ေရႊစကားတို႔ရဲ႕ျမစ္ဖ်ား (၁၁)

“ဥပမာ ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီးရွိတယ္။ ဒီျမစ္ၾကီးက ကုန္းေပၚမွာေနတဲ့သူကို ေရနစ္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ ျမစ္ထဲဆင္းလာတဲ့လူကိုသာ ေရနစ္ေစႏိုင္တယ္။ ဒီအတိုင္းပဲ ေဘးရန္အႏၲရာယ္ေတြ ရွိေပမယ့္လဲ အလုပ္ေကာင္းလုပ္သူ၊ ကံေကာင္းရွိသူကို ေဘးရန္အႏၲရယ္ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။”

( စံကင္းဆရာေတာ္)

စိတ္၀င္စားလြန္းလုိ႔ အၾကိမ္ၾကိမ္ျပန္ဖတ္ျဖစ္တဲ့ ေထရုပၸတၱိစာအုပ္ေတြထဲမွာ စံကင္းဆရာေတာ္ရဲ႕ ေထရုပၸတၲိစာအုပ္လည္း တစ္အုပ္အပါအ၀င္ပါ။ ေရးသားျပဳစုတဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးမာနိတ သိရီနဲ႔ ဦးနႏၵမလာဘိ၀ံသ တို႔ကလည္း အေရးေကာင္းပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္နဲ႔ႏြယ္ရာႏြယ္ရာေတြကိုေတာင္ ေပးဖတ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ စာအုပ္က ေထရုပၸတၱိစာအုပ္သက္သက္မဟုတ္ပါဘူး။ သာသနာ့သမိုင္းေၾကာင္းနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးေၾကာင္းေတြပါ ပူးတြဲေနပါတယ္။ ဘာသာေရး၊ သမိုင္းသုေတသီေတြအတြက္ အဖိုးတန္စာအုပ္တစ္အုပ္ပါ။ သာသနာ့နယ္ပယ္က ထင္းရွားတဲ့ ဆရာေတာ္ေတြ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္က ထင္ရွားတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ စသည္ျဖင့္ နယ္ပယ္စံုကာ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြ၊ ၄င္းပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ႏြယ္ျပီး စံကင္းဆရာေတာ္ မိန္ခဲ့တဲ့ ၾသ၀ါဒေတြဟာ တစ္သက္သာ အမွတ္ရစရာေတြပါ။ အဲဒီအထဲက အခ်ိဳ႕ေလာက္ကို ေရႊစကားအျဖစ္ ေဖာ္ျပပါရေစ။

စံကင္းဆရာေတာ္ဆိုတာ န၀မေျမာက္ ေရႊက်င္သာသနာပိုင္ဆရာေတာ္ပါ။ ေရႊက်င္သာသနာပိုင္ ဆရာေတာ္ ေတြဟာ သက္ေတာ္ရွည္ၾကတယ္လို႔ အမ်ားေျပာၾကတဲ့အတိုင္း စံကင္းဆရာေတာ္ဟာလည္း သက္ေတာ္ (၁၀၂) အထိ သက္ေတာ္ရွည္ခဲ့ပါတယ္။ သက္ေတာ္ရွည္သလို အသိဥာဏ္လည္းရွည္တယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ ဆရာေတာ္ ေထရုပၸတၲိစာအုပ္ဖတ္လို႔ ဆံုးသာသြားတယ္။ အသိဥာဏ္မဲ့တဲ့ အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆို၊ အေတြးအေခၚမ်ိဳး တစ္စက္မွ မေတြ႕ရပါဘူး။ အမည္ဗ်ဴပၸတ္နဲ႔လိုက္ေအာင္ စံကင္းဆရာေတာ္လို႔သာ ေခၚေနၾကတာ စံကင္းရြာဇာတိမဟုတ္ပါဘူး။ ဆရာေတာ္ဇာတိက စစ္ကိုင္းတိုင္းလင္းယဥ္ရြာပါ။ စံကင္းဆရာေတာ္လို႔ အမည္တြင္ရျခင္းကေတာ့ မဟာ၀ိသုဒၶါရံု ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးရဲ႕ အမိန္႔အရ ဓႏုျဖဴျမို႕နယ္ စံကင္းရြာကိုသြားျပီး သီတင္းသံုးခဲ့လို႔ စံကင္းဆရာေတာ္ရယ္လုိ႔ အမည္တြင္ခဲ့တာပါ။ ျပီးေတာ့ ဆရာေတာ္က အသက္ ၁၅ႏွစ္ အရြယ္မွာ သီေပါမင္းပါေတာ္မူပံုျမင္ကြင္းကို ကိုယ္တိုင္ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရသူပါ။ ဒါကေတာ့ စံကင္းဆရာေတာ္ရဲ႕ ဘ၀ေကာက္ေၾကာင္း အက်ဥ္းကို အရင္ေျပာျပထားတာပါ။

