ျဖဴးဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ အႏိ ၱမစ်ာပနအစီအစဥ္

ျဖဴးဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးအား ပူေဇာ္ေသာအေနျဖင့္ ယေန႔ည (၂၅-၁၁-၂၀၀၉)မွ စ၍ ငါးညတိုင္တိုင္ တရားပဲြမ်ားကို က်င္းပမည္ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ညလွ်င္ ဆရာေတာ္ႏွစ္ပါးက်စီ တရားေဟာၾကမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ဘုန္းဘုန္း ဦးအဂၢဝရမွ မိန္႔ေတာ္မူပါသည္။

၂၅-၁၁-၂၀၀၉ - ပ်ဥ္းမနားဆရာေတာ္ ဦးဇဋိလႏွင့္ ဆရာေတာ္ဦးသုမဂၤလ (ဒယ္အိုးဆရာေတာ္)

၂၆-၁၁-၂၀၀၉ - ျမစ္သားဆရာေတာ္ဘဒၵႏ ၱဝါသဝႏွင့္ တိပိဋက စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ဦးသုႏၵရ

၂၇-၁၁-၂၀၀၉ - (၁၂)ဘဲြ႕ရ က်ိ္ဳက္ထိုဆရာေတာ္ ဘဒၵႏ ၱနေႏၵာဘာသာဘိ၀ံသ ႏွင့္
ဓမၼဒူတဆရာေတာ္ အရွင္ေဆကိႏၵ

၂၈-၁၁-၂၀၀၉ - ေဒါက္တာေကာဝိဒ ႏွင့္ ပဲႏြယ္ကုန္းဆရာေတာ္ ဦးစႏၵာဝရ

၂၉-၁၁-၂၀၀၉ - ေညာင္ကန္ေအးဆရာေတာ္ အရွင္ ဣႏၵက ႏွင့္ ဝါးခင္းကုန္းဆရာေတာ္ ဦးတိကၡ

၃၀-၁၁-၂၀၀၉ - ယင္းေန႔တြင္ အႏိ ၱမစ်ာပနအခမ္းအနားကို ေန႔လည္ (၁၂)နာရီတိတိ အခ်ိန္တြင္ စတင္က်င္းပ မည္ျဖစ္ၿပီး၊ ျဖဴးဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ေထရ္ဆရာ အရွင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ျမေတာင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးႏွင့္ ေပါက္ျမိဳင္ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးတို႔မွ သီလေပးၾသဝါဒခ်ီးျမႇင့္ေပးၾကမည္ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေနာက္ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး အရွင္ဥာဏိႆရမွ ေရစက္သြန္းခ် အမွ်ေပးေဝၿပီးေနာက္တြင္ ျဖဴးဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ရုပ္ကလပ္ေတာ္ကို ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးမ်ားႏွင့္ တပည့္သံဃာမ်ား၊ အစိုးရအဖဲြ႕ဝင္ လူႀကီးမင္းမ်ား၊ ေဂါပကအဖဲြ႕ဝင္လူႀကီးမ်ား၊ တပည့္ဒကာ ဒကာမမ်ားႏွင့္ ျဖဴးဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ေဆြေတာ္ မ်ိဳးေတာ္မ်ားမွ အဖဲြ႕သံုးဖဲြ႕ ခဲြကာ မင္းခမ္းမင္းနားျဖင့္ ေရေဝးသုႆန္သို႔ ပင့္ေဆာင္ မီးသၿဂိဳလ္မည္ျဖစ္ပါသည္။

ျဖဴးဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ၾကြင္းက်န္ရစ္ေသာ အရုိးျပာကို စ်ာပနပဲြအၿပီး တစ္ပတ္ခန္႔အၾကာတြင္ ပဲခူးတိုင္း၊ ျဖဴးၿမိဳ႕နယ္ရွိ ျဖဴးမဟာစည္သာသနာ့ရိပ္သာ မူလေက်ာင္းတိုက္သို႔ ျမိဳ႕နယ္သံဃာနာယကအဖဲြ႕ဆရာေတာ္မ်ား၊ တာဝန္ရွိလူႀကီးမင္းမ်ား၊ တပည့္သံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ ဒကာ ဒကာမမ်ားမွ ပင့္ေဆာင္ၾကမည္ျဖစ္ၿပီး ရိပ္သာတြင္ သံုးညတိုင္တိုင္ တရားပဲြမ်ား ဆက္လက္က်င္းပမည္ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေနာက္ ျဖဴးဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ၾကြင္းက်န္ရစ္ေသာ အရုိးျပာကို ျဖဴးေခ်ာင္းတြင္ ေရေမွ်ာပူေဇာ္မည္ျဖစ္ပါ ေၾကာင္းကို ကမာၻတစ္ဝန္းတြင္ ေရာက္ရွိေနၾကပါေသာ ဓမၼမိတ္ေဆြ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားအားလံုးသို႔ ေစတနာေရွ႕ထား၍ အသိေပးေၾကညာအပ္ပါသည္။

Tuesday, November 24, 2009
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ျဖဴးဆရာေတာ္ၾကီးအားရည္စူး၍ ေကာင္းမႈကုသုိလ္ ျပဳလုပ္ၾကပါမည္။
၂၄-၁၁-၂၀၀၉ အဂၤါေန႔ နံနက္ (၇)နာရီအခ်ိန္ ျမန္မာနိဳင္ငံ အာရွေတာ္၀င္ေဆးကုခန္းတြင္ ဘ၀နတ္ထံပ်ံလြန္ေတာ္မူေသာ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ နိဳင္ငံေက်ာ္ ဓမၼကထိက ျဖဴးဆရာေတာ္ၾကီးအား ရည္စူး၍ ဆရာေတာ္ၾကီး၏ တပည့္ေဒါက္တာ ဥတၱမသီရိ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ ဆရာေတာ္ၾကီး၏တပည့္သာ၀ကမ်ား ဓမၼေက်းဇူးတင္ရွိဖူးသူမ်ား စုေပါင္းကာ စကၤာပူနိဳင္ငံ ဓာတ္ေတာ္ေက်ာင္းတုိက္တြင္ သံဃာေတာ္မ်ားအား ေန႔ဆြမ္းဆက္ကပ္လွဴဒါနး္ျပီး ေရစက္ခ် အမွ်အတန္းေပးေ၀ ကုသုိလ္ျပဳမည္ ျဖစ္ပါ၍ ဆရာေတာ္ၾကီး၏ တပည့္ ဒါယကာ ဒါယိကာမမ်ားႏွင့္ ဓမၼေက်းဇူးရွိသူမ်ား မည္သည္မဆုိ ၾကြေရာက္ကုသုိလ္ယူနိဳင္ပါေၾကာင္း အသိေပးအပ္ပါသည္။

ကုသိုလ္အလွဴရွင္- ကုိရဲထြဋ္+မေအးသီတာ ႏွင့္ ဆရာေတာ္ၾကီး၏ တပည့္ ဒကာ ဒကာမမ်ား။

ေန႔ရက္- ၂၇-၁၁-၂၀၀၉၊ ေသာၾကာေန႔
အခ်ိန္- နံနက္ ၁၀ နာရီမွ ၁၂ နာရီအထိ
ေနရာ- ဓာတ္ေတာ္ေက်ာင္းတုိ္က္
Lorong 4- Geylang- No-59
Near Kallang MRT
ဆက္သြယ္ရန္- +၆၅ ၈၃၁ ၉၈၀ ၄၂
ကလန္း MRT မွ ဘတ္စ္ကား ၃၂ ကုိစီးလာလွ်င္ ႏွစ္မွတ္တုိင္ေျမာက္တြင္ ဆင္းရပါမည္။

ျဖဴးဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ပ်ံလြန္ေတာ္မူျခင္း။

ႏိုဝင္ဘာလ (၂၄)ရက္ သတင္း။
ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ နိဳင္ငံေက်ာ္ဓမၼကထိက ျပည္တြင္းျပည္ပသာသနာျပဳ ျဖဴးဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ဘဒၵႏၱနရပတိသည္ အာရွေတာ္ဝင္ေဆးကုခန္းတြင္ (၂၄-၁၁-၂၀၀၉) နံနက္(၇)နာရီ အခ်ိန္တြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူသြားၿပီျဖစ္ပါ၍ ၾကြင္းက်န္ရစ္ေသာ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ရုပ္ကလပ္ေတာ္အား (၃၀-၁၁-၂၀၀၉) ရက္ေန႔တြင္ မီးသၿဂိဳလ္မည္ျဖစ္ပါေၾကာင္းကို ရပ္ေဝးရပ္နီးမွ ဓမၼမိတ္ေဆြအေပါင္းတို႔အား ဝမ္းနည္းစြာ အသိေပးေၾကညာအပ္ပါသည္။ အစီစဥ္အေသးစိတ္ကို ဆရာေတာ္ဦးအဂၢဝရႏွင့္ ဆက္သြယ္၍ ဆက္လက္ ေဖၚျပေပးသြားပါမည္။

ၾကည္ညိဳေလးစားခင္မင္ရပါေသာ ဆရာေတာ္အရွင္သူျမတ္မ်ား၊ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ ဓမၼဘေလာ့ဂ္ဂါ ညီအကို ေမာင္ႏွမအေပါင္းတို ့(ဘုရား) ခင္ဗ်ား.....

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ နိဳင္ငံေက်ာ္ဓမၼကထိက ျဖဴးဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ရဲ ့သီလဂုဏ္၊ သမာဓိဂုဏ္၊ ပညာဂုဏ္တို ့ႏွင့္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္အတြက္ အားထုတ္ ၾကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္လုပ္ေဆာင္ခဲ့မႈမ်ားကို အာရံုျပဳၾကည္ညိဳႏွလံုးသြင္း၍ အထက္ပါသတင္းစာသားကို ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား၏ ကိုယ္ပုိင္ အင္တာနက္၀က္ဘ္ဆိုဒ္မ်ားႏွင့္ အီးေမးလ္မ်ားမွတဆင့္ ထပ္ဆင့္ ျဖန္ ့ျဖဴးေ၀မွ်ေပးပါရန္ ေလးစားစြာျဖင့္ ေမတၱာရပ္ခံ ပန္ၾကားအပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။
ွ
ေလးစားစြာျဖင့္
၀ိမုတၱိသုခ

Read more...

သတိျပဳစရာအခ်က္ေတြ...။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြအေနနဲ႕ ေန႕စဥ္ဘုရားရွိခိုးတာ ေမတၱာပို႕ အမွ်ေ၀တာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ဘုရားရွင္ရဲ႕ တရားေတာ္ေတြနဲ႕ ဘုရားရွင္ကို ရွိခိုးပူေဇာ္တဲ့ေနရာမွာ အသံထြက္ေတြ မွားယြင္းလြဲမွားစြာထြက္ၿပီး ရြတ္ဆိုေနတာေတြ အမ်ားစုေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဒီသတိျပဳစရာအခ်က္ေလးေတြကို သိေစခ်င္တာပါ။ အမွားကို အမွန္မွန္းသိလာရင္ မိမိကုိယ္တုိင္လည္း မွန္ေအာင္ျပဳျပင္ရမွာျဖစ္သလို ကိုယ့္ရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္ကိုပါ အမွန္ဘက္ေရာက္ေအာင္ ျပဳျပင္ေပးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းအရာေလးဟာ မဂၤလာသတင္းစဥ္ (http://mawluu.blogspot.com/) မွ ကူးယူေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဘေလာ့ေလးဆီကိုလည္း စာဖတ္သူေတြ အေရာက္နည္းတဲ့အတြက္ အမ်ားသိေစျခင္း အလို႕ငွာ ကူးယူေဖာ္ျပေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းအရာေလးဟာ ျမတ္မဂၤလာမွ စာေရးသူက ဆရာေတာ္ဘုရားအား ဘုရားရွိခိုးရာမွာ သတိျပဳစရာအခ်က္ေတြကို ေလ်ာက္ထားေမးျမန္းေပးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးပါ။ ဘုရားရွိခိုးရာမွာ သတိျပဳစရာအခ်က္ေလးေတြကို ေသခ်ာနားလည္သေဘာေပါက္မွန္ကန္ေအာင္ ျပဳျပင္ႏုိင္ၿပီး အမွန္အတိုင္း ရြတ္ဆိုႏုိင္ၾကပါေစလို႕ ဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္။ ဓမၼမိတ္ေဆြအေပါင္း မွားတာေတြ႕ရင္ အမွန္ျပင္ႏုိင္ၾကပါေစ…။

ဘုရားရွိခိုးရာ သတိျပဳစရာ
၁၃၆၃-ခုႏွစ္၊ (၂၀၀၁-ခု) ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္တြင္… ၿမိဳ႕ရွိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းတြင္ ဆရာ ဆရာမမ်ား၏ ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈ နည္းျပသင္တန္းဆင္းပြဲ က်င္းပသည္။ စာေရးသူအား ထိုပြဲသို႔ တက္ေရာက္ရန္ သက္ဆိုင္ရာ ဆရာေတာ္ဘုရားက ေက်ာင္းသားတေယာက္ကို လႊတ္၍ စာျဖင့္ အေၾကာင္းၾကားသည္။ သုိ႔ျဖင့္ စာေရးသူသည္ သင္တန္းဆင္းပြဲ ျပဳလုပ္သည့္ရက္တြင္ အဆိုပါ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသို႔ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။

သင္တန္းဆင္းပြဲသို႔ ဆရာေတာ္ ၅-ပါး ၾကြေရာက္သည္။ ျမိဳ႔နယ္ ရပ္ကြက္မွ တာ၀န္ရွိသူမ်ားလည္း တက္ေရာက္သည္။ သင္တန္းသား၊ ဆရာ ဆရာမမ်ား စံုညီလည္းတက္ေရာက္သည္။ သင္တန္းဆင္းပြဲတြင္ ပဓာနနာယက ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ၾသ၀ါဒကထာ ခ်ီးျမႇင့္သည္။ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးက ၾသ၀ါဒ ေပးေတာ္မူရာတြင္ ဗ်သနတရားငါးပါး အနက္မွ သီလဗ်သန (ေကာင္းေသာ ကိုယ္က်င့္သီလ ပ်က္စီးျခင္း)ႏွင့္ ဒိ႒ိဗ်သန (မိစၧာဒိ႒ိအယူမွားျခင္း) တို႔ ျဖစ္ပါက တဘ၀သာမဟုတ္၊ ဘ၀မ်ားစြာ ဒုကၡေပးႏိုင္ေၾကာင္း ၾသ၀ါဒ ေပးေတာ္မူသည္။ယင္းသို႔ၾသ၀ါဒေပးရာမွ-
(၁)ဘုရားရွိခိုးျခင္း။
(၂)ေမတၱာပို႔အမွ်ေ၀ျခင္း။
(၃)ဒါနျပဳျခင္း။
(၄)သာသနာသန္႔ရွင္း တည္တံ႔ျပန္႔ပြားေရးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းတို႔ ျပဳရာတြင္ မွန္ကန္မႈရွိရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း။ သီလေတာင္းရာတြင္ မေတာင္းတတ္သျဖင့္ ရဟန္းေတာ္က ေရွ႔ကဆိုေပးသည္ကို လိုက္ဆိုေနရေၾကာင္း၊ ပါဠိကို ရြတ္ဆိုရာတြင္လည္း ပုဒ္ ပါဌ္ အကၡရာ အျဖတ္အေတာက္ မွန္ကန္ေအာင္ ရြတ္ဆိုတတ္ဖို႔လိုေၾကာင္း စသည္တို႔ကို ထည့္သြင္းၾသ၀ါဒေပးသြားသည္။

ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ၾသ၀ါဒမွာ အဖိုးထိုက္တန္လွသျဖင့္ သင္တန္းဆင္းပြဲ ျပီးေသာအခါ စာေရးသူသည္ ဆရာေတာ္ႀကီးထံခ်ဥ္းကပ္၍ ေအာက္ပါအတိုင္း ေမးျမန္းေလွ်ာက္ထားခဲ့သည္။

စာေရးသူ။ ။ ဆရာေတာ္ ၾသ၀ါဒေပးတဲ့အထဲမွာ ပါဠိကို ပုဒ္ ပါဌ္ အကၡရာ မွန္ကန္ေအာင္ ရြတ္ဆိုဖို႔ဆိုတာ ၾကားနာရပါတယ္ဘုရား။ တပည့္ေတာ္ကို ရွင္းျပေတာ္မူပါဘုရား။

ဆရာေတာ္။ ။ ေရွးဦးစြာ ပါဠိေတာ္ကို ရြတ္ဖတ္မႈ အသံထြက္ မွန္ကန္ဖို႔ အေရးႀကီးေၾကာင္း ဘုန္းႀကီးေျပာျပ ခ်င္တယ္။ အေတၳာ အကၡရ သညာေတာ-ဆိုတဲ့ ပါဠိေတာ္အရ အနက္ကို အကၡရာတို႔ျဖင့္သာ သိႏိုင္ပါတယ္။
အကၡရာမမွန္လွ်င္ပုဒ္မွန္မည္မဟုတ္ပါ။
ပုဒ္မမွန္လွ်င္၀ါက်မွန္မည္မဟုတ္။
၀ါက်မမွန္လွ်င္အနက္မွန္ကိုသိႏိုင္မည္မဟုတ္။
အနက္မမွန္လွ်င္အက်င့္မွန္ကိုသိႏိုင္မည္မဟုတ္။
အက်င့္မွန္ကို မသိႏိုင္လွ်င္ နိဗၺာန္ေရာက္ရန္ နည္းလမ္းမွန္ကို သိရမယ္မဟုတ္ဘူး ဒကာႀကီး။
ဒါေၾကာင့္ ပါဠိေတာ္ေတြကို ရြတ္ဖတ္မႈ မွန္ကန္ဖို႔ အလြန္အေရးႀကီးတာပဲ။

