အာဖရိကတိုက္၊ ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံငယ္ေလးက ခရစ္ယာန္မိသားစုမွာ Steven ကို ၁၉၆၆-ခုႏွစ္က ဖြားျမင္ခဲ့တာပါ။ သူဟာ ငယ္ငယ္က ဘာသာတရားဆိုလို႔ ခရစ္ယာန္နဲ႔ အစၥလာမ္ ၂-ခုတည္းသာရွိတယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာပါ။ ၁၀ ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္ေရာက္မွ အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ေဂါတမ ဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး ေပၚထြန္းခဲ့ဖူးေၾကာင္းကို နာမည္ေလာက္သာ ၾကားဖူးခဲ့သူပါ။ အ႐ြယ္ေရာက္လာတဲ့ အခါမွာ သူဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံကို ႏိုင္ငံျခားပညာသင္ သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ထိုင္းလူမ်ိဳး ရဟန္းေတာ္ ၂-ပါးနဲ႔ ခင္မင္ခဲ့ၿပီး ဗုဒၶဝါဒကို အနည္းငယ္ ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
ထိုင္းဘုန္းေတာ္ႀကီး ၂-ပါး မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္း သူဟာ ဗုဒၶဝါဒကို ဆက္လက္ေလ့လာဖို႔ သိပ္ၿပီး စိတ္ဝင္စားခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ သူက တိဗတ္ဘုန္းေတာ္ႀကီး ဒလိုင္းလားမားရွိရာကို သြားေရာက္ အ႐ိုအေသေပးခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ေလ့လာဖို႔ဆံုးျဖတ္ၿပီး စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ႏိုင္ငံျခားသား ခရီးသြားေတြမ်ားတဲ့ ေဒသတစ္ခုမွာ ဒိုင္ဗင္ပစ္၊ ေရကူး နည္းျပလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔ဘဝဟာ အတိုင္းအတာတစ္ခုျပည့္ျပည့္စံုစံု ေနခဲ့ရပါတယ္။ သူဟာ ေလာကီဥစၥာျပည့္စံုမႈေတြ မွာ ဘယ္လိုမွ မေမြ႔ေလ်ာ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္း လက္ရွိအလုပ္ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး အမိခင္ႏိုင္ငံကို ျပန္သြားခဲ့ပါတယ္။
မိသားစုနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြက သူ႔ကို ခရီးေဆာင္အိပ္ႀကီးသယ္ေဆာင္ၿပီး ျပန္လာမဲ့ ေအာင္ျမင္တဲ့ စီးပြားေရး သမားႀကီးအျဖစ္ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတာပါ။ သူ႔ကိုတကယ္ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ဗုဒၶဘာသာစာအုပ္ေတြနဲ႔ ဒိုင္ဗင္ပစ္၊ ေရးကူးရာမွာ သံုးတဲ့ ပစၥည္းေတြသယ္လာတဲ့ ဆံပင္ရိတ္ထားတဲ့ ေယာဂီတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ အျခားလူေတြအတြက္ေတာ့ ေရကူးစရာ ပင္လယ္မရွိ တရားေဆြးေႏြးစရာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ မရွိတဲ့ ႏိုင္ငံကို ဒါေတြသယ္လာတယ္ ဆိုေတာ့ ထူးဆန္းေနၾကတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံက ျပည့္စံုတဲ့ ဘဝကို စြန္႔ပစ္ခဲ့ေတာ့ အခ်ိဳ႕က မင္းစိတ္မွ မွန္ေသးရဲ႕လား ဆရာဝန္ျပပါလားလို႔ ေနာက္ၾကတယ္။ သူကေတာ့ တရားစာအုပ္ေတြဖတ္ တရားအားထုတ္နဲ႔သာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေနခဲ့တယ္။ (သူမရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ သူအလုပ္၊လုပ္ခဲ့တဲ့ အပန္းေျဖစခန္းေလးဟာ ဆူနာမီဒဏ္ ခံလိုက္ရေတာ့ ခင္မင္ရင္းႏွီးသူေတြ မ်ားစြာ႐ုတ္တရက္ေသဆံုးသြားတဲ့ သတင္းကိုၾကားခဲ့ရတယ္။ ဆရာေတာ္အေလာင္ လ်ာတြက္လည္း သံေဝဂယူစရာေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါလိမၼယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သာသနာျပဳဖို႔ လူျဖစ္လာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္တာေၾကာင့္ နတ္ေကာင္း နတ္ျမတ္ေတြမ်ား ေစာင့္ေရွာက္ေနသလားလို႔ ေတြးမိေသးတယ္။)
အခ်ိဳ႕ေသာ ေဆြမ်ိဳးေတြက ဆိုရင္ စာအုပ္ေတြ အားလံုးမီး႐ိႈ႕ဖ်က္ဆီးပစ္ဖို႔နဲ႔ ဘိုင္ဘယ္တစ္မ်ိဳးတည္းကိုသာ ထိုင္ဖတ္ေနဖို႔၊ သူ႔ကို ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ ျပန္ျဖစ္လာဖို႔ စည္း႐ံုးၾကေသးတယ္။ သူ႔ကို အခ်ိဳ႕ကလည္း ဆိတ္ကေလး၊ ၾကက္ကေလးေတြ စားဖို႔ လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးၿပီး ႀကိဳဆိုၾကတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ျဖစ္လာတဲ့ ေယာဂီလူငယ္ Steven က အေကာင္ေတြ သတ္တာကို မလိုလားေတာ့ဘူး။ အထူးသျဖင့္ သူ႔အတြက္ သတ္မွာကို လံုးဝ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ မရွိတဲ့ေဒသမွာ သူဟာတစ္ဦးတည္း တရားအားထုတ္ေနတယ္။ တိုင္ပင္စရာမိတ္ေဆြနဲ႔ နည္းခံစရာ ဆရာမရွိတဲ့ဘဝမွာ သူမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ပိုမိုျပည့္စံုတဲ့ အမွန္တရားကို ရွာေဖြဖို႔ သူဟာ အမိေျမကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္စြန္႔ခြာရျပန္တယ္။
ေတာင္အေမရီကား ေျမာက္အေမရီကားမွာ ဝိပႆနာတရားေတြ အားထုတ္ခဲ့တယ္။
Tathagata Meditation Center TMC မွာ တရားအားထုတ္ခြင့္ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူဟာ ရဟန္းဝတ္ဖို႔ကို ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ TMC စင္တာကပဲ ဗီယက္နာမ္ဆရာေတာ္ေတြ၊ ျမန္မာဆရာေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕ ေက်းဇူးနဲ႔ သာကီဝင္မင္းမ်ိဳးမွ ရဟန္းျပဳသြားေသာ သိဒၶတၳေဂၚတမ ဘုရားရွင္ရဲ႕ သားေတာ္အျဖစ္ကို ရယူခဲ့တယ္။ ဗုဒၶရကၡိတ ဘြဲ႔ေတာ္နဲ႔ ျမင့္ျမတ္ေသာ ရဟန္းဘဝကို ခံယူလိုက္တယ္။
ရဟန္းျပဳၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ဆရာေတာ္ဟာ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ေတာင္ၾကားေဒသတစ္ခုမွာ တရားအားထုတ္ေနရရင္ ေကာင္းမလား၊ အမိေျမကို ဓမၼမ်ိဳးေစ့ခ်ေပးရရင္ ေကာင္းမလားလို႔ အေတြး ၂-မ်ိဳးဝင္လာတယ္။ ျမန္မာဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဦးပ႑ိတက ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံမွာ သာသနာျပဳဖို႔ကို အားေပးေတာ္မူခဲ့တယ္။ အေမရိကန္လူမ်ိဳး အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ တစ္ဦးမွ မရွိတဲ့ေဒသမွာ ရဟန္းတပါးအျဖစ္ ေနဖို႔ မလြယ္ကူႏုိင္ေၾကာင္း စားဖို႔ေနဖို႔ပင္ အခက္အခဲရွိႏိုင္ေၾကာင္းေတြကို ေျပာၾကေသးတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆရာေတာ္အရွင္ ဗုဒၶရကၡိတဟာ အမိေျမကို ျပန္ၿပီး ဗုဒၶသာသနာ ျပဳဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ အမိေျမကို မျပန္ခင္ အိႏၵိယ၊ ျမန္မာ၊ သိရီလကၤာႏိုင္ငံေတြကို အလည္အပတ္သြားေရာက္ခဲ့ေသးတယ္။ သိရီလကၤာႏိုင္ငံ ဘာသာေရး အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုက သူ႔အျပန္လမ္းအတြက္ ဗုဒၶ႐ုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ ၂-ဆူထဲက တစ္ဆူကို လက္ေဆာင္အျဖစ္ ယူသြားဖုိ႔ ေပးလိုက္တယ္။ သူကလည္း အ႐ြယ္ႀကီးမားတဲ့ ႐ုပ္ပြားေတာ္ကို ယူဖို႔ဆံုးျဖတ္ခဲ့တယ္။ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ႀကီးကို ေလယာဥ္နဲ႔ သယ္ေဆာင္ရာမွာ ကင္ညာႏိုင္ငံအေရာက္ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကံဳခဲ့ရတယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးကို မဖူးျမင္ဖူးတဲ့ လူေတြက သူ႔ကို အထူးအဆန္း ျဖစ္ေနၾကတယ္။ ေဒသခံ Maasai လူမ်ိဳးစုတစ္ခုရဲ႕ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈနဲ႔ ဆင္တူေနလို႔ Maasai မဟုတ္ဘဲ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးျဖစ္ေၾကာင္းကို ရွင္းျပခဲ့ရတယ္။
အိမ္ျပန္ေရာက္လိုက္ေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူက တအံ့တၾသျဖစ္ရတယ္။ သားရဟန္းကိုၾကည့္ၿပီး Steven မွဟုတ္ရဲ႕လားလို႔ ေမးေသးတယ္။ ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ မယ္ေတာ္ႀကီးဟာ သားျဖစ္သူကို အိမ္အေရာက္ ျပန္ပို႔ေပးေသာ God ကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာေသးတယ္။ သားျဖစ္သူကေတာ့ သူ႔ကို အိမ္ေရာက္ေအာင္ ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ေပးေသာ ဘုရားသခင္ဆိုတာ လံုးဝမရွိေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းနားလည္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမျဖစ္သူ စိတ္အေႏွာင္အယွက္ မျဖစ္ေစခ်င္လို႔ ဘာမွ မေျပာပဲေနခဲ့တယ္။
ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ႀကီးနဲ႔ သဃၤန္းဝတ္ႀကီးနဲ႔ အိမ္မွာၾကာၾကာေနလို႔ မသင့္ေတာ္တာေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေလး ျဖစ္လာေအာင္ အားထုတ္ရတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ TMC စင္တာက ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေတြ ေက်းဇူးနဲ႕ ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံမွာ ပထမဆံုးေသာ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ စင္တာတစ္ခုကို ဖြင့္လစ္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
