(Bhikkhu K. Tanchangya ရဲ႕ Buddhism under siege from within ဆိုတဲ့စာကို ဘာသာျပန္တယ္။ ဘာသာျပန္ဖို႔ တုိက္တြန္းေပးတဲ့ အရွင္ေတေဇာဘာသ (ဂ်ာမဏီ)ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ျမန္မာမွာ ေနရင္း ဟိုသြားဒီသြား မအားမလပ္တဲ့ၾကားက (စိတ္အားထက္သန္လြန္းလို႔) ျဖစ္သလို ဘာသာျပန္လိုက္ရတဲ့အတြက္ အမွားအယြင္းမ်ား ပါရွိခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ၾကပါ။ ေလးေလးနက္နက္ ဖတ္ရႈႏိုင္ၾကပါေစ၊ ဖတ္ရႈရံုမက စာေရးသူေပးလိုက္ေသာ မက္ေဆ့အစစ္ကို ရရွိသြားႏုိင္ၾကပါေစလို႔ က်ိတ္က်ိတ္ေလး ဆုေတာင္းေနပါတယ္။ ဒီပို႔စ္က အရမ္းကို ေကာင္းပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအားလံု ဖတ္သင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။)
ဘိကၡဳ ေက တန္ခ်န္ဂ်၊ ဗုဒၶဘာသာခ်န္နယ္လ္၊ ဇူလိုင္ ၁၇
ဗုဒၶဘာသာကမၻာကို ဆဲြေဆာင္စည္းရံုးဖို႔ ၾကိဳးစားမႈအေနနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေပၚေပါက္လာတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ ရွိပါတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ကေတာ့ ဟက္ေ၀း ေပါလ္ဆိုသူ ေရးတဲ့ ``ဗုဒၶဘာသာကမၻာမွ လူမ်ား´´ဆိုတဲ့ စာအုပ္ပါပဲ။ ``ခရစ္ယာန္ဘုရားရွိခိုးလမ္းညႊန္စာအုပ္´´လို႔လဲ ဆုိပါတယ္။
မႏုႆေဗဒအားျဖင့္ဆိုရလွ်င္ ဒီစာအုပ္ဟာ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ သုေတသနျပဳမႈေတြနဲ႔ အလြန္ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ထဲမွာ ေ၀းလံလွတဲ့ အရပ္ေဒသက ၂၃၈-မ်ိဳးေသာ လူမ်ိဳးစုေတြရဲ႕ အေၾကာင္းအရာေတြ၊ ဓာတ္ပုံေတြ၊ ဗုဒၶဘာသာကမၻာရဲ႕ ေျမပံုလမ္းညႊန္ေတြ ပါ၀င္ေအာင္ ေရးထားပါတယ္။ အဲဒီအထဲက အေၾကာင္းအရာအခ်ိဳ႕တင္ျပခ်က္ေတြဟာ ဗုဒၶဘာသာေတြအေနနဲ႔ လုပ္ႏုိင္စြမ္းရွိေပမယ့္ လုပ္ဖို႔ပ်င္းရိေနတဲ့အခ်က္ေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဆဲြေဆာင္မႈရွိလွတဲ့ ဒီစာအုပ္ဟာ အမွားအယြင္းမရွိဘဲ စြန္႔စြန္႔စားစား ထုတ္ေ၀ၿပီးစီးသြားပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဒီစာအုပ္မွာ ကြယ္၀ွက္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ ပါေနတယ္။ ဒီစာအုပ္က တရားေဟာစည္းရံုးရန္ စိတ္၀င္စားၿပီး စိတ္အားထက္သန္လွေသာ ခရစ္ယာန္စည္းရံုးေရးသမားေတြအတြက္ လုပ္ငန္းစဥ္ႏွင့္ လုပ္ရမယ့္ အခန္းက႑တစ္ခုအေနနဲ႔ အေထာက္အကူ ျပဳေနတဲ့စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဗုဒၶဘာသာေတြကို ကလိမ္ကက်စ္နည္းေတြနဲ႔ တုိက္ခိုက္ဖို႔ ေရးဆဲြထားတဲ့ တိုက္ပဲြ၀င္ အစီအစဥ္တစ္ခု သို႔မဟုတ္ တိက်ခိုင္မာတဲ့ လမ္းျပေျမပံုတစ္ခုလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပညာတတ္၊ ခ်မ္းသာတဲ့ ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္ေတာ့ တက္ၾကြတဲ့ တရားေဟာဆရာ၊ စာေရးဆရာကို ေက်းဇူးတင္စရာ အေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ သူတင္ျပထားတဲ့ ၂၃၈-ခုေသာ လူမ်ိဳးစုမ်ားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အမ်ားစုက မသိၾကေသးလို႔ပါပဲ။
မွန္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာအဖဲြ႕အစည္းအမ်ားစုဟာ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကို မသိၾကသလို ၾကာျမင့္စြာကတည္းက ေမ့ေလ်ာ့ထားၾကပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ ကမၻာမွာ ေပါတီးေပါ့ဆေနတတ္ဆံုး လူမ်ိဳးေတြထဲမွာ ပါပါတယ္။ ဆိုးရြားတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ခရစ္ယာန္စည္းရံုးေရးသမားေတြဟာ ဆုေတာင္းျခင္းအားျဖင့္ သာမန္ျပည္သူေတြရဲ႕ ၀ိညာဏ္ကို ထိေတြ႕ဖို႔၊ ေကာင္းကင္ဘံုသခင္၊ ဖန္ဆင္းရွင္ထာ၀ရဘုရားရဲ႕ သနားကရုဏာနဲ႔ ကယ္တင္မႈရေအာင္ အမ်ားစုကို ဆြဲေဆာင္စည္းရံုးၾကေလ့ရွိပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ကၽြႏ္ုပ္ဟာ ဒီစာအုပ္ကို ဗုဒၶဘာသာဆန္႔က်င္ေရးစာအုပ္ျဖစ္တယ္ဆိုၿပီး အျပစ္တင္ေ၀ဖန္ဖို႔ မရည္ရြယ္ပါဘူး။ ေလာဘအားၾကီးတဲ့ ခရစ္ယာန္ဓမၼဆရာသာသနာျပဳအဖဲြ႕ကိုလဲ အဲဒီလို တံဆိပ္တပ္ၿပီး သံေယာင္လိုက္စြပ္စဲြဖို႔လဲ ရည္ရြယ္ခ်က္ မရွိပါဘူး။ ကၽြႏ္ုပ္ရည္ရြယ္တာက ပညာတတ္ၿပီး ဥစၥာၾကြယ္၀တဲ့ ယဥ္ေက်းကမၻာမွာ ရွိေနတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမမ်ားကို တိုက္တြန္းခ်င္တာပါ။ ဗုဒၶဘာသာကမၻာကို မတရားဆဲြေဆာင္သိမ္းသြင္းေနမႈမ်ားကို လိမၼာပါးနပ္လွတဲ့ အေျဖတစ္ခုခု ရွာေဖြသင့္တယ္ဆိုတာကို နားလည္သြားေစခ်င္တာပါ။
