းႀကီးရဲ႔ အျမင္အရ တခ်ိန္က အနည္းဆံုး အရွင္ဥပဂုတၱဘြဲ႔ေတာ္နဲ႔ တန္ခိုးဣဒၶိပါဒ္ရွိတဲ့ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ ရဟႏၲာႀကီးတပါး ဧကန္ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီ ရဟႏၲာႀကီးကို ရည္ညႊန္းျပီး ကိုးကြယ္တဲ့ ျမန္မာတို႔ရဲ႔ အစဥ္အလာဟာ သူ႔အသက္ကိုသတ္ျပီး အလွဴေပးတာ၊ ယဇ္ပူေဇာ္တာမ်ိဳးလို ဆိုးသြမ္းတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ တည္ရွိျပီး အစဥ္အလာေကာင္းကို ဘာလို႔ ဖ်က္ပစ္မလဲ။ ကိးကြယ္ေကာင္းပါတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာကို ၾကည္ညိဳရင္ အရွင္သာရိပုတၱရာ အထိမ္းအမွတ္ျပဳ ဆင္းတုကိုလည္း ထုလုပ္ကိုးကြယ္ေကာင္းတာပဲ။ အရွင္သီ၀လိကို ၾကည္ညိဳရင္ အရွင္သီ၀လိ ဆင္းတုေပါ့ ။
တခ်ိဳ႔ အရွင္ဥပဂုတၱ ဆင္းတုေတာ္ေတြဆိုရင္ သက္တမ္းအရ ႏွစ္ေပါင္း ရာခ်ီရွိႏိုင္တယ္။ ဒီသမိုင္း၀င္ အေမြအႏွစ္ကို က်မ္းဂန္နဲ႔ မညီလို႔ သို႔မဟုတ္-ေထရ၀ါဒ မဟုတ္လို႔ ပ်က္ရင္ မျပင္နဲ႔၊ ရွိေနတာကို ဖ်က္ပစ္-ဆိုရင္ အာဖဂန္နစၥတန္က သမိုင္း၀င္ ဗုဒၶဆင္းတုႀကီးကို ဖ်က္ဆီးသူေတြနဲ႔ ဘာထူးဦးမွာလဲ။ အနည္းဆံုးေတာ့ အဲဒီလို (သမိုင္း၀င္) ဆင္းတုေတြဟာ ႏိုင္ငံရပ္ျခားက လူေတြကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္လို႔ မိမိတို႔မွာ ေနရင္းထိုင္ရင္း ဂုဏ္လည္းတက္၊ အျမတ္လည္း ထြက္ႏိုင္တာပဲ။
ေနကို ၾကည့္ေနပံု
အစဥ္အလာ ေျပာဆိုခ်က္အရ အရွင္ဥပဂုတၱ ေနကိုၾကည့္ျပီး ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရာမွာ အဓိပၸါယ္ ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္။ အရွင္ျမတ္ဟာ ၀ိနည္း အင္မတန္ေလးစားလို႔ မြန္းမတိမ္းမီ ဆြမ္းစားျပီးေအာင္ ေနကိုၾကည့္ေနတာ။ ေနာက္တမ်ိဳးက ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေနတုန္း ေနမြန္းတည့္ေနလို႔ မြမ္းမအတိမ္းေအာင္ တန္ခိုးနဲ႔ ေနကို ဖမ္းကိုင္ျပီး ဆြမ္းဘုဥ္းေပးတာ ျဖဟ္ပါတယ္။ ဒီလို နားလည္ထားရင္ အႏွစ္သာရအေနနဲ႔ ႏွစ္သက္စရာ ျဖစ္လို႔ လည္ပင္းေစာင္းႀကီးနဲ႔ ဆင္းတု ဆိုျပီး ဘာမွ ကဲ့ရဲ႔စရာ မရွိပါဘူး။
သဒၶါ၊ ပညာ တူမွ်ရင္ ဆိုင္ကလံုး မုန္တိုင္းကို တားမေပးလို႔ ဆိုျပီး အရွင္ဥပဂုတၱ ဆင္းတုေတာ္ကို အျပစ္မတင္သင့္ပါဘူး။ မိဘဘိုးဘြားေတြ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ဆင္းတုေဆာင္ ပ်က္စီးသြားတာကို ေမြခံထိုက္တဲ့ သားသမီးေတြအေနနဲ႔ ပါ၀င္လွဴဒါန္းျပီး ျပဳျပင္သင့္ပါတယ္။
အရွင္ေကလာသ
ဓမၼာစရိယ၊ B.A. (Philo)
