*သဒၶါပညာ ညီေစ မွ်ေစ*
သဒၶါလြန္ကဲ ပညာနည္းျခင္း အျပစ္
အထူးအားျဖင္႔ သဒၶါႏွင္႔ ပညာ၊ ဝီရိယႏွင္႔ သမာဓိတို႔၏ ညီမွ်ျခင္းကို ပညာရွိတို႔ ခ်ီးမြမ္းၾကတယ္။ သဒၶါအားႀကီးၿပီး ပညာနည္းရင္ ဥာဏ္ျဖင္႔ သက္ဝင္ယုံၾကည္ၿပီး ၾကည္ညိဳတတ္မႈ မရွိပဲ အခ်ည္းႏွီး အက်ိဳးမရွိေသာ ၾကည္ညိဳျခင္းမ်ိဳးျဖင္႔ ၾကည္ညဳိတတ္တယ္။ မၾကည္ညိဳထိုက္ေသာ ဝတၳဳမ်ား၌ ၾကည္ညိဳတတ္တယ္။
ဒါတြင္မက ပညာနည္းတဲ႔ သဒၶါႀကီးရွင္ဟာ ဘုရားရွင္ကို ပူေဇာ္ရာ စသည္မွာလည္း ဂုဏ္ေတာ္ေတြထဲ အသိမေရာက္ ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ ေလာက္မွာသာ အာရုံေရာက္ၿပီး ၾကည္ညိဳမႈ မေလးနက္ပဲ ရွိတတ္ပါေသးတယ္။ တရားေတာ္ အရာမွာလည္း တကယ္မြန္ျမတ္တဲ႔ တရားအစစ္ တရားျမတ္တို႔၏ ဂုဏ္ေတာ္ကို အာရုံမျပဳတတ္၊ ျပဳရမွန္းပင္ မသိဘဲ အေဟာတရား အေျပာတရားေလာက္သာ တရားထင္ၿပီး အျမင္မလွ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ သံဃာၾကည္ညိဳရာမွာလည္း ထို႔အတူပဲ ဂုဏ္ေတာ္ကို မမွန္းတတ္၊ ပုဂၢဳိလ္မွ်ေလာက္မွာသာ စိတ္ေရာက္ၿပီး တဏွာေပမ မကင္းတဲ႔ ၾကည္ညိဳျခင္းမ်ိဳးသို႔ ေရာက္သြားတတ္တယ္။
ဒါနျပဳရာမွာလည္း ဘုရားရွင္အလိုက် ဒါနမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္ ေဆးမွားလို႔ျဖစ္လာတဲ႔ ေရာဂါကဲ႔သို႔ ကုစား ခက္လွသတဲ႔၊ စိတ္ျဖစ္မလွဴတတ္၊ ဝိဝ႗နိႆိတျဖစ္ေအာင္ စိတ္မထားတတ္ ပကာသန အေက်ာ္အေစာေတြ လိုလားတဲ႔ စိတ္ထားေတြဝင္လာ အကုသိုလ္ၿခံရံလာနဲ႔ အက်ိဳးရသင္႔သေလာက္ မရပဲရွိတတ္ပါတယ္။ ထို႔အတူ သီလေဆာက္တည္မႈ စသည္မွာလည္း တကယ္႔သီလျဖစ္ေအာင္ မရည္ရြယ္တတ္ စိတ္မထားတတ္လို႔ အျမတ္ ရသင္႔သေလာက္ မရဘဲ ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ သဒၶါအားႀကီး ပညာနည္းလွ်င္ ကုသိုလ္အရာမွာ အက်ိဳး ရသင္႔သေလာက္မရ မရတဲ႔အျပင္ အျပစ္ေတြပင္ ျဖစ္လာတတ္ပါေသးတယ္။
ပညာလြန္ကဲ သဒၶါနည္းျခင္း၏ အျပစ္
ပညာအားႀကီးၿပီး သဒၶါနည္းသူအဖို႔ စင္းလဲေကာက္က်စ္တဲ႔ဘက္ သက္ေရာက္သြားတတ္တယ္။ ေဆးေၾကာင္႔ျဖစ္တဲ႔ ေရာဂါရရုံမွ်ျဖင္႔ ကုသုိလ္ျဖစ္တယ္လို႔ လြန္ေျပးသြားၿပီး၊ ဒါနစသည္ မျပဳဘဲ ငရဲ၌ျဖစ္ရတတ္တယ္။ စိတ္ျဖစ္ရုံနဲ႔ ကုသုိလ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ လွဴဖြယ္ဝတၳဳမပါပဲ စိတ္ထဲက လွဴရုံ (သို႔မဟုတ္) သူမ်ားအလွဴ ဝမ္းေျမာက္ရုံနဲ႔ ဒါနျဖစ္တယ္၊ စသည္ျဖင္႔ အေၾကာင္း အတုအေယာင္ေတြနဲ႔ အလွည္႔စားခံရၿပီး အႀကံဆန္းေတြ ႀကံလာတယ္။ စိတ္ေကာင္းထားၿပီးတာပဲ သီလေစာင္႔ဖို႔မလို စသည္ျဖင္႔ တျခား ကုသိုလ္ေတြကိုလည္း စိတ္နဲ႔ပဲ စကားေျပာၿပီး ပစ္တတ္တယ္။
ဒီလိုပုဂၢဳိလ္မ်ိဳးဟာ ႏူးည႔ံေပ်ာ႔ေပ်ာင္း စိတ္ေကာင္းကေလးေတြကို သဒၶါအေစး ေျခာက္ခန္း ၾကမ္းတမ္းတဲ႔ ေတြးေတာ ခံယူခ်က္က လုယက္ဖ်က္ဆီးထားၿပီး ျဖစ္ေလေတာ႔ ပညာရွိတို႔စကားကို မလိုက္နာႏိုင္ပဲ ရွိေတာ႔တယ္။ ဘယ္လိုပင္ သေဘာယုတၱိက်မ္းအရွိနဲ႔ ေျပာျပေပမယ္႔ သေဘာက် နားလည္မႈ မရွိႏိုင္ေတာ႔။ ဒါေၾကာင္႔ပဲ ေဆးမွားတဲ႔ ေရာဂါလို အကုရခက္ေၾကာင္း မိန္႔ဆိုၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
သဒၶါနဲ႔ ပညာ မွ်လွ်င္ေတာ႔ ၾကည္ညိဳသင္႔တဲ႔ အရာမွာသာ ၾကည္ညိဳတတ္၊ ျပဳသင္႔တဲ႔ ကုသိုလ္ေတြ ျပဳတတ္၊ ျပဳတဲ႔အခါလည္း အက်ိဳးရွိေအာင္ အျမတ္ရေအာင္ ျပဳတတ္ပါတယ္ ။
သေျပကန္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ေဗာဇၩင္ခုနစ္ပါး တရားျမတ္ရတနာက်မ္းစာမွ
ကိုႏိုင္လင္းဦး စာစီစာ႐ုိက္ ပူေဇာ္သည္။
ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား
0 comments:
Post a Comment