ဒီလို လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို ယုတၱိရွိရွိ ယုံယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ ဘယ္လို ေ၀ဖန္ၾကမလဲဆိုတာနဲ႔ ဘာသာကူးေျပာင္းမႈကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ဥပေဒေတြကို ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ျပဓာန္းဖို႔ လိုအပ္သလဲဆိုတဲ့အေပၚမွာလဲ ဦးတည္ခ်က္ ထားမေနပါဘူး။ ကၽြႏ္ုပ္အဓိက ရည္ရြယ္တာက ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာအဖဲြ႕အစည္းအတြင္းမွာကိုပဲ ရိုးသားၿပီး ပန္းတိုင္ရွိတဲ့ ျပန္လည္စစ္ေၾကာေရးေတြကို လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာမ်ားအေနနဲ႔ ``ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာဟာ ကရုဏာတရား၊ အေျခအေနအရပ္ရပ္အတြက္ ေျပာင္းလဲႏိုင္စြမ္း၊ သည္းခံျခင္းတရားနဲ႔ အၾကမ္းမဖက္လမ္းစဥ္ေတြျဖစ္တဲ့ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာလက္နက္ေတြကို တပ္ဆင္ၿပီး ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၅၀-တုိင္တိုင္ အသက္ရွင္ရပ္တည္ခဲ့တဲ့ ဘာသာတရားတရားတစ္ခု ျဖစ္တယ္´´လို႔ ဂုဏ္ယူ၀င့္ၾကြားစြာ ေျပာဆိုႏိုင္ပါတယ္။
အိႏၵိယတိုက္ၾကီးတစ္ခုလံုး ဗုဒၶဘာသာေျမအျဖစ္ကေန က်ဆံုးသြားခဲ့တာကိုေတာင္မွ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ေမ့ေဖ်ာက္ထားႏိုင္ခဲ့ၾကတဲ့အထိ သေဘာထားၾကီးတဲ့ ဘာသာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာေတြဟာ အာဖဂန္နစၥတန္နဲ႔ ပါကစၥတန္ႏုိင္ငံေတြကို မြတ္စလင္က်ဴးေက်ာ္သူေတြ လက္ထဲ ထိုးအပ္ခဲ့ရပါတယ္။ အိႏၵိယနဲ႔ နီေပါလ္တို႔ကိုေတာ့ ဟိႏၵဴေတြရဲ႕လက္ေအာက္မွာ က်ရႈံုးခဲ့ရၿပီးပါၿပီ။ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသရဲ႕ ေ၀းလံတဲ့ အေနာက္ဘက္ပိုင္းေဒသေတြကိုလဲ ညွိႏႈိင္းလို႔ မရႏိုင္တတ္တဲ့ မြတ္စလင္ေတြလက္ေအာက္ အရံႈးေပးခဲ့ရၿပီးပါၿပီ။ ဒီလို ဆံုးရႈံးမႈၾကီးၾကီးမားမားေတြ ၾကံဳခဲ့ရၿပီးျဖစ္လို႔ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ဗုဒၶဘာသာေတြဟာ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ထပ္မံဆံုးရႈံးဖို႔ ေစာင့္ေနရေတာ့မလဲ။ ဒီထက္ပိုၿပီး အဆံုးရႈံးခံဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတာလား။ ဒီေမးခြန္းဟာ တိုးတက္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ ေျဖဖို႔လိုအပ္ေနတဲ့ ေမးခြန္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို သမိုင္း၀င္ အၾကမ္းဖက္မြတ္စလင္က်ဴးေက်ာ္သူေတြရဲ႕ လက္ေအာက္ကေန အသက္ဆက္ခဲ့ရေပမယ့္ ဒီမထင္ရွားတဲ့ ဗုဒၶဘာသာနယ္ေျမေတြဟာ ခရစ္ယာန္စည္းရံုးေရးသမားေတြရဲ႕ အၾကမ္းဖက္မႈဆန္ဆန္ စည္းရံုးမႈေတြေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕ လူမႈအဖဲြ႕အစည္းေတြကို ဆံုးရႈံးေနရတဲ့ အေနအထားေတြ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ အဲဒီလို အလြန္စိတ္ဓာတ္က်စရာ အရွိတရားေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရပါတယ္။
သမိုင္းေၾကာင္းနဲ႔ခ်ီၿပီး ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဗုဒၶဘာသာတိုးတက္မႈျဖစ္စဥ္ရဲ႕ အင္အားဟာ သံဃာ့အဖဲြ႕အစည္းအေပၚမွာ အေျခစိုက္ပါတယ္။ ေထရ၀ါဒပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မဟာယာနပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တိဗတ္တန္ဗုဒၶဘာသာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္အဖဲြ႕အစည္းမွာမဆို သံဃာ့အဖဲြ႕အစည္းဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၅၀ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ဗုဒၶဘာသာအဖဲြ႕အစည္းတစ္ရပ္လံုးရဲ႕ အဓိကေၾကာရိုးအျဖစ္ တည္ရွိလာခဲ့ပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈကို သံဃာ့အဖဲြ႕အစည္းရဲ႕ အင္အားနဲ႔ မၾကာခဏ တိုင္းတာသတ္မွတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာကို အစဥ္အလာအားျဖင့္ ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ့ၾကတဲ့သူေတြဟာ ရဟန္းေတာ္ေတြ၊ ဘိကၡဳနီေတြနဲ႔ သီလရွင္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ယေန႔အခ်ိန္အထိလဲ ေစာင့္ေရွာက္ေနၾကဆဲပါပဲ။ သဘာ၀အက်ိဳးဆက္အေနနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ လမ္းညႊန္မႈအတြက္ သံဃာ့အဖဲြ႕အစည္းကိုပဲ မွီခိုဖို႔ အလားအလာရွိပါတယ္။
ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွစြာနဲ႔ပဲ အဲဒီမွီခိုအားထားမႈေတြဟာ မႈန္႔မႈန္႔ညက္ညက္ပ်က္စီးေနတဲ့ သြတ္ခ်ာပါဒလိုက္မႈေတြကိုပဲ သယ္ေဆာင္လာခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြမွာ သူတို႔ရဲ႕ စစ္မွန္မႈေတြ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ၊ အက်င့္စာရိတၱစံႏႈန္းလို စိတ္ဓာတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အဆင့္အတန္းေတြ ေလ်ာ့ပါးလာတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ၊ ေမတၱာ၊ ကရုဏာနဲ႔ ပညာေတြ အားနည္းလာတဲ့အခါမ်ိဳးေတြမွာ ျဖစ္တတ္တာပါပဲ။
လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာရွိတဲ့ ဗုဒၶသံဃာ့အဖဲြ႕အစည္းေတြဟာ ဘာသာကူးေျပာင္းသူေတြကို ဆဲြေဆာင္ဖို႔၊ ေနာက္လိုက္ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ဖို႔အတြက္ လံုေလာက္တဲ့ ဆက္ဆံမႈမ်ိဳးေတြ မရွိခဲ့ပါဘူး။ အခ်ိဳ႕ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ သူတို႔ေကာင္းစားေရး၊ သူတို႔တိုးတက္ၾကီးပြားေရးအတြက္ သူတို႔ ပိုက္ဆံအိတ္ေတြကို ျဖည့္ဆီးၿပီး ရိုက္စားေတြလုပ္ေနတာနဲ႔ အလုပ္ေတြ ရႈပ္ေနၾကပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ရဟန္းေတြ ခမ်ာေတာ့ ေခတ္ေပၚစိန္ေခၚမႈေတြကို ႏိုင္ႏုိင္နင္းနင္း ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းဖို႔ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးမႈ မရွိျဖစ္ေနရပါတယ္။ အဲဒီ အခ်ိဳ႕ရဟန္းေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ ၀န္းက်င္ေလးအတြင္းမွာပဲ အာဏာေတြ၊ အဆင့္အတန္းေတြ တိုးတက္ဖို႔ ဖိုက္တင္ခ်ေနၾကပါတယ္။
အဲဒီလို မသတီစရာ အျပဳအမႈေတြဟာ ၾကီးမားတဲ့ ဟာကြက္ၾကီးေတြ ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာစက္၀ိုင္းအတြင္းမွာ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မႈ၊ သစ္လြင္တဲ့ လူမႈေရးေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ တိုးတက္မႈအလားအလာေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ပါတယ္။ ခရစ္ယာန္စည္းရံုးေရးသမားေတြက သံဃာနဲ႔ဒါယကာဒါယိကာမမ်ားရဲ႕ လစ္ဟာေနတဲ့ ဒီကြက္လပ္ၾကီးကို အလ်င္အျမန္ပဲ ျဖည့္ဆီးေပးလိုက္ပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာႏိုင္ငံတိုင္းမွာရွိတဲ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းက သံဃာေတြ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ပုဂၢလိကပိုင္ဆိုင္မႈေတြဟာ အစိုးရပိုင္ဆိုင္မႈထက္ ေကာင္းေကာင္းၾကီး ေက်ာ္လြန္သြားႏိုင္စရာရွိတယ္လို႔ ယံုၾကည္ရပါတယ္။ ေျမာက္ျမားလွစြာေသာ အလွဴၾကီးေတြက အခ်မ္းသာဆံုး ဆရာေတာ္ေတြကို ေမြးထုတ္ေပးပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာသမိုင္းမွာ တစ္ခါမွ မရွိဖူးေသးတဲ့ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးေတြ ေမြးထုတ္ေပးပါတယ္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔လို မထင္မရွား ဗုဒၶဘာသာေတြကိုေတာ့ `ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္၊ ကိုယ့္အားကိုယ္ ကိုးၾက´ဆိုၿပီး ထားရစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဥေပကၡာတရားေတြ ထြန္းကားၿပီး ေမ့ထားလိုက္ၾကပါတယ္။
ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္......
(((((အမႈိက္.. အမိႈက္..)))))
(((((အမႈိက္.. အမိႈက္..)))))
ေနပူက်ဲက်ဲမွာ အမိႈက္လွည္းႀကီးကို တြန္းရင္း တစ္လမ္းဝင္ တစ္လမ္းထြက္
အမိႈက္လိုက္ေကာက္ေနတဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္ အတြက္ေတာ႔
ေနမင္းႀကီး ပူေလာင္တယ္ ဆိုတာထက္ လူလံုးမလွပတဲ႔ ဘဝရဲ႕ ပူေလာင္မႈက အရာရာကို
ရင္ဆိုင္ဖို႔ က်င့္သားရခဲ႔ၿပီးသားပဲေလ..။
နားထဲမွာေတာ႔ ေဖေဖ မဆံုးခင္ ေျပာသြားတဲ႔ ဆံုးမ စကားေလးကို ၾကားေနမိေသးတယ္..
“သားေရ ေဖေဖတို႔က အမိႈက္ေကာက္တဲ႔ သူေတြဆိုေတာ႔ လူေတြက မသတီၾကဘူး..
အက်ိဳးေပး မေကာင္းခဲ႔လို႔ ႏွိမ္႔က်တဲ႔ ဘဝ ေရာက္ေနေပမယ္႔ စိတ္ဓါတ္ကို အၿမဲ
ျမင့္ျမင့္ထားပါ.. ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆင္းရဲႏုံခ်ာေနပါေစ.. သူမ်ားပစၥည္း
မခိုးနဲ႔.. မတရားတာ မလုပ္နဲ႔.. ႐ိုးသားျဖဴစင္တဲ႔ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ဘဝကို ရဲရဲ
ရင္ဆိုင္ပါ..” တဲ႔
က်ေနာ္ နဖူးေပၚက ေခၽြးေတြကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ သုတ္ရင္း.. အေတြးစကို ျဖတ္ကာ
အမိႈက္လွည္းႀကီးကို ဂ႐ုတစိုက္ တြန္းလာခဲ႔တယ္..။ က်ေနာ္႔ ပုဆိုးစေလးကို
ဆြဲကိုင္ရင္း လိုက္လာတဲ႔ ညီမေလးကလည္း သူ႔အသံေလးနဲ႔ အမႈိက္.. အမိႈက္..!!