M.A. (Buddhism)
(ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၁၀-ႏို၀င္ဘာလ)
ေလာကပညတၱိက်မ္း
ေအဒီ ၁၁၊ သို႔မဟုတ္-၁၂-ရာစုေလာက္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ သထံုျမိဳ႔ေန အရွင္သဒၶမၼေဃာသမေထရ္ ပါဠိဘာသာနဲ႔ ေရးစီရင္ခဲ့တဲ့ က်မ္းပါ။ ပါဠိ-ျပင္သစ္ ႏွစ္ဘာသာနဲ႔ ၁၉၇၇-ခုႏွစ္က ပဲရစ္ျမိဳ႔မွာ ထုတ္ေ၀တယ္။ မူရင္းျဖစ္တဲ့ သကၠတက်မ္းကေတာ့ ယခုအခါ တရုတ္ဘာသာနဲ႔ပဲ ရွိေတာ့ေၾကာင္း သိရတယ္။ ဒီက်မ္းမွာ အရွင္ဥပဂုတၱမေထရ္က အေသာကမင္းကို ကူညီျပီး သာသနာျပဳပံုကို ဒီလို ေဖာ္ျပပါတယ္။
အေသာကမင္းဟာ ေစတီေပါင္း ရွစ္ေသာင္းေလးေထာင္ကို တည္ျပီးေနာက္ ေစတီပူေဇာ္ပြဲကို က်င္းပဖို႔ ျပင္ဆင္ရာမွာ ပြဲကို မေႏွာင့္ယွက္ႏိုင္ေအာင္ ထိန္းေစာင့္ဖို႔ ျပည့္စံုတဲ့ ရဟႏၲာတပါး ခန္႔အပ္ပါရန္ သံဃာကို ေလွ်ာက္ထားတယ္။ သံဃာက သမုဒၵရာထဲမွာ ရတနာျပာသာဒ္ ဖန္ဆင္းျပီး တပါးတည္း သီတင္းသံုးေနထိုင္တဲ့ အရွင္ဥပဂုတၱမေထရ္ကို ခန္႔အပ္လိုက္တယ္။ ဥပုသ္ျပဳျခင္း စတဲ့ သံဃာ့ကိစၥကို လာေရာက္ မေဆာင္ရြက္လို႔ အျပစ္ေပးတဲ့သေဘာနဲ႔ပါ။
ပါဋလိပုတ္ျမိဳ႔နားက အေသာကမင္း တည္ေဆာက္တဲ့ မဟာေစတီ မီးထြန္းပြဲေတာ္ ပ်က္ေအာင္ မာရ္နတ္က မိုးရြာ၊ ေလတိုက္ လုပ္ျပီး ေႏွာင့္ယွက္တာကို အရွင္ဥပဂုတၱက တားဆီးတယ္။ မာရ္နတ္က ဧရာမ ႏြားႀကီး အသြင္၊ က်ားအသြင္၊ နဂါးအသြင္၊ ဂဠဳန္အသြင္နဲ႔ ဆီမီးတိုင္ေတြကို ဖ်က္ဆီးဖို႔ ေျပးလာတာကို အရွင္ဥပဂုတၱက ႏွစ္ဆႀကီးတဲ့ ကိုယ္ကို ဖန္ဆင္းျပီး မာရ္နတ္ကို ေမာင္းထုတ္တယ္။ ေနာက္ဆံုး အရွင္ဥပဂုတၱဟာ လူအသြင္နဲ႔ ေႏွာင့္ယွက္ဖို႔လာတဲ့ မာရ္နတ္ရဲ႔ လည္ပင္းမွာ ေလာက္ေတြ ျပည့္ေနတဲ့ ေခြးေသေကာင္ပုပ္ တခု ဖန္ဆင္းျပီး ဆြဲေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီေခြးပုပ္ကို အရွင္ဥပဂုတၱမွတပါး မည္သူမွ် မျဖဳတ္ႏိုင္တဲ့အတြက္ (Journey to the West ထဲက ေမ်ာက္မင္း ၀ူခုန္းရဲ႔ ေခါင္းမွာ ဘုရားေလာင္း ရဟန္းမွတပါး မည္သူမွ် ျဖဳတ္မရတဲ့ ေခါင္းေပါင္း စြပ္ေပးလိုက္သလိုပါပဲ) ေနာက္ဆံုး မာရ္နတ္က အရွင္ဥပဂုတၱကို ရွိခိုးေတာင္းပန္ရတယ္၊ မာရ္နတ္ဟာ ဗုဒၶ၀ါဒီ ျဖစ္သြားျပီး ဘုရားဆုကို ပန္တယ္။
(ေလာကပညတၱိ၊ စာ ၂၄၁-၂၆၄)
ဒီက်မ္းအလို မာရ္နတ္ဟာ ဘုရားေလာင္းပါ။
အ၀ိေရာဓိ အျမင္
အေယာနိေသာ မနသိကာရ (မသင့္မတင့္ ႏွလံုးသြင္းမႈ) ျဖစ္ရင္ ကုသိုလ္မျဖစ္ဘူး။ ခပ္ငယ္ငယ္က စာေပ အဖတ္အရႈမ်ားတဲ့ အသက္ ၆၀-ေလာက္ ဒကာႀကီးတေယာက္နဲ႔ ဆံုဖူးတယ္။ သူက ဘုန္းႀကီးေနတဲ့ ေက်ာင္း၀င္းထဲက အရွင္ဥပဂုတၱ ေက်ာင္းေဆာင္ကို ဖ်က္ပစ္ဖို႔ ဆရာေတာ္ကို အၾကံေပးတယ္။ ဆရာေတာ္က လက္မခံဘူး။
