*ရိုးရိုးေလးပါ…*

တစ္ခါက ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္ လာေလွ်ာက္သူ တစ္ဦးဟာ ၀ရန္တာမွာ က်ေနတဲ့ အမႈိက္တစ္စကို ေကာက္ျပီး အမိႈက္ပံုးထဲ ထည့္ခဲ့တယ္။ ဒါကို အနားကျဖတ္သြားတဲ့ အရာရွိက ေတြ႔သြားျပီး သူ႔ကို အလုပ္ ခန္႔လိုက္တယ္။ တစ္ျခားသူ သတိထား ႏွစ္သက္ဖို႔ရာ လြယ္ပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့အက်င့္ကို ေမြးျမဴတတ္ဖို႔ပဲ လိုတယ္။

ကေလးတစ္ေယာက္က အေမကို “ေမေမ ဒီေန႔အရမ္းလွတာပဲ” လို႔ေျပာေတာ့ အေမက “ဘာျဖစ္လို႔လဲ” လို႔ ျပန္ေမးခဲ့တယ္။ “ေမေမ ဒီေန႔စိတ္မတိုလို႔” လို႔ ကေလးက ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။ လွပဖို႔ရာ လြယ္ပါတယ္။ စိတ္မတို၊ စိတ္မဆိုး၊ ေဒါသမထြက္ဖို႔ပဲ လိုတယ္။

အျမဲတမ္း မီးေတြနဲ႔ ထိန္လင္းေနတဲ့ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ရဲ႕ သူေဌးကို လူတစ္ေယာက္က “ခင္ဗ်ားဆိုင္က အျမဲ ထိန္လင္းေနတာပဲ.. ဘာတံဆိပ္ မီးေခ်ာင္းေတြမ်ား သံုးသလဲ” လို႔ေမးေတာ့ သူေဌးက “ဒီမီးေခ်ာင္းေတြ ခဏခဏ ပ်က္ပါတယ္။ တစ္လံုးပ်က္ရင္ တစ္ခု လဲလိုက္လို႔ ခုလို လင္းေနတာပါ” ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။ အျမဲတမ္း ၾကည္လင္ေနဖို႔ ဆိုတာ လြယ္ပါတယ္။ မေကာင္းတဲ့ အေတြးအေခၚ ေဟာင္းေတြကို လဲေပးဖို႔ပဲ လိုတယ္။

ၾကက္ကေလး တစ္ေကာင္ဟာ ဥက ေပါက္ေပါက္ခ်င္း အနားကျဖတ္သြားတဲ့ လိပ္တစ္ေကာင္ကို ေတြ႔မိခဲ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ ၾကက္ကေလးဟာ ၾကီးျပင္းလာတဲ့ အထိ ေက်ာမွာ ဥခြံကိုပဲ ပိုးထားေတာ့တယ္။ ၾကီးေလးတဲ့ အတၱေတြကို ခြါခ်ပစ္လိုက္ဖို႔ရာ လြယ္ပါတယ္။ ေခါင္းမာတဲ့၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္း ဆန္တဲ့ စိတ္ေတြကို စြန္႔ပစ္ဖို႔ပဲလိုတယ္။

ေရႊရွာတဲ့ အဖဲြ႔တစ္ဖဲြ႔ဟာ သဲကႏာၱရ တစ္ခုကို ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ ျဖတ္ေက်ာ္ၾကရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဖဲြ႔ထဲက လူတစ္ေယာက္က မပင္မပန္းဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာကို ေတြ႔ေတာ့ လူေတြက သူ႔ကို “ကြ်န္ေတာ္တို႔ ပင္ပန္းလို႔ ေသေတာ့မယ္။ ခင္ဗ်ားၾကည့္ရတာ ပင္ပန္းပံုလည္း မရဘူး” လို႔ ေမးေတာ့ “ကြ်န္ေတာ္ လြယ္ပိုးထားတဲ့ ပစၥည္းေတြ နည္းလို႔ပါ” လို႔ သူက ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ရာ လြယ္ပါတယ္။ ေလာဘနည္း၊ လိုခ်င္တပ္မက္မႈ နည္းဖို႔ပဲ လိုတယ္။

လူ႔ဘ၀မွာလည္း ေနေပ်ာ္ဖို႔ရာ လြယ္ပါတယ္။ တန္ဖိုးထားတတ္၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္၊ ကရုဏာထားတတ္၊ ကူညီတတ္၊ ေက်းဇူးသိတတ္၊ တင္းတိမ္ ေရာင့္ရဲတတ္၊ ခ်စ္ခင္တတ္ဖို႔ပဲ လိုတယ္။

>>> ေမးလ္က ရတာေလးကို ေ၀မွ်လိုက္ျခင္းပါ။

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

8/28/2009, FRI:, 9:50:24 AM

Posted by sonesiyar.blogspot.com at 8:51 AM

trackbacks

Read more...

၀ါျပတ္ေသာ္လည္း ရဟန္း၌ အာပတ္မသင့္ျခင္း (၂၀) ပါး…

(၁) သားရဲတို႔ ႏွိပ္စက္ကုန္ေသာအခါ။
(၂) ေႁမြတို႔ ႏွိပ္စက္ကုန္ေသာအခါ။
(၃) ခိုးသူတို႔ ႏွိပ္စက္ကုန္ေသာအခါ။
(၄) ဘီလူးတို႔ ႏွိပ္စက္ကုန္ေသာအခါ။
(၅) ရြာ မီးေလာင္ေသာအခါ။
(၆) ေက်ာင္း မီးေလာင္ေသာအခါ။
(၇) ရြာသည္ ေရေမ်ာေသာအခါ။
(၈) ေက်ာင္းသည္ ေရေမ်ာေသာအခါ။
(၉) ခိုးသူေၾကာင့္ ဆြမ္းခံရြာ ေျပာင္းေရြ႕သြားေသာအခါ။
(၁၀) ရြာသားမ်ား ႏွစ္ျခမ္းကြဲေသာအခါ။
(၁၁) ရြာသားမ်ား သဒၶါတရားနည္း၍ မၾကည္ညိဳေသာအခါ။
(၁၂) ဆြမ္း မလံုေလာက္ေသာအခါ။
(၁၃) ေလ်ာက္ပတ္ေသာ ေဘာဇဥ္တို႔ကို မရေသာအခါ။
(၁၄) ေလ်ာက္ပတ္ေသာ ေဆးတို႔ကို မရေသာအခါ။
(၁၅) သင္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာ အလုပ္အေကၽြးကို မရေသာအခါ။
(၁၆) မအပ္ေသာ (၁၀ ပါးေသာ) အလွဴကို လွဴေသာအခါ။
(၁၇) ၀ါကပ္ရာ၌ အရွင္မရွိေသာ ေရႊအိုးကို ျမင္၍ အက်င့္ပ်က္မည္ စိုးေသာအခါ။
(၁၈) အတူေနသံဃာမ်ား သင္းကြဲေသာအခါ။
(၁၉) အတူေန သံဃာမ်ား သင္းကြဲေစရန္ လံု႔လ ျပဳေသာအခါ။
(၂၀) အတူေန သံဃာမ်ား သင္းကြဲမည္ကို သိ၍ ဆံုးမေသာ ငါသည္ ဤအရပ္၌ ငါမရွိက သင့္ျမတ္မည္ဟု ႏွလံုးပိုက္ေသာအခါ။

Posted by nyanadipa

Read more...

The Way of Wisdom: What’s Wrong with Desire

Last night's talk by Phra Cittasamvaro Bhikku, part four of his excellent 'Way of Wisdom' series, was about sense desire, and Phra Pandit started out by saying clearly that the Buddhist path is not about destroying desires, but observing how they work and thus being able to restrain them. The middle way that the Buddha taught is a path not of renunciation, but of restraint.

The one extreme, of severe asceticism, is something rarely seen. The other, of not even noticing desire as it arises, and thus being a slave to it, is very common, and Phra Pandit gave some of the Buddha's analogies for it. It is like a hungry dog chewing on a bare bone, or a blazing torch blowing fire back at the person carrying it, or a man stripped of his master's fine clothes.

But the story I liked best was the one Phra Pandit told from the Magandiya Sutta about the leper who, after being cured of his disease, would no longer want to scratch at and burn his body, and would fight not to. "If you can see things as they really are" Phra Cittasamvaro Bhikku said, "you can attain the happiness that is independent of the sense desires".

So the Buddha asked Magandiya to imagine a leper covered with sores and devoured by worms, picking at his scabs and burning his body over a pit of embers to try to relieve the pain. "Now imagine" the Buddha said, "that his friends and relatives took the poor man to a doctor and the doctor was able to cure him. Would he still desire to scratch himself and burn his flesh?"

Of course not. And should, the Buddha suggested, the poor man be grabbed by two strong men and dragged back to the pit of embers, he'd struggle to get away. "Now what do you think, Magandiya? Is the fire painfully hot to the touch only now, or was it also that way before? Why does the man try to avoid this fire now when he used to so enjoy it in the past?"

Magandiya answered the Buddha by saying "Both now and before it is painfully hot Master Gotama. It's just that when the man was a leper covered with sores and infections, devoured by worms, picking the scabs off his wounds with his nails, his faculties were impaired, which was why, even though the fire was actually painful, he had the skewed idea that it was pleasant."

"And it's exactly the same" the Buddha said, "with sensual pleasures. Sensual pleasures have always been painful to the touch, in the future they'll be painful to the touch, and right now they are painful too. But when beings are not free from passion for them, when they are devoured by craving, their faculties are impaired, and they have the skewed perception of pleasant."

"And the more people indulge in sensual pleasures, the more their craving increases. But look" the Buddha added, "at the alternative. Look at those who live free from thirst, with their minds at peace. They achieve this by seeing, as it happens in the present moment, how desires arise and fade away. They observe the start and finish of desires in their minds, and thus have freedom from them."

Adapted from the Magandiya Sutta (MN 75), translated from Pali by Thanissaro Bhikkhu. Access to Insight, 2009. Please follow the link below for the original.

Links:
Access to Insight:

"Magandiya Sutta: To Magandiya" (MN 75), translated from the Pali by Thanissaro Bhikkhu. Access to Insight, 2009

On Littlebang:

Littlebang: The Way of Wisdom - introduction

Littlebang: The Way of Wisdom - weekly topics

On Marcus' Journal:

The Way of Wisdom: Introduction

The Way of Wisdom: Prelude

The Way of Wisdom: Panya

The Way of Wisdom: The Relay

The Way of Wisdom: The Guaranteed Method

Photo: Early 18th century mural (detail), Wat Ko, Phetchaburi. Apologies for the poor quality of the image.

Read more...

