၁၃.၉.၂၀၀၉ ရက္ေန႕သီလရွင္မ်ားအလွဴပြဲ

သီလရွင္ဆရာေလးမ်ား မုန္႕ဟင္းခါးဘုန္းေပးေနပံု

စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ေတာ္တြင္္ သီတင္းသံုးေနထိုင္ေသာ သီလရွင္အပါး(၉၀)တို႕အား ယေန႕
ဆရာေတာ္ဦးေလာကနာထမွ သီလရွင္၀တ္စံု (ခါး၀တ္) တစ္စံုစီလွဴဒါန္းမႈျပဳခဲ့ၿပီးဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွ ဒါယိကာမႀကီးေဒၚ၀ါ၀ါခုိင္မင္းမွတဆင့္ ခြန္သဒၵါ(ဂ်ပန္)မွ အာရုဏ္ဆြမ္း
မုန္႕ဟင္းခါးကပ္လွဴခဲ့ပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ဦးဇင္းကေတာ့ အက်ိဳးေဆာင္သူေပါ့၊ အိပ္ေရးပ်က္ရတာေတြ အဆင္မေျပမႈ အနည္းငယ္ျဖစ္ရတာေတြကိုေတာ့ မေျပာလိုေတာ့ပါဘူး၊ ဒီလိုအက်ိဳးေဆာင္ေပးရင္း ေပ်ာ္ေနတတ္တာကိုက ဦးဇင္းရဲ႕ ဘဝတစ္ခုလို ျဖစ္ေနၿပီေလ၊ အလွဴရွင္ေတြမွာ ပီတိျဖစ္ရသလို ဦးဇင္းမွာလည္း ထပ္တူပီတိေတြနဲ႔ေပါ့။ ဒီပီတိေတြနဲ႔ပဲ သီလရွင္ဆရာၾကီး၊ ဆရာေလးမ်ားရဲ႕အေၾကာင္းကို
ဆက္ၿပီး ဖတ္ရွဳမိသေလာက္ေရး လိုက္မိတယ္။

ယခုေခတ္တြင္ သီလရွင္မ်ားစြာကို ေတြ႔ျမင္ေနရေသာ္လည္း ထိုသီလရွင္ဆရာေလးမ်ား၏ သေဘာသဘာဝကို စိတ္ဝင္တစား ေလ့လာသူနည္းပါးလိမ့္မည္ဟု ယူဆမိပါသည္။ ဦးဇင္းအေနျဖင့္ ထိုသီလရွင္ ဆရာေလးမ်ား၏ဘဝကို ေလ့လာမိသမွ်ကို အနည္းငယ္ျပန္လည္ ေျပာျပလိုပါသည္။ သီလရွင္ဆိုတာဘာလဲဟူေသာ ေမးခြန္းကို ဦးစြာေျဖဆိုရမည္ဆိုလ်င္…….

သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ သိကၡာသံုးရပ္ကို က်င့္ၾကံႀကိဳးကုတ္ ပြားမ်ားအားထုတ္ေနၾကသာ၊ နိကၡမဓာတ္ခံအားႀကီးေသာ၊ လူဝတ္ေၾကာင္တို႔၏ အသြင္အျပင္ကို ပယ္၍ ဦးျပည္းေခါင္းတံုးလ်က္ သံဃာေတာ္ မဟာနာယက ဆရာေတာ္ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား သတ္မ

တ္ထားေသာ ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ၿပီး သာသနာႏြယ္ဝင္ မွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္ထားသူမ်ားကို သီလရွင္ ဆရာႀကီး ၊ဆရာေလးမ်ားဟု အျပင္ပန္း အျ

မင္တစ္ခုျဖင့္ သိျမင္ႏိုင္ပါသည္။ ထိုထက္ပို၍ ေလ့လာလ်င္ကား ပို၍ခက္ခဲနက္နဲေသာ သီလရွင္တို႔၏ ဘဝသမိုင္းေၾကာင္းကို ေတြ႔ျမင္ၾကရပါမည္။

အမ်ိဳးသမီးသာသနာစတင္ေပၚေပါကခ်ိန္

ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ တတိယ, စတုတၳ၀ါဆိုေတာ္မူကာ သတၱ၀ါေ၀ေနယ်တို႔အား တရားေရေအး တိုက္ေကၽြးေတာ္မူၿပီး ပဥၥမ၀ါကို ေ၀သာလီအနီး မဟာ၀ုန္ေတာႀကီးအတြင္း ကူဋာဂါရေက်ာင္းတိုက္၌ ၀ါကပ္ဆိုေတာ္မူေလ

၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မိေထြးေတာ္ေဂါတမီႏွင့္ သာကီ၀င္မင္းသမီးငါးရာတို႔ ရဟန္းျပဳၾကသြား၍

ရဟႏၱာျဖစ္ၾက ၿပီးေသာအခါ ထိုရဟန္းငါးရာတို႔၏လူျဖစ္စဥ္အခါက ၾကင္ရာဇနီးေဟာင္း ငါရာတို႔သည္ ယခုအခါ ငါတို႔မွာ သူတစ္ပါးအိမ္သို႔ သြားဖို႔ရန္ အိမ္ေထာင္သစ္ျပဳဖုိ႔မသင့္ေလွ်ာ္ေတာ့ေခ်။ မိေထြးေတာ္ႀကီး မဟာပဇာပတိေဂါတမီထံသို႔ သြားေရာက္ၾကၿပီးလွ်င္္ ျမတ္စြာဘုရား ျမတ္စြာဘုရားထံ၌ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ဘိကၡဴနီမ ျပဳလုပ္ခြင့္ရေအာင္ ေတာင္းပန္ေစ၍ ရွင္ရဟန္းမျပဳလုပ္ၾကကုန္အံ့ဟု ၾကံစည္ၾက၍ မိေထြးေတာ္ေဂါတမီႀကီးထံသို႔ သြားေရာက္ၾကလ်က္ အို မိေထြေတာ္ေဂါတမီ အရွင္မႀကီးဘုရား ကၽြန္ေတာ္မ်ဳီးမတုိ႔ကို ျမတ္စြာဘုရားထံ၍ သာသနာ့ေဘာင္သို႔ ၀င္ေရာက္၍ ဘိကၡဳနီမျပဳလုပ္ရန္ ခြင့္ျပဳခ်က္ရေအာင္ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားေပးပါကုန္ဘုရားဟု တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း အသနာခံေျပာဆိုၾကေသာအခါ မိေထြးေတာ္ေဂါတမီသည္္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ နိေျဂာဓာရုံေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္ ပထမအႀကိမ္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို မာတုဂါမ မင္းမိန္းမမ်ား ဤသာသနာေတာ္၌ ဘိကၡဳနီမျပဳလုပ္ရန္ ခြင့္ေတာင္းေလွ်ာက္ထာပါေသာ္္လည္း အခြင့္မရခဲ့သျဖင့္ ဒုတိယ အႀကိမ္၌ကား ဆတၱာသည္ကို ေခၚေစ၍ မိမိႏွင့္တကြ သာကိ၀င္မင္းသမီးငါးရာတို႔၏ ဆံပင္မ်ားကို ပယ္ရွားရိတ္ျဖတ္ေစၿပီးလွ်င္ ဖန္ရည္ဆိုးေသာအ၀တ္ငါးရာတို႔ ၀တ္ရုံၾကကာ ေရႊနန္းေတာ္ အတြင္းမွာပင္္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိိုု ရည္ညႊန္း၍ ရဟန္းမိန္းမအသြင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္းယူၿပီး သာကီ၀င္မင္းသမီး ငါးရာတို႔အားလည္း ယူေစၿပီးလွ်င္ ရဟန္မေလာင္းငါးရာတို႔ႏွင့္ အတူတကြ ကပိလ၀တ္နန္းေတာ္မွ ေ၀သာလီျပည္ ျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသုံုးးေတာ္မူရာ မဟာ၀န္ေတာသို႔ သြာေရာက္ရန္ စီမံၾကေလသည္။ ဘုရားေက်ာင္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ထိုအမ်ဳီးသမီးတို႔သည္ ငါးဆယ္တစ္ယူဇနာကြာ မိုင္အားျဖင့္ေလးရာေက်ာ္ေ၀းလွစြာေသာခရီးကို ေျခလ်င္သာ ေျခလ်င္သာလာခဲ့သျဖင့္ အလြန္ႏူးညံ့သူမ်ား ျဖစ္ရကား ထိုအမ်ိဳးသမီးတို႔၏ ေျခတို႔္၌ အဖုအလံုးမ်ား တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး ေပါက္ၾကကာ ေျခႏွစ္ဖက္စလံုးတို႔တြင္ ဖူးဖူးေယာင္ၾကြလ်က္ ရွိၾကေလကုန္၏။ ထိုျဖစ္ရကား မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီသည္ သာကီ၀င္မင္းသမီးငါးရာတုိႏွင့္တကြ ေ၀သာလီျပည္ မဟာဝန္ေတာ ကူဋာဂါရေက်ာင္းတိုက္ တံခါးမုခ္သို႔ ေရာက္လတ္ေသာအခါ ဖူးဖူးေရာင္ေသာ ေျခရွိလ်က္ ျမဴလိမ္းက်ံေသာ ကိုယ္တို႔ျဖင့္ ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ မ်က္ရည္ႏွင့္ျပည့္ေသာ မ်က္ႏွာတုိ႔ျဖင့္ ငိုေၾကြး၍ သာလ်င္ တံခါးမုခ္၏ အျပင္ဘက္၌ ရပ္တန္႔၍သာ ေနၾကကုန္၏။ ထိုအခါ မိေထြေတာ္ မဟာပဇာပတိေဂါတမီသည္ အရွင္ဘုရားအာနႏၵာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အမ်ိဳးသမိီးမာတုဂါမမ်ားကို ဤဓမၼ၀ိနယသာသနာေတာ္၌ ဘိကၡဳနီ ရဟန္းမ ျပဳလုပ္ရန္ ခြင့္ျပဳေတာ္မမူေသာေၾကာင့္ ဤကဲ့သို႕ ဆင္းရဲးႀကီးစြာ တံခါမုခ္၏ အျပင္ဘက္၌ ငိုေၾကြးလွ်က္္ ရပ္တည္၍ေနပါသည္ဟု အရွင္အာနႏၵာမေထရ္အား အေၾကာင္းစံုကို ေလွ်ာက္ထားေလရာ အရွင္အာနႏၵာမေထရ္သည္ မိေထြးေတာ္ေဂါတမီ၏ ဘုရားရွင္အေပၚ၌ ေက်းဇူးမ်ားခဲ့ပံုကို ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္ထား၍ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီကို သာသနာေတာ္၌ ဘိကၡဳနီမ ျပဳခြင့္ရေအာင္ သံုးႀကိမ္တိုင္တိုင္ အေၾကာင္းအမ်ဳီးမ်ဳီးျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ အသနားခံေလ၏ ။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ စည္းကမ္းရွစ္ခ်က္ လြန္ေလးနက္ထား ဂရုဓံရွစ္ပါကို ေဟာၾကားေတာ္မူ၍ ခ်စ္သာအာနႏၵာ မိေထြေတာ္ေဂါတမီသည္ စည္းကမ္းခ်က္ရွစ္ခ်က္ ဤဂရုဓံရွစ္ပါး က်င့္၀တ္တရားမ်ားကို ခံယူလိုက္နာျခင္းသည္ပင္ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီ၏ ရဟန္းမ အျဖစ္ကို ရေစရမည္ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ဤဂရုဓံရွစ္ပါး က်င့္၀တ္တရားကို ေဟာၾကားေတာ္မူကာ ဘိကၡဳနီသာသနာကို ေ၀သာလီျပည္ မဟာ၀ုန္ေတာ ကူဋာဂါရေက်ာင္းတိုက္တြင္ ပဥၥမငါး၀ါေျမာက္ အခ်ိန္၌ စတင္ခြင့္ျပဳေတာ္ၿပီး၍ အမ်ိဳးသမီး ဘိကၡဳနီမ ရဟန္းသာသနာ စတင္၍ ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။

ဒါကေတာ့ ဘိကၡဴနီမ သာသနာေပၚေပါက္လာျခင္းအေၾကာင္း ဖတ္ရွဳမိသမွ် စာအုပ္မ်ားမွ မွတ္မိသေလာက္ ေရးသား ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္… ဆက္ေရးမယ္ဆိုရင္ေတာ့အမ်ားၾကီးပါပဲ

ေနာက္တစ္ေခါက္လွဴျဖစ္မွ တစ္ခါ ထပ္တင္ပါေတာ့မယ္…...

