ျငိမ္းခ်မ္းေရးစိတ္ဓာတ္

အပိုင္း(၁)

14th August 2009

"An eye for an eye
A tooth for a tooth."

ခပ္ျပင္းျပင္းစိတ္ရွိသူတို႔က “မ်က္လံုးတစ္ဖက္အတြက္ မ်က္လံုး” “သြားတစ္ေခ်ာင္းအတြက္ သြားတစ္ေခ်ာင္း” ဟူေသာ လက္စားေခ်အယူအဆကို ခံယူၾကသည္။ အခ်ိန္၊ အခါ၊ အသက္အရြယ္၊ အေျခအေနတစ္ရပ္သည္ အယူအဆတို႔ကို အခါအားေလ်ာ္စြာ အေျပာင္းအလဲျပဳ၏။ အရာအားလံုးသည္ တစ္သမတ္သေဘာမရွိ၊ “မတည္ျမဲျခင္း” ဟူသည္သာ မွန္ကန္ေသာသေဘာရွိသည္။

အိႏၵိယႏိုင္ငံကို လြတ္လပ္ေရးၾကိဳးပမ္းစဥ္ကာလက လြတ္လပ္ေရး၏ ဖခင္ၾကီးဟု တင္စားခံရသည့္ မဟတၱမဂႏၵီၾကီးသည္ "Non-violence" ဟူသည့္ အၾကမ္းမဖက္သည့္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းစဥ္ အယူအဆတစ္ရပ္ျဖင့္ ျဗိတိသွ်တို႔ကို ေတာ္လွန္ခဲ့သည္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုး၏ ခ်စ္ခင္၊ ေလးစား၊ ၾကည္ညိဳမႈတို႔မွ ရရွိလာေသာ ဂႏၵီၾကီး၏ Personal Power သည္ Constitutional Power, Authority Power, Military Power စေသာ အဘက္ဘက္ကျပည့္စံုသည့္ Multi Power ပိုင္ရွင္ ျဗိတိသွ်တို႔ကို တြန္းလွန္ႏိုင္ခဲ့သည္။ အိႏၵိယတို႔ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့၏။ သင္ခန္းစာတစ္ရပ္မွာ Multi Power ကို Personal Power က ျပည္သူ႔အား People Power အျဖစ္ ေအာင္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ အိႏၵိယ၏ ပထမဆံုး ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္မွာ ေနရူးျဖစ္လာသည္။ ဂႏၵီၾကီးသည္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ေနရူး၏ ဆရာလည္းျဖစ္သည္။

ျဗိတိသွ်တို႔ကို ေအာင္ႏိုင္ခဲ့ျပီးေသာ္လည္း ဂႏၵီၾကီးက သူ၏အယူအဆကို မေျပာင္းလဲခဲ့။ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ကို ေျပာၾကားခဲ့ေသာ သူ႔စကားမွာ မွတ္သားဖြယ္ရာေကာင္းသည္။

"If an eye for an eye and a tooth for a tooth, then soon the world becomes blind and toothless."

ရင့္က်က္ေသာ၊ အမွန္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးစိတ္ဓာတ္ရွိေသာ၊ ႏိုင္ငံေကာင္းက်ိဳးတစ္ခုတည္းကိုသာ Mission အျဖစ္ေဆာင္ရြက္ေသာ ဒႆနျဖစ္သည္။

“မ်က္လံုးတစ္လံုးအတြက္ မ်က္လံုး၊ သြားတစ္ေခ်ာင္းအတြက္ သြားတစ္ေခ်ာင္းနဲ႔သာ လက္စားေခ်ၾကစတမ္းဆိုရင္ ကမၻာၾကီးဟာ မ်က္လံုးေတြကန္းျပီး သြားေတြရွိၾကေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး”

ျမင့္ျမင့္ၾကံ၊ ျမင့္ျမင့္ပ်ံ၊ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ၾကမည့္သူမ်ား မပစ္ပယ္သင့္ေသာ အယူအဆျဖစ္သည္။


ေဒါက္တာေနဇင္လတ္

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပေပးပါမည္။)

Posted by The Bliss Of Emancipation at 1:31 AM 0 comments Links to this post

Read more...

ျငိမ္းခ်မ္းေရး အခြင့္အလမ္းတစ္ရပ္ ေပးပါ , စစ္သုိ့ မသြားပါနဲ့

သည္းမခံႏုိင္မႈဟာ ၾကီးမားတဲ့အစိတ္အပုိင္းတစ္ရပ္သုိ့ ေရာက္ရွိသြားတဲ့အခါ၊ စစ္မက္အတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားဟာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးရဲ့မြန္ျမတ္သန့္စင္မႈထက္ ပုိမုိၾကီးက်ယ္လာတဲ့အခါ အဲဒီလုိအခါမ်ားမွာ စစ္ပြဲမ်ား ေပၚေပါက္လာပါတယ္။ အသက္ရွင္ေနထုိင္ရျခင္းရဲ့ တန္ဖုိးကုိ သိနားလည္မႈမ်ား ပ်က္ျပားဆုံးရႈံးသြားတဲ့အခါ ဒီအခါမ်ားမွာ စစ္ပြဲမ်ား ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ ကမၻာ့ေခါင္းေဆာင္မ်ားဟာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ သယ္ေဆာင္ျဖန့္ျဖဴးဖုိ့ ၾကဳိးစားၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လဲ ဒါဟာ အဖြဲ့အစည္းမ်ားဆုိင္ရာ ကိစၥတစ္ခုေတာ့ မဟုတ္ပါ။ စစ္ပြဲမ်ားကုိ စတင္တဲ့ လူသားသတၱ၀ါမ်ားရဲ့ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ပြဲတစ္ခုဟာ ျပင္ပမွာ စတင္ျခင္းမတုိင္းမီ အတြင္းမွာ စတင္ပါတယ္။

အတြင္းကစစ္ပြဲဟာ အႏၱရာယ္ မ်ားလြန္းပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ အဲဒါဟာ လုံးလုံးမျငွိမ္သက္ႏုိင္တဲ့ မီးတစ္ခု ျဖစ္ေနလုိ့ပါ။ အတြင္းမွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ တုိက္ဆုိင္ၾကဳံေတြ့ရျခင္း မရွိၾကတဲ့အတြက္ စစ္ပြဲမ်ားစြာ တုိက္ခုိက္ေနၾကပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ အဲဒါကုိ ဖြင့္ဟဖုိ့ လမ္းဖြင့္ ေပးမထားလုိ့ပါ။

အက်ြႏု္ပ္တုိ့ဟာ တစ္စုံတစ္ခုကုိ ရွာေဖြေနပါတယ္။ ဒါကုိ အက်ြႏု္ပ္တုိ့က ေအာင္ျမင္မႈ၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရး၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရား၊ ဒါမွမဟုတ္ ျငိမ္သက္မႈလုိ့ ေခၚႏုိင္ပါတယ္။ ဒါဟာ မျခားနည္းတူအရာမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ဟာ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ အလုိရွိတဲ့အရာမ်ားကုိ ေကာင္းစြာမသိရွိၾကတဲ့အခါ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ရွာေဖြေနတဲ့အရာမ်ားမွာ အမည္နာမ မ်ားစြာ ရွိလာပါေတာ့တယ္။

အက်ြႏ္ုပ္တုိ့ လုိအပ္တဲ့အရာကုိ ရွာေဖြဖုိ့ အက်ြႏု္ပ္တုိ့၀န္းက်င္ကုိ ၾကည့္ရပါမယ္။ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ ရွာေဖြေနတဲ့အရာဟာ ဘယ္ေနရာမွာ ရွာေဖြရမယ္ဆုိတာ သိရွိဖုိ့ ပထမဆုံးအေနနဲ့ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ဟာ အဲဒါေတြ့ရွိႏုိင္တဲ့ေနရာကုိ ကုိယ္တုိင္ စုံစမ္းဖုိ့ လုိအပ္ပါတယ္။ အတြင္းကုိ ရႈ့ၾကည့္ဖုိ့ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ စဥ္းစားျပီးျပီလား?

အသက္ရွင္ေနထုိင္ျခင္းဟာ လြယ္ကူတဲ့ လုပ္ငန္းတာ၀န္တစ္ရပ္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ အထူးသျဖင့္ အဲဒါနဲ့ပတ္သက္လုိ့ အေကာင္းဆုံးကုိ လုိခ်င္တယ္ဆုိယင္ပါ။ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ဟာ အဲဒီအရာကုိ တူးေဖာ္ၾကည့္ရပါမယ္။ တူးေဖာ္ၾကည့္ျခင္းဟာ တကယ္ေတာ့ ခက္ခဲပါတယ္။ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ လုိအပ္တဲ့အရာမ်ားကုိ ထုတ္ယူျပီး က်န္ရွိတဲ့ မလုိအပ္တာေတြကုိ ခ်န္ထားရပါမယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ တူးေဖာ္ၾကည့္ခ်င္တယ္ဆုိယင္ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ဟာ တန္ဖုိ့ရွိတဲ့အရာမ်ားကုိ ရွာေဖြရယူျပီး တန္ဖုိးမဲ့ အရာမ်ားကုိေတာ့ စြန့္ပစ္ခဲ့ရပါမယ္။ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ ရွာေဖြေနတဲ့အရာမ်ားဟာ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ရဲ့ျပင္ပမွာ မဟုတ္ဘဲ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ရဲ့ အတြင္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ အျမဲတမ္းရွိခဲ့ျပီး ျဖစ္သလုိ့ ေနာင္မွာလဲ တစ္ေလွ်ာက္လုံး ရွိေနဆဲ ျဖစ္မွာပါ။

တင့္တိမ္ေရာင့္ရဲေက်နပ္မႈဟာ ေကာင္းတယ္ဆုိေပမယ့္ ဒါဟာ ရုတ္တရက္ျဖစ္လာတာ တစ္ခု မဟုတ္သလုိ ျငိမ္းခ်မ္းေရးက ေကာင္းတယ္ဆုိရာမွာလည္း မေတာ္တဆ တုိက္ဆုိင္မႈတစ္ခုေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ ဤေနရာမွာပင္ ရွိႏွင့္ခဲ့ျပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ လူသားသတၱ၀ါအားလုံးရဲ့ႏွလုံးသားမွာ တည္မွီေနတဲ့အရာပါ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ သုံးေဆာင္ခံစားရမယ့္အရာ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ြႏု္ပ္တုိ့မွာရွိတဲ့ မယုံၾကည္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ တကယ္ထူးျခားတဲ့ပါ၀ါမ်ားစြာထဲက တစ္ခုကေတာ့ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ ခံစားသုံးေဆာင္ႏုိင္တဲ့အရာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီခံစားသုံးေဆာင္မယ့္ပါ၀ါရဲ့ေရွ့က ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ေနရာတက်ထားတဲ့အခါ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ သုံးေဆာင္ခံစားရပါတယ္။ ေက်းဇူးတရား၊ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ စာနာနားလည္မႈမ်ား ျဖည့္ဆည္းေပးဖုိ့ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ဟာ ဒီေနရာမွာပဲ ရွိပါတယ္။ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ဟာ အလြန္ေမွာင္မုိက္ေနတဲ့ညမွာေတာင္ အရမ္းထြန္းလင္းေတာက္ပတဲ့ မီးအိမ္ကုိ အတြင္းသုိ့ ကုိင္ေဆာင္သယ္ယူလာပါတယ္။ အဲဒါဟာ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ရဲ့ကမၻာကုိ အလင္းေရာင္နဲ့ ျပည့္ေအာင္ျဖည့္ေပးႏုိင္ပါတယ္။

အဲဒီအလင္းေရာင္ကုိ ေတြ့ရွိဖုိ့ ေစာင့္ေမ်ာ္ေနပါတယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ ကြဲျပားျခားနားေအာင္ မလုပ္ပါ။ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ၊ အက်ြႏ္ုပ္တုိ့ ဆင္းရဲတယ္ ဆုိပါေစ၊ ဒါမွမဟုတ္ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ဟာ ဘယ္ဘာသာတရားကုိေတာ့ ပုိင္ဆုိင္ေနသည္ဆုိပါဦး အဲဒီျငိမ္းခ်မ္းေရးက အေရးစုိက္လိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါ။ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ေနထုိင္တဲ့ ဘယ္တုိင္းျပည္ကုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးက ဂရုမစိုက္ပါဘူး။ ဆုံဆည္းရဖုိ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးက ေစာင့္ေမ်ာ္ေနပါတယ္။ ေစာင့္ၾကည့္ေနပါတယ္။ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ဘ၀မ်ားကုိ ခြဲျခားကန့္သတ္တဲ့ အေၾကာင္းကိစၥ အားလုံးက ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ဒါမွမဟုတ္ ထပ္ကာထပ္ကာ တစ္ခုလုံးကုိ ခံစားသုံးေဆာင္ရဖုိ့့ ေစာင့္ေမ်ာ္ေနျခင္းကုိ သီးသန့္ခြဲျခားမပစ္ပါ။ ႏွလုံးသားမွာ ဒြန္တြဲမေနေတာ့တဲ့အခါ၊ အတြင္းမွာ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားျခင္းကုိ ေျဖရွင္းျပီးတဲ့အခါ အဲဒီအခါမ်ားမွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ ျဖစ္လာပါတယ္။

ျငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ ႏွလုံးသားသုိ့ ေရာက္ရွိလာတဲ့အခါ ၾကည္လင္ေအးခ်မ္းမႈက တစ္ပါတည္း လုိက္ပါလာပါတယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဟာ အတြင္းမွာ ျပည့္လွ်ံလာျပီး အထိန္းအကြပ္မဲ့ ၀င္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။ ၾကည္နူးအားရစရာမ်ားကုိ ခ်ဳပ္တည္းဆုပ္ကုိင္ မထားႏုိင္ေတာ့ပါ။ ဒါဟာ သဘာ၀က်ျပီး တရားနည္းလမ္းတက် ျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေပါက္ကြဲျပည့္လွ်မ္းလာျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါသည္ပင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးပါပဲ။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ခံစားဖုိ့ လုိအပ္ပါတယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာတရားကို ခံစားမိဖုိ့ လုိအပ္ပါတယ္။ အမွန္သစၥာကုိ ရယူသုံးေဆာင္ဖုိ့ လုိအပ္ပါတယ္။ အက်ြ္ႏုပ္တုိ့ဟာ အသက္ရွင္ေနထုိင္သမွ် ကာလပတ္လုံး အေကာင္းမ်ားကုိ ခံစားသုံးေဆာင္ဖုိ့ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္နူးမႈမ်ားကုိ သတိျပဳခံစားမိဖုိ့ လြမ္းဆြတ္တမ္းတမႈမ်ားက အစဥ္ထာ၀ရ ရွိေနဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတြ ရွိေနသမွ် ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လုံး အဲဒီအရာေတြကုိ ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ဖုိ့ ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးဖုိ့ကလည္း လုိအပ္ခ်က္တစ္ခုအျဖစ္ ရွိေနဦးမွာပါ။

