Posted 11:07 AM by ကိုေနာ in Labels: အရွက္
ဆုရန္ဂ်န္ ကုတင္အေပၚ၌လွဲလ်က္သတင္းစာမ်ားကိုလွန္ေလွာၾကည့္ေနသည္။ ယေန႔သတင္းစာအားလံုး၏
မ်က္ႏွာဖံုးမွာဗာဗရီဗလီၾကီး၏အပ်က္အစီးမ်ားသာၿဖစ္သည္။
သူ အယုဒၶယကိုမေရာက္ဖူး…ဗာဗရီဗလီၾကီးကိုလည္းမၿမင္ဖူးေခ်…။
ဘယ္ၿမင္ဖူးမွာလဲ…?
သူ႕ႏိုင္ငံရဲ႕အၿပင္ဘက္ကိုေၿခတစ္လွမ္းမွမထြက္ဖူးတာ…။
ရာမဘုရားဘယ္တုန္းကေမြးတယ္,ဗလီမ်ားကိုေၿမၾကီးကိုတူးၿပီးတည္ေဆာက္တာမဟုတ္,မဟုတ္..သူ..
မသိေခ်..။ဒါေပမယ့္..သူသေဘာေပါက္ထားတာက...(၁၆)ရာစုကလက္ရာတစ္ခုကိုဖ်က္ဆီးလိုက္တာဟာ...
အိႏၵိယရွိမူစလင္မ်ားသာနစ္နာမွာမဟုတ္ဘူး…ဟိႏၵဴအားလံုးလည္းနစ္နာတာပဲ…။
တကယ္ကေတာ့…အိႏၵိယႏိုင္ငံ,အက်ဳိးစီးပြါးလိုလားသူမ်ားနဲ႔လူမႈေရးအေတြးအေခၚအေပၚမွာလည္းထိခိုက္မွာ
ပဲ…။
ဗာဗရီဗလီၿပႆနာဟာဘဂၤလားေဒရွ္ကိုလည္းကူးစက္ေတာ့မယ္,ဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းေတြဖ်က္ဆီးခံရေတာ့
မယ္,ဟိႏၵဴအိမ္ေတြမီးေလာင္ေတာ့မယ္,ဆိုင္ေတြအလုခံရေတာ့မယ္ဆိုတာဆုရန္ဂ်န္သိေနသည္။
BJPပါတီအားကိုးနဲ႔အစြန္းေရာက္မ်ားကဗာဗရီဗလီၾကီးကိုဖ်က္ဆီးၿပီးအၿခားေသာအစြန္းေရာက္အုပ္စုမ်ားကို
ဖိအားေပးလုိက္ၿခင္းၿဖစ္သည္။္`ဒီအ႐ူးအႏွမ္းလုပ္ရပ္ဟာအိႏိၵယႏိုင္ငံအၿပင္ဘက္ကိုေရာက္မွာမဟုတ္ဘူး´လို႔
ကမၻာ့ဟိႏၵဴေကာင္စီ,BJPပါတီႏွင့္အေပါင္းပါအုပ္စုမ်ားကထင္ထားပံုရသည္။
အိႏၵိယ၌လူမ်ဳိးေရးအဓိက႐ုဏ္းၾကီးထြားလာၿပီးေသဆံုးသူဦးေရငါးရာ,ေၿခာက္ရာမွတစ္ေထာင္အထိတိုးသြား
သည္။အခ်ိန္တိုင္းတြင္ေသဆံုးသူဦးေရတိုးလာေနသည္။
ဘဂၤလားေဒရွ္ရွိ(၁၅)သန္းထက္မနည္းေသာဟိႏၵဴမ်ား၏လံုၿခံဳေရးအတြက္ဘာမွန္းမသိရေခ်။
ဘဂၤလားေဒရွ္၌သာမဟုတ္(မ်ားေသာအားၿဖင့္)အေနာက္အာရွအပါအ၀င္ႏိုင္ငံအားလံုး၌ဟိႏၵဴမ်ားရွိေနသည္။
သူတို႔ေတြဘာၿဖစ္သြားမယ္ဆိုတာဟိႏၵဴအစြန္းေရာက္မ်ားစဥ္းစားမိၾကရဲ႕လား…?