ဟိုဘက္ကာလဆရာေတာ္ေတြကို ဘြဲ႔တံဆိပ္ဆက္ကပ္တာ အဂၢမဟာပ႑ိတဘြဲ႔နဲ႔ အဘိဓဇမဟာရဠဂုရုဆိုတဲ့ ဘြဲ႔ႏွစ္မ်ိဳးပဲ ဆက္ကပ္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ ဆက္ကပ္ခံရသူ အပါးအေရအတြက္လည္း လြန္နည္းပါတယ္။ သမၼတအိမ္ေတာ္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္အၾကီးအကဲကိုယ္တိုင္ ဆက္ကပ္တာဆိုေတာ့ တစ္ဘြဲ႔ဆို ဆိုသေလာက္ ရဟန္းပရိသတ္၊ လူပရိသတ္ အလြန္တန္ဖိုးထားၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္နယ္ေဒသက ဆရာေတာ္တစ္ပါးပါး ဘြဲ႔ရျပီဆိုရင္ ဂုဏ္ယူမဆံုးျဖစ္ျပီး ျခိမ့္ျခိမ့္သဲသဲ ပူေဇာ္ပြဲေတြလုပ္ၾကတာ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မျပီးႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။

(၁၉၅၃)ခုမွစ္မွာ စံကင္းဆရာေတာ္ အဘိဓဇမဟာရဠဂုရုဘြဲ႔ ရမယ့္အေၾကာင္း သတင္းေရာက္လာပါတယ္။ ဆရာေတာ္ကို အဘိဓဇမဟာရဠဂုရုဘြဲကပ္ဖို႔ အဆိုျပဳသူမွာ ႏိုင္ငံေတာ္အၾကီးအကဲ ကိုယ္တိုင္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဘိဓဇမဟာရဠဂုရုဘြဲ႔ ခံယူမယ့္ ဆရာေတာ္ဟာ အဂၢမဟာပ႑ိတဘြဲ႔ရရွိျပီး ျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့မူ ရွိပါတယ္။ စံကင္းဆရာေတာ္က အဂၢမဟာပ႑ိတဘြဲ႔ မရေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မူအရဘြဲေပးဖို႔ ခက္ေနျပန္ပါတယ္။ ႏို္င္ငံေတာ္အၾကီးအကဲနဲ႔ သာသနာေရး၀န္ၾကီးတို႔ တိုင္ပင္ၾကပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးဘယ္လိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်လိုက္ၾကသလဲဆိုေတာ့ ေရႊက်င္သာသနာပိုင္ဥကၠဌ၊ အဂၢမဟာပ႑ိတဘြဲ႔ ကပ္မထားေပမယ့္ ဆက္ကပ္ထားသလို ပညာရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆက္ကပ္သင့္တယ္ဆိုျပီး ဘြဲ႔တံဆိပ္ဆက္ကပ္ဖို႔ အတည္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ ဆရာေတာ္ဆီကိုလည္း ဘြဲတံဆိပ္ဆက္ကပ္တာခံယူဖို႔ ေလယဥ္လက္မွတ္ (၄) ေစာင္ကို တစ္ခါတည္း ပို႔ေပးလိုက္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