ဘ၀ဟာ ခရီးတစ္ခုပါ။ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ဟာ ဘ၀လုိ့ေခၚတဲ့ ရထားတစ္စီးထဲက ခရီးသြားမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ဟာ “ယခု” လုိ့ ေခၚတဲ့ အခုိက္အတံ့တစ္ခုအတြင္းမွာ အသက္ရွင္ေနထုိင္ၾကရပါတယ္။ ဘ၀ခရီးဟာ သြားမည့္ေနရာ ခရီးပန္းတုိင္မပါဘဲ အလြန္ကုိပဲ လွပသာယာပါတယ္။ ဒီဘ၀ခရီးနဲ့ပတ္သက္လုိ့ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ကုိ သံလုိက္အိမ္ေျမွာင္တစ္ခုကုိ ေပးအပ္ျပီးပါျပီ။ အဲဒီသံလုိက္အိမ္ေျမွာင္ဟာ ျဖည့္ဆည္းေပးရမယ့္ ေက်ပြန္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးရမယ့္ ျပင္းျပတဲ့အာသာဆႏၵ, ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈဆုိတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ရဲ့ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္မႈ အာသာဆႏၵကုိ ျငွိမ္းသတ္ေျပေပ်ာက္ေစဖုိ့ လမ္းစရွာေဖြရန္ စတင္တဲ့ ေနမွာပဲ ဘ၀ရဲ့ စစ္မွန္တဲ့ခရီးကုိ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ စတင္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစူးစမ္းရွာေဖြမႈဟာ အထက္တန္းက် အလြန္ ျမင့္ျမတ္တဲ့အရာတစ္ခုပါ။

ရာစုႏွစ္မ်ားစြာအတြက္ လႈ့ံေဆာ္မႈအသံတစ္ခုကုိ ေအာ္ေျပာျပီးပါျပီ။ အဲဒါကေတာ့ “ သင္ ရွာေဖြေနတဲ့အရာဟာ သင့္ရဲ့ အတြင္းမွာပါ။ သင့္ရဲ့ အမွန္သစၥာဟာ သင့္ရဲ့အတြင္းမွာပါ။ သင့္ရဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ သင့္ရဲ့ အတြင္းမွာပါ။ သင့္ရဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ သင့္ရဲ့အတြင္းမွာပါ” လုိ့ ဆုိတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ရဲ့ႏွလုံးသားထဲမွ ျငိမ္းခ်မ္းေရးက ၾကီးထြားစည္ပင္ဖုိ့ ပြင့္ဖူးေ၀ဆာဖုိ့ သဲကႏၱာရအတြင္းမွာ ေစာင့္ေမ်ာ္ေနတဲ့ မ်ဳိးေစ့တစ္ေစ့ကဲ့သုိ့ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်ြႏ္ုပ္တုိ့ဟာ အတြင္းပုိင္းမွာ ဖူးပြင့္ေ၀ဆာဖုိ့ ဒီမ်ဳိးေစ့ကုိ လမ္းဖြင့္ေပးလုိက္တဲ့အခါ ျငိမ္းခ်မ္းေရးဟာ အျပင္ပန္း အေပၚမွာ ျဖစ္ေပၚဖုိ့ အလားအလာ ရွိသြားပါေတာ့တယ္။ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အခြင့္အလမ္းတစ္ရပ္ ေပးရပါ့မယ္။ အက်ြႏု္ပ္တုိ့ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး အခြင့္အလမ္းတစ္ရပ္ ေပးမွာပါလား?

Prem Rawat
(၇-၁၁-၂၀၁၀)

Read more...

Heads Coming into Head - ဦးေခါင္းထဲ၀င္လာသည့္ဦးေခါင္းမ်ား

"သူက ေခါင္းမာတယ္။ ေခါင္းေကာင္းတယ္။ သူ႔ႏိုင္ငံ တိုးတက္တာေပါ့။" စကၤာပူေခါင္းေဆာင္ Lee Kuan Yewကို မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က အကဲျဖတ္ မွတ္ခ်က္ေပးပါတယ္။ မေန႔တစ္ေန႔ကပါ။ စကၤာပူေခါင္ေဆာင္ႀကီးအေၾကာင္း အပြန္းတတီး မရွိလွေပမယ့္ မိတ္ေဆြရဲ့ စကားနဲ႔ ဆက္စပ္ၿပီး ေခါင္းေတြအေၾကာင္း စဥ္းစားမိပါတယ္။ စတုကဂၤုတၱရပါဠိေတာ္ထဲကလို စက္လွည့္ၾကည့္မိတာပါ။

၁။ တစ္ခ်ိဳ႕ေခါင္းက မာလည္းမာတယ္ ေကာင္းလည္းေကာင္းတယ္္။

၂။ တစ္ခ်ိဳ႕ေခါင္းက မာေတာ့မမာဘူး ဒါေပမယ့္ ေကာင္းတယ္။

၃။ တစ္ခ်ိဳ႕ေခါင္းက မာလည္းမမာဘူး ေကာင္းလည္း မေကာင္းဘူး။

၄။ တစ္ခ်ိဳ႕ေခါင္းက ေကာင္းေတာ့မေကာင္းဘူး ဒါေပမယ့္ မာတယ္။

ဒီ ေခါင္းေလးမ်ိဳးနဲ႔ လူေလးမ်ိဳးဟာ သာမန္အေျခအေနမွာ ရွိေနတာဆိုရင္ သူတို႔ရဲ့ ျဖစ္တည္မႈက ေလာကအေပၚ သက္ေရာက္အား မျပင္းထန္လွပါဘူး။ သူတို႔ ေခါင္းေဆာင္ေနရာ ေရာက္သြားရင္ေတာ့ သူတို႔ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အ၀န္းအ၀ိုင္းေပၚမွာ ေကာင္းတဲ့ သက္ေရာက္မႈေတြ၊ မေကာင္းေသာ သက္ေရာက္မႈေတြ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ က်ေရာက္ပါတယ္။

မာၿပီးေကာင္းတဲ့ ေခါင္းတစ္လံုးေၾကာင့္ စကၤာပူႏိုင္ငံ တိုးတက္တာျဖစ္တယ္လို႔ မိတ္ေဆြက မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီမိတ္ေဆြ ေမႊးေပးခဲ့တဲ့ အေတြးမီးက မၿငိမ္းႏိုင္ေသးပါ။ မမာဘဲ ေကာင္းတဲ့ ေခါင္းေတြ၊ မာလည္းမမာ ေကာင္းလည္းမေကာင္းတဲ့ ေခါင္းေတြ၊ မေကာင္းဘဲ မာတဲ့ ေခါင္းေတြ။ ေခါင္းမ်ိဳးစံုက တစ္အိမ္တစ္မိသားစု အဆင့္ကေန တစ္ကၽြန္းတစ္ႏိုင္ငံ တစ္ကမၻာအဆင့္အထိ ကမၻာႀကီးထဲမွာ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ဘယ္လိုဘယ္လို ေခါင္းေတြက ဘယ္လိုမိသားစု ဘယ္လိုႏိုင္ငံေတြကို ဘယ္လိုဘယ္ပံု ေခါင္းေဆာင္ေနၾကပါသလဲ။ ဘယ္အ၀န္းအ၀ိုင္းေပၚမွာ ဘယ္လို သက္ေရာက္မႈေတြ က်ေရာက္ေနပါသလဲ။ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္လွတဲ့ ဘာသာရပ္ ကမၻာ့ႀကီးရဲ့ အေရးအရာ ျဖစ္ေနေတာ့ ခြဲျခမ္းစရာ သ႐ုပ္သကန္က ႀကီးက်ယ္ႀကီးလြန္းေနတာမို႔ ေခါင္းေသးေသးေလး ပူလာပါၿပီ။ ဆက္မေတြးႏိုင္ေတာ့ပါ။

English Exercise

အဂၤလိပ္စာေလ့က်င့္ခန္း

တစ္ခ်ိဳ႕ ေခါင္းေကာင္းသည္။

Some are smart.

တစ္ခ်ိဳ႕ ေခါင္းမာသည္။

Some are stubborn.

တစ္ခ်ိဳ႕ ေခါင္းေဆာင္ေနၾကသည္။

Some are leading.

တစ္ခ်ိဳ႕ ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ေနၾကသည္။

Some are discussing.

တစ္ခ်ိဳ႕ ေခါင္းကိုက္ေနၾကသည္။

Some have head-ache.

တစ္ခ်ိ႕ ေခါင္းညိတ္ေနၾကသည္။

Some are nodding.

တစ္ခ်ိဳ႕ေခါင္းခါေနၾကသည္။

Some are refusing.

တစ္ခ်ိဳ႕ ေခါင္းခ်သြားၿပီ။

Some died.

Read more...

Report: Ajahn Jayasaro II

by Cittasamvaro

Tuesday 2nd November 2010 we hosted Ajahn Jayasaro for a Dhamma talk in English at the Tavana Hotel.

In what was arguably our biggest event so far, about 230 people attended – certainly the largest crowd we have had together at one time. Many were regulars for different Little Bangkok Sangha events. But in addition there were quite a few people from the Tavana Dhamma group (they meet twice a month for talks in Thai), and also a good few Thai’s who are supporters of Ajahn Jayasaro.

What was the talk about?

We asked a number of people afterwards – one person said it was connecting right effort and the Four Noble Truths, while another said it kept coming back to meditation. One person was distracted from the beginning about the idea that we should not praise kids for academic excellence (which is ego enforcing) but rather focus on praising effort and participation. Another said he did not know what the talk was about, but it was all good.

To be fair Ajahn Jayasaro had said he would drift in and out of the title topic, so there was something for everyone there. Everyone had a very good impression, and many expressed interest in joining the trips up to Pak Cong to see him next year.

The topic was “What we Should Have Learned in School”. There was, as anticipated, some issue over the word ‘learned’. Being British I should have spelt (spelled) it with a ‘t’ – learnt. But the American way is with an ‘ed’. Figuring that the British would know you can use either, but the Americans would think ‘spelt’ incorrect, I opted for the US spelling. Funny that several Thai people said it was incorrect…

There has been some interest in the recording of the talk. There are however, lots of Ajahn Jayasaro’s talks already on the internet. If there is particular reason, or enough interest we can put the sound file up … but otherwise, Dhammatube has endless great talks by Tahn Jayasaro and other well known speakers. It does take a bit of computer work to edit the sound file, do noise reduction and then host the file somewhere. Bill Z. offered to do this if there is interest enough.

Photos of the event can be seen here .

While he is semi-retired now Ajahn Jayasaro does a few public talks a year at the Intercontinental Hotel, to huge audiences, in Thai. He also does a talk in Thai twice a month in Pak Chong, where he lives. Additionally he is fairly busy supporting a few different programs, and the Wat Pah Pong Sangha as a whole. Otherwise he stays alone at his hermitage. Anyone interested in having more contact with him are asked to attend the public talks and events.

We are very happy that Ajahn Jayasaro has shown interest in giving our Sangha in Bankgok this support – he is invited to give talks and retreats thousands of times a year by different groups, which he has to decline. He said afterwards of our efforts to do provide Dhamma in English “it’s about time someone did something like this..”

Donations forwarded on the night came to 21 700 baht. The ballroom, coffee and cake were kindly provided by the Tavana Hotel – while we do things free of charge please remember to contribute something to the hosts to show support and appreciation. We were not charged for the room (no way we could ever afford such a room) but as a group we need to try not to leave the whole burden of the costs to the hosting venue.

The next trip to Pak Chong for a Dhamma Talk with Ajahn Jayasaro is planned for mid-to-late February, and it will be announced once the date has been set.

In the meantime, there will be a Dhamma Talk with Ajahn Pasanno, who was formerly co-abbot with A. Jayasaro on Tuesday 21st December at Baan Aree. Details to be announced soon.

Read more...

Dana at Lunas Buddhist Hermitage

Lunch dana at Lunas Buddhist Hermitage

Today Amy and I go to Lunas Buddhist Hermitage for lunch dana. This is because BMBMC had no lunch dana as Sayadaw U Vimala was invited by MBMC for their Kathina Day celebration.

We arrived early at the hermitage and managed to listen to Dhamma talk by Sayadaw Dr U Sunanda. Sayadaw give a Dhamma talk on Mangala Sutta. In the Dhamma talk, Sayadaw explain the first 4 blessings found in the Sutta.

Posted by 郭 Tian Soo at 22:45 0 comments

Read more...

မေဟာသဓာအပိုင္း- ၃၂ "ဥမင္ခရီး"

ထိုအခါ မေဟာသဓာသည္ 'ဤမင္းႀကီးကား အလြန္ပညာနည္း၏။ ပညာရွိေသာ ေယာက္်ား၏ ဂုဏ္ထူးကို မသိတတ္၊ အနည္းငယ္ စိတ္ပင္ပန္းေအာင္ ျပဳၿပီးမွ အားကိုးရာ နည္းလမ္းကို ရြက္ေဆာင္မည္' ဟူ၍ ႀကံစည္ၿပီးလွ်င္-

"အရွင္မင္းႀကီး၊ တစ္ဆယ့္ရွစ္ေခါဘဏီရွိေသာ စစ္တပ္ႀကီးျဖင့္ ဤၿမိဳ႕ငယ္ ၿမိဳ႕က်ဥ္းကို ဝန္းရံထားသည့္ အေရးကို အဘယ္လူသား ပညာရွိသည္ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ႀကံေဆာင္ႏိုင္ပါမည္နည္း။ ဆင္ပ်ံ၊ ျမင္းပ်ံမ်ားရွိလွ်င္ကား အရွင္မင္းႀကီးကို လြတ္ေျမာက္ေအာင္ သယ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကေပမည္။ အကြ်ႏ္ုပ္ကား မိုးပ်ံ ေျမလွ်ိဳးႏိုင္ေသာ တန္ခိုးရွိသူ မဟုတ္သျဖင့္ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ မႀကံေဆာင္ႏိုင္ပါ" ဟု ေလွ်ာက္တင္၏။

ထိုအခါ မင္းႀကီးသည္ စကားဆိုစရာ မရွိေတာ့သျဖင့္ ၿငိမ္ဆိတ္ေနေလသည္။ အားကိုးရာ မျမင္ေတာ့သျဖင့္ သုခမိန္ ေလးေယာက္ထံမွ အႀကံဉာဏ္မ်ား ရလိုရျငား ေမးျမန္းစံုစမ္းၾကည့္သည္။ သုခမိန္ ေလးေယာက္တို႔သည္ လြတ္ေျမာက္ရာလမ္းကို မညႊန္းျပႏိုင္ၾက။

သိန္းအမတ္က အသက္ေသရမည့္အတူတူ ရန္သူ႔အသတ္ကို မခံဘဲ ဤတဲနန္းၿမိဳ႕ကို မီးတိုက္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း သတ္၍ ေသၾကလွ်င္ သင့္မည္" ဟု ေလွ်ာက္တင္၏။ ပကၠဳသ္အမတ္က "အဆိပ္ေသာက္၍ ေသၾကလွ်င္ သင့္မည္" ဟု ေလွ်ာက္တင္၏။ ကာမိႏၵအမတ္က "ႀကိဳးဆြဲခ်၍ ေသၾကလွ်င္ သင့္မည္" ဟု ေလွ်ာက္တင္၏။ ေဒဝိႏၵအမတ္က "သိန္းအမတ္ ေျပာသကဲ့သုိ႔ အခ်င္းခ်င္းသတ္ေသၾကလွ်င္ သင့္မည္" ဟု ေလွ်ာက္တင္၏။

