01- အနာဂါတ္သာသနာေရး
02 အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ အဆိုအမိန္႔မ်ား
03- ဘဝေသြး
04 ဗုဒၶဘာသာလက္စြဲ(ပထမတြဲ ဒုတိယတြဲ)
05-မဟာဂႏၶာရုံ ဝတ္ရြတ္စဥ္မ်ား
06- ဝီထိႏွင့္ သုံးခ်က္စု.pdf07- ရတနာ့ဂုဏ္ရည္
08- ဓမၼစႀကၤာတရားေတာ္
09 ကိုယ္က်င့္ အဘိဓမၼာ
10 အေျချပဳပဌာန္းတရားေတာ္
11- နံနက္ခင္းၾသဝါဒမ်ား
12-ပရိတ္ပါဠိ၊ ပရိတ္ႀကီးနိႆယႏွင့္ ပရိတ္တရားေတာ္မ်ား
13-သိပၸံအျမင္ႏွင့္ ဗုဒၶအဘိဓမၼာ အေမးအေျဖမ်ား
ေဂါတမ ဗုဒၶ ျမတ္စြာဘုရား (အပိုင္း-၄)
လယ္ထြန္မဂၤလာ
တစ္ေန႔တြင္ သုေဒၶါဒန မင္းႀကီးသည္ ျပဳေနက် လယ္ထြန္မဂၤလာသဘင္ ဆင္ယင္က်င္းပရာသို႔ အထိန္းေတာ္မ်ားအား သားေတာ္ကေလးကိုပါ ေခၚေဆာင္လာေစ၏။ အထိန္းေတာ္မ်ားသည္ သားေတာ္ကေလးကို အရိပ္ေကာင္းေသာ ဇမၺဴသေျပပင္ တစ္ပင္၏ အရိပ္၌ တင္းတိမ္ ကန္႔လန္႔ကာမ်ား ေသခ်ာစြာ ကာရံေပးကာ ခ်မ္းသာစြာ စံေနေစ၏။ ခဏၾကာေသာ္ အထိန္းေတာ္မ်ား အားလုံးပင္ လယ္ထြန္မဂၤလာသဘင္ ၾကည့္႐ႈရန္ အမွတ္မဲ့ ထြက္ခြာသြားၾက၏။
သိဒၶတၱမင္းသားကေလးသည္ မိမိအနီး၌ မည္သူမွ် မရွိေၾကာင္းသိေသာအခါ ထက္ဝယ္ဖြဲ႔ေခြ ထိုင္လုိက္ၿပီးလွ်င္ အာနပါန ပထမစ်ာန္ကို ဝင္စားလ်က္ေန၏။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာမွ အထိန္းေတာ္မ်ား သတိရ၍ျပန္လာၿပီး ၾကည့္႐ႈေသာအခါ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ကေလး စ်ာန္ဝင္စားေနသည္ကို တအံ့တၾသ ျမင္ၾကရ၍ မင္းႀကီးအား သြားေရာက္ေလွ်ာက္ထားၾက၏။
သုေဒၶါဒန မင္းႀကီးသည္ ခ်က္ခ်င္းလိုက္လာၿပီးလွ်င္ သားေတာ္ကေလး၏ တည္ၾကည္ၿငိမ္သက္ ၿငိမ္းေအးေသာအသြင္ကို ေတြ႔ျမင္ရ၍ ဝမ္းသာအားရ႐ွိလွသျဖင့္ သားေတာ္ကေလးအား ဒုတိယ အႀကိမ္ အျဖစ္ ႐ွိခုိးေလ၏။
သုေဒၶါဒန မင္းႀကီးသည္ သားေတာ္သိဒၶတၳ ေလာကကို ၿငီးေငြ႔ၿပီး ေတာမထြက္ေရး၊ ဘုရားမျဖစ္ေရးအတြက္ နန္းေတာ္တြင္း၌ ေပ်ာ္ပိုက္ေစရန္ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဖန္တီး၍ ေပးထားသည္။
မိုးရာသီ၌ စံျမန္းရန္ သုဘ နန္းေတာ္ေဆာင္ကိုလည္ေကာင္း၊ ေဆာင္းရာသီ၌ စံျမန္းရန္ ရမၼ နန္းေတာ္ေဆာင္ကိုလည္ေကာင္း၊ ေႏြရာသီ၌ စံျမန္းရန္ သုရမၼ နန္းေတာ္ေဆာင္ကို လည္ေကာင္း၊ ေဆာက္လုပ္၍ ရာသီအလိုက္ ခ်မ္းသာစြာ စံေနေစ၏။ ထိပ္လန္႔သံေဝဂကို ျဖစ္ေစႏိုင္ေသာ လူအို လူနာ လူေသ လူဆင္းရဲ စေသာ အနိ႒ာ႐ုံ တို႔ကို သိဒၶတၳမင္းသား မျမင္ေစရန္လည္း အမိန္႔အမ်ိဳးမ်ိဳး ထုတ္ကာ စီမံထား၏။
သိဒၶတၳ မင္းသား ၁၆ ႏွစ္ အ႐ြယ္ေရာက္ေသာအခါ သာကီမ်ိဳး သာကီႏြယ္ျဖစ္သည့္ သုပၸဗုဒၶဘုရင္ ၏ သမီးေတာ္ ယေသာ္ဓရာႏွင့္ လက္ထပ္ေပး၏။ သိဒၶတၳသည္ ယေသာဓရာ မင္းသမီးႏွင့္အတူ ထီးနန္းစည္စိမ္ကို ၁၃ ႏွစ္ တုိင္တိုင္ ခံစားလ်က္ေန၏။
နမိတ္ေလးပါး
ဘုရားအေလာင္ေတာ္ သိဒၶတၳ အသက္ ၂၉ ႏွစ္ ႐ွိေသာအခါ တစ္ေန႔တြင္ ဥယ်ာဥ္ေတာ္အသြား လူအို၊ လူနာ၊ လူေသ တို႔ကို ျမင္ရ ေတြ႔ရသျဖင့္ ထိပ္လန္႔သံေဝဂစိတ္ေတြ တဖြားဖြားျဖစ္ေန၏။ တည္ၾကည္ၿငိမ္သက္ေသာ ဣေျႏၵႏွင့္ ၾကည္လင္ခ်မ္းေျမ႕ေသာ မ်က္ႏွာ႐ွိသည့္ ရဟန္းေတာ္ တစ္ပါးကို ျမင္ေသာအခါ ရဟန္းေတာ္ကဲ့သို႔ ၾကည့္လင္ခ်မ္းေျမ႕သူ ျဖစ္လုိစိတ္ေတြ ေပၚလာသည္။