အဘိဓဇပူေဇာ္ပြဲမွာ ဒကာ ဒကာမေတြ လွဴဒါန္းၾကတာ အခိ်န္ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာသြားပါတယ္။ လွဴဒါန္းမႈေတြျပီးသြားမွ နားေနခန္းမွာ ျပန္ျပီး အနားယူရပါတယ္။ ဒီလို အနားယူခ်ိန္မွာ ရန္ကုန္ေက်ာင္းေတာ္ရာ သံုးထပ္ဆရာေတာ္ ဦးသီလကၡႏၶ အနားေရာက္လာျပီး ၀မ္းပန္းတသာနဲ႔ အာလႅပ သလႅပစကားေတြေျပာၾကရင္း ရန္ကုန္မွာ ဆရာေတာ္ဘုရားကို အခုလို အမ်ားကသိလာၾက ၾကည္ညိဳလာၾကတာ တပည့္ေတာ္တို႔ ဂိုဏ္းၾကီးလည္း ပိုျပီး အေရာက္ထြက္လာႏိုင္ပါတယ္ဘုရား လို႔ ေလွ်ာက္ထားပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဆရာေတာ္က

သံုးထပ္ရယ္ ကိုယ့္ဘုန္းဟုတ္ မထင္ပါဘူး။ ဂိုဏ္းဘုန္းပါ။ ဂိုဏ္းက ေပးတဲ့ တံဆိပ္ပါ။ ဂိုဏ္းက ေပးတဲ့ ဂုဏ္ထူး၊ ဂိုဏ္းက ခိုင္းတဲ့တာ၀န္၊ ဂိုဏ္းကပို႔လို အခု ရန္ကုန္ေရာက္လာရတာပါ။ သံုးထပ္ဆရာေတာ္ မၾကားဖူးဘူးဘူးလား၊ အညာဆီမွာ ကေလးေတြ ထန္းပလပ္ကို ျမင္းသ႑န္လုပ္ျပီး စီးၾကတာေလ။ ျမင္းေျပးေလ ပင္ပန္းေလ၊ ဘုန္းၾကီးတယ္ဆိုတာ ထန္းပလက္ျမင္း စီးရတာလိုပါပဲ။ ဘုန္းၾကီးေလ ပင္ပန္းေလေပါ့ လို႔ ျပန္မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။

ဘုန္းၾကီးတယ္ဆိုတာ ထန္းပလပ္ျမင္းစီးရတာလိုပါပဲ ဆိုတဲ့စကားဟာ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုႏွလံုးသြင္း မွန္မွန္နဲ႔ အေတြးမွန္မွန္ သံုးသပ္ျပတဲ့စကားပါ။ ဒီစကားဟာ အလြန္အတုယူစရာ သတိထားစရာပါ။ ဒီစကားကို သံုးထပ္ဆရာေတာ္က သေဘာက်လြန္းလို႔ အခြင့္သင့္တိုင္း တပည့္ေတြကို ျပန္ျပန္ေျပာေလ့ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ႏိုင္ငံေတာ္အၾကီးအကဲနဲ႔အဖြဲ႔ဟာ မႏၱေလးေရာက္တိုင္း ဆရာေတာ္ကို ၀င္၀င္ဖူးေလ့ရွိပါတယ္။ ၁၃၂၃ ခုႏွစ္ ၊ ျပာသိုလျပည့္ေက်ာ္ ၁၅ ရက္ေန႔ ညေန ၄ နာရီမထိုးမီ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ အလိုမွာ သာသနာေရး၀န္ၾကီး ဦးဘေစာနဲ႕႔ လူထုဦးလွတို႔ ဦးစြာေရာက္လာျပီး သတင္းပို႕ပါတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ ႏိုင္ငံေတာ္အၾကီးအကဲနဲ႔အဖြဲ႔ ေရာက္လာၾကပါတယ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ ႏိုင္ငံေတာ္အၾကီးအကဲက ဆရာေတာ္ကို စကားစဆိုပါတယ္။

ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ေနေကာင္းပါရဲ႕လား။

အင္း ေကာင္းပါရဲ႕၊ အခု ၉၂ ႏွစ္ထဲ ေရာက္လာျပီ။ ဆရာ၀န္မေခၚရဘူး။ နတ္ေတာ္လက ၉၂ ႏွစ္ထဲ ေရာက္လာတာ။ စားေနက်ေဆးမ်ားလည္း စားေနတယ္။