သူတို႔၏ စကားကို ၾကားရေသာအခါ မင္းႀကီးသည္ လြန္စြာ စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္မိ၏။ "ငွက္ေပ်ာပင္၊ လက္ပံပင္တို႔မွ အႏွစ္ကို ရွာ၍ မရႏိုင္သကဲ့သုိ႔ ဤေဘးဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ရန္ နည္းလမ္းကို ဤသူတို႔ထံမွ ရွာ၍ မရႏိုင္ပါတကား။ ယခု ငါ၏ ကိုယ္သည္ ပန္းပဲဖိုကဲ့သို႔ အလြန္ ပူေလာင္ေနေခ်ၿပီ။ ငါ၏ ႏွလံုးသည္လည္း ေႏြကာလ ေနပူခိုက္ လြင္တီးေခါင္၌ မီးလွ်ံဝိုင္းမိေသာ သူကဲ့သို႔ ပူေလာင္ေနေလၿပီတကား" ဟူ၍ ျမည္တမ္း၏။

ဤတြင္ မေဟာသဓာသည္ "မင္းႀကီးကား လြန္စြာ စိတ္ပင္ပန္းေနရွာၿပီ။ စိတ္သက္သာရာ ရေအာင္ ငါမလုပ္လွ်င္ ႏွလံုးကြဲ၍ နတ္ရြာစံလိမ့္မည္" ဟု ေတြးၿပီးလွ်င္-
"အရွင္မင္းႀကီး၊ ေၾကာက္ရြံ႕ေတာ္ မမူပါႏွင့္။ လႏွင့္ေနတို႔ကို ရာဟု ဖမ္းထားရာမွ လြတ္ေျမာက္ေစသကဲ့သုိ႔၊ ညြံအိုင္ထဲ၌ ကြ်ံနစ္ေနေသာ ဆင္ေျပာင္ႀကီးကို ကြ်ံနစ္ရာမွ လြတ္ေျမာက္ေစသကဲ့သို႔၊ ပျခဳပ္ထဲမွ ေႁမြကို အခ်ဳပ္မွ လြတ္ေျမာက္ေစသကဲ့သုိ႔၊ ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲမွ ငွက္ကို အေႏွာင္အဖြဲ႔မွ လြတ္ေျမာက္ေစသကဲ့သုိ႔၊ ပိုက္ကြန္ထဲမွ ငါးတို႔ကို ၿငိတြယ္ရာမွ လြတ္ေျမာက္ေစသကဲ့သုိ႔ အကြ်ႏ္ုပ္သည္ အရွင္မင္းႀကီးကို ဗိုလ္ပါႏွင့္တကြ ရန္သူ႔ေဘးမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ပါက အကြ်ႏ္ုပ္၏ ပညာသည္ အဘယ္မွာလွ်င္ အသံုးက်ေတာ့အံ့နည္း။ အရွင္မင္းႀကီး၊ ဤအရပ္သို႔ အကြ်ႏ္ုပ္ ႀကိဳတင္၍ လာျခင္းမွာ မည္သည့္အတြက္ လာသည္ဟု ထင္ပါသနည္း။ ေဘးဒုကၡမွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ လာျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ စိုးေၾကာက္ေတာ္ မမူပါႏွင့္"
ထိုအခါတြင္မွ ဝိေဒဟရာဇ္မင္းႀကီးသည္ "ငါ့အသက္ မေသရေတာ့ၿပီး" ဟု ဆိုကာ စိတ္သက္သာရာ ရသြားသည္။ မွဴးမတ္ ဗိုလ္ပါအားလံုးလည္း ဝမ္းေျမာက္ ရႊင္လန္းသြားၾကေတာ့သည္။

သိန္းအမတ္က မေဟာသဓာအား "ကြ်ႏ္ုပ္တို႔အားလံုးကို ေဘးရန္မွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ၾကဥ္းမည္ဆိုသည္မွာ အဘယ္နည္းျဖင့္ ေဆာင္ၾကဥ္းပါမည္နည္း" ဟု ေမးသည္။

မေဟာသဓာက "ဥမင္ခရီးျဖင့္ ေခၚေဆာင္ပါမည္။ သြားရန္ ျပင္ဆင္ၾကပါကုန္ေလာ့" ဟု ေျပာသည္။ တစ္ဆက္တည္းပင္ လုလင္တို႔အား ဥမင္တံခါးကို ဖြင့္ရန္ ေစခိုင္းလိုက္ေလသည္။

ထို႔ေနာက္ မင္းႀကီးအား "အရွင္မင္းႀကီး၊ သြားရန္ အခ်ိန္ေတာ္ပါၿပီ။ ႂကြေတာ္မူပါ" ဟု ေလွ်ာက္တင္၏။ ဥမင္ခရီးလမ္းျဖင့္ သြားရမည္ဆိုသျဖင့္ သိန္းအမတ္သည္ ေပါင္းထုပ္ကို ခြ်တ္၍ ပုဆိုးကို ခါးေတာင္းက်ိဳက္လိုက္ေလသည္။

ထိုအခါ မေဟာသဓာက "ဥမင္ထဲသို႔ ငံု႔လွ်ိဳးဝင္ရန္ မလိုပါ။ ဆင္စီးလ်က္ပင္ ဝင္လိုက ဝင္ႏိုင္ပါသည္။ ဆရာေသနက စိတ္ႀကိဳက္ အဝတ္တန္ဆာ ဆင္ၿပီး ေရွ႕ကသြားပါ" ဟု ဆို၏။

မင္းႀကီးအမွဴးျပဳေသာ သုခမိန္မ်ားႏွင့္ မွဴးမတ္ ဗိုလ္ပါတို႔သည္ ဥမင္တြင္းသို႔ ဝင္မိေသာအခါ အံ့ၾသမဆံုး ရွိၾကသည္။ အခင္းအက်င္း အျပင္အဆင္တို႔မွာ လြန္စြာ ခမ္းနားလွသည္။ နတ္ၿမိဳ႕ႀကီးပမာ ျဖစ္ေနေလသည္။ မင္းႀကီးသည္ ဥမင္ႀကီးကို ၾကည့္ရႈအံ့ၾသေနသျဖင့္ မေဟာသဓာက "မင္းႀကီး ႂကြေတာ္မူပါ။ မင္းႀကီး ႂကြေတာ္မူပါ" ဟု မၾကာခဏ သတိေပးေနရေပသည္။

ဝိေဒဟရာဇ္မင္းႀကီး ႂကြလာေၾကာင္းကို သိေသာအခါ မယ္ေတာ္စလာကေဒဝီ၊ မိဖုရားႀကီး နႏၵာေဒဝီ၊ သားေတာ္ ပဥၥာလစႏၵာ၊ သမီးေတာ္ ပဥၥာလစႏၵီတို႔ကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ေနၾကသည့္ လုလင္မ်ားသည္ ထိုမင္း ၄-ပါးကို ဥမင္ အျပင္သို႔ ထုတ္ၾကသည္။ ဂဂၤါျမစ္ကမ္းရွိ မင္းကြန္းအေပၚ၌ တင္ထားၾကသည္။

မယ္ေတာ္ တလာကေဒဝီ စသူတို႔သည္ ဥမင္မွ ထြက္လာေသာ ဝိေဒဟရာဇ္မင္းႀကီးႏွင့္ မေဟာသဓာတို႔ကို ျမင္ေသာအခါက်မွ မိမိတို႔၏ ျဖစ္ရပ္မွန္ကို သိၾကသည္။

"ငါတို႔ကား ရန္သူ႔လက္သို႔ ေရာက္ေနၾကၿပီ။ ငါတို႔ကို လာေခၚသူတို႔မွာ မေဟာသဓာ၏ လူမ်ား ျဖစ္လိမ့္မည္" ဟု ဆိုၾကသည္။ ေသေဘးကို ေၾကာက္လန္႔သျဖင့္ ဟစ္ေအာ္ ငိုေႂကြးၾကသည္။

ထိုအခ်ိန္၌ စူဠနီျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးသည္ ဂဂၤါျမစ္ႏွင္ တစ္ဂါဝုတ္ေဝးေသာ ေနရာ၌ ေရာက္ရွိေနသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နႏၵာေဒဝီတို႔၏ ငိုေႂကြးသံကို အေဝးမွ ၾကားရေလသည္။ သို႔ရာတြင္ နန္းေတာ္တြင္ အေစာင့္မ်ားျဖင့္ ထားခဲ့သည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ 'နႏၵာေဒဝီတို႔၏ အသံႏွင့္ တူပါေပသည္' ဟု မွဴးမတ္တို႔အား ေမးလိုေသာ္လည္း မေမးဝံ့။ မွဴးမတ္တို႔ ျပက္ရယ္ျပဳမည္ကို စိုးသျဖင့္ ႏႈတ္ဆိတ္ေနလိုက္ေလသည္။

မင္းကြန္း၌ မေဟာသဓာသည္ ပဥၥာလစႏၵီမင္းသမီးကို မိဖုရားအျဖစ္ ဘိသိက္သြန္းသည္။ ဝိေဒဟရာဇ္မင္းႀကီးအား "အရွင္မင္းႀကီး၊ ပဥၥာလစႏၵီမင္းသမီးကို မိဖုရားႀကီးအရာ၌ ထား၍ ဥဒုမၺရေဒဝီနည္းတူ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစြာ ေျမွာက္စားေတာ္မူပါ။ ေယာကၡမျဖစ္သူ နႏၵာေဒဝီ မိဖုရားႀကီးကိုလည္း မယ္ေတာ္အရာထား၍ ျပဳစုေတာ္မူပါ။ ေယာက္ဖျဖစ္သူ ပဥၥလာစႏၵာမင္းသားကိုလည္း ညီေတာ္ရင္း အရာထား၍ ေျမွာက္စားေတာ္မူပါ" ဟု ေလွ်ာက္ထားသည္။

မင္းႀကီးကလည္း "ခ်စ္သား မေဟာသဓာ၊ သင့္ေလွ်ာက္ထားသည့္အတိုင္း က်င့္ေဆာင္ပါမည္" ဟု ဝန္ခံေလ၏။

ထို႔ေနာက္ မေဟာသဓာသည္ ဝိေဒဟရာဇ္မင္းႀကီးတို႔အား ဂဂၤါျမစ္ေၾကာင္းခရီးျဖင့္ မိထိလာသို႔ ထြက္ခြာသြားေစသည္။ မိမိမူကား မလိုက္ပါ။ ထိုအခါ မင္းႀကီးက "ခ်စ္သား မေဟာသဓာ၊ ေလွေပၚသို႔ အျမန္တက္ေလာ့။ အဘယ္ေၾကာင့္ ကမ္းေပၚ၌ ရပ္ေနသနည္း။ မိထိလာျပည္သို႔ ျပန္ၾကပါစို႔" ဟု ေခၚေဆာင္၏။

(မေဟာသဓာအပိုင္း- ၃၃ "စစ္သူႀကီးမေဟာသဓာ၏ စိတ္ထားႏွင့္စြမ္းရည္" ဆက္တင္ပါမည္)

Posted by ဇြန္မ at 8:11 AM

Read more...

*ရွင္ရာဟုလာကိုေပးတဲ႔ ၾသ၀ါဒ*

11/07/2010 ေတာသားေလး , Posted in ဆံုးမစာမ်ား , 0 Comments

အျပဳ (ကာယကံ)

ျပဳမည္ၾကံလဲ၊ သင္႔စိတ္ထဲ၊ အျမဲဆင္ျခင္ပါ။
မိမိ သူတပါး၊ ႏွစ္ဦးသား၊ ဘယ္သူ႔မ်ား ထိမည္လဲ။
ထိခိုက္ႏိုင္ျငား၊ အျပဳမ်ား၊ မမွားေရွာင္ၾကဥ္ပါ။
ျပဳဆဲမွာလဲ၊ သင္႔စိတ္ထဲ၊ အျမဲဆင္ျခင္ပါ။
မိမိ သူတပါး၊ ႏွစ္ဦးသား၊ ဘယ္သူ႔မ်ား ထိသလဲ။
ထိခိုက္ႏုိင္ျငား၊ အျပဳမ်ား၊ မမွားေရွာင္ၾကဥ္ပါ။
ျပဳျပီးျပန္လဲ၊ သင္႔စိတ္ထဲ၊ အျမဲဆင္ျခင္ပါ။
မိမိ သူတပါး၊ ႏွစ္ဦးသား၊ ဘယ္သူ႔မ်ား ထိျပီလဲ။
ထိခိုက္ႏိုင္ျငား၊ အျပဳမ်ား၊ မမွားေရွာင္ၾကဥ္ပါ။

အေျပာ (၀စီကံ)

ေျပာမည္ၾကံလဲ၊ သင္႔စိတ္ထဲ၊ အျမဲဆင္ျခင္ပါ။
မိမိ သူတပါး၊ ႏွစ္ဦးသား၊ ဘယ္သူ႔မ်ား ထိမည္လဲ။
ထိခိုက္ႏိုင္ျငား၊ အေျပာမ်ား၊ မမွားေရွာင္ၾကဥ္ပါ။
ေျပာဆဲမွာလဲ၊ သင္႔စိတ္ထဲ၊ အျမဲဆင္ျခင္ပါ။
မိမိ သူတပါး၊ ႏွစ္ဦးသား၊ ဘယ္သူ႔မ်ား ထိသလဲ။
ထိခိုက္ႏုိင္ျငား၊ အေျပာမ်ား၊ မမွားေရွာင္ၾကဥ္ပါ။
ေျပာျပီးျပန္လဲ၊ သင္႔စိတ္ထဲ၊ အျမဲဆင္ျခင္ပါ။
မိမိ သူတပါး၊ ႏွစ္ဦးသား၊ ဘယ္သူ႔မ်ား ထိျပီလဲ။
ထိခိုက္ႏိုင္ျငား၊ အေျပာမ်ား၊ မမွားေရွာင္ၾကဥ္ပါ။

အေတြး (မေနာကံ)

ေတြးမည္ၾကံလဲ၊ သင္႔စိတ္ထဲ၊ အျမဲဆင္ျခင္ပါ။
မိမိ သူတပါး၊ ႏွစ္ဦးသား၊ ဘယ္သူ႔မ်ား ထိမည္လဲ။
ထိခိုက္ႏိုင္ျငား၊ အေတြးမ်ား၊ မမွားေရွာင္ၾကဥ္ပါ။
ေတြးဆဲမွာလဲ၊ သင္႔စိတ္ထဲ၊ အျမဲဆင္ျခင္ပါ။
မိမိ သူတပါး၊ ႏွစ္ဦးသား၊ ဘယ္သူ႔မ်ား ထိသလဲ။
ထိခိုက္ႏုိင္ျငား၊ အေတြးမ်ား၊ မမွားေရွာင္ၾကဥ္ပါ။
ေတြးျပီးျပန္လဲ၊ သင္႔စိတ္ထဲ၊ အျမဲဆင္ျခင္ပါ။
မိမိ သူတပါး၊ ႏွစ္ဦးသား၊ ဘယ္သူ႔မ်ား ထိျပီလဲ။
ထိခိုက္ႏိုင္ျငား၊ အေတြးမ်ား၊ မမွားေရွာင္ၾကဥ္ပါ။

ခ်မ္းေျမ႕ဆရာေတာ္ (ဓမၼကဗ်ာပေဒသာ စာအုပ္မွ)

ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအားလံုး အျပဳ၊ အေျပာ၊ အေတြးမ်ား ေရွာင္ရွားႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။

ေတာသားေလး

Read more...