အိႏၵိယသည္သီးၿခားဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းမဟုတ္ဘူးဆိုတာBJPပါတီကသိထားသင့္သည္။
အကယ္၍အိႏၵိယ၌အနာထဲအဆိပ္ထည့္မိပါကထိုအနာကိုအိႏၵိယတစ္ႏို္င္ငံတည္းခံစားရမည္မဟုတ္,
တစ္ကမၻာလံုး(အနည္းဆံုး)အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားသို႔ၿပန္႔ႏွံ႕သြားလိမ့္မည္။
ဆုရန္ဂ်န္မ်က္လံုးမွိတ္ၿပီးေမွးေနသည္။
`မင္း...ထမွာလား..?မထဘူးလား…?ေၿပာ….၊အေမၾကီး,အေဖၾကီးတို႔က..မင္းကိုအားကိုးၿပီးထိုင္ေနၾကတာ´
မာယာက သူ႕ကို တြန္းလႈပ္ၿပီးေၿပာလိုက္သည္။
ဆုရန္ဂ်န္ အေၾကာဆန္႔ရင္းေၿပာလိုက္သည္။
`မင္းသြားခ်င္သြား…ငါကေတာ့ ဒီအိမ္ကတစ္လွမ္းမွ မခြါႏိုင္ဘူး´
`လူၾကီးေတြကေကာ´
`ငါမသိဘူး´
`တစ္ခုခုၿဖစ္သြားရင္ေတာ့´
`ဘာၿဖစ္မွာလဲ´
`မွတ္ထား…အိမ္ကိုလုမယ္..မီး႐ွဳိ႕မယ္..မင္း အဲဒါေတြၿပီးတဲ႔အထိထိုင္ေနမွာလား…?´
`ထိုင္မေနဘူး…အိပ္ေနမွာ´
ဗိုက္ဆာေနေသာဆုရန္ဂ်န္...စီးကရက္တစ္လိပ္မီးညွိလိုက္သည္။ေလးလိပ္ဆက္တိုက္ေသာက္ပစ္လိုက္သည္။
သူ႕ကို အေမကမနက္တိုင္းလက္ဘက္ရည္တစ္ခြက္တိုက္ေနၾကၿဖစ္သည္။
ဒီေန႔..အခုထိမေသာက္ရေသး…၊အခုအခ်ိန္မွာ...။သူ႕ကိုလက္ဘက္ရည္ပူပူတစ္ခြက္ဘယ္သူတိုက္မွာလဲ…?
မာယာကိုေၿပာလည္းထူးမွာမဟုတ္ဘူး…၊ဒီေကာင္မကအိမ္ကထြက္ေၿပးဖို႔ကလြဲၿပီးဘာမွစဥ္းစားေနမွာမဟုတ္
ဘူး။ဒီအခ်ိန္လက္ဘက္ရည္ေဖ်ာ္ဖို႔ေၿပာရင္ခုနစ္ခ်ီအသံနဲ႔ၿပန္ေအာ္လိမ့္မယ္။ကိုယ္တိုင္ထေဖ်ာ္ဖို႔ကလည္းပ်င္း
တယ္။ဟိုဘက္အခန္းကTVဖြင့္ထားသည္။CNNသတင္းလည္းမၾကည့္ခ်င္ေတာ့။
`အစ္ကိုကအိပ္ယာထဲမွာသတင္းစာဖတ္ေနတယ္,သတိလြတ္ေနၿပီ´ဟုဟိုဘက္အခန္းမွ..