သတင္းသံုးရာ၊ ဆြမ္းခံရာ၊ အစစ နားမလည္သူေတြမ်ားလို႔ အခက္အခဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးေတြ႔ရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က ပါလာတဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားကိုင္တဲ့ ယပ္ ကို တင္းနစ္ကစားနည္းတစ္မ်ိဳးအတြက္ ဘတ္တန္လို႔ထင္သူေတြ၊ သပိတ္ကို ဗုံးထင္သူေတြ၊ ေဘာလံုးထင္သူေတြ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈကိုၾကည့္ၿပီး တိုင္းရင္းေဆးေရာင္းတဲ့ Maasai ထင္သူေတြ စသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ အခက္အခဲေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဆြမ္းခံထြက္လို႔ ဆြမ္းေလာင္းရေကာင္းမွန္း သိသူကလည္း မရွိသေလာက္ ရွားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဆရာေတာ္ကေတာ့ ဖိနပ္မပါ ေခ်ဗလာနဲ႔ ႀကိဳးစားၿပီး ဆြမ္းခံထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ လက္လႈပ္မွ ပါးစပ္လႈပ္ရတဲ့ ဆင္းရဲသားမ်ားကေတာင္ ဆြမ္းလွဴဖို႔ သဒၶါတရားေတြ ျဖစ္လာၾကပါတယ္။
အေမရိကန္ႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕ရဲ႕ အဆက္အသြယ္နဲ႔ ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံမွာ ေနထိုင္ေနၾကတဲ့ ထိုင္းမိသားစုေတြ၊ သိရီလကၤာမိသားစုေတြရဲ႕ လိပ္စာကို ရခဲ့ပါတယ္။ မယ္ေတာ္ႀကီးကိုပါ အတူတကြ အဆိုပါ မိသားစုေတြဆီကို ႂကြခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြက စုေပါင္းဖြင့္ထားတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေထရဝါဒပံုစံ စနစ္တက် သဃၤန္း႐ံုထားတဲ့ ဆရာေတာ္ကို ဖူးေျမွာ္ရလို႔ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြဟာ ဆြမ္းကိုလည္းေလာင္းလွဴၾက ႐ိုေသစြာ ရွိခိုး ကန္ေတာ့ၾကတာေတြ႔ေတာ့ မယ္ေတာ္ႀကီးက အလြန္တရာ အံ့ၾသခဲ့ပါတယ္။ သိရီလကၤာလူမ်ိဳးကလည္း စက္႐ံုတစ္ခုရဲ႕ ပိုင္ရွင္ အရပ္ျမင့္ျမင့္ လူႀကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ။ ဆရာေတာ္ကို ျမင္တာနဲ႔ ဗုဒၶဝါဒီတို႔ ထံုးစံအတိုင္း ႐ိုေသစြာရွိခိုးကန္ေတာ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မယ္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈသဒၶါတရားကို ျမင္လို႔ ဆရာေတာ္က လက္်ာေတာ္ရံ အရွင္သာရိပုတၱရာ ရဲ႕ မယ္ေတာ္ႀကီး ခၽြတ္ခန္းကို သတိရခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြက ဆိုရင္ ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံမွာ ဆရာေတာ္ သီတင္းသံုးသေ႐ြ႕ ဆြမ္းအဖို႔ကို တာဝန္ယူပါရေစလို႔ ေလွ်ာက္ထားလိုက္ပါေသးတယ္။