ယေန႕ျပဳသမွ်ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈ အစုစု၏ အဖို႕ဘာဂကို အလွဴရွင္ မ်ားႏွင့္တကြ ေ၀ယ်ာ၀စၥ အဖြဲ႕မ်ားအားလံုးအပါအ၀င္ သံုးဆယ့္တစ္ဘံု ၌ က်င္လည္ကုန္ေသာေ၀ေနယ် သုခိတ ဒုကိၡတ သတၱ၀ါ မ်ားအားလံုးအား အမွ် ေပးေ၀ပါကုန္၏။

အမွ်…အမွ်…အမွ်… ယူေတာ္မူၾကပါကုန္ေလာ့ အားလံုးကိုအမွ် ရ၍ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာာ က်န္းမာ

ခ်မ္းသာၾကသည္ျဖစ္ၾကပါေစေသာ၀္….

သီလရွင္ဆရာေလးမ်ားေမတၱာပို႕သေနပံု

ဆက္ဖတ္ရန္...

ျပန္ေခါက္သိမ္းထားရန္...

Read more...

၁၃၇၁ ခုႏွစ္ေတာ္သလင္းလျပည့္ေက်ာ္ (၁၀) ရက္ သီလရွင္မ်ားအလွဴပြဲ

စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕ေတာ္တြင္္ သီတင္းသံုးေနထိုင္ေသာ သီလရွင္အပါး(၉၀)တို႕အား ယေန႕ဆရာေတာ္ဦးေလာကနာထမွ သီလရွင္၀တ္စံု (ခါး၀တ္) တစ္စံုစီလွဴဒါန္းမႈျပဳခဲ့ၿပီး
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွ ဒါယိကာမႀကီးေဒၚ၀ါ၀ါခုိင္မင္းမွတဆင့္ ခြန္သဒၵါ(ဂ်ပန္)မွ အာရုဏ္ဆြမ္းမုန္႕ဟင္းခါးကပ္လွဴခဲ့ပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း ဦးဇင္းကေတာ့ အက်ိဳးေဆာင္သူေပါ့၊ အိပ္ေရးပ်က္ရတာေတြ အဆင္မေျပမႈ အနည္းငယ္ျဖစ္ရတာေတြကိုေတာ့
မေျပာလိုေတာ့ပါဘူး၊ ဒီလိုအက်ိဳးေဆာင္ေပးရင္း ေပ်ာ္ေနတတ္တာကိုက ဦးဇင္းရဲ႕ ဘဝတစ္ခုလို ျဖစ္ေနၿပီေလ၊ အလွဴရွင္ေတြမွာ ပီတိျဖစ္ရသလို ဦးဇင္းမွာလည္း ထပ္တူပီတိေတြနဲ႔ေပါ့။ ဒီပီတိေတြနဲ႔ပဲ သီလရွင္ဆရာၾကီး၊ ဆရာေလးမ်ားရဲ႕အေၾကာင္းကိုဆက္ၿပီး ဖတ္ရွဳမိသေလာက္ေရး လိုက္မိတယ္။



ယခုေခတ္တြင္ သီလရွင္မ်ားစြာကို ေတြ႔ျမင္ေနရေသာ္လည္း ထိုသီလရွင္ဆရာေလးမ်ား၏ သေဘာသဘာဝကို စိတ္ဝင္တစား ေလ့လာသူနည္းပါးလိမ့္မည္ဟု ယူဆမိပါသည္။ ဦးဇင္းအေနျဖင့္ ထိုသီလရွင္ ဆရာေလးမ်ား၏ဘဝကို ေလ့လာမိသမွ်ကို အနည္းငယ္ျပန္လည္ ေျပာျပလိုပါသည္။ သီလရွင္ဆိုတာဘာလဲဟူေသာ ေမးခြန္းကို ဦးစြာေျဖဆိုရမည္ဆိုလ်င္…….

သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ သိကၡာသံုးရပ္ကို က်င့္ၾကံႀကိဳးကုတ္ ပြားမ်ားအားထုတ္ေနၾကသာ၊ နိကၡမဓာတ္ခံအားႀကီးေသာ၊ လူဝတ္ေၾကာင္တို႔၏ အသြင္အျပင္ကို ပယ္၍ ဦးျပည္းေခါင္းတံုးလ်က္ သံဃာေတာ္ မဟာနာယက ဆရာေတာ္ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား သတ္မွတ္ထားေသာ ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ၿပီး သာသနာႏြယ္ဝင္ မွတ္ပံုတင္ ကိုင္ေဆာင္ထားသူမ်ားကို သီလရွင္ ဆရာႀကီး ၊ဆရာေလးမ်ားဟု အျပင္ပန္း အျမင္တစ္ခုျဖင့္ သိျမင္ႏိုင္ပါသည္။ ထိုထက္ပို၍ ေလ့လာလ်င္ကား ပို၍ခက္ခဲနက္နဲေသာ သီလရွင္တို႔၏ ဘဝသမိုင္းေၾကာင္းကို ေတြ႔ျမင္ၾကရပါမည္။



အမ်ိဳးသမီးသာသနာစတင္ေပၚေပါက္ခ်ိန္
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ တတိယ, စတုတၳ၀ါဆိုေတာ္မူကာ သတၱ၀ါေ၀ေနယ်တို႔အား တရားေရေအး တိုက္ေကၽြးေတာ္မူၿပီး ပဥၥမ၀ါကို ေ၀သာလီအနီး မဟာ၀ုန္ေတာႀကီးအတြင္း ကူဋာဂါရေက်ာင္းတိုက္၌ ၀ါကပ္ဆိုေတာ္မူေလ၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မိေထြးေတာ္ေဂါတမီႏွင့္ သာကီ၀င္မင္းသမီးငါးရာတို႔ ရဟန္းျပဳၾကသြား၍ ရဟႏၱာျဖစ္ၾက ၿပီးေသာအခါ ထိုရဟန္းငါးရာတို႔၏လူျဖစ္စဥ္အခါက ၾကင္ရာဇနီးေဟာင္း ငါရာတို႔သည္ ယခုအခါ ငါတို႔မွာ သူတစ္ပါးအိမ္သို႔ သြားဖို႔ရန္ အိမ္ေထာင္သစ္ျပဳဖုိ႔မသင့္ေလွ်ာ္ေတာ့ေခ်။ မိေထြးေတာ္ႀကီး မဟာပဇာပတိေဂါတမီထံသို႔ သြားေရာက္ၾကၿပီးလွ်င္္ ျမတ္စြာဘုရား ျမတ္စြာဘုရားထံ၌ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ဘိကၡဴနီမ ျပဳလုပ္ခြင့္ရေအာင္ ေတာင္းပန္ေစ၍ ရွင္ရဟန္းမျပဳလုပ္ၾကကုန္အံ့ဟု ၾကံစည္ၾက၍ မိေထြးေတာ္ေဂါတမီႀကီးထံသို႔ သြားေရာက္ၾကလ်က္ အို မိေထြေတာ္ေဂါတမီ အရွင္မႀကီးဘုရား ကၽြန္ေတာ္မ်ဳီးမတုိ႔ကို ျမတ္စြာဘုရားထံ၍ သာသနာ့ေဘာင္သို႔ ၀င္ေရာက္၍ ဘိကၡဳနီမျပဳလုပ္ရန္ ခြင့္ျပဳခ်က္ရေအာင္ ေတာင္းပန္ေလွ်ာက္ထားေပးပါကုန္ဘုရားဟု တစ္ညီတစ္ညြတ္တည္း အသနာခံေျပာဆိုၾကေသာအခါ မိေထြးေတာ္ေဂါတမီသည္္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ နိေျဂာဓာရုံေက်ာင္း၌ သီတင္းသံုးေတာ္မူစဥ္ ပထမအႀကိမ္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို မာတုဂါမ မင္းမိန္းမမ်ား ဤသာသနာေတာ္၌ ဘိကၡဳနီမျပဳလုပ္ရန္ ခြင့္ေတာင္းေလွ်ာက္ထာပါေသာ္္လည္း အခြင့္မရခဲ့သျဖင့္ ဒုတိယ အႀကိမ္၌ကား ဆတၱာသည္ကို ေခၚေစ၍ မိမိႏွင့္တကြ သာကိ၀င္မင္းသမီးငါးရာတို႔၏ ဆံပင္မ်ားကို ပယ္ရွားရိတ္ျဖတ္ေစၿပီးလွ်င္ ဖန္ရည္ဆိုးေသာအ၀တ္ငါးရာတို႔ ၀တ္ရုံၾကကာ ေရႊနန္းေတာ္ အတြင္းမွာပင္္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိိုု ရည္ညႊန္း၍ ရဟန္းမိန္းမအသြင္ကို ကိုယ္တိုင္လည္းယူၿပီး သာကီ၀င္မင္းသမီး ငါးရာတို႔အားလည္း ယူေစၿပီးလွ်င္ ရဟန္မေလာင္းငါးရာတို႔ႏွင့္ အတူတကြ ကပိလ၀တ္နန္းေတာ္မွ ေ၀သာလီျပည္ ျမတ္စြာဘုရား သီတင္းသုံုးးေတာ္မူရာ မဟာ၀န္ေတာသို႔ သြာေရာက္ရန္ စီမံၾကေလသည္။ ဘုရားေက်ာင္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ ထိုအမ်ဳီးသမီးတို႔သည္ ငါးဆယ္တစ္ယူဇနာကြာ မိုင္အားျဖင့္ေလးရာေက်ာ္ေ၀းလွစြာေသာခရီးကို ေျခလ်င္သာ ေျခလ်င္သာလာခဲ့သျဖင့္ အလြန္ႏူးညံ့သူမ်ား ျဖစ္ရကား ထိုအမ်ိဳးသမီးတို႔၏ ေျခတို႔္၌ အဖုအလံုးမ်ား တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး ေပါက္ၾကကာ ေျခႏွစ္ဖက္စလံုးတို႔တြင္ ဖူးဖူးေယာင္ၾကြလ်က္ ရွိၾကေလကုန္၏။ ထိုျဖစ္ရကား မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီသည္ သာကီ၀င္မင္းသမီးငါးရာတုိႏွင့္တကြ ေ၀သာလီျပည္ မဟာဝန္ေတာ ကူဋာဂါရေက်ာင္းတိုက္ တံခါးမုခ္သို႔ ေရာက္လတ္ေသာအခါ ဖူးဖူးေရာင္ေသာ ေျခရွိလ်က္ ျမဴလိမ္းက်ံေသာ ကိုယ္တို႔ျဖင့္ ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ မ်က္ရည္ႏွင့္ျပည့္ေသာ မ်က္ႏွာတုိ႔ျဖင့္ ငိုေၾကြး၍ သာလ်င္ တံခါးမုခ္၏ အျပင္ဘက္၌ ရပ္တန္႔၍သာ ေနၾကကုန္၏။ ထိုအခါ မိေထြေတာ္ မဟာပဇာပတိေဂါတမီသည္ အရွင္ဘုရားအာနႏၵာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က အမ်ိဳးသမိီးမာတုဂါမမ်ားကို ဤဓမၼ၀ိနယသာသနာေတာ္၌ ဘိကၡဳနီ ရဟန္းမ ျပဳလုပ္ရန္ ခြင့္ျပဳေတာ္မမူေသာေၾကာင့္ ဤကဲ့သို႕ ဆင္းရဲးႀကီးစြာ တံခါမုခ္၏ အျပင္ဘက္၌ ငိုေၾကြးလွ်က္္ ရပ္တည္၍ေနပါသည္ဟု အရွင္အာနႏၵာမေထရ္အား အေၾကာင္းစံုကို ေလွ်ာက္ထားေလရာ အရွင္အာနႏၵာမေထရ္သည္ မိေထြးေတာ္ေဂါတမီ၏ ဘုရားရွင္အေပၚ၌ ေက်းဇူးမ်ားခဲ့ပံုကို ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္ထား၍ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီကို သာသနာေတာ္၌ ဘိကၡဳနီမ ျပဳခြင့္ရေအာင္ သံုးႀကိမ္တိုင္တိုင္ အေၾကာင္းအမ်ဳီးမ်ဳီးျဖင့္ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ အသနားခံေလ၏ ။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ စည္းကမ္းရွစ္ခ်က္ လြန္ေလးနက္ထား ဂရုဓံရွစ္ပါကို ေဟာၾကားေတာ္မူ၍ ခ်စ္သာအာနႏၵာ မိေထြေတာ္ေဂါတမီသည္ စည္းကမ္းခ်က္ရွစ္ခ်က္ ဤဂရုဓံရွစ္ပါး က်င့္၀တ္တရားမ်ားကို ခံယူလိုက္နာျခင္းသည္ပင္ မိေထြးေတာ္ ေဂါတမီ၏ ရဟန္းမ အျဖစ္ကို ရေစရမည္ဟု မိန္႔ၾကားေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ဤဂရုဓံရွစ္ပါး က်င့္၀တ္တရားကို ေဟာၾကားေတာ္မူကာ ဘိကၡဳနီသာသနာကို ေ၀သာလီျပည္ မဟာ၀ုန္ေတာ ကူဋာဂါရေက်ာင္းတိုက္တြင္ ပဥၥမငါး၀ါေျမာက္ အခ်ိန္၌ စတင္ခြင့္ျပဳေတာ္ၿပီး၍ အမ်ိဳးသမီး ဘိကၡဳနီမ ရဟန္းသာသနာ စတင္၍ ေပၚေပါက္ခဲ့သည္။

