ငဲ့ၾကည့္လိုက္ပါ

လူအမ်ားစုတို႔သည္ အေပါင္းအသင္းႏွင့္ေပ်ာ္တတ္ၾကသည္၊ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ သျဖင့္ ေနရမည္ကို စိုးရိမ္ပူပန္ၾကသည္၊ ဇနီးမယား သမီးသားမ်ားျဖင့္ သုိက္သုိက္၀န္း၀န္း အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ေနလိုၾကသည္၊ အိမ္ေထာင္ အိမ္ရာ ထူေထာင္ျခင္းတည္းဟူေသာ “ေထာင္”၌ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတတ္ၾကသည္၊ သံေယာဇဥ္ေႏွာင္ႀကိဳးထပ္ထပ္ ခ်ည္ေႏွာင္ရစ္ပတ္မႈ အေပၚ အျပစ္မျမင္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခုံမင္ စြဲလမ္းလ်က္ ရွိၾကသည္။

အယုအယ အႏုအရြ သမုဒယ အလွအပမ်ားအေပၚ အရသာေတြ႔ၾကသည္၊ အေမႊးအႀကိဳင္ ေကာင္းေပ့ဟူသမွ်ကို လိုလားေတာင့္တၾကသည္၊ အလွကုန္ပစၥည္း ဆန္းဆန္း နာမည္ႀကီး အ၀တ္အစားမ်ားႏွင့္ ေနာက္ဆုံးေပၚလူသုံးကုန္ ပစၥည္းမ်ိဳးစုံတို႔ကို ရလိုၾကသည္။ အသစ္သစ္ တို႔ေပၚလာသမွ် အသစ္ကို ခုံမင္စြဲလမ္းကာ အေဟာင္းအေဟာင္းတို႔ကို ပယ္ခြါ စြန္႔လႊတ္လို ၾကသည္၊ တစ္ခုႏွင့္ မတင္းတိမ္၊ ႏွစ္ခု, သုံးခုမကမ်ားႏိုင္သမွ် မ်ားမ်ားရေအာင္ ရွာေဖြၾကသည္၊ ေရႊတြဲေလာင္း ေငြတြဲေလာင္းဘ၀မ်ိဳးေနခ်င္ၾကသည္၊ စိန္ေရႊရတနာ ေက်ာက္သံ ပတၱျမား လက္၀တ္ရတနာမ်ား ဆင္ျမန္းလိုၾကသည္၊ ေငြကို ေဖာေဖာသီသီ သုံးႏိုင္ေသာ သူမ်ားကို အားက်ၾကသည္၊ ေနာက္ေနာင္ဘ၀မ်ားတြင္လည္း လူေနမႈ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားေသာ ဘ၀မ်ားကို လိုလားေတာင့္တၾကသည္၊ နတ္စည္းစိမ္ ခ်မ္းသာမ်ားခံစား စံစားလိုၾကသည္။

ဤလူ႔သဘာ၀မွာ ယခုေခတ္ ကာလမွာသာ ထင္ရွားသည္မဟုတ္ပါ၊ ေရွးကလည္း ရွိခဲ့၊ ယခုလည္းရွိဆဲ၊ ေနာင္လည္း ရွိေနဦးမည္ျဖစ္ေသာ သေဘာတရားတစ္ခုပါေပ၊ စိတ္အလိုက် လႊတ္ထားသူမ်ားတြင္ ဤတရားမ်ား ျခယ္လွယ္ေနၾကေသာ္လည္း၊ စိတ္ကို တတ္ႏိုင္သမွ် ထိန္းခ်ဳပ္သူမ်ားမွာ ယင္းသေဘာမ်ား၊ တစ္စ တစ္စ ပါးလႊာလာသည္ကို ေတြ႔ရသည္၊ စိတ္ကို အစြမ္းကုန္ ျပဳျပင္ ပုံသြင္းၿပီး ဘုရား ရဟႏၱာမ်ားမွာမူ ယင္းအလိုဆႏၵမ်ားကို အၿပီးျပတ္ သုတ္သင္ၿပီး ျဖစ္သည္။