အိမ္ကို ျပန္ေရာက္ေတာ့ တစ္ခ်ိန္တုန္းက ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ေလာေလာဆယ္အေနအားျဖစ္ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ျဖစ္ေနခဲ့သည္မွာ ၁၀-ႏွစ္ခန္႔ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ မယ္ေတာ္ႀကီဟာ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္ရဲ႕ တင့္တယ္လွတဲ့ ႐ူပကာယတေတာ္ကို ၾကည္ညိဳတတ္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း နဲ႔ ဗုဒၶဝါဒကို ေလ့လာလိုေၾကာင္း သားရဟန္းေျပာပါတယ္။ သားျဖစ္သူက တရာဓမၼေတြ ေဟာျပလို႔ မယ္ေတာ္၊ ႏွစ္မေတာ္နဲ႔ ေယာက္ဖ၊ တူ/တူမ မ်ားအျပင္ မိတ္ေဆြအခ်ိဳ႕နဲ႔ အနည္းငယ္ေသာ ယူဂန္ဒါ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ သရဏဂံုသံုးပါးနဲ႔ ငါးပါးေသာ နိစၥသီလတို႔ကို တည္ေဆာက္သူ ဗုဒၶရဲ႕တပည့္သာဝကမ်ား ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ အခုေတာ့ အာဖရိကတိုက္ရဲ႕ ရတနာေျမ ျဖစ္ေသာ ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံ the pearl of Africa မွာ ဗုဒၶဝါဒဟာ စတင္လို႔ အျမစ္တြယ္ခဲ့ပါၿပီ။
ဆရာေတာ္ဟာ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာ က်င္းပတဲ့ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဗုဒၶဘာသာ ညီလာခံႀကီးကိုလည္း ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံေတာ္ ကိုယ္စားျပဳအေနနဲ႔ ပထမဆံုး တတ္ေရာက္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ King Oyo of Tooro ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံက Tooro ေဒသရဲ႕ဘုရင္ေလး Oyo ဟာလည္း ဆရာေတာ္နဲ႔အတူ အစည္းအေဝးကို တတ္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ မၾကာေသးခင္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ဦးေဆာင္က်င္းပခဲ့တဲ့ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ တကၠသိုလ္ေပါင္းစံု အစည္းအေဝးႀကီးကိုလည္း တတ္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ယူဂန္ဒါႏိုင္ငံ Kampala ၿမိဳ႕ေတာ္က University of Makere ရဲ႕ဖိတ္ၾကားခ်က္ေၾကာင့္ ေဟာေျပာပြဲတစ္ခုကို ေဟာေျပာခဲ့ရပါတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ မဆာခ်ဴးဆက္ တကၠသိုလ္မွာလည္း အခါအားေလ်ာ္စြာ ေဟာေျပာမႈေတြ ျပဳလုပ္ပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြပါပဲ။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြင္း ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ဖြယ္ ခရီးစဥ္နဲ႔ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကိုေတာ့
ဒီမွာ ေလ့လာႏိုင္ပါတယ္။
ဆရာေတာ္ရဲ႕ အေၾကာင္းကို အဂၤလိပ္လိုဖတ္ၿပီး မွတ္မိသေလာက္ ျမန္မာလို ျပန္ခ်ေရးတာပါ။ အတိမ္းအေစာင္းေလးေတြ ပါႏိုင္ပါတယ္။ ပိုမုိၿပီး တိတိက်က် ေလ့လာခ်င္ရင္ေတာ့