ဒါကေတာ့ ဘိကၡဴနီမ သာသနာေပၚေပါက္လာျခင္းအေၾကာင္း ဖတ္ရွဳမိသမွ် စာအုပ္မ်ားမွ မွတ္မိသေလာက္ ေရးသား ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္… ဆက္ေရးမယ္ဆိုရင္ေတာ့အမ်ားၾကီးပါပဲ

ေနာက္တစ္ေခါက္လွဴျဖစ္မွ တစ္ခါ ထပ္တင္ပါေတာ့မယ္…...

ယေန႕ျပဳသမွ်ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈ အစုစု၏ အဖို႕ဘာဂကို အလွဴရွင္ မ်ားႏွင့္တကြ ေ၀ယ်ာ၀စၥ အဖြဲ႕မ်ားအားလံုးအပါအ၀င္ သံုးဆယ့္တစ္ဘံု ၌ က်င္လည္ကုန္ေသာေ၀ေနယ် သုခိတ ဒုကိၡတ သတၱ၀ါ မ်ားအားလံုးအား အမွ် ေပးေ၀ပါကုန္၏။

အမွ်…အမွ်…အမွ်… ယူေတာ္မူၾကပါကုန္ေလာ့ အားလံုးကိုအမွ် ရ၍ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာာ က်န္းမာ

ခ်မ္းသာၾကသည္ျဖစ္ၾကပါေစေသာ၀္….

Read more...

တည္ေတာဆရာေတာ္ (ေမး+ေျဖ)

ဦးဘသက္ အေမးႏွင့္အေျဖ...

Read more...

ေမတၱာမ်ားျဖင့္ေအးျမေစ(ကုိဥဂၢါ ေမြးေန႔ဆုေတာင္း)

မိန္းမသားဆုိတာ---အားႏြဲ႔ပါသတဲ့---
ေသခ်ာရဲ႔လား ဟုတ္ရဲ႔လားဟင္..။
ေဖာင္သာစီးဘူး ၍ မီးမေနဘူးသူတုိ႔ရဲ႔ သတ္မွတ္ခ်က္
အထင္သက္သက္ သာျဖစ္ေပ...လိမ့္ …..။

နာက်င္မႈေတြ အဆုံးစြန္...
လ်င္ျမန္စြာ လြန္ေျမာက္ပါေစသား။
ခြန္အားဆုိတာ ကုိယ္တြင္းမွာသာရွိ။
ျပင္ပမွာလည္းရွိမေန။
ေခၽြးစက္ေတြက ---ဇီးကင္းတမွ်
မ်က္ရည္မ်ားလည္း မက်ခ်င္။
လက္သီးဆုပ္ထား၊ မာန္တင္းထားေပါ့။
သတၱိ ေသြးေတြ...ေစြးေစြးနီ..၊
ခုိင္က်ည္ စိတ္ဓာတ္----ျမင့္ျမတ္ပါေစ။
ဒါဟာ တုိက္ပြဲ----ရဲရင့္ပါေစ။
သင့္ရဲ႔ ဘဝသမုိင္း----- မရုိင္းေစနဲ႔။
ႏူးညံ့ျခင္း မွာ စြမ္းအားရွိ ၊ ဘယ္သူအေျဖညွိခ်င္သလဲ..။
ကဲ----အစြမ္းကုန္ စုစည္း
ႀကီးျမတ္တဲ့ သင့္ေမတၱာ နဲ႔ သင္ေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္မွာပါ..။

ဘာေလးလဲဟင္၊
အဂၤါစုံလား....ေပါင္ျပည့္လား နဲ႔
မနားႏုိင္ပါ။
သား---ဆုိပါ့လား၊
လွ်ပ္ပ်က္သြားသလုိ....လင္းလက္ စြာစီးဆင္း
ကရုဏာ ျမစ္တစ္စင္း၊ ခ်စ္ျခင္းလႈိင္းထ
ခုဏ ေဝဒနာ သူမဟုတ္သလုိပါပဲ
ရင္ထဲက ပီတိ ၊ ႏႈိင္းျပစရာမရွိခဲ့တာ
အေသအခ်ာမွတ္မိေနခဲ့တယ္။

သား--တဲ့
ဤမွ် အဓိပၸါယ္ျပည့္ဝေသာစကား၊
အရင္က မသိခဲ့ မရွိခဲ့
အခုမွ သိ...ထိထိရွရွ--မိမိရရ
က်န္တာဘာမွ အေရးမႀကီး
က်န္တာ ဘာမွ အဓိပၸါယ္ မရွိ
က်န္တာ ဘာမွ အဓိက မက်..
ဒါသာလ်င္ ပဓာန တဲ့
ေက်ာက္ခ်...ထုဆစ္
ရႊန္းသစ္ေသာ မိခင္ဘဝ အဲဒီေန႔ကစတင္၊
သန္႔စင္စြာ ႏုိးထ၊အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာ မက---
ေလာကကုိ လည္းၾကည့္ရဲ၊ မာနကုိလည္း လႊင့္ရဲ၊
ရဲတဲ့ေန ႔ေတြ ရွည္ခဲ့တယ္။

ရွာေဖြၾကည့္ ပါ၊
၃၂ ေကာ႒ာသ မွာ ႏုိ႔ရည္ ဆုိတာမပါဝင္
ဆင္ျခင္ဉာဏ္ စိတ္သြင္း ေနာ္.....ဖန္ဆင္းရွင္ မရွိ
ပကတိ စြမ္းအားရွင္-----မိခင္ ျဖစ္တယ္ ကေလးေရ..။

ႀကီးက်ယ္ေသာေမတၱာတရား
အရာရာအားေျပာင္းလဲေစ၊
နီေသာေသြးေတြ ေဖြးေဖြးျဖဴခဲ့ ….။
ႏႈိင္းျပဳစရာ ၊ ဥပမာေဆာင္---
ျမင့္မုိရ္ေတာင္ဟာ ႏြားခ်ဳိေလာက္သာ ရွိပါသတဲ့။
မဟာသမုဒၵရာဟာ ေရအုိင္ငယ္ သဖြယ္တဲ့။
ကမၻာေျမႀကီး ဟာ ဝါးရြက္ေလာက္သာ ရွိသတဲ့ ။

တကယ္လုိ႔မ်ား
သားရဲ႔အေမ၊ သည္အေမ ဟာ
တဏွာေျမွးယွက္ ၊ မေပးရက္သူ။
ေပမ ငါးမ်ဳိး ၊ မကုိးစားသူ။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်င္စိတ္ ၊တိတ္တိတ္ ေျဖသူ။
အလြမ္းမီးၿငိွမ္း၊ သိမ္းဆည္းတတ္သူ။
သံေယာဇဥ္ မပါ၊ ေမတၱာျဖဴစင္၊ ၾကည္လင္ခ်င္သူ။
တာဝန္ေက်ျခင္း၊ဝဋ္ေႏွာင္ကင္း သူ။
ေက်းဇူးရွင္ ဂုဏ္ပုဒ္ ၊မေဖၚထုတ္ခ်င္သူ။
ဘဝဇာတ္ထုပ္၊ကႀကဳိးမရႈပ္လုိ၊
ဟုိအေဝးမွ ေအးျမေစသူ။
ထုိထုိသူမ်ား၊ ျဖစ္ေနျငားလွ်င္
ေမတၱာသည္ကား၊ ေမတၱာတရားအျဖစ္
ခံစား နားလည္
သားေက်နပ္မယ္ ယုံၾကည္တယ္။

ခ်စ္ေသာေမေမ
(လြန္ခဲ့ေသာ ၂၂ႏွစ္ - (၁၃.၉.၁၉၈၇) သားႀကီး ကုိဥဂၢါ ဘဝထဲကုိေရာက္ရွိခဲ့ေသာ ေမြးေန႔အမွတ္တရ အျဖစ္)

Read more...

ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္ကို သကၠတဘာသာျဖင့္ မတင္အပ္...

ခုဒၵကဝတၴဳကၡႏၶက-မွ...