[ဤ လူအို၊ လူနာ၊လူေသ၊ ရဟန္းဟူေသာ နမိတ္ႀကီး ေလးပါးကို နတ္မ်ား ဖန္ဆင္း၍ျပသည္ဟု က်မ္းဂန္တို႔၌ ဆို၏။ ဒီဃနိကာယ္ေဆာင္ မေထရ္မ်ားက နမိတ္ေလးခုကို တစ္ေန႔တည္းျမင္သည္ဟု ဆို၏။ ဇတ္အ႒ကထာ ဆရာႏွင့္ အပဒါန္ အ႒ကထာ ဆရာတို႔က တစ္ေန႔တစ္ခုစီ ေလးရက္ျမင္သည္ဟုဆို၏။ ဗုဒၶဝံသအ႒ကထာ ဆရာက ေလးလစီျခား၍ ျမင္သည္ဟုဆို၏။]
ေတာထြက္ျခင္း
သိဒၶတၳမင္းသားသည္ ညေနခ်မ္းအခါ ဥယ်ာဥ္ေတာ္အတြင္း ေရကန္ထဲ၌ ေရခ်ိဳးစဥ္မွာလည္း ေတာထြက္ကာ ရဟန္းျပဳလိုစိတ္ေတြသာ တစ္ဖြားဖြားျဖစ္ေပၚေန၏။ ေရခ်ိဳးၿပီး၍ ဝတ္စားဆင္ယင္ၿပီးေနာက္ နန္းေတာ္သို႔ျပန္ရန္ ျမင္းရထားေပၚတက္ေသာအခါ ၾကင္ရာေတာ္ ယေသာဓရာတြင္ သားေတာ္ကေလး ဖြားျမင္ေၾကာင္း နန္းေတာ္မွသတင္းပို႔လာ၏။ သိဒၶတၳ ပို၍ စိတ္ေလးသြား၏။ “ဒီလုိသံေယာဇဥ္အေႏွာင္အဖြဲ႔ေတြမ်ားေလ မထြက္ႏိုင္ေလျဖစ္ကာ ဆင္းရဲေနမွာပဲ” ဟု ဆင္ျခင္မိသျဖင့္ ရဟန္းျမန္ျမန္ျပဳေရးကိုသာ ေတြးေတာ စဥ္းစားလ်က္ေန၏။
ထိုညေန႔၌ အေႏွာင္အဖြဲ႔ေတြထဲက ႐ုန္းထြက္ကာ ရဟန္းျပဳေရးကိုသာ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ စဥ္းစားရင္း သိဒၶတၳ အိပ္ေပ်ာ္သြား၏။ သန္းေခါင္အခ်ိန္တြင္ တေရးႏိုးလာေသာအခါ၌လည္း ရဟန္းျပဳလိုသည့္စိတ္သည္သာလွ်င္ စိတ္ထဲ၌ ျဖစ္ေပၚေန၏။ ျပန္အိပ္၍ မရေပ၊ အနီးပတ္ဝန္က်င္ကို ၾကည့္မိလိုက္ရာ မိမိကို တူရိယာမ်ားျဖင့္ ေဖ်ာ္ေျဖေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား တ႐ွဴး႐ွဴး တစ္ေခါေခါ ေဟာက္လ်က္ ကိုး႐ုိကားယား အိပ္ေပ်ာ္ေနၾကသည္ကို ျမင္ရေသာအခါ သုႆန္ခြင္႐ွိ လူေသေကာင္မ်ားကဲ့သို႔ ထင္မွတ္ေတာ္မူကာ ကာမဂုဏ္ကို ၿငီးေငြ႔ကာ “ေၾကာက္စရာ စက္ဆုပ္စရာ ေလာကႀကီးပါကလား” ဟု ပို၍ထိပ္လန္႔သြား၏။
သို႔ျဖင့္ခ်က္ခ်င္း စက္ခန္းေဆာင္မွထြက္၍ ဖြားဖက္ေသာ ဆႏၷကို ေခၚကာညဥ့္သန္းေကာင္ယံ အခ်ိန္၌ပင္ က႑ကျမင္းကို ကုန္းႏွီးတင္ေစၿပီးလွ်င္ ဆႏၷႏွင့္အတူ ျမင္းစီးလ်က္ထြက္ခဲ့၏။ ေတာထြက္ေတာ္မူေသာ ေန႔သည္ကား မဟာသကၠရာဇ္ ၉၇ ခု ဝါဆိုလျပည့္ တနလၤာေန႔ ျဖစ္သည္။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္၏ ဖြားဖက္ေတာ္ျဖစ္သည့္ နန္းေတာ္အတြင္း႐ွိ သခၤ-ဇလ-ဥပၸလ-ပ႑ရီက မည္ေသာ ေ႐ႊအိုးႀကီး ၄ လုံးလည္း ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ေတာထြက္ခြာလ်င္ တစ္မုခ်င္းမဟုတ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေလသည္။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ေတာထြက္ေတာ္မူသည္ကို ဝသဝတၱီနတ္ျပည္မွ မာရ္နတ္မင္းက လာေရာက္တားဆီးေတာ္လည္း လက္မခံပဲ ထြက္ခြာလာရာ တစ္ညခ်င္းပင္ သာကိယ၊ ေကာလိယ၊ မလႅ ဟူေသာ တုိင္းျပည္သုံးခုကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးေနာက္ ယူဇနာသုံးဆယ္ေဝးေသာ အေနာမာ ျမစ္ကမ္းသို႔ေရာက္ေလ၏။
