နည္းျပ ဝိပႆနာ သင္ခဏ္းစာ အပိုင္း (၂)

ယခုလို ဝိပႆနာဥာဏ္ႏွင့္ ခႏၶာမွာ အျမင္မွန္ကို မရရွိၾကေသးတဲ့ (အႏၶပုထုဇဥ္) ပုဂိၢဳလ္ေတြကေတာ့ ပူဒါနဲ႕ လက္နဲ႔၊ ပူဒါနဲ႔ အသားနဲ႔၊ ပူဒါ နဲ႔ ငါနဲ႔၊ ပူဒါနဲ႔ ကိုယ္စသည္ မကြဲၾကပါဘူး။ ေအးဒါလႈပ္ထာနဲ႔ လက္ေျခနဲ႔၊ ေအးဒါလႈပ္ထာနဲ႔ အသားနဲ႔၊ ေအးဒါလႈပ္ထာနဲ႔ ငါနဲ႔၊ ေအးဒါလႈပ္ထာနဲ႔ ကိုယ္စသည္ မကြဲဘူးျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ-ပူဒါကို လက္က ပူေနဒါ၊ ေအးဒါ လႈပ္ထာကို လက္မွတ္ေနတတ္ပါတယ္၊ ပူဒါ၊ ေအးဒါ၊ လႈပ္ထာ ကို ေျခကလို႔ မွတ္ေနတတ္ပါတယ္။ အသား၊ အေရကလို႔ မွတ္ေနတတ္ပါတယ္။ ငါျဖစ္ေနဒါလို႔မွတ္ေနတတ္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ႀကီးမွာ ျဖစ္ေနတယ္လို႔မွတ္ထင္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒီလိုမွတ္ေနတာ ျမင္ေနတာ က လမ္းမွား၊ အျမင္မွားေနတာပါ။ ဒါေၾကာင့္

လက္နဲ႔ အပူနဲ႔မကြဲ အႏၶပုထုဇဥ္ဘဲ။

လက္နဲ႔ အေအးနဲ႔မကြဲ အႏၶပုထုဇဥ္ဘဲ။

လက္နဲ႔ လႈပ္ထာနဲ႔မကြဲ အႏၶပုထုဇဥ္ဘဲ။

လက္နဲ႔ ပူဒါနဲ႔ကြဲ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ဘဲ။

လက္နဲ႔ ေအးဒါနဲ႔ကြဲ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ဘဲ။

လက္နဲ႔ လႈပ္ထာနဲ႔ကြဲ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ဘဲ။

တြဲေနတာက ပညတ္၊ ကြဲေနဒါမွ ပရမတ္။

မကြဲဒါက ပညတ္၊ ကြဲေနဒါမွ ပရမတ္။
ပညတ္ပရမတ္မကြဲ၊ အႏၶပုထုဇဥ္ဘဲ။

ပညတ္ ပရမတ္ကြဲ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ဘဲ။

ဒါေၾကာင့္ အႏၶပုထုဇဥ္ အပါယ္ခြင္မလြတ္ေသး၊ နိဗၺာန္ ခ်မ္းသာနဲ႔ေဝး။ ကလ်ာဏပုထုဇဥ္ အပါယ္ခြင္မေရာက္ေဝး၊ နိဗၺာန္ေပါက္ လမ္းစေပး စသည္ျဖင့္ ေက်းဇူးရွင္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက လကၤာစီကံုးထားခဲ့ပါသည္။ ေယာဂီမ်ား စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ။ ပူဒါ ကသာ ပူဒါ ကို လက္က ပူတယ္လို႔ မွတ္လွ်င္ တစ္ခ်က္ မွားၿပီ၊ ပူဒါကို လက္ လို႔မွတ္ေနလို႔တဲ့။ ပူဒါ ကို လက္နဲ႔ မကြဲလို႔တဲ့။ ငါ့လက္က ပူတယ္လို႔မွတ္ရင္ (၂) ခ်က္မွားၿပီ၊ ပူဒါကို ငါလို႔ လဲ မွတ္တယ္။ လက္လို႔လဲ မွတ္တယ္။ ငါ့သား လက္ကေလး ပူတယ္လို႔ မွတ္ရင္ (၃) ခ်က္မွားၿပီ၊ ပူဒါကို ငါလို႔လဲ မွတ္ေနတတ္တယ္၊ အသားလို႔လဲ မွတ္ေနတတ္တယ္။ လက္လို႔လဲမွတ္ေနတတ္တယ္။ အဲဒီလိုမွတ္ထာမ်ိဳးေတြ ယူဆတာမ်ိဳးေတြက ဥာဏ္မ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္ေတာ့အေတာ္မွားတဲ့ အယူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနတယ္။

ဒါေၾကာင့္-ဒီအယူမ်ိဳးကို မိစၦာ ဒိ႒ိ အယူလို႔ေခၚတယ္။ အတၲဒိ႒ိအယူလို႔ ေခၚတယ္။ သကၠယ ဒိ႒ိအယူလို႔လဲ ေခၚတယ္။ ဒီ-ဒိ႒ိအယူရွိေနသမွ် ကာလပတ္လံုး အပါယ္ ေလးပါး က်ျခင္းေဘးမွ ဘယ္ေတာ့မွ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ေသးဘူးတဲ့။ ကုသိုလ္ အရွိန္ကေလး မကုန္ခင္ ကုသိုလ္အရွိန္ေလး ရွိေနသမွ်ေတာ့လူ႔ဘဝ နတ္ဘဝ၊ ျဗဟၼာဘဝမွာ ေခတၲခဏအခိုက္အတန္႔ ေနၾကရေသး၏။ ၄င္းကုသိုလ္ကံ အရွိန္ကုန္သြားဒါနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ထဲ အပါယ္ေလးပါးျပန္က်ရအံုးမွာအမွန္ဘဲတဲ့၊ ဒါေၾကာင့္ မာန္လည္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက “ဒိ႒ိမကြာ ပုဂၢိဳလ္မွာလွ်င္ လူတြင္ မႏၶတ္ နတ္မွာသိၾကား မိုးဖ်ား ျဗဟၼာ ျဖစ္တံုပါလည္း ခႏၶာၿပိဳကြဲကုသိုလ္စဲက ေဖါက္လြဲပါယ္ရြာ ေရာက္ၿမဲ ခါတည့္။” လို႔ မိန္႔ဆိုေတာ္မူခဲ့ေပသည္။ လက္ကို နမူနာထားၿပီး ေသခ်ာစြာ ရွင္းျပလိုက္ၿပီျဖစ္ပါသျဖင့္ က်န္ရွိေသာ ေျခ၊ အသားအေရ စသည္တို႔ကို ဒီအတိုင္းသာ ေယာဂီမ်ား ခ်ဲ႕၍ သိၾကေစခ်င္ပါသည္။

ဆက္ရန္.....

Posted by ေအာင္မင္းေခါင္ကုန္းေျမ ဓမၼရိပ္သာ (ကသစ္၀ိုင္ ၀ိပႆနာ) at 10:56 PM

Read more...

Buddha's Birthday at Bangkok Hanmaum

The altar looked gorgeous. There were so many offerings arranged before the Buddha image that you'd never have believed this was just a tiny temple of a handful of ex-pats. Fruit and flowers were piled high, there were stacks of colourful rice cakes, boxes of incense, candles, and rows of lilies either side of the Buddha.

A central part of the morning ceremony was an offering of more lilies by each person there. We lined up, gently chanting the Buddha's name, and placed our long-stemmed buds at the front of the altar. A whole forest of pink lilies sprang up and people settled back down for more chanting and to listen to some teachings.

Earlier, before we went into the hall, I met four or five Littlebang regulars who had come along for the first time, and a Thai couple who regularly attend the seon centre's main events. Kun Young, in a beautiful hanbok her aunt had made for her, came in with us and provided a great explanation of the ceremony and teachings.

There was a greeting from Kun Daehaeng Sunim, and then the head monk spoke about how when we think of something, our mother's love when we were small for example, our minds take us directly there. In this way, she said, time is meaningless and Buddha is born today as much as thousands of years ago.

After the ceremony everyone was given some lovely gifts, including a small yum-joo (mala), and it was time for lunch. We had vegetarian bibimbab and rice cakes and fruit, and then met with other English-speakers, including two Bhikkhunis from the International Women's Meditation Center in Rayong.

We talked about the possibility of an English-language Seon group meeting once a month for practice and teachings, and both the resident sunims who run the centre, and the visiting Bhikkhunis, who also indicated a willingness to be involved, were supportive of the idea. I have no solid news yet - but watch this space.

The Buddha Birthday celebrations started again at six with a short ceremony of chants familiar to me from the evening services I used to attend in Korea, and I joined in as best I could. There was a circumambulation in the grounds of the temple as the sun went down, and then everyone took their positions for the festival.

It started with a choir, a good thirty voices, all the women in gorgeous hanboks, all the men in white shirts, with English translations on a screen to one side. I felt it a real shame that no one had come along from the Littlebang Sangha for this, the translations were wonderful and the singing deeply moving.

Next on stage was a paper lily about waist height. Everything was still and people wondered what was about to happen. Suddenly it sprang open and two small children, amazingly cute in traditional costume, came out with brightly-lit lanterns which they carried to the shrine, accompanied by delighted gasps and much applause.

Then came a drumming performance of huge energy and skill. Each drummer had three drums and span around with perfect synchronicity, at one stage all were simultaneously leaning over backwards as part of their intense routine. Next was the turn of some children, and then one woman's traditional solo silent dance.

In the past, the girl sitting next to me explained, Korean women spent their marriages completely unable to express themselves, which gave birth to this art form. I was spellbound. More performances followed, and I was left wondering how such a small community manages to find such time and such talent.

Next, a huge surprise, six Thai girls, in traditional Thai costume, were interviewed, and sang together, in Korean. I asked who they were and learnt that they study Korean at university with scholarships provided by the temple. Later on I met their teacher and congratulated her on their truly amazing achievements.

There was a martial arts display, a kayagum performance, more dancing, and finally the choir sang the four Bodhisattva vows and we all made a final three prostrations. It felt, as a French friend of Kun Young's said, like one big family, and I'm so grateful to have celebrated the day with such wonderful people. Thank you.

Read more...

ပညာပါရမီ ႏႈိုးေဆာ္လႊာ

ပါရမီရွင္ သူေတာ္စင္အေပါင္းတို႔ခင္ဗ်ား-

ပညာပါရမီ ပညာေရးကူညီမႈအသင္းက စစ္ကိုင္းတိုင္း ခင္ဦးျမိဳ႔နယ္ လက္ပန္လွရြာ ပုဗၺာရံုဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း၌ ၅-၆-၇-၈ တန္း ေက်ာင္းသား/ ေက်ာင္းသူမ်ားကို အခမဲ့ပညာဒါန ျပဳလုပ္ေနျပီျဖစ္ပါ၍ မိမိတို႔တတ္စြမ္းသမွ် ပညာပါရမီ ပညာဒါန ျပဳလုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးအပ္ပါသည္။

ေဘးရန္ေၾကာင့္ၾက ဆင္းရဲကင္း၍
ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ေမတၱာျဖင့္
အရွင္ဓမၼသာမိ

Panpa Parami

Publish at Scribd or explore others: Uncategorizable-Unca Religion-Buddhism

Read more...

ျဖစ္တည္ျခင္းပဓာန၀ါဒႏွင့္ပတ္သက္၍ဦးဆန္းလြင္၏အျမင္

မူရင္းစာအုပ္-ျဖစ္တည္ျခင္းပဓာန၀ါဒႏွင့္လူသားပဓာန၀ါဒ(ယန္းေပါဆားတ္-)-ဆန္းလြင္ဘာသာျပန္

ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ (စာ ၁ မွ ၁၃)

ေကာက္ႏုတ္ခ်က္(၁)

(ေမာ္တင္၀ွုိက္ ရဲ႔ စာအုပ္မွာ ေဒးကားရဲ႔) Cotego သေဘာတရား 'I think, therefore I am' အေၾကာင္းမပါလာဘူး။ ဒါပါမလာေတာ့ ယန္းေပါဆားတ္ရဲ႔ ဒႆနအျမင္မွာ အေျခခံအုတ္ျမစ္မပါသလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ ဘာေၾကာင့္ဒီလုိေျပာရသလဲဆုိေတာ့ ယန္းေပါဆားတ္ရဲ႔ ျဖစ္တည္ျခင္းပဓာန၀ါဒဟာ ဒီ Cogeto သေဘာတရားကုိ ဘုရားေဟာတရားေလာက္မက မွန္ကန္တဲ့ သစၥာတရား Truth လုိ႔ယူျပီး နက္နက္နဲနဲ ခံယူထားလုိ႔ပဲ ျဖစ္တယ္။

(၂)

ထပ္ျပီးဆင့္ကဲေျပာသင့္တာက ဒီ Cogeto သေဘာတရားကုိ ယန္းေပါဆားတ္လုိ ထူးထူးျခားျခားထြင္းေဖာက္ျပီး ရွုျမင္ႏုိင္သူ ကမၻာ့ဒႆနသမုိင္းမွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး။ ဘာထရန္ရပ္ဆယ္လ္လည္း သူ႔လုိမသိဘူး။ ယန္းေပါဆားတ္ကေတာ့ တကယ့္ကုိပဲ ႏုွိက္နွုိက္ခၽြတ္ခၽြတ္ ထုိးထုိးထြင္းထြင္း သိျမင္သူျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီ Cogeto သေဘာတရားကုိ သူျမင္သလုိ မျမင္တတ္ရင္ အဲဒီအျမင္ေပၚမွာ အေျခခံထားတဲ့ သူ႔ရဲ႔ျဖစ္တည္ျခင္းပဓာန၀ါဒထဲက- မိမိကုိယ္မိမိျဖစ္တည္ျခင္းကုိ သိနားလည္ျခင္း(Self-awareness) သေဘာကုိလည္း နားမလည္ႏုိင္ဘူး။

(၃)

လူမွာအာရုံသိစိတ္ ၀ိညာဥ္ျဖစ္ေပၚပုံ စိတၳဳပၸါဒကုိလည္း သူနားလည္သလုိ နားမလည္ႏုိင္ဘူး။ ျပီးေတာ့ လူသားရဲ႔ ျဖစ္တည္မွုဟာ လြတ္လပ္စြာေရြးခ်ယ္မွုအေပၚမွာ လုံးလုံးလ်ားလ်ား တည္ေနတယ္ဆုိတာကုိျပတဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ကုိ နားလည္ျခင္း (awareness 0f freedom) ကုိလည္းနားမလည္ႏုိင္ဘူး။ လူရဲ႔ ျဖစ္တည္ျခင္းမွာ မလႊဲသာ မေရွာင္သာ ပါ၀င္ေနတဲ့၊ ဆင္းရဲျခင္း ဒုကၡေရာက္ျခင္း( anguish) သေဘာတရား၊ ျဖစ္တည္ျခင္းဆုိတာ ကံ-အားလုံးပဲ ဆုိတဲ့ သေဘာတရားေတြကုိ နားလည္ဖုိ႔ သိပ္ခက္တယ္။

(၄)

ဒီအယူ၀ါဒဟာ အခ်ိဳ႔ကိစၥေတြမွာ ဗုဒၶဘာသာ၀ါဒနဲ႔ အေတာ္နီးစပ္ေနတယ္။ လူ႔ဘ၀ကုိအေျခခံျပီး လူသားရဲ႔ ဆင္းရဲ ဒုကၡသေဘာ ေတြကို ရွုျမင္တာေတြ၊ ဆင္းရဲကင္းေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္သင့္တယ္ ဆုိတဲ့ ျပႆနာေတြကုိ စဥ္းစားတာ(ဗုဒၶ၀ါဒနဲ႔ အေျဖမတူ ေသာ္လည္း) ျမတ္ဗုဒၶစဥ္းစားခဲ့တဲ့ ျပႆနာေတြကုိ သူက သူ႔နည္းနဲ႔သူ စဥ္းစားတယ္။ တစ္ခုပဲရွိတယ္။ သူက ျမတ္ဗုဒၶရဲ႔ စိတၳဳပၸါဒ သေဘာတရား ေတြ၊ပ႗ိစၥသမုပၸါဒ္ တရားေတြ ကမၼနိယာမ အျမင္ေတြကုိ နားမလည္ခဲ့လုိ႔သာ တလြဲတေခ်ာ္ျဖစ္သြားတာ ျဖစ္တယ္။

(၅)