ထုိအခါ ယေမဠကရြာ၌ ကုဋမည္ေသာ ပုဏၰားမ်ိဳး ရဟန္းညီေနာင္ ႏွစ္ဦးတို႔ ရွိကုန္၏၊ အေျပာ အဆိုေကာင္း အသံေကာင္းသူတို႔ ျဖစ္ကုန္၏။ ထုိရဟန္း ညီေနာင္တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထုိင္ေနၾကကာ ျမတ္စြာဘုရားအား-

''အသွ်င္ဘုရား ယခုအခါ ရဟန္းတို႔သည္ အမည္အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိပါကုန္၏၊ အႏြယ္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိပါကုန္၏၊ ဇာတ္အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိပါကုန္၏၊ အမ်ဳိးအသီးသီးမွ ထြက္၍ ရဟန္းျပဳပါကုန္၏။ ထုိရဟန္းတို႔သည္ မိမိတို႔ဘာသာျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားကို ဖ်က္ဆီးပါကုန္၏၊ အသွ်င္ဘုရား ယခုအခါ အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ ျမတ္စြာ ဘုရား၏ စကားကို သကၠတဘာသာျဖင့္ တင္ပါကုန္အံ့'' ဟု ေလွ်ာက္ကုန္၏။

ဘုန္းေတာ္ႀကီးေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူ၏။ (မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္ေသာ ေယာက်္ားတို႔ သင္တို႔သည္ ''အသွ်င္ဘုရား ယခုအခါ အကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားကို သကၠတဘာသာျဖင့္ တင္ပါကုန္အံ့'' ဟု အဘယ့္ေၾကာင့္ ေျပာဆိုကုန္ဘိ သနည္း။ (မဂ္ဖိုလ္မွ) အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ေသာ ေယာက်္ားတို႔ ဤ သင္တို႔ ေလွ်ာက္ဆိုေသာ အမႈသည္ မၾကည္ညိဳေသးေသာ သူတို႔အား ၾကည္ညိဳေစျခင္းငွါ လည္းေကာင္း။ ပ ။
ကဲ့ရဲ႕ေတာ္မူၿပီး၍ တရားစကားကို ေဟာေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ရဟန္းတို႔ ကို-

''ရဟန္းတို႔ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားေတာ္ကို သကၠတဘာသာျဖင့္ မတင္အပ္၊ တင္ေသာ ရဟန္းအား ဒုကၠဋ္အာပတ္ သင့္၏။ ရဟန္းတို႔ မိမိတို႔ ဘာသာျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားကို သင္ယူျခင္းငွါ ခြင့္ျပဳ၏'' ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။ 285

၅ - ခုဒၵကဝတၴဳကၡႏၶ၊ စူဠဝဂ္ပါဠိေတာ္၊ ဝိနည္းပိဋက။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

ဗုဒၶဓမၼ ဦးေလာကနာထ

Read more...

အပူစာ အေအးစာ ႏွင့္ တိုင္းရင္းေဆး အျမင္

လူတိုင္း ေန႔စဥ္ စားသံုးေနရေသာ အစာအာဟာရမ်ားအနက္ အပူစာဆိုတာ ဘာကိုေခၚသလဲ၊ အေအးစာဆိုတာ ဘာကိုေခၚသလဲ၊ အပူစာ စားလွ်င္ အက်ိဳးအျပစ္ ဘယ္လိုရွိမလဲ။ အေအးစာ စားလွ်င္ အက်ိဳးအျပစ္ ဘယ္လိုရွိမလဲ။ ဘယ္ရာသီမွာ အပူစာ စားသင့္သည္။ ဘယ္ရာသီမွာ အေအးစာ စားသင့္သည္ စသည္ျဖင့္ လူအမ်ားပင္ သိထား နားလည္လိုၾကပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤေဆာင္းပါးကို ေရးသားတင္ျပပါသည္။

အပူစာ အာဟာရမ်ား ( အသား ႏွင့္ ဥမ်ား )
၁။ ၾကက္သာ-ၾကက္ဥ
၂။ ဆိတ္သား
၃။ ႏြားသား
၄။ ေခ်သား
၅။ ယုန္သား
၆။ သမင္သား
၇။ ေၾကာင္သား
၈။ သိုးသား
၉။ စာကေလးသား-စာကေလးဥ
၁၀။ ဖြတ္သား
၁၁။ ပုတတ္သား
၁၂။ ခ်ိဳးသား-ခ်ိဳးဥ
၁၃။ ခါသား
၁၄။ ခိုသား-ခိုဥ
၁၅။ ငံုးသား-ငံုးဥ

အပူစာ အသီအရြက္မ်ား
၁။ တမာရြက္
၂။ သေဘၤာရြက္-ပြင့္၊
၃။ သေဘၤာသီးအစိမ္း
၄။ေၾကာင္လွ်ာသီး-အရြက္
၅။ ပင္စိမ္းရြက္
၆။ ဇီရာရြက္
၇။ နံနံပင္ရြက္
၈။ စပါးလင္
၉။ မဆလာ
၁၀။ ခ်င္း
၁၁။ ငရုတ္သီးမ်ိဳးစံု
၁၂။ ငရုတ္ေကာင္း
၁၃။ မိႆလင္
၁၄။ နႏြင္းစိမ္း
၁၅။ မိုးနွံရြက္
၁၆။ ရဲယိုရြက္-သီး
၁၇။ အုန္းႏွဲရြက္
၁၈။ ႀကိတ္မွန္ရြက္
၁၉။ ပိုးစာရြက္
၂၀။ ထေႏွာင္းရြက္
၂၁။ ၾကာဟင္းရြက္-ဆူး
၂၂။ ၾကက္ဆူရိုးနီရြက္
၂၃။ ဂံုမင္း
၂၄။ သရက္ကင္းဥ
၂၅။ ပတဲေကာ
၂၆။ ပ်ဥ္းေတာ္သိမ္
၂၇။ မလြသီး
၂၈။ ၾကက္သြန္ျဖဴ
၂၉။ မာလာဖူး
၃၀။ ဒန္႔သလြန္သီး-ရြက္
၃၁။ ဥသွ်စ္သီး-ရြက္
၃၂။ ဥသွ်စ္ကင္း
၃၃။ ပိတ္ခ်င္းသီး-ရြက္
၃၄။ ျမန္မာကုကၠိဳရြက္
၃၅။ ေရွာက္ရြက္
၃၆။ ပူစီနန္
၃၇။ မွ်စ္
၃၈။ ယင္းျပားရြက္
၃၉။ မွ်စ္ခ်ဥ္
၄၀။ ေတာက္တာဥ
၄၁။ ဆိတ္ဖူး
၄၂။ သက္ရင္းႀကီးရြက္
၄၃။ ေၾကာင္ပန္းရြက္
၄၄။ ေဖ်ာက္ဆိပ္ရြက္
၄၅။ မယားႀကီးရြက္
၄၆။ ဂံုခါးရြက္
၄၇။ ေခြးေတာက္ရြက္
၄၈။ ေတာက္တာဖူး
၄၉။ ခံတက္ခ်ဥ္
၅၀။ ဟင္းဂလာခ်ဥ္
၅၁။ ေစာင္ခ်မ္း
၅၂။ ပဲႀကီး
၅၃။ ကုလားပဲ
၅၄။ ပဲစဥ္းငံု
၅၅။ ပဲေနာက္
၅၆။ အရက္အမ်ိဳးမ်ိဳး
၅၇။ ခ်င္းသုပ္
၅၈။ ဒူးရင္းသီး-ယို

အသားႏွင့္အသီးအရြက္တို႔ကို ေဖာ္ျပျပီးေနာက္ ငါး ပုဇြန္တို႔ကို အပူစာ၊ အေအးစာမ်ားအျဖစ္ ခြဲျခားျပသရန္ လိုပါသည္။ ငါး ပုဇြန္သည္ ေရထဲ၌သာေန၍ က်က္စားေသာ သတၱ၀ါမ်ားျဖစ္သျဖင့္ အေအးအစာအာဟာရသာ ျဖစ္ပါသည္။ အပူအစာအာဟာရအျဖစ္ တိုက္ရိုက္ယူ၍ မရပါ။ သို႔ရာတြင္ အေၾကးရွိေသာ ငါးႏွင့္ အေၾကးမရွိေသာ ငါး ႏွစ္မ်ိဳးအနက္ အေၾကးရွိေသာ ငါးသည္ အေၾကးမရွိေသာ ငါးေလာက္ မေအးပါ။

ဥပမာ-အက်ႌ၀တ္ထားသူႏွင့္ အက်ႌခၽြတ္ထားသူ ႏွစ္ဦးတြင္ အက်ႌခၽြတ္ထားသူသည္ အက်ႌ၀တ္ထားသူထက္ ပို၍ေအးသကဲ့သို႔ အေၾကးရွိေသာ ငါးသည္ အေၾကးမရွိေသာငါးထက္ အေအးသက္သာပါသည္။ အေၾကးရွိေသာ ငါး ပုဇြန္တို႔ကို အပူစာ တိုက္ရိုက္မဟုတ္ေသာ္လည္း အပူအစာအာဟာရအျဖစ္ ငရုတ္သီး၊ မဆလာ၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ ခ်င္း၊ ငရုတ္ေကာင္း၊ ရဲယိုရြက္၊ ဒန္႔သလြန္ရြက္ စသည္တို႔ျဖင့္ ေရာေႏွာ၍ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ႏိုင္ပါက အပူစာအာဟာရကဲ့သို႔ အက်ိဳးသက္ေရာက္ႏိုင္ပါသည္။

အေအးအစာအာဟာရမ်ား ( အသား ႏွင့္ ဥမ်ား )
၁။ ၀က္သား
၂။ ကၽြဲသား
၃။ ဘဲငန္းသား
၄။ ေရၾကက္
၅။ လိပ္သား
၆။ ဖားသား
၇။ ဗ်ိဳင္း
၈။ စစၥလီ
၉။ မန္ဒါလီ
၁၀။ ငါးအမ်ိဳးမ်ိဳး
၁၁။ ငါးရွဥ့္
၁၂။ ပုဇြန္အမ်ိဳးမ်ိဳး
၁၃။ ၀မ္းဘဲဥ
၁၄။ လိပ္ဥ
၁၅။ ငါးဥမ်ား
၁၆။ ကိုင္းဥ
၁၇။ အင္ဥ
၁၈။ ေျမဥ
၁၉။ ပိန္းဥ
၂၀။ ကန္စြန္းဥ
၂၁။ မႈိဥ
၂၂။ ပဲျမစ္
၂၃။ အာတာလြတ္ဥ
၂၄။ အာလူး
၂၅။ ထန္းျမစ္
၂၆။ ေမ်ာက္ဥ
၂၇။ ေျပာင္းဖူး
၂၈။ ႏို႔အမ်ိဳးမ်ိဳး
၂၉။ ေထာပတ္
၃၀။ ေျမပဲ