အလိုဆႏၵ ရွိေသးသူမ်ားသည္ မိမိတို႔၏ အလိုဆႏၵ ျပည့္၀ေစရန္အတြက္ နည္းမ်ိဳးစုံျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ၾကသည္၊ ေအာင္ျမင္ တိုးတက္ေရးအတြက္ နည္းလမ္းေကာင္းမ်ား ေမးျမန္းၾကသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ လူ႔ခ်မ္းသာ နတ္ခ်မ္းသာမ်ားကို ေတာင့္တကာ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ မ်ားကို ဆည္းပူး စုေဆာင္းၾကသည္၊ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာမ်ား ရရွိရန္ မိမိတို႔ အားသန္ရာ ဘုရား, နတ္ႏွင့္ ထာ၀ရ ဖန္ဆင္းရွင္ႀကီးမ်ားထံတြင္ တဖြဖြ ဆုေတာင္းေနၾကသည္။

ျမတ္စြာဘုရား သတ္ေတာ္ထင္ရွား ရွိစဥ္အခါက ျမတ္စြာဘုရားထံ ခ်ဥ္းကပ္ကာ ေလာကီစည္း စိမ္ခ်မ္းသာ၊ ေလာကုတၱရာ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ ရရွိေရး နည္းလမ္းမ်ား ေလွ်ာက္ထား ေမးျမန္း ခဲ့ၾကသည္။ ထုိသို႔ေမးျမန္းသူမ်ားထဲတြင္ သာသနာေတာ္ကို သက္၀င္ယုံၾကည္ သူမ်ားရွိ သကဲ့သို႔ သာသနာပျဗဟၼဏမ်ားသည္လည္း ပါ၀င္ခဲ့သည္၊ အခ်ိဳ႕မွာ အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္ အားထားသျဖင့္ ေမးျမန္း ေလွ်ာက္ထားၾကေသာ္လည္း၊ အခ်ိဳ႕မွာ စူးစမ္းလိုစိတ္, ပညာစမ္း လိုစိတ္,အျငင္းပြားလိုစိတ္ျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ၾကသည္လည္း ရွိသည္။

ျမတ္စြာဘုရား ေကာသလတိုင္း ေ၀ဠဳဒြါရရြာသို႔ ေရာက္ေတာ္မူစဥ္က ေ၀ဠဳဒြါရရြာသား မ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဂုဏ္သတင္း မ်ိဳးစုံတို႔ကို ၾကားသိရေသာအခါ ျမတ္စြာဘုရားထံ ခ်ဥ္းကပ္လာၾကသည္၊ ထိုရြာသူရြာသားမ်ားသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား အခ်ိဳ႕လည္း ရွိခိုးၾက၏၊ အခ်ိဳ႕လည္း ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ စကားစျမည္ေျပာဆို ေလွ်ာက္ထားၾကသည္၊ အခ်ိဳ႕လည္း လက္အုပ္ခ်ီကာ ထိုင္ေနၾကသည္၊ အခ်ိဳ႕လည္း ဆိတ္ဆိတ္ေနကာ ထိုင္ေနၾကသည္။