ဒါေတြကုိ ျမန္မာပညာရွင္ေတြ ပရိယတၱိဖက္က အားသန္ၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ သိျမင္ေစခ်င္တယ္။ ဒါမွသာ ဒီ၀ါဒ ဘယ္ေနရာမွာ မွန္ျပီး၊ ဘယ္ေနရာမွာ မွားသြားသလဲဆုိတာ သိျမင္ၾကမယ္။ ပုိျပီးအေရးတၾကီးသိေစခ်င္တာက ျဖစ္တည္ျခင္း ပဓာန၀ါဒရဲ႔ လူ႔ဘ၀ကုိ ခ်ဥ္းကပ္ပုံပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီ၀ါဒဟာ ေတာမီးေလာင္သလုိ ကမာၻေပၚမွာ ၾသဇာၾကီးမားစြာ ျပန္႔ႏွံ့သြားတာ ျဖစ္တယ္။ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာမ်ားအေနနဲ႔ ကုိယ့္ဘာသာ ကုိယ့္အယူ၀ါဒဟာ ျဖစ္တည္ျခင္း ပဓာန၀ါဒထက္ လူ႔ျပႆနာေတြကုိ ေျဖရွင္းရာမွာ ပုိျပီးထိေရာက္ပါလ်က္ ဘာေၾကာင့္ ကမာၻေပၚမွာ အၾကီးအက်ယ္မျပန္႔ႏွံ့ဘဲ ပြဲမတုိး ျဖစ္ေနရတာလဲ ဆုိတာေတြကုိပါ သိေစခ်င္တယ္။

(၆)

ဒီစကားကုိ ဘာေၾကာင့္ ေျပာရသလဲဆုိေတာ့ ယန္းေပါဆားတ္ရဲ႔ အဓိက က်တဲ့ ျဖစ္တည္ျခင္းပဓာန၀ါဒ က်မ္းဟာ ျဖစ္တည္ျခင္းနဲ႔အနတၱ (Bething and Nothingess) က်မ္း ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ပါ။ ဒီကေန႔ မ်က္ေမွာက္ကာလ ကမာၻေပၚမွာ ေထရ၀ါဒ ကုိေခတ္စားေအာင္ လုပ္ခ်င္ရင္ ဘာေတြကုိ ထည့္သြင္းစဥ္းစားရမလဲ၊ ဘယ္လုိခ်ဥ္းကပ္ပုံနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ရမလဲ ဆုိတာေတြကုိ ျမန္မာလူမ်ိဳးပညာရွင္ေတြ စဥ္းစားမိၾကေအာင္လုိ႔ ဒီျဖစ္တည္ျခင္းပဓာန၀ါဒရဲ႔ မူရင္းသေဘာတရားေတြကုိ ျမန္မာစာေပထဲေရာက္ေအာင္ အကၽြႏု္ပ္အေနနဲ႔ ဆက္လက္ၾကိဳးပမ္းသင့္ သင့္ေသးတယ္လုိ႔ စိတ္ကူးရလာပါတယ္။

(၇)

ျဖစ္တည္ျခင္း ပဓာန၀ါဒနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ၀တၳဳရသ စာေပအဖြဲ႔ကေတာ့ မ်ားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်မ္းစာအေနနဲ႔ကေတာ့ ယန္းေပါဆားတ္ ကုိယ္တုိင္ေရးေတြပဲ ရွိတယ္။ သူ႔အရင္ကေတာ့ ဖန္ဆင္းရွင္ရွိတယ္ဆုိတဲ့ ခရစ္ယာန္အရုိးစြဲ၀ါဒ အေပၚအေျခခံတဲ့ ျဖစ္တည္ျခင္းပဓာန၀ါဒ က်မ္းေတြေတာ့ ရွိတယ္။ ဒါေတြက ျမန္မာပရိသတ္နဲ႔ မအပ္စပ္ပါဘူး။ ယန္းေပါဆားတ္ကေတာ့ ျမတ္ဗုဒၶအတုိင္းပဲ ဖန္ဆင္းရွင္ဘုရားသခင္ရွိတယ္ ဆုိတာကုိ လုံး၀လက္မခံဘူး။ မယုံၾကည္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔အေတြးအေခၚေတြဟာ ဗုဒၶရဲ႔ အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ အေတာ္နီးစပ္ပါတယ္။

(၈)

အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိပုံမတူလုိ႔ ကြဲျပားျခားနားရတယ္ ထင္ရေပမဲ့ အႏွစ္အရသာ တူေနတာကုိ ေတြ႔ရတယ္။ အမွန္ကေတာ့ သူဟာ သဗၺညဳတဥာဏ္ရထားတဲ့ ဒႆနဆရာမဟုတ္လုိ႔ သူ႔အျမင္ေတြဟာ အကန္႔အသတ္ရွိေနတာ လုံးလုံးလ်ားလ်ား သစၥာမဆုိက္ေသးတာပဲ ျဖစ္တယ္။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ခုဘာသာျပန္လုိက္တဲ့ က်မ္းစာကေလးကုိ ဖတ္ျပီးရင္ သူဟာ ဘယ္ကိစၥေတြမွာ အားနည္းေနတယ္ဆုိတာ ပညာရွင္စာဖတ္ပရိသတ္ သိျမင္သေဘာေပါက္ လာပါလိမ့္မယ္။

ဆက္ရန္

Posted by အလွတရား at 12:47 PM

Read more...

*သူ႔မွာတမ္းႏွင့္ ငါ၏မွာတမ္း*

*သူ႔မွာတမ္း*

အားပါးပါး ေတာ္ေသးတာေပါ့။ ေရးမယ္လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီးမွ ပထမဆံုး အပိုဒ္ကို ေမ့သြားတာ၊ memory မနည္း ျပန္ေခၚလို္က္ရတယ္။ ဒီကဗ်ာေလးက ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပထမႏွစ္တုန္းက သင္ခဲ့ရတဲ့ ကဗ်ာေလး။ တအားၾကိဳက္မိတယ္။ အေရးအသား ေလးလံုးစပ္ေလးနဲ႔ ကာရန္ယူပံုေကာ၊ ေနာက္ အေၾကာင္းအရာေကာ။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ၾကိဳက္မိရင္ အလြတ္ကို က်က္ထားလိုက္ေတာ့တာ။ ေရးသူက ဆရာၾကီး မင္းသု၀ဏ္ထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ ကြမ္းျခံကုန္းသား.. ၾကြားတာ ဟဲ ဟဲ။ ခံစားၾကည့္ပါဦး။

သူတို႔အဆုတ္၊ ထားခဲ့ျမႇဳပ္သည့္

ဗံုးငုတ္တိုက္မွား၊ ေမာင္ေျပာက္က်ားအား
ရြာသားရြာသူ၊ ေမးၾကျမဴသည္
အူအူယမ္းေငြ႔ ထတုန္းတည္း။

အေမာင္ေျပာက္က်ား၊ မိဖအားကို
ဘာမ်ားမွာၾကားလိုသနည္း။

ေမြးသည့္မိခင္၊ ေကၽြးဖခင္အား
ဦးတင္ခဲ့ေၾကာင္းေျပာပါေလ။

အေမာင္ေျပာက္က်ား၊ ခ်စ္သူအားကို
ဘာမ်ားမွာၾကားလိုသနည္း။

ငယ္ကၾကင္ျမတ္၊ မိသတ္မွတ္ကို
ခြင့္လႊတ္ခဲ့ေၾကာင္းေျပာပါေလ။

အေမာင္ေျပာက္က်ား၊ တိုင္းျပည္အားကို
ဘာမ်ားမွာၾကားလိုသနည္း။

ခရီးမတ္တပ္၊ လမ္းခုလတ္တြင္
ကိုယ္လြတ္ေရွာင္ခြါ၊ ခြဲရပါ၍
အားနာခဲ့ေၾကာင္းေျပာပါေလ။

ယမ္းေငြ႔အူအူ၊ တလူလူႏွင့္
ေမးျမဴၾကတုန္း၊ အေနာက္ကုန္း၀ယ္
ေနလံုးကြယ္ေလၿပီတကား။ ။

>>> တိုင္းျပည္အတြက္ မွာၾကားခ်က္ေလး ေရးဖြဲ႔ထားတာကို အၾကိဳက္ဆံုးပဲဗ်ာ။

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

13.01.2009, TUE:, 02:48:52 AM

*************************************************

*ငါ၏မွာတမ္း*

အရွင္၀ိေဇၨာတ (ဓမၼဒူတ)

လူတို႔ျဖစ္လာ၊ ဤေျမကမၻာ၀ယ္

‘၀ိဇၨာ’ သိပၸ၊ ဤႏွစ္၀ကို
ဘ၀ဆက္ေရး၊ စားေသာက္ေရးနဲ႔
ေနေရးစသည္၊ အလီလီတြက္
သင္သည္သင္မႈ၊ ေကာင္းစြာျပဳေလာ့။

ဤသို႔သင္ေလ၊ သင္ေနေပျငား
သင္ၿပီးျငားက၊ ရွာထားပစၥည္း
ေငြလက္သီးေအာင္၊
က်င့္ေဆာင္ပါေလ၊ က်င့္ႏိုင္ေစ။

ထိုသို႔မ်ားစြာ၊ ရွာေဖြရာလည္း
ဉာဏ္မွာထင္မွတ္၊ ငါသင္အပ္ေသာ္
မကပ္ေလာ ‘ေဇာ’ ၊ ေဒါသေဇာႏွင့္
စိတ္ေရာကိုယ္ပါ၊ ေမာဟခြါလ်က္
ရွာေဖြတတ္ေစ၊ သိမွတ္ေလ။

ထိုသို႔မ်ားမ်ား၊ ရွာေဖြျငားမွ
မ်ားမ်ားေကာင္းက်ိဳး၊ ေလာကက်ိဳးႏွင့္
မ်ားက်ိဳးအတြက္၊ သင္ရြက္ႏိုင္မည္
ထမ္းႏိုင္မည္ပ၊ လိုသည္ကေတာ့
မ်ားလွပစၥည္း၊ ရွာေဖြၿပီးက
မၿငီးမကြန္႔၊ သင္မတြန္႔ဘဲ
မ်ားစြာစြန္႔ေခ်၊ ထပ္သိေစ။

ထိုမွ ‘တ’ ဆင့္၊ ထပ္ေလာင္းဆင့္ေသာ္
ရွိသင့္ရွိအပ္၊ သင့္ဘ၀င္ထက္၀ယ္
မပ်က္သီလ၊ က်င့္ဌာနကို
သင္ကက်င့္ေစ၊ စြမ္းႏိုင္ေစ။

ဤသို႔သီးသီး၊ သင္စြမ္းၿပီးက
ပ်က္စီးခႏၶာ၊ စဥ္အလာကို
ေကာင္းစြာႏွလံုး၊ သင္ေမြ႔ထံုးလ်က္
မပ်က္သုဥ္းခင္၊ အဆံုးျဖစ္ပ်က္
ျမင္ေတြ႔အပ္ေအာင္
သင္ထပ္က်င့္ေလ၊ က်င့္ႏိုင္ေစ။ ။

>>> ဒီကဗ်ာေလးကေတာ့ ဖိုးသားကို သြန္သင္ဆံုးမေပးေနတဲ့ ဦးဇင္း၀ိေဇၨာတရဲ႕ ဘြဲ႔ေတာ္ေလးကို ပူေဇာ္သမႈနဲ႔ ေရးစပ္လိုက္ျခင္းပါ။

>>> အားလံုးေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား ဖတ္တဲ့အတိုင္းလည္းသိ၊ သိတဲ့အတိုင္းလည္းက်င့္၊ က်င့္တဲ့အတိုင္းလည္း ရႏိုင္ၾကပါေစ။

ေလးစားရိုေသစြာျဖင့္
ဖိုးသား

18.01.2009, SUN:, 04:57:09 AM

Read more...

DON'T PROCRASTINATE (သို ့) ကဆုန္လျပည့္ေန ့ဓမၼလက္ေဆာင္

အေဇၨဝ ကိစၥမာတပၸံ၊ ေကာဇညာ မရဏံ သုေဝ။

နဟိေနာ သဂၤရံေတန၊ မဟာေသေနန မစၥဳနာ။

(ျမတ္ဗုဒၶ)

Ajjeva kiccam atappam.

Ko janna maranam suve.

Na hi no sangaran tena.

Mahasenena maccuna.

(Lord Buddha)

သုေဝ= မနက္ျဖန္အခါ၌..

ဇီဝိတံဝါ= အသက္ရွင္ ေနရဦးမည္ကိုလည္းေကာင္း...

မရဏံဝါ= ေသရဦးမည္ကိုလည္းေကာင္း...

ေကာဇညာ= အဘယ္သူသိနိုင္ပါအံ့နည္း...

ဣတိ= ဤသို႔ႏွလံုးသြင္း၍...

အာတပၸံ= ကိေလသာတို႔ကို ပူေလာင္ေစတတ္ေသာ ဝိပႆနာအားထုတ္မႈကို...

အေဇၨဝ= နက္ျဖန္ သန္ဘက္ ေန႔ရက္မေရႊ႔ယေန႔ပင္လွ်င္...

ကိစၥံ= မဆိုင္းမရပ္ ျပဳလုပ္အပ္၏...

ဟိ= နက္ျဖန္ သန္ဘက္ ေသမည္ရွင္မည္ မသိႏိုင္ျခင္းအေၾကာင္းကား...

မဟာေသေနန= ေရ မီး လက္နက္စသည္ျဖင့္ ေသေစႏိုင္ေၾကာင္းမ်ားစြာရွိေသာ...

ေတနမစၥဳနာ= ေသမင္းဟုေခၚေသာ ေသျခင္းတရားႏွင့္...

ေနာ= ငါတို႔အား...

သဂၤရံ= ရက္ခ်ိန္းေပးထားျခင္း တံစိုးလက္ေဆာင္ေပးထားျခင္း...

နအတိၴ= မရွိေခ်...

တသၼာ= ထို႔ေၾကာင့္...

သုေဝ မရဏံ= မနက္ျဖန္ ရွင္ဦးမည္ ေသဦးမည္ကို...

ေကာဇေညာ= ဧကန္တိတိ အဘယ္သူ သိနိုင္ပါအံ့နည္း...။

(သင္တို႔ အခ်ိန္ျပည့္ ႏွလံုးသြင္းရမည္)

Do not procrastinate, do what should be done today, we don't know whether we will be still alive tomorrow.

Today, now, do what should be done, try to accomplish.

Posted by The Bliss Of Emancipation at 7:19 AM

Read more...

ရွာလို႔လဲ မေတြ႔ ၾကာလို႔လဲ မေမ့ေသာ အေမ

အေမ့ေမတၱာ ေက်းဇူးတရားေတြကို ခိုင္းနိူင္းတင္စား စာဖြဲ႔ ၾကတာ ေလာကဥပမာ အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုဖံု ပါဘဲ ။ တကယ္လဲ ၾကီးမားလွတဲ့ခိုင္မာတဲ့ ေမတၱာရွင္ ျဖစ္ပါသည္ ။

အဆံုးအစ မဲ့ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ သာ သားသၼီးတို႔ကို ခ်စ္တဲ့ အေမ ပါ။ သိတတ္စရြယ္က စလို႔ အသက္ရြယ္ ၾကီးတဲ့ ထိ ခ်စ္ျခင္းေတြ မေျပာင္းလဲြတဲ့ အေမ။ လမ္းေလွ်ာက္သင္စ အရြယ္တံုး က တလွမ္းခ်င္း လွမ္းေလွ်ာက္ သင္ေပးခဲ့ တာကို သတိယျပီး .. မိခင္အိုၾကီး စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါ ႏြမ္းလွ်ျပိီး လမ္းမေလွ်ာက္နိူင္တဲ့ အခါ ခြန္အားပါတဲ့ လက္တစံုနဲ႔ မိခင္အိုကို ကူတဲြ သင့္ပါသည္။
မိဘနွစ္ပါး၏ ဂုဏ္ေတာ္ အနႏၱမ်ားသည္ ....
(၁) သုဟဒယဂုဏ္-- ဆိုတဲံ အရိုး ၊ အေၾကာ ၊ အေသြး သားထဲက စိမ့္ျပီးသားသၼီးကိုခ်စ္ျခင္း ။
(၂) ျဗဟၼာဂုဏ္--- ဆိုတဲ့ ေမတၱာ ၊ ဂရုဏာ ၊မုဒိတာ ၊ ဥေပကၡာ ေလးပါးနွင့္ ေစာင့္ေရွာက္ ျခင္း ။
( ၃) ဇေနတၱိဂုဏ္--- ဆိုတဲ့ အသက္စြန္ ့ျပီး ေမြးေသာ အေမ ၊ အသက္စြန္႔ျပီး ရွာ ေကၽြးေသာအေဖျဖစ္ျခင္း ။
(၄) ေပါသကဂုဏ္---ဆိုတဲ့ ေအးျမျပီး သန္႔ရွင္းၾကည္လင္ေသာ မိဘနွစ္ပါး၏အရိပ္ ရျခင္း ။
(၅) ေပါသနႏၱိဂုဏ္ ----ဆိုတဲ့ ေလပူေနပူ အေအးဒဏ္မ်ိဳးစံုကို ကာကြယ္ျပီး ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးျခင္း ။
(၆)ဒေႆတာရာဂုဏ္---ဆိုတဲ့ စကားေျပာသင္ျခင္းမွအစ ဘုရားရွိခိုးနည္း ၊ဆြမ္းကပ္နည္း ၊ ၾကီးသူကို ရိုေသငယ္သူကိုညွာတာတတ္ေအာင္ သင္ၾကားေပးျခင္း ။
(၇) အာပါဒကာဂုဏ္--- ဆိုတဲ့ ေဘးရန္ကင္းေစ ရန္အသက္စြန္႔ျပီး ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာင့္ျခင္း ။
(၈) ေတသယႏၱိဂုဏ္---- ဆိုတဲ့ ေတးသီခ်င္းတို႔ျဖင့္ သံျငိမ့္ညဴးရင္း နွစ္သိမ့္တတ္ျခင္း ။
(၉) ပုဗၺာေဒ၀တာဂုဏ္--- ဆိုတဲ့ အိမ္ဦးနတ္ ဖခင္ ၊မိခင္ ျဖစ္ျခင္း ။
(၁၀)ပုဗၺာစရိယဂုဏ္--- ဆိုတဲ့ လက္ဦးဆရာမည္ထိုက္စြာ စာရိတၱမပ်က္စီးေစရန္ ဘာသာေရးနွင့္ သိမ္းသြင္းျခင္း။
(၁၁)ေဂါပါယႏၱိဂုဏ္---ဆို တဲ့ စား၀တ္ေနေရး၊ ပညာေရး မပူပင္ရေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးေသာ ေအးေသာအရိပ္ေပးျခင္း ။
(၁၂) အာယုေနယ်ဂုဏ္ ---ဆိုတဲ့ ပစၥည္း ေလးပါးျဖင့္ ကန္ေတာ့ခံရသည္ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ျခင္း ။
(၁၃)အနာမ႒ဂုဏ္ ---ဆိုတဲ့ ရဟန္းဆြမ္းမဘုဥ္းမေပးမိ မိဘနွစ္ပါးအား အရင္ဆံုး ဆြမ္းစားေစျခင္း အခြင့္ရရွိေသာမိဘနွစ္ပါးျဖစ္ျခင္း အစရွိေသာမိဘဂုဏ္(၁၃)ပါး တို႔ျဖစ္၏။ ။
ထိုမွ်သာမက ေလာက ဥပမာမ်ားမွာ
အေမ့ ေမတၱာ ၊ စမ္းေရပမာ နွင့္ ၊ ပမာနိူင္းဆို မေျပာလိုဘူး ၊ ထိုစမ္းေရမွာ ခန္းတတ္လို႔ ။
အေမ့ ေမတၱာ ၊ လစႏၵာနွင့္ ၊ ပမာနိူင္းဆို ၊ မေျပာလိုဘူး ၊ ထိုစႏၵာ တိမ္လႊာ လႊမ္းတတ္လို႔ ။
အေမ့ ေမတၱာ ၊ ပန္းေရႊၾကာနွင့္ ပမာနိူင္းဆို ၊ မေျပာလိုဘူး ၊ ထိုပန္းေရႊၾကာ ႏြမ္းတတ္လို႔ ။

ရာသီမွာပြင့္တဲ့ ပန္းေတြ ညိုးႏြမ္းတဲ့အခါ ရွိေပမဲ့ အေမ့ေမတၱာ ပန္းေတြ က လန္းဆန္းေနတာ အစဥ္အျမဲဆိုတာ ေရႊၾကာ မိတ္ေဆြမ်ား ကိုယ္ေတြ႔ခံစားဖူးၾကပါသည္ ။မေသခ်ာတဲ့ ေလာကၾကီးထဲမွာ မေသခ်ာျခင္းေတြ ရွိေနေပမဲ့ အေမ့ေမတၱာက ေသခ်ာေနမွာ အစဥ္အျမဲပါ။ အခ်ိန္းတိုင္းမွာ အေမ့ရင္ထဲ ယိုစိးထြက္က်လာတဲ့ ေမတၱာေရစီးေခ်ာင္းအနမ္းပြင့္ေလးေတြ တပြင့္နဲ႔တပြင့္ ပြင့္ခ်င္းဆက္ျပီး ေခ်ာ့သိမ့္မႈကိုခံရင္း အေမ့ရင္ခြင္ထဲ စိတ္ခ်လက္ခ် ေသာကမရွိ ငယ္စဥ္ဘ၀ ကအိပ္ေပ်ာ္လာခဲ့ၾကသည္မဟုတ္ပါေလာ ။ တသက္လံုး လံုျခံဳမႈေပးေစခဲ့တဲ့ အေမ့ေမတၱာ.။ ဂရုဏာ ေဒါသနွင့္ သားသၼီးအေပၚ ေျပာဆို ဆံုးမွခဲ့တာေတြ နူတ္တမ်ိဳး တုတ္တဖုံ နဲ႔ ဆိုဆံုးမခဲ့တဲ့ အခ်ိန္က ထြက္မေျပးတတ္တာက . ေရႊၾကာအက်င့္ပါ ပို၍သာ အေမ့ရင္ခြင္ တိုး၀င္းကာ အားရပါးရ ရိႈက္ၾကီးတငင္ ငိုတတ္သူပါ။ အေမ့ရဲ့ေမတၱာ ေတြ ေဒါသမွ အေဒါသသို ေျပာင္းလဲြသြားျပီး ေခ်ာ့ေမာ့မႈ ရခဲ့တာေတြဟာလည္း ဘာနဲ႔မွ အစားထိုးမရတဲ့ ေႏြးေထြးတဲ့ အေမ့ရင္ေငြ႔ပါါ။
ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွလို အေဖဆိုတဲ့ မနက္ခင္းေနေရာင္ေတြလို နူးနူးညံ့ညံ့နဲ႔ ေႏြးေထြးမႈကို ေပးနိုင္တဲ့ ေရႊၾကာရဲ့ ေနမင္းၾကီး က ေလာကၾကီး ကို အေစာၾကီး ေၾကာခိုင္းသြားခဲ့ပါသည္ ။ အေဖမရွိတဲ့ သားနဲ႔ သၼီးကို လူအလယ္တင့္တယ္ေအာင္ ေလာကဓံကို အံတုဖတ္ျပိဳင္ ျပဳရဲတဲ့ သူရဲေကာင္းစိတ္ဓါတ္ မြန္ျမတ္တဲ့ စိတ္ထား အေမ့ေမတၱာၾကီးမားလွပါ၏ ။ အေၾကာင္းအားေလွ်ာ္စြာ ေရႊၾကာနိူင္ငံျခားသို႔ သာသနာျပဳေရာက္လာခဲ့ သည္ ၊ ဘ၀ရဲ့ ေလာကဓံရိုက္ခ်က္ေတြ နဲ႔ အခါ အားေလွ်ာ္စြာ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရပါသည္ ၊ စစ္မွန္တဲ့ အေမ့ေမတၱာတရားနဲ႔ ေႏြးေထြးေအာင္ရင္ေငြ႔ေပးခဲ့တဲ့ အေမ့ကို အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ တမး္တမိပါသည္။ အေမဟာ ေရႊၾကာနွင့္ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ ဘယ္ေတာ့မွ လကြယ္ေန႔ လဆုတ္ေန႔ ဆိုတာမရွိဘဲ သာယာျပည့္ျဖိဳးတဲံ့လျပည့္ညရဲ့လမင္းၾကီးပင္ျဖစ္ပါသည္။
မိဘတိုင္းရဲ့ ဆႏၵေတြ ေမတၱာေတြအားလံုးဟာ အတူတူပါဘဲ . ဒီေတာ့ ဘယ္လို မိဘေက်းဇူးကို ဆပ္ၾကမလဲ ..?
တကယ္ေက်းဇူးသိတတ္တဲ့ သားသၼီး ၊ တာ၀န္ေက်တဲ့သားသၼီး တေယာက္ျဖစ္ဖို႔ ဘယ္လိုေက်းဇူးဆပ္ၾကမလဲ ...?
ေလာကၾကီးမွာ ရွာလို႔လဲမေတြ႔ . ၾကာေတာ့လည္း မေမ့နူိင္တဲ့ အေမ့ကို . တာ၀န္ေက်တဲ့ သားသၼီးေကာင္းတေယာက္အေနနဲ႔ ...

(၁) သဒၶါတရားေခါင္းပါးေသာ မိဘနွစ္ပါးအား သဒၶါတရားရွိလာေအာင္ တိုက္တြန္းေပးရမည္ ။
(၂) သီလေဆာက္တည္လိုစိတ္မရွိေသာ မိဘနွစ္ပါးအား သီလေဆာက္တည္ မႈ ျဖစ္လာေအာင္ တိုက္တြန္းေပးရမည္။
(၃) ႏွေျမာတြန္႔တို၍ ေပးကမ္းလွဴဒါန္းျခင္းမရွိေသာ မိဘနွစ္ပါးအား လွဴဒါန္းေပးကမ္းျခင္လာေအာင္တိုက္တြန္းေပးရမည္။
(၄) တရားမနာခ်င္ေသာ ၊ တရားဘာ၀နာနုလံုးမသြင္းခ်င္ေသာ မိဘနွစ္ပါးအား တရားနာခ်င္လာေအာင္ ၊ တရားအားထုတ္ခ်င္လာေအာင္တိုက္တြန္းေပးရမည္။
ဒီလိုတာ၀န္ေက်ေသာ သားသၼီးမ်ားအား ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းမ်ား ခ်ီးက်ဴးသည္မက ၊ ပစၥဳပၸါန္ေလာကီစည္းစိမ္ခံစားရျပီး ေသေသာ္လည္းနတ္ရြာလားမည္ျဖစ္ေၾကာင္းဗုဒၶျမတ္စြာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။
ဓမၼမိတ္ေတြရဲ့ခ်စ္ေသာမိဘနွစ္ပါး မ်က္မကြယ္ခင္ မွာ ငါမျပဳမိလိုက္ရေလျခင္းဟုေသာေႏွာင္း ေနာင္တ တရားမ်ား မရေလေအာင္ တာ၀န္ေက်တဲ့ သားသၼီးေကာင္းမ်ားျဖစ္ျပီး မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္လည္း ငါးပါးသီလတည္းဟူေသာ္ ကိုယ္က်င့္တရားမ်ားကို လုံေအာင္ထိိမ္းျပီး အခ်ိန္မေနွာင္ခင္း မိခင္ ဖခင္တို႔အားလည္း တိုက္တြန္းေပးရပါမည္။

"တစိုက္စိုက္ကယ္နွင့္၊
သြားလိုက္ၾကတာ။
ေရႊေရာင္ကၾကီး ၊
တစ္နွစ္ခရီးသည္။
ပုဆိုးခ်ာလည္လည္နွင့္၊
ခရီးသည္ ဘယ္မွာအိပ္မယ္
မိုး- မိုးခ်ဴပ္ေပါ့ကြယ္ ၊" (ပညာရွိေရွးဆရာေတာ္)

သံသရာခရီးသည္ေတြ တစိုက္စိုက္နွင့္ ခရီးဆက္ေနလိုက္ၾကတာ ...၀တ္ထားေသာပုဆိုး မလံု႔တလံုနွင့္ အေပါက္ျပဲမ်ားအား ဘယ္သို႔လွည့္၀တ္လွည့္၀တ္ မလံုနိူင္သလို ငါးပါးသီလမလံုဘဲ သံသရာခရီးသည္ေတြ ခရီးဆက္ၾကရင္း ဘယ္မွာအိပ္ၾကမွာလဲ မိုးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္ သံသရာခရီးသည္ .တဲ့ ေက်းဇူးၾကီးမားေသာ မိခင္ ဖခင္ၾကီးမ်ားအား .ဘ၀သံသရာမွ လြတ္ေျမာက္နိူင္ေၾကာင္း အေထာက္အကူကိုလည္း မိမိတို႔ ကိုယ္တိုင္က ျဖည့္ဆည္းေပနူိင္ရပါမည္ ။
မိခင္မ်ားဟာ သားသၼီးမ်ား အေပၚမွာ ေမ်ာ္လင့္ျခင္းဆိုတဲ့ အိမ္မက္မ်ားစြာနဲ႔ ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ခဲ့သည္မဟုတ္ပါေလာ . သူတို႔ စုိက္ပ်ိဳးျပဳစုလိုက္တဲ့ ပန္းကေလးေတြ ပြင့္ေနတာ ၊ သီးေနတာ ၊ ကိုၾကည့္ျပီး ေၾကနပ္ေနၾကသူေတြပါ.ငါ့သားသၼီးမ်ားၾကီးလာရင္ ငါတို႔အား လုပ္ေၾကြးျပဳုစု ေမြးျမဴေပလိမ့္မည္. ငါတို႔ရဲ႔ အမ်ိဳးအဆက္ကို ေစာင့္ေရွာက္ထိမ္းသိမ္းျပီးအေမြခံျဖစ္ေပလိမ္မည္ဟု အိမ္မက္ေတြ ခဲ့ၾကပါသည္။
အေမ့ ရဲ့ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ အိမ္မ်ားကို နုလံုးသား ထပ္တူျပဳျပီး နားလည္ၾကေအာင္ ၊ အေမ့ အတြက္ေပးဆပ္ရမယ့္ အခ်ိန္ ကန္႔သတ္ နည္းနည္း ေလးကို တန္ဖိုးထားတတ္ၾကေလေအာင္ ဤစာစုေလး ကို ေရႊၾကာ မွ်ေ၀ေပးလုိုက္ပါသည္။

အေမ့ရဲ့ ေျခအစံု ကို ဦးတိုက္ရွိခိုး ကန္ေတာ့လွ်က္ရွိေနပါတယ္အေမ... .

ျပည္ပမွ" အေမ့ ခ်စ္သၼီး ...ေရႊၾကာ"

Read more...

*သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္မ်ားသို႔ ဦးခိုက္ျခင္း(၁)*

ေလးျမတ္ရိုက်ိဳးစြာ ဦးခိုက္လ်က္
ဖိုးသား

09.05.2009, SAT:, 09:23:56 AM

Read more...

သီရိလကၤာနုိင္ငံမွာ က်င္းပေနတဲ့ Vesak Day ပဲြေတာ္ ျမင္ကြင္းမ်ား

ဒီလုိ မ႑ပ္ၾကီးေတြ ေဆာက္ျပီး ဗုဒၶ၀င္ေတးသရုပ္ေဖာ္ ေနာက္ခံ စကားေျပာေတြနဲ႔ က်င္းပေနပါတယ္။

Read more...