အေအးစာ အသီးအရြက္မ်ား
၁။ ဘူသီး-ရြက္
၂။ ဖရဲသီး
၃။ ေက်ာက္ဖရံုသီး
၄။ ေရႊဖရံုသီး
၅။ သခြားသီး
၆။ ရံုးပတီသီး
၇။ ပံုလံုသီ-ရြက္
၈။ အုန္းသီး
၉။ ငွက္ေပ်ာ္သီး အမ်ိဳးမ်ိဳး
၁၀။ သရက္သီးမွည့္
၁၁။ မရန္းသီးမွည့္
၁၂။ မင္းကြတ္သီး
၁၃။ ပိႏၷဲသီး-ႏု
၁၄။ ပန္းသီး
၁၅။ ကတြတ္သီး
၁၆။ သေဘၤာသီးမွည့္
၁၇။ သေျပသီး
၁၈။ သစ္ေတာ္သီး
၁၉။ နာနတ္သီးမွည့္
၂၀။ သီဟိုဠ္သီး
၂၁။ လိေမၼာ္သီး
၂၂။ ေရွာက္သီး
၂၃။ သံပရာသီး
၂၄။ ကၽြဲေကာသီး
၂၅။ ေရွာက္ခ်ိဳသီး
၂၆။ မာလကာသီး
၂၇။ ၾသဇာသီး
၂၈။ သလဲသီး
၂၉။ ခရမ္းခ်ဥ္သီး
၃၀။ ခရမ္းကေဆာ့သီး
၃၁။ ေစာင္းလ်ားသီး
၃၂။ ဆီးသီး
၃၃။ ဖန္ခါးသီး
၃၄။ ေဂြးသီးမွည့္
၃၅။ ႏွင္းသီး
၃၆။ သဖန္းသီး
၃၇။ ခ၀ဲသီး
၃၈။ ျမိဳ႔ပ်က္ခရမ္းသီး
၃၉။ ဆီးျဖဴသီး
၄၀။ သခြားသီးေမႊး
၄၁။ ေထာပတ္သီး
၄၂။ စေတာ္ဘယ္ရီသီး
၄၃။ ၾကက္ေမာက္သီး
၄၄။ စပ်စ္သီး
၄၅။ မက္မန္းသီး
၄၆။ သစ္ၾကားသီး
၄၇။ မန္က်ည္းသီးမွည့္
၄၈။ ကနစိုးသီး
၄၉။ သီးသီး
၅၀။ သစ္ဆိမ့္သီး
၅၁။ ၾကက္ဟင္းခါးသီး-ရြက္
၅၂။ ကင္းပံုသီး-ရြက္
၅၃။ သပြတ္ခါးသီး
၅၄။ ၾကက္သြန္နီ

အေအးစာ အရြက္ႏွင့္ အရည္မ်ား
၁။ ကန္စြန္းရြက္
၂။ မန္က်ည္းရြက္
၃။ သနပ္ရြက္
၄။ သဖန္းရြက္
၅။ ညံရြက္
၆။ လယ္ပတူရြက္
၇။ ပီေလာရြက္
၈။ ျပည္ပန္းညိဳရြက္
၉။ ၾကက္ဟင္းခါးရြက္
၁၀။ ကင္းပံုရြက္
၁၁။ ပံုလုံရြက္
၁၂။ လယ္ဟင္းခါး
၁၃။ ကုလားမ်က္စိ
၁၄။ ကန္႔ကလာ
၁၅။ ဂန္႔ခါး
၁၆။ မုန္ညင္းရြက္
၁၇။ ဆူးေလရြက္
၁၈။ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္
၁၉။ ကင္ပြန္းရြက္
၂၀။ ဘူးရြက္
၂၁။ ေရႊဖရံုရြက္
၂၂။ ေက်ာက္ဖရံုရြက္
၂၃။ ဆလတ္ရြက္
၂၄။ ေဂၚဖီထုပ္
၂၅။ မႈိနတိုခ်ဥ္
၂၆။ ဟင္းႏုနယ္ရြက္
၂၇။ ကညြတ္ရြက္
၂၈။ ဇရစ္ရြက္
၂၉။ စားေတာ္ပဲရြက္
၃၀။ ပဲကတၱီပါ
၃၁။ ပဲလြန္းရြက္
၃၂။ ေျမပဲရြက္
၃၃။ ျမင္းခြါရြက္
၃၄။ လက္ဖက္
၃၅။ ၾကံ
၃၆။ ၾကံရည္
၃၇။ ေရခဲေရ
၃၈။ ပ်ားရည္

အက်ိဳးအျပစ္
အပူစာအာဟာရမ်ားကို စားသံုးျခင္းေၾကာင့္ ရအပ္ေသာ အက်ိဳးတရားမ်ားမွာ ၀မ္းမီးကို ေကာင္းေစသည္။ အစာကို ေၾကေစသည္။ ႏႈတ္ကို ျမိန္ေစသည္။ ေခၽြးကို ထြက္ေစသည္။ ပိုးနာ ယားနာ တို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစသည္။ အဆီကို ေျပေစသည္။ ေသြးေၾကာ ေလေၾကာတို႔ကို ပြင့္ေစသည္။ သလိပ္ကို ႏိုင္ေစသည္။

သို႔ေသာ္ ၄င္းအပူအစာအာဟာရမ်ားကို အလြန္အကၽြံ စားေသာက္ပါက ေရငတ္ေရာဂါ၊ အေရျပား၌ အနာအမ်ိဳးမ်ိဳးေပါက္ေသာ ေရာဂါ၊ ဆံပင္ကၽြတ္ေရာဂါ၊ ဆံပင္ျဖဴေရာဂါ၊ အေရတြန္႔ေရာဂါ၊ သုက္ခန္းေရာဂါ၊ အဖ်ားေရာဂါ၊ မူးေ၀ေသာေရာဂါ၊ ပိန္က်ဳံေသာေရာဂါ၊ အသားအေရ ေျခာက္ခန္းေသာေရာဂါ၊ လွ်ာ ႏႈတ္ခမ္းကြဲေရာဂါ၊ ဆီးပူေညာင္းက်ေသာ ေရာဂါ၊ မ်က္စိေ၀ မ်က္စိမႈန္ေရာဂါ၊ ေခါင္းကိုက္ေရာဂါ၊ နားေလထြက္ေရာဂါ၊ ႏွာေခါင္းေသြးလွ်ံေရာဂါ၊ လည္ေခ်ာင္းကြဲ လည္ေခ်ာင္းနာေရာဂါ၊ ႏွလံုးခုန္ ရင္တုန္ေရာဂါ၊ ေမာဟိုက္ေသာေရာဂါ၊ အသည္းေရာင္ေရာဂါ၊ အသား၀ါေရာဂါ၊ အစာအိမ္ အပူေလာင္ေရာဂါ၊ ေက်ာက္ကပ္ေရာဂါ၊ မီးယပ္ေသြးလြန္ေရာဂါ၊ စျမင္းထိုးေရာဂါ၊ လိပ္ေခါင္းေရာဂါ၊ ေသြး၀မ္းေရာဂါ စသည္တို႔ကို ျဖစ္ေစႏိုင္ပါသည္။

အေအးအစာအာဟာရမ်ားကို စားသံုးျခင္းေၾကာင့္ ရအပ္ေသာအက်ိဳးတရားမ်ားမွာ ခြန္အားကို တိုးပြားေစသည္။ ရသာရည္၊ ေသြး၊ အသား၊ အဆီ၊ အရိုး၊ ခ်ဥ္ဆီ၊ သုက္ စသည့္ ဓာတ္ခုနစ္ပါးတို႔ကို တိုးပြားႀကီးထြားေစသည္။ ႏို႔ရည္ကို တိုးပြားေစသည္။ ေရငတ္ေရာဂါ၊ မူးေ၀ေရာဂါတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစသည္။ အပူနာေရာဂါ အမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ကို ေပ်ာက္ကင္းေစသည္။ ေခၽြးလြန္ေသာေရာဂါကို ေပ်ာက္ကင္းေစသည္။ ဆီး ၀မ္း ေလတို႔ကို မွန္ေစသည္။

သို႔ေသာ္ ၄င္းအေအးစာ အာဟာရမ်ားကို အလြန္အကၽြံ စားေသာက္ပါက သလိပ္ပြားေသာေရာဂါ၊ ပန္းနာရင္က်ပ္ေရာဂါ၊ ေခ်ာင္းဆိုးေရာဂါ၊ ေသြးေၾကာ၊ ေလေၾကာတို႔၌ အဆီပိတ္ေသာေရာဂါ၊ အဆီတိုးပြားေသာေရာဂါ၊ အဆုတ္နာေရာဂါ၊ ေသြးတိုးေရာဂါ၊ ႏွလံုးေသြးေၾကာက်ဥ္းေရာဂါ၊ အစာမေၾက ရင္ျပည့္ရင္ကယ္ေရာဂါ၊ ၀မ္းေဖာ၊ ၀မ္းေရာင္၊ ၀မ္းပ်က္ေရာဂါ၊ ထံုက်ဥ္ေသာ ေရာဂါ၊ ကိုယ္လက္ေလးလံေသာေရာဂါ၊ သြက္ခ်ာပါဒေခၚကိုယ္တျခမ္းေသေရာဂါ၊ မီးယပ္ေသြးခ်ဳပ္ေရာဂါ၊ ေသြးက်န္ေရာဂါ၊ အခိုးပိတ္ေခၽြးငုပ္ေရာဂါ၊ ေခါင္းအံုဇက္ေလးေရာဂါ၊ ငိုက္မ်ဥ္းေသာေရာဂါ စသည္တို႔ကို ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။

အရသာ ၆-ပါး
အပူစာ၊ အေအးစာတို႔၏ အမည္သရုပ္ႏွင့္ အက်ိဳးအျပစ္တို႔ကို ေဖာ္ျပျပီးေနာက္ ထိုအပူစာ၊ အေအးစာတို႔၌ ပါ၀င္ေသာ အရသာ ၆-ပါးကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။ ၄င္းတို႔မွာ-
၁။ အခ်ိဳ
၂။ အခ်ဥ္
၃။ အငန္
၄။ အစပ္
၅။ အဖန္
၆။ အခါး အားျဖင့္ ၆-ပါးျဖစ္ပါသည္။

ထို႔အျပင္ ရာသီအလိုက္စားရမည့္ အစာအာဟာရမ်ားမ်ာ-
၁။ ေႏြရာသီ၌ အခ်ိဳအရသာ ဦးေဆာင္ေသာ ထန္းလ်က္၊ ထန္းရည္ခ်ိဳ၊ ႏြားႏို႔၊ ေထာပတ္၊ ပ်ားရည္၊ ၾကက္သား၊ ဆိတ္သား၊ အေၾကးရွိေသာ ငါး၊ ပုဇြန္၊ ၾကက္ဥ၊ ငံုးဥ စသည့္ အခ်ိဳအရသာရွိေသာ အစာအာဟာရမ်ားကို ဦးစားေပး၍ စားေသာက္သင့္ပါသည္။

၂။ မိုးရာသီ၌ အခါးအရသာ ဦးေဆာင္ေသာ ေခြးေတာက္ရြက္၊ ရဲယိုရြက္၊ တမာရြက္၊ ငါးရံ႔ပတူရြက္၊ ကန္႔ကလာ၊ ေၾကာင္လွ်ာသီး-ရြက္၊ ၾကက္ဟင္းခါးသီး-ရြက္၊ စသည့္ အခါးအရသာရွိေသာ အစာအာဟာရမ်ားကို ဦးစားေပး စားေသာက္သင့္ပါသည္။

၃။ ေဆာင္းရာသီ၌ အခ်ဥ္အရသာ ဦးေဆာင္ေသာ ေရွာက္သီး၊ သံပရာသီး၊ မတ္က်ည္းသီး၊ ဆီးသီး၊ ကင္ပြန္းခ်ဥ္၊ ဆီးျဖဴသီး၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီး၊ မရန္းသီး၊ ဖန္ခါးသီး၊ နာနတ္သီး၊ ၾကက္ေမာက္သီး၊ လိေမၼာ္သီး၊ ေစာင္းလ်ားသီး၊ သလဲသီး၊ မက္လင္ခ်ဥ္သီး စသည့္အခ်ဥ္အရသာရွိေသာ အစာအာဟာရမ်ားကို ဦးစားေပး၍ စားေသာက္သင့္ပါသည္။

( ဦးျမတ္ထြန္း-တိုင္းရိုင္းေဆး )

Read more...