စစ္ကိုင္းသင္တန္းေက်ာင္းတြင္အင္တာနက္တပ္ဆင္ျဖစ္ျခင္း

စစ္ကိုင္းသင္တန္းမွာ အင္တာနက္ရဖုိ႕ကူညီေပးခဲ့သူက ကေတာ့ ကိုပီေက ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုပီေက က ဦးဇင္းေမြးေန႕မွာ spurise တစ္ခုလက္ေဆာင္ေပးမယ္လို႕ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ဦးဇင္းလည္းကိုပီေကဘာမ်ားလုပ္ပါလိမ့္မလဲလို႕စဥ္းစားမိပါေသးတယ္။ ေမြးေန႕မတိုင္

ခင္ႏွစ္ရက္အလုိေလာက္မွာကိုပီေက ေရာက္လာတယ္ ဦးဇင္းေမြးေန႕အတြက္ေရာက္ၿပီ

ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေန႕မနက္ပိုင္းကပဲ စစ္ကိုင္းသင္တန္းက ဦးဇင္း

ေတြအင္တာနက္သံုးခြင့္ရဖုိ႕ ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဦးဇင္းအင္တာနက္ေက်ာင္းမွာရေတာ့

မယ္ဆိုတာကိုေတာ့အဲဒီအခ်ိန္မွာမသိေသးဘူးေပါ့။ ဦးဇင္းက အင္တာနက္ဆိုင္မွာ အခ်ိန္ပိုင္း

စက္ေတြငွားၿပီးသင္မယ္လို႕ စဥ္းစားခဲ့တာပါ။ ကိုပီေက ဦးဇင္းကို IPSTAR လွဴတယ္ဆိုတာကို

ေျပာလိုက္ေတာ့ဦးဇင္းအတိုင္းမသိ၀မ္းသာသြားခဲ့ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့စစ္ကိုင္းမွာ

အင္တာနက္သံုဖုိ႕အဲဒီအခ်ိန္မွား ေတာင္ေပၚကေန ၿမိဳ႕ထဲထိသြားခဲ့ရတဲ့ ဒုကၡေတြကိုဦးဇင္း

ကိုယ္တုိင္ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတာ။ အျခားဦးဇင္းေတြ ၊လည္းၾကံဳေတြ႕ေနရတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့

အင္တာနက္သံုးမယ္ဆိုရင္ အသံုးျပဳခြင့္စားရိတ္ေတြကလည္းတစ္နာရီကို ၆၀၀ က်ပ္ျဖစ္ေန

ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဦးဇင္းေတြ အင္တာနက္သြားသံုးမယ္ဆိုရင္ နာရီနဲ႕ခ်ိန္ၿပီးထုိင္ရတဲ့ဦးဇင္း

ေတြလည္းရွိေနပါတယ္။ ေကာ္နက္ရွင္ကမေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္လည္းအလကားေငြေပးခဲ့

ရတာေတြလည္းရွိေနတယ္ေလ.။ အဲဒီအခ်ိန္မွာကိုပီေက ကူညီလုိက္တာ ေတာ္ေတာ္ေလး

ကို တန္ဖိုးရွိသြားခဲ့တယ္။ ဦးဇင္းတို႕အင္တာနက္ကိုအသံုးခ်ၿပီေတာ့ ဓမၼဖုိရမ္တစ္ခု ေဆာင္ရြက္ဖုိ႕ရွိပါတယ္။ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားအကူအညီနဲ႕ပါ။ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားကလည္းအား

ေပးၾကပါတယ္။ အခုေက်ာင္းမွာေတာ့ အင္တာနက္ကိုခ်ိတ္ဆက္တပ္ဆင္ၿပီးခဲပါၿပီ..

စစ္ကိုင္းသင္တန္းမွသင္တန္းသားမ်ားအတြက္အင္တာနက္သင္ၾကားေပးႏုိင္ေတာ့မွာျဖစ္ပါတယ္။ လိုအပ္ေသာ တပ္ဆင္ခႏွင့္ပါက္သက္သည္မ်ားကိုလည္းကိုပီေက မွကိုယ္တိုင္ လွဴဒါန္းခဲ့ပါတယ္။ လစဥ္ေၾကး၊ႏွစ္စဥ္ေၾကးမ်ား ေပးေဆာင္ရာတြင္ အခက္အခဲမျဖစ္ေစရန္

လွဴဒါန္းလိုပါကလည္းဆက္သြယ္လွဴဒါန္းႏိုင္ၾကပါတယ္။

Tags: အလွဴ

Read more...

ဆရာ အရွင္မဟာကႆပ၏ေက်ာင္းကို မီးရႈိ႔ေသာ တပည့္မိုက္

ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ ဗုဒၶျမတ္စြာ သီတင္းသံုးေနေတာ္မူစဥ္ အရွင္မဟာကႆပသည္ ရာဇျဂိဳဟ္ျမိဳ႔ေတာ္ကို အမွီျပဳကာ ပိပၸလိလိုဏ္ဂူ၌ သီတင္းသံုး၏။ အရွင္ႏွင့္အတူ ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္ျပဳရန္ ရဟန္းငယ္ႏွစ္ပါးရွိ၏။ တပါးသည္ အရွင္၏ စားေသာက္ေရး၊ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ေရး၊ စေသာ ၀တၱရားမ်ားကို အနည္းငယ္မွ် မလစ္လပ္ေစဘဲ အျမဲဂရုစိုက္ ေဆာင္ရြက္၏။ က်န္တပါးကား ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္ကို ေဆာင္ရြက္ရန္ ဂရုမစုိက္ဘဲ ရဟန္းေကာင္းျပဳလုပ္ထားေသာ ဆြမ္းပြဲ ခ်ိဳးေရ သံုးေရ အားလံုး ျပင္ဆင္ျပီးေသာအခါ အရွင္မဟာကႆပထံ ေရွးဦးစြာ အေရာက္သြားျပီး သူအားလံုး ျပင္ဆင္ထားျပီးပါျပီ၊ ၾကြေတာ္မူပါဟု ဟန္ေဆာင္ေလွ်ာက္ထား၏ အရပ္ထဲမွလွဴေသာ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္မ်ားကိုလည္း ဆရာ့ကိုယ္စား လက္ခံယူကာ လမ္းမွာပင္ စားေသာက္ေလ့ရွိ၏။ သူ၏အျပစ္မ်ားကို အရွင္မဟာကႆပ သိေတာ္မူေသာအခါ ထိုရဟန္းျပဳလုပ္ပံုမ်ားသည္ မသင့္ေသာအရာမ်ားျဖစ္သည္ဟု အျပစ္ျပကာ ဆံုးမေတာ္မူ၏။ ရဟန္းဆိုးသည္ မိမိအား အျပစ္တင္သည္မ်ားကို ရန္ညႇိဳးထားကာ ေက်ာင္းတြင္ ဆရာေတာ္မရွိခိုက္ အိုးအင္ခြက္ေယာက္မ်ား ရိုုက္ခြဲျပီး ေက်ာင္းကို မီးရႈိ႔ကာ ေက်ာင္းမွထြက္ေျပးေလသည္။ ျမတ္ဗုဒၶ ၾကားသိေတာ္မူရာ သားေတာ္ႀကီးကႆပ ဤသို႔မိုက္မဲေသာ တပည့္ဆိုးႏွင့္ ေနရျခင္းထက္ တပါးတည္းေနရျခင္းက ျမတ္သည္ဟု မိန္႔ေတာ္မူျပီး ေအာက္ပါဂါထာကို ေဟာေတာ္မူသည္။

( ပါဠိဂါထာ )
စရေဥၥ နာဓိဂေစၧယ်၊ ေသယ်ံ သဒိသမတၱေနာ။
ဧကစရိယံ ဒဠႇံကယိရာ၊ နတၳိ ဗာေလ သဟယတာ။

( ျမန္မာျပန္ )
သူေတာ္ေကာင္းတရားကို က်င့္၍ မိတ္ေဆြေကာင္း ရွာသူသည္ မိမိထက္ သီလ သမာဓိ ပညာ သာလြန္ေသာ သူကို၄င္း၊ မိမိႏွင့္ ဂုဏ္ရည္တူ ျဖစ္ေသာသူကို၄င္း၊ ေပါင္းေဖာ္ရာ၏။ မရႏိုင္ခဲ့ပါမူ တေယာက္တည္းသာ ေကာင္းစြာက်င့္ရာ၏။ သူမိုက္ႏွင့္ မေပါင္းေဖာ္ရာ။

( လကၤာ )
ျမတ္တရားကို၊ ပြားမ်ားက်င့္လို၊ ထိုပုဂၢိဳလ္သည္၊ ကိုယ့္ထက္သာသူ၊ ရမူလည္းရ၊ မရပါမူ၊ တန္းတူကိုယ္ႏွင့္၊ ျဖစ္ရန္သင့္၏။
ေအာက္ဆင့္ကိုယ္ေအာက္၊ မေပါင္းေလာက္က၊ တေယာက္တည္းသာ၊ က်င့္သံုးရာ၏။
ေဖာက္ျပန္လူမိုက္၊ ေပါင္းေဖာ္လိုက္က၊ မ်ားလွအျပစ္၊ ဆက္ခါျဖစ္လိမ့္။

( ဗာလ၀ဂ္ မဟာကႆပသဒၶိ၀ိဟာရိက၀တၳဳ )

Posted by: mingala at 8:26 PM

Read more...

ဗုဒၶေဟာၾကား သုခေလးပါး

လူတိုင္းသည္ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ ခ်မ္းသာမႈကို အလိုရွိၾက၏။ သတၱ၀ါအားလံုးအေပၚ၌ ေမတၱာထားေတာ္မူေသာ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ထိုအေရးကို ေမ့ေလ်ာ့ေပါ့ဆစြာ သေဘာထားေတာ္မမူ။ တေန႔သ၌ အနာထပိဏ္သူေ႒းႀကီးကို သုခေလးမ်ိဳး ေဟာေတာ္မူသည္။ ေတာင္ျမိဳ႔ မဟာဂႏၶာရံု ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ စတုကၠ အဂၤုတၱိဳရ္တြင္ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ ထိုသုခေလးမ်ိဳးကို အက်ယ္ညႊန္ျပေတာ္မူခဲ့သည္။

အတၳိသုခ-
ေယာက်္ားတို႔၏ လံ႔ုလ၀ီရိယအား လက္ရံုးအားကိုးျဖင့္ ေခၽြးက်ေအာင္ ရွာေဖြစုေဆာင္းထားအပ္ေသာ တရားေသာနည္းလမ္းျဖင့္ ရအပ္ေသာ စီးပြားဥစၥာတို႔သည္ ငါ့မွာရွိေပတကား-ဟု စဥ္းစားလိုက္ေသာအခါ ထိုစီးပြားစုျပီးျဖစ္သူမွာ စိတ္ခ်မ္းသာမႈတမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚလာ၏။ ထိုခ်မ္းသာမႈကို အတၳိသုခ-ရွိလို႔ ခ်မ္းသာျခင္း-ဟု ေခၚသည္။

ေဘာဂသုခ-
ထိုသို႔အပင္ပန္းခံ၍ တရားသျဖင့္ရေအာင္ စုေဆာင္းထားအပ္ေသာ ဥစၥာစီးပြားတို႔ျဖင့္ အိမ္တိုက္တည္ေဆာက္ကာ ထိုက္တန္ေသာ အသံုးအေဆာင္၊ အစားအေသာက္တို႔ကို သံုးစြဲစားေသာက္ရေသာအခါႏွင့္ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ ျပဳရေသာအခါတို႔၌ ငါသည္-တပင္တပန္း ရွာထားေသာ စီးပြားတို႔ျဖင့္ ခ်မ္းသာစြာ သံုးစြဲစားေသာက္ရေပသည္။ ကုသိုလ္ကိုလည္း ျပဳရေပသည္-ဟု ေတြး၍ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ၊ ကိုယ္ခ်မ္းသာမႈ ျဖစ္ရ၏။ ထိုခ်မ္းသာသည္ ေဘာဂသုခ-ခံစားရလို႔ ခ်မ္းသာျခင္း-ဟု ေခၚသည္။