မာယာကေအာ္ေၿပာေနသည္။
ဆုရန္ဂ်န္ သတိမလြတ္ေပ…။
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာတံခါးဖ်က္ၿပီးလူတစ္စုအိမ္ထဲ၀င္လာႏိုင္တယ္,သိတဲ႔လူလည္းပါမယ္,မသိတဲ႔လူလည္းပါမယ္,
အိမ္ထဲကပစၥည္းေတြကိုဖ်က္ဆီးလုယက္လိမ့္မယ္,ေတာက္ေလွ်ာက္ၿအိမ္ေတြကိုမီးရွဳိ႕လိမ့္မယ္´ဆိုတာ
သူ သိေနသည္။ဒီအေၿခအေနမွာ ကမာလ္ႏွင့္ဟိုက္ဒါးတို႔ကိုလည္းအကူအညီမေတာင္းခ်င္ဘူး၊
ငါတို႔မွာ ေနစရာမရွိဘူး,ဒါေပမယ့္ သူတို႔ဆီသြားရမွာရွက္တယ္။
မာယာ ေအာ္ေၿပာေနသည္။
`မင္းတို႔...မသြားရင္..ငါတစ္ေယာက္တည္းသြားမယ္,ပါ႐ူးလ္အိမ္သြားမယ္,အစ္ကိုကတစ္ေနရာရာေခၚသြား
မလားပဲ.....၊သူက အသက္မရွင္ခ်င္ေတာ့ဘူး…၊ငါေလ…၊´
ဘာေၾကာင့္ပဲၿဖစ္ၿဖစ္…ဒီေန႔သူတို႔ကို...ဆုရန္ဂ်န္ကတစ္ေနရာရာမွာသြား၀ွက္ထားမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ
မာယာသေဘာေပါက္သြားၿပီ….။
နည္းလမ္းမရွိေတာ့…။ကိုယ့္လံုၿခံဳမႈအတြက္ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္စဥ္းစားရေခ်ၿပီ…။
`လံုၿခံဳမႈ´ဟူေသာစကားလံုးသည္ ဆုရန္ဂ်န္ကို အေတာ္ဒုကၡေပးသည္။
၉၀-ၿပည့္ေအာက္တိုဘာတုန္းကလည္း လံုၿခံဳမႈမရွိခဲ႔..၊
နာမည္ေက်ာ္ဒါေက႐ႊရီဘုရားေက်ာင္းကိုမီး႐ွဳိ႕လုိက္ၾကသည္။ရဲမ်ားကပြဲေတာ္တစ္ခုလိုရပ္ၾကည့္ေနၾကသည္။
ဘယ္သူမွမတားဆီးၾက…၊အဓိကအေဆာင္ၾကီးၿပာက်သြားသည္။
အတြင္းပိုင္း၀င္လာၾကၿပီးနတ္သား,နတ္သမီးမ်ားအေဆာင္ကိုဖ်က္ဆီးၾကသည္။သူတို႔သည္နဋ္ဘုရားေက်ာင္း,
ရွီ၀ဘုရားေက်ာင္း,ဧည့္သည္ေဆာင္,အ၀ိုင္းထဲရွိေနေသာရွရီဒါမ္ေဃာရွ္စေသာေနရာမ်ားစြာကိုဖ်က္ဆီးၿပီး
ရွိသမွ်ပစၥည္းမ်ားကိုလုယက္သြားၾကသည္။
ေနာက္....မာဓ၀ေဂါက္ရီယ၀တ္ေက်ာင္း၏မူလေက်ာင္းၾကီးကိုဖ်က္ဆီးလိုက္ၾကၿပန္သည္။
ဇယကာလီဘုရားေက်ာင္းလည္းတစ္စစီၿဖစ္သြားသည္။ေစ်းသစ္ရွိဘုရားေက်ာင္းကိုလည္းဖ်က္ဆီးလိုက္ၾက
သည္။ရွံခရီေစ်းအေ႐ွ႕ရွိဟိႏၵဴဆိုင္ငါးဆိုင္ကိုလုယက္ဖ်က္ဆီးၿပီးမီးတင္႐ွဳိ႕လုိက္ၾကသည္။ေလာင္ဒရီ,
စားေသာက္ဆိုင္မွစ၍ဟိႏၵဴဆိုင္မွန္သမွ်အလြတ္မေပးေခ်…။
ရွံခရီေစ်းေကြ႕၌ဖ်က္ဆီးပြဲၾကီးကိုခပ္လွမ္းလွမ္းမွပင္ၿမင္ေနရသည္။အေကာင္းဟူ၍ဘာမွမေတြ႕ရေတာ့..။
အိမ္ႏွစ္ရာသံုးရာခန္႔အလုခံရသည္။
(ဤေနရာ၌လုယက္ဖ်က္ဆီးခံရေသာစာရင္းမ်ားလြန္းသၿဖင့္ကိုေနာလည္းဦးေႏွာက္ေၿခာက္သလုိလုိရွိရကား
မသိမသာေက်ာ္လိုက္ပါသည္။ဟိႏၵဴတို႔၏ဘုရားေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ပိုင္ဆိုင္မႈအမ်ားအၿပားဖ်က္ဆီးခံရသည္ဟုသာ
မွတ္သားၾကပါရန္….)