စာေရးသူ။ ။ တပည့္ေတာ္ သေဘာေပါက္ပါျပီဘုရား။ ဆက္လက္အမိန္႔ရွိပါဦးဘုရား။
ဆရာေတာ္။ ။ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တဦးအေနနဲ႔ ေန႔စဥ္ျပဳလုပ္တဲ့ ဘုရားရွိခိုးျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး မွန္ကန္မႈရွိဖို႔ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။ ထိုင္နည္းကိုေတာ့ အေသးစိတ္ မေျပာလိုေတာ့ပါဘူး။ ခႏၶာကိုယ္ အခ်ိဳးအစားအရ ကိုယ္ကာယမွ်တေအာင္ ရိုရိုေသေသ ထိုင္ဖို႔လိုပါတယ္။

လက္အုပ္ခ်ီရမယ့္ အေနအထားအမွန္က လက္ဖ၀ါးႏွစ္ဖက္ကို ပူးကပ္မထားရပါဘူး။ ၾကာဖူးပံုသ႑ာန္သာ ထားရပါမယ္။ လက္မက မ်က္ခံုး။ လက္ညႇိဳးက ဆံစကို ထိထားျပီးမွသာ လက္စံုမိုး ရွိခိုးတာ ျဖစ္ပါမယ္။
လက္စံုမိုးျပီး ေျခႏွစ္ဖက္၊ ဒူးႏွစ္ဖက္၊ လက္ႏွစ္ဖက္၊ တံေတာင္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ နဖူးတို႔ကို ၾကမ္းျပင္၊ သို႔မဟုတ္-ေျမမွာထိျပီး ရွိခိုးရမယ္။ ဒါမွ ထိျခင္း၊ တည္ျခင္း ငါးပါးလို႔ ဆိုရမယ္။

အခုေတာ့ အခ်ိဳ႕သူမ်ားဟာ လက္၀ါးႏွစ္ဖက္ကို ပူးကပ္ကာရင္ညြန္႔ေနရာမွာထားျပီး ရွိခိုးေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ ေခါင္းက ေမာ့လ်က္နဲ႔၊ လက္ႏွစ္ဖက္ပူးလ်က္နဲ႔ ၾကမ္းျပင္ကို ခ်ျပီး ကန္ေတာ့ေနၾကတာ ေတြ႔ရတယ္။ ဒီလို မျပဳသင့္ဘူး။ျပဳျပင္သင့္တယ္။

ရင္ညြန္႔မွာ လက္အုပ္ခ်ီတာက တဦးနဲ႔တဦး ေတြ႔တဲ့အခါ ဂါရ၀ျပဳတဲ့ အမႈပဲ။ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားေတြက ဆရာ ဆရာမမ်ား အတန္းထဲ၀င္လာတဲ့အခါ မဂၤလာပါ ဆရာ၊ ဆရာမ-ဆိုျပီး ႏႈတ္ခြန္းဆက္ ဂါရ၀ျပဳတဲ့အခါ အခုလို ရင္ညြန္႔မွာ လက္အုပ္ခ်ီျခင္း ျပဳရပါမယ္။

စာေရးသူ။ ။ရြတ္ဆိုမႈအမွားတြကို အမိန္႔ရွိပါဦးဘုရား။
ဆရာေတာ္။ ။ ၾသကာသကန္ေတာ့ခ်ိဳးနဲ႔ ရွိခိုးရာမွာ- ၾသကာသ-- ဖူးေမွ်ာ္မာန္ေလွ်ာ့ ကန္ေတာ့ပါ၏ အရွင္ဘုရား- လို႔ဆိုျပီး ရပ္ထားရမယ္။ ကန္ေတာ့ရေသာ အက်ိဳးအားေၾကာင့္ဆိုၿပီး ဆုေတြေတာင္းဖို႔ မလိုဘူး။ အခုေတာ့ ေတာင္းလိုက္တဲ့ဆုေတြက အမ်ားႀကီး။ သီလေပးတဲ့ ဆရာေတာ္ကေတာင္ ဆုေပးစရာ မက်န္ေတာ့ဘူး။ ဒီအခ်က္ကိုလဲ ျပဳျပင္သင့္တယ္။

ကန္ေတာ့ျပီးတဲ့ေနာက္ သီလေပးတဲ့ဆရာေတာ္က ငါးပါး၊ ရွစ္ပါး၊ ကိုးပါး၊ ဆယ္ပါးသီလ တမ်ိဳးမ်ိဳးကို သီလေတာင္းပါလို႔လဲ ေျပာလိုက္ေရာ မေတာင္းတတ္ၾကေတာ့ဘူး။ ဘာသံမွ ထြက္မလာေတာ့ဘူး။ ဟိုၾကည့္ သည္ၾကည္ လုပ္ေနၾကျပီး သီလမေတာင္းတတ္မွန္းသိလို႔ ဆရာေတာ္က-ကဲ ကဲ လိုက္ဆိုၾကဆိုျပီး ေရွ႕ကေန ပါဠိလိုခ်ေပးရတယ္။

အဟံ ဘေႏၲ တိသရေဏန သဟ ပဥၥသီလံ ဓမၼံ ယာစာမိ အႏုဂၢဟံ ကတြာ သီလံ ေဒထ ေမ ဘေႏၲ-လို႔ ခ်ေပးတာကို လိုက္ဆိုရာမွာ အသံထြက္မမွန္တဲ့ ရြတ္ဆိုမႈနဲ႔ အျဖတ္အေတာက္ မမွန္တဲ့ လိုက္ဆိုမႈေတြကို ေတြ႔ေနရတယ္။

ဥပမာ-အဟံ ဘေႏၲ-လို႔ ဆိုရမယ့္အစား အဟံ ဘန္းေတ-လို႔ ၀ိသဇၨနီသံ၊ ၀စၥေပါက္သံ ထည့္ဆိုေနၾကတယ္။
ဘန္းေတ-လို႔ရြတ္ဆိုတာဟာ မမွန္ဘူး။ ပါဠိမွာ ၀ဇၨနီသံ၊ ၀စၥေပါက္သံ မရွိပါဘူး။
အဟံ ဘန္ေတ- ( အဟံ ဘေႏၲ ) လို႔ အသံထြက္ရပါမယ္။

တိသရေဏန-လို႔ ရြတ္ဆိုတဲ့အခါမွာလဲ တစ္သရေဏန- လို႔ အခ်ိဳ႔က မွားဆိုေနၾကျပန္တယ္။ တိသရေဏန-လို႔ အမွန္ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ရပါမယ္။

ေနာက္ျပီး- တိသရေဏန- သဟ- ပဥၥသီလံ-လို႔ ရြတ္ဆိုရမွာျဖစ္ေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕က တိသရေဏန သဟ-ပဥၥသီလံ -လို႔ ျဖတ္သင့္ရာ မျဖတ္ဘဲ စပ္သင့္ရာ မစပ္ဘဲ (သဟ-နဲ႔ပဥၥသီလံ တြဲျပီး) အမွားရြတ္ဆို ေနၾကတယ္။

ဓမၼံ ယာစာမိ-လို႔ ရြတ္ဆိုရာမွာလဲ ဓမၼံ-ကို ဓမ္မံ-လို႔ရြတ္ဆိုရမယ့္အစား ဓမံ-လို႔ မွားယြင္းရြတ္ဆိုေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ ျပဳျပင္သင့္တယ္။ယာစာမိ-ကို အခ်ိဳ႕က ယာဆာမိ-လို႔ စ နဲ႔ ဆ မကြဲဘဲ ရြတ္ဆိုေတာ့ အကၡရာမမွန္ရင္ ပုဒ္မွန္မွာ မဟုတ္ဘူး။ဒကာႀကီးတို႔ေက်ာင္းမွာ အဂၤလိပ္စာသင္ေတာ့ အသံထြက္မွန္ေအာင္ ဖတ္ရ၊ ေျပာရတယ္ မဟုတ္လား။ အဂၤလိပ္စာမွာ အသံထြက္မမွန္ရင္ အဓိပၸါယ္အမ်ဳိးမ်ိဳး ထြက္သြားတယ္မဟုတ္လား။ ဘုရားေဟာပါဠိကို အသံထြက္မွန္ေအာင္ ပိုျပီးဂရုစိုက္ရမွာေပါ့။

ျပီးေတာ့ အခ်ိဳ႕က ေဒထ-ကိုလဲ ေဒးထ-လို႔ ၀စၥႏွစ္လံုးေပါက္သံထည့္ျပီး မွားယြင္းရြတ္ဆိုေနၾကျပန္တယ္။ ေဒထ-သာ အမွန္ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ျပီး နေမာ တႆ ဘဂ၀ေတာ အရဟေတာ သမၼာသမၺဳဒၶႆ-ကို ရြတ္ဆိုရာမွာလဲ နေမာ နဲ႔ တႆ ကို မျဖတ္ဘဲ တြဲစပ္ရြတ္ဆိုေနၾကတယ္။ အမွန္က နေမာ တႆ-လို႔ ျဖတ္ျပီးရြတ္ဆိုရမယ္။ နေမာတႆ-လို႔ တြဲစပ္ မရြတ္ဆိုရဘူး။

ေနာက္ျပီး ဘဂ၀ေတာ-လို႔ တြဲစပ္ရြတ္ဆိုေနတာကိုလဲ ေတြ႔ရတယ္။ ဘဂ၀-ေတာ လို႔ ရြတ္ဆိုေနတာကိုလဲ ေတြ႔ရတယ္။အမွန္က ဘဂ-၀ေတာ လို႔ ရြတ္ဆိုမွ မွန္တယ္။ ဒီေနရာမွာ ဘဂ-ပုဒ္ ဘုန္းေတာ္ေျခာက္ပါး။ ၀ေတာ-(၀ႏၲ)(ပစၥည္း)ရွိေသာပုဂၢိဳလ္-လို႔ သိထားသင့္တယ္။

စာေရးသူ။ ။ အဖိုးတန္လွပါတယ္ ဘုရား၊ အမွားရြတ္ဆိုသူေတြ အမွန္ရြတ္ဆိုႏိုင္ေအာင္ ျပဳျပင္သင့္လွပါတယ္။
ဆရာေတာ္။ ။ ေနာက္ျပီး ငါးပါးသီလ ခံယူရာမွာ ပါဏာတိပါတာ ေ၀ရမဏိ-လို႔ ရြတ္ဆိုရမယ့္အစား
ပါဏာတိပါတာ ေ၀ရာမဏိ-လို႔ ရ-ကို ေရးခ်ထည့္ျပီး ရာ-လို႔ မွားယြင္းရြတ္ဆိုေနတာကိုလဲ ၾကားရတယ္။ ရ-ကို ရာ-လို႔မမွားေအာင္သတိျပဳရပါမယ္။

တဖန္ အဒိႏၷာဒါနာ-ကိုလဲ အဒိႏၷဒါနာ-လို႔ မွားယြင္းစြာ ရြတ္ဆိုေနၾကျပန္တယ္။ ဒိႏၷာ-မွာ ေရးခ်သံပါတာကို သတိျပဳရပါမယ္။ သုရာေမရယ-ကိုလဲ သူရာေမရိယ-လို႔ မွားယြင္းစြာ ရြတ္ဆိုေနၾကျပန္တယ္။ သုရာေမရယ-သာ အမွန္ျဖစ္ပါတယ္။ မဇၨပမာဒ႒ာနာ-ကိုလဲ မဇၨပမာဒဌာနာ-လို႔ မွားယြင္းရြတ္ဆိုေနၾကတယ္။
မဇၨပမာဒဋ္ဌာနာ-(မဇၨပမာဒတ္ဌာနာ) လို႔ အသံထြက္ရပါမယ္။ ဌ-(ဌ၀မ္းဘဲ) နဲ႔ ႒ (လည္ခ်ိတ္ပါတဲ့
႒၀မ္းဘဲႀကီး) တို႔ဟာ မတူပါဘူး။ လည္ခ်ိတ္ပါတဲ့ ႒ ၀မ္းဘဲႀကီးက ဌ နဲ႔ ဋ ေပါင္းစပ္ထားတာပါ။ (ဌ+ဋ=႒) ျဖစ္တယ္။ ႒ ဆိုရင္ ဋ သတ္ထည့္ရမယ္။ ဥပမာ ျပ႒ာန္း-(ျပဋ္ဌာန္း) ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မဇၨပမာဒဋ္ဌာနာလို႔ အသံထြက္ရပါမယ္။

စာေရးသူ။ ။ ဒီလိုအမွားေတြ ရြတ္ဆိုမႈကို အခ်ိဳ႕ဆရာေတာ္မ်ားက ျပင္ေပးၾကပါတယ္ဘုရား။ ျပဳျပင္သင့္တဲ့အခ်က္ေတြပါဘုရား။
ဆရာေတာ္။ ။ ဒါေၾကာင့္ အခု ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈ နည္းျပသင္တန္းမွာလဲ ဒီလိုအမွားေတြ မျဖစ္ဖို႔ အထူးဂရုစိုက္ျပီး သင္ၾကားေပးေနတာကို ၀မ္းသာမိပါတယ္။

စာေရးသူ။ ။ သာဓုပါဘုရား။

( ရဲေဘာ္မ်ိဳးညြန္႔-သ-သ-န )

အမွန္အတိုင္းသိရွိၿပီး လိုက္နာက်င့္ႀကံႏိုင္ၾကပါေစ…။

စာေရးသူ။ ေမာင္ေကာင္း အခ်ိန္။ Saturday, November 28, 2009 0 ေဆြးေႏြးအၾကံျပဳေရးသားရန္...

Read more...

ေတြးမိသမွ်ေလးေတြပါ။

၂၀၀၈ နွစ္ သီတဂူတကၠသုိလ္(ရန္ကုန္) သင္တန္းတက္ေရာက္စဥ္က သီတဂူဆရာေတာ္ၾကီးက မင္းတုိ႕အား
လုံးသင္တန္းၿပီးလုိ႕အတန္းဆင္းတဲ႕အခါတုိင္း အခုငါရြတ္ၿပတဲ႕ေဆာင္ပုဒ္ကုိမင္းတုိ႕အၿမဲတမ္းရြတ္ၾကရမယ္ေနာ္
ထုိကဲ႕သုိ႕မိန္႕ၾကားၿပီး ငါတုိ႕ၿဖစ္ရ ဤေလာက၀ယ္ ဘ၀သမုိင္း မရုိင္းေစရန္ စိတ္မာန္မခ် မာနမပါတုိ႕ တုိ႕စြမ္းရာ
ၿဖင္႕ တုိ႕သာသနာ တုိ႕ၿပည္ရြာကုိ သာယာေစမႈ လုံးလၿပဳအံ႕ ဤကဲ႕သုိ႕ရြတ္ဆုိၿပေလသည္။
စာေပလုိက္နာ နာယူမွတ္ေရး ေထရ္အရွင္ေလးေတြအားလုံးသည္လည္း ထုိေဆာင္ပုဒ္ကုိ ဆရာေတာ္အားၾကည္
ညိဳေလးစားၾကေသာအားၿဖင္႕လည္းေကာင္း ထုိေဆာင္ပုဒ္ရဲ႕ ရြတ္ဆုိလုိ႕ေကာင္းသည္႕အၿပင္ ေလးနက္ေသာ
အသြင္အၿပင္ရွိေနေသာေၾကာင္႕လည္းေကာင္း ဆရာေတာ္မရြတ္ဆုိမီကပင္ အားလုံးၾကားဖူး မွတ္သားဖူးၾကသည္။
ထုိ႕ေၾကာင္႕ စာေရးသူတုိ႕အားလုံးတစ္ေခါက္ဆုိၿခင္းၿဖင္႕ ဆရာေတာ္ႏွင္႕အတူတကြ လုိက္ၿပီး ညီညာစြာ ရြတ္ဆုိလုိက္ၾကေလသည္။
ဆရာေတာ္ၾကီးသည္ ဘာေၾကာင္႕ဒီေဆာင္ပုဒ္ကုိေရးရသနည္းဟုဆုိရင္ ထုိေဆာင္ပုဒ္ထဲက အသြင္အၿပင္ေတြကုိ ၾကည္႕လုိက္ၿခင္းၿဖင္႕သိနုိင္ပါတယ္၊ ထုိေဆာင္ပုဒ္ရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိေတာ႕မင္းတုိ႕ ေတြးေတာ
ၾကံၾကေပေတာ႕အမိန္႕မရွိလုိက္ေသာ္လည္းမိမိတုိ႕အားလုံးတုိ႕သည္အမိန္႕ရွိလုိက္သလုိပင္ခံစားရေလသည္
ထုိ႕ေၾကာင္႕မိမိသည္ အၿပန္လမ္းမွာေတာ႕ ခါတုိင္းလုိ႕ ေၿခလွမ္းတုိ႕ မသြက္ေတာ႕ေပ တစ္လမ္းလုံး ထုိေဆာင္
ပုဒ္၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကုိ မိမိဘာသာ စြမ္းအားရွိသေလာက္ၿပန္ၾကည္႕မိေလသည္။
ငါတုိ႕ၿဖစ္ရ ဤေလာက၀ယ္ ၿဖစ္ေပၚဘုိ႕ရန္ အေၾကာင္းတရားကုိ အေၿခခံကာ မိမိတုိ႕ ၿဖစ္ေပၚလာၾကရသည္
ဘယ္သူဘယ္၀ါ ဖန္ဆင္ေသာေၾကာင္႕ ငါတုိ႕ၿဖစ္လာၾကသည္မဟုတ္ေပ၊ထုိကဲ႕သုိ႕ၿဖစ္ေပၚလာၾကေသာအခါ ထုိ
သူတုိ႕သည္ ေလာက သုံးပါးမွာပင္ၿဖစ္ေပၚလာၾကရသည္၊ ထုိေလာက သုံးပါးမွာ ၁။သတၱေလာက၊၂။သခၤါရေလာက၊ ၃။ ၾသကာသေလာက ဟူ၍ သုံးပါးရွိေလသည္။
ဆက္ေရးပါမည္ဘုရား။

Read More...