အာနဏ်သုခ-
ထိုသို႔ ႀကိဳးႀကိဳးစားစား ရွာေဖြထားေသာ ဥစၥာရွင္သည္ သူတပါးအထံမွ ေၾကြးမယူရသျဖင့္ မည္သူမွ ေၾကြးေတာင္းလာဖြယ္မလို၊ ေၾကြးမရွိပံုကို စဥ္စားမိေသာအခါ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ျဖစ္ရ၏။ ထိုခ်မ္းသာမႈကို အာနဏ်သုခ ေၾကြးျမီကင္း၍ ခ်မ္းသာျခင္းတမ်ိဳး-ဟုေခၚသည္။
( ေၾကြးယူထားသူတို႔သည္ ထိုေၾကြးအတြက္ စိတ္မေအးဘဲ အျမဲပူပန္ရသည္။ မေပးေတာ့ဘူး-ဟု ညစ္ျပန္လွ်င္လည္း ေနာင္သံသရာအေရးကို စဥ္းစားမိကာ ပူပန္ရမည္သာ။ ယခုဘ၀၌ ထံုေပေနေသာေၾကာင့္ မပူပန္ရေစကာမူ ေနာင္သံသရာ၌ကား ဧကန္ဒုကၡေတြ႔ရမည္သာ။)

အန၀ဇၨသုခ-
စီးပြားဥစၥာ ျပည့္စံုရကား ျပဳလုပ္ေျပာဆိုမႈ ကိစၥအစုစု၌ အကုသိုလ္ျပစ္၊ မင္းျပစ္ကင္းေအာင္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ျပဳလုပ္ႏိုင္ ေျပာဆိုႏိုင္၏။ ဤသို႔ေျပာဆို ျပဳလုပ္သည့္အတြက္ အျပစ္မရွိပံုကို စဥ္းစားမိေသာအခါ လြန္စြာ စိတ္ခ်မ္းသာ၏။ ေသခ်ိန္ေရာက္၍ ေသရေစကာမူ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြ ျပည့္စံုေနရကား ေနာင္ဘ၀အတြက္ ေကာင္းရာဘ၀သို႔ ေရာက္ဖို႔ရန္ ေသခ်ာလ်က္ရွိေသာေၾကာင့္ စိတ္ခ်မ္းသာ၏။ ဤခ်မ္းသာမႈကို အန၀ဇၨသုခ အျပစ္ကင္းလို႔ ခ်မ္းသာျခင္း-ဟုေခၚသည္။

ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ တရားေတာ္မ်ားသည္ သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္ေရးကို အဓိကထားေတာ္မူ၏။ သို႔ေသာ္ သတၱ၀ါအားလံုးတို႔၏ ေလာကီခ်မ္းသာေရးကို အခါအခြင့္အားေလ်ာ္စြာ ေဟာေတာ္မူရာ ႀကီးျမတ္လွေသာ ဗုဒၶ၏ ကရုဏာေတာ္ကို အေလးထားကာ ႀကိဳးစားလိုက္နာရန္ အားထုတ္ၾကပါစို႔။

Posted by: mingala at 9:55 AM

Read more...

ၾသ၀ါဒ

ငါးပါးသီလဆိုလို႔ ေတာ္ရံုေရာ္ရံု ေပါ့ေပါ့ဆဆ သာမညအစားထဲကပဲရယ္လို႔ မထင္လိုက္ၾကပါနဲ႔။
ငါးပါးသီလကို မေလးစားၾကရင္၊ လံုျခံဳေအာင္ မေစာင့္ထိန္းၾကရင္ သတ္ျဖတ္မႈေတြ ခိုးမႈ တိုက္မႈေတြ ျခာစားမႈေတြ ျပန္ေပးဆြဲမႈေတြ မုဒိမ္းက်င့္မႈေတြ စံုေအာင္ ျဖစ္ရံုမက ကမၻာစစ္ႀကီးပါ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။
ငါးပါးသီလကို မိမိအက်ိဳး မိမိတို႔ရဲ႔ လူမ်ိဳးအက်ိဳး ကမၻာ့အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္၍ လံုျခံဳေအာင္ ေစာင့္ထိန္းၾကဖို႔ရာအတြက္ ႏႈိးေဆာ္လိုက္ပါတယ္။ ေမတၱာရပ္ခံလိုက္ပါတယ္။

( ရန္ကုန္ ကမာရြတ္ ျပည္လမ္း မူလပ႒ာန္းဆရာေတာ္ႀကီး ဘဒၵႏၲနာရဒမဟာေထရ္ )

Posted by: mingala at 9:49 AM

Read more...

၀ဋ္

ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္ေျခရင္းေထာင့္ရွိ မန္က်ီးပင္ႀကီးေပၚတြင္ ပ်ားတသိုက္ အံုဖြဲ႔ေနသည္။ မည္သည့္အခ်ိန္တြင္ မည္သည့္အရပ္က ေျပာင္းေရႊ႔လာသည္မသိ။ ရက္ပိုင္းမွ်ေလာက္ပင္ ရွိဦးမည္ထင္ပါသည္။ သူတပါးအိမ္ရာကို ဖ်က္ဆီးက မိမိအိမ္ရာ ပ်က္စီးတတ္ေၾကာင္း ငယ္စဥ္က ေဖေဖမၾကာခဏ ေျပာျပထား၍ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထိုပ်ားအံုကို ဖြပ္ျခင္း၊ ဖ်က္ဆီးျခင္း မျပဳပါေခ်။

ညီေလး ညီမေလးမ်ားကိုလည္း ဖ်က္ဆီးျခင္းမျပဳရန္ ေျပာျပထား၏။ ထို႔ျပင္ ပ်ားကေလးမ်ား အေ၀းသို႔မသြားရဘဲ အနီးအနားတြင္ လြယ္လင့္တကူ ၀တ္ရည္စုပ္သံုးႏိုင္ရန္ ျခံထဲရွိ ပန္းပင္မ်ားကို ေန႔စဥ္ ေရေလာင္းေပါင္းသင္ေပး၏ ထိုမွ်သာမက ၀တ္ရည္လွ်မ္းေသာ အျခားပန္းမ်ိဳးမ်ားကိုလည္း ထပ္မံစိုက္ပ်ိဳးေပး၏ ထို႔ေၾကာင့္ ပ်ားကေလးမ်ားမွာ ေ၀းေ၀းလံလံသို႔ မသြားေတာ့ဘဲ ျခံထဲရွိ ပန္းပင္မ်ား၌သာ က်က္စားက်င္လည္ေနပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ေန႔စဥ္ ပန္းပင္ေရေလာင္း၊ ျမက္ႏုတ္၊ ပ်ားကေလးမ်ားက ၀တ္ရည္စုပ္၊ ဤသို႔ျဖင့္ ရက္မွလသို႔ ကူးေျပာင္းလာခဲ့ရာ ပ်ားအိမ္ကေလးမွာ အေတာ္အတန္ (ျမဴအိုး၀ခန္႔) ႀကီးမားလာပါသည္။ ပ်ားလပို႔မ်ားလည္း ေအာက္သို႔တြဲေလာင္းက်လာပါသည္။

သို႔ေသာ္ တညေနတြင္ ေခါင္းရင္းသံုးအိမ္ေက်ာ္မွ ဘႀကီးထူး အိမ္လည္ေရာက္လာသည္။ ထိုအခါ ပ်ားအံုကို ျမင္သြားျပီး ေဆးေဖာ္ဖို႔ လိုေနတာနဲ႔အေတာ္ပဲ-ဟုဆိုကာ ပ်ားအံုရွိေသာ သစ္ကိုင္းေအာက္ မီးပံုရႈိ႔ကာ ပ်ားအံုကို မီးမႈိင္းတိုက္ပါေတာ့သည္။ ပိုးေမြးသကဲ့သုိ႔ တယုတယေမြးျမဴထား၍ မဖ်က္ဆီးပါရန္ ကၽြန္ေတာ္အတင္းအက်ပ္ တားျမစ္၏။ ေဖေဖႏွင့္ေမေမကလည္း ကေလးေတြ ေမြးထားတာမလုပ္ပါနဲ႔-ဟု ေျပာပါေသး၏။

သို႔ေသာ္ လူႏိုင္ျဖစ္ေသာဘႀကီးက သတၱ၀ါဆိုတာ လူခၽြတ္မွ ကၽြတ္တာ ဆိုျပီး ပ်ားအံုကို ဖြပ္ယူသြား၏။ ပ်ားအံုမရွိဘဲ ငံုးတိတိျဖစ္ေနေသာ မန္က်ည္းကိုင္းကိုၾကည့္ကာ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္၍ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ သံုးရက္အၾကာတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္၏ ေခါင္းရင္းဘက္ သံုးေလးအိမ္ေက်ာ္ေလာက္ဆီမွ ေအာ္သံ ဆူညံသံမ်ားၾကား၍ ပ်ာပ်ာသလဲ ကၽြန္ေတာ္ေျပးၾကည့္ရာဘႀကီးထူးတို႔အိမ္ မီးေလာင္ေနသည္ကို ထိတ္လန္႔စြာေတြ႔ရသည္။ တေဖာင္းေဖာင္း တေဗာင္းေဗာင္းျဖင့္ ၀ါးလံုးေပါက္ကြဲသံမ်ားၾကားတြင္ ဘႀကီးထူးမွာ ပ်ားအံုကို မီးရိႈ႔စဥ္က ပ်ားအိမ္အတြင္း၌ ပိတ္မိေနေသာ ပ်ားငယ္ကေလးကဲ့သို႔ အားေကာင္းစြာေတာက္ေလာင္ေနေသာ မီးညြန္႔ မီးေတာက္မ်ားၾကား အခန္းတြင္း၌ ပိတ္မိေနသည္။ ေျပးေပါက္ရွာလ်က္ တစာစာေအာ္ေန၏။

ကၽြန္ေတာ္လည္းၾကည့္မေနေတာ့ဘဲ လူအုပ္ႏွင့္အတူ မီးကို ၀င္၍ျငိမ္းသတ္၏။ ေနာက္ဆံုး၌ လူအုပ္က မီးကို အႏိုင္ရရွိသြားသည္။ မီးေလာင္အျပီးတြင္ ကိုယ္တျခမ္း မီးေလာင္ခံထားရေသာ ဘႀကီးထူးကို အေရးေပၚလူနာအျဖစ္ ေဆးရံုသုိ႔ အျမန္ပို႔လိုက္ၾက၏။ သို႔ေသာ္ တကိုယ္တည္း လူပ်ိဳးႀကီးဘထူးအိမ္ကို လက္ေဆာ့ေျခေဆာ့ မီးရႈိ႔သူ လက္သည္ကိုကား မည္သူမွ် မေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ၾကေခ်။ လမ္းသြားရင္း ေဆးလိပ္မီးႏွင့္ ပစ္ေပါက္ခဲ့၍ ေလာင္ကၽြမ္းျခင္းျဖစ္ႏိုင္သည္-ဟု အမ်ားက ယူဆေျပာဆိုၾကသည္။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ဘႀကီးထူးသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္ေျခရင္းရွိ မန္က်ည္းပင္မွ ပ်ားအံုကေလးကို မီးပံုရႈိ႔ဖ်က္ဆီးခဲ့၍ ယခု သူ၏အိမ္ ပ်က္စီးသြားရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ပ်ားသူငယ္ကေလးမ်ား မီးေလာင္ခံရသကဲ့သို႔ ယခုသူလည္း မီးေလာင္ခံရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ယူဆမိပါသည္။ ၀ဋ္သည္ နာရီ ေနရာ သတၱ၀ါမေရြး တန္ျပန္လိုက္တတ္ေၾကာင္းလည္း ဘႀကီးထူးကိုယ္စား ကၽြန္ေတာ္ နားလည္သေဘာေပါက္လိုက္မိပါသည္။

( ကေနာင္-ေနလင္းစိုး )

( ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၁-ေဖေဖာ္၀ါရီလ )

Posted by: mingala at 6:39 AM

Read more...