မေလးရွား-မွ-ဗုဒၶရုပ္ပြါးေတာ္ဖ်က္ဆီးေနျခင္း

Read more...

*ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိထားၾကည့္ရင္...*

လူေတြမွာ ဘာလို႕ မ်က္လံုး ႏွစ္လံုးပါေနလဲသိလား…

တစ္ဖက္ထဲနဲ႕ ၾကည့္ရင္ အျမင္မွားတတ္လို႕ ေလ.

အဲဒါေၾကာင့္… တစ္စံုတစ္ေယာက္၊ တစ္စံုတစ္ရာကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္…ဘယ္ေတာ့မွ တစ္ခါထဲနဲ႕ မဆံုးျဖတ္ပါနဲ႕

အနည္းဆံုး ႏွစ္ခါျပန္ၾကည့္ျပီးမွ ေကာက္ခ်က္ခ်က္တာ ပိုမွန္ပါလိမ့္မယ္။

လူေတြမွာ ႏွာေခါင္းက ဘာလို႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာ ခြၽန္ထြက္ျပီး ရွည္ရွည္ေလးျဖစ္ေနလဲသိလား…

ေလေကာင္းေလသန္႕ ကို သူအရင္ဆံုးရေအာင္လို႕ ေပါ့…

ျပီးေတာ့ ႏွာေခါင္းလမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ အဆင့္ဆင့္ စစ္ျပီးမွ အဆုတ္ထဲေရာက္တာ…

အဲဒါေၾကာင့္ တမင္တကာၾကီး မေကာင္းတဲ့အရာေတြကို ရွဴမထည့္ၾကပါနဲ႕

လူေတြရဲ႕ ပါးစပ္မွာ ဘာလို႕ ႏႈတ္ခမ္းပါေနလဲသိလား…

ထြက္သြားတဲ့ ေလကို ထိန္းဖို႕ ေပါ့….

အဲဒါေၾကာင့္…ေျပာတဲ့ စကားတိုင္းကိုလဲ…အထိန္းအကြပ္ရိွလို႕ လိုပါတယ္…

လူေတြရဲ႕ နားရြက္က…ဘာလို႕ ျပားျပားေထာင္ေထာင္ၾကီး နဲ႕ ႏွစ္ဖက္ရိွေနလဲသိလား…

မ်ားမ်ား နားေထာင္ႏိုင္ေအာင္လို႕ ေပါ့…ေနာက္ျပီး ႏွစ္ဖက္ၾကားေအာင္…

အဲဒါေၾကာင့္…. ကိုယ္နားေထာင္ခ်င္တဲ့စကားပဲ နားေထာင္တာမ်ိဳး မလုပ္သင့္ပါဘူး…

ေနာက္ျပီး ဘယ္ေတာ့မွ တစ္ဖက္ထဲကစကားကို နားမေယာင္သင့္ဘူးပါဘူးေနာ္..

ေနာက္ျပီး နားရြက္က ႏွစ္ဖက္ရိွျပီး ပါးစပ္က တစ္ေပါက္ထဲရိွတာေနာ္….

အဲဒါကေတာ့…နားေထာင္တာနဲ႕ ေျပာတာရဲ႕ အခ်ိဳးက ႏွစ္အခ်ိဳး တစ္ရိွသင့္တယ္ဆိုတာပါပဲ…

ေနာက္ျပီး လက္က ဘာလို႕ ႏွစ္ဖက္ရိွျပီး ဦးေႏွာက္က တစ္လံုးထဲရိွေနတာလဲသိလား…

အလုပ္ကိုမ်ားမ်ားလုပ္ျပီး စဥ္းစားတာကို နည္းနည္းပဲစဥ္းစားဖို႕ ေလ….

မစဥ္းစားဘဲ အလုပ္ခ်ည္းပဲလုပ္ေနလို႕ မျဖစ္သလို….မလုပ္ဘဲ စဥ္းစားခ်ည္းပဲ စဥ္းစားေနလို႕ မျဖစ္ဘူးေလ…

သူလဲ ႏွစ္အခ်ိဳး တစ္ပဲ…

ဘာလို႕ ဦးေႏွာက္ အေပၚေရာက္ေနျပီး ႏွလံုးသားက ေအာက္ေရာက္ေနလဲသိလား

ခံစားခ်က္နဲ႕ ဦးေႏွာက္နဲ႕ ယွဥ္လာရင္… ဦးေႏွာက္ကို ဦးစားေပးပါတဲ့….

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္….ဘ၀မွာ ကိုယ္ဘယ္လို ေနထိုင္သင့္သလဲဆိုတာ…. သေဘာေပါက္ နားလည္ႏိုင္ပါတယ္…

ေစ့ေစ့ေတြးေလ သေဘာေပါက္ေလေပါ့…

ဘယ္အရာမဆို…သူ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႕ သူရိွပါတယ္….နားလည္တတ္၊ ၾကည့္တတ္ဖို႕ ပဲလိုတာပါ…

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ေမးလ္က ရလာတာေလးကို ထပ္ဆင့္ မွ်ေ၀လုိက္ျခင္းပါ။


ေလးစားစြာျဖင့္
ဖုိးသား

Read more...

ပဥၥမအနာဂတ္ေဘး

" ေက်းဇူးရွင္ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရား ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ အနာဂတဘယသုတ္ (အနာဂတ္ေဘး) အသံသြင္းတရားေခြမွ (လြယ္ကူစြာနားလည္ေစရန္ )ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပခ်က္"

တတိယႏွင့္စတုတၳအနာဂတ္ေဘးမ်ား ေလ့လာရန္

ကာယဘာ၀နာ စိတၱဘာ၀နာ ပညာဘာ၀နာေတြ မပြားမ်ားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြထဲမွာ မေထရ္ၾကီးေတြ ေရွ႔ေဆာင္ေခါင္းေဆာင္ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးေတြေပါ့ေလ ပါလာတယ္။ ( ဂုိဏ္းေခါင္းေဆာင္ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးေတြ၊ ဆရာသမားၾကီးေတြ၊ အသက္အရြယ္ၾကီးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ ေက်ာင္းထုိင္ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း ပါမွာေပါ့ေလ၊ အကုန္လုံး ပါသြားမွာေပါ့) အဲဒီမေထရ္ၾကီးေတြက ဘာ၀ိတ-ပစၥည္းမ်ားေအာင္ အားထုတ္တယ္။ လာဘ္လာဘမ်ားေအာင္၊ ဘုန္းၾကီးေအာင္ အားထုတ္ၾကတယ္။ ဒါပဲ ၾကိဳးစားၾကလိမ့္မယ္တဲ့။ ေလ်ာ့ရဲေသာ အက်င့္ရွိကုန္သည္။ သီလသမာဓိ အက်င့္ဘက္က် ေလ်ာ့တယ္တဲ့။ ဒီက်ေတာ့ကုိ ခပ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ပဲတဲ့။ တင္းတင္းရင္းရင္း မက်င့္ၾကဘူး။

ေအာက္တန္းကုိ က်ဆင္းဖုိ႔ရာ အေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ နီ၀ရဏလုပ္ငန္းေတြက်ေတာ့ နီ၀ရဏတရားေတြ၊ နီ၀ရဏတရားေတြနဲ႔ဆုိင္တဲ့ ကိစၥေတြက်ေတာ့ သူတုိ႔ကေရွ႔သြားေတြပဲတဲ့။ ကာမစၧႏၵနီ၀ရဏ-ကာမအာရုံေတြနဲ႔ စပ္ျပီးသကာလ ၊ႏွစ္သက္တပ္မက္မႈ သာယာမႈလုပ္ငန္းေတြက်ေတာ့ သူတုိ႔ကေရွ႔ေဆာင္ပဲတဲ့။ သူတုိ႔က ေရွ႔ကေနျပီးေတာ့ လမ္းညႊန္ေတြျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ကတပည့္ေတြက သူတုိ႔ေနာက္လုိက္တာေပါ့။ ေရွ႔ကဆရာက ဒီလုိလုပ္ေနေတာ့ တပည့္ေတြက ဒီလုိလုိက္ကုန္တာေပါ့။ ကာမအာရုံေတြကုိ ႏွစ္ႏွစ္သက္သက္ ရွာမွီးတယ္။ ရလာတဲ့ ကာမအာရုံေတြကုိ ျမိန္ျမိန္ယွက္ယွက္နဲ႔ သုံးေဆာင္တယ္။ ဆြမ္းဆုိပါေတာ့ ဆြမ္းေကာင္းဟင္းေကာင္းေတြကုိ ရွာမွီးမယ္။ ရလာတဲ့အခါက်ေတာ့ ျမိန္ျမိန္ယွက္ယွက္နဲ႔ စားမယ္။ တစ္ခ်ိဳ႔က ျမိန္စာသိပ္လုပ္စားတာ။ စားေရးေသာက္ေရးေတြ သိပ္ျပီးေတာ့ ဂရုစုိက္တယ္။

ရွာေဖြျပီးေတာ့ သကာလ ခ်က္ျပဳတ္ျပီးေတာ့ ကုိယ္တုိင္ညႊန္ၾကားျပီးေတာ့ ခ်က္ျပဳတ္ျပီးေတာ့စား၊ သူမ်ားေတြကုိလည္းပဲ ခ်က္ဖုိ႔ျပဳတ္ဖုိ႔ေျပာ၊ စားေရးေသာက္ေရးနဲ႔ဆက္စပ္ျပီးေတာ့ သိပ္ခ်ီးမြမ္းတာ။ ဘယ္ဟာေကာင္းတယ္၊ ဘယ္ဟာလုပ္၊ သက္ဆုိင္တဲ့ ဒကာဒကာမေတြကိုလည္း ဘယ္ဟာေကာင္းတယ္ ဘယ္ဟာခ်က္လုိက္စမ္းပါဦး၊ ဘာလုပ္လုိက္စမ္းပါဦး၊ ဒီလုိဟာေတြက ရွိတာေပါ့။ အဲဒါေတြက အပုဂၤမိပုဗၺဂၤမာပဲ။ ဆြမ္းနဲ႔ဆက္စပ္ျပီးေတာ့လည္း ရွိတယ္။ သကၤန္းနဲ႔ စပ္ျပီးေတာ့လည္း ရွိတယ္။ ေနရာထုိင္ခင္းနဲ႔ စပ္ျပီးေတာ့လည္း ရွိတယ္။ တပည့္ပရိသတ္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ျပီးေတာ့လည္း ရွိတယ္။ ဒီ့ျပင္ဟာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ေျပာမေကာင္း ဆုိမေကာင္းတာေတြလည္း ရွိတယ္။ ကာမဂုဏ္နဲ႔စပ္ျပီးေတာ့ ကာမစၧႏၵနီ၀ရဏလုိ႔ ေခၚတဲ့ ကာမရာဂ ပြားေစတတ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြမွာ သူတုိ႔က ေရွ႔ေဆာင္လမ္းျပေတြတဲ့။

ဆရာေတြက ဒီလုိလုပ္ေတာ့ တပည့္ေတြကလည္း လုပ္။ ပြဲေတြဘာေတြလည္း အျပဳခံတာပဲတဲ့။ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြလည္း လုပ္။ ဒီဥစၥာေတြလည္း အတူတူပဲ။ ဒါက အၾကီးအက်ယ္ဘက္ ေရာက္လာတာေပါ့။ အဲဒါေတြ အားေပးတယ္တဲ့။ ေရွ႔ေဆာင္လမ္းျပေတြ ျဖစ္ေနတယ္။