Collapse...

Posted by tejaniya at 10:54 AM | | 0 comments

Read more...

ေဆာင္ထားသင္႔သည့္ -၇-ေန႔ ဗုဒၶ၀င္

တစ္ဘက္ပါ Player-နဲ႔ ေဖာ္ျပထားတဲ႔ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဘုရားျဖစ္ေတာ္စဥ္ -၇-ေန႔ ဘုရားရွိခုိးကုိ -BC-ခုႏွစ္မ်ား ျဖည့္စြက္ကာ စိတ္၀င္စားစရာ, ေဆာင္ထားစရာ ျဖစ္ေအာင္ ေမေမ႔လျပည့္၀န္းေလး Photoshop-ေလ႔လာရင္း ဒီပုံႏွင္႔ အလကၤာေလးေတြကုိ စီစဥ္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ား မွတ္သားဖြယ္အျဖစ္ အလုိရွိက ယူႏုိင္ေအာင္ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။
မိမိတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအေနႏွင္႔ ဗုဒၶ၀ံသပါဠိေတာ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ေရးသားျပဳစုတဲ႔ ဗုဒၶ၀င္ (၆)တြဲ၊ (၈)အုပ္ စာအုပ္ႀကီးမ်ားကုိ မေလ႔လာႏုိင္ရင္ ေနပါေစ၊ ကုိယ္ကုိးကြယ္တဲ႔ ဗုဒၶရဲ႕ ျဖစ္ေတာ္စဥ္ကုိ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကုိေတာ႔ မျဖစ္မေန သိထားသင္႔၊ ေဆာင္ထားသင္႔ပါတယ္။ ေက်းဇူးရွင္ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ အေျမွာ္အျမင္ကလည္း ကေလးလူႀကီး ေဆာင္ထားေစခ်င္တဲ႔ ဆႏၵႏွင္႔ စီစဥ္ခဲ႔တာ ျဖစ္မွာပါ။
အခု ေမေမ႔လျပည့္၀န္းေလးရဲ႕ ဆႏၵကေတာ႔ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားေလာက္ အေျမွာ္အျမင္ေတာ႔ မရွိပါဘူး၊ ကို္ယ္႔ပညာလည္းေလ႔လာရင္း ဓမၼမိတ္ေဆြမ်ားအားလည္း ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဗုဒၶဘာသာ ေရႊျမန္မာတုိ႔အတြက္ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ႔ ဆႏၵကုိ ေခတ္ႏွင္႔အညီ နဲနဲေလး ထပ္မံျဖည့္ဆည္းယုံသက္သက္ပါ။
အခုလက္ရွိ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ တဘက္ပါ Player-ထဲမွာပါတဲ႔အတုိင္း ပထမလယ္တီ ဆရာေတာ္ဘုရား၏ ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းကုိ ျပန္လည္ေျပာျပခန္းမွာ ရွင္းျပခ်က္ အလုိအရဆုိရင္.. ယခုလက္ရွိဆရေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ငယ္စဥ္က စာသင္ေက်ာင္းေတြမွာ ေက်ာင္းစာမသင္ခင္ ဒီလကၤာမ်ား ရြတ္ဆုိကာ ဘုရားရွိခုိးၿပီးမွ ေက်ာင္းစာသင္ရတယ္လုိ႔ မိန္႔ၾကားထားတာကုိ မွတ္သားရပါတယ္။
ေမေမ႔လျပည့္၀န္းေလးတုိ႔ ကုိရင္ဘ၀ အေျချပဳမူလတန္းေျဖစဥ္ကလည္း ဒီ (၇)ေန႔ ဘုရားရွိခုိး အလကၤာမ်ားကုိ သင္ၾကားရပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အခုေတာ႔ သင္႐ုိးထဲမွ ျဖဳတ္လုိက္ပါၿပီ။
စာသင္ေက်ာင္းေတြမွာလည္း ေရွးဓေလ႔ထုံးတမ္းစဥ္လာလုိ႔ ရွိခုိး႐ုိးမရွိ၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ - သင္႐ုိး က်မ္းစာေတြမွလည္း ျဖဳတ္လုိက္လုိ႔ မသင္ၾကား၊ မေလ႔လာၾကရေသာ္လည္း ကိုယ္႔အသိတရားမ်ားျဖင္႔ ဗုဒၶျဖစ္စဥ္ကုိ အလကၤာပုဒ္ (၇)ပုဒ္နဲ႔ စီစဥ္ထားတဲ႔ ဒီအလကၤာမ်ားကုိေတာ႔ “နေမာ တႆ”-ဘုရားရွိခုိး ရသလုိ ရေအာင္ လုပ္ထားသင္႔တယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။
ဒီအလကၤာမ်ားကုိ ေဆာင္ထားျခင္းျဖင္႔ ဗုဒၶျဖစ္စဥ္ႏွင္႔ပတ္သက္၍ ဘာသားျခားကပဲ ေမးေမး၊ တျခား မသိေသးသူတုိ႔က သိလုိလုိ႔ပဲ ေမးေမး အလြယ္တကူလည္း ေျဖႏုိင္ပါတယ္။ တခါ ဒီအလကၤာလာ အဓိပၸါယ္မ်ားကုိ ေလးေလးနက္နက္သိရျခင္းျဖင္႔ မိမိတုိ႔ကုိးကြယ္တဲ႔ ဘုရားသည္ ဒ႑ာရီပုံျပင္လာ ဘုရားမ်ိဳးမဟုတ္၊ တကယ္ ေမြးသကၠရာဇ္၊ ခမည္းေတာ္၊ မယ္ေတာ္ စသည္အတိအက်ႏွင္႔ ရွိတာျဖစ္သျဖင္႔ ပုိၿပီးေတာ႔လည္း ကုိယ္ကုိးကြယ္တဲ႔ ဘုရားအေပၚမွာ ေလးစားၾကည္ညိဳစရာ ျဖစ္ေစႏုိင္တယ္ဆုိတာ တင္ျပရင္း...
ဘာသာေရး အသိဉာဏ္တုိးပြားၾကပါေစ...
==============================
ဗုဒၶ၀င္အေၾကာင္း ေမေမ႔လျပည့္၀န္းေလး ေရးဘူးခဲ႔သည္မ်ား..
ဗုဒၶ၀င္အေၾကာင္း ဒီမွာ ေရးဘူး

ဗုဒၶ၀င္အေၾကာင္း ဒီမွာလည္း ေရးဘူး

မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ဗုဒၶ၀င္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင္႔
==============================

==============================
ပုံမ်ားကုိ ဒီမွာ တင္ထားပါတယ္
==============================
ပုံမ်ားကုိ ဒီမွာလည္း တင္ထားပါတယ္

ေရးသားသူ ေမေမ႔လျပည့္၀န္းေလး at 9:47 AM

Read more...

Meditation Retreat with Mae Chee Brigitte

by Cittasamvaro

1st – 9th January 2010

International Meditation Retreat

With Mae Chee Brigitte

This retreat will be held in a temple outside Bangkok (roughly 700 baht taxi from town) – the same temple where Phra Frank resides – most regulars will know him well. A very good way to start the new decade!

Mae Chee Brigitte is a German nun practising in Thailand for 20+ years. She has gained a good reputation for teaching meditation over the last decade, and in fact will be awarded for this service in December by HRH Princess Chulabhorn. Retreat will be in English, with Thai and German included as appropriate. Suitable for new and old meditators – with some personal guidence given as desired.

It is possible to attend for just part of the period, though preference will be given to those who can stay the whole 9 days. Daily schedule will include guided group sitting and walking meditation throughout the day, with some breaks. Meditation is Vipassana Insight style. Click the image below to link to her website:

Read more...

*မာန္မာနေတြ ေလွ်ာ့ၾကကြယ္*

မာန

ေထာင္လႊား တက္ႂကြျခင္း သေဘာကို “မာန” လို႔ ေခၚပါတယ္၊ ဒီမာနဟာ ေထာင္လႊား တက္ႂကြျခင္း သေဘာ ရွိပါတယ္၊ ေလာကမွာ ပုဂၢိဳလ္အတန္းအစားခြဲရင္ -

၁။ ေသယ်ပုဂၢိဳလ္ = အထက္တန္းစားလူမ်ိဳး၊
၂။ သဒိသပုဂၢိဳလ္ = အမ်ားႏွင့္ တန္းတူလူမ်ိဳး၊
၃။ ဟီနပုဂၢိဳလ္ = ေအာက္တန္းစားလူမ်ိဳး
ဒီလို (၃) မ်ိဳးကို ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္၊ တစ္မ်ိဳးတစ္မ်ိဳးမွာ -

က။ ေသယ်မာန္ = အမ်ိဳးဥစၥာ ပညာအဆင္း အစရွိတာနဲ႔ အဖက္ဖက္က သူမ်ားထက္ သာတယ္ - လုိ႔ မွတ္ထင္မႈ၊
ခ။ သဒိသမာန္ = အမ်ိဳးဥစၥာ ပညာအဆင္း အစရွိတာနဲ႔ သင္းတို႔ႏွင့္ ဘာထူးသလဲ - လို႔ မွတ္ထင္မႈ၊
ဂ။ ဟီနမာန္ = သူတို႔ေအာက္က်ေတာ့ ငါက ဘာအေရးစိုက္ရမွာလဲ - လို႔ မွတ္ထင္မႈ။
ဒီလို သံုးမ်ိဳးစီ ကြဲျပားႏုိင္ပါတယ္။

ဒီ (၉) မ်ိဳးထဲက ေသယ်ပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ေသယ်မာန္၊ သဒိသပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ သသိသမာန္၊ ဟီနပုဂၢိဳလ္ရဲ႕ ဟီနမာန္ဟာ ဟုတ္မွန္တဲ့အတိုင္း မာန္မူျခင္း (ယာထာ၀မာန္) မည္ပါတယ္၊ ဒီယာထာ၀မာန္မ်ိဳးကို အရဟတၱမဂ္ကသာ ပယ္ႏိုင္ပါတယ္။

ဇာတိမာန္

မ်ိဳး႐ိုး ေကာင္းတဲ့အတြက္ မာန္တက္တာ မ်ိဳးကို ဇာတိမာန္လို႔ ေခၚပါတယ္၊ ယခုေခတ္မွာလည္း အသင့္အတင့္ မ်ိဳး႐ုိး ေကာင္းသူေတြ ရွိေနတတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဟန္ႀကီးပန္ႀကီး လုပ္ကာ မာန္မာန တက္ေလာက္ေအာင္ တစ္ဖက္သားကို ကိုယ့္ေျခဖ၀ါး ေအာက္ကလို မွတ္ထင္ရ ေလာက္ေအာင္ မ်ိဳး႐ိုး ေကာင္းၾကတာ မ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါ။

ေရွးဘ၀က မေထာင္လႊား မတက္ႂကြ မာန္မာန မႀကီးခဲ့လို႔ ျမင့္ျမတ္တဲ့ အမ်ိဳးျဖစ္ရတာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ယခုဘ၀မွာ ေထာင္လႊား တက္ႂကြ မာန္မာန ႀကီးေနခဲ့ပါလွ်င္ ေနာင္ဘ၀ သံသရာမွာ ယုတ္ညံ့ ေအာက္က် သူတစ္ပါးရဲ႕ ေျခဖ၀ါးေအာက္သို႔ ေရာက္ရမယ့္ အေရးကို အဖန္ဖန္ေတြးလို႔ မိမိရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို ျဖဴေဖြးသန္႔စင္ မာန္မာန မ၀င္ေအာင္ ျပဳျပင္သင့္ပါတယ္။

ဓနမာန္

ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာ ႂကြယ္၀တာကို အေၾကာင္းျပဳလုိ႔ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ မာန္မာနမ်ိဳးကို ဓနမာန္ (ဥစၥာမာန္) လို႔ ေခၚပါတယ္၊ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀သူေတြက ပစၥည္းဥစၥာ မရွိသူေတြႏွင့္ အတူမသြားႏိုင္၊ အတူမစားႏိုင္၊ အတူစကား မေျပာႏိုင္ဘဲ မာန္မာန တက္ကာ အဖက္မတန္ သလို ဟန္ႀကီးပန္ႀကီး လုပ္မေနသင့္ပါ၊ ေရွးက အလွဴ ဒါနည္းခဲ့လုိ႔ ယုခုဘ၀မွာ ဆင္းရဲေနၾကရတာ ပဲလို႔ သနားၾကင္နာ က႐ုဏာသက္ၿပီး သူတို႔ကို ႏႈတ္နဲ႔လည္း ကူညီသင့္ပါတယ္၊ ကိုယ္နဲ႔လည္း ကူညီသင့္ပါတယ္၊ အေျခေန အားေလ်ာ္စြာ ပစၥည္းဥစၥာ နဲ႔လည္း ကူညီသင့္ပါတယ္၊ အဲဒီလို ကူညီလိုက္တဲ့ အတြက္ မိမိမွာ ဂုဏ္တက္ လာစရာသာ ရွိပါတယ္၊ ဂုဏ္ယုတ္စရာ မရွိပါ၊ မိမိမွာ အေၾကာင္းကိစၥ ရွိတဲ့ အခါမွာလည္း သူတို႔ရဲ႕ အကူအညီကို ရႏိုင္ပါ ေသးတယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူ႔ေက်းဇူးကို မသိတတ္ဘဲ အင္မတန္ မိုက္တြင္းနက္ ေနသူေတြကိုေတာ့ သတိ ထားသင့္ပါတယ္။

ဒီ ပစၥည္းဥစၥာ ဆိုတာဟာ တစ္သက္စာ မွ်သာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ေဘးအႏၲရာယ္လည္း အလြန္ မ်ားလွပါတယ္၊ ခိုင္ၿမဲမႈ သေဘာလည္း မရွိပါ။ ပစၥည္းသခၤါရ လူသခၤါရသာ ျဖစ္ပါတယ္၊ တစ္ေန႔မွာ ပစၥည္းဥစၥာက ျဖစ္ေစ၊ ပစၥည္းဥစၥာရဲ႕ ပိုင္ရွင္က ျဖစ္ေစ စြန္႔ခြာသြားတတ္ ပါတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီဘ၀မွာ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀ သလို ေနာက္ဘ၀မွာလည္း ခ်မ္းသာ ႂကြယ္၀ေအာင္ ဥစၥာမာန္ တက္ေနမယ့္ အစား အလွဴဒါနကို စြမ္းအားအေလ်ာက္ ျပဳလုပ္ကာ ကိုယ့္ေနာက္ကုိသာ အပါ ယူသြားသင့္ပါတယ္။

ပညာမာန္

စာေပ တတ္ကၽြမ္းသူ ေတြရဲ႕ မာန္ကို စာေပမာန္လို႔ ေခၚပါတယ္၊ စာေပ ပညာဆိုတာဟာ မသင့္ေတာ္တာကို မသင့္ေတာ္မွန္း သိေအာင္ အသိအလိမၼာ ကိုလည္း ေပးတတ္ပါတယ္၊ သင့္ေတာ္တာကို သင့္ေတာ္မွန္း သိေအာင္ အသိ အလိမၼာကိုလည္း ေပးတတ္ပါတယ္၊ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံရာမွာ ယဥ္ေက်း သိမ္ေမြ႔ေအာင္၊ အဆင္ေျပေအာင္ အသိ အလိမၼာကိုလည္း ေပးတတ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ဒီပညာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး မာန္မာန ႀကီးေနမယ္ ဆိုရင္ အင္မတန္ ရွက္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။

ေရွးဘ၀က သူေတာ္ျမတ္ ေတြကို ခ်ဥ္းကပ္ ေလွ်ာက္ထား ေဆြးေႏြး လာခဲ့တဲ့ အတြက္ ဒီဘ၀မွာ မိမိကိုယ္တိုင္က ပညာႀကီးသူ ျဖစ္လာရပါတယ္၊ ပညာ သင္ခြင့္လည္း ရခဲ့ပါတယ္၊ ဒီလို အခြင့္သာလို႔ ပညာတတ္လာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္က အေၾကာင္း မညီၫြတ္လို႔ ပညာ မသင္ရသူေတြ၊ ပညာ သင္ရေစကာမူ ဥာဏ္ထိုင္းလွတဲ့ အတြက္ ပညာ မတတ္သူေတြကို ေတြ႔ရတဲ့ အခါမွာ ေမာက္မာေမာ္ႂကြား မာန ထားေနမယ့္အစား သနားၾကင္နာ က႐ုဏာ ထားသင့္ပါတယ္၊ သို႔မဟုတ္ အခြင့္အခါ သင့္ပါက တစ္ဆင့္ သင္ၾကားေပးသင့္ ပါတယ္၊ ပညာမာန္ တက္ကာ ကိုယ့္ဘ၀ကို မနစ္နာေစသင့္ပါ။

အဆင္းမာန္

အလွဂုဏ္ အတြက္ မာန္တက္ျခင္းကို အဆင္းမာန္လို႔ ေခၚပါတယ္၊ ေရွးဘ၀က အစစ အရာရာမွာ သည္းခံကာ အမ်က္ေဒါသ နည္းလာခဲ့တဲ့ အတြက္လည္း အဆင္း လွတတ္ပါတယ္၊ ဘုရား၀င္း ေက်ာင္း၀င္း စသည္တို႔ကို သုတ္သင္ ရွင္းလင္းခဲတဲ့ အတြက္လည္း အဆင္း လွတတ္ပါတယ္၊ ပန္း စသည္တို႔ကို လွဴဒါန္းခဲ့တဲ့ အတြက္လည္း အဆင္း လွတတ္ပါတယ္၊ ဒီလို ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈေတြေၾကာင့္ ရလာတဲ့ ကိုယ့္အဆင္းကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဟန္ႀကီးပန္ႀကီး မလုပ္သင့္ပါ၊ အလွမာန္ တက္ကာ ဘ၀င္ မျမင့္သင့္ပါ၊ အလွဂုဏ္ ကိုးကာ မဆိုးသင့္ပါ၊ ေရွး ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ရလာတဲ့ အဆင္းကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး အကုသိုလ္မာန္ တက္ေနတာဟာ အင္မတန္ မွားတဲ့ ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္၊ အျပင္အဆင္း လွသလို အတြင္းစိတ္ကို အစြမ္းကုန္ ျပဳျပင္လို႔ ဣေႁႏၵရွင္ သူေတာ္စင္ေတြ ျဖစ္ေအာင္သာ ႀကိဳးစားသင့္ပါတယ္။