ဒီမွာေလ့လာႏိုင္ပါတယ္။ Uganda Buddhist Centre စာမ်က္ႏွာမွာေတာ့ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေဟာတရားေတြကို Mp3 ဖိုင္အျဖစ္ရႏိုင္ပါတယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာေျပာခဲ့တဲ့ ေဟာေျပာမႈကို ဗီဒီယို ဖိုင္အျဖစ္လည္း တင္ေပးထားတာေတြ႔ရပါတယ္။ ယူဂန္ဒါ ေထရဝါဒ ဗုဒၶဘာသာ စင္တာမွာ ကေလးငယ္ေတြကို အာဟာရေကၽြးေမြးျခင္းနဲ႔ ဓမၼစာေပသင္ၾကားေပးျခင္းအတြက္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးက ကူညီေပးေနတယ္လို႔လည္း သိရပါတယ္။
ဆရာေတာ္ ျမန္မာျပည္မွာ ႐ိုက္ထားတဲ့ ဖိုတိုေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေဒါင္းလုပ္ခ်ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ မာတိပလိုင္းမွာ တင္ထားပါတယ္။ အဲဒီဓါတ္ပံုေတြကေတာ့ ဒီမွာပါ။
ေလးစားစြာျဖင့္
ကို႐ြက္ဝါ။
***************
ဓမၼရဲ႕ အရသာ သိသူေတြကေတာ့ ျမန္မာစာမတတ္ဘဲနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြေတာင္ ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီ ျမန္မာရဟန္းေတာ္ႀကီးေတြရဲ႕ စာေပေတြကို အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ေတြဖတ္ၿပီး လူတကာဖတ္ေစခ်င္လို႔ ျပန္ညႊန္းေနၾကၿပီ။ ဗုဒၶရဲ႕ ေဟာတရားကို ရဟန္းပညာရွိ လူပညာရွိေတြမ်ားစြာက ျမန္မာဘာသာနဲ႔ စာေတြေပေတြ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ေရးခဲ့ၾကတာေတာင္ ျမန္မာျပည္ဖြား ညီေနာင္အခ်ိဳ႕က ပိဋကေတာ္ကို
- ဘုရားေဟာ မူရင္းဟုတ္ပါ့မလား၊
- ဗုဒၶက ဘာက်မ္းဂန္ေတြမ်ား ထားခဲ့လို႔လဲ၊
- ေလးသေခ်ၤကမ႓ာတသိန္းကို ဘယ္သူသက္ေသျပႏိုင္လို႔လဲ၊ အစရွိတဲ့ ေမးခြန္းေတြနဲ႔ အခ်ိန္ကုန္ၿပီး ဓမၼအရသာ ေဝးေနၾကတယ္။ ဘယ္သူမွ အတည္ျပဳမေပးႏိုင္ေတာ့တဲ့ ေမးခြန္းေတြ နဲ႔ အခ်ိန္မကုန္ၾကေစဖို႔ သတိေပးပါရေစ။
ေလးသေခ်ၤကမ႓ာတစ္သိန္းဆိုတာကို မယံုၾကည္ႏိုင္ရင္ ပံုျပင္လို႔ သေဘာထားလိုက္ၾကပါ။ အဲဒီဇာတက ဆိုတဲ့ က်မ္းဂန္ကိုေလ့လာၾကည့္ရင္ အဓိကအားျဖင့္ ခ်ီးေျမွာက္ထားတဲ့ က်င့္စဥ္က ပါရမီ ၁၀-ပါး က်င့္စဥ္တရားပါ။ ဘဝေနထိုင္ေရး မူဝါဒအေနနဲ႔ အဓိကေပးသြားတာက စရိယာ ၃-ပါး အက်ိဳးေမွ်ာ္တရားပါ။
ပါရမီ ၁၀-ပါးဟာ တကယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းစဥ္မဟုတ္ဘူးလို႔ ဘယ္သူျငင္းႏိုင္သလဲ။ စရိယာ ၃-ပါးဟာ ျပည့္စံုတဲ့ အေတြးအေခၚမဟုတ္ဘူးလို႔ ဘယ္သူျငင္းႏိုင္လဲ။ အဲဒီထက္ ပိုမိုၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ လမ္းစဥ္တရားေတြ၊ ျပည့္စံုတဲ့ အေတြးအေခၚအယူအဆေတြ ပိဋကစာေပ ျပင္ပမွာ ရွိပါသလား။ ဘိုင္ဘယ္မွာ ရွိပါသလား၊ ကုရ္အာန္မွာ ရွိပါသလား။ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း အဘိဓမၼာႀကီးေတြကို မေျပာေသးဘူးေနာ္ အေလာင္းေတာ္ဘဝက က်င့္စဥ္တရားနဲ႔ အေတြးအေခၚေလးပဲ ခ်ျပထားတယ္။ အျခားက်မ္းမွာ အဲဒီေလာက္ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ မေတြ႔ဖူးဘူး။