ဗ်ာပါဒ-ေဒါသေတြျဖစ္တဲ့ ေနရာမွာလည္းပဲ အဲဒီလိုပဲ ေလာဘ ေဒါသျဖစ္စရာအေၾကာင္းေတြ ရွိေတာ့ ရာဂ ေဒါသ ျဖစ္ရင္လည္းပဲ ဆရာသမားကပဲ ေရွ႔ေဆာင္ျဖစ္ျပီးသကာလ တုိက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ျပီး၊ အားေပးျပီးေတာ့ ဒီလုိဟာေတြ ျဖစ္တာပဲ။ ေဒါသျဖစ္ေအာင္။

ထိနမိဒၶတဲ့- ထုိင္းမႈိင္းပ်င္းရိမႈ။ ေတာေက်ာင္း ေတာင္ေက်ာင္းေတြကို မေနခ်င္ဘူး ပ်င္းတယ္ဆုိတာ ထိနမိဒၶ ေခၚတယ္။ ျပီးေတာ့ ကမၼ႒ာန္းဘာ၀နာေတြ ပြားမ်ားအားထုတ္ရတာ ပ်င္းတယ္ဆုိရင္ ဒါ ထိနမိဒၶ ေခၚတယ္။ ပရိယတ္ လုပ္ငန္းေတြကုိ အားမထုတ္ခ်င္ဘူး ပ်င္းတယ္ဆုိရင္ ဒါ ထိနမိဒၶ ေခၚတယ္။ ပဋိပတ္လုပ္ငန္းေတြကုိ အားမထုတ္ခ်င္ဘူး ပ်င္းတယ္ဆုိရင္ ထိနမိဒၶေခၚတယ္။ အဲဒါေတြကုိ သူတုိ႔က မေထရ္ၾကီးေတြက ေရွ႔ကေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ရင္ သူတုိ႔ကုိက ဒီလုိလုပ္ေနတာကုိး။ သူတုိ႔တပည့္ေတြက ေနာက္ကလုိက္လာမွာေပါ့။ အဲေတာ့ ဗ်ာပါဒ၊ ထိနမိဒၶ။

ေနာက္ ဥဒၶစၥ-ပ်႔ံလြင့္တာ။ သမာဓိရေအာင္ အားမထုတ္ဘူး။ စိတ္ေတြသြားခ်င္တုိင္းသြား လႊတ္ခ်င္တုိင္းလႊတ္ထားတယ္။ ကုကၠဳစ-ပူပန္တယ္။ ဒါကေတာ့ ပူပန္စရာရွိမွပဲ ျဖစ္မွာပဲ။

၀ီစိကိစၧာတဲ့-အေရးၾကီးတယ္။ ၀ီစိကိစၧာ ယုံမွားျခင္းေတြ။ ဆရာက ကုိက တရားေတြပြားမ်ား အားမထုတ္ထားေတာ့ ၀ီစိကိစၧာက မကင္းဘူး။ ဘုရားအေပၚမွာလည္း ၀ီစိကိစၧာက မကင္းဘူး။ တရားအေပၚမွာလည္း မကင္းဘူး။ သံဃာအေပၚမွာလည္း မကင္းဘူး။ ဟုိဟာ ၀ီစိကိစၧာျဖစ္ ဒီဟာ ၀ီစိကိစၧာျဖစ္။ သူ၀ီစိကိစၧာ ျဖစ္ရုံတင္မဟုတ္ဘူး။ ေတာ္ၾကာ သူမယုံတဲ့ ဥစၥာေတြကုိ တပည့္ေတြဘာေတြ ေလွ်ာက္ေျပာေတာ့ တပည့္ေတြလည္း ၀ီစိကိစၧာေတြေလွ်ာက္ျဖစ္ကုန္တာ။ အဲလုိဟာေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒါ၀ီစိကိစၧာ။

အဲဒီနီ၀ရဏလုပ္ငန္းေတြမွာ သူတုိ႔ကေရွ႔သြားေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္လိမ့္မယ္တဲ့။ မေထရ္ၾကီးေတြဟာ ။ သူတုိ႔ကပဲ လမ္းျပ။ တပည့္ေတြက ေနာက္က လုိက္ေတာ့မွာေပါ့။

နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ ကိေလသာကင္းေၾကာင္းျဖစ္တဲ့ သမထ၊၀ိပႆနာ လုပ္ငန္းေတြက်ေတာ့ ဒါက်ေတာ့သူ ၀န္ခ်ထားျပီတဲ့။ ဒီအလုပ္ကုိ မလုပ္ဘူးဆုိတဲ့ဟာ။ လုပ္ဖုိ႔ဟာလည္း စိတ္မကူးဘူးတဲ့။ အစကတည္းက မလုပ္ဘဲေနတာေတြ မလုပ္ဖုိ႔ စိတ္ကူးထားတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အခ်ိဳ႔လည္း အသင့္အတင့္လုပ္ျပီးေတာ့ ေတာ္ပါျပီ မျဖစ္ပါဘူးဆုိျပီးေတာ့ အရႈံးေပးျပီး ၀န္ခ်ထားတာေတြ ရွိပါတယ္။ အဆုိးဆုံးကေတာ့ အစကတည္းက ဘာမွအားထုတ္မထားဘဲ အားထုတ္ေကာင္းရေကာင္းမွန္း မသိဘဲနဲ႔ လုံးလုံး ၀န္ခ်ထားတာေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြက သာျပီးေတာ့ဆုိးတယ္။ ဒီလုပ္ငန္း မလုပ္ဘူးလုိ႔ ဆုိတာပါပဲ။

အခုနက မေထရ္ၾကီးလုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက နီ၀ရဏျဖစ္စရာ လုပ္ငန္းေတြမွာ ေရွ႔ေဆာင္လမ္းျပျဖစ္ျပီးေတာ့ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္က နီ၀ရဏေတြပြားမ်ားေနတယ္။ နီ၀ရဏ ကင္းေစတတတ္တဲ့ သမထ၀ိပႆနာ လုပ္ငန္းေတြက်ေတာ့ သူတုိ႔ဟာ လက္ေလွ်ာ့ျပီးေတာ့ ၀န္ခ်ျပီးေတာ့ ထားတယ္တဲ့။ အားမထုတ္ၾကဘူးတဲ့။

မေရာက္ေသးတဲ့ တရားကုိ ေရာက္ရေအာင္ အားမထုတ္ၾကဘူးတဲ့။ ကုိယ္မေရာက္ေသးတဲ့ မျဖစ္ေသးတဲ့ သမာဓိျဖစ္ေအာင္၊ မျဖစ္ေသးတဲ့ ၀ိပႆနာဥာဏ္ေတြရေအာင္ မဂ္ဥာဏ္ ဖုိလ္ဥာဏ္ေတြ ရေအာင္ အားမထုတ္ဘူးတဲ့။ မရေသးတဲ့ တရားရေအာင္လည္း အားမထုတ္ဘူးတဲ့။ မ်က္ေမွာက္မျပဳရေသးတဲ့တရား ကုိယ္တုိင္မသိေသးတဲ့ တရားေတြ ကုိယ္တုိင္ သိေအာင္လည္း အားမထုတ္ရေသးဘူးတဲ့။ ဒါေတြဟာ အတူတူပါပဲ။ မေရာက္ေသးတဲ့တရားဆုိတာ၊ မရေသးတဲ့တရား မရေသးတဲ့တရားဆုိတာ မ်က္ေမွာက္မျပဳရေသးတဲ့တရား။ ဒါအတူတူပါပဲ၊ ပရိယာယ္နဲ႔သုံးတာေတြပဲ။

မေရာက္ေသးတဲ့တရားေတြ၊မ်က္ေမွာက္ မျပဳရေသးတဲ့တရားေတြ ေရာက္ေအာင္ ရေအာင္ ကိုယ္တုိင္ေတြ႔ရေအာင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳရေအာင္ ဆုိျပီးေတာ့ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား အားမထုတ္ေတာ့ဘူး။ အားမထုတ္ဘဲနဲ႔ ေနၾကလိမ့္မယ္တဲ့။ အင္း ဒါအေရးၾကီးတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေနာင္လာေနာက္သားေတြက သူတုိ႔တပည့္ေတြကုိး။ ရဟန္းတပည့္ေတြ၊ လူတပည့္ေတြေရာ အကုန္လုံးျဖစ္မွာေပါ့။ အေရးၾကီးတာကေတာ့ ရဟန္းတပည့္ကပုိအေရးၾကီးတယ္။ တပည့္အဆက္ဆက္ေတြက မိမိတုိ႔ဆရာသမား ျဖစ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ပုဂၢိဳလ္ၾကီး မေထရ္ၾကီးေတြကုိ ၾကည့္ျပီးေတာ့ အတုလုိက္သြားလိမ့္မယ္။

ဆရာလုပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္က ကာယိေျႏၵလည္းအခ်ိဳးက်ေအာင္ မျပဳျပင္၊ သီလလည္းပဲ ျပည့္ျပည့္စုံစုံျဖစ္ေအာင္ မေစာင့္ေရွာက္၊ သမာဓိပညာေတြလည္း မပြားမ်ား မရေသးတဲ့ တရားရေအာင္ေတာ့ အားမထုတ္ ဒီလုိေနလုိ႔ရွိရင္ တပည့္ေတြကလည္းပဲ ဒီလုိပဲ ေနသြားမွာပဲ။ လာဘ္လာဘပြားမ်ားေအာင္ ဘုန္းၾကီးေအာင္ ဒီလုိပဲသူအားထုတ္ျပီးေတာ့ ေနမယ္။ တပည့္ေတြကလည္း ဒီလုိပဲ အားထုတ္မွာပဲ။ သူၾကီးလုိ႔ရွိရင္ ဒီလုိလုပ္ရမွာပဲလုိ႔ ဒီလုိေအာက္ေမ့မယ္။

ငယ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြက ၾကီးတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ ၾကည့္ျပီး ဒီလုိပဲ လုပ္ရတယ္ ေအာက္ေမ့တာပဲ။ ၾကီးလာလုိ႔ရွိရင္ ဒီလုိလုပ္ဖုိ႔ရာပဲ ၾကည့္တယ္။ သားသမီးေတြက မိဘေတြကုိ ၾကည့္တယ္။ မိဘေတြ ဘာလုပ္တယ္ ၾကည့္ျပီးေတာ့ ၾကီးလာလုိ႔ရွိရင္ သူတုိ႔လည္း ဒီလုိလုပ္ရမွာပဲ ေအာက္ေမ့တယ္။ အခ်ိဳ႔မိဘေတြက ေသရည္ေသရက္ေတြကုိေသာက္ ေလာင္းကစားေတြကုိ လုပ္နဲ႔ သားသမီးေတြက ၾကီးလာလုိ႔ရွိရင္ ေသရည္ေသရက္ေသာက္ဖုိ႔ ေလာင္းကစားဖုိ႔ သူစဥ္းစားေနတာပဲ။ ဒါလုပ္ရလိမ့္မယ္ ေအာက္ေမ့တာပဲ။ မိဘေတြက မေကာင္းတာလုပ္ရင္ သားသမီးေတြကလည္း မေကာင္းတာ ဖုိ႔ စဥ္းစားတယ္။ မိဘေတြက ေကာင္းတာလုပ္ရင္ သားသမီးေတြက သူလည္း ၾကီးရင္ ဒီလုိလုပ္ရမွာပဲလုိ႔ ေအာက္ေမ့တယ္။