လိုရင္းမွာ - ေရွးဘ၀က မေထာင္လႊား မတက္ႂကြ မာန္မာန မႀကီးခဲ့လို႔ ယခု ျမင့္ျမတ္တဲ့ အမ်ိဳးမွာ ျဖစ္လာရပါတယ္၊ ေရွးဘ၀က အလွဴဒါန ျပဳလုပ္ခဲ့လို႔ ဒီဘ၀မွာ ပစၥည္းဥစၥာ ခ်မ္းသာ ႂကြယ္၀လာရ ပါတယ္၊ ေရွးဘ၀က သူေတာ္ သူျမတ္ေတြကို ခ်ဥ္းကပ္ ေလွ်ာက္ထား ေဆြးေႏြး ေမးျမန္းလာခဲ့တဲ့ အတြက္ ဒီဘ၀မွာ ပညာ ႀကီးလာရ ပါတယ္၊ ေရွးဘ၀က အမ်က္ေဒါသ နည္းခဲ့၊ ဘုရား၀င္း၊ ေက်ာင္း၀င္း စသည္ကို သုတ္သင္ခဲ့၊ ပန္း စသည္ကို လွဴဒါန္းခဲ့လို႔ ယခုဘ၀မွာ အဆင္း လွခဲ့ရပါတယ္၊ ဒီလို မိမိမွာ ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ ရရွိလာတဲ့ အမ်ိဳး၊ ဥစၥာ၊ ပညာ၊ အဆင္းကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး မာန္မာန တက္ႂကြေနတာဟာ ေနာင္ ယုတ္နိမ့္တဲ့ ဘ၀မွာ ျဖစ္စရာ အေၾကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ ေနာက္ေနာက္ ဘ၀ေတြမွာ အဆင့္အဆင့္ ျမင့္တက္မယ့္ အေရးကို ေမွ်ာ္ေတြးၿပီး ေထာင္လႊားတက္ႂကြ မိမိတို႔ရဲ႕ မာန္မာနကို အစြမ္းကုန္ ႏွိမ္ခ်ိဳးႏိုင္ၾကပါေစ။

[စာမ်က္ႏွာ ၅၃ မွ ၅၆]

----------------------------------------------------

[ဗုဒၶ အလိုေတာ္က် ႀကီးပြား ခ်မ္းသာေရး ကိုယ္က်င့္မဂၤလာ၊ ေျမာင္းျမ ပေဇၨာတာ႐ံုႏွင့္ ေမွာ္ဘီ သာသနာ့၀န္ေဆာင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ကုမာရ] စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။

ကိုေနလင္းစိုး nayjhon@gmail.com ပို႔ေပးတာကို ဆက္လက္ မွ်ေ၀လိုက္ျခင္းပါ ခင္ဗ်ာ…။

ေလးစားစြာျဖင့္
ဖိုးသား

Posted by sonesiyar.blogspot.com at 3:57 PM

comments (0) trackbacks

Read more...

သီတဂူဗုဒၶတကၠသုိလ္ (မႏၲေလး)

ပင္မ စစ္ကိုင္း သီတဂူကမၻာ့ဗုဒၶတကၠသုိလ္ၾကီးဖြင့္လွစ္ျပီးအရွိန္ရလာတာနဲ႔အမွ် ရန္ကုန္ သီတဂူဗုဒၶတကၠသုိလ္ၾကီးကိုလည္း ဖြင့္လွစ္ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ယခုအခါ မႏၱေလးတြင္လည္း သီတဂူဗုဒၶတကၠသုိလ္ၾကီးတစ္ခု တုိးခ်ဲ႕ဖြင့္လွစ္ႏုိင္ခဲ့ပါသည္။
သီတဂူဗုဒၶတကၠသုိလ္ (မႏၲေလး) ေက်ာင္းေတာ္ ဖြင့္ပဲြမဂၤလာႏွင့္ ေက်ာင္းသားသစ္ (၂ဝဝ၉-၂ဝ၁ဝ) လက္ခံႀကိဳဆုိပဲြ အခမ္းအနားကုိ (၅၊၈၊၂ဝဝ၉)ရက္၊ နံနက္ (၈)နာရီမွ ေန႔လယ္ (၁၁)နာရီအထိ က်င္းပခဲ့ျပီး ျဖစ္ပါသည္။
ထုိတကၠသိုလ္ၾကီးကို မႏၲေလး၊ ေအာင္ေျမသာဇံ ၿမိဳ႕နယ္၊ မႏၲေလးေတာင္ေျခ၌ တည္ေထာင္ ဖြင့္လွစ္သည့္။ ထုိဖြင့္ပြဲ အခန္းအနားသို႔ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယက ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၊ သီတဂူဆရာေတာ္ အပါအဝင္ ျမေတာင္ဆရာေတာ္၊ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဆရာေတာ္၊ ေမာ္ကြန္းထိန္း ဆရာေတာ္ႏွင့္ စီမံ သင္ၾကားဆရာေတာ္မ်ား ၾကြေရာက္ ဖြင့္လွစ္ေပးၾကသည္။ ၾကြေရာက္လာေသာ ဆရာေတာ္မ်ားကုိ သီတဂူ အေထာက္အကူျပဳ အဖဲြ႕(ဗုိလ္စိန္မွန္)မွ လွဴဖြယ္ဝတၴဳမ်ား ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းသည္ဟု သိရွိရသည္။ ယခုအခါ အဂၤလိပ္စာ ဒီပလုိမာႏွင့္ ဗုဒၶဓမၼ ဒီပလုိမာတန္းမ်ား စတင္ သင္ၾကားပုိ႔ခ်ေနပါျပီ။

သီတဂူစတား
၂၇-၁၁-၂၀၀၉

Posted by Sitagu Ashin Kovidasiri သီတဂူ အရွင္ေကာ၀ိဒသိရီ at 4:13 AM 0 comments

Read more...

ကာဠ နဂါး တကယ္ ရွိသလား ( ဒု )

( ၅ ) မည္သည့္ အတိတ္ကံေၾကာင့္ ယခုကဲသို႔ တန္ခိုးႀကီးမားေသာ သက္တမ္း ရွည္ေသာ နဂါးျဖစ္ေနရပါသနည္း ။ ၎၏အရြယ္ပမာဏကား အဘယ္မွ်ရွိပါသနည္း ။

ကာဠနဂါးမင္း၏ အတိတ္ကံႏွင့္ အရြယ္ပမာဏတို႔ကို မေတြ႔မိပါ--ပညာရွင္တို႔ကား နဂါးႏွင့္ပတ္သက္လာလွ်င္ သာရတၳသဂၤဟ ဟူေသာက်မ္းကုိ ညႊန္းေလ့ရွိၾက၏ ။ မိမိမွာ ထုိက်မ္းမရွိသည့္အတြက္ ထိုက်မ္းလာအေၾကာင္း အရာတို႔ကို မေဖာ္ျပႏိုင္ပါ ။ သံယုတၱနိကာယ္၊ ယကၡသံယုတ္လာ သုတ္ကို ဤေနရာ၌ ဆက္စပ္မႈ႔ ရွိသျဖင့္ ထုတ္ျပခ်င္ပါသည္။

အခါတစ္ပါး ရဟန္းေတာ္တစ္ပါးသည္ ဘုရားရွင္အား အရွင္ဘုရား ဤေလာက၌ အခ်ဳိေသာသူတို႔သည္ ေသလြန္ေသာအခါ အဘယ္ေၾကာင့္ နဂါးအျဖစ္သို႔ ေရာက္ပါသနည္း ေမးေလွ်ာက္ေလရာ `ရဟန္းတို႔ ဤေလာက၌ အခ်ိဳေသာသူတို႔သည္ ကိုယ္ ႏႈတ္ စိတ္တို႔ျဖင့္ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈ ႏွစ္ပါးစံုကို ျပဳေလရွိ၏ ။ ထိုသူသည္ `“ နဂါးတုိ႔သည္ အသက္ရွည္ၾကကုန္၏ ၊ အဆင္းလွၾကကုန္၏ ၊ ခ်မ္းသာျခင္းမ်ားကုန္၏ ဟူ၍လည္း ၾကားဖူး၏ ။ `“ငါေသလြန္ ေသာအခါ နဂါးတို႔၏ အေပါင္းအေဖာ္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ပါမူ ေကာင္းေလစြာ့ ” ဟူ၍လည္း ထိုသူအား ေတာင္းတျခင္းျဖစ္၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤသို႔ေတာင္းတျခင္းသည္ အခ်ိဳေသာသူမ်ား နဂါးအျဖစ္သို႔ ေရာက္ျခင္း၏ အေၾကာင္းေပတည္း ဟု ျမတ္ဗုဒၶမိန္႔ေတာ္မူ၏ ။

ထိုေၾကာင့္ သတပဒိက ပုစၦာ၀ိသဇၹနာက်မ္းတြင္ မင္းကြန္းဆရာေတာ္က `“ျပည္မႏၵာနဂရ၊ ေရႊကာလ နာဂိန္၊ ေဒ၀ါမွ် ပမာခ်ိန္၊ မဟာသိန္လြန္ၾကဴး ၊ သက္အာယု တကမၻာ၊ ႒ကထာ က်မ္းမိန္႔အထူး။ ။ ထိုသက္ေတာ္ရွည္ျမတ္တဲ့ ထိုေရနတ္သူကံကို ၊ ရႈၾကံဘြယ္ရွိဘူး---ပါယ္ဘုံမွာ သက္ရွည္ၾကဴးလို႔ ၊ ျဖစ္ထူးတဲ့ ေၾကာင္းလ်ာ။ ။ကံႏွစ္ျဖာ စံုကာျပဳသည္ဟု ၊ သဗၺညဳေဟာမိန္႔ေတာ္မူလ်က္ပါ။ ။ အကုသိုလ္ေစတနာမွာ ပါယ္ခႏၶာ သေႏၶရလို႔၊ ကုသလ သူ႔ေစတနာအဟုန္ ႀကီးႏိုင္မွ်ဂုဏ္ ။” စသည္ျဖင့္ ေျဖၾကားေတာ္မူထားသည္ကို ၂၉-ခုေျမာက္ ပုစၦာ၀ိသဇၹနာတြင္ ေလ့လာဖတ္ရႈႏိုင္ပါသည္ ။

ထိုကာဠနဂါး၏ အရြယ္ပမာဏကို မိမိလက္လွမ္းမီွသမွ် က်မ္းဂန္တို႔၌ မေတြ႔မိပါ ။ သို႔ရာတြင္ ကာဠနဂါး မင္းသည္ တန္ခိုးႀကီးေသာ နဂါးျဖစ္၍ (၁)နဂါးခ်င္း ေမထုန္မွီ၀ဲေသာအခါ (၂) စိတ္ခ်လက္ခ် အိပ္ေပ်ာ္ေသာ အခါ (၃) ပဋိသေႏၶေနစဥ္အခါ (၄) အေရေဟာင္းကို စြန္႔ေသာအခါ (၅) စုေတစိတ္က်ေသာအခါ ဟူေသာ နဂါးတတ္ကို မစြန္႔ႏိုင္ရာ အခ်ိန္အခါ ငါးမ်ိဳးမွတစ္ပါး မ်ားစြာေသာအခ်ိန္တို႔၌ လူေယာင္ဖန္ဆင္း၍သာ ေနဖို႔မ်ား၏ ။ နဂါး ခႏၶာကုိယ္ႏွင့္ သြားလာလိုရာ၌လည္း အလိုရွိသလို ငယ္ႏိုင္ႀကီးႏိုင္ ေျပာင္းလဲႏိုင္ေသာ ကမၼဇိဒၶိ တန္ခိုးရွိ၏ ။

( ၆ ) မည္သည့္ျမစ္ သို႔မဟုတ္ သမုဒၵရာျမစ္ သုပၸတိ႒ိတဆိပ္ကမ္း ဟု ဆိုေသာေၾကာင့္ ထိုေနရဥၹရာျမစ္၏ ေအာက္၌ ဟုရွိ၏ ဟုုယူဆရ၏ ။ အေသာကမင္းႀကီးသည္ ေျမေအာက္တစ္ယူဇနာ အာဏာစက္ပ်ံ့ႏံွ၏ ။သူ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္လာေသာအခါ ဘုရားရွင္ကို ဖူးျမင္လို၍ ကာဠနဂါးမင္းကို ေရႊေခ်ျခင္း အဖြဲ႔ (ေရႊလက္ထိပ္) လႊတ္ကာေခၚခိုင္း၏ ။ ကာဠနဂါးမင္းေနရာသည္ ထိုမင္း၏အာဏာစက္ပ်ံ့ႏွံ႔ရာ တစ္ယူဇနာအတြင္း၌ မရွိေသာ္လည္း နယ္ေျမခ်င္းစပ္ေန ေသာေၾကာင့္ ေနရဥၹရာျမစ္ေအာက္ တစ္ယူဇနာေက်ာ္အရပ္တြင္ ယူဇနာငါးရာက်ယ္၀န္းေသာ မေဥၹရိက နဂါးဘံုတြင္ေန၏ -ဟု မွတ္သင့္၏ ။ ျမစ္ သမုဒၵရာ တို႔၌ေနေသာ ဂဂၤါ၀ေဟယ် သာမုဒၵိက နဂါးမ်ိဳးမဟုတ္ ။ ေတာ ေတာင္တို႔၌ ေနေသာ ဘူမိဂတ ပဗၺတ႒ နဂါးမ်ိဳးလည္း မဟုတ္ ။

( ၇ ) အခ်ိဳ႔စာေပမ်ားအရ ကာလနဂါးသည္ အၿမဲတမ္းအိပ္ေနသည္ဟု ယူဆရမလိုျဖစ္သည္ ဟုတ္ပါသလား ။
ေရႊခြက္သံၾကားေသာ အခိုက္ဂါထာပိုဒ္ အေထာင္တို႔ျဖင့္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ခ်ီးက်ဴးေထာမနာ ဂါထာမ်ား ရြတ္ဆိုျခင္း မာရ္နတ္သားကို ေအာင္ျမင္ေတာ္မူခါနီး အခ်ိန္ ေဗာဓိမ႑ိဳင္သို႔ လာ၍ ဂါထာတစ္ရာေက်ာ္တို႔ျဖင့္ လာေရာက္ပူေဇာ္ျခင္း အေသာကမင္းႀကီးအား ဘုရာရွင္၏ ပုံသဏၭာန္လာေရာက္ဖန္းဆင္းျပျခင္း ရာမရြာတြင္ ဌာပနာထားေသာ ျမတ္ဗုဒၶ၏စြယ္ေတာ္မ်ား ေရတိုက္စား၍ သမုဒၵရာသို႔ ေမ်ာ့ပါေရာက္ရွိသြားရာ သမုဒၵရာ ၌ေနေသာ နဂါးတို႔ လာေရာက္ အေၾကာင္းၾကားသျဖင့္ ဆယ္ယူေစကာ မိမိေနရာတြင္ ေစတီတည္၍ အႀကီးအက်ယ္ ပူေဇာ္ထားရွိျခင္း စေသာ အေၾကာင္းတို႔ကို ေထာက္ဆ၍ ကာဠနဂါး အၿမဲတမ္း အိပ္မေနပါ ။

( ၈ ) အျခားနဂါးမင္းမ်ားကဲ့သို႔ နဂါးမင္း၏ စည္းစိမ္ခံစားျခင္းမ်ား ရွိပါသေလာ။
စည္းစိမ္ရွိေသာ ကာမရူပီ နဂါး စည္းစိမ္မရွိေသာ အကာမရူပီ နဂါး ဟု နဂါးႏွစ္မ်ိဳးရွိရာတြင္ ကာဠနဂါးမင္း သည္ စည္းစိမ္ရွိေသာ နဂါးမ်ိဳးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အျခားနဂါးမင္းမ်ားကဲ့သို႔ နဂါးမင္း၏ စည္းစိမ္ကိုခံစားရပါသည္ ။

( ၉ ) ကာလနဂါးသည္ မည္သည့္ ဘုရားရွင္လက္ထက္မွစ၍ ရွိေနပါသနည္း ။ တစ္ နံပါတ္ ပုစၦာအေျဖပါအတိုင္း ကာဠနဂါးသည္ တစ္ကမၻာပတ္လံုး အသက္ရွည္သည္ နဂါးမ်ိဳးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကကုသန္ ဘုရားရွင္ ပြင့္ေတာ္ မမူခင္ ကာလကတည္းရွိ၏ ။

ဗုဒၶ၀င္တြင္ ကာလနဂါးႏွင့္ ပတ္သက္သည္ အခ်က္အလက္မ်ားပါရွိပါက အေထာက္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ျပည့္စံုစုံ သိရွိလိုပါသျဖင့္ ေျဖၾကားေပးပါရန္ အႏူးအညြတ္ ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္--ဟူရာ၌ ဗုဒၶ၀င္တြင္ ျပည့္ျပည့္စံုစံု မပါ၀င္ပါ ။ အပါဒါန္ အ႒ကထာ ဇာတ္အ႒ကထာ ထူပ၀ံသ မဟာ၀ံသ နမကၠာရဋီကာ ၀ိနည္းဋီကာ စသည္တို႔မွ ရွာေဖႊေကာက္ႏႈတ္၍ အေျဖေပးလိုက္ပါသည္ ။
အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)၏ ၿမတ္ပန္းရဂုံ ဘေလာဂ္႔မွ ၿပန္လည္ေဖာ္ၿပပါသည္။ ။

Posted by အရွင္သုနႏၵာလကၤာရ at 3:10:00 AM | | 0 comments Links to this post

Read more...