အေနာမာျမစ္ကမ္း၌ ဘုရားေလာင္းသည္ ဆံေတာ္ကို သံလ်က္ျဖင့္ ရိတ္ျဖတ္ၿပီးလွ်င္ ဃ႗ိကာရ ျဗဟၼာႀကီး လႉဒါန္းေသာ ပရိကၡရာ ႐ွစ္ပါးကို ခံယူ၍ သကၤန္းကိုဝတ္ကာ ျမင့္ျမတ္ေသာ ရဟန္းအသြင္ကို ယူလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဖြားဖက္ေတာ္ ဆႏၷအမတ္ႏွင့္ က႑ကျမင္းကို ျပန္လႊတ္လိုက္ၿပီးလွ်င္ မလွမ္းမကမ္း႐ွိ အႏုပိယ သရက္ေတာသို႔သြား၍ ထိုသရက္ေတာ္၌ ခုႏွစ္ရက္မွ် ပဗၺဇၨသုခ = ရဟန္းခ်မ္းသာကို ခံစားလ်က္ေန၏။
ထုိ႔ေနာက္ ဘူမိနက္သန္ တရားရမည့္ေနရာမွန္ကို ရွားရင္းခရီးဆက္ခဲ့ရာ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕ အနီးေရာက္လွ်င္ ၿမိဳ႕တြင္းသို႔ ဆြမ္းခံဝင္ၿပီးေနာက္ ပ႑ဝ ေတာင္ေျခ၌ ဆြမ္းဘုန္းေပးေန၏။ ထူးျခားေသာ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္၍ ရာဇၿဂိဳလ္ျပည့္႐ွင္ ဗိမၺိသာရဘုရင္ လုိက္လာၿပီးလွ်င္ ထီးနန္းကို လႊဲအပ္ေသာအခါ အေလာင္းေတာ္ သိဒၶတၳက ဘုရားအျဖစ္ရေရးအတြက္ ေတာထြက္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပၿပီးလွ်င္ ျငင္းပယ္လိုက္၏။ ဗိမၺိသာရက ဘုရားအျဖစ္သို႔ ေရာက္လွ်င္ သူထံသို႔ ေ႐ွးဦးစြာႂကြလာဖို႔ ေလွ်ာက္ထားသျဖင့္ ႂကြလာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ခံကတိေပးၿပီးလွ်င္ ခရီးဆက္ခဲ့၏။
ဆရာရေသ့ႏွစ္ပါး
ခရီးတစ္ေနရာတြင္ ကာလာမ အမ်ိဳးႏြယ္ဝင္ အာဠာရ ရေသ့ႀကီးကိုေတြ႔၍ သူထံ၌ နည္းခံ က်င့္ႀကံရာ စ်ာန္၇ ပါး ကိုရလွ်င္ ဆရာရေသ့ႀကီးက သူဤမွ်သာသိေၾကာင္း ေျပာသျဖင့္ လိုအပ္ေသာတရား မရေသး၍ ထြက္ခြာလာခဲ့၏။
ရာမ ရေသ့ႀကီး၏ သားတပည့္ ဥဒက ရေသ့ႀကီးထံ နည္းခံ၍ က်င့္ႀကံျပန္ရာ စ်ာန္သမာပတ္ ႐ွစ္ပါး အထိ ခ်က္ခ်င္းရေလ၏။ ဥဒက ရေသ့သည္ ဘုရားေလာင္း သိဒၶတၳမင္းသားႏွင့္ ေတြ႔စအခ်ိန္၌ သူကိုယ္တုိင္ စ်ာန္သမာပတ္ ႐ွစ္ပါးကို မရေသးေပ၊ ခုႏွစ္ပါးသာ ရေသး၏။ သူ႔ဆရာ ရာမ ရေသ့ႀကီး သင္ၾကားေပးထားသည့္ နည္းကိုသာ ဘုရားေလာင္းအား သင္ၾကားေပးျခင္းျဖစ္၏။ ထိုနည္းအတိုင္း ဘုရားေလာင္းက်င့္၍ စ်ာန္သမာပတ္ ႐ွစ္ပါးကို ရၿပီးမွ ဘုရားေလာင္းကို အားက်၍ သူကိုယ္တိုင္ က်င့္ႀကံေသာအခါ သမာပတ္႐ွစ္ပါးကို ရျခင္းျဖစ္၏။ ဥဒက ရေသ့လည္း ထို႔ထက္ပို၍ မသိသျဖင့္ ဘုရားေလာင္းသည္ ဥဒက ရေသ့ထံမွလည္း ထြက္ခြာခဲ့၏။
သိဒၶတၳသည္ ဥဒက ထံမွ ထြက္ခြာခဲ့၍ ဥ႐ုေဝလ ေတာသို႔ေရာက္လွ်င္ ေတာ၏ သာယာပုံ၊ ေမြ႔ေလ်ာ္ဖြယ္႐ွိပုံကို ႏွစ္သက္သေဘာက်၍ မိမိၾကားဖူး သိဖူးထားေသာ က်င့္နည္းႀကံနည္း ဟူသမွ်ကို ဤေတာ၌ အျပင္းအထန္ က်င့္ႀကံအားထုတ္ေတာ့၏။ ကပၸိလဝတ္မွ ေကာ႑ည ေခါင္းေဆာင္ေသာ ရေသ့ငါးပါးသည္လည္း သိဒၶတၳ ေတာထြက္ရာသို႔ လိုက္လာၾကရာ ဥ႐ုေဝလ၌ သိဒၶတၳကို မီ၍ ဘုရားေလာင္း လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အားထုတ္ႏိုင္ရန္ ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္ျပဳလ်က္ ေနၾက၏။
သိဒၶတၳသည္ အစာကို တစ္ျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာ့၍က်င့္ရာမွ ေနာက္ဆုံးတြင္ အစာျဖတ္၍က်င့္၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ အပၸါဏကဈာန္ ေခၚသည့္ ထြက္သက္ဝင္သက္ကို ခ်ဳပ္ထိန္းထားေသာအက်င့္ကို က်င့္ရာ ႀကီးမားျပင္ထန္လွေသာ ေဝဒနာကို ခံစားရသျဖင့္ ခံႏိုင္အားမ႐ွိေသာ ခႏၶာကိုယ္သည္ စႀကၤန္ဦး၌ လဲေလေတာ့၏။
ေနာက္ထပ္ဖတ္ရန္မွာ.....