ေမတၱသုတ္အက်ိဳး ခံစားရသူ

လြန္ခဲ့ေသာ သံုးႏွစ္ခန္႔က ျဖစ္ပါသည္။ ေက်ာင္းကပြဲတခုတြင္ ကၽြန္မကို လိုက္ေႏွာင့္ယွက္ေနသည့္ သူငယ္ေလးတဦးကို ကၽြန္မသည္ ေဒါသအေလ်ာက္ ရိုက္ခဲ့မိသည္။ ေဒါသဟူသည္ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ကို ကင္းမဲ့ေစတတ္သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ လွ်ပ္တျပက္ ေဒါသေၾကာင့္ ျပဳခဲ့မိသည့္ အမွားတခုသည္ ကၽြန္မအသက္ကိုပင္ ျခိမ္းေျခာက္လာပါေတာ့သည္။ ကၽြန္မတို႔ျမိဳ႔နယ္တြင္ အခ်ိဳ႔မွာ ေထာင္မေၾကာက္၊ တန္းမေၾကာက္၊ ျပႆနာျဖစ္လာလွ်င္ ဓားႏွင့္သာ ေျဖရွင္းတတ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္မသာမက ကၽြန္မ၏ မိသားစုႏွင့္ ခင္မင္သူတို႔မွာလည္း စိုးရြ႔ံထိတ္လန္႔ေနၾကသည္။ သည္အတိုင္းထိုင္၍ ေၾကာက္ေနလွ်င္ ကၽြန္မအသက္ ဓားတြင္ ပါသြားႏိုင္ပါသည္။ ေနာက္ဆံုး ၾကံရာမရသည့္အဆံုး ကၽြန္မသည္ ဘုရားစင္ေရွ႔တြင္ နံနက္တခါ ညတခါ ငါးပါးသီလယူျပီး ေမတၱသုတ္ ကိုးေခါက္စီရြတ္၍ ေမတၱာပို႔ အမွ်ေ၀သည့္အလုပ္ကို ေန႔စဥ္ ျပဳလုပ္ပါသည္။

ေမတၱသုတ္ရြတ္သည့္အခါတိုင္း ထိုသူငယ္ေလး၏ မ်က္ႏွာကိုျမင္ေအာင္ အာရံုစိုက္ျပီး ရြတ္ပါသည္။ ဘုရားရွင္ကို ရည္စူး၍လည္း ကၽြန္မ၏ခႏၶာႏွင့္ အသက္ကို ေန႔စဥ္လွဴပါသည္။
ဘုရားရွင္၏ တန္ခိုး ေမတၱာ၏ တန္ခိုးတို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္မ အက်ိဳးထူး ခံစားရပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ ကၽြန္မကို အခဲမေက်ျဖစ္ေနေသာ သူငယ္ေလးသည္ အျမင္မွန္ရျပီး သူ႔မိဘႏွင့္အတူ ကၽြန္မအိမ္သို႔လာျပီး ေတာင္းပန္ေသာေၾကာင့္ပင္။

ကၽြန္မတို႔ျမိဳ႔တြင္ သည္လိုကိစၥမ်ိဳး မရွိခဲ့ဘူးပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတိုင္း အံ႔ၾသၾကသည္။ ကၽြန္မကို ကံေကာင္းသည္ဟု ေျပာၾကပါသည္။ အမွန္မွာ ဘုရားရွိခိုးသည့္အက်ိဳး ေမတၱသုတ္ ရြတ္ဖတ္ရသည့္အက်ိဳးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ ဤအျဖစ္ကေလးကို ကၽြန္မ တသက္မေမ့ႏိုင္ပါ။

( ႏိုမီကို )

( ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၁-ေဖေဖာ္၀ါရီလ )

Posted by: mingala at 6:27 AM

Read more...

ဖတ္မိသမွ် စာမ်ား (၁)

"လူႏွင့္ ၂၂၇ သြယ္"

(က)

ဒါယိကာမႀကီး ေဒၚေအးေအးမူက ၁၃၇၀ ခုႏွစ္၊တပို႔တြဲလဆန္း (၅-၁၁)ထုတ္ နာမည္ေက်ာ္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ(၂၀)အမွတ္(၃၉၉) ကိုလာေရာက္ ၿပီး ျပသပါတယ္။
ျမန္မာျပည္အထက္ပိုင္းက႑ စာမ်က္ႏွာ(၄)ကို ၾကည့္လိုက္ရာ “ သာသနာေတာ္ကို ပံ့ပိုးေနတဲ့…..သာသနာျပဳအဖြဲ႕” အမည္ရွိ ေဆာင္းပါးကို ဓါတ္ပံုနဲ႔တကြ ေတြ႕ျမင္လိုက္ရပါသည္။ စိတ္၀င္တစားရွိလွစြာ ခ်က္ခ်င္းပင္ ဖတ္ၾကည့္လိုက္မိပါသည္။
၄င္းေဆာင္းပါးေရးသားသူ၏ လက္ရာတခ်ဳိ႕ကုိ တိုက္ရိုက္ကူးယူ၍ ေဖၚျပလိုက္ပါဦးမည္။

၁။…………..သာသနာျပဳအဖြဲ႕ တည္ေထာင္သူ ဆရာႀကီးဟာ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ကစၿပီး လူပုဂၢိဳလ္သာသနာျပဳ လုပ္ငန္းကို စတင္ခဲ့ပါတယ္။ တရားေဟာျခင္း၊ တရားရႈမွတ္ရန္ သင္ၾကားေပးျခင္းတုိ႔ကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့သလုိ ဖိတ္ၾကားထားတဲ့ ေနရာမ်ားမွာလဲ လိုက္လံပို႔ ခ် ေပးခဲ့ပါတယ္။
၂။ ဆရာႀကီးဟာ အသက္ ၂၅ ႏွစ္၀န္းက်င္က စလို႔ သာသနာေတာ္ကို ျမတ္ႏုိးၿပီး သာသနာျပဳလုပ္ငန္းေတြမွာ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ ခဲ့ပါတယ္။ “ ၀ိပႆနာအားထုတ္မယ္၊ သာသနာျပဳရမယ္” လို႔ သႏၷိ႒ာန္ ခ်ခဲ့ပါတယ္။
၃။ မိသားစု၀င္ေတြ ရန္ကုန္ေျပာင္းသြားတဲ့အခါ………….ၿမိဳ႕က ေနအိမ္မွာ ၂၄ နာရီ တရားစခန္း စဖြင့္ခဲ့ပါတယ္။ပ။ “ဒီလို……ၿမိဳ႕မွာ တရားအလုပ္ေတြ လုပ္ေနရင္းက တစ္နိုင္ငံလံုးမွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လုပ္နုိင္ေအာင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ကို ေျပာင္းခဲ့ပါတယ္” လို႔ ဆရာႀကီးက ဆိုပါတယ္။
၄။ “ဆရာေတာ္ေတြေနာက္ကို လိုက္၀တ္ျဖည့္ရင္း သာသနာေတာ္ကို လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ ျဖစ္ေစခ်င္လာတယ္။ အလႊာစံုကို ထုိးေဖါက္ခ်င္လာတယ္။ ဒိလိုနဲ႔ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ လူပုဂၢိဳလ္ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းကို စခဲ့ပါတယ္” လုိ႔ ဆရာႀကီးက ဆိုပါ တယ္။
၅။ “တရားဓမၼကို ပို႔ခ်တာဟာ ၁၅ ႏွစ္၊၁၆ႏွစ္ေလာက္ စုေဆာင္းထားတဲ့ တရားအဆီအႏွစ္ေတြကို နာယူသူေတြ တစ္ခဏအတြင္း နားလည္ေစခ်င္လုိ႔ မိမိၿငိမ္းေအးသလို အမ်ားကုိလဲ ၿငိမ္းေအးေစခ်င္လို႔” လို႔ ေျပာပါတယ္။
၆။ က်မ္းဘယ္ေလာက္တတ္လို႔ တရားေဟာလဲလို႔ ေမးရင္ မတတ္ပါဘူးလို႔ ေျဖရပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ ဗုဒၶစာေပက်မ္းဂန္ေတြ၊ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေတြ ေရးသားျပဳစုထားတဲ့ စာေပက်မ္းဂန္ေတြ၊ ဆံုးမစကားေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ဖတ္မွတ္သိရွိထားတယ္။
၇။ ဆရာႀကီးနဲ႕…….သာသနာျပဳအဖြဲ႕ အထူးေယာဂီေတြဟာ အ၀တ္ျဖဳ၀တ္ၿပီး ဆံပယ္ၾကပါတယ္။ ၂၂၇ ပါးေသာ သိကၡာပုဒ္ကို ေစာင့္ထိန္းၾကပါတယ္။
“ဆံပယ္တာ၊ အ၀တ္ျဖဴ၀တ္တာဟာ ေထရ၀ါဒ ဗုုဒၶသာသနာမွာ ဘုရားရွင္ခြင့္ျပဳထားတဲ့ သူေတာ္ေကာင္း၀တ္စံု ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေမွာ္ဘီ ေရႊက်င္ သာသနာ့၀န္ေဆာင္ ဆရာေတာ္ႀကီးက ခြင့္ျပဳထားတယ္” လို႔ ဆရာႀကီးကဆိုပါတယ္။
သာသနာျပဳခြင့္ဆိုတာ လူတုိင္းမရနိုင္ပါဘူး။ ပ ။ ဆရာႀကီးက “ သူ႕အေနနဲ႔ ရဟန္း၀တ္ဖို႔ ထိုက္တန္ၿပီလို႔ ယံုၾကည္လာတဲ့အခါ ရဟန္း၀တ္နဲ႔ ဆက္လက္သာသနာျပဳသြားမယ္” လို႔ဆိုပါတယ္။
ဓါတ္ပံု။ ။ဓါတ္ပံုမွာ ပိတ္ျဖဴကို သကၤန္းပံုႏွင့္ လံုး၀ ပုံတူ ၀တ္ဆင္ထားပါသည္။

(ခ)