ဂယာလမ္းဆံု။

မနက္ေစာေစာအိပ္ရာထလို႔ ရန္ကုန္အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာေလဆိပ္ကို တကၠစီတစ္စီးငွားလို႔ ထြက္ခဲ့သည္။ မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္ႏွစ္ပါးႏွင့္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ လိုက္ပို႔ၾကသည္။ေလယာဥ္ကြင္းခ်ိန္းက ၇း၀၀နာရီ။
သည္တစ္ေခါက္ခရီးကေတာ့ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႔ဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ ေခါင္းစဥ္အၾကီးၾကီးေတြေၾကာင့္သာ ထြက္လာရျခင္းပင္။ အမ်ိဳးအရင္းခ်ာေတြၾကားမွာ အေနၾကာေတာ့လည္း အလြမ္းဓါတ္ေလးက ခိုင္သြားတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္သည္။ ဥပါဒါန္ဆိုတာက လြယ္လြယ္ ေထြးထုတ္ပစ္လို႕ ရေကာင္းသည္မဟုတ္။ အျပံဳးေတြ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ငတ္မြတ္ရဦးမည္မသိ။ အိႏၵိယမွာ ေနရခိုက္ အၿပံဳခ်ိဳခ်ိဳေတြ ေသာက္သံုးခြင့္ ရွားပါလွသည္ပဲ။ ေလယာဥ္မယ္ေလးမ်ား၏ အျပံဳးတြင္ေတာ့ ျမန္မာ့ရနံ႔ကို ရႈိက္မိေသး၏။

ေလဆိပ္ထဲမွာ အတူလိုက္ပါမည့္ မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္ႏွစ္ပါးႏွင့္ ေတြ႔ရသည္။ မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္တစ္ပါးကေတာ့ ပစၥည္းေတြ ကီလိုပို၍ ခ်န္ထားခဲ့ရေသးသည္။ေလယာဥ္အမွတ္က MAI 8M 601 ။ ဘုရားဖူးရာသီဆိုေသာ္လည္း ေလယာဥ္ေပၚမွာ ခရီးသည္က ခပ္ၾကဲၾကဲသာ။ ေလယာဥ္စတင္ထြက္ခြာေတာ့ နံနက္ ၉ နာရီ။ ပ်ံသန္းခ်ိန္ ၂ နာရီမွ်သာမို႔ အိႏၵိယစံေတာ္ခ်ိန္ ၁၀း၀၀နာရီခန္႔မွာ ဂယာသို႔ ဆုိက္ေရာက္ေလသည္။ မိတ္ေဆြရဟန္းေတာ္မ်ားက ကားတစ္စီးျဖင့္ လာၾကိဳေနၾကသည္။

ေၾသာ္ ေရာက္ျပန္ေခ်ၿပီေကာ မဇၥိ်မေရ။ ဘယ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ထပ္မံၿငိကပ္ေနရဦးမည္မသိၿပီ။

Posted by ဓမၼဂဂၤါ at 11:02 PM 0 comments

Read more...

ျမန္မာျပည္မွ အျပန္…

“ဘုန္းဘုန္း… ျပန္ၾကြမလာေသးဘူး လား ဘုရား…၊ ဘယ္ေတာ့ျပန္ၾကြ လာမလဲ ဘုရား…၊ ျပန္မၾကြေတာ့ဘူးလား ဘုရား…” စတဲ့ အေမး မ်ားနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ျမန္မာျပည္မွ အျပန္ ခရီးကုိ ေမွ်ာ္လင့္ ေနၾကတဲ့ ဘုန္းဘုန္းရဲ႕ ဓမၼမိတ္ေဆြ မ်ားအတြက္ ဘုန္းဘုန္း ျပန္ၾကြလာပါၿပီဆုိတာ အသိေပးရင္း ျမန္မာျပည္အေတြ႕ အႀကဳံေလးေတြကုိ ျပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်ဖုိ႔ ဒီပို႔စ္ေလးကုိ ေရးသားတင္ျပ ေပးလုိက္တာပါ။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္း မေန႔ (၂၇- ၁၁- ၂၀၀၉)ကပဲ ျမန္မာျပည္ကေန ကုိရီးယားကုိ ျပန္ၾကြလာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၀ါဆုိရုံခဏဆုိၿပီး ျပန္ၾကြသြားလုိက္တာ ေလးလေက်ာ္ ၾကာသြားခဲ့ပါတယ္။ တိတိက်က် ေျပာရရင္ ၂၁-၇-၀၉ ရက္ေန႔က ၾကြသြားၿပီး ၂၇-၁၁-၀၉ရက္ေန႔ကမွ ျပန္ၿပီးၾကြလာျဖစ္ေတာ့တယ္။ ေလးလဆုိတဲ့ကာလဟာ အရာရာကုိ ေျပာင္းလဲပစ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာ အမွန္ပါပဲ။ ျပန္ၾကြလာေတာ့ ဒီမွာရွိတဲ့ အေျခအေနေလးေတြဟာ အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ပါတယ္။ အေျခမလွတဲ့သူေတြ ရွိသလုိ အေျချမင့္လာတဲ့ သူေတြလည္း ရွိလာပါတယ္။ အေျခမလွလုိ႔ အဖမ္းခံျပီး ျပန္သြားရသူေတြ ရွိသလုိ အလုပ္ေနရာေျပာင္းလုိ႔ ေကာင္းသြားၾကတဲ့ သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဒါဟာ ကုိရီးယားမွာ ရွိတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈအခ်ိဳ႕ပါ။ ဒီလုိပဲ ေလးလတာကာလ ျမန္မာျပည္မွာ ၀ါဆုိၿပီး အလုပ္ေတြ မျပတ္လုပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဘုန္းဘုန္းအတြက္လည္း လုပ္ေပးႏုိင္တဲ့ အတုိင္းအတာအေလွ်ာက္ ေျပာင္းလဲေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း မျပတ္လႈပ္ရွားေနတဲ့ ဘုန္းဘုန္းအတြက္ ေလးလဆုိတာ ခဏေလးလုိပဲလုိ႔ ေျပာလုိက္တာပါ။
ဘုန္းဘုန္းျမန္မာျပည္ ျပန္မၾကြခင္တုန္းက ဒကာေလးတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးတယ္။ “အရွင္ဘုရား… ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ရင္ ဘာမွလုပ္စရာမရွိေတာ့ အခ်ိန္ေတြပုိၿပီး ပ်င္းေနမွာပဲေနာ္…“ တဲ့..။ ဘုန္းဘုန္းက ျပန္ေျပာလုိက္ပါတယ္။ “အလုပ္လုပ္ေနသူေတြအတြက္ ဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ အလုပ္ေတြက ေပါေနၿပီး ပ်င္းခ်ိန္ေတာင္ ရမွာမဟုတ္ပါဘူး…“ လုိ႔။ ဟုတ္တယ္။ ဘုန္းဘုန္းအတြက္ ပ်င္းခ်ိန္မရခဲ့ပါဘူး။ ျမန္မာျပည္ ျပန္ၾကြကတည္းက အနားယူဖုိ႔၊ ဘာမွ မလုပ္ဖုိ႔ သြားတာမွ မဟုတ္တာ။ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔သြားတာ ဆုိေတာ့ ရွိတဲ့အလုပ္လုပ္ၿပီး ျပန္လာခဲ့တာေပါ့။ ဘုန္းဘုန္း ျမန္မာျပည္မွာ ရွိတဲ့အခ်ိန္အတြင္း တပည့္ရဟန္း သာမေဏေတြကုိ စာေပပုိ႔ခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။ ၀ါတြင္းကလ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဥပုသ္ေန႔တုိင္း တစ္ေန႔သုံးႀကိမ္ တရားေဟာေပးခဲ့ပါတယ္။ ဥပုသ္ေန႔တုိင္း မနက္ပုိင္း သီလေပးတရားေဟာ၊ ေန႔လည္က်ေတာ့ လူႀကီးသူမမ်ားအတြက္ တရားေဟာရင္း ၀ိပႆနာတရားပါ ျပသအားထုတ္ေစၿပီး ညပုိင္းမွာေတာ့ အေယာက္၆၀ ၇၀ေလာက္ရွိတဲ့ ဆရာ၀န္ဆရာမမ်ားနဲ႔ သူနာျပဳမ်ားကုိ ဓမၼစၾကာေဒသနာေတာ္ႀကီးနဲ႔ အဘိဓမၼာဆုိင္ရာမ်ားကုိ ၂နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ အက်ယ္ပုိ႔ခ်ေပးျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး တနဂၤေႏြေန႔တုိင္း ည ၇နာရီေလာက္မွာ လူငယ္ေလးမ်ားအတြက္ ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကုိ ပုိ႔ခ်ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၾကားကာလမွာလည္း အခ်ိန္ရရင္ ရသလုိ ေမွာဘီတုိက္ႀကီး၊ ဒုိက္ဦး၊ ကြမ္းၿခံကုန္း စတဲ့ ၿမိဳ႕မ်ားအထိ ၾကြေရာက္ၿပီး တရားပဲြမ်ား ေဟာေျပာပဲြမ်ား ျပဳလုပ္ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပုိၿပီး ၀မ္းသာစရာ ေကာင္းတာက ေအအုိင္ဒီအက္စ္ ေရာဂါေၾကာင့္ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ က်ဆင္းေနတဲ့သူေတြကုိ စိတ္ဓာတ္ျမင့္ေပး၊ တရားေဟာေပးခြင့္ ရခဲ့သလုိ၊ ဘုန္းဘုန္းရွိတုန္း သေဘၤာမထြက္ခင္ ရဟန္း၀တ္ၿပီး တရားအားထုတ္ခ်င္တဲ့ သေဘၤာသားေတြကုိလည္း တရားေဟာ၊ တရားျပ အလုပ္ေတြ လုပ္ေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေယာက္၇၀ေလာက္ ပါ၀င္တဲ့ ဗုဒၶဟူး၀တ္အသင္း ဆုိတဲ့ အမည္နဲ႔ ဘာသာေရး ၀တ္အသင္း တစ္ခုကုိလည္း ဖဲြ႕စည္းေပးႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအသင္းဟာ ဘုန္းဘုန္း ဦးေဆာင္ၿပီး ဖဲြ႕ေပးတာဆုိေတာ့ အစစအရာရာ ဘုန္းဘုန္းပဲ အကုန္အက်ခံ ေဆာင္ရြက္ေပးျဖစ္ပါတယ္။ တူညီ၀တ္စုံနဲ႔ အပတ္စဥ္ ဗုဒၶဟူးေန႔တုိင္း စားေသာက္စာရိတ္ကအစ ဘုန္းဘုန္းပဲ တာ၀န္ယူေပးပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းရသမွ် ဓမၼပူဇာ န၀ကမၼေတြကုိ ပရဟိတ အတြက္ပဲ အသုံးျပဳျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ရြာ ပညာေရး ပေဒသာပင္ကုိလည္း မတည္ဆုိက္ထူၿပီး တည္ေထာင္ေပးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းျမန္မာျပည္ ေရာက္ခ်ိန္ကစၿပီး ကုိရီးယားကုိ ျပန္ၾကြလာခ်ိန္အထိ ရသမွ် ဒါနလုပ္ျဖစ္တာ သိန္းႏွစ္ဆယ္နီးပါးအထိ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၀မ္းသာစရာကုိ ေျပာတာပါ။ ထားပါေတာ့။ ဒါက ဘုန္းဘုန္းျမန္မာျပည္မွာ ရွိစဥ္က လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ အလုပ္ေလးေတြကုိ အက်ဥ္းသေဘာေလာက္ တင္ျပေပးတာပါ။

ေျပာခ်င္တာက အလုပ္လုပ္ၾကဖုိ႔ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အလုပ္လုပ္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ အခက္အခဲေတြ ရွိတတ္သလုိ အတုိက္အခုိက္ေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ အေကာင္းေျပာတာ ရွိတတ္သလုိ အဆုိးေျပာတာေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ အကူအညီ ေပးသူေတြ ရွိတတ္သလုိ ေဂ်ာက္တြန္းသူေတြလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေတြဟာ အလုပ္လုပ္သူတုိင္း ေတြ႕ႀကဳံရမယ့္ ေလာကဓံေတြပါ။ ဒီဒဏ္ေတြ မခံႏုိင္ရင္ေတာ့ ဘာမွမလုပ္ဖုိ႔ပဲ ရွိပါတယ္။ ဘာမွ မလုပ္ရင္ ဘာမွလည္း ျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘာမွမလုပ္လုိ႔ ဘာမွမျဖစ္တာထက္စာရင္ တစ္ခုခုလုပ္ၿပီး အခ်ိန္ကုိ တန္ဘုိးရွိေစတာေကာင္းတယ္ ဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔ ဘုန္းဘုန္းအလုပ္ေတြ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ လုပ္ေနဦးမွာပါ။

မွန္ပါတယ္။ ေျပာရရင္ ကုိယ့္ေပါင္ကုိယ္လွန္ ေထာင္းသလုိ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာ ဘာမွမလုပ္ဘဲ အပုိျဖစ္ေနသူေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနပါတယ္။ လူေတြပဲလားဆုိေတာ့ ဘုန္းႀကီးေတြလည္း ပါပါတယ္။ လူေတြကလည္း ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိ ဟုိေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ ရွိေနၾကသလုိ ဘုန္းႀကီးေတြကလည္း ဘာလုိလုိ ညာလုိလုိ ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ အလုပ္ကုိ လက္ေတြ႕မလုပ္ၾကဘဲ ဟုိအျပစ္ပုံခ် ဒီအျပစ္ပုံခ် လုပ္ေနတာက မ်ားေနၾကတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ အႀကီးႀကီး အမ်ားႀကီး မလုပ္ႏုိင္တာ ေတာင္မွ ကုိယ့္တစ္ႏုိင္တစ္ပုိင္ လုပ္ေနမယ္ဆုိရင္ အလုပ္ေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ ကုိယ္တတ္ႏုိင္တဲ့ အားေလးနဲ႔ လုပ္ေပးႏုိင္မယ္ဆုိရင္ လုိေနတဲ့ ေနရာေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ ကုိယ့္ေလာက္မွ အေျခမလွ၊ ကုိယ့္ေလာက္မွ အဆင္မေျပတဲ့ သူေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ အဲဒီသူေတြကုိ ကုိယ့္ရွိတာေလး၊ ကုိယ္တတ္ႏုိင္တာေလး လုပ္ေပးေနႏုိင္ရင္ကုိပဲ အက်ိဳးရွိေနတာပါ။ အဲဒီေလာက္ကုိ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာ လုပ္ေပးႏုိင္သူေတြက မလုပ္ေပးၾကတာပါ။