ေဂါတမ ဗုဒၶ ျမတ္စြာဘုရား (အပိုင္း-၅)
အစိေႏၱယ် = မႀကံစည္ႏုိင္ေသာ ၊ႀကံေတြးမရႏုိင္ေသာ ၊
အပၸေမယ်= မႏႈိင္းယွဥ္ႏုိင္ေသာ
ေသ႒ =ေလာကထက္ျမတ္ေသာ
ေဇ႒ = ေလာကထက္ႀကီးျမတ္ေသာ
အတုလ = တုဖက္+ ၿပဳိင္ဘက္ ကင္းေသာ
ပရမံ= ျမတ္လွစြာေသာ
အရဟံ= ပူေဇာ္အထူးကုိ ခံယူေတာ္မူထုိက္ေသာ၊
ဘဂဝါ = ဘုန္းေတာ္ ေျခာက္ပါးႏွင့္ျပည့္စုံေတာ္မူေသာ
သမၼာသမၺုဒၶ = အလုံးစုံေသာတရားကုိ မေဖာက္ မျပန္ မွန္ကန္စြာ၊ ကုိယ္တုိင္ထုိးထြင္း၍ သိေသာ။
အႏုတၱရ = မိမိထက္လြန္ျမတ္သူ မရွိေသာ
မာရဇိ = မာရ္ငါးပါးကုိေအာင္ေတာ္မူေသာ
တိေလာကႏၱဂူ = သတၱေလာက၊ သခၤါရေလာက၊ ၾသကာသေလာကတည္းဟူေသာ ေလာကသုံးပါး၏ အဆုံး သုိ႔ေရာက္ေတာ္မူေသာ ။
သယမၻဴ = တရားအလုံးစုံကုိ ကုိယ္ေတာ္တုိင္သိေတာ္မူေသာ
ဘဝိႆရ = ဘဝ အလုံးစုံကုိ အစုိးရေတာ္မူေသာ
အသေခ်ၤယ် နာမတံဆိပ္ = မေရ မတြက္ႏုိင္ေသာ ၊ အမည္ေတာ္ ဘြဲ႔တံဆိပ္။
ဂုဏ္ဝိသိဌ္ = ထူးကဲႀကီးျမတ္ေသာဂုဏ္ထူး
ဇမၺဴဒိပ္ = ကၽြန္းဦးသေျပပင္ ေၾကာင့္ ၊ထင္ရွားေသာေတာင္ကၽြန္း။
ဘဝဂ္= သုံးဆယ့္တစ္ဘုံတြင္ အထက္ဆုံး ဘုံ။
ၾသကာသ သုံးရပ္ =ကာမဘုံ၊ ရူပဘုံ၊ အရုပဘုံ ဟူေသာ သတၱဝါ ေလာက၏ တည္ရာအရပ္။
သမိုက္အပ္ေသာ= သမုတ္အပ္ေသာ။
မဟာ ကဝိန္= ႀကီးျမတ္ေသာပညာရွိႀကီး။
သုခမိန္= ပညာရွိ
ပညိေျႏၵ = ဉာဏ္ပညာတည္း ဟူေသာ ဣေျႏၵ
ေက်းဇူးေတာ္အပုံ = ေက်းဖူးေတာ္အမ်ားအျပား
မကုိဋ္ = ဦးေခါင္း ၌ တပ္ဆင္အပ္ေသာ ၊ ျမတ္ေသာတန္ဆာ။
မဂၤလာ = က်က္သေရ ကုိ ရယူတတ္ေသာ။ မေကာင္းမႈကုိ ပယ္ျဖတ္တတ္ေသာသေဘာ။
ပထမာဒိက = အစဦးဆုံး
ဘူမိပါလ = သမၼတ မင္း
အာဒိစၥဂုိဏ္း= ေနမင္း အမ်ဳိး မွ ေပါက္ဖြားဆင္းသက္လာေသာ။
သမၼဳတိေဒဝရာဇ္ = သမၼဳတိနတ္ဟုေခၚေသာမင္း။
ဇာတိမဟတၱဂုဏ္ = အမ်ဳိးဇာတ္အားျဖင့္ ႀကီးျမတ္ေသာ ဂုဏ္။
ပုည မဟတၱဂုဏ္= ဘုန္းေတာ္အားျဖင့္ႀကီး ျမတ္ေသာဂုဏ္။
ဝသုန္= ေျမႀကီး
ေသလာ= ေက်ာက္ေတာင္
အဏၰဝါ = ပင္လယ္ သမုဒၵရာ
ဂုဏ မဟတၱဂုဏ္ = ဂုဏ္အားျဖင့္ႀကီးျမတ္ေသာဂုဏ္။
အပၸဋိပုဂၢဳိလ္ = ႏႈိင္းယွဥ္ဘက္ မရွိေသာပုဂၢဳိလ္ ။
ဇမၺဴ = ဇမၺဴ ဒီပါ လကၤ်ာေတာင္ကၽြန္း။
ခ်က္ေဗြဘူမိ = ဇမၺဴ ဒိပ္ကၽြန္း၏ အလယ္ ဗဟုိေျမ။
အပရာဇိ ခရုိင္ = အပရာဇိတပလႅင္ ၊ ရန္သူတုိ႔ မေအာင္ျမင္ႏုိင္သည့္ ေနရာထူး။
ေညာင္မ႑ဳိင္ = သဗၺညဳတ ဉာဏ္ေတာ္၏ ၾကည္ရာ ျဖစ္ေသာ မဟာေဗာဓိေညာင္ပင္။
ကာမေလာကဓာတ္ = နတ္ျပည္ေျခာက္ထပ္ႏွင့္ လူ႔ျပည္ ဟူေသာ ကာမ သုဂတိ ခုႏွစ္ဘုံ။
ၾကည္းဟည္း = အသံက်ယ္ စြာ ျမည္သည္။
ေမခလာဂီရိ = မာရ္နတ္။ ဂီရိ ေမခလာ မည္ေသာ ဆင္။ ေျပာင္ႀကီး ေသဌ္နင္း ဆင္ေျပာင္ႀကီး၏ အရွင္သခင္ ျဖစ္ေသာမင္း။
မာရ္နတ္ = ေႏွာင့္ယွက္ ဖ်က္ဆီး သည့္ နတ္
ပါရမီဉာဏ္ = ဆယ္ပါးေသာ ပါရမီ ဉာဏ္ေတာ္ကုသုိလ္။
ကံသမၻာရွိန္ = ကံ အေဆာက္အဦ အဟုန္။
ဝရဇိန္= သိၾကားမင္း၏ မုိးႀကဳိးစက္ = စိန္လက္နက္
ကိေလသာ စက္= တစ္ေထာင့္ငါးရာ ၊ကိေလသာ
သုံးေထာင္ဝက္ = သုံးေထာင္၏ တစ္ဝက္။
အာနာပါန = ထြက္သက္ဝင္သက္ကုိမွတ္၍ ဆင္ျခင္ျခင္း
ရုပါဝစရ၊ အရုပါဝစရ = ပထမစ်ာန္၊ ဒုတိယစ်ာန္၊ တတိယစ်ာန္၊ စတုတၳ သမာပတ္ ၊ စတုတၳစ်ာန္ ဟူေသာ ဝင္စားသည့္ ၊ စ်ာန္ေလးပါး။
ေရွးတီးကာလ = ေရွးလြန္ေလၿပီးေသာအခါ ၊
ပရမတ္ = ရုပ္-နာမ္ တရား၊စိတ္ ေစတသိတ္၊ ရုပ္ နိဗၺာန္ ။
ပုေဗၺနိဝါသ ဉာဏ္= ေရွးက ျပဳခဲ့ဘူးသည္ကုိ ျပန္လည္သိျမင္ေသာဉာဏ္
ေဝေနယ် = ကၽြတ္ထုိက္ေသာသတၱဝါ
ကမၼ = ကုသို္လ္ ကံ။ အကုသုိလ္ကံ
ဂတိ= လားရာ အရပ္
စုတိ= ေရြ႔လ်ားျခင္း၊ ေသျခင္း ။
ပဋိသန္= ေမြးဖြားျခင္း
ဒူရ =ေဝးေသာ
ပဋိ စၦႏၷ =တစ္စုံတစ္ခုျဖင့္ ၊ ဖုံးအုပ္ထားေသာ၊
သဏွ= သိမ္ေမြ႔ေသာ
သုခုမ = ႏူးညံ့ေသာ၊ အႏုစိတ္ျဖစ္ေသာ ။
ဒိဗၺစကၡဳ = နတ္မ်က္စိကဲ့သုိ႔ျမင္ႏုိင္ေသာ ဉာဏ္
ၾသဃ = ေရ အလ်ဥ္ နဲ႔တူေသာ တရား။ ကာေမာဃ ၊ဘေဝါဃ ၊ ဒိေ႒ာဃ ၊ အဝိေဇၨာဃ ၊
ပ႒ာန္းတရားေတာ္ ၁...