ဘုန္းႀကီးရဲ႔ အျမင္အရ တခ်ိန္က အနည္းဆံုး အရွင္ဥပဂုတၱဘြဲ႔ေတာ္နဲ႔ တန္ခိုးဣဒၶိပါဒ္ရွိတဲ့ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ ရဟႏၲာႀကီးတပါး ဧကန္ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီ ရဟႏၲာႀကီးကို ရည္ညႊန္းျပီး ကိုးကြယ္တဲ့ ျမန္မာတို႔ရဲ႔ အစဥ္အလာဟာ သူ႔အသက္ကိုသတ္ျပီး အလွဴေပးတာ၊ ယဇ္ပူေဇာ္တာမ်ိဳးလို ဆိုးသြမ္းတာမွ မဟုတ္ဘဲ။ တည္ရွိျပီး အစဥ္အလာေကာင္းကို ဘာလို႔ ဖ်က္ပစ္မလဲ။ ကိးကြယ္ေကာင္းပါတယ္။ အရွင္သာရိပုတၱရာကို ၾကည္ညိဳရင္ အရွင္သာရိပုတၱရာ အထိမ္းအမွတ္ျပဳ ဆင္းတုကိုလည္း ထုလုပ္ကိုးကြယ္ေကာင္းတာပဲ။ အရွင္သီ၀လိကို ၾကည္ညိဳရင္ အရွင္သီ၀လိ ဆင္းတုေပါ့ ။
တခ်ိဳ႔ အရွင္ဥပဂုတၱ ဆင္းတုေတာ္ေတြဆိုရင္ သက္တမ္းအရ ႏွစ္ေပါင္း ရာခ်ီရွိႏိုင္တယ္။ ဒီသမိုင္း၀င္ အေမြအႏွစ္ကို က်မ္းဂန္နဲ႔ မညီလို႔ သို႔မဟုတ္-ေထရ၀ါဒ မဟုတ္လို႔ ပ်က္ရင္ မျပင္နဲ႔၊ ရွိေနတာကို ဖ်က္ပစ္-ဆိုရင္ အာဖဂန္နစၥတန္က သမိုင္း၀င္ ဗုဒၶဆင္းတုႀကီးကို ဖ်က္ဆီးသူေတြနဲ႔ ဘာထူးဦးမွာလဲ။ အနည္းဆံုးေတာ့ အဲဒီလို (သမိုင္း၀င္) ဆင္းတုေတြဟာ ႏိုင္ငံရပ္ျခားက လူေတြကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္လို႔ မိမိတို႔မွာ ေနရင္းထိုင္ရင္း ဂုဏ္လည္းတက္၊ အျမတ္လည္း ထြက္ႏိုင္တာပဲ။
ေနကို ၾကည့္ေနပံု
အစဥ္အလာ ေျပာဆိုခ်က္အရ အရွင္ဥပဂုတၱ ေနကိုၾကည့္ျပီး ဆြမ္းဘုဥ္းေပးရာမွာ အဓိပၸါယ္ ႏွစ္မ်ိဳးရွိတယ္။ အရွင္ျမတ္ဟာ ၀ိနည္း အင္မတန္ေလးစားလို႔ မြန္းမတိမ္းမီ ဆြမ္းစားျပီးေအာင္ ေနကိုၾကည့္ေနတာ။ ေနာက္တမ်ိဳးက ဆြမ္းဘုဥ္းေပးေနတုန္း ေနမြန္းတည့္ေနလို႔ မြမ္းမအတိမ္းေအာင္ တန္ခိုးနဲ႔ ေနကို ဖမ္းကိုင္ျပီး ဆြမ္းဘုဥ္းေပးတာ ျဖဟ္ပါတယ္။ ဒီလို နားလည္ထားရင္ အႏွစ္သာရအေနနဲ႔ ႏွစ္သက္စရာ ျဖစ္လို႔ လည္ပင္းေစာင္းႀကီးနဲ႔ ဆင္းတု ဆိုျပီး ဘာမွ ကဲ့ရဲ႔စရာ မရွိပါဘူး။
သဒၶါ၊ ပညာ တူမွ်ရင္ ဆိုင္ကလံုး မုန္တိုင္းကို တားမေပးလို႔ ဆိုျပီး အရွင္ဥပဂုတၱ ဆင္းတုေတာ္ကို အျပစ္မတင္သင့္ပါဘူး။ မိဘဘိုးဘြားေတြ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ဆင္းတုေဆာင္ ပ်က္စီးသြားတာကို ေမြခံထိုက္တဲ့ သားသမီးေတြအေနနဲ႔ ပါ၀င္လွဴဒါန္းျပီး ျပဳျပင္သင့္ပါတယ္။
အရွင္ေကလာသ
ဓမၼာစရိယ၊ B.A. (Philo)
M.A. (Buddhism)
(ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၁၀-ႏို၀င္ဘာလ)
0 comments:
Post a Comment