လို႔ ေအာ္ေပး႐ွာပါတယ္..။
ညီမေလးက အခုမွ (၆) ႏွစ္ ႐ွိေသးတာ..။ တကယ္ဆို က်ေနာ္တို႔ ေမာင္ႏွမက
ေက်ာင္းေနရမယ္႔ အ႐ြယ္ေတြေပါ႔..။ က်ေနာ္သာ ေက်ာင္းေနခဲ႔ရရင္ အခုဆို
႐ွစ္တန္း၊ ကိုးတန္း ေလာက္ေတာ႔ ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ..။ ဘဝေပးကံက ေက်ာင္းဆိုတာ
ဘာမွန္းမသိေလာက္ေအာင္ ဆိုး႐ြားခဲ႔ေတာ႔ ဒီဘဝ ဒီလိုသာ ျဖတ္သန္း႐ံုေပါ႔..။
က်ေနာ္ စိတ္ဓါတ္မက်ပါဘူး.. အမိႈက္ေကာက္လို႔ ရတဲ႔ ေငြေလးနဲ႔ က်ေနာ္တို႔
ေမာင္ႏွမ ထမင္းစားတယ္..။ ေစတနာေကာင္းတဲ႔ အိမ္ေတြက က်ေနာ္တို႔ကို အဝတ္အစား
အေဟာင္းေတြ ေပးၾကတယ္..။ ေနစရာကေတာ႔ အမိုးအကာ ႐ွိတဲ႔ တစ္ေနရာရာဆိုရင္
ေနလို႔ ျဖစ္ေနတာပါပဲေလ..။
“အမိႈက္..!!!!..”
အမိႈက္လို႔ ေအာ္ေခၚသံၾကားလို႔ က်ေနာ္ ဝမ္းသာအားရ ေမာ႔ၾကည့္လိုက္ေတာ႔
ဟိုး.. ေျခာက္လႊာကေန လက္ယပ္ ေခၚေနတဲ႔ အန္တီႀကီး တစ္ေယာက္..။
က်ေနာ္ ညီမေလးကို အမႈိက္လွည္းနားမွာ ေစာင့္ခိုင္းၿပီး ေလွခါးထစ္ေတြ
အတိုင္း ေျပးတက္ခဲ႔လိုက္တယ္..။ ဒီအမိႈက္ဖိုးေလးရရင္ ညီမေလးကို
ေကာက္ညႇင္းေပါင္းနဲ႔ အေၾကာ္ဝယ္ေကၽြးရမယ္ေလ..။
အခန္းတံခါး ခပ္ဟဟေလး ပြင့္လာတယ္.. ၿပီးေတာ႔ ျဖဴျဖဴဝဝ အန္တီႀကီး တစ္ေယာက္
ထြက္လာၿပီး အမိႈက္ေတြ ထည့္ထားတဲ႔ သံပံုးႀကီး တစ္ပံုး ထုတ္ေပးတယ္..။
“ေရာ႔.. ေကာင္ေလး အမိႈက္ယူၿပီးရင္ အမိႈက္ပံုး ျပန္လာေပး..”
က်ေနာ္လည္း အမိႈက္ပံုးႀကီးကိုမၿပီး ေလွခါးထစ္ေတြ အတိုင္း ျပန္ဆင္းခဲ႔တယ္..
အမိႈက္ေတြ မက်ေအာင္လည္း ဂ႐ုစိုက္ရေသးတယ္ေလ..။
ညီမေလးကေတာ႔ အမိႈက္လွည္းႀကီးေဘးမွာ ေျမႀကီးေတြကို ဒုတ္နဲ႔ ျခစ္ၿပီး ေဆာ႔ေနေလရဲ႕..
က်ေနာ္လည္း သံပံုးထဲက အမိႈက္ေတြကို အမိႈက္လွည္းႀကီးေပၚ ပစ္ၿပီး
သံပံုးလြတ္ႀကီးနဲ႔ ျပန္ေျပးတက္ရတာေပါ႔ .. ေျခာက္လႊာကို..။
အေပၚထပ္ အခန္းဝကုိ ျပန္ေရာက္ေတာ႔..
“ဘယ္ေလာက္ ေပးရမလဲ..”
“အန္တီ ေစတနာ႐ွိသေလာက္ ေပးပါခင္ဗ်ာ..”
“ေရာ႔.. ငါးဆယ္ ယူလိုက္..”
အန္တီႀကီး ထုတ္ေပးတဲ႔ ႏွစ္ရာတန္ေလးကို လက္တဖက္က ကိုင္ၿပီး က်ေနာ္ ေခါင္း
ကုတ္လိုက္တယ္..
က်ေနာ္႔မွာ ႐ွိတာက ငါးဆယ္တန္ တစ္႐ြက္ပဲ ႐ွိတာေလ.. က်ေနာ္ ဘယ္လို အမ္းရမလဲ..။
က်ေနာ္ ငါးဆယ္တန္ ႏြမ္းဖတ္ဖတ္ေလးကို ထုတ္ၿပီး..
“က်ေနာ္႔မွာ ငါးဆယ္ပဲ ႐ွိတာ.. ျပန္အမ္းဖို႔ မ႐ွိဘူး ခင္ဗ်.. အန္တီ အႏႈတ္
မ႐ွိဘူးလား..”
“ဟဲ႔.. အဲဒါဆို ဘယ္လို လုပ္မွာလဲ.. ငါ႔မွာ အႏႈတ္မ႐ွိဘူး..”
“ဒါဆို က်ေနာ္ လမ္းထိပ္က ကြမ္းယာဆိုင္မွာ အႏႈတ္ သြားလဲ လိုက္မယ္..”
“ဘယ္ျဖစ္မလဲ.. နင္ ျပန္မလာရင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ.. နင္တို႔လို
အမိႈက္ေကာက္သမားေတြက ဒီလိုေတြႀကီးပဲ..”
“ဟာ.. က်ေနာ္ အဲ႔လို မလုပ္ပါဘူး.. က်ေနာ္ ျပန္လာ အမ္းမွာပါ..”
“အို.. ေတာ္ၿပီး ႐ႈပ္႐ႈပ္႐ွက္႐ွက္.. ေန.. ေနေတာ႔.. အမ္းဖို႔ မ႐ွိရင္
မပစ္ေတာ႔ဘူး.. အမိႈက္ေတြ သြားျပန္ယူေပး..”
“ဗ်ာ..!!..”
က်ေနာ္ အံ႔ၾသသြားတယ္..။ စိတ္ထဲမွာလည္း က်င္ကနဲ ျဖစ္သြားတယ္..။
က်ေနာ္ ဘာမွ မေျပာေတာ႔ပါဘူး.. ႏွစ္ရာတန္ေလးကုိ သူ႔လက္ထဲ ျပန္ထည့္ၿပီး
လည့္ထြက္ခဲ႔လိုက္တယ္..။
လွည္းထဲက သူ႔အမိႈက္ေတြကို ၾကည့္လိုက္ေတာ႔ ဘီယာဘူးခြံေတြ..
ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ တန္ဖိုးႀကီး အစားအစာေတြရဲ႕ ဗူးခြံေတြ..။ ညီမေလးက
ေတာ္ေတာ္ ဗိုက္ဆာေနၿပီ ထင္ပါတယ္.. အဲ႔ဒီ ဗူးခြံေတြထဲက ၾကက္ေပါင္ေၾကာ္ပံု
ပါတဲ႔ ဂတ္ထူဗူးခြံႀကီးကို ကိုင္ၿပီး ၾကည့္လို႔..။
က်ေနာ္ စိတ္မေကာင္းေတာ႔ ျဖစ္မိတယ္.. ဒါေပမဲ႔ က်ေနာ္ ဝမ္းမနည္းပါဘူး..။
ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔ ရင္ဆိုင္ ႀကံဳေတြ႕ေနက် ခါးသက္သက္ ဘဝပါ..။
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက က်ေနာ္တို႔ကို မသတီၾကဘူး..။ ႏွိမ္႔က်ေနတဲ႔
က်ေနာ္တို႔ ဘဝကို ဘယ္သူမွ ကိုယ္ခ်င္း မစာႏိုင္ၾကဘူး..။ လက္တြဲေဖးကူမယ္႔သူ
ဆိုတာလည္း ႐ွားပါးလြန္းလွပါတယ္..။ စိတ္ဓါတ္ျဖဴစင္ၿပီး
ေမတၱာထားတတ္ၾကသူေတြလည္း ႐ွိေတာ႔ ႐ွိပါတယ္..။ လူနည္းစုေပါ႔..။
က်ေနာ္တို႔ အမိႈက္ေကာက္သမားဆိုတာ သူတပါးပတ္ဝန္းက်င္ သန္႔႐ွင္းဖို႔အတြက္
ကိုယ္ကိုတိုင္ အညစ္ေပခံၿပီး ကူညီေနၾက သူေတြပါ..။ လူေတြက အမိႈက္
ဆိုတာနဲ႔တင္ လက္နဲ႔ ျပန္ကိုင္ဖို႔ေတာင္ ႐ြံ႐ွာ တတ္ၾကပါတယ္..။ ဒီလို
သူမ်ား ႐ြံ႐ွာတဲ႔ အလုပ္ကို က်ေနာ္တို႔ကေတာ႔ ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး
လုပ္ေနရတာပါ..။
ဒါဟာ.. ဘဝေပးကုသိုလ္ကံလို႔ ေျပာမလား..! ေခတ္ကာလေၾကာင့္လို႔ ေျပာမလား..!
ဒီအမိႈက္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ထမင္းအိုး ႐ွိတယ္..
ဒီအမိႈက္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ႐ိုးသားမႈ ႐ွိတယ္..
ဒီအမိႈက္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ ဘဝ ႐ွိတယ္..
ဒီအမိႈက္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ အနာဂတ္ ႐ွိတယ္..
ဒီအမိႈက္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ျဖဴစင္သန္႔႐ွင္းတဲ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြ ႐ွိတယ္..
အဲ႔ဒီလိုပဲ ဒီအမိႈက္ေတြထဲမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား မ႐ွိသူေတြရဲ႕ ပုပ္ပြေနတဲ႔
စိတ္ဓါတ္ေတြ ႐ွိတယ္..
က်ေနာ္ သက္ျပင္း ေလးေလးႀကီး ခ်ကာ အမိႈက္လွည္းႀကီးကို တြန္းၿပီး
ထြက္လာခဲ႔လိုက္ေတာ႔တယ္..
ညီမေလးကေတာ႔ ပါးစပ္က အက်င့္ ပါေနတဲ႔ ေအာ္ေနက် အတိုင္း..
(((((အမႈိက္.. အမိႈက္..)))))
(((((အမႈိက္.. အမိႈက္..))))) တဲ႔ေလ..။
ေရးသားသူ (ကိုရင္ေနာ္)
မွတ္ခ်က္။ ။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေလးက အမိႈက္ေကာက္သမားေလး တစ္ေယာက္ တကယ္
ႀကံဳေတြ႕ခဲ႔ရတဲ႔ ျဖစ္ရပ္မွန္ အျဖစ္အပ်က္ေလး တစ္ခုပါ..။ “လဲေနသူ ထူေပးပါ..
အားငယ္သူ အားေပးပါ..” တဲ႔.. ငယ္ငယ္က သင္ခဲ႔ရပါတယ္..။ အခုေခတ္မွာေတာ႔
“လဲေနသူ ေက်ာ္သြားပါ.. အားငယ္သူ ဖိႏွိပ္ပါ..” ဆိုတာမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနၿပီ..။
လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားၾကဖို႔ေတာ႔ လိုေနၿပီ..။ သာမန္လူတစ္ေယာက္ အတြက္
ေငြႏွစ္ရာဟာ ဘာမွ သံုးမျဖစ္ေတာ႔ေပမယ္႔ ဒီပိုစ္႔ထဲက ေမာင္ႏွမအတြက္ေတာ႔
ထမင္းတစ္နပ္စာ ေကာင္းေကာင္းရပါတယ္..။ လူသားတိုင္း တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး
အျပန္အလွန္ ေမတၱာထားႏိုင္ၾကပါေစ..။
ကံေတြ အက်ိဳးေပးေအာင္၊ ကံေတြ အက်ိဳးမေပးေအာင္ ဘယ္သူကမွ အမိန္႔အာဏာ နွင္႔ လုပ္မေပးႏုိင္သလုိ၊ တားလဲ မတားႏုိင္ပါဘူး။ ဒီေလးမ်ိဳးက ေတာ႔ ကံေတြ အက်ိဳးေပးခြင္႔ ရေအာင္ ဖန္တီးႏုိင္သလုိ၊ အက်ိဳးေပးခြင္႔ မရေအာင္လဲ တားျမစ္ႏုိင္တယ္။ ဒါကုိ ပထမ ဆံုး အေျခခံအျဖစ္ နားလည္ထားၾက ရပါလိမ္႔မယ္။