ေ၀ဠဳဒါြရပုဏၰားႏွင့္ ရြာသားမ်ားက ေလွ်ာက္ထားသည္ “အရွင္ေဂါတမ…. အကြ်ႏုိပ္တို႔သည္ သားမယားတို႔ျဖင့္ က်ဥ္းေျမာင္းေသာ အိမ္ရာ၌ ေနလိုၾကပါကုန္၏၊ ကာသိတိုင္းထြက္ စႏၵကူး ကို သုံးေဆာင္လို ခံစားလိုၾကပါကုန္၏၊ ပန္းနံ႔သာ ျခယ္ျခင္း၊ လိမ္းျခင္း ျပဳလိုၾကပါကုန္၏၊ ေရႊေငြကို လက္ခံသာယာလိုၾကပါကုန္၏၊ ေသလွ်င္ နတ္ျပည္သုိ႔ေရာက္ရပါလို၏၊ ဤသို႔ အလိုဆႏၵရွိေသာ အကြ်ႏုိပ္တို႔၏ အလိုဆႏၵအတိုင္း ျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ေသာ အျခင္းအရာျဖင့္ တရားေတာ္ကို ေဟာေတာ္မူပါ အရွင္ေဂါတမ” ဟု ျမတ္စြာဘုရား၏ အႏြယ္ေတာ္အမည္ကို ေခၚေ၀ၚလုိက္ျခင္းျဖင့္ ထိုသူတို႔သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ မ်ား မဟုတ္ၾကေသးသည့္ အခ်က္မွာ ထင္ရွားလွပါသည္။

လူတိုင္း လူတိုင္းသည္ အသက္ရွင္လိုၾကသည္၊ မေသလိုၾက၊ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနလိုၾကသည္၊ ဆင္းရဲရမည္ကို စက္ဆုပ္ ရြံ႕မုန္းၾကသည္၊ မည္သူ႔ကို မည္မွ်ပင္ အသက္ေပး၍ခ်စ္ပါသည္ဟု ဆိုဆို အမွန္တကယ္ မိမိကိုယ္ကို အခ်စ္ဆုံးပင္ျဖစ္သည္၊ ထိုသို႔အသက္ရွင္ခ်င္,မေသခ်င္, ခ်မ္းသာခ်င္ေသာသူသည္ အသက္ခံရမည္ကို စိုးရိမ္ပူပန္ေပမည္၊ မိမိ၏ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ကို လုံၿခံဳသမွ် လုံၿခဳံေအာင္အစြမ္းကုန္ ေဆာင္ရြက္ၾကသည္၊ မိမိနည္းတူ သူတစ္ပါး လည္း အသက္ရွင္လို၊ မေသလို၊ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနလိုသည္၊ မိမိမႏွစ္သက္သည္ကို သူတစ္ ပါးလည္း ႏွစ္သက္မည္မဟုတ္၊ ထိုသို႔ျဖစ္ပါလွ်င္ မိမိမွာ မိမိ၏အသက္ကို စိုးရိမ္ ေၾကာင့္ၾက ေနခ်ိန္တြင္ သူတစ္ပါးကို သက္ျဖတ္ ညွင္းဆဲေနမည္ဆိုပါက မတရားရာေရာက္ေပသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးအေပၚ ကိုယ္ခ်င္းစာကာ သတ္ျဖတ္ ညွင္းဆဲမႈမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရသည္။

လူတိုင္းလူတိုင္းသည္ မိမိပိုင္ဆိုင္ေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာအေပၚ မက္ေမာတြယ္တာေလ့ရွိၾကသည္၊ မိမိပစၥည္းဥစၥာ ဆုံးရႈံး ပ်က္စီးရမည္ကို မလိုလား မႏွစ္သက္ႏိုင္ၾက၊ မိမိပိုင္ ပစၥည္းမ်ား ခိုး၀ွက္ လုယူ မခံရေအာင္ အတတ္ႏိုင္ဆုံး လုံၿခဳံစြာသိမ္းဆည္းၾကသည္၊ ထိန္းသိမ္းၾကသည္၊ မိမိနည္းတူ သူတစ္ပါးမွာလည္း ယင္းတို႔ပိုင္ဆိုင္ေသာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ား ခိုး၀ွက္လုယူမႈကို ေက်နပ္ႏွစ္သက္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ၊ ေခြ်းႏွဲစာျဖင့္ ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ ရွာေဖြ ရရွိထားေသာ ရွိစု မဲ့စုကေလးမ်ားကို ခိုး၀ွက္လုယူခံရလွ်င္ ရတတ္မေအး ျဖစ္ၾကရရွာလိမ့္မည္၊ မိမိပိုင္ ဥစၥာ မ်ားကို လုံၿခဳံစြာ ထုပ္ပိုး သိမ္းဆည္းထားကာ သူတစ္ပါးပစၥည္းကို မတရား ရယူလိုလွ်င္ကား အတၱဖတ္ရာ ေရာက္ေပသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးအေပၚ ကိုယ္ခ်င္းစာကာ ခိုး၀ွက္ လုယူမႈမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရသည္။