ပ႒ာန္းတရားေတာ္ ၂...ပ႒ာန္းတရားေတာ္ ၃ ပထမပိုင္း...ပ႒ာန္းတရားေတာ္ ၃ ဒုတိယပိုင္း...ပ႒ာန္းတရားေတာ္ ၄...ပ႒ာန္းတရားေတာ္ ၅...ပ႒ာန္းတရားေတာ္ ၆...ပ႒ာန္းတရားေတာ္ ၇...ပ႒ာန္းတရားေတာ္ ၈...ပ႒ာန္းတရားေတာ္ ၉ ပထမပိုင္း...ပ႒ာန္းတရားေတာ္ ၉ ဒုတိယပိုင္း...အေကာင္းဆံုးတရားငါးပါးတရားေတာ္...တိပိဋကပူေဇာ္ပြဲ...
| ဓမၼစာေပမ်ား |
| “ နေသာ ဘိကၡေဝ သေတၱာ သုလာဘရူေပါ၊ ေယာန မာတာပိတဘူတ ပုေဗၺာ ဣမိေနာ ဒီေဃန အဒၶဳနာ။“ ရဟန္းတို႔-ဤမွ်ရွည္လ်ားလွေသာ သံသရာၾကီးအတြင္း အမိ၊ အဖ၊ ေမာင္ၾကီး၊ ေမာင္ငယ္၊ ညီ၊ အစ္ကို၊ ညီမ၊ သား၊ သမီး၊ မေတာ္စပ္ခဲ႔ဘူးေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ငါဘုရား၏ ဥာဏ္ေတာ္ျဖင့္ ရွာေဖြ၍ မရခဲ႔ေပ။ ( နိဒါန၊ ၀ဂၢသံယုတ္ပါဠိ၊ အနမတဂၢသုတ္ ) မိမိတို႔ရဲ႕ ဘ၀သံသရာခရီးဟာ အဆံုးအစမရွိတာျဖစ္လို႔ အလြန္ရွည္ခဲ႔လွစြာျဖင့္ ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ က်င္လည္ခဲ႔ၾကရပါသည္။ ဘ၀သံသရာဆိုတာ ခႏၶာအစဥ္ကိုပဲဆိုလိုပါသည္။ ဒီေလာက္ရွည္လ်ားတဲ႔ သံသရာအတြင္း အလြန္မ်ားလွတဲ႔ အနႏၱသတၱ၀ါေတြနဲ႔ မိမိတို႔တစ္ေတြအားလံုး ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ခဲ႔ဖူးၾကပါသည္။ ေဆြမ်ိဳးမေတာ္္ဖူးဘူးသူ တစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ်ပင္ မရိွေပ။ ထို႔ေၾကာင္ အားလံုးသည္ မိေဟာင္း၊ ဖေဟာင္း ေဆြမ်ိဳးေတြခ်ည္းပါပဲလို႔ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာၾကားခဲ႔ပါသည္။ ေလာကမွာရွိေသာ သတၱ၀ါမ်ားအားလံုးသည္ (၃၁)ဘံုအတြင္း ျဗဟၼဘံု(၂၀)၊ နတ္ဘံု(၆)၊ လူ႔ဘံု(၁)၊ ငရဲဘံု(၄)ဆိုတဲ႔ (၃၁)ဘံုအတြင္း အရဟတၱမဂ္ဖိုလ္ မရမခ်င္း ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာက ျပဳလုပ္ခဲ႔ေသာ ကံေပါင္းမ်ားစြာေၾကာင့္ ဖန္ဖန္တလဲလဲ ဘ၀သံသရာခရီးမွာ ကၾကိဳးစုံေအာင္ သရုပ္ေဆာင္ၾကရပါသည္။ ဒီဃာ ဇာဂရေတာ ရတၱိ၊ ဒီဃံ သႏၱႆ ေယာဇနံ။ ဒီေဃာ ဗာလာနံ သံသာေရာ သဒၶမၼံ အ၀ိဇာနံတံ။ ဆိုျပီး ျမတ္စြာဘုရားရွင္္ ဆံုးမထားပါသည္။ အိပ္မေပ်ာ္၍ ႏိုးေနေသာသူအတြက္ ညဥ့္တာရွည္လ်ား၏။ ခရီးပန္းသူအတြက္ ယူဇနာခရီးသည္ ရွည္လ်ား၏။ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို မသိေသာ လူမိုက္တို႕အတြက္ သံသရာခရီးဟာရွည္လ်ားပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ရဲ႕ဘ၀သံသရာခရီးမရွည္လ်ားဖို႔အတြက္ဆိုရင္ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို သိေအာင္အားထုတ္ရေပမည္။ သိတဲ႔အ တိုင္းလဲက်င္႔ၾကံၾကိဳးစားအားထုတ္ဖို႔လည္း လိုအပ္ေပသည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သိဒၶတၱမင္းသားဘုရား အေလာင္းသည္ ေလးသေခၤ်ႏွင္႔ ကမၻာတစ္သိန္းပါရမီျဖည့္ရာမွာ(၂၄) ဘဝသာလွ်င္သာသနာေတာ္ ႏွင့္ၾကံဳၾကိဳက္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔သည္ဘုရားရွင္၏သာသနာေတာ္နွင့္ ၾကံဳၾကိဳက္ရသည္မွာ အလြန္ခဲယဥ္းေသာ မိမိတို႔၏အခြင့္အေရး ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း သေဘာေပါက္နားလည္ သင္႔ေပ သည္။ မိမိ၏လက္၀ယ္ေရာက္ရွိေနေသာ အခြင္႔အေရးမ်ားအား တန္ဖိုးရွိေအာင္ ၾကိဳးစားရေပမည္။ လူဘ၀ရဲ႕ အႏွစ္သာရတရားဆိုတာလည္း သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြပဲျဖစ္ေပသည္။ ရခဲလွေသာ လူဘ၀တြင္ အေရးၾကီး ဆံုးကလဲ ေကာင္းမူတရားအလုပ္တစ္ခုတည္းဟုပင္ဆိုလွ်င္ အျငင္းပြားစရာရွိေပ။ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ေက်ာက္ဆစ္သမားသည္ အလြန္မာတဲ႔ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးကို လွပေအာင္ ပံုေကာင္းေဖာ္ထုေပးႏိုင္ပါသည္။ ထို႔အတူ ကၽြမ္းက်င္တဲ႔ပန္းပုဆရာ ဆိုရင္လည္း သစ္တံုးတစ္တံုးကို လွပတဲ႔ပံုေဖာ္ထုတ္ေပးႏိုင္ပါသည္။ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာ၊ အသိဥာဏ္ ပညာရွိသူဟာလဲ လူ႔အလုပ္ေတြ၊ ေတြ႔ၾကံဳေနသမွ် အာရံုအားလံုးကိုလည္း ေကာင္းမူတရားေတြျဖစ္တဲ႔ သူေတာ္ေကာင္း တရားေတြက လွပေအာင္ ေဖာ္ယူႏိုင္စြမ္းရွိေပသည္။ ေလာကရွိလူသားတိုင္းသည္ မိမိရဲ႕ဘ၀စံအိမ္ကိုလွပေအာင္၊ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာေနရေအာင္ အားလံုးဟာ တည္ေဆာက္ ေနၾကသူေတြပဲျဖစ္ေပသည္။ မိမိရဲ႕ဘ၀စံအိမ္လွပေအာင္ တည္ေဆာက္ဖို႔ဆိုလွ်င္ မိမိရဲ႕ ဗဟိဒၶဆိုတဲ႔အျပင္ပိုင္းကို ျပဳျပင္ တည္ေဆာက္ျခင္းထက္ မိမိရဲ႕အဇၥ်တၱဆိုတဲ႔ အတြင္းသႏၱန္က စိတ္ထားကို လွပေအာင္တည္ေဆာက္ ရမည္ျဖစ္ေပသည္။ အကုသုိလ္တရားေတြကုိေရွာင္၊ ကုသုိလ္တရားေတြေဆာင္၊ စိတ္ကုိျဖဴစင္ေအာင္ထားဟူသည့္ ဘုရားအဆူဆူတို႔၏ အဆံုးအမအတိုင္း မိမိ၏ရင္ထဲမွာရွိေသာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟတရားမ်ား ေလ်ာ႔ပါးေအာင္ ၾကိဳးစာအားထုတ္၍ မိမိ၏စိတ္တြင္ အကုသိုလ္တရားမ်ား မျဖစ္ပြားေအာင္ က်င္႔ၾကံ၍ ဘ၀စံအိမ္ကိုလွပေအာင္ တည္ေဆာက္ရ မည္ျဖစ္ေပ သည္။ မိမိတို႔၏ဘ၀စံအိမ္ကို လွပေအာင္တည္ေဆာက္ဖုိ႔ဆုိလွ်င္ မိမိႏွင့္အတူဆပ္စပ္လွ်က္ရွိေသာ ေလာကၾကီးကိုလဲ ပစ္ခြါထား၍ မျဖစ္သင္႔ေပ။ မိမိတို႔လူသားအားလံုးသည္ ေလာကၾကီးနဲ႔ဆက္စပ္ေနထိုင္ျပီး ေလာက၏ေက်းဇူးတရားကိုလည္း သိရွိနား လည္သင္႔ေပသည္။ ေလာကအေပၚတြင္ ကရုဏာႏွင့္ ေမတၱာတရား ထားရွိရန္လိုအပ္ေၾကာင္းကို ဆရာၾကီးဦးေရႊေအာင္ ေရးသားေသာ ေဆာင္းပါးတြင္ ဤသို႔မွတ္သားဖူးပါသည္။ ကရုဏာတရားႏွင့္ ေမတၱာတရား ေပါင္းစပ္ထားႏိုင္လွ်င္ မိမိ၏အက်ိဳးစီးပြားထက္ ေလာက၏အက်ိဳးစီးပြားကို ေဆာင္ရြက္၍ ပီတိသုခကိုေတြ႔ႏိုင္၊ ျမင္ႏိုင္ခံစားႏိုင္ပါသည္။ ပီတိသုခ ကိုေတြ႔ပါမွလည္း ပါရမီကိုျဖည့္က်င္႔ႏိုင္သည္ဟု ဆိုေပသည္။ ပါရမီကိုျဖည္႔က်င္႔ရာတြင္ ဓမၼသည္ သဘာ၀အားျဖင္႔ ပါရမီျဖည္႔သူက စြန္႔လႊတ္လိုက္ေသာ ပစၥည္းဥစၥာမ်ား၊ ေျခလက္အဂၤါမ်ား၊ အသက္ခႏၶာမ်ားကို သူခိုးအေနျဖင္႔ ယူသြား သည္မဟုတ္။ တရားသူၾကီးအေနျဖင္႔သာယူျပီး ျပန္လည္ရသင္႔ေသာအက်ိဳးကို ျပန္လည္၍ ေပးေလသည္။ ထိုအက်ိဳး သည္ စၾက၀ေတးမင္း၏ စည္းစိမ္ထက္ပင္ အတိုင္းအဆမရွိ ၾကီးမားေပသည္။ ခ်မ္းသာရာတြင္လည္း အႏိႈင္းမ ရွိၾကီးမားေပသည္။ မိမိ၏ကိုယ္က်ိဳးထက္ အမ်ားအက်ိဳးကို ဦးစားေပး၍ ေဆာင္ရြက္သူမ်ားသည္ အကယ္၍ မဂ္ဥာဏ္၊ ဖိုလ္ဥာဏ္ နိဗၺာန္ကို မရေသးလွ်င္ေတာင္မွ ေလာေလာဆယ္ ပစၥကၡတြင္ အမ်ား၏ ၾကည္ညိဳမူ၊ အမ်ား၏ ေလးစားမူ၊ အမ်ား၏ အားထားမူတို႔ကို မယူႏိုင္ေလာက္ေအာင္ပင္ ရေလသည္။ တမလြန္ဘ၀တြင္လည္း ပါရမီဘုန္းကံေၾကာင့္ ဓမၼ၏သေဘာအတိုင္း မေဖာက္မျပန္ ေကာင္းက်ိဳးကို ခံစားရမည္ျဖစ္ေပသည္။ ေလာကၾကီးကို အလွဆင္လိုသူတိုင္းတြင္ ေမတၱာတရားကို လက္ကိုင္ထားရေပမည္။ ကာယကံေမတၱာ၊ ၀စီကံေမတၱာ၊ မေနာကံေမတၱာဟူေသာ ေမတၱာသံုးမ်ိဳးျဖင္႔ မိမိ၏ႏွလံုးသားကို အလွပဆံုးျဖစ္ေအာင္ တန္ဆာဆင္ရေပမည္။ ေမတၱာ တရားဆိုတာ တစ္ေယာက္တည္းေသာသားရင္းအေပၚ အသက္ႏွင္႔ထပ္တူ ခ်စ္ခင္ေစာင္႔ေရွာက္ေနတဲ႔ မိခင္ရဲ႕စိတ္မ်ိဳး ကိုယ့္မွာျဖစ္ေပၚတိုးပြားေအာင္ ထပ္တလဲလဲေလ႔က်င္႔ေနရျခင္း