တုိ႔ျမန္မာ နုိင္ငံ ဆုိပါေတာ႔၊ ကုသုိလ္ လုပ္သူေတြ၊ သီလ တည္ေဆာက္သူေတြ၊ ဒါနျပဳသူေတြ၊ အလြန္ တရာ မ်ားျပားလွပါတယ္။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တစ္ျပည္လံုး အတုိင္းအတာ နဲ႔ ၾကည္႔လုိက္မယ္ ဆုိလွ်င္၊ ကုသုိလ္ လုပ္ေနတဲ႔ သူေတြ၊ ဒါန ျပဳေနတဲ႔သူေတြ၊ အျမဲ ရွိေနမွာပါ။ ဒီပုဂၢိဳလ္ ေတြ ေသလြန္ ၾကတဲ႔အခါ၊ ့ျမန္မာ နုိင္ငံမွာ ျပန္မျဖစ္ ဘူးလုိ႔ မေျပာႏုိင္ပါဘူး။ ျဖစ္ၾကမွာပါ။ နိကႏၱိ ရွိေနတာကုိး။
ဒီလူေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လူျပန္ျဖစ္ပါလွ်က္၊ ကုသုိလ္ကံ ဒါနကံေတြက ဘာေၾကာင္႔ အက်ိဳးမေပးတာလဲ လုိ႔ ေျပာခ်င္တာ မဟုတ္လား။
ျမန္မာျပည္ဟာ သယံဇာတ အလြန္ေပါမ်ားၾကြယ္၀ပါတယ္။ ဒါ……အမ်ားစု လက္ခံထားၾကတာပါ။ ဒီလုိ သယံဇာတ ေပါမ်ားၾကြယ္၀ေနတာ ကုိက၊ ဒါန ကံ ႏွင္႔ ဆုိင္ပါတယ္။ အဲ…….. သယံဇာတေတြ ေဖၚထုတ္ ႏုိင္ဖုိ႔၊ အသံုးျပဳႏုိင္ဖုိ႔၊ လုပ္ယူၾကတဲ႔အခါမွာေတာ႔၊ ေစာေစာက ေျပာခဲ႔တဲ႔ အခ်က္ေလးခ်က္ကုိ ထည္႔သြင္း စဥ္းစား ၾကရပါလိမ္႔မယ္။ မိမိ အသီးသီးရဲ႔ ဂတိ၊ ကာလ၊ဥပဓိ၊ ပေယာဂ ေတြကုိသံုးသပ္ၾကရမွာပါ။ ဒါကုိေတာ႔ မိမိ တုိ႔ ဘာသာ သံုးသပ္ ေလာက္ပါျပီ။
ခ်မ္းသာ မခ်မ္းသာ ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ဆက္ျပီး ေတာ႔ ရွင္းပါဦးမယ္။ မိမိ တုိ႔ ကုိယ္တုိင္ရဲ႔ အေျခအေန၊ ပတ္၀န္းက်င္ အေျခအေနဆုိတဲ႔ ကာလ နဲ႔ မိမိတုိ႔ရဲ႔ လုပ္ေဆာင္မႈ ဆုိတဲ႔ ပေယာဂ ဒီႏွစ္ခု ကုိသာ ခြဲထုတ္ျပီး၊ ထူးထူးျခားျခား စစ္ေဆးျပပါမယ္။
မိဘမ်ိဳးရုိးေတြက စလုိက္ၾကစုိ႔။ အေနာက္ႏုိင္ငံေတြက၊ မိဘ ဘုိးဘြား မ်ိဳးရုိးစဥ္ဆက္ေတြ သတိထားၾကည္႔ ၾကရေအာင္။ ကုိယ္လက္လွမ္းမီ သေလာက္တုန္းကေပါ႔။ သူတုိ႔က ခ်မ္းသာမႈ ဆုိတာ၊ ပစၥည္း ခ်မ္းသာမႈ၊ စိတ္ခ်မ္းသာ မႈ ႏွစ္မ်ိဳးရွိေၾကာင္း၊ သိၾကပါတယ္။ ပစၥည္း ခ်မ္းသာလွွ်င ္ဘာမဆုိ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ပစၥည္း ခ်မ္းသာေလ၊စိတ္ခ်မ္းသာ ေလဆုိတဲ႔၊ အယူအဆ မ်ိဳးမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ႔ ပစၥည္း ခ်မ္းသာမႈ ကုိ အဓိက ထားပါတယ္။ ပုိင္ဆုိင္မႈ အစုိးတရ ရွိမႈ မ်ားေလေလး၊ ဘုန္းက်က္သေရ တုိးျပီး၊ စိတ္ခ်မ္းသာေလေလ ဆုိတာ မ်ိဳးပါ။ ဟုတ္လည္း ဟုတ္ပါတယ္။ ဘုန္းက်က္သေရ ဆုိတာ၊ ပုိင္ဆုိင္မႈ အစုိးတရရွိမႈ မ်ားေလေလ တုိးပြါးေလေလပါ။ ဒါေၾကာင္႔ လည္း ပုိင္ဆုိင္မႈ မ်ားေအာင္၊ နယ္ေျမေတြ အမ်ားၾကီး နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင္႔ ခ်ဲ႔ထြင္ ယူၾကတာပါ။ ပစၥည္း ခ်မ္းသာမႈ က အဓိက ျဖစ္ေလေတာ႔၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ က ေနာက္လုိက္ သာမည ျဖစ္သြား ပါတယ္။
ဒီေတာ႔ ပစၥည္းခ်မ္းသာေအာင္ရွာတယ္။ ခ်မ္းသာသည္ထက္ ခ်မ္းသာေအာင္ ၾကိဳးစားတယ္ ။ ပစၥည္းခ်မ္းသာေအာင္ ရွာေဖြ တဲ႔ ေနရာမွာ ပုိရေအာင္ ပုိလြယ္ကူေအာင္၊ ပုိအသံုး၀င္ေအာင္၊ ပုိစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ေအာင္၊ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကုိလည္း ၾကံဆပါတယ္။ ခႏၶာကုိယ္ခ်မ္းသာေအာင္လည္း ပုိင္ဆုိင္ထားေသာ ပစၥည္း ဥစၥာ ဓနျဖင္႔၊ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးၾကံဆျပီး စီမံ ေနထုိင္ၾကပါတယ္။ နည္းဆုိတာ က ေစာေစာက ေျပာခဲ႔သလုိ “ လုိလွ်င္ၾကံဆ နည္းလမ္းရ” ဆုိတဲ႔အတုိင္း “ စူးစမ္းရွာေဖြ ႏုိင္ေလ ေတြ႔ရွိေလ” ဆုိတဲ႔အတုိင္း၊ ၾကံဆ ႏုိင္သေလာက္ စူးစမ္းရွာေဖြႏုိင္သေလာက္၊ မကုန္ႏုိင္ မခန္း ႏုိင္ အံမခန္း ရႏုိင္တဲ႔ အရာမ်ိဳးပါ။