နည္းျပ ဝိပႆနာ သင္ခဏ္းစာ အပိုင္း (၁)

သာသနာေတာ္ သကၠရာဇ္ ၂၅၁၀ ခု၊
ေကာဇာ သကၠရာဇ္ ၁၃၂၈ ခု၊

ေက်းဇူးရွင္ကသစ္ဝိုင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏

အေႏၱဝါသိက တပည့္ရင္းျဖစ္ေသာ

ပဲခူးၿမိဳ႕၊ ကသစ္ဝိုင္ဓမၼရိပ္သာ ၌

သီတင္းသံုး ေနထိုင္ေတာ္မူေသာ

ကမၼ႒ာနာစရိယ အရွင္ေတေဇာသာရ

ေရးသားအပ္ေသာ

နည္းျပ ဝိပႆနာ သင္ခဏ္းစာ

၁၃၂၈ ခု၊ နယုန္လ။

နည္းျပ ဝိပႆနာ သင္ခဏ္းစာအလုပ္ေပးစကားအတိုခ်ဳပ္

မိမိစိတ္ျဖင့္ မိမိကိုယ္ေပၚ၌ ျဖစ္ေပၚတာကို အၿမဲမျပတ္ ႐ႈမွတ္ေနတဲ့အလုပ္သည္ ဝိပႆနာအလုပ္ဟူ၍ ေခၚပါတယ္။ အက်ယ္နည္းနည္း ခ်ဲ႕ေျပာျပပါအံုးမယ္။

မိမိစိတ္ႏွင့္ ႐ႈမွတ္ေနရပါမယ္။ ကိုယ္ႏွင့္လုပ္လို႔ မရပါ။ ႏႈတ္နဲ႔ ရြတ္ဆိုၿပီး စီးျဖန္းေနလို႔မရပါ။အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၲ ပါးစပ္မွ ရြတ္ဆိုၿပီး ပုတီးစိတ္ေနျခင္းသည္လည္း ဝိပႆနာအလုပ္ မဟုတ္ပါ။ ဝိပႆနာ အလုပ္ကို ကိုယ္ ႏွင့္ ႏႈတ္ လုပ္လို႔မရပါဘူး။ ဝိပႆနာ အလုပ္ဆိုတာ စိတ္နဲ႔လုပ္မွ ရ၏။ ကိစၥၿပီး၏။ ကိုယ္ျဖင့္ လုပ္လဲမရ၊ ႏႈတ္ျဖင့္ရြတ္ဖတ္ၿပီး အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၲစသည္ျဖင့္ စီးျဖန္းေနလို႔လဲမရပါဘူးေနာ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝိပႆနာ အလုပ္ဆိုတာ အဇၩတၲကို ရႈမွတ္ျခင္းကိစၥက ပဓာန လိုရင္းအခ်ဳပ္ပါ၊ အဇၩတၲကို ရႈမွတ္ျခင္းကိစၥၿပီးဆံုးခဲ့ေသာ္ အလံုးစံုေသာ အဇၩတၲေရာဗဟိဒၶေရာ အတိတ္-အနာဂတ္-ပစၥဳပၸန္-ကာလ သံုးပါးမွာရွိတဲ့ ႐ုပ္နာမ္ ေတြကို အလံုးစံု႐ႈမွတ္ျခင္းကိစၥ ၿပီးစီးတယ္ဆိုတာမွတ္ပါ။

ကိုယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ကိုယ္ဆိုသည္မွာ အပ္ဖ်ားေလးနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ စူးေလးနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ တစ္စံုတစ္ခုေသာ အရာဝတၳဳျဖင့္ ျဖစ္ေစ ထိလို႔ သိတဲ့ေနရာ အရပ္မွန္သမွ်ကို ဝိပႆနာရႈမွတ္တဲ့အလုပ္မွာ ကိုယ္ဟူ၍ မွတ္ၾကပါ။ တစ္စံုတစ္ခုေသာ ဝတၴဳျဖင့္ ထိလို႔မသိတဲ့ ဆံပင္၊ ေျခသည္း၊ လက္သည္း စသည္တို႔ကို ကိုယ္ဟူ၍ မေခၚရပါဘူး။ ကိုယ္ဆိုရင္ တစ္ကိုယ္လံုးကို ဆိုလိုပါတယ္။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ ကိုယ္ဆိုတာကို ေယာဂီတို႔ သေဘာေပါက္ၾကပါၿပီ။
ေယာဂီတို႔ ကိုယ္ဆိုတာ သိၿပီဆိုရင္ မ်က္လႊာေလးအသာခ်ၿပီး ခႏၶာဥာဏ္စိုက္လိုက္ရေအာင္။ ခႏၶာဥာဏ္စိုက္ၿပီး ကိုယ္က ေပၚဒါကို မွတ္ေနရပါမယ္။ ခႏၶာကိုယ္ႀကီးကို ျမင္ေနရင္ ဒါဆိုအမွတ္မွား ေနပါတယ္။ ျဖစ္တာ ေပၚဒါ ျဖစ္ေပၚဒါ အတူတူလို႔မွတ္။ မွတ္-ဆိုတဲ့ စကား၊ ႐ႈ-ဆိုတဲ့စကား ႏွင့္ သိ-ဆိုတဲ့စကား ဒီစကားလံုးသံုးႏႈန္းမ်ားကို အတူတူလို႔သာ မွတ္ၾကပါ။

ကိုယ္မွာ ေပၚဒါကို မွတ္တာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ၊ ေပၚဒါက ဘယ္ႏွစ္မ်ိဳးေပၚတတ္သလဲဆိုရင္ (၅)မ်ိဳး ေပၚတတ္တယ္ ဆိုတာ ေသခ်ာစြာ မွတ္ပါ။ (၅) မ်ိဳး က ဘာေတြလဲဆိုရင္

၁) ပူဒါ

၂) ေအးဒါ

၃) လႈပ္ထာ

၄) ဆင္းရဲဒါ

၅) ခ်မ္းသာဒါ

ေပၚဓာတ္ (၅) မ်ိဳး လို႔လဲေခၚတယ္။ အလုပ္ဓာတ္လို႔လဲေခၚတယ္။ ေယာဂီတို႔ ႐ႈမွတ္ရန္တရား ငါးမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ (၅) မ်ိဳးအျပင္ မွတ္ရမွာမရွိပါ။ ေပၚဒါ ငါးမ်ိဳးသည္ တစ္ကိုယ္လံုးမွာ ေပၚတတ္ပါတယ္။

ကိုယ္မွာ ပူဒါ ေပၚလာရင္ “ပူဒါ က ပူဒါ” လို႔မွတ္ပါ။ ပူဒါ ကို သိေနပါ။ (ပူဒါ) အသား၊ အေရ၊ လက္၊ ေျခ၊ ငါ၊ ကိုယ္၊ ငါ့ကိုယ္ က ပူေနဒါ မဟုတ္ပါ။ ပူဒါ က ပူဒါပါ။ ပူဒါေပၚလို႔ ပူပါတယ္ လို႔မွတ္ေနပါ။ သိေနပါ။ မွတ္ေနပါ။ ယခုလို ဥာဏ္အျမင္နဲ႔ က်ေတာ့ ရွင္းသြားပါတယ္။ ေအးဒါ ႏွင့္ လႈပ္ထာ မွာလဲ ေအးဒါ ေအးဒါ၊ လႈပ္ထာ က လႈပ္ထာ လို႔သာမွတ္ရပါမယ္။ အသားအေရ က ေအးဒါ၊ လႈပ္ထာလို႔ မမွတ္ရပါ။ ကိုယ္မွာ ေပၚတာတစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကို မွတ္ရပါမယ္။ ငါ့ကိုယ္က ေအးဒါ လႈပ္ထာလို႔ မမွတ္ရပါဘူး။မေပၚခင္လည္း လိုက္မရွာရပါဘူး။ ေပၚတာကိုလည္း ေစာင့္ရတာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။ဒါျဖင့္ ပူဒါ၊ ေအးဒါ၊ လႈပ္ထာက တျခား၊ လက္က တျခား၊ ပုူဒါ၊ ေအးဒါ၊ လႈပ္ထာ က တျခား၊ အသားက တျခား၊ ပူဒါ၊ ေအးဒါ၊ လႈပ္ထာက တျခား၊ ေျခေထာက္က တျခား၊ ငါက တျခား၊ ကိုယ္က တျခား။ တျခားစီပါ၊ မေရာပါဘူး။

(မေရာဘဲ တျခားစီေနဒါ ကြဲျပားေနဒါကို ဥာဏ္မွာသိပါေစ)။ ဥာဏ္မွာ ကြဲကြဲျပားျပား သိေအာင္ ႀကိဳးစား႐ႈမွတ္အားထုတ္ၾကပါလို႔ အားေပးတိုက္တြန္းပါတယ္။

ဆက္ရန္.....

Read more...

ကုသုိလ္ႏွင့္အကုသုိလ္ကုိတည္ၿပီးဝိဇၨာဉာဏ္ျဖစ္ပုံ

ေမး–အရွင္ဓမၼဓရ— ကုသုိလ္ႏွင့္အကုသုိလ္ကုိတည္ၿပီးဝိဇၨာဉာဏ္ျဖစ္ပုံကုိ တြဲၿပီးရွင္းေပးေတာ္မူပါဘုရား။

ေျဖ–ဦးဝိဇယ—- ဝိဇၨာဉာဏ္၏အသိသည္ ခုိင္မာပါတယ္။ အဝိဇၨာ၏အသိသည္ မခုိင္မာပါဘူး။ဘာေၾကာင့္လည္း ဆုိရင္ စီးပြားဥစၥာ၊ အလုပ္၊အာရုံ၊ခႏၶာဟူေသာ ဤသုံးစရာ(၄)မ်ဳိးတုိ႔သည္ အၿမဲတမ္းစြန္႔ေနရပါတယ္။ စြန္႔ရမဲ့သေဘာ ေတြ ပါေနတယ္။

စြန္႔ရမဲ့သေဘာနဲ႔ အၿမဲတမ္း စြန္႔ေနရတဲ့သေဘာ ေတြပါဝင္ေနတဲ့ေလာက ႀကီးကုိ(စြန္႔လ်င္+ခ်မ္းသာ)တယ္လုိ႔ အမွန္အတုိင္း သိျမင္ျခင္းသည္ ဝိဇၨာဉာဏ္ျဖစ္ပါတယ္။စြန္႔ရမဲ့သေဘာ ရွိေသာေလာကႀကီးကုိ ေျပာင္းျပန္ဆန္႔က်င္ၿပီး (စြန္႔လွ်င္+ဆင္းရဲတယ္) ဟုအမွားကုိ အမွန္ထင္ျခင္းသည္ အဝိဇၨာျဖစ္ပါတယ္။ေလာကသေဘာကုိ ဆန္႔က်င္ၿပီး (စြဲလွ်င္+ခ်မ္းသာ)ဟုျငင္းဆန္စြာျဖစ္ျခင္း သေဘာကုိ အကုသုိလ္လုိ႔ေခၚပါတယ္..။

(စြန္႔လွ်င္+ခ်မ္းသာ)ဟူေသာကုသုိလ္ကုိ အမွန္အတုိင္း သိျမင္ေသာဝိဇၨာဉာဏ္က ေရွ႔ေဆာင္ လမ္းျပျပဳ လုပ္လွ်င္၊(ငါခ်မ္းသာခ်င္တယ္၊စြန္႔လႊတ္တဲ့စိတ္ကုိ ပြားမ်ားမယ္၊စြဲလန္းတဲ့စိတ္ကုိ ကုန္ေအာင္ လုပ္မယ္၊ စြန္႔လႊတ္ေသာစိတ္ကုိပြားမ်ားမယ္)ဟုလုိက္နာကုန္ေသာ သတၱဝါတုိင္း စြန္႔လႊတ္စိတ္ျဖစ္ကာခ်မ္းသာ ၾကပါ တယ္။

စြန္႔လွ်င္+ဆင္းရဲလိမ့္မယ္–စြဲလွ်င္+ခ်မ္းသာလိမ့္မယ္—ဟုအထင္မွားေသာ အဝိဇၨာက ေရွ႔ေဆာင္လမ္းျပျပဳလုပ္ ခံရေသာသတၱဝါေတြမွာ (ငါခ်မ္းသာခ်င္တယ္။ စြဲလန္းတဲ့စိတ္ကုိပြားမ်ားမယ္၊လုံးဝ မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္ဘူး။) (ငါဆင္းရဲမွာေၾကာက္တယ္၊လုံးဝ မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္ဘူး၊ စြဲလန္းတဲ့စိတ္ကုိပဲပြားမ်ားမယ္)ဟုလုိက္ၾက ေသာေၾကာင့္၊ စြဲလန္းစိတ္ျဖစ္ကာ၊ ဆင္းရဲမႈမ်ဳိးစုံကုိခံစားၾကရပါတယ္ဘုရား။

ဝိဇၨာဉာဏ္သည္ ေလာက အမွန္တရားအေပၚကုိ အမွန္အတုိင္း သိရေသာေၾကာင့္ အင္အားႀကီးမားပါတယ္။ ရပ္တည္ရာရပါတယ္။

အဝိဇၨာသည္ အထင္ေပၚမွာသိရေသာေၾကာင့္ အင္အားေသးပါတယ္။ရပ္တည္ရာမရႏုိင္ပါဘူး။

ဝိဇၨာဉာဏ္ႏွင့္ေပါင္းခြင့္ရေသာစိတ္သည္ အင္အားႀကီးေသာေၾကာင့္ ရပ္တည္ရာရၾကပါတယ္။မတုန္လႈပ္ပါဘူး။

အဝိဇၨာႏွင့္ေပါင္းေနရေသာစိတ္သည္ အင္အားေသးေသာေၾကာင့္ ရပ္တည္ရာလုံးဝမရႏုိင္ပါဘူး။အၿမဲတမ္းတုန္လႈပ္ေနတယ္။

ဥပမာ-အေမွာင္မ်ားသည္၊ အလင္းမေရာက္ခင္မွာလႊမ္းမုိးေသာလည္း၊ အလင္းေရာက္ေသာ အခါ အေမွာင္ မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားရပါတယ္။

ထုိ႔အတူအဝိဇၨာတည္းဟူေသာ အထင္မွားျခင္း၊ အေမွာင္မ်ားလႊမ္းမုိးခံရေသာသတၱဝါတုိ႔သည္၊ ဝိဇၨာဉာဏ္တည္းဟူေသာ အမွန္ျမင္ျခင္း၊အလင္းမရခင္မွာမုိက္မဲေတြေဝေနၾကေသာ္လည္း၊အမွန္ျမင္ျခင္း အလင္းဝိဇၨာဉာဏ္ရေသာအခါမွာ-ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းျဖစ္လာႏုိင္ပါတယ္။အထင္မွားျခင္း အဝိဇၨာသမားဘဝမွ အျမင္မွန္ျခင္း၊ဝိဇၨာဉာဏ္သမားဘဝကုိေရာက္ခြင့္ႀကဳံတုံး ႀကဳိးစားသင့္ပါတယ္ဘုရား။

(ယခင္က သစၥာအလင္းBlog တြင္ဆရာေတာ္ ေဟာၾကားခ်က္ကုိ -ကုိးကားေရးသားခဲ့ပါတယ္။ဤ Post မွစတင္၍ ၊ဆရာေတာ္၏စာအုပ္မွ မူရင္းအတုိင္းကူးယူေဖာ္ျပသြားမွာျဖစ္ပါတယ္။)

Read more...

ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶေန႔

ဆရာေစာ။ ။ “ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ခံ၊ ဖြားပြင့္စံ၊ ေဟာၫႊန္ ဗုဒၶဝံသ
ျဖစ္ေတာ္စဥ္ ငါး၊ ၾကံဳၾကိဳက္သား၊ ထူးျခား ကဆုန္လ” တဲ့ ဗ်။

ဆရာေဇ။ ။ ‘ကဆုန္လ’က တဆယ့္ႏွစ္လရွိတဲ့အနက္ အေတာ္ ထူးျခားတဲ့ လလို႔ ဆိုရမွာေပါ့ဗ်ာ။ ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးရဲ႕ အေလာင္းေတာ္ဘဝေရာ၊ ပါရမီျဖည့္ေတာ္မူစဥ္ကေရာ၊ ဘုရားျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာေရာ ျဖစ္ေတာ္စဥ္ႀကီး ငါးပါးနဲ႔ ဆံုဆည္း ၾကံဳၾကိဳက္တာ မဟုတ္လား။

ဆားပုလင္း ခင္ေမာင္ဝင္း။ ။ “သေႏၶ၊ ေတာထြက္၊ ဓမၼစက္” လျမတ္ဝါဆိုက ျဖစ္ေတာ္စဥ္ သံုးပါး၊ ကဆုန္လက ျဖစ္ေတာ္စဥ္ႀကီး ငါးပါးဆိုေတာ့ အျမတ္ဆံုးလ၊ ထူးျခားတဲ့ ကဆုန္လလို႔ ေျပာရမ်ာေပါ့ဗ်ာ။ ကဲ .. ကဆုန္လရဲ႕ ျဖစ္ေတာ္စဥ္ႀကီးေတြကို ရွင္းစမ္းပါဦး။

ဆရာေစာ။ ။ အမရပူရျမိဳ႕၊ မဟာဂႏၶာ႐ုံေက်ာင္းတိုက္၊ အရွင္ကု႑လာဘိဝံသရဲ႕ ေဟာစဥ္တရားေပါင္းခ်ဳပ္ အမွတ္ (၂)ထဲ ပါတဲ့ ‘ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶေန႔ တရားေတာ္’ကို ဖတ္႐ႈ ၾကည္ၫို မွတ္သားရတာဗ်။

ပထမ ျဖစ္ေတာ္စဥ္က “ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ ခံ” တဲ့။
ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး သုေမဓာရေသ့ဘဝတုန္းက ဒီပကၤရာဘုရားရွင္ထံေတာ္က နိယတဗ်ာဒိတ္ရတဲ့ေန႔ဟာ ကဆုန္လျပည့္ေန႔။