ဒီအေၾကာင္းကုိ ဘုန္းဘုန္း ကြမ္းၿခံကုန္း ဗုဒၶေကာလိပ္ ေဟာေျပာပဲြမွာ ေက်ာင္းသားဦးဇင္း ကုိရင္ေတြနဲ႔ အျပင္က လာနားေထာင္သူေတြကုိ ေျပာျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာဘုန္းဘုန္းက ျမန္မာျပည္ရဲ႕ လက္ရွိအေျခအေနေတြကုိ မီးေမာင္းထုိးျပေပးပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ဟာ အဘက္ဘက္က အားနည္းေနၿပီဆုိတာကုိ ေျပာျပျဖစ္ပါတယ္။ လူမႈေရး၊ ပညာေရး၊ ဘာသာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ လူမ်ိိဳးေရး စတဲ့အေရးေတြမွာ တစ္ျဖည္းျဖည္း ျခစားေနၿပီဆုိတာ အသိေပးျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒါေတြ ျပန္အားေကာင္းလာေအာင္ ဘုန္းႀကီးေတြေရာ လူေတြပါ တတ္ႏုိင္သမွ် အလုပ္လုပ္ေပးၾကဖုိ႔၊ ဘာမွ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူးဆုိၿပီး ဘာမွမလုပ္ပဲ မေနဖုိ႔၊ ကုိယ့္ရပ္ကုိယ့္ရြာ ကုိယ့္၀န္းက်င္မွာ ကုိယ္ႏုိင္သမွ် အရာေလးေတြနဲ႔ ႏုိင္သမွ် ၀န္ကုိထမ္းၿပီး လုပ္ၾကည့္ၾကဖုိ႔၊ အလုပ္လုပ္ေနသူကုိ အလုပ္ကျပန္ၿပီး ေက်းဇူးျပဳတတ္တဲ့အတြက္ ဘာျဖစ္ဖုိ႔ ဘာရဖုိ႔ဆုိတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မထားဘဲ ကုိယ္လုပ္ေပးႏုိင္တာကုိ လုပ္ေပးမယ္ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔သာ တတ္ႏုိင္သမွ် လုပ္ေပးၾကဖုိ႔၊ အလုပ္လုပ္ေနသူေတြကုိ အထူးသျဖင့္ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ တစ္ခုခုလုပ္ေပးေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြကုိ လွဴခ်င္တမ္းခ်င္ေနတဲ့ သူေတြက အၿမဲတမ္းရွိေနတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အရွင္ဘုရားတုိ႔ အေနနဲ႔ လာဘ္လာဘကုိ မေမွ်ာ္ကုိးဘဲ ကုိယ့္တႏုိင္တပုိင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္မ်ားအတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးၾကဖုိ႔ စတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကုိ ေဟာေျပာျဖစ္၊ အႀကံျပဳျဖစ္၊ တုိက္တြန္းျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္း ျမန္မာျပည္မွာက ခုနေျပာသလုိ လွဴဖုိ႔ေနရာကုိ လုိက္ရွာေနတဲ့ သူေတြရွိသလုိ အလွဴကုိ ေစာင့္ေနၾကသူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေျပာရရင္ လုိေနတဲ့သူေတြအမ်ားႀကီး ရွိေနတယ္ဆုိတာပါပဲ။ လုိေနတာမွ စားေရးေရာ၊ ၀တ္ေရးေရာ၊ ပညာေရးေရာ၊ ဘာသာေရးေရာ အဖက္ဖက္ကကုိ လုိေနၾကတာပါ။ ဒီအေရးေတြကုိ ျဖည့္ေပးမယ့္သူေတြကုိ ေမွ်ာ္ေနၾကတာပါ။ ဒါေတြအားလုံးကုိ မျဖည့္ေပးႏုိင္တာေတာင္မွ ပညာေရးကုိ အားျဖည့္ေပးႏုိင္သူေတြက ပညာေရးကုိ ၀ုိင္းၿပီးအားျဖည့္၊ ဘာသာေရး ယဥ္ေက်းမႈကုိ အားျဖည့္ေပးႏုိင္သူေတြက ဘာသာေရး ယဥ္ေက်းမႈကုိ အားျဖည့္ေပးၾကဖုိ႔ လုိေနတာပါ။ အမွန္ေျပာရရင္ ဒီႏွစ္ဘုန္းဘုန္း ဇာတိေမြးရပ္ရြာကုိ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လည္းဆုိရင္ သြားရင္စိတ္ညစ္ၿပီး ျပန္လာရမွာျဖစ္လုိ႔ပါ။ ဘုန္းဘုန္းတုိ႔ရြာကလူေတြ အားလုံးနီးပါး လုိေနၾကပါတယ္။ အစစအရာရာေပါ့။ အရင္ႏွစ္ေတြနဲ႔ကေတာင္ မတူဘဲ ဒီႏွစ္မွာ ပုိၿပီးဆုိးကုန္ၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ကုိ အဆုိးဆုံး ဒုကၡေပးေနတာက ႏွစ္လုံးထုိးမႈေတြပါ ဘာမွလုပ္စရာ မရွိေတာ့ ရွိသမွ် ေရာင္းခ်ၿပီး အေခ်ာင္ရမယ္ထင္တဲ့ ဒီႏွစ္လုံးေနာက္ လုိက္ေတာ့ ပုိၿပီးငတ္ျပတ္ကုန္ၾကေတာ့တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ရြာလုံးနီးပါး လုိေနတဲ့သူေတြကုိ ျပည့္ေအာင္ မျဖည့္ေပးႏုိင္မယ့္အတူတူ မသြားေတာ့ပါဘူးဆုိၿပီး အမ်ားနဲ႔သက္ဆုိင္ၿပီး ေရရွည္အက်ိဳးရွိမယ့္ ပညာေရးပေဒသာပင္ပဲ အေ၀းက လွမ္းဆုိက္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ထားပါေတာ့ ေျပာခ်င္တာက လုိေနတဲ့သူေတြ မ်ားေနတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ အလုပ္လုပ္ၿပီး ျဖည့္ေပးမယ့္သူေတြ အမ်ားႀကီး လုိအပ္ေနတယ္ ဆုိတာပါပဲ။

ျမန္မာျပည္ အေတြ႕အႀကဳံအေၾကာင္း ေျပာမယ္ဆုိရင္ ကုန္ႏုိင္မယ္ မထင္ပါဘူး။ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခုကုိ လုိခ်င္ေနၾကတဲ့ ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ေျပာင္းလဲေပးႏုိင္မယ့္ သူေတြကုိ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတယ္ ဆုိတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီအထဲက ဦးေဆာင္မႈေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေလာကီေလာကုတၱရာ အက်ိဳးမ်ားကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေပးမယ့္ သာသနာ့၀န္ထမ္းမ်ားကုိ ပုိၿပီးေမွ်ာ္လင့္ၾက၊ အားကုိးၾကတယ္ဆုိတာ လက္ေတြ႕အလုပ္ လုပ္ေပးခဲ့တဲ့ ဘုန္းဘုန္းကုိယ္တုိင္ သိခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘုန္းဘုန္းကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာပဲ ေနေန ႏုိင္ငံျခားမွာပဲ ေနေန အမ်ားအက်ိဳးျဖစ္ေစမယ့္ အလုပ္ေလးေတြကုိေတာ့ တတ္ႏုိင္သမွ် လုပ္ေပးမယ္ဆုိတာကုိ ဆုံးျဖတ္ထားပါတယ္။ လုပ္လည္းလုပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေခတ္မီဖြံ႕ျဖိဳး တုိးတက္ၿပီးျဖစ္တဲ့ ႏုိင္ငံမွေတာ့လည္း ေခတ္မီမီ အြန္လုိင္းသာသနာျပဳ လုပ္ငန္းမ်ားပါ တဲြလုပ္ေနၿပီး ေခတ္မမီေသးတဲ့ ဖြံ႕ျဖိဳးဆဲႏုိင္ငံမွာလည္း စာေရးျခင္း၊ စာအုပ္ထုတ္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားပါ တဲြလုပ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ထုတ္ေ၀သူတစ္ေယာက္က ဘုန္းဘုန္းစာမူေတြကုိ ဖတ္ၿပီး “ဒီဆရာေတာ္ကေတာ့ စာမေရးပါနဲ႔ ဆုိတာေတာင္ စာေရးျခင္းအလုပ္ကုိ နားမွာမဟုတ္ဘူး” လုိ႔ မွတ္ခ်က္ျပဳသလုိ ဘုန္းဘုန္းလည္း က်န္းမာေရး ေကာင္းေနသ၍ အလုပ္လုပ္ေပးလုိ႔ ရေနသ၍ အတၱဟိတ၊ ပရဟိတ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ မျပတ္လုပ္ျဖစ္ေနမယ္ဆုိတာ ျမန္မာျပည္မွ အျပန္ကတိခံရင္း…

Posted by ဘုန္းဘုန္း ဦး၀ိစိတၱ at 1:32:00 PM 0 comments Links to this post

Read more...

ႀကီးပြြါးေစေၾကာင္း ပ႒ာန္းနည္းေကာင္းမ်ား

9:40 AM | Author: Dhamma Yanant

၁။ ေဟတုပစၥည္း
စိတ္ရင္းေကာင္းျခင္း၊ ရက္ေရာျခင္း၊ ေမတၱာထားျခင္း၊ ခြင့္လႊတ္တတ္ျခင္း၊ အေျမာ္အျမင္ရွိျခင္း။

၂။ အာရမၼဏပစၥည္း
ဘုရားဖူးျခင္း၊ တရားနာျခင္း စေသာ အတိဣ႒ာ႐ံုမ်ားႏွင့္ ေနျခင္း / မေကာင္းေသာ အာ႐ံုတို႔ေနာက္ မလိုက္ဘဲ ကုသိုလ္အာ႐ံုတို႔ႏွင့္သာေနျခင္း (မိမိအတြက္)။
မိမိေၾကာင့္ သူတစ္ပါး အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစျခင္း / အကုသိုလ္ မျဖစ္ေစျခင္း (သူတစ္ပါးအတြက္)။

၃။ အဓိပတိပစၥည္း
ပညာဥာဏ္ႀကီးျခင္း၊ စိတ္, ဇြဲ, ဆႏၵ ထက္သန္ျခင္း။

၄။ အနႏၲရပစၥည္း
အလုပ္ကို (စိတ္လာလွ်င္လုပ္၍ စိတ္မလာလွ်င္မလုပ္ျခင္းမ်ိဳး) ျပတ္ေတာက္ျပတ္ေတာက္ မလုပ္ျခင္း။

၅။ သမနႏၲရပစၥည္း
ပံုမွန္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ႀကိဳးစားျခင္း။

၆။ သဟဇာတပစၥည္း
ညီညီညြတ္ညြတ္ အတူတကြ လုပ္ကိုင္ျခင္း။

၇။ အညမညပစၥည္း
အျပန္အလွန္ ေကာင္းက်ိဳး ျပဳတတ္ျခင္း။

၈။ နိႆယပစၥည္း
သူတစ္ပါး မွီခိုအားထားေလာက္ေသာ အရည္အခ်င္းရွိျခင္း။

၉။ ဥပနိႆယပစၥည္း
ယံုၾကည္မႈရွိျခင္း၊ ဆရာေကာင္း, မိတ္ေဆြေကာင္း, ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္း ရွိျခင္း (အားႀကီးေသာ မွီရာရွိျခင္း) (မိမိအတြက္)။
မိမိကလည္း သူတစ္ပါးအတြက္ မိတ္ေဆြေကာင္းျဖစ္ျခင္း (သူတစ္ပါးအတြက္)။

၁ဝ။ ပုေရဇာတပစၥည္း
အခြင့္အလမ္းေကာင္းမ်ား ေရွ႕ကျဖစ္ေပၚေနျခင္း (ေရွ႕ေဆာင္ေကာင္းရွိျခင္း) (မိမိအတြက္)။
မိမိက ေရွ႕ကဦးေဆာင္ႏိုင္ျခင္း (သူတစ္ပါးအတြက္)။

၁၁။ ပစၧာဇာတပစၥည္း
ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေကာင္းရွိျခင္း (ေနာက္လိုက္ေကာင္းရွိျခင္း) (မိမိအတြက္)။
လိုအပ္သူတို႔အား ေထာက္ပံ့ႏိုင္ျခင္း၊ သားသမီးေကာင္း၊ တပည့္ေကာင္းျဖစ္ျခင္း (သူတစ္ပါးအတြက္)။

၁၂။ အာေသဝနပစၥည္း
ကြၽမ္းက်င္မႈရွိရန္ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ထပ္ခါထပ္ခါ ေလ့က်င့္ျခင္း။

၁၃။ ကမၼပစၥည္း
ေစတနာေကာင္းထားျခင္း။

၁၄။ ဝိပါကပစၥည္း
ေကာင္းက်ိဳးတရားမ်ား ခံစားရျခင္း။

၁၅။ အာဟာရပစၥည္း
ကိုယ္/စိတ္ အာဟာရ မွ်တျခင္း။

၁၆။ ဣၿႏၵိယပစၥည္း
မိမိဆိုင္ရာ၌ အစိုးရျခင္း။

၁၇။ စ်ာနပစၥည္း
မိမိအလုပ္၌ စူးစိုက္မႈရွိျခင္း။

၁၈။ မဂၢပစၥည္း
မွန္ကန္ေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ ႀကိဳးစားျခင္း။

၁၉။ သမၸယုတၱပစၥည္း
မိမိဆိုင္ရာ အလုပ္/ ပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္ စိတ္ဝမ္းမကြဲျပား တစ္သားတည္း ျဖစ္ျခင္း။

၂ဝ။ ဝိပၸယုတၱပစၥည္း
ပ်င္းရိသူမ်ားႏွင့္ မေပါင္းျခင္း၊ မေကာင္းသူမ်ားႏွင့္ မေရာျခင္း။

၂၁။ အတၴိပစၥည္း
အေကာင္းအဆိုး ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကို ခံႏိုင္ရည္ရွိျခင္း။

၂၂။ နတၴိပစၥည္း
တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈ မရွိျခင္း။

၂၃။ ဝိဂတပစၥည္း
လူမိုက္တို႔ႏွင့္ ကင္းေအာင္ေနျခင္း ၊ ဟန္ေဆာင္မႈကင္းျခင္း၊ သံသယ ကင္းျခင္း။

၂၄။ အဝိဂတပစၥည္း
သတိလြတ္ကင္းမႈ မရွိျခင္း (သတိအၿမဲရွိျခင္း)။

အက်ဥ္းမွ်သာ ျပလိုက္ပါသည္။ ဤနည္းလမ္းေကာင္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္စံုေအာင္ က်င့္ေဆာင္ႏိုင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္အဖို႔ ပစၥဳပၸန္၊ သံသရာ ဘ၀ႏွစ္ျဖာတို႔၌ စိုးရိမ္ဖြယ္မရွိ။ အေျချမင့္ ၾကီးပြားမည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ပ႒ာန္းတရားေတာ္သည္ အနႏၲနယ (အဆံုးမရွိ) အလြန္က်ယ္ဝန္း နက္နဲေသာေၾကာင့္ ရြတ္ဖတ္တတ္႐ံုမွ်ျဖင့္ ေက်နပ္မေနၾကဘဲ မိမိတို႔စြမ္းႏိုင္သေလာက္ နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး လက္ေတြ႕ဘဝတြင္လည္း အက်ိဳးရွိေအာင္ အသံုးခ်ႏိုင္ၾကေစဖို႔ ရည္ရြယ္ရင္း…။

Read more...

ဓါတ္ႀကိဳက္သူမ်ား... (မစိုးရိမ္စာသင္သား)

သာသနာေစာင့္ နတ္မင္းႀကီးႏွင့္ အိမ္ျခံေျမ သန္႔စင္နည္း... (မစိုးရိမ္စာသင္သား)

ဓါတ္ႀကိဳက္သူမ်ား...

တရားမလိုက္ အမွားၾကိဳက္၊ ဝဋ္ဆိုက္ၾကေလၿပီ တကား...
တီေကာင္ႏွင့္မွ်ား ၾကိဳက္ေသာငါး၊ ဆံုးပါးၾကေလၿပီ တကား...

Read more...

ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၥ်င္ျဖစ္ေၾကာင္း - သေျပကန္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

ရဟန္းတို႔ … မျဖစ္ေသးေသာ ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၥ်င္ျဖစ္လာဖို႔ရာ၊ ျဖစ္ၿပီးေသာ ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၥ်င္၏ ဘာဝနာျပည့္စံု ၿပီးေျမာက္ဖို႔ရာ အေၾကာင္းက ဘာလဲ?
ရဟန္းတို႔ … ကုသိုလ္တရား၊ အကုသိုလ္တရား၊ အျပစ္ရွိေသာ တရား၊ အျပစ္မရွိေသာ တရား၊ ယုတ္ေသာ တရား၊ ျမတ္ေသာ တရား၊ မည္းညစ္ေသာ အဖို႔ရွိေသာ တရား၊ ျဖဴစင္ေသာ အဖို႔ရွိေသာ တရားေတြ ရွိေနၾကတယ္။
ထိုတရားတို႔၌ သင့္တင့္ေသာ အေၾကာင္းမွန္ လမ္းမွန္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းမႈ မ်ားစြာ ျပဳျပင္ျခင္းမွာ
မျဖစ္ေသးေသာ ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၥ်င္ ျဖစ္ဖို႔၊
ျဖစ္ၿပီးေသာ ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၥ်င္၏ ဘာဝနာျပည့္စံု ၿပီးေျမာက္ဖို႔ အေၾကာင္းပင္ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။

ဒီ ေဒသနာေတာ္လာ တရားေတြက ‘ကုသိုလ္’ ‘အကုသိုလ္’ တရားေတြပါပဲ။
ဒီတရားေတြမွာ ‘အေၾကာင္းမွန္ လမ္းမွန္အားျဖင့္ ႏွလံုးသြင္းမႈ’ဆိုတာ ဒီတရားေတြရဲ႕ သေဘာကို သိေအာင္ျပဳမႈကို ဆိုပါတယ္။

ဒီတရားေတြမွာ သဘာဝလကၡဏာေခၚတဲ့ ကိုယ္ပိုင္ အမွတ္အသားေတြ ရွိေနပါတယ္။
ကုသိုလ္ရဲ႕ အျပစ္မရွိျခင္း လကၡဏာ၊
အကုသိုလ္ရဲ႕ အျပစ္ရွိျခင္း လကၡဏာ၊
စိတ္ရဲ႕ သိမႈ လကၡဏာ၊
ဖႆရဲ႕ ေတြ႕ထိမႈ လကၡဏာ စသည္ျဖင့္ မိမိတို႔ရဲ႕ အသီးသီး သေဘာလကၡဏာ ကိုယ္စီ ရွိေနၾကေတာ့
အဲဒီ ကိုယ္ပိုင္ သေဘာလကၡဏာေတြကို သဘာဝ လကၡဏာလို႔ ဆိုပါတယ္။

အနိစၥ - မၿမဲ
ဒုကၡ - ဆင္းရဲ
အနတၱ - အစိုးရတဲ့ အတၱေကာင္ မဟုတ္ ဆိုတဲ့ အျခင္းအရာေတြကေတာ့ တရားတိုင္းမွာ ရွိေနတဲ့ သေဘာေတြ။
ဒါေၾကာင့္ သာမည လကၡဏာ အားလံုးမွာ အတူတူျဖစ္ေနတဲ့ လကၡဏာအားလံုး တရားေတြနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ လကၡဏာ။

အဲဒီ သဘာဝလကၡဏာ၊ သာမညလကၡဏာေတြကို ထိုးထြင္းသိမႈ၊ သိေအာင္ျပဳမႈကိုပဲ “ေယာနိေသာ မနသိကာရ” လို႔ ဆိုပါတယ္။
ဒီတရားေတြကို သိေနတဲ့ ေဇာစိတ္ေတြပါပဲ။

အဲဒီေတာ့ ပညာ ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၥ်င္ ျဖစ္ေၾကာင္းဟာ ဆိုခဲ့ၿပီး ‘ကုသိုလ္’ ‘အကုသိုလ္’ တရား အာ႐ုံမ်ားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အ႒ကထာမ်ားမွာ ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၥ်င္ျဖစ္ေၾကာင္း ခုနစ္ပါး လာပါတယ္။