ေလာကီမွာေတာ႔ ဆံုးႏုိင္တယ္ လုိ႔ေတာင္ မရွိပါဘူး။ သူတုိ႔ ႏုိင္ငံေတြမွာ ဒါေတြ ဦးစား ေပးၾကပါတယ္။ ဒါေတာ႔ ကုိယ္႔မိဘ ေတြလက္ထက္က၊ ဥစၥာဓန အရင္းအႏွီးေတြ ရွာေဖြ စုေဆာင္းခဲ႔ၾကေတာ႔၊ သားသမီးေတြ လက္ထက္ ေရာက္တဲ႔အခါ၊ အဲဒီ အရင္းအႏွီးေတြ ကုိ အသံုးျပဳျပီး၊ ထပ္ျပီး တုိးပြါးေအာင္ ရွာႏုိင္လာၾကပါတယ္။ အရင္းအႏွီး ရွာေဖြတဲ႔နည္း ၊ အရင္းအႏွီးကုိ နည္းမွန္ လမ္းက် အသံုးခ်ႏုိင္တဲ႔ နည္းေတြ အသံုးျပဳ ႏုိင္လာၾကပါတယ္။ နည္းပညာ ေတြ႔ရွိမႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင္႔ တီထြင္မႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြက လည္း မိဘေတြ လက္ထက္ က ရွာေဖြ စုဆာင္း မွတ္တမ္းေတြ ျပဳလာၾကေတာ႔၊ အေျခခံ အေဆာက္အဦးေတြလည္း ရွိေနၾကေတာ႔ သားသမီးေတြ လက္ထက္ေရာက္တဲ႔အခါ၊ တုိးျပီးေတာ႔ ရွာေဖြၾကံဆ တီထြင္ လာႏုိင္ၾကပါတယ္။
ဒီေတာ႔ အရင္းအႏွီးနဲ႔ နည္းပညာ ျဖန္႔ျဖဴးမႈ၊ ဆင္းသက္ ဆက္ဆံရရွိမႈ၊ အားထုတ္မႈ ဒါေတြ ျပည္႔စံုေတာ႔ ရုပ္၀တၳဳ အပုိင္းမွာ အံ႔မခန္း ၾကီးထြားဖြံ႔ျဖိဳး မႈ ကုိေတြ႔ျမင္ လာၾကရပါတယ္။ ဒါကုိပဲ ၾကီးပြါး တုိးတက္တယ္ လုိ႔ ေခၚေနၾကတာပါ။
တုိ႔ျမန္မာႏုိင္ငံ ကုိ ၾကည္႔ ၾကရေအာင္။ တုိ႔ဘုိး တုိ႔ဘြား တုိ႔မ်ိဳးရုိးက ေရွးရုိးဗမာၾကီးေတြဟာ လည္း ခ်မ္းသာတယ္ ဆုိတာ၊ ကုိယ္ခ်မ္းသာျခင္း၊ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း ဆုိတဲ႔ ခႏၶာကုိယ္ခ်မ္းသာမႈ၊ ပစၥည္းစၥာ ဓန ၾကြယ္၀ ခ်မ္းသာမႈ ဆုိတဲ႔ ခ်မ္းသာႏွစ္မ်ိဳးရွိေၾကာင္း သိၾကပါတယ္။ တုိ႔ ေရွးရုိးဗမာၾကီးေတြက၊ ပစၥည္း ခ်မ္းသာေပမယ္႔ ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ပါး မခ်မ္းသာဘူးဆုိလွ်င္၊ ဘာလုပ္ဖုိ႔လဲ။ ကုိယ္စိတ္ ႏွစ္ပါး ခ်မ္းသာမႈ ဆုိတာက ေတာင္မွ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ က သာ အဓိက လုိ႔ယူဆခဲ႔ၾကပါတယ္။ ဒါ ဟုိတုန္းက မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ယခု လည္း ဒီအတုိင္းပါဘဲ။
ဒီေတာ႔ အဓိက ဦးစားေပး အစီစဥ္က စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ျဖစ္ေနတယ္။ အဓိက ျဖစ္ေနတဲ႔ အတုိင္းပဲ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ အျပည္႔အ၀ ရေအာင္ရွာၾကတယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေနၾကတယ္။ စိတ္ခ်မ္းသာမည္႔ နည္းေတြ ကို အျမတ္တႏုိးထားၾကတယ္။ တန္ဖုိး အၾကီးဆံုးလုိ႔ သတ္မွတ္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ပါပဲ၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ အျပည္႔အ၀ ေပးႏုိင္တဲ႔ ဗုဒၶ ပိဋကတ္ က်မ္းစာေတြကုိ အလြန္ျမတ္ႏုိးၾကပါတယ္။ လံုး၀ အေပ်ာက္မခံ ၾကပါဘူး။ ဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္ဆုိတဲ႔ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြက အေပ်ာက္မခံ သလုိ၊ အစုိးရမင္း မ်ားႏွင္႔တကြ၊ ျပည္သူလူထု ကလည္း လံုး၀ အေပ်ာက္မခံ ပါဘူး။ တစ္လံုး တစ္၀ါဒ မွ် အက် အေပ်ာက္ မရွိ ရေအာင္၊ အေရာ အေႏွာ မရွိ မူရင္း အတုိင္း၊ သန္႔ သန္႔ကေလး ရွိေနေအာင္၊ ထိန္းသိမ္းခဲ႔ ၾကတာ ယေန႔ တုိင္ ေအာင္ပါပဲ။ ေနာင္လည္း ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းေနၾကရဦးမွာပါးပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ တုိ႔ျမန္မာ လူမ်ိဳးေတြ စိတ္ခ်မ္းသာ ၾကပါတယ္။ ဒုစရုိက္ မႈခင္းေတြ ဘက္ကလည္း တုိးတက္ၾကီးပြါးပါတယ္ ဆုိတဲ႔ ႏုိင္ငံ ၾကီးေတြ ႏွင္႔ ႏႈိင္းစာလွ်င္ မေျပာပ ေလာက္ပါဘူး။ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ ဘက္က အားရစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ကုိ ရွိေနၾကတာပါ။