အလုပ္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ ခြင့္လႊတ္တတ္မူႏွင့္ အေကာင္း ျမင္စိတ္ထားရွိမွသာ ေမတၱာတရားအေနျဖင့္ မိမိရဲ႕ႏွလံုးသားမွာ တန္ဆာဆင္ႏိုင္မွာလဲျဖစ္ေပသည္။ မိခင္တစ္ေယာက္ သည္ သားသမီးအေပၚမွာ ေကာင္းကြက္ရွာျပီး ခ်စ္ခင္ေသာစိတ္မ်ိဳး အျမဲရင္မွာရွိပါသည္။ ရင္ခြင္ေပၚမွာ သား၊ သမီး ခ်ီထား သိပ္ထားတုန္း အညစ္အေၾကးေပက်ံတာေတာင္ မိခင္ေတြရဲ႕အျပံဳးသည္ နည္းနည္းေလးမွ မပ်က္ေပ။ နည္းနည္းေလးမွ လည္း သားသမီးေပၚထားရွိတဲ႔ အခ်စ္ဟာ နည္းနည္းေလးမွ ေလ်ာ႔သြားတာမ်ိဳးမဟုတ္ေပ။ အရင္ကထက္ပင္ ေမတၱာတရား ေတြ တိုးပြားေနေပသည္။ မိမိတြင္လည္း မိခင္၏ ေမတၱာစိတ္နဲ႔ သတၱ၀ါေတြအားလံုး အေပၚမွာ ခ်စ္တတ္ရေပမည္။ ေမတၱာတရားသည္ အလြန္ကိုနက္ရွိုင္းသိမ္ေမြ႕၍ က်ယ္၀န္းလွေပသည္။ ေမတၱာတရားကို မပြားခင္ ပထမဦးစြာ ေဒါသရဲ႕အျပစ္ႏွင့္ ခႏၱီရဲ႕အက်ိဳးကို ဦးစြာဆင္ျခင္ရန္လည္း လိုအပ္ေပသည္။ မိမိ၏ရင္ထဲတြင္ ေဒါသတရားမ်ား ျဖစ္လာ ေသာအခါ အေၾကာင္းအက်ိဳးကိုခြဲျခား၍ မသိႏိုင္သလို အမွန္တရားကုိလည္း မျမင္ႏိုင္ေပ။ ေဒါသတရားသည္ ရုပ္ကိုလည္း အိုျခင္းျဖစ္ေစသလို နာမ္ကိုလဲ အိုျခင္းျဖစ္ေစသည္။ ေနာက္ေနာင္တြင္လည္း အက်ဥ္းတန္၍ ရုပ္ဆိုးျခင္းျဖစ္ေစႏို္င္သည္။ ခႏၱီတရားအေနျဖင္႔ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမတ္ေသာအက်င့္ဟု ေဟာထားေပသည္။ ေလာကမွာ ခႏၱီတရားလက္ကိုင္ထားျပီး ဘယ္အာရံုနဲ႔ေတြ႕ေတြ႕ သည္းခံမယ္ဆိုျပီး ဆင္ျခင္ရေပမည္။ ေမတၱာတရားပြားမည့္သူအေနျဖင့္ ေဒါသတရားကိုပယ္၍ ခႏၱီတရားကို ေဆာင္ထားရေပမည္။
ေမတၱာတရားကို ပထမဦးစြာ မိမိအခ်စ္ဆံုးသူကေန စတင္ပြားရေပမည္။ ေလာကမွာ အခ်စ္ဆံုးပုဂၢိဳလ္ဟာ ဘယ္သူလဲ ဆိုလွ်င္ အတၱသမံ ေပမံနတၳိ- မိမိေလာက္ခ်စ္ေသာပုဂၢိဳလ္ထပ္တူမရွိဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ မိမိကုိကိုယ္ ပထမဦးစြာ ေမတၱာပြားရေပမည္။ မိမိကိုယ္ကို ပထမဦးစြာ ေမတၱာပြားရျခင္းသည္ အတၱဆန္သည္ဟု ထင္ႏိုင္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔ ပထမဦးစြာ မိမိကိုယ္ကို ေမတၱာပြားရျခင္းသည္ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားရွိေအာင္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ အနည္းငယ္ခ်ဲ႕ရမည္ဆိုလွ်င္ မိမိသည္ ကိုယ္ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းကင္းခ်င္သလို သူတစ္ပါးလည္း ကိုယ္ဆင္းရဲ စိတ္ဆင္းရဲျခင္းကင္းခ်င္ေပမည္။ မိမိလည္းခ်မ္းသာခ်င္သလို သူတစ္ပါးလည္း ခ်မ္းသာခ်င္ေပမည္။ ထိုသို႔ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ေမြးတတ္ေအာင္ ကိုယ္ခ်င္းစာ တတ္ေအာင္ မိမိကိုယ္ကို ပထမဦးစြာ ေမတၱာပြားရျခင္းျဖစ္ေပသည္။ မိမိကိုယ္ကို ေမတၱာပြားျပီးေနာက္ ဒုတိယအဆင့္အေနျဖင့္ မိမိခ်စ္သူကို ေမတၱာပြားရမည္ျဖစ္ေပသည္။ မိမိခ်စ္သူဟု ဆိုရာတြင္လည္း သမီးရည္းစားကို ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္ေပ။ မိမိ၏အေပၚတြင္ ေက်းဇူးမ်ား ေသာ မိဘ၊ ဆရာသမား၊ ေဆြမ်ိဴး၊ မိတ္ေဆြေကာင္း အစရွိသျဖင့္ ေမတၱာပြားရေပမည္။ ေမတၱာပြားရာတြင္လည္း သူတို႔ကိုယ့္အေပၚ ေက်းဇူးရွိခဲ့ပံုေတြ၊ သူတို႔ရဲ႕ေကာင္းကြက္ေလးေတြၾကည္႔ျပီး ပြားရေပ မည္။ ဥပမာအေနျဖင့္ အေမဆိုလွ်င္ အေမ ေဘးရန္ကင္းပါေစ။ စိတ္ဆင္းရဲ ကင္းပါေစ။ ကိုယ္ဆင္းရဲကင္းပါေစ။ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာစြာျဖင္႔ မိမိခႏၶာ၀န္ကိုေဆာင္ရြက္ႏိုင္ပါေစ။ ထုိသို႔ တစ္ျခားေက်းဇူး