ဒုတိယ ျဖစ္ေတာ္စဥ္က “ဖြား” တဲ့။
ဘုရားရွင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး ဘုရားျဖစ္မယ့္ ေနာက္ဆံုးဘဝမွာ သိဒၶတၳမင္းသားေလးအျဖစ္နဲ႔ ဖြားျမင္ေတာ္မူတာ ကဆုန္လျပည့္ေန႔မွာပဲ။

ဆားပုလင္း ခင္ေမာင္ဝင္း။ ။ ကပိလဝတၳဳျမိဳ႕၊ ေဒဝဒဟျမိဳ႕၊ ေကာလိယျမိဳ႕ .... သာကီဝင္မင္းမ်ိဳးေတြ ေနတဲ့ ဒီသံုးျမိဳ႕ဟာ သကၠတိုင္းထဲမွာ ရွိတယ္။ မယ္ေတာ္ မာယာက ေဒဝဒဟျမိဳ႕သူ။ သုေဒၶါဒနမင္းႀကီးနဲ႔ အေၾကာင္းပါေတာ့ သုေဒၶါဒနမင္းႀကီးေနာက္ လိုက္ၿပီး ကပိလဝတၳဳျမိဳ႕မွာ ေနရတာ။ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ကို ကိုယ္ဝန္ အရင့္အမာရွိေတာ့ ေဆြျပမ်ိဳးျပအျဖစ္ ကပိလဝတၳဳျမိဳ႕ကေန ေဒဝဒဟျမိဳ႕ကို အလည္အသြား လုမၺိနီ အင္ၾကင္းေတာမွာ ဘုရားေလာင္းကို ဖြားျမင္ေတာ္မူတာ။

ဆရာေစာ။ ။ ဘုရားရွင္နဲ႔ စပ္ၿပီး ေရာက္သင့္ေရာက္ထိုက္တဲ့ ေလးဌာနထဲ ပါတဲ့ ဌာနႀကီးေပါ့ဗ်ာ။ တစ္ႀကိမ္တစ္ေခါက္ေလာက္ေတာ့ ေရာက္ေအာင္ သြားၿပီး ဖူးထိုက္တယ္။

ဆားပုလင္း ခင္ေမာင္ဝင္း။ ။ ဆရာေဇက မၾကာေသးခင္က ေရာက္ခဲ့တာဆိုေတာ့ ကုသိုလ္ထူးသဗ်။

ဆရာေစာ။ ။ ဆရာေဇ အီးေမးလ္နဲ႔ ပို႔လာတဲ့ ဗုဒၶဂယာက ဓာတ္ပံုေတြ ျမင္ရ ၾကည္ၫိုရပါတယ္ ဗ်ာ။

ဆရာေဇ။ ။ ဓာတ္ပံုေတြက အမ်ားႀကီး ႐ိုက္လာတာ ဗ်။ ထပ္ၿပီး ပို႔ေပးပါအုန္းမယ္။

ဆားပုလင္း ခင္ေမာင္ဝင္း။ ။ ကဲ .. တတိယ ျဖစ္ေတာ္စဥ္ကို ေျပာျပပါဦး။

ဆရာေစာ။ ။ တတိယ ျဖစ္ေတာ္စဥ္က “ပြင့္”။
“ပြင့္” ဆိုတာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ေနရာ။ အဲဒီ ေနရာကိုလည္းပဲ သြားေရာက္ၿပီးေတာ့ ရွိခိုး ပူေဇာ္ထိုက္တယ္တဲ့။

ဆရာေဇ။ ။ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ေနရာ ခုေခတ္ ‘ဗုဒၶဂယာ’လို႔ ေခၚတယ္။ ဗုဒၶဂယာရဲ႕ အေရွ႕ေစာင္းေစာင္းဆီမွာ ေတာရိပ္ ေတာင္ရိပ္ေတြနဲ႔ ဥ႐ုေဝလေတာင္၊ ဥ႐ုေဝလေတာႀကီး ရွိတယ္။ အေရွ႕ဘက္ မနီးမေဝးက ေဗာဓိေညာင္ပင္ ေ႐ႊပလႅင္၊ သူ႔အေရွ႕ဘက္ ခဲႏွစ္ပစ္ သံုးပစ္ေလာက္မွာ ေနရၪၨရာျမစ္ႀကီးက ဥ႐ုေဝလေတာကို ျဖတ္သန္းၿပီး ေတာင္ေျမာက္ စီးဆင္းလို႔။ ေနရၪၨရာျမစ္ရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ကမ္း၊ ဥ႐ုေဝလေတာရဲ႕ ေတာင္ဘက္နားက သုဇာတာသူေဌးသမီးတို႔ ေနတဲ့ ေသနာနိဂံုး။

ဆားပုလင္း ခင္ေမာင္ဝင္း။ ။ ေဗာဓိပင္နဲ႔ ေ႐ႊပလႅင္မွာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူေတာ့ အျပင္ရန္ေခၚတဲ့ မာရ္နတ္ရန္၊ အတြင္းရန္ေခၚတဲ့ ကိေလသာရန္ေတြကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူတာလည္းပဲ ဒီကဆုန္လျပည့္ေန႔ပဲ။

ဆရာေစာ။ ။ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူတဲ့ ေန႔ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ေပါ့ ဗ်ာ။

စတုတၳ ျဖစ္ေတာ္စဥ္က “စံ”။
ကဆုန္လျပည့္ေန႔မွာပဲ ကုသိနာ႐ုံ မလႅာမင္းတို႔ရဲ႕ အင္ၾကင္းစံု အင္ၾကင္းေတာမွာပဲ ပရိနိဗၺာန္ စံတာ။

ဆရာေဇ။ ။ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက ဖြားတာလည္း အင္ၾကင္းေတာမွာ ဖြားတယ္။ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ့လည္း အင္ၾကင္းေတာထဲမွာပဲ ပရိနိဗၺာန္ စံတယ္။

ဆားပုလင္း ခင္ေမာင္ဝင္း။ ။ ပရိနိဗၺာန္စံတဲ့ ေနရာလည္း ရွိခိုး ပူေဇာ္ထိုက္တဲ့ ဌာန မဟုတ္လား ဗ်။

ဆရာေစာ။ ။ ဟုတ္တာေပါ့ ဗ်ာ။ အမ်ိဳးေကာင္းသား အမ်ိဳးေကာင္းသမီးေတြ သြားေရာက္ ရွိခိုး ကန္ေတာ့ထိုက္တဲ့ ေနရာလို႔ ဘုရားေဟာသြားတဲ့ အထဲမွာ ပါေၾကာင္း သိရတယ္။

ပၪၥမ ျဖစ္ေတာ္စဥ္က “ေဟာၫႊန္ ဗုဒၶဝံသ”
ဗုဒၶဝင္ ပါဠိေတာ္ႀကီးကို ေဟာတာလည္း ဒီကဆုန္လျပည့္ေန႔ပဲ။
သာဝတၳိျမိဳ႕ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးမွာ ဘုရားကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီး သူ႕ရဲ႕ ဘုရားျဖစ္ေတာ္စဥ္ေတြ ျပန္ေျပာင္းၿပီးေတာ့ ေဟာၾကားခဲ့တာလည္း ကဆုန္လျပည့္ေန႔။

ဆားပုလင္း ခင္ေမာင္ဝင္း။ ။ လထူးလျမတ္ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶေန႔ေပါ့။ ဒီေန႔ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ ည ဦးေမာင္ေမာင္-ေဒၚျမတ္ျမတ္တို႔ ေနအိမ္မွာ ဗုဒၶဘုရားရွင္ကို ၾကည္ၫို ပူေဇာ္ေသာအားျဖင့္ ပရိတ္တရားေတာ္ေတြ ႐ြတ္ဆိုပူေဇာ္ၾကမွာဗ်။ ဆရာေစာ လိုက္ခဲ့ပါလား။

ဆရာေစာ။ ။ လိုက္ခ်င္တာေပါ့ ဗ်ာ။ ဒူးခြဲထားတာ မၾကာေသးေတာ့ စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါႏိုင္ေသးပါဘူး။

Read more...

၃။ ေကာသလတိုင္း၊ ဣစာၦနဂၤလရြာ ေတာအုပ္၌ ေပါကၡရသာတိ ပုဏၰားႀကီး၏ ေစလႊတ္ခ်က္ အရ တပည့္ အမၺဌႏွင့္ တပည့္မ်ားအား ဘုရားေဟာေသာ တရား

“အမၺဌ- အခုသည္မွာရပ္ၿပီး စကား ေျပာသလို ျဗာဟၼဏ ဆရာႀကီးေတြ နဲ ့ ေျပာတဲ့ အခါလည္း သည္လိုပဲ ရပ္ၿပီး စကားေျပာတာပဲလား”
“ မဟုတ္ဘူး ေဂါတမ။ ထိုင္ေနတဲ့ ျဗာဟၼဏ ဆရာကို ရပ္ၿပီး မေျပာရဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျဗာဟၼဏ ေတြဟာ ကိုယ့္ထက္ အမ်ဳိး ယုတ္သူကိုေတာ့ ထိုင္ၿပီး မေျပာရဘူး။ ေခါင္းတံုး ရဟန္းဟာ ျဗာဟၼာ ေျခေထာက္က ဖြားတဲ့ ကိုယ့္ေအာက္က လူပဲ”

“အမၺဌ- မင့္ကို ငါတစ္ခု ေျပာမယ္။ မင္း အလုပ္ကိစၥရွိလို ့ လာတာဆိုလ်င္ ထိုင္ပါ။ ဒါမွ မဟုတ္ ရင္ေတာ့ မင့္ သေဘာပဲ။ မင္းကို ဆရာေကာင္းတပည့္ ဆိုၿပီး အထင္ႀကီးမိတာ။ ဆရာေကာင္း တပည့္ဟာ စကားၾကမ္း ေျပာတတ္သလား”
“သူငယ္ခ်င္းတို ့- ငါနဲ ့ ရဟန္း ေဂါတမ ဘယ္သူ ညံ့သလဲ၊ ယုတ္သလဲ၊ သာကီႏြယ္ေတြဟာ ခက္ထန္ၾကတယ္။ စကားမ်ားတယ္။ ေပါ့ရႊတ္ရႊတ္ ႏိုင္တယ္။ ရိုေသရမယ့္ သူလည္း မရိုေသၾကဘူး မဟုတ္လား။ သူငယ္ခ်င္းတို ့ သာကီႏြယ္ေတြဟာ ၾကြယ္၀ ခ်မ္းသာၾကသူေတြ ျဖစ္လ်က္ ျဗာဟၼဏကို ရိုေသရမွာ မႀကိဳက္ၾကဘူး။ တကယ္က သာကီႏြယ္ေတြဟာ ျဗာဟၼဏ ကို ရိုေသရမယ့္ အမ်ဳိးပဲ”

“အမၺဌ- သာကီႏြယ္ေတြက မင္ကို ဘယ္လို ထိခိုက္ေအာင္ လုပ္တာ ခံရဘူးသလဲ”
“ခံရဘူးတယ္ ေဂါတမ။ ကပိလ၀တ္ သာကီႏြယ္တို ့ မင္းကြန္းကို တစ္ခါ ေရာက္သြားပါတယ္။ ဘယ္သူကမွ အေရး မလုပ္ၾကဘူူး။ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ သူတို ့ဟာ သူတို ့ ကလိထိုး ရယ္ေမာေနၾကတာပဲ လုပ္တယ္။ ဒါ သေရာ္တာပဲ”

“အမၺဌ- ကပိလ၀တ္ဟာ သာကီႏြယ္ေတြရဲ့ နယ္ေျမပဲ။ ဘီလံုးငွက္မငယ္ေလးေတြေတာင္ သူ ့ အသိုက္မွာ သူႀကိဳက္သလို ျမည္တြန္ႀကံဳး၀ါးႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား။ သည္ေလာက္ကေလး နဲ ့ ေတာ့ စိတ္ဆိုးစရာ မရွိသင့္ဘူး။”
“အမ်ဳိး ေလးပါးမွာ ျဗာဟၼဏဟာ က်န္သံုးပါးရဲ့ အလုပ္အေကၽြးခံပဲ။ လုပ္ေကၽြး ေလးစားရမယ့္ ဣဗၻမ်ဳိးျဖစ္တဲ့ သာကီႏြယ္ေတြရဲ့ သည္လို လုပ္ပံုဟာ သင့္သလား ရွင္ေဂါတမ”

“သည္လိုလား အမၺဌ၊ သည္လိုဆိုေတာ့ အႏြယ္စိစစ္ဖို ့ ငါေတြးမိတယ္။ အမၺဌဟာ ဘာအမ်ဳိး အႏြယ္ ျဖစ္သလဲ”
“ကဏွာယန အႏြယ္ ျဖစ္တယ္ ေဂါတမ”

“သည္လိုဆိုလ်င္ အမၺဌကို ေျပာရမယ္။ အမၺဌ- မင္းဟာ သာကီႏြယ္ေတြရဲ့ အရိုအေသကို ခံထိုက္တယ္လို ့ မမွတ္ထိုက္ဘူး။ အမၺဌ သာကီႏြယ္ေတြရဲ့ အဘိုးဟာ ၾသကၠာကမင္းႀကီး ျဖစ္တယ္”
“ သာကီႏြယ္နဲ ့ ၾသကၠာကမင္း ဘယ္လို ပတ္သက္လဲ ရွင္ေဂါတမ”

“ပတ္သက္ပံု ငါေျပာမယ္။ အမၺဌ ေရွးအခါက ၾသကၠာကမင္းႀကီး ဆိုတာ ရွိတယ္။ သည္မင္း ႀကီးမွာ မိဖုရားတစ္ပါးရဲ့ သားေတာ္ကို ထီးနန္း လႊဲရဖို ့ ရွိလို ့ က်န္တဲ့ သားသမီးေတြကို တိုင္းျပည္က ႏွင္ထုတ္ရတယ္။ သားသမီး ေတြက ဟိမ၀ႏၱာက ေရကန္ႀကီး တစ္ခုအနား ကၽြန္း ေတာထဲမွာ ေနၾကတယ္။ သားသမီးေတြဟာ အမ်ဳိးပ်က္မွာ စိုးၿပီး တျခားသူေတြနဲ ့ အိမ္ေထာင္ မျပဳဘဲ။ ေမာင္ႏွမခ်င္းေတြပဲ အိမ္ေထာင္ျပဳေနၾကတယ္။ သည္အေၾကာင္းကို ၾသကၠာက မင္းႀကီး ၾကားေတာ့ သက်၊ သက် (စြမ္းႏိုင္ပါေပ့၊ စြမ္းႏိုင္ပါေပ့) - လို ့ ၿငီးတယ္။ သည္ၿငီးတာ ကို စြဲၿပီး သက်ႏြယ္ ျဖစ္လာတာ။ ဒါေၾကာင့္ သက်- တို ့ရဲ့ ပဌမလူဟာ ၾသကၠာကပဲ။ အမၺဌ - ကဏွာယန အႏြယ္ရဲ့ အစကို မင္းသိရဲ့လား”
“ဆိုပါဦး ေဂါတမ”

“ ကဏွာယန အႏြယ္ဟာလည္း ၾသကၠာကမင္းနဲ ့ ပတ္သက္တယ္။ ၾသကၠာကမင္းႀကီးမွာ ဒိသာ ဆိုတဲ့ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူကေမြးတဲ့ ကေလးဟာ စေျပာတဲ့ စကားက ေရခ်ဳိး ေပး၊ သင္တို ့ကို လႊတ္မယ္- လို ့ျဖစ္တာေၾကာင့္ အေမွာင့္ ပေယာဂ ဖုတ္တေစၦကေလးလို ့ သည္ကေလးကို ယူဆၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သည္ကေလး နာမည္ကို အေမွာင္ကေလး (ကာဏွ) လို ့ မွည့္ေခၚၾကတယ္။ သည္ကေလးဟာ ကဏွာယနအႏြယ္ရဲ့ ပဌမလူပဲ”

လူငယ္မ်ား။ ။ “ရွင္ေဂါတမ- ကၽြန္ေတာ္တို ့ သူငယ္ခ်င္း အမၺဌကို ကၽြန္မသားအႏြယ္ ဆိုၿပီး မႏွိမ္ပါနဲ ့။ အမၺဌဟာ ေဗဒင္ႏွံ ့စပ္တယ္၊ စကားတတ္တယ္၊ အမ်ဳိးလည္း ေကာင္းတယ္၊ အႏြယ္လည္း သန္ ့တယ္”