ဗီတာမင္ေဆးမ်ားဟာ အဖ်ားေရာဂါတို႔ ဘာတို႔ မျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ႏိုင္ပါတယ္ဘုရား။ အဲဒါဘုန္းေပးရင္ သင္ေတာ္ပါတယ္ဘုရား။

အဲဒီ ဗီတာမင္ေဆးလည္း တစ္ေန႔ ၂ လံုးစားပါရဲ႕။ ကံ စိတ္ ဥတု အဟာရ ေလးမ်ိဳးအနက္ ကံေဟာင္းကို မျပဳျပင္ႏိုင္ေပမယ့္ ကံသစ္ကိုေတာ့ ျပဳျပင္ၾကရတယ္။ စိတ္လည္း ထို႔အတူပဲ၊ ငယ္ငယ္တုန္းက စိတ္ေတြ အသက္ၾကီးလာေတာ့ ေကာင္းေအာင္ ျပဳျပင္ႏိုင္တယ္။ ဥတု အဟာရတို႔ က ပိုထင္ရွားတယ္။ ဒကာၾကီးတို႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးေဆာင္ရြက္ေနႏိုင္တာ က်န္းမာလို႔ျဖစ္မွာေပါ့။

တစ္ခါတစ္ခါ စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ ကံတရားဟာ တကမၻာလံုးမွာရွိတဲ့လူေတြ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မတူေအာင္ စီမံထားတယ္။ တူတဲ့ေနရာ တူေပမယ့္ မတူတဲ့အရာေတြကလည္း အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမတ္စြာဘုရားက (ကမၼံသေတၱ၀ိဘဇၨတိ) လို႔ ေဟာ္ေတာ္မူတာပဲ။ မိမိကိုယ္ကို ေကာင္းေအာင္လုပ္တဲ့သူဟာ ဘယ္သူလဲ၊ မိမိအလုပ္ ကိစၥ မိမိကံပဲ။ ေဘးရန္အႏၲျဖစ္ေအာင္ ဘယ္သူလုပ္သလဲ မိမိကံလုပ္တာပဲ၊ ဥပမာ ဧရာ၀တီျမစ္ၾကီးရွိတယ္။ ဒီျမစ္ၾကီးက ကုန္းေပၚမွာေနတဲ့သူကို ေရနစ္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ ျမစ္ထဲဆင္းလာတဲ့လူကိုသာ ေရနစ္ေစႏိုင္တယ္။ ဒီအတိုင္းပဲ ေဘးရန္အႏၲရာယ္ေတြ ရွိေပမယ့္လဲ အလုပ္ေကာင္းလုပ္သူ၊ ကံေကာင္းရွိသူကို ေဘးရန္အႏၲရယ္ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။” ဒါေၾကာင့္ အေကာင္းက်ိုးကို ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ မိမိရဲ႕ကံညံ့ကံယုတ္သာ ေၾကာက္စရာလိုတယ္။ ေဘးရန္အႏၲရယ္ေတြကို ေၾကာက္စရာမလိုဘူး။

ျဂိဳလ္ေတြပူးတာနဲ႔ ေဘးဥပါဒ္ျဖစ္ပါ သလားဘုရား။

ျဂိဳလ္ေတြပူးပူး မပူးပူး ဇာတိ ဇရာမရဏသစတဲ့ သံသရာ ေဘးရန္ေတြ သတၱ၀ါတိုင္း ေတြ႔ေနၾကရတယ္။ သံသရာက်င္လည္ခိုက္မွာ မေကာင္းကံပါလာလို႔ ကပ္ၾကီးသံုးပါး ေတြ႕ၾကရ သံသရာဒုကၡ ခံၾကရတယ္။

ျဂိဳလ္ၾကီးရွစ္လံုးပုးတာနဲ႔ သတၱ၀ါေတြ ေဘးဥပါဒ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ မွန္ပါသလားဘုရား။