With the Good (သူေတာ္ေကာင္းႏွင့္)

One should associate only with the good;
With the good one should foster intimacy.
Having learnt the true Dhamma of the good,
One becomes better, never worse.

Sabbhireva samasetha
Sabbhi kubbhetha santhavam
Satam saddhamma pannaya
Seyyo hoti na papiyo

Samyutta Nikaya - 1:15

Photo: Google search

Posted by Dr. Ashin Indaka at 9:30 AM 0 comments

Read more...

လူတုိင္းအတြက္ ပ႒ာန္း(ဥပနိႆယ)

Monday, 08 November 2010 11:56 | Written by Administrator | PDF | | Print | | E-mail

ပ႒ာန္းက်မ္းႀကီး သို႔မဟုတ္ ပ႒ာန္း(၂၄)ပစၥည္းတို႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး လူတိုင္း သိသင့္တဲ့ အေျခခံ ကေလးေတြကို လူတိုင္း နားလည္ေလာက္တဲ့ အသံုးအႏႈန္း စကားလံုးသံုးၿပီး လူတိုင္းနဲ႔ နီးစပ္ ေလာက္တဲ့ သာဓက ကေလးေတြနဲ႔ ေရးတဲ့စာျဖစ္လို႔ ဒီေၾကာင္း အရာမ်ားကို “လူ႔ပ႒ာန္း”လို႔ ေခါင္းစဥ္ ေပးခဲ့ ပါတယ္။

ဒီလိုေပးရတာလဲ မိမိက တမင္ ထြင္ လိုက္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ကို လူတိုင္းနားလည္သင့္သေလာက္

စတင္ေဟာၾကားေပးေတာ္မူခဲ့တဲ့ မိုးညႇင္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးရဲ႕ ေဟာစဥ္မ်ားထဲမွာ ..သူသူငါငါက ျမင္သမွ် ၾကားသမွ်ေတြကို {ငါျမင္တယ္၊ ငါၾကားတယ္}လို႔ သံုးေနၾကတာေတြက အေၾကာင္းအက်ိဳး အစစ္အမွန္ေတြ ကြယ္ေပ်ာက္ေနတဲ့အတြက္ အဲဒါက {ငါပ႒ာန္း}ေတြ။

စာသင္တိုက္ႀကီးေတြမွာ သံဃာေတာ္အရွင္ျမတ္ေတြ ရြတ္ဖတ္သင္ၾကားေနၾကတဲ့ ‘႐ူပါယတနံ စကၡဳဝိညာဏႆ အာရမၼဏ ပစၥေယန ပစၥေယာ’ စတဲ့ ပါဠိေတာ္ႀကီးေတြကေတာ့ ‘စာပ႒ာန္း’ေတြေပါ့။ အခု တို႔ေဟာမဲ့ပ႒ာန္းကေတာ့ အဘိဓမၼာ အေၾကာင္း အက်ိဳးနဲ႔ေရာ က်မ္းဂန္ေတြနဲ႔ေရာလဲ လြတ္မသြားရေအာင္ ရပ္သူရြာသားတိုင္းလဲ နားလည္ရေအာင္ေဟာတာျဖစ္လို႔ ‘ရြာပ႒ာန္း’ ေပါ့လို႔ ေဟာၾကားခဲ့တာကို ေတြ႕ရပါတယ္။

ဆရာေတာ္ႀကီးကေတာ့ ေက်းလက္မွာပဲ သီတင္းသံုးတာဆိုေတာ့ ရပ္သူရြာသားကို အဓိကထားၿပီး ‘ရြာပ႒ာန္း’လို႔ အမည္ေပးခဲ့တာ၊ အခုမိမိတို႔ေခတ္မွာေတာ့ အဘိဓမၼာတရားေတြဟာ ရပ္သူရြာသားမ်ားသာမကေတာ့ဘူး ၿမိဳ႕ျပေတြမွာအထိ အေတာ့္ကို တြင္က်ယ္လာၿပ ီျဖစ္ေနလို႔ ရပ္ရြာၿမိဳ႔ျပအားလံုးမွာရွိၾကတဲ့ လူအားလံုးအတြက္ရည္ရြယ္ၿပီး ‘လူ႔ပ႒ာန္း’လို႔ အမည္ေပးခဲ့တာပါ၊

အခုေတာ့ တခ်ိဳ႕က အဲဒီ ‘လူ႔ပ႒ာန္း’ဆိုတာ ကိုပဲ ဘုရားရွင္ပ႒ာန္းမဟုတ္တဲ့ တျခားပ႒ာန္းတစ္မ်ိဳးဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ ေပါက္သလိုလိုထင္ၿပီး တယ္ဘဝင္က်ပံုမရၾကဘူး၊ ဒါနဲ႔ .. ႐ိုး႐ိုးေလးပဲ ‘လူတိုင္းအတြက္ ပ႒ာန္း’လို႔ ေခါင္းစီး ေျပာင္းေပးလိုက္ရပါတယ္။

အခုဆိုရင္ ဥပနိႆယပစၥည္းအေၾကာင္းေရာက္လာပါၿပီ၊ ‘ဥပနိႆယ’ဆိုတာ ျမန္မာလိုေတာ့ ‘အားႀကီးေသာ မွီရာအေၾကာင္း’လို႔

တိုက္႐ိုက္ျပန္ဆိုရမွာပါ။ ‘အားႀကီးေသာ အေၾကာင္း’ ဆိုတာ အက်ိဳးတရားေတြ မလြဲမေသြျဖစ္ေပၚလာေလာက္ေအာင္အထိ ႀကီးမားတဲ့ အစြမ္းသတၲိရွိတဲ့ အေၾကာင္းတရားလို႔ ဆိုလိုပါတယ္။

ပ႒ာန္း(၂၄)ပစၥည္းထဲမွာေတာ့ ဒီ ‘ဥပနိႆယပစၥည္း’ဟာ အေတာ္ကို အရာက်ယ္ဝန္းတဲ့အတြက္ ‘မဟာပစၥယ’လို႔ အ႒ကထာ မ်ားက ဖြင့္ျပပါတယ္၊ ‘ဧရာမ အေၾကာင္းတရားႀကီး’လို႔ ဆိုလိုတာေပါ့။ ဘယ္ေလာက္ထိ အရာက်ယ္သလဲဆိုရင္ေတာ့ (၂၄) ပစၥည္းထဲကက်န္တဲ့ ပစၥည္းတရားေတြနဲ႔ အေၾကာင္းအက်ိဳးဆက္လို႔ မရႏိုင္တဲ့ကိစၥေတြ၊ ျဖစ္ရပ္ေတြ မွန္သမွ်ဟာ ‘ဥပနိႆယ’ပစၥည္းရဲ႕ အက်ိဳးတရားေတြျဖစ္တယ္လို႔ဆိုလိုက္ရင္ မွားကိုမမွားႏိုင္ပါဘူး၊ မိမိတို႔ စာသင္သားဘဝမွာ စာေမးပြဲေတြေျဖစဥ္ကဆိုရင္ ပ႒ာန္းနည္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ေမးသမွ်ပုစၦာေတြကို တျခားပစၥည္း စဥ္းစားလို႔မရရင္ ‘ဥပနိႆယ’ ပစၥည္းဆိုၿပီး လံုးတုတ္လိုက္တာ မွန္ေနတာပဲ။

ဥပနိႆယဆိုတဲ့ အသံကိုၾကားလိုက္ရတဲ့အခါ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားၾကားဖူးနားဝရွိေနတဲ့ သပၸဴရိသူပနိႆယ ဆိုတဲ့ စကားေလးကိုလဲ သတိရေကာင္းရၾကမလားပဲ၊ သမၸတၲိစက္ေလးပါးထဲမွာ ပါတာေလ၊ ဟုတ္ပါတယ္၊ သပၸဴရိသူပနိႆယ ဆိုတာ သပၸဴရိသ နဲ႔ ဥပနိႆ ကို တြဲစပ္ထားတဲ့ပုဒ္ပါ။ အမွန္ကေတာ့ ‘သပၸဴရိသူပနိႆယ’ သာမကပါဘူး သမၸတၲိစက္ေလးပါး လံုးဟာ ဥပနိႆယပစၥည္း ေတြခ်ည္းပါပဲ။ (လယ္တီ- ဓာတ္ကမၼ႒ာန္းက်မ္း ေပါင္းခ်ဳပ္ -ဒု ၄၄၃)

သမၸတၲိစက္ေလးပါးဆိုတာကိုလဲ ျပန္ၿပီး ႏွလံုးသြင္းႏိုင္ေအာင္ နည္းနည္းထည့္ေျပာပါဦးမယ္၊ သိပ္ၿပီး ခက္ခက္ခဲခဲႀကီး မွတ္စရာေတာ့ မဟုတ္လွပါဘူး၊ မဂၤလသုတ္မွာပါတဲ့ ‘ပတိ႐ူေဒသဝါသ’စတဲ့ မဂၤလာသံုးပါးတည္းကို သပၸဴရိသူပနိႆယဆိုတာတစ္ပါး ထည့္ လိုက္႐ံုပါပဲ၊ အစဥ္အတိုင္းေရတြက္ရင္ေတာ့ ..

(၁) ပုေဗၺကတ ပုညတာ = ႀကိဳတင္ျပဳဖူးေသာ ေကာင္းမႈရွိျခင္း။

(၂) ပတိ႐ူပေဒသဝါသ = သင့္ေလွ်ာ္တဲ့ အရပ္ေဒသမွာေနရျခင္း။

(၃) သပၸဴရိသူပနိႆယ = သူေတာ္ေကာင္းအမွီအခိုရရွိျခင္း။

(၄) အတၲသမၼာပဏိဓိ = မိမိကိုယ္ကို ေကာင္းစြာ ေဆာက္တည္ႏိုင္ျခင္းဆိုတဲ့ ေလးပါးပါပဲ။

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

ေရွးကျပဳဖူးတဲ့ကံေတြ အားႀကီးျခင္းဟာလဲ ဥပနိႆယပစၥည္းပါပဲ၊ နတ္ျပည္မွာနတ္ေတြဟာ ဘာမွအလုပ္အကိုင္မလုပ္ရဘဲ

ေနစရာ ဘံုဗိမာန္ေတြလဲ အသင့္၊ စားစရာဝတ္စရာေတြဆိုလဲ ပေဒသာပင္ေတြေပါက္လို႔ အသင့္ယူၿပီးသံုး႐ံုပဲ ဆိုတာမ်ိဳးေတြ၊ (ကံေဟာင္းစားလူပ်င္းႀကိဳက္အက်ိဳးေတြေပါ့ေလ၊ ဒါေၾကာင့္လဲ လူျပည္မွာသာ လူစြမ္းေကာင္းအာဇာနည္ဆိုတာရွိၿပီး နတ္ျပည္မွာ နတ္စြမ္းေကာင္းအာဇာနည္ရယ္လို႔ မရွိတာျဖစ္မွာေပါ့) ငရဲဘံုသားေတြမွာ ခ်မ္းသာသုခဆိုတာ ၾကားခြင့္ေတာင္မရ ႏိုင္ေလာက္ ေအာင္ ဘက္စံုဆင္းရဲမႈေတြ ခံစားေနရတာတို႔ ဆိုတာေတြဟာ ေရွးကံေဟာင္းက ဥပနိႆယသတၲိနဲ႔ ေက်းဇူးျပဳေပးတဲ့ အက်ိဳးေတြပဲေပါ့၊ ဒါကို ကမၼဥပနိႆယ (ကမၼ+ဥပနိႆယ)လို႔ ေခၚပါတယ္။

ေနရာေကာင္းတဲ့အတြက္ အလုပ္အကိုင္ အစစအဆင္ေျပေနတယ္ဆိုေတြဟာလဲ ဥပနိႆယပစၥည္းေတြပါပဲ၊ ေနရာေကာင္းဆိုလို႔ ကိုလိုနီေခတ္က ျမန္မာျပည္မွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္သြားဖူးတဲ့ အဂၤလိပ္အရာရွိတစ္ဦးက ျမန္မာျပည္နဲ႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔အေပၚ ခ်ီးမြမ္းကန္ေက်ာက္ လုပ္ထားတဲ့ မွတ္တမ္းတစ္ခုအေၾကာင္းလဲ ၾကားရဖူးတယ္။ သူ႔မွတ္ခ်က္က ေက်းဇူးတင္ခ်င္စရာလို႔ ဆိုရမလား၊

ဆဲခ်င္စရာလို႔ ဆိုရမလားေတာ့မသိဘူး၊ သူမွတ္ခ်က္ျပဳပံုကေတာ့ ...

ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေျမဆီဩဇာဟာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသလဲဆိုရင္ ျမန္မာေတာင္သူလယ္သမားေတြဟာ ေခတ္မီစက္ယႏၱရား

ဆိုတာ လံုးဝမပါဘဲ မိ႐ိုးဖလာသစ္တံုးကို တုတ္ျပားေလးေတြတပ္ထားတဲ့ ထြန္တံုးဆိုတာကို ႏြားနဲ႔႐ုန္းခိုင္းၿပီး ဟိုျခစ္ဒီဆြဲလုပ္တဲ့

စိုက္ပ်ိဳးေရးနဲ႔ပဲ စားႏိုင္ေသာက္ႏိုင္ျဖစ္ေနၾကတာ၊ ယားတတ္တဲ့လူကိုလက္နဲ႔ အသာအယာကလိထိုးလိုက္႐ံုနဲ႔ ရယ္ေမာ လာသလိုပဲ၊ ျမန္မာေျမႀကီးကလဲ အဲသလို တုတ္ေခ်ာင္းကေလးေတြနဲ႔ထိုးျခစ္ စိုက္ပ်ိဳးလိုက္တာနဲ႔ပဲ အသီးအပြင့္ေတြကို တခစ္ခစ္ရယ္ေမာၿပီး ေဖာေဖာသီသီ သီးပြင့္ေပး ေနေတာ့တာ။

သူတို႔ေျမနဲ႔ သူတို႔တေတြ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနပံုကိုၾကည့္ၿပီး သူတို႔ကိုးကြယ္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာေက်ာင္းေတြက ဆြမ္းေတာ္တင္တဲ့

ပလႅင္နားမွာ ေနထိုင္စားေသာက္ေနတဲ့ ေခြးႀကီးေတြကို သတိရစရာပဲ၊ အဲဒီေခြးႀကီးေတြဟာ တျခားေခြးေတြလို ပင္ပင္ပန္းပန္း ေတာလိုက္ ေျပးလႊား ဘာမွႀကိဳးစားစရာမလိုဘူး၊ ဘုရားေက်ာင္းနား တျခားတိရစၦာန္ကပ္လာတဲ့အခါ ေခ်ာက္သလိုလွန္႔သလို ေဟာင္သံကေလးေပးလိုက္၊ ၿပီးရင္ ဇိမ္နဲ႔ျပန္မွိန္းေနလိုက္၊ စားခ်ိန္တန္ေတာ့ ဆြမ္းေတာ္က် အေကာင္းစားေတြစားလိုက္နဲ႔ ဇိမ္ကိုက်လို႔။

အဲဒီလိုပဲ ျမန္မာျပည္စိုက္ပ်ိဳးေရးသမားေတြဟာလဲ တျခားႏိုင္ငံသားေတြလို အပင္ပန္းခံႀကိဳးစားစရာမလိုဘဲနဲ႔ကို စားဝတ္ေနေရးက ေျပလည္ေနတာ တဲ့။ သူေပးတဲ့ ဥပမာႀကီးက ၾကမ္းလြန္း ႐ိုင္းလြန္းသလိုလိုျဖစ္ေနေတာ့ သူ႔စာကခ်ီးမြမ္းတာလား၊ ကန္ေက်ာက္တာလားဆိုတာ ခြဲျခားရ ခက္ေနတဲ့အတြက္ မိတ္ေဆြလား ရန္သူလားဆိုတာလဲ ခြဲျခားရခက္ေကာင္း ခက္ေနမွာေပါ့ေနာ ‘ဟုတ္တာဆို နာလိုခံခက္’ ဆိုတာမ်ိဳးႀကီးမ်ား ျဖစ္ေနၾကမလားပဲ။

ဒါေပမယ့္ ‘ခြ်တ္ယြင္းခ်က္မ်ားကို ေထာက္ျပသူဟာ ေျမႇာက္ခ်သူထက္ မိတ္ေဆြေကာင္းပီသတယ္’ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္ျမင့္ျမတ္ သူတို႔အေနနဲ႔ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ‘ ျမန္မာေျမဟာ ပထမတန္းစား ပတိ႐ူပေဒသႀကီးျဖစ္လို႔ စီမံခန္႔ခြဲမႈေတြ အသိပညာနဲ႔ ဇြဲလုလႅေတြသာ ကမၻာ့အဆင့္မွီေအာင္ ႀကိဳးစားလိုက္မယ္ဆိုရင္ ျမန္မာဟာ ကမၻာကိုလႊမ္းမိုးႏိုင္ေလာက္တယ္’ လို႔ ေထာက္ျပလိုက္သလို ျဖစ္တဲ့အတြက္ အပ်င္းႀကီးအလြယ္လိုက္ရင္း အသိÓဏ္ငိုက္မ်ဥ္းေနသူမ်ားကို လႈပ္ႏိုးၿပီးလိုအပ္ခ်က္ ေတြကို မီးေမာင္းထိုးျပလိုက္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ မိတ္ေဆြေကာင္းတစ္ေယာက္လို႔ မွတ္ခ်က္ခ်ႏိုင္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ေကာင္းမႈçဆိုးမႈ၊ ေကာင္းက်ိဳးçဆိုးျပစ္ေတြမွာ ေနရာတစ္ခုရဲ႕ အားႀကီးတဲ့အေၾကာင္းတရားျဖစ္ပံု ေဒသူပနိႆယ(ေဒသ+ဥပနိႆယ)ပါ။

သပၸဴရိသူပနိႆယ ဆိုတာကေတာ့ သမၸတၲိစက္ေလးမ်ိဳးထဲမွာ အေရးအႀကီးဆံုးလို႔ဆိုရင္ မွားမယ္မထင္ပါဘူး ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ သံယုတၲနိကာယ္၊ ကလ်ာဏမိတၲသုတ္မွာ အရွင္အာနႏၵက ျမတ္စြာဘုရားကို ] ေလာကမွာ .. အမ်ိဳးေကာင္း

သားသမီးေတြ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္း သာအျဖာျဖာနဲ႔ ျပည့္စံုဖို႔အေရးမွာ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္း (အေပါင္းအသင္း ဆရာသမား) တို႔ဟာ

ထက္ဝက္ (၅၀) ရာႏႈန္းေလာက္အေရး ႀကီးတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္ဘုရား} ဆိုၿပီး ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ..

“ အာနႏၵာ ... ဒီလိုမေျပာနဲ႔ .. အာနႏၵာ ... ဒီလိုမေျပာနဲ႔” လို႔ ႏွစ္ခြန္းဆင့္ တားျမစ္ၿပီးေတာ့မွ ]ေလာကမွာ ေကာင္းက်ိဳးခ်မ္းသာနဲ႔

ျပည့္စံုဖို႔အတြက္ ကလ်ာဏမိတၲဟာ ရာႏႈန္းျပည့္အေရးပါတယ္။္

ဓမၼေဘရီအရွင္ဝီရိယ(ေတာင္စြန္း)

မွတ္ခ်က္။ ဆက္လက္ေဖၚျပေပးသြားပါမည္။

Read more...

သူ ေပါက္သြားသည္

သူ ေပါက္သြားသည္လို ့ ေျပာလိုက္ရင္ အဓိပၸါယ္က ႏွစ္မ်ိဳးေပါက္သြားတယ္။ ဟိုလို ေပါက္သြား တာရယ္၊ ဒီလို ေပါက္သြားတာရယ္။ အဲ... ဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့လည္း ပိုမရွင္း ျဖစ္သြားလိမ့္ဦးမယ္ နဲ့ တူတယ္။ ရွင္းေအာင္ ေျပာရရင္ အရူးစိတ္ေပါက္တာမ်ိဳးရယ္၊ တကယ္ တရားေဘာကို သာမန္ သေဘာေပါက္တာနဲ ့ တရားထူးေပါက္တာရယ္လို ့ ႏွစ္မ်ိဳးေပါ့။

၁၇ ႏွစ္သား ဂ်ာမန္ ေကာင္ေလးက ေက်ာင္းလာျပီး ဗုဒၶဘာသာ အေၾကာင္းေလ့လာဖို ့ ႏွစ္ပတ္ အခ်ိန္ေပးပါတယ္။ နွစ္ပတ္မျပည့္ေသးခင္ ဟိုကထိန္သြားလည္း သူက ေနာက္က ကပၸိယ အေနနဲ ့ လိုက္။ ဒီကထိန္သြားလည္း သူကလည္း လိုက္ေပါ့ေလ။ ကထိန္ မသြားခင္က သူတရားထိုင္တာ မေညာင္းေတာ့ဘူး၊ တစ္ခါမွ မေပ်ာ္ဖူးတဲ့ အရသာမ်ိဳး ခံစားရတယ္တဲ့။ ဘယ္လိုခံစားရသလဲဆိုေတာ့ သူေျပာတာကိုလည္း ပါးစပ္က တအားၾကီး မေဖၚျပတတ္။ သို ့ေသာ္ မ်က္နွာကေတာ့ ပင္ပန္းတဲ့ အရိပ္ေရာင္ မရွိေလသေလာ လို ့ေတာင္ ထင္မိရဲ ့။ လူငယ္၊ ေသြးနဳသားနဳ ခြန္အားျပည့္ခ်ိန္လည္း ျဖစ္မွာေပါ့ေလ။

ေအာ္... စီးပြါးေရး ၊ ပညာေရး ၊ အခ်စ္ေရး ၊ ဓမၼေရး ။ အေရးမွန္သမွ် ေလာကီ ေလာကုတ္ဟာ အရြယ္ ငယ္တုန္းက ကိုယ္ထင္သလို လုပ္ရင္ လုပ္သလိုမ်ိဳးကို ျဖစ္ပါ့လားဆိုတာ သူ ့ကို ၾကည့္ျပီးလည္း သေဘာေပါက္နိုင္ပါတယ္။

တကယ္ မပ်င္းမရိနဲ ့ နံနက္ ၆နာရီထိုးမွ ည ၉ နာရီထိ သူ ့မွာ တကယ့္ကို အားတက္သေရာ ရွိပံုမ်ား။ ေျပာစကားကိုလည္း နားကလည္းေထာင္ ၊ စိတ္ကလည္းမွတ္ ၊ ေမ့လည္း မေမ့ပစ္ပါ့လားလို ့ေတာင္ ထင္မိရဲ ့။ ( မေတာ္မရွိ ငါ့တပည့္ကြ၊ ေတာ္ရင္ကိုယ့္ဟာ ၊ မေတာ္ရင္ သူ မ်ားဟာ..)။

ကိုယ္က အနည္းငယ္ ေျပာလိုက္တာနဲ ့ ေပါက္လြယ္ပါ့လား။ တစ္ေန ့သားမွာေတာ့ ကထိန္တစ္ခုကို သြားပါတယ္။ ဘုန္းၾကီး တစ္ပါးက သူူ ့ကို ေမးတယ္။ မင္း ဒီပြဲမွာ ၾကည့္ရတာ ေပ်ာ္ရဲ ့လားေပါ့။ သိပ္မေပ်ာ္လွဘူးတဲ့။ ပလစ္ ပလစ္ ပလစ္ ၊ ပလာ ပလာ ပလာနဲ ့ ညံပြက္ေနတာပဲတဲ့။ ဘာေတြမွန္းကို မသိဘူးတဲ့။

ေဟာ.. သူက ဒီလို ေျပာေတာ့ ဘာသာေရးနဲ ့ ေပ်ာ္ရႊင္တာဟာ ေရာသြားတာပါကြာ။ ဒါက လူေတြက ဒီလို ေပ်ာ္တာကို ေျပာေနၾကတာကို သေဘာက်တာကြ။ မင္းသိတဲ့ အတိုင္းပဲေလကြာ ၊ ဒါက လူ ့ထံုးစံပဲ ။ ဘာသာေရးနဲ ့ေတာ့ မဆိုင္ဘူး။ ဘာသာတိုင္းမွာ ရွိတယ္ကြ။ လို ့ တစ္ပါးက ထပ္ရွင္း လိုက္ ေတာ့လည္း အင္း... သူလည္း လက္ခံသြား ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခု သူမရွင္းတာ တစ္ခုကိုလည္း ေျပာပါတယ္။ ပရိတ္ရြတ္ျပီးေတာ့ ေရကို ပက္ျဖန္းတာ တစ္မ်ိဳးၾကီးလို ျဖစ္ေနတယ္ တဲ့၊ အျခားဘာသာမွာလည္း ဟိုးလီး၀ါးတား နဲ ့ သြားတူတယ္တဲ့။ သူကိုယ္တိုင္က ဒီ ေရမ်ိဳးေလာက္ပဲ နားလည္သြားပါတယ္။ ပရိတ္ရြတ္တာ ဖတ္တာကိုေတာ့ သူ လက္ခံတဲ့ သေဘာကို ေျပာပါတယ္။ သို ့ေသာ္ လူေတြကို ျဖန္းေပးတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး သူမၾကိဳက္သေယာင္ ေျပာပါတယ္။

ေဟာ လုပ္ျပန္ျပီ ။ ဒီေန ့ ညေနခင္း ဘုရား၀တ္ျပဳ ၊ တရားထိုင္ျပီးခ်ိန္။ သံဃာေတြကို ေဖ်ာ္ရည္ကပ္ဖို ့ ေျပာလိုက္ေတာ့နားလည္ ပါးလည္စြာ သင္ထားတဲ့ အတိုင္း ေသခ်ာကပ္ပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးဆိုေတာ့ လည္း ကိုယ့္အတြက္ ထည့္ျပီးခ်ိန္မွာ သူမ်ားကိုလည္း ကိုယ္ခ်င္းစာ ဗုိက္ခ်င္း စာနာျပီး သူ ပင္ပန္း ေနတာ လုိအပ္ေလမလား အထင္နဲ ့ ေသာက္ပါဦးလား ေမးမိပါတယ္။ ေဖ်ာ္ရည္အတြက္ ေလာဘ မရွိေတာ့ဘူးတဲ့။

ေအာင္မာ. သူက လုပ္ခ်လိုက္ပီ။
ေဖ်ာ္ရည္အတြက္ ေလာဘ မရွိပါဆိုပါလား...
ေနာက္သလို ေျပာင္သလိုနဲ ့ ရယ္ျပီးေျပာပါတယ္။

အဲဒါနဲ ့ သူ သေဘာေပါက္ေအာင္ တစ္ပါးက ေသာက္တယ္ ေသာက္တယ္ လို ့မွတ္ေသာက္ရင္ ဒါတရားမွတ္ျခင္းပဲေပါ့။ ေနာက္တစ္ပါးကလည္း ေအးကြ။ ဒါက ေလာဘ ျဖစ္မယ္ဆို ျဖစ္စရာ ၊ မင္းကေတာ့ ေလာဘမျဖစ္ဘူး။ တို ့ကေတာ့ ေသာက္ခ်င္လို ့ မဟုတ္ဘူး၊ ဗုိက္ကို ေပးတာ ၊ ဒါန လုပ္တာကြ လို ့ ။ သူ ့ကိုျပန္ျပီး ရယ္သလိုလို တကယ္ေျပာလိုက္ပါတယ္။

သူေပါက္သြားသည္။
သူေပါက္သြားသည္။


မွတ္ခ်က္။ ။ ဒုိင္ယာရီစာအုပ္မွာ မဆန္ ့လို ့
ဘေလာ့ေပၚမွာ ေရးတင္လိုက္ပါသည္။
အေတြ ့ၾကံဳမွ်ေ၀ျခင္းလည္း ပါ၀င္ပါသည္။

ျမတ္ေရာင္နီ
( ၀၈ ၊ ၁၁ ၊ ၂၀၁၀ )

Read more...

ႏုိ၀င္ဘာ ၉ ရက္ေန႔ တရားအစီအစဥ္မ်ား။

ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ၀၀း၀၀ နာရီမွ ၁၇း၀၀ နာရီ အထိ...

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေဟာၾကားေတာ္မူေသာ.....

၁)ကိုယ့္ကိုကိုယ္သုံးသပ္နည္း တရားေတာ္
၂)ပုဂၢိဳလ္ေလးမ်ဳိးခြဲျခားျပျခင္း
၃)မာဂ႑ီပရပုဇ္ ၀တၳဳ(၁)
၄)မာဂ႑ီပရပုဇ္ ၀တၳဳ (၂)
၅)မာဂ႑ီပရပုဇ္ ၀တၳဳ (၃)
၆)မာဂ႑ီပရပုဇ္ ၀တၳဳ (၄)
၇)ျဖစ္ေကာင္းေသာ၊မျဖစ္ေကာင္းေသာ တဏွာ မာန တရားေတာ္
၈)လုပ္ငန္းအစႏွင့္အဆုံးကိုျပသည့္ တရားေတာ္
၉)အလုပ္စဥ္ ၀ိပႆနာ တရားေတာ္
၁၀)အားထုတ္နည္းသုံးမ်ဳိးအေၾကာင္း
၁၁)ဥာဏ္သုံးပါးခြဲျပပုံ
၁၂)၀ိပႆနာလုပ္မွဒိ႒ိျပဳတ္မယ္တရားေတာ္
၁၃)ကိေလသာဖယ္နည္းနိသွ်ည္း
၁၄)ဒီခႏၶာစြန္႔ျပီးေနာက္ခႏၶာရျခင္းသည္ အေရးၾကီးဆုံးအျပစ္သင့္ပုံ

တရားေတာ္မ်ားကိုလႊင့္ၾကားေပးသြားပါမည္။

စစ္မွန္ေသာ တရားမ်ားကုိ နာၾကားအားထုတ္ၾကျခင္းျဖင့္ သတၱ၀ါ အားလံုးတုိ႔သည္
အလံုးစံုေသာ တရားထူး တရားျမတ္မ်ားကုိ
လ်င္ျမန္စြာ ရရွိႏုိင္ၾကပါေစ။
Posted by ထူးေ၀ယံၿဖိဳး at 3:05 PM

Read more...