သာသနာဘက္ကၾကည့္ရင္လည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္တဲ့ မေထရ္ၾကီးေတြက သီလအစရွိတဲ့ ဂုဏ္ေက်းဇူးေတြနဲ႔ ျပည့္စုံေအာင္ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား အားမထုတ္ဘူးဆုိရင္ တပည့္ေတြကလည္း ၾကိဳးၾကိဳးစားစားအားမထုတ္ဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္မေထရ္ၾကီးေတြက လာဘ္လာဘပြားမ်ားေအာင္ ဘုန္းၾကီးေအာင္ အားထုတ္ရင္ တပည့္ေတြကလည္း ဒီလုိပဲ အားထုတ္ရတယ္ ေအာက္ေမ့မွာပဲ။ ၾကီးရင္သူတုိ႔ ဒီလုိလုပ္ရမယ္ပဲ ေအာက္ေမ့တယ္။ အဲဒီကနည္းလမ္းေတြ ယူတယ္။ ေျပာပုံဆုိပုံ ေဟာပုံေတြ ဘာလုပ္ရတယ္ ညာလုပ္ရတယ္ဆုိတာေတြ နည္းခုိးျပီးေတာ့ တပည့္လုပ္တဲ့သူေတြကလည္း ဒါပဲ လုိက္တာပဲ။ ဆရာလုပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္က သီလသမာဓိပညာ ျပည့္စုံေအာင္ အားထုတ္ျပီးေတာ့ ေနတယ္။ ကုိယ္တုိင္လည္း အားထုတ္ သူမ်ားလည္း တုိက္တြန္းျပီးေတာ့ ေနေတာ့ တပည့္ေတြကလည္း ဒီလုိပဲလုိက္ျပီးေတာ့ က်င့္ရမယ္ဆုိတာ သိၾကတယ္။ အကုန္လုံးမဟုတ္ေတာင္မွ လုိက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ရွိတာေပါ့ေလ။ လုိက္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ ရွိပါတယ္။

အခုဟာကေတာ့ မေထရ္ၾကီးေတြက ေရွ႔သြားျပီးေတာ့ ေနေတာ့ တပည့္ေတြက အတုလုိက္လာတယ္။ အတုလုိက္လာေတာ့ တပည့္ေတြကလည္းပဲ ဆရာလုိပဲ အဘာ၀ိတကာယ (ကာယိေျႏၵေတြ မွာလည္း အခ်ိဳးမက်၊) အဘာ၀ိတသီလ-)(သီလမွာလည္း အခ်ိဳးမက်) ၊ သမာဓိပညာေတြမွာလည္း အခ်ိဳးမက်၊ ဒါေတြလည္း မပြားမ်ားဘူးတဲ့။ ပစၥည္းေလးပါး ေပါမ်ားေအာင္ ဘုန္းၾကီးေအာင္ သူတုိ႔လည္း ဒီလုိအားထုတ္တယ္။ ပဋိပတ္အက်င့္ေတြက်ေတာ့ ေလ်ာ့ေနတယ္တဲ့။ (သာဓနိက အက်င့္။ )မရေသးတဲ့တရား ရေအာင္၊ မသိေသးတဲ့တရား သိေအာင္၊ ဒီလုိအားထုတ္မႈလည္းပဲ သူတို႔မရွိဘူး။ အားမထုတ္ၾကဘူး။

ဤသုိ႔လွ်င္ သမထ၀ိပႆနာတရား၏ ပ်က္ျခင္းေၾကာင့္ ကုိယ္က်င့္တရား၏ ပ်က္ျခင္းေၾကာင့္၊ သံဃာေတာ္မ်ား ၀ိနည္းတရား၏ ပ်က္စီးျခင္းသည္ ျဖစ္၏။

ဤဆုိခဲ့ျပီးေသာ အနာဂတ္ေဘးသည္ကား ငါးခုေျမာက္ျဖစ္ေသာ အနာဂတ္ေဘးတည္း။ ယခု ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္အခါ၌ မျဖစ္ေပၚေသး။ ေနာင္အခါကာလ၌ ျဖစ္ေပၚ၍ လာလတၱံ႔။ ေနာင္အခါကာလ၌ ျဖစ္ေပၚလတၱ႔ံေသာ အနာဂတ္ေဘးကို သိသင့္သိထုိက္၏။ ထိုအနာဂတ္ေဘးကုိ ပယ္ျခင္းငွာ အားထုတ္သင့္ အားထုတ္ထုိက္လွ၏။ ပယ္ေအာင္ အားထုတ္ထုိက္တယ္တဲ့။ အဲဒါဟာ ပဥၥမအနာဂတ္ေဘးပါပဲ။

(နားနဲ႔ေထာင္ရေတာ့ ပါဠိေတြကုိ ျမန္မာဘာသာနဲ႔ ေျဖေရးရပါတယ္။ ဒါေတာင္ မကၽြမ္းက်င္ေတာ့ ပါဠိအမွားေလးေတြ ပါမွာပါပဲ။ ျပင္ေပးသြားရင္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။)

Read more...

The Way of Wisdom: Welcome Back to Your Self

When I arrived at last week's Dharma talk, held up by ferocious rain and Bangkok traffic, Phra Cittasamvaro Bhikku was talking about the fella who thinks he's in charge when the boss is away. You know, the boss is out for the day and everyone slacks off. People put their feet up, get a coffee, read the paper.

And there's always one chap who goes around telling people they'd better get back to work. Does anyone listen? Of course not. They tell him to get lost. Our thoughts do the same. We think we're the boss. We think we're in charge, and our thoughts ignore us completely. "Work? Who's going to make me?"

This is, of course, the monkey mind. It leaps from branch to branch, now swinging to this idea, now that. Phra Pandit also described it as the caterpillar mind, one end of it reaching out to cling onto the next bit of leaf before letting go of the last. And with each touch, he suggested, comes Dukkha. It's all in the contact.

The funny thing is, we can step back and see it in action. In a short meditation exercise at the end of his talk, Phra Pandit guided us to examine the sense of our body. Then sounds. Then what you can see, the light behind the eyelids, what you can smell, and, finally, the passing of thoughts. And then back to the breath.

Of course, thoughts flew around. Possibly, without anything visual to engage them, much more furiously than they do when you are not meditating. Then, with the commitment to focus on the breath, they very gradually slow down, and I sit and watch them. I still don't fully understand why it's good to do this.

Yet even when it's not immediately calming, I still feel that somehow meditation has a beneficial effect on my day and in my life. That's why I try to keep doing it. But I'm not good at it, and on Thursday night I helped myself out by accompanying each breath with a word from Thich Nhat Hanh's silent gatha:

In, out
Deep, slow
Calm, ease
Smile, release
Present moment, wonderful moment.

I like using this as it brings peace and calm right away. As Thich Nhat Hanh says, "we practice not to be happy in the future; we practice to be happy right in the present moment. When we’re sitting, we should have happiness as we are sitting." I also like to chant, especially the name of the Bodhisattva of Compassion, and sometimes to pray too.

I suspect that these practices may take me away from the direct observation of the body and mind that Phra Pandit talks about, but I feel they are useful for accessing what he describes as our non-conceptual inherent Wisdom, that which lies beyond our normal conventional selves. Better known to me as Buddha-nature. They are a welcome back to True Self.

The Mindfulness Bell:

Thich Nhat Hanh: Sitting in the Wind of Spring

Read more...

Zen Club Meet Oct 4

Bangkok’s Korean Soen (Zen) club,

Sat. 3rd October : 7-9pm (sharp)

(a wholesome way to spend your Saturday evening)

This month we will be studying chapter two of Kunsunim’s ‘No River to Cross’ and it would be wonderful if as many people as possible could (re)read the chapter before coming. But if you don’t have a copy of the book, nevermind, come along anyway!

Bangkok Seon Club

The Bangkok Seon Club is an English-language Zen group that will be meeting monthly at the Bangkok Hanmaum Seonwon aka the One-mind Zen Centre near Ekamai BTS (map and directions below) to share experiences and study Korean Zen in general, and the teachings of Zen Master Daehaeng Kunsunim in particular. First up is informal study of Daehaeng Kunsunim’s book “No River to Cross” – copies of which will be available at the centre.

Meetings will be open to all comers interested in Korean Zen Buddhism, whatever your background in Buddhism or meditation.

Background:

The Bangkok Hanmaum Seon Center is an overseas branch ofHanmaum Seonwon, established by Seon Master Daehaeng Kunsunim (a female Seon master widely respected throughout Korea) in 1972, and part of the Jogye Order of Korean Buddhism – the largest Buddhist Order in Korea with a history stretching back over 1,200 years.

‘Seon’ by the way, is the Korean word for ‘Zen’, and Master Daehaeng’s teaching is to realize and awaken to our inherent nature, also called Buddha-nature, inherent mind, or Juingong.

Daehaeng Kun Sunim teaches people to

Believe in your foundation, Juingong, and entrust it with everything that confronts you. Then go forward while observing and experimenting with what you experience.

The Bangkok branch of Hanmaum Seonwon was established ten years ago and serves the spiritual needs of Korean residents and visitors in the city. It is very much a centre of the Korean Buddhist community, and many families attend regularly with children of all ages.

The founder does not reside at this branch temple, but it is run by two resident female sunims (teachers) who arrange regular ceremonies and teachings.

Our meetings will be led by the senior resident Sunim Kun Hyaedan Sunim, who has been ordained for many years, and/or by the other Sunim at the centre, Kun Hyaegyu Sunim. Regular attendees include English-speaking members of the Seon Centre (who kindly help with translation when needed), Dr. Lee Bhikkhuni (American)from the Women’s International Meditation Centre in Rayong, and a number of other non-Koreans interested in Seon Buddhism.

The monthly Bangkok Seon Club meetings is the first major English-language project undertaken by the centre, and despite being a new group is already generating much interest.

Meditation

This Korean lineage differs somewhat from the more well known Japanese Zen schools in meditation style. One surrenders to ones own Buddha-nature (Juingong), a giving up of the self to the natural flow of Dhamma and wisdom. Instructions will be given for the formal sitting period at the start of each meeting, so please arrive before time so as not to disturb the sitting.

A few points to note:

• * Please try to arrive in plenty of time as the meetings start with a short meditation, and we try to finish at 9pm sharp too.
• * There are no bare feet in Korean temples, it would be much appreciated if those wishing to come will remember to bring socks!
• * It is a good idea to buy a copy of the book we are studying, ‘No River to Cross’, if you intend to attend regularly. Copies will be available at the centre.
• * This is a good chance here in Bangkok to study in a Zen Buddhist temple with fully ordained Zen monks in a close and supportive practice group. See you on Saturday!

Location:

The Bangkok Hanmaum Seon Centre

86-1 Soi 4 Sukhumvit 63

BTS Ekamai Station – Exit 1

Take Exit 1 from Ekamai Station, and go down Ekamai Road (aka Sukhumvit 63). Turn right along Soi 4 and go to the end. Turning left you will see the Centre on your right a few meters along.

A motorcycle from Ekamai can also take you there cheaply. Ask for the ‘Wat Gao-lii’ (Korean temple).

Click map for a lager version:

Posted in All Posts, Upcoming events | 1 Comment

Read more...