ရွိအပ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုလည္း ေမတၱာပို႔ရေပမည္။ ဒုတိယအဆင့္အေနႏွင္႔ ေမတၱာပြားမ်ားျပီးေသာအခါ တတိယအဆင့္အေနျဖင္႔ မိမိႏွင္႔ အလယ္အလတ္ မခ်စ္၊ မမုန္း ပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ပြားမ်ားရေပမည္။ သာမန္အားျဖင္႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေနေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကိုဆိုလိုျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ေနာက္ဆံုး အဆင့္အေနျဖင္႔ ရန္သူကို ေမတၱာပို႔ရေပမည္။ ထုိသို႔ မိမိႏွင္႔အဆင္မေျပေသာသူအား ေမတၱာပြားရာတြင္ ရခ်င္လဲရေပ မည္။ မရခ်င္လဲမရေပမည္။ မိမိရန္သူအား ေမတၱာပို႔၍ ရျခင္းမရျခင္းသည္ ဥာဏ္ရဲ႕အလုပ္ျဖစ္ေပသည္။ ေမတၱာပြားမ်ား ရမည့္ အလုပ္ကေတာ့ မိမိ၏အလုပ္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ ေမတၱာတရားကို ဘယ္အဆင့္ထိပြားရမည္ဆိုလွ်င္ မိမိ၊ မိမိခ်စ္သူ၊ မခ်စ္မမုန္း အလယ္အလတ္ပုဂၢိဳလ္၊ ရန္သူ ထိုေလးမ်ိဳး အား တစ္သားတည္းျဖစ္ေအာင္ပြားမ်ားရေပမည္။ သတၱ၀ါအားလံုး၏ေကာင္းက်ိဳးကို လိုလားစြာႏွင့္ ခြဲျခားမူမရွိပဲ လူသား တစ္ေယာက္အေနနွင္႔ ျမင္သြားျပီး ပြားမ်ားမွသာ ေမတၱာပါရမီအဆင့္ထိ က်င္႔သံုးရာေရာက္ေပမည္။ ေမတၱာတရားကို ပြားဖန္မ်ားသူသည္ ၁။ စိတ္ထားက်ယ္ျပန္႔လာရျခင္း၊ ၂။ ျမင့္ျမတ္တဲ့စိတ္ထားေတြ ျဖစ္ေပၚတိုးပြားလာရျခင္း၊ ၃။ ခြဲျခား ခြဲျခားမလုပ္ပဲ ကန္႔သတ္ခ်က္ေဘာင္ တစ္စတစ္စ ကင္းသြားရျခင္း၊ ၄။ သူမ်ားအေပၚ ေဒါသရန္စိတ္ေတြ မုန္းတီးစိတ္ေတြ ကင္းစင္ရျခင္း၊ ၅။ စိတ္ဆင္းရဲမူေတြလဲ ကင္းသြားျခင္းဆိုတဲ့ ေမတၱာရဲ႕ ဂုဏ္ရည္ေတြ မလြဲမေသြရရွိမွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ဒါနျပဳတဲ့အခါမွာလည္း ေမတၱာတရားပါလွ်င္ ေလးနက္သလို စြမ္းအားလည္းထက္ေပသည္။ ကိုယ္႔ပစၥည္းေၾကာင့္ သူခ်မ္း သာပါေစဆိုတဲ႔ စိတ္ေကာင္းေတြနဲ႔ ယွဥ္ျပီး ဒါနျပဳရင္ အက်ိဳးေပး ပိုျပီး မြန္ျမတ္ေကာင္းမြန္လွပါတယ္။ ကိုယ့္ေၾကာင့္ ဘယ္ သူမွ ဒုကၡမေရာက္ေစရဘူး အားလံုးခ်မ္းသာေစရမယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ေကာင္းရွိေနရင္ သီလတရားဟာလဲ အလိုအေလ်ာက္ ျပည့္စံုလံုျခံုေနျပီျဖစ္ေပသည္။ ေမတၱာၾကိဳတင္ပို႔လႊတ္ ျခင္းအားျဖင္႔လည္း ဘာ၀နာတရားက်င္႔သံုးျပီး အေႏွာင့္အယွက္ ကင္းစြာျဖင္႔ တိုးတက္ေအာင္ျမင္မွာျဖစ္ေပသည္။ ဘာမဆို ေမတၱာတရားရွိမွသာ အရာရာျပီးျပည့္စံုသည္မွာ သိသာထင္ ရွားလွပါသည္။ မိမိတို႔၏ ဘ၀စံအိမ္လွပေအာင္ တည္ေဆာက္ရာတြင္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း ေန၍ မျဖစ္ေပ။ ေလာကၾကီးႏွင့္ ဆက္စပ္ ၍ေနေသာေၾကာင္႔ ေမတၱာတရားရွိပါမွ မိမိႏွင့္အတူ ပတ္၀န္းက်င္ပါ အဆင္ေျပ ေပ်ာ္ရႊင္ရေပလိမ္႔မည္။ ေမတၱာကို လိုခ်င္ရင္ ခႏၱီတရားကို အမာခံတည္ေဆာက္၍ ဥေပကၡာတရားႏွင့္လည္း ေဘာင္ခတ္တတ္ဖို႔ လိုအပ္ေပသည္။ မိမိတစ္ေယာက္တည္းေနေသာအခါတြင္ သတိတရားလက္ကိုင္ထား၍ ေကာင္မူတရားမ်ားတိုးပြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရေပမည္။ ထို႔အတူ အမ်ားႏွင္႔ေနေသာအခါ ေမတၱာတရားလက္ကိုင္ထား၍ ေကာင္းမူတရားမ်ားတိုးပြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ ရမည္ျဖစ္ေပသည္။ ေမတၱာစိတ္ဓါတ္၊ အေအးျမတ္၊ လႊတ္းပတ္ကမၻာတည္ပါေစ။ ကိုညီ |
© Blogger templates The Professional Template by Ourblogtemplates.com 2008
Back to TOP