မေလးရွားကေန ေဘးစကားေတြ ေျပာမယ္

အသစ္မတင္တာ နည္းနည္း ၾကာသြားတယ္။ ခရီးသြားရင္းဆိုေတာ့ စာလည္း ဟုတ္တိပတ္တိ မေရးျဖစ္ဘူး။ ခရီးသြားရတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေနရာအသစ္၊ ၀န္းက်င္အသစ္ဆိုေတာ့ စိတ္က စာေရးဖို႔ အဆင္သင့္ ျဖစ္မေနခဲ့ဘူး။ ေတြေတြေ၀ေ၀လိုလို၊ ထိုင္းထိုင္းမႈိင္းမႈိင္းလိုလို။ ဆိုေတာ့ စိတ္က မသြက္ေတာ့ စာကလည္း နည္းနည္းေတာ့ ေလးေနလိမ့္မယ္။ မႏွစ္က မေလးရွားကို ခရီးတစ္ေခါက္ ထြက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းကေတာ့ အလည္သက္သက္ခရီး၊ ဘာအလုပ္မွ မရွိခဲ့ဘူး။ ဒီႏွစ္ေတာ့ အလုပ္ေလးနည္းနည္းပါလာတယ္။ မႏွစ္က သြားၿပီးသားျဖစ္တာရယ္၊ အျခားအျခားေသာ အေၾကာင္းေတြရယ္ေၾကာင့္ တကယ္ဆို ဒီခရီးကို သိပ္မသြားခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ခရီးထြက္တယ္ဆိုတာ ရွိေတာ့ ရွိသင့္ပါတယ္။ ခရီးထြက္ျခင္းအားျဖင့္ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားစြာ ရရွိႏိုင္ပါတယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ခရီးထြက္ရတာ ၀ါသနာႀကီးပါတယ္။

မႏွစ္ကေတာ့ ခရီးက အသစ္ဆိုေတာ့ စိတ္ကလည္း နည္းနည္းလႈပ္လႈပ္ရွားရွားေပါ့။ ဒီႏွစ္ေတာ့ သိပ္မထူးလွပါဘူး။ ရန္ကုန္မႏၲေလး ခရီးသြားရသလိုပါပဲ။ ေအာက္တိုဘာ ၂၆-ရက္ေန႔မွာ ေလယာဥ္လက္မွတ္ သြားျဖတ္ခဲ့တယ္။ ႏို၀င္ဘာ ၄-ရက္ေန႔က လက္မွတ္ေစ်းကလည္း မဆိုးဘူးဆိုေတာ့ ျဖတ္လိုက္တယ္။ သြားမယ့္ရက္အရင္ တစ္ေန႔က သူငယ္ခ်င္းတစ္ပါးက သူနဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ မေလးရွားႏိုင္ငံ၊ မလကာၿမိဳ႕က တ႐ုတ္ဒကာတစ္ေယာက္ လကၤာကို ေရာက္ေနတယ္၊ သြားေတြ႕ခ်င္တယ္၊ လိုက္ခဲ့ပါဆိုေတာ့ လိုက္သြားခဲ့တယ္။ တိုက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ သူကလည္း မေလးရွားကို ၄-ရက္ေန႔ သြားမယ္၊ ဖလိုက္ခ်င္းလည္း သြားတူေနတယ္။

၃-ရက္ေန႔က သိပ္မအိပ္လိုက္ရဘူး။ မနက္ ၅-နာရီေက်ာ္ေလာက္မွာ ေလဆိပ္ကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ထြက္ခဲ့တယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး အိပ္ခ်င္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္စိတ္ထဲ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနတဲ့ လကၤာကို ခဲြခြါရေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ စိတ္ထဲမွာ အနည္းငယ္ေတာ့ ၀မ္းနည္းသလိုလို ျဖစ္မိတာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ မိုးေလးက တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္၊ တဖြဲဖဲြ က်လို႔ေနတယ္။ “အခုလို ကားေလးနဲ႔ မိုးဖဲြဖဲြေလး သြားရရင္ စာေရးခ်င္စိတ္ေပါက္တယ္”လို႔ ေျပာတတ္တဲ့ အေ၀းေရာက္ သူငယ္ခ်င္းကို သတိမရဘဲ မေနႏိုင္ဘူး။ တစ္နာရီေက်ာ္ခန္႔ သြားၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သီရိလကၤာရဲ႕ ဘျႏၵာႏိုက္ေကးေလဆိပ္ကို ေရာက္ပါတယ္။ ေလဆိပ္ထဲ အင္မီဂေရးရွင္းမွာပဲ မလကာျပန္မယ့္ တ႐ုတ္ဒကာကို ေတြ႕တယ္။ သူက အိတ္ေတြ ကူသယ္ေပးပါတယ္။ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း စကားေျပာတတ္တဲ့ တ႐ုတ္ဒကာက ခင္မင္စရာအေတာ္ေကာင္းပါတယ္။

ေလဆိပ္ထဲ အခ်ိန္ ၁-နာရီေက်ာ္ေလာက္ ရတယ္ဆိုေတာ့ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ နာရီ၀က္ေလာက္ စကားေျပာၿပီးေတာ့ သူက ေမးပါတယ္။ အခု အရွင္လာတာ မနက္အေစာႀကီးဆိုေတာ့ မနက္အိပ္ယာထ ဘာေတြ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ၿပီးၿပီလဲတဲ့။ ငါ မရြတ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ငါက ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကို အၿမဲပြားတယ္လို႔၊ ေနာက္ၿပီး ငါက သတိပ႒ာန္ကို အထိုက္အေလ်ာက္ လုပ္ပါတယ္လို႔၊ အခု မင္းနဲ႔စကားေျပာတဲ့အခ်ိန္၊ စကားေျပာရပ္သြားတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ ငါ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ ထိုင္ေနတာကို သတိျပဳမိမွာေပါ့လို႔ ေျပာလိုက္ရတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူက “ငါက မင္းအိပ္ေနတယ္ ထင္ေနတာ”လို႔ ေျပာပါတယ္။

သူက မဟာယာနက်မ္းစာ စာအုပ္ေတြ ထုတ္ျပပါတယ္။ သူက အဲဒီစာအုပ္ေတြကို သြားေလရာ ယူသြားတယ္။ အၿမဲတမ္း မပ်က္မကြက္ ရြတ္ဖတ္ေနပါတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ သူနဲ႔ ကပ္ထိုင္တာဆိုေတာ့ တ႐ုတ္ဘာသာနဲ႔ ရြတ္ေနတဲ့ ဘုရားစာအသံေလးေတြကို နားစြင့္မိပါတယ္။ ပထမတစ္အုပ္က အမိတာဘာဘုရားရွိခိုးစာအုပ္ပါ။ အမိတာဘာဆိုတာ ဗုဒၶဘာသာဂိုဏ္းကဲြတစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။ အမိတာဘာဘုရားကို အႀကိမ္မ်ားစြာ ရွိခိုးရင္ သုခ၀တီလို႔ေခၚတဲ့ နိဗၺာန္ဘံုကို ေရာက္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။ အဲဒီဘုံမွာ အိုနာေသေဘးေတြ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ေနာက္တစ္အုပ္ကေတာ့ ဘုရားေလာင္းေတြရဲ႕ အဓိ႒ာန္ေတြပါတဲ့ စာအုပ္ပါ။ ဒီစာအုပ္ကေတာ့ လကၤာတကၠသိုလ္စာသင္ခန္းမွာ အထုိက္အေလ်ာက္ေလ့လာခဲ့ဖူးေတာ့ သိေနပါတယ္။ ဘုရားေလာင္းရဲ႕ အဓိ႒ာန္ေတြက အေတာ္စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေတြလည္း သူရြတ္ဖတ္ၿပီးခ်ိန္မွာ ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ေလဆပ္ေပၚေရာက္တာနဲ႔ အိပ္ငိုက္ေတာ့တာပဲ။ ဒါေပမယ့္တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ တိမ္ေတြထဲ တိုး၀င္လိုက္တဲ့ တဒုတ္ဒုတ္အသံေၾကာင့္ လန္႔ႏုိးေနရတယ္။ နာရီ၀က္ခန္႔ ၾကာတဲ့အခါ ကိုယ့္ထိုင္ခုံေရွ႕မွာ ထမင္းတစ္ပဲြေရာက္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္က ဘယ္သူခ်ေပးသြားတယ္ဆိုတာ မသိလိုက္ဘူး။ စႏိုးတာ၀ါေလးေတာင္ ပါေသးရဲ႕။ အဲယားေအးရွေလေၾကာင္းက အစားအေသာက္မေကၽြးပါဘူးေပါ့။ ေတြးေနမိတာ။ ေဘးဘီ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေနာက္ခံုတန္းက တ႐ုတ္ဒကာက ၿပံဳးျပတယ္။ စားပါ၊ သူခ်ေပးတာလို႔ အရိတ္အျမြတ္ေျပာျပတယ္။ အ႐ုဏ္ဆြမ္း မစားခဲ့ရေတာ့ ႀကိဳက္တာေတြေရာ၊ မႀကိဳက္တာေတြပါ အကုန္ေလြးပစ္လုိက္တယ္။

အစားအေသာက္ၿပီးသြားေတာ့ နည္းနည္း လန္းဆန္းသြားတယ္။ ၿပီးမွ ေလယာဥ္ျပတင္းကေန အျပင္ကို ၾကည့္မိတယ္။ လွလိုက္တဲ့ တိမ္ေတြ၊ တိမ္ေတြက အျဖဴေရာင္သာ မဟုတ္ရင္ ေတာေတာင္အထပ္ႀကီးေတြလိုပဲ။ ဟိုး … အေ၀းက တိမ္စိုင္ႀကီးေတြက ေတာင္ေတြလိုပဲ။ စိတ္ထဲမွာ သမာဓိေလး ရေအာင္ ဂုဏ္ေတာ္ပြားလိုက္၊ တိမ္ေတြ ၾကည့္ၿပီး စိတ္ကူးေတြ ကြန္ျမဴးလိုက္။ ဒီတိမ္ေတြထဲမွာ ေလွ်ာက္သြားရရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲလို႔လည္း ေတြးမိတယ္။ ဒီေလယာဥ္ႀကီးမ်ား ပ်က္က်သြားလုိက္ရင္လို႔လည္း ေတြးမိတယ္။ ေလယာဥ္စက္ခန္းထဲသြားၿပီး ေလယာဥ္မွဴးလုပ္၊ ေလယာဥ္ႀကီးကို ေဇာက္ထုိးမိုးေမွ်ာ္ ေလွ်ာက္ေမာင္းပစ္လိုက္ရင္လို႔လည္း ေတြးမိတယ္။ ဟိုး … အေ၀းက တိမ္စိုင္ေတြရဲ႕ၾကားမွာ တစ္ခါတစ္ရံ အတိတ္ေတြ၊ တစ္ခါတစ္ရံ အနာဂတ္ေတြ ပူစီေဖာင္းေလးေတြလို ေပၚလာလိုက္ ေပ်ာက္သြားလိုက္။ ဘ၀ဆိုတာလည္း ဒီလိုပါပဲ၊ ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားမႈေလးေတြထဲမွာ ပူစီေဖာင္းေလးေတြလို၊ ေရပြက္ေလးေတြလို ပလံုစီေနခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ။ အခ်ိဳ။ အခါး။ အေပ်ာ့။ အၾကမ္း၊ ရသေတြ စံုလို႔ေပါ့။

အဲဒီတိမ္ေတြထဲက အေတြးထဲမွာ ခ်ဥ္ျခင္းတပ္ခဲ့ဆံုးကေတာ့ ဖုန္းေလးတစ္လံုးေပါ့။ ဖုန္းေလးနဲ႔သာ စကားေျပာခြင့္ရရင္ ကဗ်ာေတြ၊ စာေတြ ၀ါသနာထံုတဲ့ သီဟိုဠ္က သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ စကားေျပာမယ္။ တိမ္ထဲက ျဒဗ္မဲ့ပံုရိပ္ေလးေတြ လွမ္းပို႔မယ္။ သီဟိုဠ္က ခ်စ္ရတဲ့ ေခြးၿမီးတိုမေလးေတြ ေနေကာင္းလားေပါ့။ ကိုယ္တို႔ မ်က္စိမွတ္ ရွာေဖြေရးခရီးထြက္ခဲ့ရာ ေညာင္ပင္ႀကီးက အရြက္ေတြ ေၾကြေနဆဲလားေပါ့။ ေမးကို ေမးရမယ္။ အေမ့ဆီကိုလည္း လွမ္းဖုန္းဆက္မယ္။ သား တိမ္ေတြထဲ ေရာက္ေနတယ္ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ …. ၿပီးေတာ့ …. ဖုန္းေတြ ဆက္မယ္။ စကားေတြ ေျပာမယ္။ ကဗ်ာေတြ ရြတ္မယ္။

မေလးရွား စံေတာ္ခ်ိန္ ၂း၂၃ မိနစ္မွာ ကြာလာလမ္ပူ ေလဆိပ္ကို ေရာက္တယ္။ တိမ္ထဲက အေတြးေတြက