“လူငယ္တို ့ - မင္းတို ့က အမၺဌထက္ ပိုေတာ္လ်င္ အမၺဌကို ထားလိုက္။ လူငယ္တို ့ထဲက တစ္ေယာက္၊ စကားေျပာဖို ့ ထြက္ခဲ့ပါ။ သည္လို မဟုတ္လို ့ အမၺဌက လူငယ္တို ့ထက္ ပိုေတာ္လ်င္ အမၺဌနဲ ့ ေျပာေနတဲ့ အခါမွာ လူငယ္တို ့က အသာေနၾကပါ”

လူငယ္မ်ား။ ။ “အမၺဌနဲ ့ပဲ ဆက္ေျပာပါ ေဂါတမ”

“အမၺဌ - မင့္သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ အလယ္မွာ မင္းကိုငါေမးမယ္။ မင္းမေျဖလ်င္ မင္းဦးေႏွာက္ေတြ ဆန္ကြဲက်ဲကုန္ဖို ့ ရွိတယ္။ ေျဖေပေတာ့။ မင့္ အႏြယ္ ကဏွာယနရဲ့ ပဌမလူ ဘယ္သူလဲ၊ မင္းၾကားဖူးသလို အမွန္အတိုင္း ေျဖပါ။ အခုအခ်ိန္ဟာ တိတ္တိတ္ေနရမယ့္ အခ်ိန္လည္း မဟုတ္ဘူး။ မမွန္မကန္ ေျပာလို ့လည္း ၿပီးမသြားဘူး။ ၿပီးမသြားရုံမကဘဲ မမွန္ မကန္ဟာ ျဗာဟၼဏ ပညာရွင္ေတြဆီမွာ ဗူးေပၚသလို ေပၚသြားၿပီး၊ ေျပာသူမွာသာ ေျပာဖက္ တင္က်န္ခဲ့မယ္။ သံုးမရတဲ့ သိကၡာမရွိသူ ျဖစ္သြားမယ္။ ကဏွာယနႏြယ္ရဲ့ အစလူကို မင္း ဘယ္လို ၾကားဖူးသလဲ”
“ေျဖပါ့မယ္ ေဂါတမ”

“ေကာင္းၿပီ ေျပာ”
“ရွင္ေဂါတမ ေျပာတဲ့ အတိုင္း ၾကားဖူးပါတယ္”

“ဟာ- တို ့ သူငယ္ခ်င္း အမၺဌဟာ ကၽြန္ ့သား ဆိုပါလား”
“လူငယ္တို ့ အမၺဌကို ကၽြန္ ့သားလို ့ေျပာၿပီး မႏွိမ္ၾကပါနဲ ့။ မႏွိမ္ထိုက္ပံုကို မင္းတို ့ကို ငါ ေျပာ ျပမယ္”

“ေျပာျပပါ ေဂါတမ”
“လူငယ္တို ့- ကဏွာဟာ အရြယ္ေရာက္တဲ့ အခါ ရေသ့လုပ္ၿပီး ဒကိၡဏာပထသြားၿပီး မႏၱာန္ သင္တယ္။ တတ္ေတာ့ ၾသကၠာကမင္းႀကီးထံ ျပန္လာတယ္။ သမီးေတာ္ မဒၵရူပီကို ေတာင္းတယ္။ မင္းႀကီးစိတ္မွာ မတန္မရာ ေအာက္ေမ့ၿပီး ေဒါသထြက္လို ့ ေလးေကာက္တင္ တယ္။ ကဏွက ၾသကၠာကမင္းႀကီးကို မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ထားလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သမီးေတာ္ကို ေပးလိုက္ရတာပဲ။ လူငယ္တို ့ - ကဏွာရေသ့ဟာ ယုတ္ညံ့သူ မဟုတ္ဘူး။ ျမင့္ ျမတ္သူ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကဏွာယန အႏြယ္ အမၺဌကို မႏွိမ္သင့္ၾကဘူး”

“ နားလည္ပါၿပီ သွ်င္ေဂါတမ”
“အမၺဌ- မင္းကို ငါေမးမယ္၊ မင္းသိသလို ေျဖစမ္း။ မင္း- သမီးနဲ ့ ပုဏၰားသား၊ မင္း- သားနဲ ့ ပုဏၰားသမီးတို ့က ေပါက္ဖြားတဲ့ သားကို ပုဏၰားေတြက ပုဏၰားအရာ သြင္းၾကသလား၊ မသြင္းၾကဘူးလား”

“ပုဏၰား အရာသြင္းၾကပါတယ္၊ ပုဏၰားအရာ ၀င္ပါတယ္ ေဂါတမ”
“အဲသည္ ကေလးကို မင္းေတြက မင္းအဘိသိက္ေကာ သြန္းသလား မသြန္းဘူးလား”

“မသြန္းပါဘူး အရွင္ေဂါတမ”
“ဘာျဖစ္လို ့ အဘိသိက္ မသြန္းၾကတာတဲ့လဲ အမၺဌ”

“အမိဖက္ ဒါမွ မဟုတ္ အဖဖက္က အမ်ဳိး မျပည့္စံုလို ့ - လို ့ မင္းေတြက ေျပာၾကတယ္ အရွင္ ေဂါတမ”
“အမၺဌ- ေခါင္းတံုးတံုးၿပီး ေခါင္းထက္ ျပာျဖဴးၿပီး ႏွင္ထုတ္ခံရတဲ့ အျပစ္ရွိသူ မင္းသားကို ပုဏၰား ေတြက ဦးစားေပးၾက ေသးလား”

“ေပးပါတယ္ ရွင္ေဂါတမ”
“အမၺဌ - မင္းေျဖခဲ့တာေတြဟာ မင္းမ်ဳိးက ပုဏၰားမ်ဳိးထက္ ျမတ္တာေတြ ခ်ည္းပဲ။ အမ်ဳိး ေလးမ်ဳိးမွာ ပုဏၰားအျမတ္ဆံုး ဆိုတာ စကားအျဖစ္ပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ဘာမွ သက္ေသ မျပႏိုင္ဘူူး သနကၤုမာရ ေျပာခဲ့တဲ့ စကား ပုဏၰားက်မ္းေတြမွာ ရွိတယ္။ အႏြယ္အားျဖင့္ မင္း- ဟာ အျမတ္ဆံုးပဲ။ ဒါေပမယ့္ ၀ိဇၨာ၊ စရဏ ရွိသူဟာ သည့္ထက္ အျမတ္ဆံုး”

“၀ိဇၨာ စရဏျပည့္စံုသူက ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ေဂါတမ”
“၀ိဇၨာ စရဏနဲ ့ ျပည့္စံုသူဟာ ငါနဲ ့မတန္ဘူး၊ တန္တယ္ စတဲ့ အမ်ဳိးအႏြယ္ မာန္မူၿပီး စကား ေျပာမႈ၊ သမီးေပး၊ သမီးယူ ျငင္းဆိုမႈ၊ အေႏွာင္အဖြဲ ့ေတြ ျဖတ္ႏိုင္ဖုိ ့ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒါကို ေဟာတာပဲ”

“ရွင္ေဂါတမ- ၀ိဇၨာနဲ ့ စရဏဆိုတာ ဘယ္လိုဟာေတြပါလဲ”
“အမၺဌ ဘယ္အမ်ဳိးသားမဆို အမွန္အကန္ကို ကိုယ္တိုင္သိသူ ထံက တရားနာရၿပီး၊ သဒၶါ၊ သီလ၊ သုတ၊ စာဂ၊ ပညာ၊ ဟိရီ၊ ၾသတၱပၸနဲ ့ ျပည့္စံုၿပီး ရဟန္းျပဳလို ့၊ ပါတိေမာက္သီလ၊ ဣၿႏၵိယသီလ၊ အာဇီ၀သီလ၊ ပစၥယသႏၷိိႆိတသီလေတြ ျဖည့္ဆီးၿပီး၊ ၀ိတတ္၊ ၀ိစာရေတြနဲ ့ လကၡဏာတရားကို ႀကံစည္ သံုးသပ္ ေနတဲ့ အတြက္ ကာမဆိတ္တဲ့ ပဌမစ်ာန္၊ ၀ိတတ္ ၀ိစာရ ဆိတ္တဲ့ ဒုတိယစ်ာန္၊ ပီတိဆိတ္တဲ့ တတိယစ်ာန္၊ သုခပါဆိတ္တဲ့ စတုတၳစ်ာန္နဲ ့ ေနတယ္။ သည္ဟာ စရဏနဲ ့ ျပည့္စံုျခင္းပဲ။ သည္လို စ်ာန္ေတြ ပြားတာေၾကာင့္ ဘ၀ေဟာင္းေအာက္ေမ့ ႏိုင္မႈ၊ ဘ၀ပံုဟန္ အမွန္သိျမင္ႏိုင္မႈ၊ ဘ၀စိတ္ကူးယဥ္အားလံုး ကုန္ဆံုးမႈေတြ ျဖစ္တယ္။ အဲဒါ ၀ိဇၨာနဲ ့ ျပည့္စံုတာပဲ”

“သည့္အျပင္ ၀ိဇၨာစရဏနဲ ့ ျပည့္စံုတယ္ဆိုတာ မရွိဘူးလား ရွင္ေဂါတမ”
“မရွိဘူး အမၺဌ”

“တခ်ိဳ ့ ရေသ့ေတြ သစ္သီးေၾကြ ရွာစာေနေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး က်င့္ပါတယ္။ အဲသည္သူေတြ ဝိဇၨာ စရဏ မျဖစ္ဘူးလား”
“ဝိဇၨာစရဏ မျဖစ္ရုံတင္မက ဝိဇၨာစရဏ ဖ်က္တာပဲ”

“ေပါက္တူး၊ ခ်င္းေတာင္းနဲ ့ သစ္ဥ၊ သစ္သီး ရွာစားေနသူေတြေကာ ရွင္ေဂါတမ”
“အဲဒါလည္း ၀ိဇၨာစရဏ အဖ်က္ နံပါတ္ႏွစ္ ပုဂၢိဳလ္ပဲ”

“မီးတင္းကုပ္ ေဆာက္ၿပီး မီးလုပ္ေကၽြးေနသူေတြေကာ”
“သူတို ့က ဝိဇၨာစရဏ အဖ်က္ နံပါတ္သံုး ပုဂၢိဳလ္ေတြပဲ”

“ေရခ်မ္းစင္တည္ၿပီး လူေတြျပဳစု က်င့္ႀကံေနသူေကာ ရွင္ေဂါတမ”
“သူလည္း ဝိဇၨာစရဏ အဖ်က္နံပါတ္ေလးပဲ။ သည္သူေတြဟာ ၀ိဇၨာစရဏ ျပည့္စံုသူေတြရဲ့ အလုပ္အေကၽြးမွ်ပဲ ျဖစ္ၾကတယ္ အမၺဌ”
“သည္လိုလား ရွင္ေဂါတမ”

“အမၺဌ- မင္းနဲ ့ မင့္ဆရာေပါကၡရသာတိတို ့ ၀ိဇၨာစရဏနဲ ့ေရာ၊ ဝိဇၨာစရဏနဲ ့ ျပည့္စံုသူရဲ့ အလုပ္အေကၽြး က်င့္၀တ္နဲ ့ေရာ ျပည့္စံုေအာင္ ေနၾကသလား”
“ေဝးပါေသးရဲ့ ရွင္ေဂါတမ”

“သည္လို ျဖစ္လ်က္နဲ ့ မင့္ဆရာႀကီးဟာ ရဟန္းေတြကို အယုတ္တမာ ေျပာတယ္။ ျဗာဟၼာ ေျခေတာက္ကဖြားတဲ့ ပုဏၰားကို ရိုေသရမယ့္ အမည္းေခါင္းတံုးေတြနဲ ့ ေဗဒင္တတ္တဲ့ ငါတို ့နဲ ့ ေဆြးေႏြးလို ့ အလကားပဲဆို။ မင္းစဥ္းစားၾကည့္စမ္း။ မင့္ဆရာႀကီး အမွား။ ေပါကၡရသာတိဟာ ေကာသလနဲ ့ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ခြင့္ေတာင္ ရဘူးတာ မရွိဘူး။ သည္လို ျဖစ္လ်က္နဲ ့ မွားယြင္း ခ်က္ ၾကည့္စမ္း။ အမၺဌ- ေရွးအခါက ေဗဒင္သံုးပံုကို ျပဳစုခဲ့ၾကတဲ့ အဌက- စတဲ့ ရေသ့ေတြ ရွိတယ္။ သူတို ့ ေဗဒေတြကို ရြက္အံ သရဇၥ်ာယ္ေနတာနဲ ့ ရေသ့ျဖစ္ၿပီလား၊ ဘုရင့္စကား ၾကားဖူးတာနဲ ့ မွတ္ၿပီး လိုက္ေျပာရုံနဲ ့ ဘုရင္ျဖစ္မွာလား အမၺဌ”
“မျဖစ္ပါဘူး အရွင္ေဂါတမ”

“အမၺဌ - မင္းၾကားဘူးသလို ေျပာစမ္းပါ။ ေရွးက ေ၀ဒျပဳစုခဲ့ၾကတဲ့ အဌက- စတဲ့ ရေသ့ေတြ ဟာ အခုမင္းတို ့ ဆရာ၊ တပည့္ေတြလို ကာမဂုဏ္ေတြနဲ ့ အ၀တ္ျဖဴ၀တ္၊ ပတၱျမားနားေတာင္း ပန္။ ထမင္းဟင္း အေကာင္းစားေတြစား။ ကေလးမေလးေတြ အေစအပါးထား ေပ်ာ္ပါး။ ျမင္း ရထားေတြနဲ ့ သြားလာ၊ က်ဳံး၊ ၿမိဳ ့ရိုး၊ ဓား၊ လွံသမား အေစာင့္ေတြ ကာရံခ်ထားတဲ့ အေဆာက္ အဦမွာေန။ သည္လိုေတြလို ့ မင္းၾကားရဖူးသလား”
“သည္လို မၾကားဖူးပါဘူး ရွင္ေဂါတမ”

“သည္လုိဆိုလ်င္ အမၺဌ။ မင္းနဲ ့ မင့္ဆရာ ေပါကၡရသာတိတို ့ဟာ ရေသ့လည္း မဟုတ္ဘူး ရေသ့ျဖစ္ဖို ့ က်င့္ေနတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ သည္လိုသူက ငါ့ယံုမွားတယ္ ဆိုလ်င္ ယံုမွား တာေမးစမ္း။ တခါတည္း ရွင္းသြားေအာင္ ငါသုတ္သင္မယ္။ ကဲ- ငါေညာင္းတယ္၊ စၾကၤသြားရင္း စကားေျပာမယ္၊ မင္း ေမးခ်င္တာေမး- အမၺဌ”
“အရွင္ ေဂါတမ- အရွင္ေဂါတမဟာ ၾကားဖူးတာနဲ ့ မျခား မွန္ကန္ပါတယ္။ အရွင္ေဂါမတရဲ့ လကၡဏာေတြဟာလည္း ေယာက္်ားျမတ္ လကၡဏာ သံုးဆယ့္ ႏွစ္ပါးနဲ ့ ညီညြတ္ပါတယ္။ အလုပ္ကိစၥ မ်ားတဲ့ အတြက္ ျပန္ပါမယ္။ သည္က ျပန္ေရာက္လ်င္ ဆရာႀကီး ေပါကၡရသာတိဟာ သည္ကို ေရာက္လာစရာ ရွိပါတယ္။ အခိ်န္ မေႏွာင္းရေအာင္ အခြင့္ျပဳ ပါ အရွင္ ေဂါတမ”

“ျပန္ဖို ့အခ်ိန္ဟာ မင့္အလိုအတိုင္းပဲ အမၺဌ”

x x x x x x x x x x

“အသွ်င္ေဂါတမ- စၾကၤၾကြတာ ၾကာလွပါလား။ တပည့္ေတာ္ဟာ အမၺဌရဲ့ ဆရာ ေပါကၡရသာတိပါ။ အမၺဌက သူျပန္လာေတာ့ အသွ်င္ေဂါတမ စၾကၤၾကြေနတယ္- လို ့ ေျပာ ပါတယ္။ အမၺဌကေျပာလို ့ လာခဲ့တာပါ။ တပည့္ေတာ္ရဲ့ တပည့္ႀကီး ေျပာမွား၊ ျပဳမွား ေတြကို အခြင့္ေပးေတာ္မူပါ။ သူ ့ကိုေမးျမန္းၿပီး ေျခနဲ ့ ရင္ပတ္ကန္ကာ သည္ကို လာခဲ့တာ ပါပဲ”
“ထိုင္တာ ေညာင္းသြားလို ့ စႀကၤ ၾကာၾကာပဲ ေလွ်ာက္ေနတယ္ ပုဏၰားႀကီး။ ပုဏၰားႀကီးရဲ့ တပည့္အတြက္ အေရးမႀကီးပါဘူး။”