ဒါေပမဲ႔ ဟုိးေရွးေရွးကတည္းက ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာမႈ ကုိ ဦးစားမေပးခဲ႔ၾကေတာ႔၊ ပစၥည္း ဥစၥာကို လုိသည္ထက္ ပုိ မရွာၾကပါဘူး။ လုိသည္ထက္ ဆုိတာေတာင္မွ၊ တစ္၀မ္း တစ္ခါး စားႏုိင္ ၀တ္ႏုိင္ရံု၊ လွဴႏုိင္ တန္းႏုိင္ရံုကေလးေလာက္ပါ။ ဒီထက္ ပုိမရွာၾကပါဘူး။ ရွာလုိ႔ ေဖြလုိ႔႕လည္း လြယ္လြယ္ကူကူ ျဖစ္တာေၾကာင္႔ သံယံဇာတ ေတြမွလည္း စား၀တ္ေနေရးအတြက္၊ လြယ္လြယ္ ကူကူ ထုတ္ႏုိင္တာေၾကာင္႔ဘာနည္းပညာ မွလည္းမရွာေဖြ ခဲ႔ၾကပါဘူး။ မရွာရံုသာမကေသးပါဘူး။ ပုိဆုိးတာက နည္းပညာ လာေပးလုိ႔ေတာင္ အေရး တယူ မယူၾကပါဘူး။ ဒီေတာ႔ မိဘ ဘုိးဘြားေတြမွာ ပစၥည္း မေပါမ်ားၾကပါဘူး။ အေမြ မ်ားမ်ား မထားႏုိင္ခဲ႔ၾကပါဘူး။ သားသမီးေတြမွာ အရင္းအႏွီးအလံု အေလာက္ ဆက္ခံ ရရွိတာမ်ိဳး မရွိပါဘူး။ နည္းပညာ ကေတာ႔ အသစ္အဆန္း မရွိသေလာက္ပါပဲ။ ဒီလုိႏွင္႔ မ်ိဳးဆက္ၾကီးတ စ္ခု လံုး ျဖစ္လာ လုိက္ေတာ ယခု ထိ ဆုိပါေတာ႔။ ေတာ္ပါေသးရဲ႔ ယခုမွ နည္းပညာေခတ္ဆုိျပီး အစုိးရႏွင္႔တကြ ပညာတတ္ အသုိင္းအ၀ုိင္း က ေဆာ္ၾသျပီး ၀ုိင္း၀န္း ၾကိဳးစားေနလုိ႔ ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။ဒါႏွင္႔မ်ား ပစၥည္း ဥစၥာ ဓန ေပါေပါမ်ားမ်ား မရွိတာ နည္းပညာ မထြန္းကာ တာ ဘာမ်ားေျပာခ်င္ၾကေသးတုန္း။
ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးက အရင္းအႏွီးနွင္႔ နည္းပညာ ျဖန္႔ေ၀မႈ၊ ေထာက္ပံ႔ ေပးကမ္းမႈ အဆက္မျပတ္ ျပဳလုပ္ႏုိင္မွ၊ ပစၥည္း ဥစၥာ ဓန ေပါမ်ားၾကြယ္၀ ျပီး၊ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ မရွိ၊ ဆင္းရဲသား ပေပ်ာက္ ႏုိင္တယ္ လုိ႔ စၾကာမင္း အဆက္ဆက္ က သူတုိ႔သားေတာ္ၾကီးေတြ အား သြန္သင္ခဲ႔ၾကေၾကာင္း၊ စကၠ၀တၱိ သုတၱန္မွာ မိန္႔ၾကားေတာ္မူခဲ႔ပါတယ္။
ဒီလုိဆုိေတာ႔ ေစာေစာက ႏုိင္ငံျခားက ေဒါက္တာကေလး တစ္ေယာက္ရဲ႔အေမး ကုိ ကုိယ္ဟာ ကုိယ္ ေျဖႏုိင္ေလာက္ပါျပီ။ ဒီတရားေတာ္ကုိ အေလးထားျပီးေတာ႔ မိမိ တုိ႔ လူမ်ိဳး ပစၥည္းဥစၥာ ဓနလည္းၾကြယ္၀ နည္းပညာ လည္း ထြန္းကား၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ လည္း အျပည္႔အ၀ ရၾကတဲ႔ အေနအထားမ်ိဳး ေရာက္ေအာင္၊ အစုိးရမင္းမ်ားအေပၚ၌ သာ တာ၀န္လြဲခ် မေနၾကဘဲ၊ မိမိတုိ႔တစ္ႏုိင္တစ္ပုိင္ ေစတနာရွင္မ်ား၊ လူမႈေရး အသင္းအဖြဲ႔ မ်ား၊ရပ္မိ ရပ္ဖ မ်ား၊ ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္မ်ား ကပါ၊ ဦးေဆာင္ျပီး၊ အရင္းအႏွီး နည္းပညာ ျဖန္႔ေ၀ ႏုိင္ေရး၊ ကုသုိလ္ အျပည္႔အ၀ ရရွိေရး၊ အေလးထား ၾကိဳးစား ၾကပါစုိ႔။ ။
မသိခဲ့ပါဘူး
ယခင့္ ယခင္ ဟိုးအရင္က…။
ခုေတာ့
ကီးဘုတ္ေပၚေျပးလႊားေနတဲ့
မညီမညာ လက္ေခ်ာင္းေတြကို ျမင္တိုင္း
ညီညာလွပ
ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေတြကို
အားက်မိပါရဲ႕…။
ခြက္၀င္ေနတဲ့
ကိုယ့္ေျခဖ၀ါးကို ငံု႔ၾကည့္မိတိုင္း
ရွက္ရြံ႕မႈနဲ႔အတူ
မဟာကရုဏာရွင္ကို
အားနာမိပါရဲ႕…။
ဒါေလးေကာင္းတယ္
ဟိုအရာ သေဘာက်တယ္နဲ႔
တစ္ပါးသူရဲ႕ ေပတံေတြၾကားမွာ
ငါ…
လက္မျဖစ္လိုက္…
စင္တီမီတာျဖစ္လိုက္…။
သူတို႔အတြက္
လက္ခုပ္တီးခဲ့ေပါင္းလည္း မ်ားၿပီ၊
သူတို႔တီးတဲ့ လက္ခုပ္သံေတြလည္း
နားေထာင္ခဲ့ဖူးၿပီ…။
အဲ…
ငါ့ကိုယ္ငါ လက္ခုပ္တီးဖို႔က်ေတာ့
အားေလ်ာ့ႏြမ္းလ်…။
သူတို႔ကပဲ ငါ့ကို အုပ္စိုးခဲ့တာလား
ငါကပဲ
အုပ္စိုးခံဘ၀မွာ ေပ်ာ္ေနခဲ့တာလား…။
မဟုတ္… မဟုတ္…
ဟုတ္တယ္
ဘယ္ဘ၀ေရာက္ေနမွန္းကို
ငါ့ကိုယ္ငါ မသိခဲ့တာ…။
ေသေသခ်ာခ်ာ ငါၾကည့္လိုက္ေတာ့
ဟိုက္…
ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ
Error တက္ေနၿပီ…။ ။
ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား
8/22/2009, SAT:, 10:52:38 PM
© Blogger templates The Professional Template by Ourblogtemplates.com 2008
Back to TOP