ဟိုး … အထက္ေကာင္းကင္က တိမ္ေတြထဲမွာ ေနခဲ့တယ္။ ေကာင္းကင္ကို တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေျမႀကီးေပၚလမ္းေလွ်ာက္ရတာ မႏူးညံ့ဘူး။ “ဘန္ေဒ၊ ဘန္ေဒ လက္စ္ဂိုး”ဆိုမွ အိတ္ကို ဆဲြလိုက္တယ္။ တ႐ုတ္ဒကာက အိတ္ေတြ သယ္ေပးတယ္။ သူက ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္ဖို႔ ေျပာတယ္။ အားလံုးကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း သြက္လက္ေနလိုက္ၾကတာ။ သူ႕ထက္ငါ ဦးေအာင္ အလုအယက္ ေျပးလႊားလို႔ေနတယ္။ ေလဆိပ္ေရာက္တာနဲ႔ ေျခသလံုးေဖြးေဖြးေတြ စေတြ႕တာပဲ။ “အဲဒါေၾကာင့္ ခရီးမသြားခ်င္တာ”လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ေျပာေနမိတယ္။ “ဟ မဟုတ္ေသးဘူးေလ၊ ဒါေတြကို မင္း ေက်ာ္လႊားရမယ္။ သတိ၊ ဟုတ္တယ္ေလ၊ အဲဒီ သတိနဲ႔ ေက်ာ္လႊားရမယ္”။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သတိေပးေနမိျပန္ပါတယ္။ ေျပာင္းျပန္စီးတဲ့ ျမစ္တစ္စင္းရဲ႕ ေရလ်ဥ္ေၾကာမွာ ကိုယ္ကိုေဖာ့လိုက္လာခဲ့တယ္။ ဒါမွ ငါကြလို႔ မာန္တက္လိုက္မိေလသလား မသိ။ ေနာက္ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္ေက်ာ္ခဲ့တဲ့ ေတာင္ေတြ၊ ခ်ံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းေတြ အမ်ားႀကီးပဲေလ။ တစ္ခါတစ္ရံ ဆူးျခစ္ရာေလး အနည္းငယ္၊ လဲက်လို႔ ပြန္းပဲ့ဒဏ္ရာအနည္းငယ္၊ အနည္းငယ္ေလးေတြက လဲြၿပီး သန္႔ရွင္းလြတ္လပ္စြာ ခရီးဆက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

အင္မီဂေရးရွင္းမွာလည္း ေရွာေရွာရွဴရွဴပါပဲ။ တစ္လတံဆိပ္တုံး ထုေပးလိုက္တယ္။ တ႐ုတ္ဒကာက ၀ိုင္ေသာက္မလား။ အေမာေျပတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ မေသာက္ခ်င္ဘူး။ ေသာက္လို႔လည္း မသင့္ဘူးလို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္ ေသာက္မယ္လို႔ေျပာေတာ့ ေရာက္လာတယ္။ ခါးလိုက္တဲ့ ေကာ္ဖီ။ ေကာင္းလိုက္တဲ့ အရသာ။ လန္းဆန္းသြားတယ္။ ကိုယ္သြားမယ့္ေနရာကို လိုက္ပို႔မယ္ ေျပာေသးတယ္။ လာႀကိဳတဲ့ ျမန္မာဒကာေလး ေရာက္လာလို႔ လမ္းခဲြလုိက္တယ္။ လိပ္စာကဒ္၊ ဖုန္းနံပါတ္ေပးလိုက္တယ္။ ေက်ာင္းေရာက္တာနဲ႔ ဆက္ဖို႔ ေျပာတယ္။ ၿပီးေတာ့ ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘူး။

ပ႐ုေတာ့ မဖတ္ႏိုင္ဘူး…ဆက္လက္ေရးသားပါအံုးမယ္
Posted by ashin kusalasami at 12:22 AM 0 comments

Read more...

ဆရာေတာ္ ျမန္မာျပည္သုိ႔ ေခတၱျပန္လည္ ၾကြေရာက္ေတာ္မူမည္…

ေတာင္ကုိရီးယားႏုိင္ငံ၊ ဒယ္ဂူးၿမိဳ႕၊ စိတၱသုခ ျမန္မာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ဒဂုံၿမိဳ႕နယ္၊ အိမ္ေတာ္ရာေက်ာင္းတုိက္၊ သီရိေဇယ်ဳံ ေက်ာင္းတုိ႔၏ ပဓာန နာယကဆရာေတာ္ အရွင္၀ိစိတၱ (မနာပဒါယီ)သည္ ၁၁ - ၁၁ - ၂၀၁၀ ရက္၊ ၾကာသ ပေတးေန႔တြင္ ျမန္မာျပည္သုိ႔ ေခတၱျပန္လည္ ၾကြေရာက္ေတာ္မူကာ ျမန္မာျပည္ရွိ တရားေဟာ၊ တရားျပ၊ စာေရးစာခ်၊ သင္တန္းပုိ႔ခ်မႈ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ေတာ္မူမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ဆရာေတာ္ မရွိသည့္အခုိက္တြင္ ေက်ာင္းေတာ္ႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ကိစၥအ၀၀ကုိ ေက်ာင္းအက်ိဳးေဆာင္ အဖဲြ႕အား လဲြအပ္ထားၿပီး ျဖစ္သျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာမ်ားအေနျဖင့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတြင္ သာေရးနာေရး ကိစၥမ်ားကုိ ေဆာင္ရြက္လုိပါက ေက်ာင္းအက်ိဳးေဆာင္ အဖဲြ႕မ်ားႏွင့္ တုိင္ပင္ညႇိႏိႈင္းကာ လုိအပ္သလုိ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ပါေၾကာင္းႏွင့္ ေက်ာင္းေတာ္အတြက္ လစဥ္လွဴဒါန္းေနသူမ်ား အေနျဖင့္လည္း မိမိတုိ႔၏ လစဥ္လွဴဒါန္းမႈမ်ားကုိ ပုံမွန္လွဴၿမဲအတုိင္း ဆက္လက္လွဴဒါန္းႏုိင္ပါေၾကာင္း အသိေပးအပ္ပါသည္။

ျမန္မာျပည္၌ ဆရာေတာ္သည္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ဒဂုံၿမိဳ႕နယ္၊ ၿမိဳ႕မေက်ာင္းလမ္း၊ အိမ္ေတာ္ရာေက်ာင္းတုိက္ရွိ သိရီေဇယ်ဳံေက်ာင္းတြင္ သီတင္းသုံးေနထုိင္မည္ ျဖစ္ပါသျဖင့္ ဆရာေတာ္ ျမန္မာျပည္တြင္ရွိခုိက္ ဆရာေတာ္ထံ ဆက္သြယ္လုိသူမ်ား၊ ဘာသာေရးႏွင့္ ပတ္သက္သည္မ်ားကုိ ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားလုိသူမ်ားသည္ အထက္ပါလိပ္စာႏွင့္ ဖုန္းနံပါတ္ ၃၈၃-၇၉၆ တုိ႔ကုိ ဆက္သြယ္ႏုိင္ေၾကာင္း သိေစအပ္ပါသည္။

ဆရာေတာ္ ျမန္မာျပည္မွ ျပန္ၾကြလာမည့္ ရက္ကုိကား အတိအက် သိရသည့္အခါ ထပ္မံအေၾကာင္းၾကား ေဖာ္ျပပါမည္။

အျပည့္အစုံသုိ႔(fullpost)...

အက်ဥ္းမွ်သာ(summary)...

Read more...

ကိုရန္ေအာင္ ေမြးေန႔အလွဴပြဲ

ယေန႕သာသနာသကၠရာဇ္ ၂၅၅၄ ခု တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း(၃)ရက္ ၈.၁၁.၂၀၁၀ ရက္ တနလၤာေန႔ ကိုရန္ေအာင္ ေမြးေန႔အလွဴပြဲ။

အရုဏ္ မုန္႕ဟင္းခါးဆြမ္း
ေန႕ဆြမ္းေလာင္း
ဆြမ္း၊ ပဲ၊ ၀က္သား၊ သရက္ခ်ဥ္ႏွင့္ ဘာလေခ်ာင္ေၾကာ္

ယေန႕ဒါယကာႀကီးကုိရန္ေအာင္ ေမြးေန႕အလွဴပြဲတြင္ ေထရ္ႀကီး၀ါႀကီးမေထရ္ႀကီး တစ္ပါးအား
ဦးေကာ၀ိဒမွ သကၤန္းဒြိစံု ကပ္လွဴခဲ့ပါသည္။
ေ၀ယ်ာဝစၥမ်ားကေတာ့
သာမေဏမ်ားႏွင့္ ကိုေက်ာ္၊ ေမာင္စိုးလင္းေအာင္၊ ေမာင္ဖိုးခ်စ္ႏွင့္ ေက်ာင္းသား ၄ဦးတို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။

ဒါယကာႀကီး ကိုရန္ေအာင္ေမြးေန႕မွစ၍ အစစအရာရာအဆင္ေျပ ေအာင္ျမင္ျပည့္စံု၍
စိတ္ခ်မ္းသာကိုယ္က်န္းမာစြာျဖင့္ သာသနာအက်ိဳး၊ ေလာကအက်ိဳးမ်ား သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္ႏိုင္
ပါေစလို႕ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔သလိုက္ပါသည္။..

အားလုံးပဲ အလႉရွင္တုိ႔ႏွင္႔အတူ ၾကည္ညိဳသဒၶါပြားမ်ား ကုသုိလ္ယူႏုိင္ၾကပါေစ...

ဆက္ဖတ္ရန္...

ျပန္ေခါက္သိမ္းထားရန္...

Posted by UR at 9:54 AM 0 comments

Read more...

အမွတ္တရ ကထိန္

Posted by ျမန္မာ့အားမာန္ on Monday, November 8, 2010

/ Comments: (0)

Read more...

Doubly Interesting

Here is a blog and a video news item, both of them worth watching by anyone interested in the good Dhamma. The first is about the Swiss nun Venerable Ariya Nani who understands that offering help to others need not necessarily hinder your meditation. It is a rather inspiring example of what we need more of in Buddhism – metta with its sleeves rolled up. The video is a brief examination of the progress of the Dhamma is the USA.
http://ven-ariya.blogspot.com/.
http://www.youtube.com/watch?v=_U5mVC5N2Pc

Read more...

ေကာသလမင္း၏ အိပ္မက္ (၁၆)ခ်က္

သိျပီးသားသူမ်ားလည္းထပ္မံေလ့လာႏိုင္ေအာင္မသိေသးေသာသူမ်ားလည္းသိရွိလာေအာင္တင္ျပလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

(၁) အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ ေလးခုေသာ ႏြားလား ဥသဘတို႔သည္ လာလတ္၍ မင္းရင္ျပင္၌

ေဝွ႔မည္ဟု တြန္ျမည္ ၾကံဳးဝါးလ်က္ မေဝွ႔ပဲသာလွ်င္ ဖဲေလကုန္သည္ဟုျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ တရားမေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ မိုးတို႔သည္ ရြာအံသကဲ့သို႔ ထစ္ႀကိဳးလ်က္ မရြာပဲသာလွ်င္ေပ်ာက္ပ်က္ ကုန္လတၱံ႔။ ထိုအခါ ေကာက္ပဲသီးႏွံတို႔ ပ်က္ဆီး၍ လူတို႔၌ အစာေရစာရွားပါး ငတ္မြတ္ျခင္း ျဖစ္လတၱံ႔။

(၂) ႏုနယ္ေသးငယ္စြာေသာ အပင္တို႔သည္ ပြင့္ၾက သီးၾကသည္ကို ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ ဆုတ္ယုတ္ေသာကာလ လူတို႔ အသက္တန္း တိုေသာ ကာလ၌ ေယာကၤ်ား မိန္းမတို႔သည္

ထက္သန္ ျပင္းေသာ ရာဂ ရိွကုန္သည္ ျဖစ္၍ ငယ္ရြယ္စဥ္ အခါ၌ပင္အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း၊ သားေမြးျခင္း တို႔ကို ျပဳကုန္လတၱံ႔။

(၃) ႏြားမႀကီးတို႔သည္ မိမိတို႔ ေမြးစျဖစ္ေသာ ႏြားမငယ္တို႔၏ ႏို႔ကို စို႔သည္ဟု ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ ႀကီးေသာသူတို႔အား အ႐ိုအေသျပဳျခင္း ေပ်ာက္ကြယ္ေသာ ကာလ၌ အမိအဖ၊ ေယာကၡမ

စသူတို႔သည္ ကိုးကြယ္ရာ မရိွကုန္သည္ ျဖစ္သျဖင့္ မိမိတို႔၏ သားသမီး သားမက္ေခၽြးမ စသူတို႔ထံ၌ ကပ္ရပ္၍ ၿငိဳျငင္ ညိႇဳးငယ္စြာ အသက္ေမြးရကုန္လတၱံ႔။

(၄) လွည္းတို႔၌ ဝန္ကို ေဆာင္ႏိုင္ေသာ ႏြားႀကီးတို႔ကို မကမူ၍ ႏြားငယ္တုိ႔ကိုသာကေစကုန္၏။ ႏြားငယ္တို႔လည္း ဝန္ကို မႏိုင္၍ လွည္းတို႔ကိုလည္း ဆြဲျခင္းငွာမတတ္ႏိုင္သည္ကို ျမင္မက္ပါသည္။ေနာင္ တရားမေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ အသက္ႀကီး ဝါႀကီး ပညာရိွကုန္ေသာ သူတို႔အား အမတ္၊ တရားသူႀကီး စေသာရာထူးစည္းစိမ္တို႔၌ မခန္႔ထားမူ၍ အသက္၊ ဝါ၊ ပညာ ငယ္ကုန္ေသာ လူငယ္တို႔အားသာခန္႔ထားၾကလတၱံ႔။

ထိုအခါ အခြင့္အေရးမသိ၊ မေတာ္ မမွန္ျဖစ္၍ အမႈ မၿပီး၊အက်ဳိးမၿပီး ရိွေသာအခါ လူငယ္တို႔သည္ မိမိတို႔၏ ရာထူး စည္းစိမ္ကိုစြန္႔ၾကလတၱံ႔။ လူႀကီးတို႔သည္လည္း ငါတို႔မွာ ျပင္ပကသာ ျဖစ္၏ဟု လ်စ္လွ်ဳျပဳ၍

ေနၾကလကုန္လတၱံ႔။ သို႔ျဖစ္၍ တရားမေစာင့္ အမႈမၿပီးၾကသည္ႏွင့္ မင္းႏွင့္တကြတိုင္းျပည္ပါ ဆုတ္ယုတ္ ပ်က္ဆီးၾကလတၱံ႔။

(၅) ခံတြင္း ႏွစ္ခုရွိေသာ ျမင္းသည္ ေကၽြးလာေသာ မုေယာစပါး စသည္တို႔ကို ခံတြင္းႏွစ္ခုျဖင့္ပင္ စားသည္ဟု ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္ တရားမေစာင့္ေသာ မင္းတို႔လက္ထက္၌ တရားမေစာင့္ေသာ တရားသူႀကီးတို႔သည္

ႏွစ္ဖက္ေသာ အမႈသည္တို႔မွ ေပးေသာ တံစိုးလက္ေဆာင္တို႔ကို စား၍ အမႈတို႔ကို

မမွန္မကန္ ဆံုးျဖတ္ၾကကုန္လတၱံ႔။

(၆) အဖိုးတသိန္း ထိုက္ေသာ ေရႊခြက္ကို ေျမေခြးဖိုအား က်င္ငယ္စြန္႔ရန္ ေပး၏။ ေျမေခြးလည္း ထိုေရႊခြက္၌ က်င္ငယ္စြန္႔သည္ဟု ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္ တရားမေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ အမ်ဳိးျမတ္ေသာ သူတို႔သည္ အခ်ီးအေျမႇာက္