အထက္ပါစာမ်ားႏွင့္ ဓါတ္ပံုႀကီးတြကို ဖူးေတြ႕လိုက္ရစဥ္ ကဗ်ာကေလးတစ္ပုဒ္ ေပၚထြက္လာပါသည္။ မဟာသုတကာရီ မဃေဒ၀လကၤာသစ္ထဲက ျဖစ္ဟန္ရွိပါတယ္။
စာေရးသူသည္ ကဗ်ာေရးနည္း၊ကဗ်ာအမ်ဳိးအစား၊ ကဗ်ာအလွ စသည္တုိ႔ကို ေလ့လာထားသူ ျဖစ္ေသာ္လည္း ကဗ်ာအရအမိ ေတာ္ေတာ္နည္းပါးသူ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တိတိက်က် မသိပါေသာ္လည္း စိတ္ထဲေပၚလာသည့္အတုိင္း ေအာက္မွာ ေရးသားေဖၚျပ လိုက္ပါသည္။
လူေသာ္ လူက်င့္၊ လူသာသင့္၏။
ရွင္ႏွင့္မေလ်ာ္၊
ရွင္ေသာ ရွင္က်င့္၊ ရွင္သာ သင့္၏။
လူႏွင့္ မရာ၊ မအပ္စြာတည္း။
အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္ လူျဖစ္ျငားအံ့။ ဤသို႔ လူျဖစ္သည္ရွိေသာ္ လူတို႔က်င့္အပ္ကုန္ေသာ သုစရိုက္၁၀ပါး၊ (ကုသလကမၼပထ ၁၀ပါး) ယင္း ၁၀ပါးထဲက သမထဘာ၀နာ၏ အက်ဳိးတရားျဖစ္ေသာ စ်န္တရား၊ယင္း ၁၀ပါးထဲက ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ၏ အက်ဳိးတရားျဖစ္ ေသာ မဂ္တရားတို႔ကို အဆင့္ဆင့္ျပည့္စံုေအာင္ က်င့္သင့္၏
လူက်င့္တရား(၁၀)ပါးတို႔တြင္ ပါ၀င္ေသာ တရားတို႔ကုိ ရဟန္းတို႔သည္လည္း က်င့္သင့္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ရဟန္းအသြင္နဲ႔ ဆန္႔က်င္ေအာင္ ျပဳမူ၍ က်င့္ေသာ္ကား မက်င့္ေကာင္းပါ။ မေလ်ာ္ပါ။
ဥပမာအားျဖင့္ ရဟန္းက လူအား လွဴဖြယ္ပစၥည္း ဆက္ကပ္မႈျပဳျခင္း၊ လူတို႔ကဲ့သုိ႔ အျခားရဟန္းစသည္ထံမွ ငါးပါးသီလ ခံယူမႈျပဳျခင္း စသည္တို႔ပင္တည္း။
အၾကင္ပုဂၢိဳလ္သည္ ရွင္ရဟန္း ျဖစ္ျငားအံ့၊ ဤသို႔ ရွင္ရဟန္းျဖစ္သည္ရွိေသာ္ ရွင္တုိ႔ က်င့္အပ္ကုန္ေသာ ဆယ္ပါးသီလ၊ လိင္ဆယ္ပါး၊ ဒဏ္ဆယ္ပါး၊ ေသခိယ ခုႏွစ္ဆယ့္ငါးပါး၊ ၀တ္ႀကီး၀တ္ငယ္တစ္ဆယ့္ေလးပါး၊ပစၥေ၀ကၡဏာေလးပါးတို႔ကို ျပည့္စံုေအာင္ က်င့္သင့္၏။ ရဟန္းတို႔ က်င့္အပ္ကုန္ေသာ ၂၂၇ ပါးကုန္ေသာ သိကၡပုဒ္တုိ႔ကုိ ျပည့္စံုေအာင္ က်င့္သင့္၏။
ထိုသို႔က်င့္သင့္ရာတြင္ ရွင္သာမေဏတို႔သည္လည္း ရဟန္းက်င့္၀တ္ ၂၂၇ ပါးတို႔ကို တတ္နုိင္သမွ် လိုက္နာက်င့္ေကာင္း၏။
သုိ႔ေသာ္ ရဟန္းက်င့္၀တ္တို႔ကို သိကၡာပုဒ္ေတာ္အတိုင္း လုိက္နာ၍ က်င့္ေနပါ၏ ဟူ၍ေတာ့ ရွင္သာမေဏတုိ႔က ထုတ္ေဖာ္၍ ၀န္မခံေကာင္းပါ။ မေၾကညာေကာင္းပါ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ။
ရဟန္းတို႔သည္လည္း ရွင္က်င့္၀တ္တုိ႔ကုိ လိုက္နာ၍ က်င့္ေကာင္း၏။ သို႔ေသာ္ ရွင္က်င့္၀တ္(လိင္ဆယ္ပါး)တုိ႔ကို သိကၡာပုဒ္ေတာ္ အတိုင္း လုိက္နာ၍ က်င့္ေနပါ၏ ဟူ၍ေတာ့ ရဟန္းတို႔ကို ထုတ္ေဖာ္ ၀န္ခံ၍ မေၾကညာေကာင္းပါ၊မေလ်ာ္ပါ။
ဤသို႔လွ်င္ ရွင္ရဟန္းတို႔သည္ပင္ ရဟန္းက ရွင္က်င့္၀တ္၊ ရွင္က ရဟန္းက်င့္၀တ္တို႔ကုိ က်င့္ေနပါ၏ ဟု ၀န္မခံေကာင္းဟု ဆိုေခ်ေသာ္…….
သံဃာ့အဖြဲ႔အစည္း၀င္ သံဃာ့ကံေဆာင္ သံဃာဇာတ္ရွိသူ ရဟန္းတို႔ က်င့္အပ္ကုန္ေသာ ၂၂၇ ပါးကုန္ေသာ သိကၡာပုဒ္တို႔ကုိ လူပုဂၢိဳလ္တို႔က သိကၡာပုဒ္ေတာ္အတိုင္း လိုက္နာ၍ က်င့္ေနပါ၏ ဟု ထုတ္ေဖၚေၾကညာ၍ ၀န္ခံျခင္းသည္ “ လူႏွင့္မရာ မအပ္စြာတည္း” ဟူ၍သာ ဆိုရမည္မုခ်။
မွန္လွပါ၏။ သာသနာေတာ္ျမတ္ကို ခ်မွတ္တည္ေထာင္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မဟာကရုဏာဥာဏ္ေတာ္၊ သဗၺညဳတဥာဏ္ေတာ္တို႔ျဖင့္ ပိုင္းျခားသတ္မွတ္ေတာ္မူ၍..
၁။ လူတို႔အား လူတို႔က်င့္အပ္ကုန္ေသာ သိကၡာပုဒ္တုိ႔ကို သီးသန္႔ ပညတ္ေတာ္မူ၏။
၂။ ရွင္သာမေဏတို႔အား ရွင္သာမေဏတုိ႔ က်င့္အပ္ကုန္ေသာ သိကၡာပုဒ္တုိ႔ကုိ သီးသန္႔ ပည္တ္ေတာ္မူ၏။
၃။ ရဟန္းတို႔အား ရဟန္းတုိ႔ က်င့္အပ္ကုန္ေသာ သိကၡာပုဒ္တို႔ကို သီးသန္႔ ပညတ္ေတာ္မူ၏။
သုိ႔ျဖစ္ပါလွ်က္ အသာဓာရဏဥာဏ္ရွင္ ဘုရားသခင္က ပညတ္ေတာ္မူသည္ကို ေက်ာ္၍ က်င့္လွ်င္ ဓမၼ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ၊ အဓမၼထဲသုိ႔ ၀င္ရပါလိမ့္မည္။
ဤသည္ကား အထက္ပါ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္အမွတ္(၇)ထဲက “ဆရာႀကီးနဲ႔…….သာသနာျပဳအဖြဲ႕ အထူးေယာဂီေတြဟာ ၂၂၇ ပါးေသာ သိကၡာပုဒ္တို႔ကုိ ေစာင့္ထိန္းၾကပါတယ္” ဟူေသာ တစ္ခ်က္အတြက္ သံုးသပ္တင္ျပခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။

(ဂ)

ယခုအခါတြင္ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ (၁)မွ စ၍ အနည္းငယ္မွ် သံုးသပ္၍ ေဖၚျပပါဦးမယ္။
အမွတ္(၁)အရ သာသနာျပဳမႈတို႔ကို ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ ေကာင္းပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ သာသနာျပဳမႈ လုပ္လိုေသာ္ သာသနာျပဳနုိင္ေသာ သီလအစြမ္း၊ သမာဓိအစြမ္း၊ ပညာအစြမ္း၊သိကၡာအစြမ္း ရွိေနဖို႔ေတာ့ လိုပါသည္။ အစြမ္းမရွိဘဲလုပ္လွ်င္ သြားစြမ္းနိုင္ ျခင္း မရွိေသာ ေျခေထာက္(ေျခက်ဳိး)ျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္သူႏွင့္သာ တူရာေပလိမ့္မည္။
ေက်ာက္တံုးႀကီးကုိ မ- နုိင္စြမ္း မရွိေသာ ေမြးကင္းစ သူငယ္ကေလးသည္ ေက်ာက္တံုးႀကီးကို မလွ်င္(ေက်ာက္တံုးႀကီးနွင့္အဖိခံရ လွ်င္) အဘယ္သို႔ ရွိေပလိမ့္မည္နည္း။
အထက္တြင္ ေဖၚျပခဲ့သည့္(ခ) ထဲပါ ၂၂၇ ပါးကိစၥသည္ ပညာအစြမ္းမရွိသျဖင့္ မသိ၍ မွားေနမႈျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားလွပါသည္။ သာသနျဗဟၼစရိယ ခ်ဳိ႕တဲ့ပံုပင္တည္း။
အမွတ္(၂)အရ သိႏၷ႒ာန္ခ်မႈမ်ားသည္ ေကာင္းပါသည္။ ခ်ီးက်ဴးထိုက္ပါသည္။
အမွတ္(၃)အရ “တစ္နိုင္ငံလံုးမွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လုပ္နုိင္ေအာင္” ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္သည္လည္း ေကာင္းလွပါသည္။
သို႔ေသာ္ သာသနျဗဟၼစရိယ မရွိဘဲ တစ္နိုင္ငံလံုးမွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သာသနာျပဳလုိက္လွ်င္ စဥ္းစား၀ံ့စရာပင္ မရွိေတာ့။
သာသနာျဗဟၼစရိယ ဆိုသည္မွာ သီလကို က်င့္အပ္၏ဟု ေဟာသည့္အရာ၊သမာဓိကို က်င့္အပ္၏ ဟု ေဟာသည့္ေနရာ၊ ပညာကို က်င့္အပ္၏ဟု ေဟာသည့္ေနရာ (ပါဠိေတာ္)တို႔အားေလ်ာ္စြာ လိုက္နာ၍ က်င့္သံုးေနထိုင္သူမွာမွ သာသနာျဗဟၼစရိယ ရွိသည္ဟု ဆိုရပါသည္။ ထိုသာသနျဗဟၼစရိယ ျပည့္စံုလွ်က္ အဆံုးသတ္အားျဖင့္ မဂၢျဗဟၼစရိယျဖစ္လွ်င္ သာသနာမႈအားလံုး ၿပီးျပည့္စံုမည္ ျဖစ္ပါသည္။ သာသနာျပဳကစၥ ၿပီးျပည့္စံုပါသည္။
အမွတ္(၄)အရ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွစ္ခုသည္လည္း ႀကီးက်ယ္ခံ့ညားလွပါေပသည္။
အမွတ္(၅)၌ နာယူသူေတြ တစ္ခဏအတြင္း နားလည္ေစခ်င္ေသာ္လည္း နားလည္နိုင္ေလာက္ေသာ အစြမ္းအစပါရွိသူသာ နား လည္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ေဟာျပေတာ္မူသည္ကိုပင္ နာမလည္နိုင္သူမ်ား ရွိတတ္ၾကပါေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မဇၥ်ိမပဋိပဒါေစတနာ ရွိေနဖို႔လိုအပ္လွပါသည္။ ေစတနာအတုိင္း ပညာက မမီလွ်င္ ဓမၼမွ အဓမၼသုိ႔ လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းသြားနိုင္ပါသည္။
ကာယကံရွင္တစ္ဦးတည္းသာ ထိုသို႔လမ္းေၾကာင္းေျပာင္းသြားလွ်င္ အထူး မေျပာလိုပါ။ အျခားသူမ်ားပါ ေျပာင္းသြားၾကပါမူကား သာသနာေတာ္သည္လည္း မသန္႔ရွင္းေတာ့ဘဲ အညစ္အေၾကးစြဲ ပရိသတ္မ်ား တိုးပြားလာရေပလိမ့္မည္။
သာသနာေတာ္ မတည္တံ့ဘဲ ၿပိဳပ်က္ကြယ္ပသြားဖြယ္ရာ ျဖစ္လာရေပလိမ့္မည္။ သာသနာ(သာသနျဗဟၼစရိယ) မျပန္႔ပြားေတာ့ဘဲ ဆုတ္ယုတ္သြားရေပလိမ့္မည္။ ေစတနာျပစကားလံုးမ်ားသည္ ေစတနာဟန္ျပစကားလံုး (အၾကြားအ၀ါသက္သက္)မ်ား မျဖစ္ထိုက္ၾကေပ။
အမွတ္(၅)စကားစုထဲတြင္ “မိမိၿငိမ္းေအးသလို” ဟုပါရွိရာ၌ ၿငိမ္းေအးျခင္းသေဘာသည္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚတတ္ သည္ျဖစ္၍ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရွိပါသည္။ သာသနာ့ျဗဟၼစရိယတစ္ခုတည္းေၾကာင့္ ၿငိမ္းေအးမွသာ သာသနာေတာ္အေရးမွာ ခ်ီးက်ဴးထိုက္ပါသည္။ ဤကိစၥႏွင့္ဆက္၍ ဆရာႀကီးေျပာထားသည့္စကားမွာ..
“ေလာကုတၱရာခ်မ္းသာကို နားမလည္ေသးသူေတြက ၿပီးျပည့္စံုျခင္းေတြကို မိမိခံယူခ်က္ႏွင့္ တုိင္းတာၿပီး ေလာကီခ်မ္းသာေတြကို ခ်မ္းသာအစစ္လို႔ မွတ္ယူၾကပါတယ္” ဟူ၍ ျဖစ္၏။ “ဆရာႀကီးသည္ ေလာကုတၱရာခ်မ္းသာ(မဂၢျဗဟၼစရိယ)ကို နားလည္သူျဖစ္၏” ဟု ၀န္ခံ ရာေရာက္ပါသည္။
(အမွတန္ ၆၊ အမွတ္ ၇၊တို႔အတြက္ သံုးသပ္ခ်က္ ေရးျပဖြယ္ မလိုေတာ့ပါၿပီ)
ထို႔ေၾကာင့္ လကၤာတိုကေလးျဖင့္ ဤေဆာင္းပါးကို နိဂံုးခ်ဴပ္လုိက္ပါသည္။