“ေမးျမန္းျခင္းျပဳ
ဝတၳဳစင္ေစ
ဣေျႏၵညီညာ
ပညာမဲ့ ၾကဥ္
ဉာဏ္ရွင္မွီဝဲ
နက္နဲတရား ေတြးစဥ္းစားလ်က္
ပညာဘက္တြင္ ၫြတ္သက္ဝင္
ဉာဏ္ျမင္တိုးေၾကာင္း ခုနစ္တည္း။”

+++++

(၁) ေမးျမန္းျခင္း

ခႏၶာ၊ အာယတန၊ ဓာတ္၊ သစၥာ၊ ဣေျႏၵ၊ ဗိုလ္၊ ေဗာဇၥ်င္၊ မဂၢင္၊ သမထ၊ ဝိပႆနာတို႔နဲ႔ စပ္ၿပီး မသိေသးလွ်င္ သိေအာင္ သင္ၾကား ေလ့လာထား။
ေလ့လာထားတဲ့ အရာမွာ မရွင္းလင္းတဲ့ အရာေတြ ေမးျမန္းျခင္းကို ဆိုပါတယ္။
ဒီတရားေတြနဲ႔ စပ္ၿပီး အေတာ္ေလ့လာထားေတာ့
ေရွးကတည္းက ဉာဏ္ထဲ အေတာ္ရွင္းေနခဲ့
ဉာဏ္ထဲ မရွင္းမလင္း ျဖစ္ေနတဲ့ ခဲရာခက္ဆစ္ကို ေမးျမန္းျခင္းျဖင့္
ဆရာ့ရဲ႕ အေျဖၾကားရေတာ့ ပိုရွင္းလင္းသြားၿပီး ဉာဏ္အျမင္တိုးလာ၍
ေမးျမန္းျခင္းဟာ ဓမၼဝိစယ ပညာျဖစ္ေၾကာင္း ဆိုပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ ေမးျမန္းျခင္းသာမက နာယူျခင္း၊ မိမိက ေဟာေျပာျခင္း၊ ေဆြးေႏြးျခင္းမ်ားပါ သိမ္းယူသင့္ပါတယ္။
အားလံုးဟာ ပညာျဖစ္ေၾကာင္းခ်ည္းပါပဲ။
ဝိပႆနာအားထုတ္၍ အားရွိတဲ့ ဝိပႆနာ လက္ရွိျဖစ္လာလွ်င္ေတာ့ တရားနာရင္း တရားေဟာရင္း တရားေဆြးေႏြးရင္းနဲ႔ မဂ္ဖိုလ္ဆိုက္သြားႏိုင္ပါတယ္။

(၂) ဝတၳဳစင္ၾကယ္ေစျခင္း

‘ဝတၳဳ’ဆိုတာ တည္ေနရာ ခႏၶာကိုယ္ေရာ၊ ထိုခႏၶာကိုယ္နဲ႔ စပ္တဲ့ အဝတ္ သကၤန္း စသည္ကိုပါ စိတ္ ေစတသိက္တုိ႔၏ ျဖစ္ရာ ျဖစ္လို႔ ဝတၳဳဆိုပါတယ္။

စိတ္ ေစတသိက္တို႔က အာ႐ုံျပဳေသာအားျဖင့္ ထိုခႏၶာ အဝတ္စသည္တို႔၌ ေရာက္ေန၍၊ စိတ္ ေစတသိက္တို႔၏ တည္ေနရာလို႔ ဆိုပါတယ္။
ခႏၶာကိုယ္က အတြင္းဝတၳဳ
အဝတ္ သကၤန္း အိမ္ ေက်ာင္း အိပ္ရာေနရာ စသည္က အပဝတၳဳ
ထိုကိုယ္တြင္း ကုိယ္ပ ဝတၳဳတို႔ကို စင္ၾကယ္ေအာင္ ျပဳျခင္းဟာ ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၥ်င္ျဖစ္ျခင္း အေၾကာင္းပါပဲ။

ဆံပင္ အေမြး ေျခသည္း လက္သည္းေတြ ရွည္ေနမယ္၊ ကိုယ္မွာ ေၾကးေတြ ေခၽြးေတြ ကပ္တြယ္ေနမယ္၊ အတြင္းက ေလ သည္းေျခစသည္ ေဖာက္ျပန္ၿပီး ခႏၶာအတြင္း ေဒါသမကင္း ျဖစ္ေနမယ္။
အဲဒီအခါမွာ အတြင္းဝတၳဳ မစင္ၾကယ္ မသန္႔ရွင္းျခင္းပါပဲ။
အဝတ္ သကၤန္း ေဆြးျမည့္ေနမယ္၊ ညစ္ႏြမ္းေနမယ္၊ အန႔ံအသက္ မေကာင္းျဖစ္ေနမယ္၊ အိမ္ ေက်ာင္း အိပ္ရာေနရာမွာ အမိႈက္ေတြ ႐ႈပ္ပြေနမယ္ဆိုရင္ အဲဒီအခါ အပဝတၳဳ မသန္႔မရွင္း ျဖစ္ေနတာပါပဲ။
အဲဒီလို အတြင္း အပ မသန္႔ရွင္းလွ်င္ စိတ္႐ႈပ္ေပြေနမယ္။
စိတ္႐ႈပ္ေပြ မသက္မသာ ျဖစ္ေနလွ်င္ တည္ၿငိမ္မႈ မရေတာ့ ဉာဏ္အျမင္ေကာင္းဖို႔အတြက္လည္း အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေနေတာ့တာပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ ဆံပင္ လက္သည္း ေျခသည္းေတြ ရွည္ေနရင္ ျဖတ္၊
ကိုယ္မွာ အညစ္အေၾကး ေၾကး ေခၽြးေတြ ညစ္ေပေနရင္ ေရခ်ိဳး၊
ေလ သည္းေျခ စသည္တို႔ေၾကာင့္ ေဒါသမကင္း ျဖစ္ေနတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းကိုလည္း ဝမ္းႏႈတ္ေဆး စေသာ ေဆးဝါးျဖင့္ ျပဳျပင္ၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကို ေပါ့ပါးေအာင္ ျပဳ၊
အဲဒါလို အတြင္းဝတၳဳေတြ သန္႔ရွင္းေအာင္ ျပဳရတယ္။

အဝတ္ သကၤန္း ေဆြးေန ညစ္ေန အန႔ံမေကာင္း ျဖစ္ေနတာကို ခ်ဳပ္ျခင္း ေလွ်ာ္ဖြပ္ျခင္းျဖင့္ စင္ၾကယ္ေအာင္ ျပဳ၊
အမိႈက္စသည္ျဖင့္ ႐ႈပ္ေပြေနတာေတြကို သုတ္သင္ ရွင္းလင္းျခင္းျဖင့္ အပဝတၳဳေတြ သန္႔ရွင္းေအာင္ ျပဳရတယ္။

အတြင္း အပ ဝတၳဳေတြ မသန္႔မရွင္း ျဖစ္ေနတဲ့အခါ ထိုအခါျဖစ္လာတဲ့ စိတ္ ေစတသိက္ေတြမွာ ပါတဲ့ ဉာဏ္လည္း မသန္႔ရွင္းေတာ့ဘူး။
မစင္ၾကယ္ မသန္႔ရွင္းတဲ့ ဆီမီးခြက္ မီးစာတို႔ကို အစြဲျပဳ ျဖစ္လာရတဲ့ မီးလွ်ံရဲ႕အေရာင္ဟာ မသန္႔မရွင္း မၾကည္မလင္ ျဖစ္ရတာလိုပါပဲ။

အတြင္း အပ ဝတၳဳေတြ သန္႔ရွင္းေနတဲ့အခါ ျဖစ္လာတဲ့ စိတ္ ေစတသိက္ေတြမွာ အတူပါတဲ့ ဉာဏ္ပညာလည္း သန္႔ရွင္း စင္ၾကယ္ရတယ္။
စင္ၾကယ္တဲ့ သန္႔ရွင္းတဲ့ မီးခြက္ မီးစာ ဆီတို႔ကို အမွီျပဳ ျဖစ္လာတဲ့ မီးလွ်ံရဲ႕ အေရာင္ဟာ သန္႔ရွင္း ၾကည္လင္ေနသလိုပါပဲ။

ဒါေၾကာင့္ အတြင္းအပ ဝတၳဳ မသန္႔ရွင္းျခင္းဟာ ဉာဏ္ပညာျဖစ္ဖို႔ အေႏွာင့္အယွက္ အတားအဆီးျဖစ္ေၾကာင္း၊
ထိုဝတၳဳေတြ သန္႔ရွင္းျခင္းဟာ ဉာဏ္ပညာျဖစ္ေၾကာင္းမို႔ ဓမၼဝိစယျဖစ္ဖို႔ရာမွာ ဒီဝတၳဳေတြ သန္႔ရွင္းျခင္းဟာ အေၾကာင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္ရပါတယ္။

(၃) ဣေျႏၵညီမွ်ေအာင္ ျပဳျခင္း

ဘာဝနာအလုပ္ အားထုတ္တဲ့အခါ တရားေတြ ညီညီမွ်မွ် အလုပ္လုပ္ေနၾကဖို႔ လိုပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ ပဓာနျဖစ္တဲ့ တရားေတြ ညီညီမွ်မွ် အလုပ္လုပ္ေနၾကဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။

ဘာဝနာ တက္ေအာင္ ဆုတ္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္တဲ့ ပဓာနတရားေတြက ဣေျႏၵေတြပါပဲ။
‘ဣေျႏၵ’ေခၚ အစိုးရတဲ့ တရားေတြဆိုတာ ‘သဒၶါ’၊ ‘ဝီရိယ’၊ ‘သတိ’၊ ‘သမာဓိ’၊ ‘ပညာ’ တရားေတြပါပဲ။
ဆိုင္ရာ မိမိကိစၥမွာ လြန္စြာ စိုးမိုး အစိုးရတဲ့ တရားေတြ
ယွဥ္ဖက္တရားေတြကို မိမိအလိုပါေအာင္ စိုးမိုး ခ်ဳပ္ကိုင္တတ္တဲ့ တရားေတြ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ဣေျႏၵ၊ အစိုးရတဲ့ တရားေတြ ဆိုရပါတယ္။

ဒီတရားေတြ ညီညီမွ်မွ် ေဆာင္႐ြက္ေနၾကရင္၊ အယုတ္အလြန္ မရွိၾကဘဲ ကိုယ့္ကိစၥ ကုိယ္ေဆာင္႐ြက္ေနၾကရင္ ပညာလည္း သူ႔ကိစၥ သူ ေကာင္းေကာင္း ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒီလုိမဟုတ္ဘဲ တစ္ခုက လြန္ေန၊ တျခား ဣေျႏၵေတြက ယုတ္ေနနဲ႔ မညီမမွ် ျဖစ္ေနၾကရင္ ပညာဟာ ကိုယ့္ကိစၥ ေကာင္းစြာ မေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ဣေျႏၵေတြ ညီမွ်ျခင္းဟာ ဓမၼဝိစယပညာ ျဖစ္ျခင္းအေၾကာင္း ျဖစ္ရပါတယ္။

သဒၶါ မယုတ္ မလြန္ရ

ေလာကမွာ ကိုယ့္အလုပ္ထဲ ယံုၾကည္မႈ မရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ အလုပ္ကို တကယ္ ႀကိဳးစားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အလုပ္တိုးတက္ေရးလည္း စဥ္းစားမွာ မဟုတ္၊ အလုပ္ထဲ စူးစိုက္မႈလည္း ရွိမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
အဲဒါလိုပဲ ယံုၾကည္ သက္ဝင္မႈ သဒၶါက အားနည္းေနရင္ ဝီရိယကလည္း မထက္သန္၊ ပညာဉာဏ္ကလည္း အျမင္မရွင္း၊ သမာဓိကလည္း ေလ်ာ့ရဲရဲ စြဲၿမဲမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

ယံုၾကည္ သက္ဝင္မႈ သဒၶါအား ထက္သန္ရင္ေတာ့ ဝီရိယလည္း အားသန္၊ ပညာလည္း အျမင္သန္၊ သမာဓိကလည္း အထူးစူးစိုက္၊ သတိလည္း အထူးေကာင္းလာမွာပါပဲ။

ဒီေတာ့ သဒၶါယုတ္မႈဟာ ဘာဝနာရဲ႕ အေႏွာင့္အယွက္ တစ္ပါရပ္ပါပဲ။

သဒၶါယုတ္ရင္ ဘာဝနာရဲ႕ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္သလို၊ လြန္လြန္းေနျပန္ေတာ့လည္း အေႏွာင့္အယွက္ပဲ ျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။
ဘာဝနာအလုပ္ အားထုတ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြမွာ တရားက ေတာ္ေတာ္ တက္လာရင္ တရားအေပၚမွာ တရားအရွင္ ဘုရားအေပၚမွာ ယံုၾကည္သက္ဝင္မႈ သဒၶါဟာ လြန္လြန္ကဲကဲ ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။
တျခား သဒၶါအားႀကီးေစတတ္တဲ့ အေၾကာင္းေတြလည္း ရွိတတ္ပါေသးတယ္။
ဒီလုိ သဒၶါအားႀကိးလာရင္ေတာ့ အဲဒီသဒၶါေနာက္ စိတ္က လိုက္ပါေနတာနဲ႔ ပညာလည္း အျမင္မရွင္း၊ ဝီရိယ သမာဓိ စသည္တို႔လည္း ေလ်ာ့လာတတ္ပါတယ္။
အဲဒီလို သဒၶါအားႀကီးေနတဲ့အခါမွာ ဝီရိယကလည္း ေျမႇာက္ပင့္ အားေပးမႈကိစၥ မလုပ္ႏိုင္၊ သတိကလည္း အာ႐ုံကပ္တည္မႈကိစၥ မလုပ္ႏိုင္၊ ပညာကလည္း ျမင္မႈကိစၥ မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

ဒီအခါမွာ သဒၶိေျႏၵ ေလ်ာ့လာေအာင္ လုပ္ေပးရတယ္။
တရားသေဘာကို ဆင္ျခင္ျခင္းျဖင့္လည္း ေလ်ာ့လာတတ္တယ္။
ဘယ္လို ဆင္ျခင္မလဲ?

သဒၶါရဲ႕ ၾကည္ညိဳအပ္တဲ့ ဘုရား တရား စသည္ အာ႐ုံ၊ သဒၵါနဲ႔ စိတ္ ေစတသိက္ေတြ၊ အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ တရားသေဘာေတြ ဆင္ျခင္ရပါတယ္။
ဒီလို တရားသေဘာေတြ ဆင္ျခင္ေတာ့ ဒါဟာ ဒီတရားေတြရဲ႕ သေဘာပဲလို႔ သိတဲ့ ပညာ ဗ်ာပါရက လြန္ကဲလာေတာ့ သဒၶါရဲ႕ သက္ဝင္ဆံုးျဖတ္မႈ ကိစၥဟာ ေလ်ာ့လာရတယ္။
ဝန္ေဆာင္ အႀကီးအမႉး တရားေတြထဲမွာ သဒၶါအားႀကီးရင္ ပညာေလ်ာ့လာရ၊ ပညာ အားရွိတဲ့အခါလည္း သဒၶါက ေပ်ာ့သြားရ။
ဒါေၾကာင့္ ပညာအားႀကီးရင္ သဒၶါအားေပ်ာ့သြားရတာျဖစ္ေတာ့ အားႀကီးတဲ့ သဒၶါေလ်ာ့လာၿပီး ညီမွ်လာေအာင္ ပညာအား တရားသေဘာေတြ ဆင္ျခင္ျခင္းျဖင့္ ျမႇင့္ေပးရတာပါပဲ။

ဝီရိယ မယုတ္ မလြန္ရ

ဝီရိယ ေလ်ာ့ေန ေပ်ာ့ေနရင္လည္း တျခား ဣေျႏၵေတြ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ႏိုင္ ျဖစ္ရတယ္။
ဝီရိယ ပင့္ေျမႇာက္ေပးမႈက တျခား ဣေျႏၵေတြ အလုပ္ေကာင္းေကာင္းလုပ္ဖို႔ အင္အားတစ္ရပ္ပါပဲ။
ေပ်ာ့ေနရင္ တျခားဣေျႏၵေတြရဲ႕ ကိစၥေဆာင္ရာမွာ အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္သလို ဝီရိယဣေျႏၵ လြန္ေနမယ္ အားႀကီးေနမယ္ဆိုရင္လည္း အေႏွာင့္အယွက္ပဲ ျဖစ္ရျပန္ပါတယ္။

ႀကိဳးစားမႈ လြန္ကဲလို႔ ဝီရိယဣေျႏၵ အားႀကီးေနမယ္ဆိုရင္ သဒၶိေျႏၵဟာ သက္ဝင္ ဆံုးျဖတ္မႈ ကိစၥျပဳလုပ္ျခင္းငွာ မတတ္ႏိုင္။
တျခား ဣေျႏၵမ်ားလည္း ကိုယ့္ကိစၥ ကိုယ္မေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ပဲ ျဖစ္ၾကရတယ္။
ဒီလိုအခါမ်ိဳးမွာ လြန္ကဲေနတဲ့ ဝီရိယကို ပႆဒၶိ သမာဓိ ဥေပကၡာ သေမၺာဇၥ်င္ ပြားေစျခင္းျဖင့္ လြန္ေနတဲ့ ဝီရိယကို ယုတ္ေအာင္ လုပ္ေပးရတယ္။

သမာဓိလြန္ရင္ အပ်င္းဝင္လာတတ္တယ္။
ဒီအပ်င္းဘက္ က်ေရာက္ မသြားရေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ ကာကြယ္တတ္တာက ဝီရိယ ပညာ ပီတိေဗာဇၥ်င္ေတြ။
ဒီေတာ့ ဝီရိယစသည္ ပြားေစျခင္းဟာ လြန္ေနတဲ့ သမာဓိေလ်ာ့ေစကာ မိမိတို႔နဲ႔ သမျဖစ္လာေစတတ္ပါတယ္။