မခံရ၊ ဆင္းရဲၾက၍ အမ်ဳိးယုတ္ေသာ သူတို႔ အစိုးတရ ႂကြယ္ဝ ခ်မ္းသာၾကလတၱံ႔။

ထိုအခါ အမ်ဳိးျမတ္တို႔ အသက္ ေမြးျခင္းငွာ မတတ္ႏုိင္ကုန္သည္ ျဖစ္၍ မိမိတို႔

သမီးတို႔ကို အမ်ဳိးယုတ္တို႔အား ေပး၍ အသက္ေမြး ၾကကုန္လတၱံ႔။

(၇) တေယာက္ေသာ ေယာကၤ်ားသည္ အင္းပ်ဥ္၌ ထိုင္လ်က္ လြန္ကို က်စ္၍ ေျခရင္း၌ ထား၏။

ထုိ အင္းပ်ဥ္ေအာက္၌ရိွေသာ ဆာေလာင္ေသာ ေျမေခြးမသည္ ထိုေယာကၤ်ား မသိစဥ္လွ်င္

ထိုလြန္ကို စား၏ ဟု ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ မိန္းမတို႔သည္ အစားအေသာက္၊ အဝတ္၊ အေနအထို္င္ စသည္တို႔၌ ေလာ္လည္ျခင္း ရိွ၍ မိမိတို႔ လင္ေယာကၤ်ားသည္ဆင္းရဲၿငိဳျငင္စြာ ရွာေဖြ စုေဆာင္းအပ္ေသာ ဥစၥာ ပစၥည္းတို႔ကို အဝတ္အစား၊

အစားအေသာက္ တို႔၌ လည္းေကာင္း၊ ေသာက္စား ကစားျခင္းတို႔၌ လည္းေကာင္း၊

အေပ်ာ္အပါးတို႔၌ လည္းေကာင္း၊ သေဘာက္ လင္ငယ္ထားျခင္း တို႔၌ လည္းေကာင္း

အရမ္းမဲ့လွ်င္ ျဖဳန္းတီးေလလတၱံ႔။ ေခြးမသည္ မသိ စဥ္းစား သကဲ့သို႔ အိမ္သူ

မိန္းမတို႔သည္ ဤသို႔ တိတ္တဆိတ္ ျဖဳန္းတီး ခိုးစားၾကလတၱံ႔။

(၈) ေရမရိွေသာ အိုးတို႔ျဖင့္ ျခံရံအပ္ေသာ ေရျပည့္အိုးႀကီး တလံုးကို ျမင္ရ၏။

လူတို႔သည္ အရပ္ ၈ မ်က္ႏွာမွ ေရကို ယူလာၾက၍ ထိုေရျပည့္အိုးႀကီး

အတြင္းသို႔သာလွ်င္ ေလာင္းထည့္ ၾက၏။ ေလာင္းထည့္ေသာ ေရတို႔သည္ ျပည့္လွ်ံ၍

က်ကုန္၏။ ဤသို႔လွ်င္ အဖန္ တလဲလဲ ေရျပည့္အိုးသို႔သာ ေလာင္းလွ်က္ ေရမရိွေသာ

အျခံအရံ အိုးတို႔ အတြင္းသို႔ကား မည္သူမွ် မေလာင္း မထည့္ပဲ ေနသည္ကို

ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ မေကာင္းေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ မင္းႏွင့္တကြ လူတို႔ တရားပ်က္ကြက္၊ ၾသဇာညံ့ဖ်င္း၊ ဆင္းရဲျခင္းသို႔ ေရာက္ၾကကုန္လတၱံ႔။

ထိုအခါ မင္းအစိုးရတို႔သည္ ဆင္းရဲသားတို႔အား မင္း၏ အက်ဳိးစီးပြား အတြက္ကိုသာ

လုပ္ကိုင္ေစအံ။ ေဆာင္ရြက္ ေစအံ။ ထမ္းရြက္ေစအံ။ သို႔ျဖစ္ရကား မင္းတို႔၌သာ

ျပည့္စံု အက်ဳိးခံစားၾကရ၍ ဆင္းရဲသားတို႔မွာ ေရမရိွေသာ အိုးတို႔ပမာ တစံုတရာ

မရိွ ငတ္မြတ္ ေခါင္းပါးျခင္းသို႔ ေရာက္ကုန္လတၱံ႔။

(၉) နက္႐ႈိင္း က်ယ္ဝန္းေသာ ေရကန္ႀကီး တခုတြင္ သတၱဝါတို႔ ဆင္း၍ ေရေသာက္ၾက၏။ ကန္၏ အလယ္

ေရနက္ရာ၌ ေရသည္ ေနာက္၍ ကန္နားဝန္းက်င္ ေရတိမ္ရာ သတၱဝါတို႔ နင္းရာ၌ ေရသည္

ၾကည္လင္၏ဟု ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ တရားမေစာင့္ေသာ မင္းတို႔သည္ မတရား အုပ္စိုးျခင္း၊ တံစိုးစားျခင္း၊ ေလာ္လည္ျခင္း၊ သနားညႇာတာ ဂ႐ုဏာ မဲ့ျခင္း၊

ၾကမ္းၾကဳတ္ ရက္စက္ျခင္းတို႔ ရိွလွ်က္ လူတို႔အေပၚ၌ အထူးထူး အျပားျပားေသာ

အခ်င္းအရာျဖင့္ အခြန္အတုတ္တို႔ကို ခဲြခန္႔ ေကာက္ယူလတၱံ႔။ ထုိအခါ လူတို႔မွာ

တစ္စံုတစ္ရာ မေပးေဆာင္ႏိုင္ ပင္ပန္းဆင္းရဲလ်က္ ၿမိဳ႕ႀကီးရပ္ႀကီးတို႔၌

မေနႏိုင္ပဲ ရပ္စြန္ ျပည္နားသို႔ သြားေရာက္ေနၾကရသည္ ျဖစ္လတၱံ႔။

ကန္အလယ္တြင္ေနာက္၍ ကန္ေဘးတြင္ ၾကည္သကဲ့သို႔ ၿမိဳ႕လယ္ရြာလယ္၌ တိတ္ဆိတ္၍

ရပ္စြန္ျပည္နား၌ လူစည္ကားလတၱံ႔။

(၁၀) တစ္လံုးတည္းေသာ အိုးျဖင့္ တခ်ိန္တည္းခ်က္ေသာ ထမင္းသည္ အခ်ဳိ႕ေပ်ာ့၏၊ အခ်ဳိ႕ မနပ္၊ အခ်ဳိ႕နပ္၏။ ဤသို႔ ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္ တရား မေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ မိုးကြက္ၾကား ရြာလတၱံ႔။ ထိုအခါ

အခ်ဳိ႕ေနရာ၌ မိုးရြာလြန္း၍ ေကာက္ပဲသီးႏွံ ပ်က္အံ။ အခ်ဳိ႕ေနရာ၌ မရြာ၍ပ်က္အံ။ အခ်ဳိ႕ေနရာ တြင္ကား မိုးမွန္၍ ေကာင္းအံ။ ဤသို႔လွ်င္ ထမင္းအိုးတြင္ျမင္ေသာ ထမင္းကဲ့သို႔ ေကာက္ပဲသီးႏွံ သံုးေထြ ျပားလတၱံ႔။

(၁၁) အဖိုးတသိန္းထက္ေသာ စႏၵကူးႏွစ္ကို ယက္တက္ပုပ္ရည္ျဖင့္ ေရာင္းစားသည္ကို ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ ငါဘုရား၏ သာသနာေတာ္ ဆုတ္ယုတ္ေသာ ကာလတြင္ ေလာ္လည္၍ လာဘ္လာဘကို မက္ေမာ

ကုန္ေသာ ရဟန္းအလဇၨီ လူအလဇၨီတို႔သည္ ဆြမ္း၊ ေဆး၊ ေက်ာင္း၊ သကၤန္း ဥစၥာပစၥည္း

စသည္ တို႔ကို အလိုရိွကုန္သည္ ျဖစ္၍ လမ္းခရီးဆံု၊ အိမ္ဝ၊ အိမ္ႀကိဳအိမ္ၾကားတို႔၌ ငါဘုရား၏ တရားေတာ္

ကို ေဟာၾကားလတၱံ႔။ နိဗၺာန္ အလို႔ငွာေဟာေတာ္ မူအပ္ေသာ အလြန္ မြန္ျမတ္ေသာ တရားေတာ္ကို တစ္ပဲ၊ တစ္မူး၊ တစ္က်ပ္စသည္တို႔ အက်ဳိးငွာ ေရာင္းစား ေဟာေျပာ ၾကသည္ ျဖစ္၍ တသိန္းထိုက္ေသာစႏၵာကူးႏွစ္ကို ယက္တက္ပုပ္ရည္ျဖင့္ ေရာင္းစား သကဲ့သို႔ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႔။

(၁၂) ဘူးေတာင္းတို႔သည္ ေရ၌ နစ္သည္ဟု ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ တရား မေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ အမ်ဳိးယုတ္ေသာ သူတိို႔ကိုသာ ရာထူး

စည္းစိမ္ ေပးသည္ ျဖစ္၍ အမ်ဳိးယုတ္တို႔ တန္ခိုး အာဏာ ႀကီးမား ထင္ေပၚအရာရာတြင္ တြင္က်ယ္လ်က္ ၄င္းတို႔ စကားသာလွ်င္ ဘုူးေတာင္း နစ္သကဲသို႔ နစ္၍တည္ကုန္လတၱံ႔။

(၁၃) ေက်ာက္ဖ်ာႀကီး ေရတြင္ေပၚသည္ဟု ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ တရား မေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ ေတာ္မွန္ လိမၼာ ပညာရိွေသာ သူတို႔၏

စကားသည္ မည္သည့္ အရာ၌ မဆို ေလးေသာ ေက်ာက္ဖ်ာ ေရတြင္ ေပၚသကဲ့သို႔ နစ္တည္

ျခင္းမရိွ၊ မခို္င္မျမဲ ရိွၾကကုန္ လတၱံ႔။

(၁၄) ဖားငယ္မ တို႔သည္ ႀကီးစြာေသာ ေႁမြေဟာက္ႀကီးမ်ားကို စားၿမိဳသည္ဟု ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ လူတို႔သည္ ျပင္းေသာ ရာဂ ရိွကုန္သည္ ျဖစ္၍ ကိေလသာ အလိုသို႔ လိုက္လ်က္ ငယ္ရြယ္ကုန္ေသာ မယားတို႔၏ အလိုသို႔ လံုးဝ လိုက္ၾကကုန္ လတၱံ႔။

အလုပ္အကိုင္မႈ၊ ဥစၥာ ပစၥည္းမႈ၊ ေက်းကၽြန္မႈ၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈ စေသာအရပ္ရပ္တို႔၌ လင္ေပၚတြင္ လႊမ္းမိုး အုပ္စိုးျခင္းကို ျပဳၾကမည္ ျဖစ္ရကားဖားငယ္မသည္ အဆိပ္လ်င္ေသာ ေႁမြကို စားမ်ဳိသကဲ့သို႔ ျဖစ္ကုန္လတၱံ႔။

(၁၅) မည္းနက္ ႐ုပ္သြင္၊ အဆင္း ဆိုးဝါးေသာ က်ီးတို႔ကို ေရႊ၏ အဆင္းႏွင့္ တူေသာ ေရႊဟသၤာ တို႔က ျခံရံ ေနၾကသည္ကို ျမင္မက္ပါသည္။

ေနာင္အခါ အားနည္းေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ ထုိမင္းတို႔သည္ ဆင္စီး ျမင္းစီး စေသာ အတတ္တို႔၌ မလိမၼာ၍ စစ္ထိုးျခင္း၌ မရဲရင့္ဘဲ ျဖစ္ၾကကုန္လတၱံ႔။ ထိုအခါတုိင္းျပည္ ႏုိင္ငံ ဆံုး႐ႈံးမည္ကို စိုး၍ တူေသာ ဇာတ္ရိွေသာ သူေကာင္းသားတို႔အား အစိုးရျခင္းကို မေပးမူ၍ မိမိတို႔ထံ၌ ခစား ၾကကုန္ေသာ အမ်ဳိး ယုတ္ေသာ

ေက်းကၽြန္တို႔အားသာ ေပးကုန္လတၱံ႔။ သို႔ျဖစ္၍ အမ်ဳိးေကာင္းသားတို႔ကိုးကြယ္ရာ မရိွပဲ အစိုးရျခင္း၌ တည္ကုန္ေသာ အမ်ဳိးယုတ္တို႔ထံ၌ ခစားၾကကုန္လတၱံ႔။

(၁၆) ဆိတ္တို႔သည္ သစ္ကို သတ္စားၾကသျဖင့္ သစ္တို႔သည္ ေၾကာက္လန္႔လ်က္ ဆိတ္တို႔ကို အေဝးမွ ျမင္လွ်င္ပင္ ေတာခ်ဳံရိွရာသို႔ေျပးၾကသည္ကို ျမင္မက္ပါသည္။ေနာင္အခါ တရား မေစာင့္ေသာ မင္းတို႔ လက္ထက္၌ အမ်ဳိးယုတ္ေသာ သူတို႔ အစိုးရ ကုန္သည္ ျဖစ္၍ အမ်ဳိးျမတ္သူတို႔ မထင္ရွားျဖစ္လတၱံ႔။ အမ်ဳိးယုတ္ သူတို႔မွာ မင္းကၽြမ္းဝင္သည္ ျဖစ္၍ တရား႐ံုးတို႔၌ ၾသဇာအာဏာ လႊမ္းမိုးလ်က္ အမ်ဳိးျမတ္သူတို႔၏ ဘိုးဘပိုင္ လယ္ေျမ ဥစၥာအရပ္ရပ္တို႔ကို ငါတို႔ လယ္ေျမဥစၥာ ျဖစ္သည္ဟု သိမ္းယူၾက၍ တရားတေဘာင္

ျဖစ္လွ်င္ တန္ခိုးမဲ့သူတို႔အား ဖိႏွိပ္ပုတ္ခတ္ ၿခိမ္းေျခာက္ ႏွင္ထုတ္လ်က္အႏိုင္က်င့္ ၾကကုန္လတၱံ႔။ ထိုအခါ အမ်ဳိးျမတ္သူတို႔ ေၾကာက္လန္႔စက္ဆုတ္ကုန္သည္ ျဖစ္၍ လယ္ယာ ဥစၥာတို႔ကို ေပးအပ္ကုန္လ်က္ အိမ္သို႔ျပန္၍

အိပ္ေနၾကကုန္အံ။ ထိုမွ တပါးလည္း အက်င့္သီလရိွေသာ ရဟန္းတို႔သည္အက်င့္သီလမဲ့ေသာ ရဟန္းတို႔က ခ်ဳပ္ခ်ယ္ ဖိႏွိပ္ၾကေလသျဖင့္ ေတာသို႔ ေျပးဝင္ပုန္းေအာင္း ၾကကုန္လတၱံ႔။ ဤသို႔လွ်င္ အမ်ဳိးေကာင္း၊ သူေတာ္ေကာင္း တို႔လည္းလြတ္ရာ ကၽြတ္ရာ ေတာေတာေတာင္ေတာင္ တို႔ကို ေျပးပုန္း ၾကကုန္လတၱံ႔။

Posted by အနႏၱေမတၱာ

Read more...