သာသနျဗဟၼ၊ စရိယကို
က်န ထင္ထင္၊ မသိျမင္ဘဲ၊
“တိုင္းခြင္ ျပည္လံုး၊ ပ်ံ႕ႏွံ႔ဖုံးေအာင္
အားလံုး လူျမတ္၊ ျဖစ္ေစအပ္” ဟု
ျမင့္ျမတ္တရား၊ ေဟာ -က်င့္ျငား
အမွားျဖစ္၍ ယုတ္တတ္သည္။

ပညာဏကာရီ

Read more...

ငါးမင္း၏ သစၥာစြမ္းရည္... (၅၅၀-ဇာတ္ေတာ္)

၅၅၀-ဇာတ္ေတာ္

၇၂... သီလဝနာဂရာဇ ဇာတ္... သီလဝဆင္မင္း၏ အစြယ္အလွဴ...
၇၃... သစၥံကိရ ဇာတ္... ေက်းဇူးကန္းေသာ မင္းသားယုတ္...
၇၄... ႐ုကၡဓမၼ ဇာတ္... နတ္မ်ားႏွင့္ေလ မလွဲႏိုင္ေသာ သစ္ပင္မ်ား...
၇၅... မစၧ ဇာတ္... ငါးမင္း၏ သစၥာစြမ္းရည္...
၇၆... အသႋယ ဇာတ္... ပညာရွိကုန္သည္ေၾကာက္ႏွင့္ မေၾကာက္တတ္ေသာ ရေသ့...

Posted by monk at 8/27/2009 02:22:00 PM

Read more...

ဒီေန႔ေရးျဖစ္တဲ့ကဗ်ာ

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့
အဲဒီ“ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ေလ”
၀ါက်ေလးက အကုန္းလံုးအတြက္ လွပါသတဲ့။
ကုသိနာရံုဆင္ဖိုနီေရးရင္းနဲ႕
မ်က္ရည္ေတြကို ရက္ေရာမိလို႕
၀ါက်ေတြက
ဆိုင္းငံ့သြား႔ရတယ္
မေျပာမျဖစ္တဲ့သတင္းေပါ့
ဓမၼဂဂၤါကို
အေမွာင္ဖုံုးလုိက္ပါရဲ႕
အလွဴခံဌာနဖြင့္ေလၿပီလားေပါ့။

ေဆာရီးပါ
ဒုကၡိတညေနေတြကိုသာ
ငါထူမေပးခဲ့ရဲ႕
ဓမၼမိတ္ေဆြေတြ လက္ခုပ္တီးၾကေပါ့။
မနက္ျဖန္မွာ
ငါျပန္မယ္..။

လွဴခ်င္သူေတြ
ရြာျပန္ၾက
ျမိဳ႕ျပရဲ႕ အျပန္အလွန္ဖိတ္စာနဲ႕
အင္း၀ၿမိဳ႕ၾကီးပ်က္ခဲ့ဖူးေလရဲ႕။

ဘုရားေရွ႕က ဘီလူးမရုပ္ေပၚမွာ
ေက်ာင္းမေနရတဲ့ ႏြားေက်ာင္းသားေတြ
ထမင္းလုစားၾကေပါ့.။

ရြာျပန္ေတာ့မယ္
လုိက္ခဲ့ၾကေပါ့
နာမည္ေတြဆီလား
ရြာေလးေတြဆီလား
ေဟာဒီ
မေျပာမျဖစ္ကေလးေတြရဲ႕ ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္ေတြဆီလား။

ေနာက္ဆယ္စုမွာ
ရန္သူပဲျဖစ္ျဖစ္
မိတ္ေဆြပဲျဖစ္ျဖစ္
ခ်ိဳခ်ိဳခါးခါး“
စိုက္ပ်ိဳးမိသမွ်ကိုပဲ
ေနာက္ထပ္ထြန္ယက္မိေလရဲ႕.။

Posted by ဓမၼဂဂၤါ at 9:31 AM

Read more...

သိကၡာပုဒ္၀န္ထုပ္ေလွ်ာ့ေပးတဲ့အလွဴ ဒီတစ္ခုပဲရွိတယ္။

ကထိန္သကၤန္းတည္းဟူေသာ လွဴဖြယ္၀တၳဳဟာ ဘယ္လိုထူျခားခ်က္နဲ႔ ျပည့္စံုသလဲဆိုရင္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ပညက္ထားတဲ့၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ အာဏာစက္ျဖစ္တဲ့ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္တခ်ဳိ႕ကို အခ်ိန္ကာလာအကန္႔အသန္႔ တစ္ခုအတြင္း ေခတၱခဏ ပယ္ႏုတ္ေပးႏိုင္တဲ့ အစြမ္းသတၱိနဲ႔ ျပည့္စံုပါတယ္။

မိမိတို႔လွဴဒါန္းလိုက္တဲ့ ကထိန္သကၤန္းဟာ ကထိန္အာနိသင္ရတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ ငါးခုကေန အခ်ိန္ကာလ အကန္႔အသန္႔တစ္ခုအတြင္း ေခတၱခဏ သက္သာခြင့္ရေအာင္ ဖန္တီးေပးႏိုင္ပါတယ္။

ေလာကမွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ အာဏာစက္ျဖစ္တဲ့ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကို ဘယ္လူ၊ ဘယ္နတ္၊ ဘယ္ျဗဟၼာ ဘယ္သတၱ၀ါမွ ပယ္လည္း မပယ္ႏုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ျဖည့္လည္းမျဖည့္စြက္ႏိုင္ပါဘူး။ ျပဳလည္းမျပဳျပင္ႏိုင္ပါဘူး။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ အာဏာစက္ကို ဘယ္သူမွ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ ပယ္ႏုတ္ျဖည့္စြက္ျခင္း၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္း လုပ္လို႔မရပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ ကထိန္အလွဴ႕ရွင္မ်ား လွဴဒါန္းလိုက္တဲ့ ကထိန္သကၤန္းကေတာ့ လုပ္လို႔ရပါတယ္။ သိကၡာပုဒ္အားလံုးကိုေတာ့ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ သိကၡာပုဒ္ ငါးခုကိုေတာ့ လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။

ကထိန္အလွဴ႕ရွင္မ်ားလွဴဒါန္းလိုက္တဲ့ ကထိန္သကၤန္းနဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ားက ကထိန္ခင္းလိုက္ရၿပီဆိုရင္ ဒီကထိန္ရဲ႕ အာနိသင္ရတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားဟာ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ (၁)ရက္ေန႔ကေနစၿပီး တေပါင္းလျပည့္ေန႔အထိ ငါးလအတြင္းမွာ ျမတ္စြာဘုရား ပညက္ထားတဲ့ သိကၡာပုဒ္ငါးခုကို မလိုက္နာ မက်င့္သံုးဘဲလည္း ေနလို႔ရပါတယ္။

တနည္းေျပာရရင္ ျမတ္စြာဘုရား နဂိုက ပညက္ထားတဲ့ သိကၡာပုဒ္ငါးခုဟာ၊ ဒီငါးလ အေတာ့အတြင္းမွာေတာ့ ကထိန္အာနိသင္ရထားတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ သိကၡာပုဒ္လို႔ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ဒီငါးလအတြင္းမွာ ဒီသိကၡာပုဒ္မရွိေတာ့ဘူးလို႔ သေဘာေပါက္လိုက္ရင္ မပိုရွင္းသြားမွာေပါ့။

ဒီသိကၡာပုဒ္ငါးခုကို ဒီငါးလအတြင္းမွာ မက်င့္ဘဲ ေနလို႔ရတယ္ဆိုေတာ့ မက်င့္လို႔လည္း အာပတ္သင့္မသြားဘူးလို႔ ဆိုလိုပါတယ္။ က်င့္စရာမလိုဘူးဆိုၿပီး မေလးမစားလုပ္ရမွာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။

ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္ကိုက ဒီသိကၡာပုဒ္မက်င့္လည္းရတယ္။ ဒီသိကၡာပုဒ္ငါးခု မရွိေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ ေျပာတာထားပါ။ တေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္သြားရင္ေတာ့ မူလအတိုင္း ျပန္ၿပီးေတာ့ က်င့္သံုးရမွာပါ။