ခုနက ေျပာခဲ့တဲ့အဓိပၸါယ္ပါပဲ။ ေဘးရန္ေတြက မိမိမွာ လာျဖစ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ရဲ႕မေကာင္းတဲံ့စိတ္ေၾကာင့္ မေကာင္းတဲ႔အက်ိဳးေတြ ျဖစ္ၾကရတာ။ အမွန္ကေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္ပါပဲ။ အတိတ္နိမိတ္ဆုိတာကေတာ့ တစ္ခါ တစ္ရံ ရွိတတ္ပါရဲ႕။ ငရဲၾကီးရွစ္ထပ္ရွိေပမယ့္ ငရဲၾကီးရွစ္ထပ္က ဘယ္သူကိုမွ လာမေခၚပါဘူး။ ကိုယ္ရဲ႕မေကာင္းတဲ့စိတ္ကသာ ငရဲၾကီးရွစ္ထပ္ရွိရာကို ေခၚသြားႏိုင္တယ္။

ဆရာေတာ္နဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္အၾကီးအကဲတို႔ေျပာခဲ့တဲ့ စကားေတြထဲက စကားတခ်ိဳ႕ပါ။ တျခား ဘာသာေရး သာသနာေရး တိုင္းျပည္အေရးေတြကို ေျပာျပီး ျပန္သြားၾကပါတယ္။

ဆရာေတာ္အေၾကာင္းေရးရင္ မျဖစ္မေနပါရမယ့္ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုရွိပါတယ္။ အဲဒါဘာလဲဆိုေတာ့ ဆရာေတာ့္ဇာတာၾကည့္ျပီး အာယုဒသာျဖစ္ၾက တာပါ။ မႏၲေလးက ေဗဒင္ေက်ာ္ပညာရွိၾကီးေတြ ေအာက္ပါအတိုင္း ျဖတ္ၾကပါတယ္။

ေညာင္ကန္နည္းအရ (၉၇) ႏွစ္၊ (၅)လ၊ (၂၅) ရက္၊ (၉) နာရီ ၊ ေဂြခ်ိဳနည္းအရ (၉၇) ႏွစ္၊ (၇)လ၊ (၁၃) ရက္၊ (၈) နာရီ၊ အပေရ၀ါဒအရ (၁၀၅) ႏွစ္၊ (၅)လ၊ (၂၅) ရက္၊ (၉) နာရီ။ ဒီလိုနဲ႔ ဆရာေတာ္ သက္ေတာ္ ၉၃ ႏွစ္ေက်ာ္သြားျပီး အထက္နည္းေတြလြဲသြားခ်ိန္မွာ ဆရာေတာ္က ဒီသတင္းကိုၾကားေတာ့

သူတို႔က ငယ္ငယ္တုန္းက ဇာတာကိုၾကည့္ျပီး ေဟာၾကတာကိုး၊ တို႔က ငယ္ငယ္တုန္းကလိုမွ မဟုတ္ပဲနဲ႕။ အခုလုပ္ေနတဲံ အလုပ္ကိုၾကည့္ျပီး ေဟာမွ မွန္ေတာ့မယ္ေပါ့လို႔ မိန္႔ေတာ္မူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဗဒင္သံုးနည္းလံုးလြဲသြားခဲ့ပါတယ္။ နီးစပ္မႈေတာင္ မရွိခဲ့ပါဘူး ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဆရာေတာ္က သက္ေတာ္ (၁၀၂) ႏွစ္မွာ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားလို႕ပါ။ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ ပက္သက္ျပီး ရင္းလည္းရင္းႏွီး၊ ေဗဒင္လည္း က်ြမ္းက်င္တဲ့ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးကိုေမးၾကည့္ေတာ့ သီလ ၊ သမာဓိ၊ ပညာ၊ စရဏေတြနဲ႔ ျပည့္စံုေနတဲ့ ဘုန္းၾကီးကို ေဗဒင္ေဟာရင္ မွန္ဖို႔ ခဲယဥ္းတယ္ဆိုပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဆရာေတာ္ျဖစ္စဥ္ဟာ ေႏွာင္းလူေတြအတြက္ အသိပြားစရာနဲ႔ သတိထားစရာေတြ ေကာင္းလွတယ္လို႔ပဲ ဆိုလိုက္ပါရေစေတာ့။

က်မ္းကိုး

(၁) စံကင္းဆရာေတာ္ ေထရုပၸတၲိ

( ဦးမာနီတရသိရီ၊ ဦးနႏၵမာလာဘိ၀ံသ)

သူရဇၨ ၊ ဧျပီ ၂၀၀၁