ကိုယ့္မိသားစုေလးတစ္ခု ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ေနခ်င္စိတ္ရွိၿပီး သူတစ္ပါးတို႔၏ အိမ္ယာတို႔မွာ ပ်က္စီးယိုယြင္းေစမယ့္ လိင္ေဖာက္ျပန္မႈမ်ိဳးကို မိမိကျပဳလုပ္မိလွ်င္ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့တဲ့ မိသားစုဘ၀ေလး မိမိေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားႏိုင္သည္ကိုလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာပါ ငဲ့ၾကည့္လိုက္ပါ။ တစ္ပါးသူကုိ နစ္နာေစတဲ့စကား၊ ညီညြတ္မႈကို ပ်က္ျပားေစတဲ့ ကုန္းတုိက္စကား၊ ၾကမ္းတမ္း ခက္ထန္တဲ့ စကားေတြကို ကိုယ္တိုင္လည္း မၾကားလို မနာလိုသလို သူတစ္ပါးအေပၚ မွာလည္း သာယာေအးျမတဲ့စကာမ်ိဳး ငဲ့ၾကည့္လိုက္ပါ။

ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ကို နာယူရေသာေ၀ဠဳဒါြရ ရြာသားတို႔သည္ တရာေတာ္အေပၚ မ်ားစြာႏွစ္သက္ ေက်နပ္သြားၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ တရားေတာ္အဆုံးမွာ ရတနာသုံးပါးကို ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ၾကသည္၊ တရားနာယူၿပီးမွသာ ဗုဒၶဘာသာကို သက္၀င္ယုံၾကည္သူမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္၊ ထိုေန႔မွစ၍ အသက္ထက္ဆုံး ကိုးကြယ္ေသာ ဥပသကာ၊ ဥပသိကာမမ်ား အျဖစ္ မွတ္ယူေတာ္မူရန္ ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္ထားၾကသည္။

တကယ္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ္ေပ်ာ္ရႊင္သလို တစ္ပါးသူ ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္တာ၊ ကိုယ္ခ်မ္းသာေစခ်င္သလုိ သူတစ္ပါးခ်မ္းသာေစခ်င္တဲ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတဲဲ့ ငဲ့ၾကည့္မႈမ်ိဳး လူတိုင္း ထားတတ္သြားမယ္ဆိုရင္ ေလာကႀကီးသာယာလွပေေနမွာပါ။ အဲလုိမွ ကိုယ္ခ်င္းစာ ငဲ့ကြက္မႈ မ်ိဳး မထားတတ္ဘူးဆိုရင္ျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား အနမတဂၢသုတ္မွာ ေဟာေတာ္မူခဲ့တဲ့.. “ရဟန္းတို႔ ဤမွ်ရွည္လ်ားေသာ သံသရာႀကီးအတြင္းမွာ အမိ၊ အဖ၊ ညီအစ္ကို၊ ေမာင္ႏွမ၊ သားသမီး မေတာ္စပ္ခဲ့ဖူးေသာ ပုဂၢိဳလ္မရွိ”ဆိုတာကို ႏွလုံးသြင္းဆင္ျခင္လုိက္ပါ။

ဖိုးတာေတ(နံသာေျမ)