အဲဒီလို ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ အာဏာစက္ျဖစ္တဲ့ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကို ဘယ္ေလာက္ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားတဲ့ ဒါနကုသိုလ္ကမွလည္း မပယ္ႏုတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ၾကီးက်ယ္သန္႔စင္တဲ့ သီလကုသိုလ္ကမွလည္း မပယ္ႏႈတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဘယ္ေလာက္ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဘာ၀နာကုသိုလ္ကမွလည္း မပယ္ႏုတ္ႏိုင္ပါဘူး။

အဆင့္အတန္းျမင့္လွပါတယ္ဆိုတဲ့ ၀ိပႆနာကုသိုလ္ေတြ၊ မဂ္ကုသိုလ္ေတြ၊ ေလာကုတၱရာကုသိုလ္ေတြလည္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္နဲ႔ အာဏာစက္ျဖစ္တဲ့ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကို မပယ္ႏုတ္ႏုိင္ပါဘူး။ ကထိန္အလွဴရွင္မ်ား လွဴဒါန္းရတဲ့ ကထိန္အလွဴတစ္ခုတည္းကသာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ အာဏာစက္ျဖစ္တဲ့ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ငါးခုကို ေခတၱခဏ ပယ္ႏုတ္ႏိုင္ပါတယ္။

အဲဒါကိုက အင္မတန္ ထူးျခားမႈတစ္ခုပါပဲ။ ကထိန္အလွဴကို အထူးျခားဆံုးအလွဴလို႔ ေျပာရတာ ဒီအခ်က္က အဓိကပဓာန အက်ဆံုးပါပဲ။ ဒီတစ္ခ်က္တည္းနဲ႔တင္ ကထိန္အလွဴဟာ အထူးျခားဆံုးအလွဴျဖစ္ေနပါၿပီ။

ကထိန္အာနိသင္ ၅ မ်ိဳး ကို ပုရိမ၀ါ ကပ္ျပီး ပထမ၀ါကြ်တ္ျပီးတဲ ့ရဟန္းတိုင္း ကထိန္ခင္းျပီး ရရွိခံစားပိုင္ခြင့္ရွိတယ္လို ့ဆုိပါတယ္. .

အဲဒီ အာနိသင္ ၅ မ်ိဳးကေတာ့

၁။ အနာမႏၱစာရ ၊

၂။ အသမာဒါနစာရ၊

၃။ ယာ၀ဒတၳစီ၀ရ၊

၄။ ဂဏ ေဘာဇန ၊

၅။ ေယာ စ တတၳ စီ၀ရုပၸါဒ

၁။ အနာမႏၱစာရ – ဒါယိကာ၊ ဒါယိကာမေတြက ရဟန္း၊ သံဃာေတာ္တို႕ကို “ထမင္းစားၾကြပါ၊ မုန္႕စားၾကြပါ” စသျဖင့္ သာသနာေတာ္ေ၀ါဟာရနဲ႕ မအပ္စပ္တဲ့စကားတို႕ျဖင့္ ဆြမ္းစားဖိတ္မန္ခဲ့ေသာ္ အနီးရွိ ရဟန္းတို႕ကို မပန္ၾကား၊ မေျပာဆိုဘဲ၊ ၿမိဳ႕ထဲ၊ ရြာထဲသို႕ ၾကြသြားႏိုင္ျခင္း။
(ကထိန္ခင္းၿပီး၍သာ သြားႏိုင္ခြင့္ရွိျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကထိန္မခင္းရေသးပဲ အသိေပး၊ ေျပာဆိုပန္ၾကားျခင္း မရွိဘဲ ၾကြသြားပါက ပါစိတ္အာပတ္ သင့္ျပီးေတာ့ ကထိန္အာနိသင္ ရလွ်င္ ပါစိတ္အာပတ္ မသင့္ေတာ့ပါ)

၂။ အသမာဒါနစာရ – တိစီ၀ရိတ္ အဓိဠာန္တင္ထားေသာသကၤန္းကို သြားေလရာ မယူေဆာင္ဘဲ သြားလိုရာသို႕ လွည့္ပတ္သြားလာႏိုင္ျခင္း၊ ၄င္းသကၤန္းႏွင့္ ညစဥ္ အနီးအနား၌ မေဆာင္ထားဘဲ ညဥ့္ကင္း၍ ေနႏိုင္ျခင္း
(ကထိန္အာနိသင္မရခဲ့လွ်င္ ထိုသကၤန္းႏွင့္ ညဥ့္ကင္း၍မရပါ။ ထိုသို႕ေနခဲ့လွ်င္ နိႆဂၢိပါစိတ္ အာပတ္သင့္ျပီး ကထိန္အာနိသင္ရလွ်င္ ညဥ့္ကင္းေသာ္လည္း အာပတ္ မသင့္ေတာ့ပါ)

၃။ ယာ၀ဒတၳစီ၀ရ – ရရွိသမွ် သကၤန္းတို႕အား အဓိဌာန္ ၀ကပၸနာမျပဳဘဲ အလိုရွိသလို ထားရွိသံုးေဆာင္ႏိုင္ျခင္း။
(ကထိန္အာနိသင္မရခဲ့လွ်င္ အဓိဌာန္ သကပၸနာမျပဳဘဲ သံုးစြဲပါက နိႆဂၢိပါစိတ္ အာပတ္သင့္ျပီး ကထိန္ အာနိသင္ရလွ်င္ အဓိ႒ာန္ သကပၸနာ မျပဳဘဲ သံုးစြဲေသာ္လည္း အာပတ္မသင့္ေတာ့ပါ)

၄။ ဂဏေဘာဇန – မအပ္စပ္ေသာ ေတာင္းခံျခင္း၊ ဖိတ္မန္ျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ ေတာင္းခံပင့္ဖိတ္အပ္ေသာဆြမ္းျဖစ္ လ်က္ ေလးပါးႏွင့္ အထက္လြန္၍ စုေပါင္းခံယူ စားသံုးႏိုင္ျခင္း။
(ကထိန္အာနိသင္မရခဲ့လွ်င္ ထိုသို႕ မအပ္စပ္ေသာ ဆြမ္းကို စုေပါင္းခံယူ စားသံုးပါက သုဒၶပါစိတ္ အာပတ္ သင့္ျပီး ကထိန္ အာနိသင္ရသျဖင့္ သုဒၶပါစိတ္ အာပတ္ မသင့္ေတာ့ပါ)

၅။ ေယာ စတတၳ စီ၀ရုပၸါဒ – ကထိန္ခင္းရာေက်ာင္းတိုက္၌ ျဖစ္ေပၚရရွိလာသမွ် သကၤန္းတို႕ကိုကထိန္အာနိသင္ ရေသာ ရဟန္း၊ သံဃာေတာ္တို႔သာ သံုးစြဲခြင့္ရႏိုင္ျခင္းတို႕ ျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္ခင္းလိုက္သျဖင့္ ရရွိႏိုင္ေသာ အက်ိဳးငါးပါးတို႕ကို ကထိန္ခင္းေသာ ရဟန္းႏွင့္ ႏႈတ္ျမြက္ သာဓု အႏုေမာဒနာျပဳေသာ ရဟန္းတို႔သာ ရယူခံစားခြင့္ရွိၾကပါတယ္။ ခံစားႏိုင္ခြင့္ကာလကေတာ့ ကထိန္ခင္းသည့္ ေန႕မွစ၍ တေပါင္းလျပည့္ေန႕အထိျဖစ္ပါတယ္။

ကထိန္သကၤန္းရဲ ့အက်ိဳးကို ရဟန္းေတာ္ေတြမွာသာ ရယူခံစားခြင့္ ရွိတာမဟုတ္ပါဘူး ။ ကထိန္သကၤန္း ကပ္လွဴတဲ့ ဒါယိကာ ၊ ဒါယိကာမ ေတြမွာလည္း အက်ိဳး ၅ မ်ိဳးကို ရယူခံစားခြင့္ရွိပါတယ္။

ကထိန္အက်ိဳး ၅ ပါး

၁ ။သြားခ်င္တ့ဲ ေနရာတိုင္း သြားလို႔ရပါတယ္။ သူမ်ားကိုယ့္ကို မသြားရဘူးလို႔မတားႏိုင္တဲ့ အက်ိဳး ၊
၂ ။ ကိုယ့္ပစၥည္းဥစၥာေတြကို ႀကိဳက္တဲ့ေနရာမွာထား၊ ဘယ္သူမွ မဖ်က္ဆီးႏိုင္ မယူႏိုင္၊ ေရမီးလည္းမဖ်က္ႏိုင္ျခင္း
၃ ။ အ၀တ္အစား အသစ္အဆန္း အမ်ဳိးမ်ဳိး၀တ္ရျခင္း
၄ ။ စုန္းမေတြ ေအာက္လမ္းဆရာေတြက ကိုယ့္ကို အပင္းထည့္ၿပီး မျပဳစားႏိုင္ျခင္း၊
၅ ။ ကိုယ့္ကို သူမ်ားမ်ား လက္ေဆာင္ေပးတဲ့ ပစၥည္းကို ကိုယ့္ဆီမေရာက္ခင္ ၾကားလူက ျဖတ္မယူႏိုင္ျခင္း၊
ကိုယ့္ဆီ တန္တန္းမတ္မတ္ေရာက္လာျခင္း

အစရွိတာေတြကို ရယူခံစားႏိုင္ပါတယ္။

အရွင္ဆႏၵာဓိက ေရးသားေသာ “အိုဘယ့္ အလွဴရွင္” စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပတာျဖစ္ပါတယ္။

Filed under: မွတ္သားဖြယ္ရာမ်ား

Read more...

အာမဂႏၶသုတ္ - (စိမ္းေစာ္နံ၊ စိမ္းညႇီနံ႔၊ အညႇီအေဟာက္)

အာမဂႏၶသုတ္ - (စိမ္းေစာ္နံ၊ စိမ္းညႇီနံ႔၊ အညႇီအေဟာက္)

တရားသျဖင့္ ရအပ္ေသာ ျမက္သီးစပါး ေဆာင္းေမခါးပြင့္သဏၭာန္ အႏွံရွိေသာ စပါး အေလ့က်ေပါက္ေသာ ပဲေနာက္တို႔ကို လည္းေကာင္း၊ သစ္ရြက္စိမ္းကို လည္းေကာင္း၊ သစ္ျမစ္သစ္ဥကို လည္းေကာင္း၊ သစ္သီးဝလံကို လည္းေကာင္း စားသံုးၾကကုန္ေသာ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္ ကာမကို အလိုရွိျခင္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ခြၽတ္ယြင္းေသာ စကားကို မဆိုၾကကုန္။ 1-242

ကႆပႏြယ္ဖြား ျမတ္စြာဘုရား ေကာင္းစြာ ျပဳစီရင္ၿပီး ေကာင္းစြာ ခ်က္ျပဳတ္ ၿပီးဆံုးၿပီးေသာ သူတစ္ပါးတို႔ ေပးလွဴအပ္ေသာ မြန္ျမတ္ေသာ ငါးအမဲ ဟင္းလ်ာကိုလည္း စား, သေလးထမင္းကိုလည္း စားေသာ သင္သည္ အညႇီ အေဟာက္ကို စားသည္ မည္၏။ 2-243