“အသွ်င္ေဂါတမ- တပည့္ေတာ္ကိုလည္း တရားေဟာပါဦး”
“ပုဏၰားႀကီး- ကာမ၊ ရူပ၊ အရူပျဖစ္တဲ့ ကံေတြဟာ ဆင္းရဲေတြပဲ။ သည္ကံေတြဟာ တဏွာ ေၾကာင့္ ျဖစ္တာ။ သည္တဏွာကို အျမင္မွန္နဲ ့ သတ္လ်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ နိဗၺာန္ေရာက္တယ္”

“သေဘာေပါက္ပါၿပီ ဗုဒၶအသွ်င္။ တပည့္ေတာ္တို ့ ေဗဒင္သုံးပံုဟာ ပညာလည္း မဟုတ္ပါ ဘူး။ အၾကာႀကီး သင္ေပးေပမယ့္ အလုပ္မျဖစ္ပါဘူး။ အခုၾကားရတာ အနည္း အပါးေပမယ့္ တရားေတာ္ကို အမွန္အကန္ သိပါၿပီ။ တပည့္ေတာ္ကို ဥပါသကာ- လို ့မွတ္ ပါ။ တပည့္ေတာ္ အိမ္လည္း ဆြမ္းအလွဴခံ ၾကြေပးေတာ္မူပါ အသွ်င္။ တပည့္ေတာ္လိုပဲ တပည့္ေတာ္နဲ ့ စပ္သူ အားလံုးကိုလည္း ဥပါသကာ အျဖစ္ ခံယူႏိုင္ဖို ့ ျဖစ္ပါတယ္ အသွ်င္။ ဒါမွလည္း သူတို ့တေတြ အက်ဳိးမ်ားၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္ အသွ်င္”
“ပုဏၰားႀကီး- သင့္စကားေတြဟာ ေကာင္းလွေပတယ္”
၃။ ေကာသလတိုင္း၊ ဣစာၦနဂၤလရြာ ေတာအုပ္၌ ေပါကၡရသာတိ ပုဏၰားႀကီး၏ ေစလႊတ္ခ်က္ အရ တပည့္ အမၺဌႏွင့္ တပည့္မ်ားအား ဘုရားေဟာေသာ တရား

“အမၺဌ- အခုသည္မွာရပ္ၿပီး စကား ေျပာသလို ျဗာဟၼဏ ဆရာႀကီးေတြ နဲ ့ ေျပာတဲ့ အခါလည္း သည္လိုပဲ ရပ္ၿပီး စကားေျပာတာပဲလား”
“ မဟုတ္ဘူး ေဂါတမ။ ထိုင္ေနတဲ့ ျဗာဟၼဏ ဆရာကို ရပ္ၿပီး မေျပာရဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျဗာဟၼဏ ေတြဟာ ကိုယ့္ထက္ အမ်ဳိး ယုတ္သူကိုေတာ့ ထိုင္ၿပီး မေျပာရဘူး။ ေခါင္းတံုး ရဟန္းဟာ ျဗာဟၼာ ေျခေထာက္က ဖြားတဲ့ ကိုယ့္ေအာက္က လူပဲ”

“အမၺဌ- မင့္ကို ငါတစ္ခု ေျပာမယ္။ မင္း အလုပ္ကိစၥရွိလို ့ လာတာဆိုလ်င္ ထိုင္ပါ။ ဒါမွ မဟုတ္ ရင္ေတာ့ မင့္ သေဘာပဲ။ မင္းကို ဆရာေကာင္းတပည့္ ဆိုၿပီး အထင္ႀကီးမိတာ။ ဆရာေကာင္း တပည့္ဟာ စကားၾကမ္း ေျပာတတ္သလား”
“သူငယ္ခ်င္းတို ့- ငါနဲ ့ ရဟန္း ေဂါတမ ဘယ္သူ ညံ့သလဲ၊ ယုတ္သလဲ၊ သာကီႏြယ္ေတြဟာ ခက္ထန္ၾကတယ္။ စကားမ်ားတယ္။ ေပါ့ရႊတ္ရႊတ္ ႏိုင္တယ္။ ရိုေသရမယ့္ သူလည္း မရိုေသၾကဘူး မဟုတ္လား။ သူငယ္ခ်င္းတို ့ သာကီႏြယ္ေတြဟာ ၾကြယ္၀ ခ်မ္းသာၾကသူေတြ ျဖစ္လ်က္ ျဗာဟၼဏကို ရိုေသရမွာ မႀကိဳက္ၾကဘူး။ တကယ္က သာကီႏြယ္ေတြဟာ ျဗာဟၼဏ ကို ရိုေသရမယ့္ အမ်ဳိးပဲ”

“အမၺဌ- သာကီႏြယ္ေတြက မင္ကို ဘယ္လို ထိခိုက္ေအာင္ လုပ္တာ ခံရဘူးသလဲ”
“ခံရဘူးတယ္ ေဂါတမ။ ကပိလ၀တ္ သာကီႏြယ္တို ့ မင္းကြန္းကို တစ္ခါ ေရာက္သြားပါတယ္။ ဘယ္သူကမွ အေရး မလုပ္ၾကဘူူး။ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ေနရာေတြမွာ သူတို ့ဟာ သူတို ့ ကလိထိုး ရယ္ေမာေနၾကတာပဲ လုပ္တယ္။ ဒါ သေရာ္တာပဲ”

“အမၺဌ- ကပိလ၀တ္ဟာ သာကီႏြယ္ေတြရဲ့ နယ္ေျမပဲ။ ဘီလံုးငွက္မငယ္ေလးေတြေတာင္ သူ ့ အသိုက္မွာ သူႀကိဳက္သလို ျမည္တြန္ႀကံဳး၀ါးႏိုင္တယ္ မဟုတ္လား။ သည္ေလာက္ကေလး နဲ ့ ေတာ့ စိတ္ဆိုးစရာ မရွိသင့္ဘူး။”
“အမ်ဳိး ေလးပါးမွာ ျဗာဟၼဏဟာ က်န္သံုးပါးရဲ့ အလုပ္အေကၽြးခံပဲ။ လုပ္ေကၽြး ေလးစားရမယ့္ ဣဗၻမ်ဳိးျဖစ္တဲ့ သာကီႏြယ္ေတြရဲ့ သည္လို လုပ္ပံုဟာ သင့္သလား ရွင္ေဂါတမ”

“သည္လိုလား အမၺဌ၊ သည္လိုဆိုေတာ့ အႏြယ္စိစစ္ဖို ့ ငါေတြးမိတယ္။ အမၺဌဟာ ဘာအမ်ဳိး အႏြယ္ ျဖစ္သလဲ”
“ကဏွာယန အႏြယ္ ျဖစ္တယ္ ေဂါတမ”

“သည္လိုဆိုလ်င္ အမၺဌကို ေျပာရမယ္။ အမၺဌ- မင္းဟာ သာကီႏြယ္ေတြရဲ့ အရိုအေသကို ခံထိုက္တယ္လို ့ မမွတ္ထိုက္ဘူး။ အမၺဌ သာကီႏြယ္ေတြရဲ့ အဘိုးဟာ ၾသကၠာကမင္းႀကီး ျဖစ္တယ္”
“ သာကီႏြယ္နဲ ့ ၾသကၠာကမင္း ဘယ္လို ပတ္သက္လဲ ရွင္ေဂါတမ”

“ပတ္သက္ပံု ငါေျပာမယ္။ အမၺဌ ေရွးအခါက ၾသကၠာကမင္းႀကီး ဆိုတာ ရွိတယ္။ သည္မင္း ႀကီးမွာ မိဖုရားတစ္ပါးရဲ့ သားေတာ္ကို ထီးနန္း လႊဲရဖို ့ ရွိလို ့ က်န္တဲ့ သားသမီးေတြကို တိုင္းျပည္က ႏွင္ထုတ္ရတယ္။ သားသမီး ေတြက ဟိမ၀ႏၱာက ေရကန္ႀကီး တစ္ခုအနား ကၽြန္း ေတာထဲမွာ ေနၾကတယ္။ သားသမီးေတြဟာ အမ်ဳိးပ်က္မွာ စိုးၿပီး တျခားသူေတြနဲ ့ အိမ္ေထာင္ မျပဳဘဲ။ ေမာင္ႏွမခ်င္းေတြပဲ အိမ္ေထာင္ျပဳေနၾကတယ္။ သည္အေၾကာင္းကို ၾသကၠာက မင္းႀကီး ၾကားေတာ့ သက်၊ သက် (စြမ္းႏိုင္ပါေပ့၊ စြမ္းႏိုင္ပါေပ့) - လို ့ ၿငီးတယ္။ သည္ၿငီးတာ ကို စြဲၿပီး သက်ႏြယ္ ျဖစ္လာတာ။ ဒါေၾကာင့္ သက်- တို ့ရဲ့ ပဌမလူဟာ ၾသကၠာကပဲ။ အမၺဌ - ကဏွာယန အႏြယ္ရဲ့ အစကို မင္းသိရဲ့လား”
“ဆိုပါဦး ေဂါတမ”

“ ကဏွာယန အႏြယ္ဟာလည္း ၾသကၠာကမင္းနဲ ့ ပတ္သက္တယ္။ ၾသကၠာကမင္းႀကီးမွာ ဒိသာ ဆိုတဲ့ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူကေမြးတဲ့ ကေလးဟာ စေျပာတဲ့ စကားက ေရခ်ဳိး ေပး၊ သင္တို ့ကို လႊတ္မယ္- လို ့ျဖစ္တာေၾကာင့္ အေမွာင့္ ပေယာဂ ဖုတ္တေစၦကေလးလို ့ သည္ကေလးကို ယူဆၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သည္ကေလး နာမည္ကို အေမွာင္ကေလး (ကာဏွ) လို ့ မွည့္ေခၚၾကတယ္။ သည္ကေလးဟာ ကဏွာယနအႏြယ္ရဲ့ ပဌမလူပဲ”

လူငယ္မ်ား။ ။ “ရွင္ေဂါတမ- ကၽြန္ေတာ္တို ့ သူငယ္ခ်င္း အမၺဌကို ကၽြန္မသားအႏြယ္ ဆိုၿပီး မႏွိမ္ပါနဲ ့။ အမၺဌဟာ ေဗဒင္ႏွံ ့စပ္တယ္၊ စကားတတ္တယ္၊ အမ်ဳိးလည္း ေကာင္းတယ္၊ အႏြယ္လည္း သန္ ့တယ္”

“လူငယ္တို ့ - မင္းတို ့က အမၺဌထက္ ပိုေတာ္လ်င္ အမၺဌကို ထားလိုက္။ လူငယ္တို ့ထဲက တစ္ေယာက္၊ စကားေျပာဖို ့ ထြက္ခဲ့ပါ။ သည္လို မဟုတ္လို ့ အမၺဌက လူငယ္တို ့ထက္ ပိုေတာ္လ်င္ အမၺဌနဲ ့ ေျပာေနတဲ့ အခါမွာ လူငယ္တို ့က အသာေနၾကပါ”

လူငယ္မ်ား။ ။ “အမၺဌနဲ ့ပဲ ဆက္ေျပာပါ ေဂါတမ”

“အမၺဌ - မင့္သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ့ အလယ္မွာ မင္းကိုငါေမးမယ္။ မင္းမေျဖလ်င္ မင္းဦးေႏွာက္ေတြ ဆန္ကြဲက်ဲကုန္ဖို ့ ရွိတယ္။ ေျဖေပေတာ့။ မင့္ အႏြယ္ ကဏွာယနရဲ့ ပဌမလူ ဘယ္သူလဲ၊ မင္းၾကားဖူးသလို အမွန္အတိုင္း ေျဖပါ။ အခုအခ်ိန္ဟာ တိတ္တိတ္ေနရမယ့္ အခ်ိန္လည္း မဟုတ္ဘူး။ မမွန္မကန္ ေျပာလို ့လည္း ၿပီးမသြားဘူး။ ၿပီးမသြားရုံမကဘဲ မမွန္ မကန္ဟာ ျဗာဟၼဏ ပညာရွင္ေတြဆီမွာ ဗူးေပၚသလို ေပၚသြားၿပီး၊ ေျပာသူမွာသာ ေျပာဖက္ တင္က်န္ခဲ့မယ္။ သံုးမရတဲ့ သိကၡာမရွိသူ ျဖစ္သြားမယ္။ ကဏွာယနႏြယ္ရဲ့ အစလူကို မင္း ဘယ္လို ၾကားဖူးသလဲ”
“ေျဖပါ့မယ္ ေဂါတမ”

“ေကာင္းၿပီ ေျပာ”
“ရွင္ေဂါတမ ေျပာတဲ့ အတိုင္း ၾကားဖူးပါတယ္”

“ဟာ- တို ့ သူငယ္ခ်င္း အမၺဌဟာ ကၽြန္ ့သား ဆိုပါလား”
“လူငယ္တို ့ အမၺဌကို ကၽြန္ ့သားလို ့ေျပာၿပီး မႏွိမ္ၾကပါနဲ ့။ မႏွိမ္ထိုက္ပံုကို မင္းတို ့ကို ငါ ေျပာ ျပမယ္”

“ေျပာျပပါ ေဂါတမ”
“လူငယ္တို ့- ကဏွာဟာ အရြယ္ေရာက္တဲ့ အခါ ရေသ့လုပ္ၿပီး ဒကိၡဏာပထသြားၿပီး မႏၱာန္ သင္တယ္။ တတ္ေတာ့ ၾသကၠာကမင္းႀကီးထံ ျပန္လာတယ္။ သမီးေတာ္ မဒၵရူပီကို ေတာင္းတယ္။ မင္းႀကီးစိတ္မွာ မတန္မရာ ေအာက္ေမ့ၿပီး ေဒါသထြက္လို ့ ေလးေကာက္တင္ တယ္။ ကဏွက ၾသကၠာကမင္းႀကီးကို မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ထားလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ သမီးေတာ္ကို ေပးလိုက္ရတာပဲ။ လူငယ္တို ့ - ကဏွာရေသ့ဟာ ယုတ္ညံ့သူ မဟုတ္ဘူး။ ျမင့္ ျမတ္သူ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကဏွာယန အႏြယ္ အမၺဌကို မႏွိမ္သင့္ၾကဘူး”

“ နားလည္ပါၿပီ သွ်င္ေဂါတမ”
“အမၺဌ- မင္းကို ငါေမးမယ္၊ မင္းသိသလို ေျဖစမ္း။ မင္း- သမီးနဲ ့ ပုဏၰားသား၊ မင္း- သားနဲ ့ ပုဏၰားသမီးတို ့က ေပါက္ဖြားတဲ့ သားကို ပုဏၰားေတြက ပုဏၰားအရာ သြင္းၾကသလား၊ မသြင္းၾကဘူးလား”

“ပုဏၰား အရာသြင္းၾကပါတယ္၊ ပုဏၰားအရာ ၀င္ပါတယ္ ေဂါတမ”
“အဲသည္ ကေလးကို မင္းေတြက မင္းအဘိသိက္ေကာ သြန္းသလား မသြန္းဘူးလား”

“မသြန္းပါဘူး အရွင္ေဂါတမ”
“ဘာျဖစ္လို ့ အဘိသိက္ မသြန္းၾကတာတဲ့လဲ အမၺဌ”

“အမိဖက္ ဒါမွ မဟုတ္ အဖဖက္က အမ်ဳိး မျပည့္စံုလို ့ - လို ့ မင္းေတြက ေျပာၾကတယ္ အရွင္ ေဂါတမ”
“အမၺဌ- ေခါင္းတံုးတံုးၿပီး ေခါင္းထက္ ျပာျဖဴးၿပီး ႏွင္ထုတ္ခံရတဲ့ အျပစ္ရွိသူ မင္းသားကို ပုဏၰား ေတြက ဦးစားေပးၾက ေသးလား”

“ေပးပါတယ္ ရွင္ေဂါတမ”
“အမၺဌ - မင္းေျဖခဲ့တာေတြဟာ မင္းမ်ဳိးက ပုဏၰားမ်ဳိးထက္ ျမတ္တာေတြ ခ်ည္းပဲ။ အမ်ဳိး ေလးမ်ဳိးမွာ ပုဏၰားအျမတ္ဆံုး ဆိုတာ စကားအျဖစ္ပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ဘာမွ သက္ေသ မျပႏိုင္ဘူူး သနကၤုမာရ ေျပာခဲ့တဲ့ စကား ပုဏၰားက်မ္းေတြမွာ ရွိတယ္။ အႏြယ္အားျဖင့္ မင္း- ဟာ အျမတ္ဆံုးပဲ။ ဒါေပမယ့္ ၀ိဇၨာ၊ စရဏ ရွိသူဟာ သည့္ထက္ အျမတ္ဆံုး”