၉၀-ၿပည့္ႏွစ္တုန္းေၾကာက္စရာေကာင္းလွေသာလုယက္ဖ်က္ဆီးမႈၿမင္းကြင္း….ဆုရန္ဂ်န္..မ်က္စိထဲတေရးေရး
ေပၚေနသည္။
၉၀-ၿပည့္ႏွစ္..အၿဖစ္အပ်က္ကိုအံုႂကြမႈလို႔ဆိုႏိုင္သလား…?
အံုႂကြမႈဆိုတာက…အုပ္စုတစ္ခုနဲ႔တစ္ခုတိုက္ခိုက္ၾကတာ…။
တကယ္ေတာ့….၉၀ၿပည့္ႏွစ္..အၿဖစ္အပ်က္ကိုအံုႂကြမႈလို႔မဆိုႏိုင္ဘူး…။ဒါက..အုပ္စုတစ္ခုအေပၚမွာအုပ္စု
တစ္ခုကအႏိုင္က်င့္တာ…။
ၿပတင္းေပါက္မွေနပူက ဆုရန္ဂ်န္နဖူးကိုလာထိသည္။ေဆာင္းေနပူၿဖစ္သည္။
ဒီေနပူကခႏၶာကိုယ္ကိုမေလာင္ကၽြမ္းႏိုင္….။
အိပ္ယာထဲလွဲရင္းလက္ဘက္ရည္ေသာက္ခ်င္ေနသည္။
ဆုဓာမိုက္မ်က္စိထဲပံုရိပ္ေတြထင္တုန္းၿဖစ္သည္။
ဦးၾကီး,အေဒၚၾကီး,ဦးေလး,အေဒၚေလးအားလံုး တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ႏိုင္ငံကိုစြန္႔ၿပီး
ထြက္ခြါေနၾကသည္။မယမန္ဆင္းဘူတာမွဖူးလ္ဘာရီဘက္သို႔ရထားထြက္ခြါေနၿပီ..။
ဥၾသဆြဲသံအတူမီးခိုးလံုးၾကီးမ်ားလြတ္ထုတ္၍ခရာတြတ္သံၾကားရသည္။ရထားတြဲမွေၾကကြဲဖြယ္ရာငိုေႂကြးသံ
မ်ားထြက္ေနသည္။ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ားအေၿပးအလႊားလိုက္မွာေနၾကသည္။
ေကာင္ေလး….သြားေတာ့ေနာ္…၊ဒါဟာ မူစလင္တိုင္းၿပည္…ဒီမွာကိုယ့္ဘ၀ကိုဘယ္သူ မွ အာမ,မခံႏိုင္ဘူး..။
(မီးပ်က္ေနပါသၿဖင့္ ရသေလာက္တင္လိုက္သည္)
ကိုေနာ
(၁၈.၀၄.၂၀၁၀)
Read more...