ျဗဟၼာမင္း၏ အေဆြျဖစ္ေတာ္မူေသာ ကႆပျမတ္စြာဘုရား အညႇီအေဟာက္ သည္ ငါ့အား မအပ္ဟု အသွ်င္ဘုရားဆိုသည္ မဟုတ္ပါေလာ၊ သို႔ပါလ်က္ ေကာင္းစြာ စီရင္ထားသည့္ ငွက္သားတို႔ႏွင့္ တကြ သေလးထမင္းကို စားဘိ၏၊ ကႆပျမတ္စြာဘုရား အသွ်င္ဘုရားအား ဤအေၾကာင္းကို ေမးပါ၏၊ အသွ်င္ ဘုရားေျပာေသာ အညႇီအေဟာက္ဟူသည္ အဘယ္မွ် အျပားရွိပါသနည္း။ 3-244

တိႆရေသ့ သူ႕အသက္ကို သတ္ျခင္း ႏွိပ္စက္ညႇဥ္းဆဲျခင္း လက္ေျခ စသည္ကို ျဖတ္ျခင္း ေႏွာင္ဖြဲ႕ျခင္း ခိုးယူျခင္း မမွန္ဆိုျခင္း စဥ္းလဲျခင္း လွည့္ပတ္ျခင္း အက်ဳိးမရွိေသာ က်မ္းဂန္တို႔ကို သင္ယူျခင္း သူတစ္ပါး သားမယားကို ေပါင္းေဖာ္မွီဝဲျခင္း ဤသည္ကား အညႇီအေဟာက္တည္း၊ အသားတည္းဟူေသာ ေဘာဇဥ္သည္ အညႇီအေဟာက္ မဟုတ္။ 4-245

ဤေလာက၌ အၾကင္သူတို႔သည္ ကာမတို႔၌ မေစာင့္စည္းကုန္၊ ရသာ႐ံုတို႔၌ မက္ေမာကုန္၏၊ မစင္ၾကယ္ေသာ မိစၧာဇီဝ အျဖစ္ကို မွီကုန္၏၊ နတၴိကဝါဒ အယူရွိကုန္၏၊ မညီၫြတ္ေသာ ကာယကံမႈစသည္ႏွင့္ ျပည့္စံု၏၊ သိေစႏိုင္ခဲ ကုန္၏၊ ထုိသူတို႔၏ ဤကာမတို႔၌ မေစာင့္စည္းမႈစသည္ပင္ အညႇီအေဟာက္ တည္း၊ အသားတည္းဟူေသာ ေဘာဇဥ္သည္ အညႇီအေဟာက္ မဟုတ္။ 5-246

အၾကင္သူတို႔သည္ ေခါင္းပါးေသာ အတၱကိလမထအက်င့္ ရွိကုန္၏၊ ၾကမ္းတမ္း ကုန္၏၊ သူတစ္ပါး၏ ေက်ာက္ကုန္းသားကို စားသကဲ့သို႔ ေရွ႕တြင္ ခ်ီးမြမ္း၍ မ်က္ကြယ္၌ ကဲ့ရဲ႕ကုန္၏၊ အေဆြခင္ပြန္းတို႔ကုိ ျပစ္မွားကုန္၏၊ သနားျခင္း ကင္းကုန္၏၊ အလြန္မာန္လမူကုန္၏၊ မေပးတတ္ေသာ အေလ့ရွိကုန္၏၊ တစ္စံု တစ္ေယာက္အား အနည္းငယ္ မွ်ေသာ္လည္း မေပးလွဴကုန္၊ ထုိသူတို႔၏ ဤ အတၱကိလမထ စသည္ပင္ အညႇီအေဟာက္တည္း၊ အသားတည္းဟူေသာ ေဘာဇဥ္သည္ အညႇီ အေဟာက္ မဟုတ္။ 6-247

အမ်က္ထြက္ျခင္း မာန္ယစ္ျခင္း ခက္ထန္ျခင္း ဆန္႔က်င္ဘက္ ျပဳလုပ္ျခင္း လွည့္ပတ္ျခင္း ျငဴစူျခင္း ဝါႂကြား ပလႊား၍ ေျပာဆိုျခင္း အလြန္မာန္မူျခင္း သူယုတ္မာတို႔ႏွင့္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံျခင္း ဤသည္ပင္ အညႇီအေဟာက္တည္း၊ အသားတည္းဟူေသာ ေဘာဇဥ္သည္ အညႇီအေဟာက္ မဟုတ္။ 7-248

ဤေလာက၌ အၾကင္လူယုတ္မာတို႔သည္ မေကာင္းေသာ အေလ့ရွိကုန္၏၊ ေႂကြးၿမီကို ယူ၍ မေပးဆပ္ ဖ်က္ဆီးတတ္သည့္ျပင္ ကုန္းေခ်ာတတ္ကုန္၏၊ ဤေလာက၌ တံစိုးစားကာ ေကာက္က်စ္ စဥ္းလဲသျဖင့္ တရားစီရင္တတ္ ကုန္၏၊ သီလရွိေယာင္ အတုေဆာင္တတ္ကုန္၏၊ အမိ အဖစသည္ အေပၚ၌ ၾကမ္းေသာ အမႈကို ျပဳကုန္၏၊ ထုိသူတို႔၏ မေကာင္းေသာ အေလ့စသည္ပင္ အညႇီအေဟာက္
တည္း၊ အသား တည္းဟူေသာ ေဘာဇဥ္သည္ အညႇီအေဟာက္ မဟုတ္။ 8-249

ဤေလာက၌ အၾကင္သူတို႔သည္ သတၱဝါတို႔၌ သတ္ျဖတ္မႈတို႔မွ မေစာင့္စည္းကုန္၊
သူတစ္ပါးတို႔၏ ဥစၥာကိုယူ၍ ညႇဥ္းဆဲရန္ လုံ႔လျပဳကုန္၏၊ သီလ မရွိကုန္၊ ၾကမ္းတမ္းေသာ အမႈရွိကုန္၏၊ ၾကမ္းေသာ စကားရွိကုန္၏၊ ႐ုိေသျခင္း ကင္းကုန္၏၊ ထုိသူတို႔၏ မေစာင့္စည္းျခင္း စသည္ပင္ အညႇီအေဟာက္တည္း၊ အသားတည္းဟူေသာ ေဘာဇဥ္သည္ အညႇီ အေဟာက္ မဟုတ္။ 9-250

အၾကင္သူတို႔သည္ ဤသတၱဝါတို႔၌ မက္ေမာကုန္၏၊ မုန္းတီး ဆန္႔က်င္ကုန္၏၊ ျပစ္မွား လြန္က်ဴးျခင္းသို႔ လ်င္စြာ က်ေရာက္တတ္ကုန္၏၊ အကုသုိလ္ျပဳရန္ အျမဲမျပတ္ လုံ႔လျပဳကုန္သည္ျဖစ္၍ တမလြန္ဘဝ၌ အမိုက္သို႔ သြားကုန္၏၊ ငရဲ၌ ဦးေခါင္း ေစာက္ထုိးက်ကုန္၏၊ ထုိသူတို႔၏ ဤမက္ေမာမႈ စသည္ပင္ အညႇီ အေဟာက္တည္း၊ အသားတည္းဟူေသာ ေဘာဇဥ္သည္ အညႇီအေဟာက္ မဟုတ္။ 10-251

ငါး အမဲတို႔ကို မစားေသာအျဖစ္သည္ လည္းေကာင္း၊ အဝတ္မဝတ္ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ ဦးျပည္းျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ ဆံက်စ္ျမဴမႈန္ အညစ္အေၾကး သည္ လည္းေကာင္း၊ ရေသ့ ပရိကၡရာ သစ္နက္ေရတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ မီးကို ပူေဇာ္ျခင္း မီးကို လုပ္ေကြၽးျခင္းတို႔သည္ လည္းေကာင္း ယံုမွားျခင္းမွ မကူး ေျမာက္ေသးေသာ သတၱဝါတို႔ကို မစင္ၾကယ္ေစႏိုင္ကုန္၊ ေလာက၌ အၾကင္သို႔ သေဘာရွိကုန္ေသာ မေသရန္ ေတာင့္တလ်က္ ကိုယ္ကို မ်ားစြာ ပူပန္ ေစတတ္ေသာ အက်င့္တို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ေဗဒင္တို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ဟံုးပူေဇာ္ေသာ အက်င့္တို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ယစ္ပူေဇာ္ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ ေႏြဥတု၌ အပူခံျခင္းစေသာ ဥတုကို မွီဝဲျခင္းတို႔သည္ လည္းေကာင္း ယံုမွားျခင္းမွ မကူးေျမာက္ေသးေသာ သတၱဝါကို မစင္ၾကယ္ေစ ႏိုင္ကုန္။ 11-252

အၾကင္သူသည္ ထုိဣေႁႏၵေျခာက္ပါးတို႔၌ လံုျခံဳသည္ျဖစ္၍ ဤဣေႁႏၵတို႔ကို ထင္ရွားသည္တို႔ကို ျပဳလ်က္ က်င့္၏၊ သစၥာေလးပါးတရား၌ တည္၏၊ ေျဖာင့္မတ္ ေသာသူ ႏူးညံ့ေသာ သူ၏ အျဖစ္၌ ေမြ႕ေလ်ာ္၏၊ ရာဂစေသာ ကပ္ၿငိျခင္းကို လြန္ေျမာက္၏၊ ဆင္းရဲအားလံုးကို ပယ္၏၊ ထုိသူသည္ ခိုင္ျမဲေသာ ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ ျဖစ္၍ ျမင္အပ္ ၾကားအပ္ေသာ အာ႐ံုတို႔၌ ကိေလသာတို႔ျဖင့္ မလိမ္းက်ံ ေတာ့ေပ။ 12-253

ဤသို႔ ကႆပျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤအနက္သေဘာကို အထပ္ထပ္ ေဟာေတာ္မူ၏၊ ေဗဒင္ တစ္ဖက္ကမ္း ေရာက္ေသာ တိႆရေသ့သည္လည္း ထုိအနက္ကို သိ၏၊ ကိေလသာ အညႇီအေဟာက္ ကင္းေတာ္မူေသာ တဏွာဒိ႒ိကို မွီေတာ္မမူေသာ သူတစ္ပါးတို႔သည္ အယူအားျဖင့္ မဆြဲေဆာင္ႏိုင္ေသာ ကႆပ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆန္းၾကယ္ေသာ ဂါထာတို႔ျဖင့္ ေဟာေတာ္မူ၏။ 13-254

ထုိတိႆရေသ့သည္ ကႆပျမတ္စြာဘုရား၏ ေကာင္းစြာ ေဟာေတာ္မူအပ္ ေသာ ကိေလသာ အညႇီ အေဟာက္ ကင္းေသာ ဝဋ္ဆင္းရဲ အားလံုးကို ပယ္ေဖ်ာက္ႏိုင္ေသာ တရားေတာ္ကို ၾကားနာရ၍ ႏွိမ့္ခ်ေသာ စိတ္ရွိလ်က္ ျမတ္စြာဘုရားအား ရွိခိုးကာ ထုိအရပ္၌ပင္လွ်င္ ရဟန္း အျဖစ္ကို ၾကားေလွ်ာက္၏။ 14-255

၂ - အာမဂႏၶသုတ္၊ စူဠဝဂ္၊ သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္၊ ခုဒၵကနိကာယ္။

ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သာဓုေခၚျခင္းသည္ ကုသိုလ္တခုျဖစ္ေပ၏။
သာဓု... သာဓု... သာဓု...။

ဗုဒၶဓမၼ ဦးေလာကနာထ at 8/27/2009 06:22:00 AM

Read more...