“၀ိဇၨာ စရဏျပည့္စံုသူက ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ေဂါတမ”
“၀ိဇၨာ စရဏနဲ ့ ျပည့္စံုသူဟာ ငါနဲ ့မတန္ဘူး၊ တန္တယ္ စတဲ့ အမ်ဳိးအႏြယ္ မာန္မူၿပီး စကား ေျပာမႈ၊ သမီးေပး၊ သမီးယူ ျငင္းဆိုမႈ၊ အေႏွာင္အဖြဲ ့ေတြ ျဖတ္ႏိုင္ဖုိ ့ပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒါကို ေဟာတာပဲ”

“ရွင္ေဂါတမ- ၀ိဇၨာနဲ ့ စရဏဆိုတာ ဘယ္လိုဟာေတြပါလဲ”
“အမၺဌ ဘယ္အမ်ဳိးသားမဆို အမွန္အကန္ကို ကိုယ္တိုင္သိသူ ထံက တရားနာရၿပီး၊ သဒၶါ၊ သီလ၊ သုတ၊ စာဂ၊ ပညာ၊ ဟိရီ၊ ၾသတၱပၸနဲ ့ ျပည့္စံုၿပီး ရဟန္းျပဳလို ့၊ ပါတိေမာက္သီလ၊ ဣၿႏၵိယသီလ၊ အာဇီ၀သီလ၊ ပစၥယသႏၷိိႆိတသီလေတြ ျဖည့္ဆီးၿပီး၊ ၀ိတတ္၊ ၀ိစာရေတြနဲ ့ လကၡဏာတရားကို ႀကံစည္ သံုးသပ္ ေနတဲ့ အတြက္ ကာမဆိတ္တဲ့ ပဌမစ်ာန္၊ ၀ိတတ္ ၀ိစာရ ဆိတ္တဲ့ ဒုတိယစ်ာန္၊ ပီတိဆိတ္တဲ့ တတိယစ်ာန္၊ သုခပါဆိတ္တဲ့ စတုတၳစ်ာန္နဲ ့ ေနတယ္။ သည္ဟာ စရဏနဲ ့ ျပည့္စံုျခင္းပဲ။ သည္လို စ်ာန္ေတြ ပြားတာေၾကာင့္ ဘ၀ေဟာင္းေအာက္ေမ့ ႏိုင္မႈ၊ ဘ၀ပံုဟန္ အမွန္သိျမင္ႏိုင္မႈ၊ ဘ၀စိတ္ကူးယဥ္အားလံုး ကုန္ဆံုးမႈေတြ ျဖစ္တယ္။ အဲဒါ ၀ိဇၨာနဲ ့ ျပည့္စံုတာပဲ”

“သည့္အျပင္ ၀ိဇၨာစရဏနဲ ့ ျပည့္စံုတယ္ဆိုတာ မရွိဘူးလား ရွင္ေဂါတမ”
“မရွိဘူး အမၺဌ”

“တခ်ိဳ ့ ရေသ့ေတြ သစ္သီးေၾကြ ရွာစာေနေတာ့မယ္ ဆိုၿပီး က်င့္ပါတယ္။ အဲသည္သူေတြ ဝိဇၨာ စရဏ မျဖစ္ဘူးလား”
“ဝိဇၨာစရဏ မျဖစ္ရုံတင္မက ဝိဇၨာစရဏ ဖ်က္တာပဲ”

“ေပါက္တူး၊ ခ်င္းေတာင္းနဲ ့ သစ္ဥ၊ သစ္သီး ရွာစားေနသူေတြေကာ ရွင္ေဂါတမ”
“အဲဒါလည္း ၀ိဇၨာစရဏ အဖ်က္ နံပါတ္ႏွစ္ ပုဂၢိဳလ္ပဲ”

“မီးတင္းကုပ္ ေဆာက္ၿပီး မီးလုပ္ေကၽြးေနသူေတြေကာ”
“သူတို ့က ဝိဇၨာစရဏ အဖ်က္ နံပါတ္သံုး ပုဂၢိဳလ္ေတြပဲ”

“ေရခ်မ္းစင္တည္ၿပီး လူေတြျပဳစု က်င့္ႀကံေနသူေကာ ရွင္ေဂါတမ”
“သူလည္း ဝိဇၨာစရဏ အဖ်က္နံပါတ္ေလးပဲ။ သည္သူေတြဟာ ၀ိဇၨာစရဏ ျပည့္စံုသူေတြရဲ့ အလုပ္အေကၽြးမွ်ပဲ ျဖစ္ၾကတယ္ အမၺဌ”
“သည္လိုလား ရွင္ေဂါတမ”

“အမၺဌ- မင္းနဲ ့ မင့္ဆရာေပါကၡရသာတိတို ့ ၀ိဇၨာစရဏနဲ ့ေရာ၊ ဝိဇၨာစရဏနဲ ့ ျပည့္စံုသူရဲ့ အလုပ္အေကၽြး က်င့္၀တ္နဲ ့ေရာ ျပည့္စံုေအာင္ ေနၾကသလား”
“ေဝးပါေသးရဲ့ ရွင္ေဂါတမ”

“သည္လို ျဖစ္လ်က္နဲ ့ မင့္ဆရာႀကီးဟာ ရဟန္းေတြကို အယုတ္တမာ ေျပာတယ္။ ျဗာဟၼာ ေျခေတာက္ကဖြားတဲ့ ပုဏၰားကို ရိုေသရမယ့္ အမည္းေခါင္းတံုးေတြနဲ ့ ေဗဒင္တတ္တဲ့ ငါတို ့နဲ ့ ေဆြးေႏြးလို ့ အလကားပဲဆို။ မင္းစဥ္းစားၾကည့္စမ္း။ မင့္ဆရာႀကီး အမွား။ ေပါကၡရသာတိဟာ ေကာသလနဲ ့ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္ခြင့္ေတာင္ ရဘူးတာ မရွိဘူး။ သည္လို ျဖစ္လ်က္နဲ ့ မွားယြင္း ခ်က္ ၾကည့္စမ္း။ အမၺဌ- ေရွးအခါက ေဗဒင္သံုးပံုကို ျပဳစုခဲ့ၾကတဲ့ အဌက- စတဲ့ ရေသ့ေတြ ရွိတယ္။ သူတို ့ ေဗဒေတြကို ရြက္အံ သရဇၥ်ာယ္ေနတာနဲ ့ ရေသ့ျဖစ္ၿပီလား၊ ဘုရင့္စကား ၾကားဖူးတာနဲ ့ မွတ္ၿပီး လိုက္ေျပာရုံနဲ ့ ဘုရင္ျဖစ္မွာလား အမၺဌ”
“မျဖစ္ပါဘူး အရွင္ေဂါတမ”

“အမၺဌ - မင္းၾကားဘူးသလို ေျပာစမ္းပါ။ ေရွးက ေ၀ဒျပဳစုခဲ့ၾကတဲ့ အဌက- စတဲ့ ရေသ့ေတြ ဟာ အခုမင္းတို ့ ဆရာ၊ တပည့္ေတြလို ကာမဂုဏ္ေတြနဲ ့ အ၀တ္ျဖဴ၀တ္၊ ပတၱျမားနားေတာင္း ပန္။ ထမင္းဟင္း အေကာင္းစားေတြစား။ ကေလးမေလးေတြ အေစအပါးထား ေပ်ာ္ပါး။ ျမင္း ရထားေတြနဲ ့ သြားလာ၊ က်ဳံး၊ ၿမိဳ ့ရိုး၊ ဓား၊ လွံသမား အေစာင့္ေတြ ကာရံခ်ထားတဲ့ အေဆာက္ အဦမွာေန။ သည္လိုေတြလို ့ မင္းၾကားရဖူးသလား”
“သည္လို မၾကားဖူးပါဘူး ရွင္ေဂါတမ”

“သည္လုိဆိုလ်င္ အမၺဌ။ မင္းနဲ ့ မင့္ဆရာ ေပါကၡရသာတိတို ့ဟာ ရေသ့လည္း မဟုတ္ဘူး ရေသ့ျဖစ္ဖို ့ က်င့္ေနတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ သည္လိုသူက ငါ့ယံုမွားတယ္ ဆိုလ်င္ ယံုမွား တာေမးစမ္း။ တခါတည္း ရွင္းသြားေအာင္ ငါသုတ္သင္မယ္။ ကဲ- ငါေညာင္းတယ္၊ စၾကၤသြားရင္း စကားေျပာမယ္၊ မင္း ေမးခ်င္တာေမး- အမၺဌ”
“အရွင္ ေဂါတမ- အရွင္ေဂါတမဟာ ၾကားဖူးတာနဲ ့ မျခား မွန္ကန္ပါတယ္။ အရွင္ေဂါမတရဲ့ လကၡဏာေတြဟာလည္း ေယာက္်ားျမတ္ လကၡဏာ သံုးဆယ့္ ႏွစ္ပါးနဲ ့ ညီညြတ္ပါတယ္။ အလုပ္ကိစၥ မ်ားတဲ့ အတြက္ ျပန္ပါမယ္။ သည္က ျပန္ေရာက္လ်င္ ဆရာႀကီး ေပါကၡရသာတိဟာ သည္ကို ေရာက္လာစရာ ရွိပါတယ္။ အခိ်န္ မေႏွာင္းရေအာင္ အခြင့္ျပဳ ပါ အရွင္ ေဂါတမ”

“ျပန္ဖို ့အခ်ိန္ဟာ မင့္အလိုအတိုင္းပဲ အမၺဌ”

x x x x x x x x x x

“အသွ်င္ေဂါတမ- စၾကၤၾကြတာ ၾကာလွပါလား။ တပည့္ေတာ္ဟာ အမၺဌရဲ့ ဆရာ ေပါကၡရသာတိပါ။ အမၺဌက သူျပန္လာေတာ့ အသွ်င္ေဂါတမ စၾကၤၾကြေနတယ္- လို ့ ေျပာ ပါတယ္။ အမၺဌကေျပာလို ့ လာခဲ့တာပါ။ တပည့္ေတာ္ရဲ့ တပည့္ႀကီး ေျပာမွား၊ ျပဳမွား ေတြကို အခြင့္ေပးေတာ္မူပါ။ သူ ့ကိုေမးျမန္းၿပီး ေျခနဲ ့ ရင္ပတ္ကန္ကာ သည္ကို လာခဲ့တာ ပါပဲ”
“ထိုင္တာ ေညာင္းသြားလို ့ စႀကၤ ၾကာၾကာပဲ ေလွ်ာက္ေနတယ္ ပုဏၰားႀကီး။ ပုဏၰားႀကီးရဲ့ တပည့္အတြက္ အေရးမႀကီးပါဘူး။”

“အသွ်င္ေဂါတမ- တပည့္ေတာ္ကိုလည္း တရားေဟာပါဦး”
“ပုဏၰားႀကီး- ကာမ၊ ရူပ၊ အရူပျဖစ္တဲ့ ကံေတြဟာ ဆင္းရဲေတြပဲ။ သည္ကံေတြဟာ တဏွာ ေၾကာင့္ ျဖစ္တာ။ သည္တဏွာကို အျမင္မွန္နဲ ့ သတ္လ်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ နိဗၺာန္ေရာက္တယ္”

“သေဘာေပါက္ပါၿပီ ဗုဒၶအသွ်င္။ တပည့္ေတာ္တို ့ ေဗဒင္သုံးပံုဟာ ပညာလည္း မဟုတ္ပါ ဘူး။ အၾကာႀကီး သင္ေပးေပမယ့္ အလုပ္မျဖစ္ပါဘူး။ အခုၾကားရတာ အနည္း အပါးေပမယ့္ တရားေတာ္ကို အမွန္အကန္ သိပါၿပီ။ တပည့္ေတာ္ကို ဥပါသကာ- လို ့မွတ္ ပါ။ တပည့္ေတာ္ အိမ္လည္း ဆြမ္းအလွဴခံ ၾကြေပးေတာ္မူပါ အသွ်င္။ တပည့္ေတာ္လိုပဲ တပည့္ေတာ္နဲ ့ စပ္သူ အားလံုးကိုလည္း ဥပါသကာ အျဖစ္ ခံယူႏိုင္ဖို ့ ျဖစ္ပါတယ္ အသွ်င္။ ဒါမွလည္း သူတို ့တေတြ အက်ဳိးမ်ားၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္ အသွ်င္”
“ပုဏၰားႀကီး- သင့္စကားေတြဟာ ေကာင္းလွေပတယ္”

Read more...

*ဆရာေတာ္ အရွင္ရာဇိႏၵ (ရေ၀ႏြယ္- အင္းမ)၏ ပံုေတာ္မ်ားအား ဂုဏ္ရည္မွန္း၍ ၾကည္ညိဳျခင္း*

ၾကည္ညိဳေလးျမတ္စြာ ဦးခိုက္လ်က္
ဖိုးသား

08.05.2009, FRI:, 08:52:13 PM

Read more...

(2009 May 9, Fullmoon day of Kason)- Vesak Day or Buddha Day

What Vesak Day is

Vesak Day is the greatest day for Buddhists. It actually encompasses the birth, enlightenment, and passing-away (Parinirvana) of Gautama, the Buddha. But sometimes it is informally called "Buddha's birthday".

Vesak Day is an annual holiday observed traditionally by practicing Buddhists in many Asian countries like Nepal, Hong Kong, Singapore, Vietnam, Thailand, Cambodia, Malaysia, Sri Lanka, Myanmar, Indonesia,Pakistan, India, and Taiwan.

What enlightenment Buddha got on Vesak Day

On fullmoon day of Kason, BC 103, Buddha got his great enlightenment which is totally different from other religions and is nobly true by all aspects. The Buddha's enlightenment in brief is as follow:

I. The four noble truths, namely
>>(1)suffering,
>>(2)original of suffering,
>>(3)cessation of suffering and
>>(4)the way to cessation of suffering

II. The eight-fold path comprised of three main parts, called

>>(1) moral conduct
>>>>a. Right Speech,
>>>>b. Right Action and
>>>>c. Right Livelihood

>>(2) concentration
>>>>a. Right Effort,
>>>>b. Right Mindfulness and
>>>>c. Right Concentration

>>(3) wisdom
>>>>a. Right View and
>>>>b. Right Intention

III. Buddha’s Middle Way – The Path of Moderation, including the two Extremes to avoid namely
>>(1) sensual indulgence and
>>(2) self-mortification

How Buddhists celebrate Vesak Day

On Vesak day, devout Buddhists and followers alike are expected and requested to assemble in their various temples before dawn for the ceremonial, and honorable, hoisting of the Buddhist flag and the singing of hymns in praise of the holy triple gem: The Buddha, The Dharma (his teachings), and The Sangha (his disciples). Devotees may bring simple offerings of flowers, candles and joss-sticks to lay at the feet of their teacher. These symbolic offerings are to remind followers that just as the beautiful flowers would wither away after a short while and the candles and joss-sticks would soon burn out, so too is life subject to decay and destruction. Devotees are enjoined to make a special effort to refrain from killing of any kind. They are encouraged to partake of vegetarian food for the day. In some countries, notably Sri Lanka, two days are set aside for the celebration of Vesak and all liquor shops and slaughter houses are closed by government decree during the two days. Also birds, insects and animals are released by the thousands in what is known as a 'symbolic act to liberation'; of giving freedom to those who are in captivity, imprisoned, or tortured against their will. Some devout Buddhists will wear a simple white dress and spend the whole day in temples with renewed determination to observe the observance of the Ten Precepts (Sila).

Devout Buddhists undertake to lead a noble life according to the teaching by making daily affirmations to observe the Five Precepts. However, on special days, notably new moon and full moon days, they observe the Ten Percepts to train themselves to practice morality, simplicity and humility.

Some temples also display a small image of the baby Buddha in front of the altar in a small basin filled with water and decorated with flowers, allowing devotees to pour water over the statue; it is symbolic of the cleansing of a practitioners bad karma, and to reenact the events following the Buddha's birth, when devas and spirits made heavenly offerings to him.

Devotees are expected to listen to talks given by monks. On this day monks will recite verses uttered by the Buddha twenty-five centuries ago, to invoke peace and happiness for the Government and the people. Buddhists are reminded to live in harmony with people of other faiths and to respect the beliefs of other people as the Buddha had taught.

Read more...