ဗုဒၶဘာသာဝင္အျဖစ္ မခံယူရင္ေတာင္ ဒီက်င့္စဥ္၊ ဒီအေတြးအေခၚေတြဟာ ေလာကအက်ိဳးျပဳတဲ့ တရားေတြျဖစ္တယ္ဆိုတာ သာမာန္အေတြးအေခၚရွိရင္ လူတိုင္းသိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အဲဒီက်င့္စဥ္ေတြအတြက္ ပိဋကကို ဂုဏ္ယူတယ္။ ပိဋကကို ယွဥ္ရဲတဲ့ က်မ္းရွိရင္ ယူခဲ့ၾက။ အဲဒီက်မ္းကို ေလးစားစြာ ဦးထိပ္ပန္ဆင္ထားလိုက္မယ္။ အဲဒီက်မ္းျပဳသူကို တစ္သက္စာ ဆရာတင္လိုက္မယ္။ ေလးသေခ်ၤနဲ႔ ကမ႓ာတသိန္းဆိုၿပီး ကိန္းဂဏန္းအတြက္ သိပ္ၿပီး ကဲ့ရဲ႕ခ်င္သူေတြအတြက္ အဲဒီဇာတက ေတြကေပးတဲ့ ပါရမီ ၁၀-ပါး က်င့္စဥ္တရားကို ခ်ေရး ျပလိုက္တယ္။ ဘယ္စာေပဖတ္ဖတ္ အႏွစ္သာရကို ရွာတတ္ပါေစလို႔လည္း ဆုေတာင္းေပးလိုက္တယ္။
၁. ဒါန ပါရမီ= ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲလွဴဒါန္းမႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။
၂. သီလ ပါရမီ= သီလေစာင့္ထိန္းမႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။
၃. နိကၡမ ပါရမီ= ကာမဂုဏ္မွ ထြက္ေျမာက္မႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။
၄. ပညာ ပါရမီ= ဉာဏ္ပညာတိုးပြါး ရင့္က်က္မႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။
၅. ဝီရိယ ပါရမီ= ဇြဲလံု႔လ စြမ္းပကားႀကီးမားရန္ ျဖည့္က်င့္ျခင္း။
၆. ခႏၲီ ပါရမီ= သည္းခံခြင့္လႊတ္မႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။
၇. သစၥာ ပါရမီ= အမွန္အတိုင္းေျပာ၍ ေျပာသည္အတိုင္း ျဖည့္က်င့္ျခင္း။
၈. အဓိ႒ာန ပါရမီ= စိတ္ဆံုးျဖတ္သည့္အတိုင္း ခိုင္ျမဲစြာလိုက္နာ ျဖည့္က်င့္ျခင္း။
၉. ေမတၱာ ပါရမီ= သူတပါးအက်ဳိးစီးပြါး လိုလားမႈကို ျဖည့္က်င့္ျခင္း။
၁၀. ဥေပကၡာ ပါရမီ= ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္းမ႐ွိ ေကာင္းဆိုးႏွစ္တန္ ခံႏိုင္ရည္႐ွိေစရန္ ျဖည့္က်င့္ျခင္း။
ငါသည္ဘုရားျဖစ္ေလသည္၊ ငါသည္ တမန္ေတာ္ျဖစ္ေလသည္၊ ငါသည္ ပေရာ္ဖတ္ျဖစ္ေလသည္၊ ဤက်မ္းသည္ ထာဝရ ဘုရားသခင္ပို႔ခ်ေသာ က်မ္းျဖစ္သည္၊ ဤက်မ္းသည္ ေကာင္းကင္က်က်မ္းျဖစ္သည္- ဆိုတဲ့ စကားေလးေတြနဲ႔ ၾကည္ႏူးေနရင္ေတာ့ လူေျပာသူေျပာ ယံုၾကည္ေနတယ္ေျပာရမယ္။ ဘုရားမကလို႔ ဘယ္သူပို႔ခ်တဲ့ က်မ္းပဲျဖစ္ပါေစ၊ ေကာင္းကင္က်မကလို႔ ေကာင္းကင္မွာ တည္ေနတဲ့ က်မ္းျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ပါေစ အဲဒီကိစၥအထူး မျငင္းခ်င္ဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ က်င့္စဥ္ေတြပါရင္၊ အဆင့္ျမင့္တဲ့ အေတြးအေခၚေတြပါရင္ အဲဒီက်မ္းဂန္ဟာ ေကာင္းတယ္၊ အဲဒါေတြမပါရင္ ည့ံတယ္- ဒီလိုပဲ ေျပာသင့္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ ဖိုရမ္က မိတ္ေဆြအားလံုးကို ဗုဒၶစာေပျပင္ပကေန ေဖာ္ျပပါ၊ ပါရမီ ၁၀-ပါးနဲ႔ ယွဥ္ႏိုင္တဲ့ က်င့္စဥ္တရားရွိရင္ ထုတ္ေဖာ္ျပၾကပါလို႔ ေျပာပါရေစ။
ေလးစားစြာျဖင့္
ကို႐ြက္ဝါ။