အဲဒါလိုပဲ ဝီရိယလြန္ေတာ့ ပ်ံ႕လြင့္မႈ ဝင္လာတတ္တယ္။
ဒီပ်ံ႕လြင့္မႈဘက္ က်ေရာက္ မသြားရေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ ကာကြယ္တတ္တာက ပႆဒၶိ သမာဓိ ဥေပကၡာေဗာဇၥ်င္ေတြပါပဲ။
ဒီေတာ့ ပႆဒၶိ စသည္ ပြားေစျခင္းဟာ လြန္ေနတဲ့ ဝီရိယေလ်ာ့ေစကာ မိမိတို႔နဲ႔ အညီအမွ် သမလာေစတတ္ပါတယ္။

သဒၶါလြန္ကဲ ပညာနည္းျခင္း အျပစ္

အထူးအားျဖင့္ သဒၶါနဲ႔ ပညာ၊ ဝီရိယနဲ႔ သမာဓိတို႔ရဲ႕ ညီမွ်ျခင္းကို ပညာရွိတို႔ ခ်ီးမြမ္းၾကတယ္။

သဒၶါအားႀကီးၿပီး ပညာနည္းရင္ ဉာဏ္ျဖင့္ သက္ဝင္ ယံုၾကည္ၿပီး၊ ၾကည္ညိဳတတ္မႈ မရွိဘဲ အခ်ည္းႏွီး အက်ိဳးမရွိေသာ ၾကည္ညိဳျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ ၾကည္ညိဳတတ္တယ္။
မၾကည္ညိဳထိုက္ေသာ ဝတၳဳမ်ား၌ ၾကည္ညိဳတတ္တယ္။

ဒါတြင္မက ပညာနည္းတဲ့ သဒၶါႀကီးတဲ့သူဟာ ဘုရားရွင္ကို ပူေဇာ္ရာ စသည္မွာလည္း ဂုဏ္ေတာ္ေတြထဲ အသိမေရာက္၊ ႐ုပ္ပြား ဆင္းတုေတာ္ေလာက္မွာသာ အာ႐ုံေရာက္ၿပီး ၾကည္ညိဳမႈ မေလးနက္ဘဲ ရွိတတ္ပါေသးတယ္။
တရားေတာ္အရာမွာလည္း တကယ္မြန္ျမတ္တဲ့ တရားအစစ္ တရားျမတ္တို႔၏ ဂုဏ္ေတာ္ကို အာ႐ုံမျပဳတတ္ ျပဳရမွန္ မသိဘဲ အေဟာတရား အေျပာတရားေလာက္သာ တရားထင္ၿပီး အျမင္မလွ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။
သံဃာၾကည္ညိဳရာမွာလည္း ထို႔အတူပဲ ဂုဏ္ေတာ္ကို မမွန္းတတ္၊ ပုဂၢိဳလ္မွ်ေလာက္မွာသာ စိတ္ေရာက္ၿပီး တဏွာေပမ မကင္းတဲ့ ၾကည္ညိဳျခင္းမ်ိဳးသို႔ ေရာက္သြားတတ္တယ္။

ဒါနျပဳရာမွာလည္း ဘုရားရွင္အလိုက် ဒါနမ်ိဳးျဖစ္ေအာင္၊
ေဆးမွားလို႔ ျဖစ္လာတဲ့ ေရာဂါကဲ့သို႔ ကုစားခက္လွသတဲ့။
ဝိဝ႗နိႆိတျဖစ္ေအာင္ စိတ္မထားတတ္၊ ပကာသန အေက်ာ္အေစာေတြ လိုလားတဲ့ စိတ္ထားေတြဝင္လာ အကုသိုလ္ ျခံရံလာနဲ႔ အက်ိဳးရသင့္သေလာက္ မရဘဲ ရွိတတ္ပါတယ္။

ထို႔အတူ သီလေဆာက္တည္မႈ စသည္မွာလည္း တကယ့္သီလျဖစ္ေအာင္ မရည္႐ြယ္တတ္ စိတ္မထားတတ္လို႔ အျမတ္ရသင့္သေလာက္ မရဘဲ ရွိတတ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သဒၶါအားႀကိး ပညာနည္းရင္ ကုသိုလ္အရာမွာ အက်ိဳးရသင့္သေလာက္ မရ၊ မရတဲ့အျပင္ အျပစ္ေတြပင္ ျဖစ္လာတတ္ပါေသးတယ္။

ပညာလြန္ကဲ သဒၶါနည္းျခင္း၏ အျပစ္

ပညာအားႀကီးၿပီး သဒၶါနည္းသူအဖို႔ စဥ္းလဲ ေကာက္က်စ္တဲ့ဘက္ သက္ေရာက္သြားတတ္တယ္။
ေဆးေၾကာင့္ ျဖစ္တဲ့ ေရာဂါကဲ့သို႔ ကုစားခက္သတဲ့။
စိတ္ျဖစ္႐ုံနဲ႔ ကုသိုလ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ လႉဖြယ္ဝတၳဳမပါဘဲ စိတ္ထဲက လႉ႐ုံ၊ ဒါမွမဟုတ္ သူမ်ားအလႉ ဝမ္းေျမာက္႐ုံနဲ႔ ဒါနျဖစ္တယ္ စသည္ျဖင့္ အေၾကာင္း အတုအေယာင္ေတြနဲ႔ အလွည့္စားခံရၿပီး အၾကံဆန္းေတြ ၾကံလာတယ္။
စိတ္ေကာင္းထား ၿပီးတာပဲ၊ သီလေစာင့္ဖို႔ မလို စသည္ျဖင့္ တျခားကုသိုလ္ေတြကိုလည္း စိတ္နဲ႔ပဲ စကားေျပာၿပီး လုပ္တတ္တယ္။
ဒီလို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးဟာ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္း စိတ္ေကာင္းကေလးေတြကို သဒၶါအေစး ေျခာက္ခန္း ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ေတြးေတာခံယူခ်က္က လုယက္ ဖ်က္ဆီးထားၿပီး ျဖစ္ေလေတာ့ ပညာရွိတို႔ စကားကို မလိုက္နာႏိုင္ဘဲ ရွိေတာ့တယ္။
ဘယ္လိုပင္ သေဘာယုတၱိ က်မ္းအရွိနဲ႔ ေျပာျပေပမယ့္ သေဘာက် နားလည္မႈ မရွိႏိုင္ေတာ့ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ေဆးမွားတဲ့ ေရာဂါလို အကုရ ခက္ေၾကာင္း မိန္႔ဆိုၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

သဒၶါနဲ႔ ပညာ မွ်ရင္ေတာ့ ၾကည္ညိဳသင့္တဲ့ အရာမွာသာ ၾကည္ညိဳတတ္၊ ျပဳသင့္တဲ့ ကုသိုလ္ေတြ ျပဳတတ္၊ ျပဳတဲ့အခါလည္း အက်ိဳးရွိ အျမတ္ရေအာင္ ျပဳတတ္ပါတယ္။

သမာဓိ ဝီရိယ ညီမွ်ေအာင္ ျပဳ

သဒၶါ ပညာ ႏွစ္ပါး အခ်င္းခ်င္း ညီညီမွ်မွ်ျဖစ္ရင္ အက်ိဳးကို ေဆာင္တတ္သလို မညီမမွ်ျဖစ္ရင္ အက်ိဳးမဲ့ကို ေဆာင္တတ္တယ္။
ထို႔အတူ သမာဓိ ဝီရိယႏွစ္ပါး အခ်င္းခ်င္း ညီညီမွ်မွ် ျဖစ္ေနရင္ အက်ိဳးကိုေဆာင္တတ္၊ မညီမမွ်ျဖစ္ေနရင္ အက်ိဳးမဲ့ကို ေဆာင္တတ္ပါတယ္။

သမာဓိအားေကာင္းၿပီး ဝီရိယအားနည္းရင္ သမာဓိက ေကာသဇၨေခၚ အပ်င္းဘက္ပါ တရားမို႔ အပ်င္းတရား ဖိစီးလာတတ္တယ္။

ဝီရိယအားႀကီးၿပီး သမာဓိအားနည္းေနရင္ ဝီရိယက ဥဒၶစၥဆိုတဲ့ ပ်ံ႕လြင့္ျခင္းဘက္ပါ တရားမို႔ ပ်ံ႕လြင့္ျခင္း ဥဒၶစၥ လႊမ္းမိုး ဖိစီးလာတတ္တယ္။

ဒီလိုျဖစ္ေနရင္ မိမိတို႔ လိုလားတဲ့ အပၸနာ စ်ာန္ မဂ္သို႔ မသက္မေရာက္ႏိုင္ဘဲ ရွိေနရေတာ့တယ္။
သမာဓိကုိ ဝီရိယနဲ႔ ညီမွ်ေအာင္ ယွဥ္ေပးရင္ အပ်င္းဘက္ က်ေရာက္ခြင့္ မရေတာ့၊
ဝီရိယကို သမာဓိနဲ႔ ညီမွ်ေအာင္ ယွဥ္ေပးရင္ ပ်ံ႕လြင့္ျခင္းဘက္ က်ေရာက္ခြင့္ မရေတာ့။

သမာဓိလြန္ရင္ ဘယ္ဘာဝနာ ပြားရမယ္၊ ဝီရိယလြန္ရင္ ဘယ္ဘာဝနာ ပြားရမယ္ဆိုတဲ့ အညီအမွ်ျဖစ္ေအာင္ ပြားပံုကို ေနာက္က ေျပာခဲ့ပါၿပီ။
ဒီ သမာဓိ ဝီရိယႏွစ္ပါး မယုတ္မလြန္ အညီအမွ်ျဖစ္ေအာင္ ျပဳေပးႏိုင္ရင္ အပၸနာ စ်ာန္ မဂ္သို႔ သက္ေရာက္လာႏိုင္ပါတယ္။

အရာခပ္သိမ္းမွာ လိုအပ္ေသာ တရား

သတိကေတာ့ ဣေျႏၵအားလံုးမွာ အားရွိရင္ သင့္ေလ်ာ္ပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သတိဟာ ဥဒၶစၥဘက္သားျဖစ္တဲ့ သဒၶါ ဝီရိယ ပညာတို႔၏ အစြမ္းျဖင့္ ဥဒၶစၥဘက္ က်ေရာက္ျခင္းမွ ကာကြယ္တတ္တယ္။
ေကာသဇၨ အပ်င္းဘက္သား သမာဓိအစြမ္းျဖင့္ ေကာသဇၨဘက္ က်ေရာက္ျခင္းမွလည္း ကာကြယ္တတ္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီ သတိဟာျဖင့္ ဟင္းမွန္သမွ်မွာ ဆားနဲ႔ ဟင္းခပ္ အေမႊးအႀကိဳင္ ဝတၳဳလိုအပ္သလို၊
မင္း၏ ကိစၥမွန္သမွ်၌ မင္းအလုပ္ ခပ္သိမ္း ေဆာင္႐ြက္တတ္တဲ့ အမတ္ႀကီးကို လိုလားအပ္သလို အလံုးစံုေသာ ဣေျႏၵတို႔မွာ လိုလားအပ္တယ္။

ေရွး အ႒ကထာဆရာမ်ား အဆိုမွာလည္း သတိကို အလံုးစံုေသာ အရာတို႔၌ အလိုရွိအပ္၏ဟု ဘုရားရွင္က ေဟာေတာ္မူတယ္။
ဘာေၾကာင့္လဲ … စိတ္ဆိုတာ သတိသာ အားထားရာ ရွိျခင္း၊ သတိတရားဟာ ေစာင့္ေရွာက္တတ္ေသာ တရားအျဖစ္ ထင္ေပၚျခင္း၊ စိတ္ကို ေျမႇာက္မႈ ႏွိပ္မႈဟာ သတိနဲ႔ ကင္းၿပီး မျဖစ္ႏိုင္ျခင္း၊ ဒီအေၾကာင္းမ်ားအရ သတိဟာ အရာခပ္သိမ္းမွာ လိုလားအပ္ေၾကာင္း ေဟာေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

(၄) ပညာမဲ့ပုဂၢိဳလ္ကို ေရွာင္ျခင္း

ခႏၶာစေသာ တရားတို႔၌ သက္ဝင္ႏိုင္သည့္ ဉာဏ္မရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကို ဒုပၸည - ပညာမဲ့တဲ့ ပုဂိၢဳလို႔ ဆိုပါတယ္။
ဒီတရားေတြမွာ ပရိယတ္အသိလည္း မရွိ၊ ပဋိပတ္အသိလည္း မရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္လို႔လည္း ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

ေဗာဇၥ်င္တရားေတြ ျဖစ္ဖို႔ရာ ဆန္႔က်င္ဘက္ ေရွာင္ရတယ္။ သင့္ေလ်ာ္တဲ့ တရား မွီဝဲရတယ္။
ဒီေတာ့ ပညာမဲ့သူဟာ ဓမၼဝိစယ ျဖစ္ဖို႔ရာမွာ ေလ်ာ္တဲ့ အရာမဟုတ္၊ ဆန္႔က်င္ဘက္ အရာသာ ျဖစ္လို႔ ပညာမဲ့သူကို ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းကို ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၥ်င္ျဖစ္ေၾကာင္း တစ္ရပ္အျဖစ္ ဆိုခဲ့ပါတယ္။

(၅) ပညာရွိကို မွီဝဲ ဆည္းကပ္ျခင္း

ပညာရွိကို မွီခို ဆည္းကပ္မႈ၌ ပညာရွိဆိုတာ ဥဒယဗၺယဉာဏ္ႏွင့္ ျပည့္စံုတဲ့ ပညာရွိျဖစ္ေၾကာင္း ျပဆိုၾကပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ဝိပႆနာ ဉာဏ္အဆင့္ဆင့္ တက္ေရာက္ေနသူေတြ၊ မဂ္ရ ဖိုလ္ရ ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ ပရိယတ္ဗဟုသုတရွိသူေတြ ပညာရွိအားလံုးကို ယူလည္း သင့္ပါတယ္။
ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၥ်င္ျဖစ္ေၾကာင္းမွာ ပညာရွိကို မွီဝဲျခင္းဟာ အေရးႀကီးတဲ့ အေၾကာင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။

(၆) နက္နဲေသာ တရား ဆင္ျခင္ျခင္း

ခႏၶာ အာယတန ဓာတ္စေသာ တရားမ်ားဟာ သာမန္ဉာဏ္ျဖင့္ သက္ဝင္ႏိုင္ခဲေသာ တရားမ်ား ျဖစ္လို႔ အသိခက္ အျမင္ခက္ နက္နဲေသာ တရားမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
ထိုတရားမ်ားရဲ႕ သေဘာ သဘာဝကို ဆင္ျခင္ျခင္း၊ ထိုတရားေတြကို သိျမင္ေနတဲ့ ပညာအမ်ိဳးမ်ိဳး အေထြေထြကို ဆင္ျခင္ျခင္းဟာ ပညာ အဆင့္ဆင့္ ျမင့္ေၾကာင္း တုိးပြားေၾကာင္းျဖစ္လို႔ ထိုနက္နဲေသာ တရားနဲ႔ နက္နဲေသာ တရားတို႔ကို သိျမင္ေနတဲ့ ပညာ အထူးအျပား အစားစားတို႔ကို ဆင္ျခင္ျခင္းဟာလည္း ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၥ်င္ျဖစ္ေၾကာင္း တစ္ရပ္ ျဖစ္ရပါတယ္။

(၇) ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၥ်င္၌ သက္ဝင္ျခင္း

မျဖစ္ေသးတဲ့ ပညာဉာဏ္ ျဖစ္ေပၚလာဖို႔၊ ျဖစ္လာတဲ့ ပညာ မေပ်ာက္ဖို႔ တိုးတက္ဖို႔ရာမွာ ပညာျဖစ္ဖို႔ အၿမဲတမ္း စိတ္သက္ဝင္ေနျခင္း၊ စိတ္ပါေနျခင္းဟာ အေရးႀကီးလွပါတယ္။
ဒီလို စိတ္ပါေနမွ ပညာတိုးတက္ေရးအတြက္ မလစ္ဟင္းဘဲ အၿမဲတမ္း တဆင့္ၿပီး တဆင့္ ျမင့္တက္လာေအာင္ ႀကိဳးစားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီေဗာဇၥ်င္မွာ စိတ္ပါ သက္ဝင္ေနမႈဟာ ပညာ ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၥ်င္ျဖစ္ေၾကာင္း တစ္ရပ္ ျဖစ္ရပါတယ္။


+++++
စာကိုး
သေျပကန္ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ “ေဗာဇၥ်င္ခုနစ္ပါး တရားျမတ္ရတနာ”

Read more...

မွာခ်င္တယ္ ၀င္းၾကည္မရယ္ (၁)

ေရၾကည္ရာႏွင့္ ျမက္ႏုရာ စီးပြားရွာဖုိ႔ သြားၾကတယ္၊ ၿမိဳ႕ႀကီး ျပႀကီး ဟုိမွာ ဒီမွာ အုတ္သယ္ ပန္းရံလုပ္ အဟုတ္ကုိ ကုိက္တယ္။ ေအးၾကည္မ တုိ႔ အေဖာ္က တဆြယ္ဆြယ္ အေမ႔ကုိ ကန္ေတာ့ကာ ၿမိဳ႕ကုိ တက္ခဲ႕တယ္။

ဒီသီခ်င္းက ၀င္းၾကည္မတုိ႕ ဟုိ . . . ငယ္ရြယ္စဥ္ အခ်ိန္ကတည္းက ၾကားခဲ႕ရသည့္ ေမာင္ေၾကးမုံ ေရးသားထားေသာ သီခ်င္းျဖစ္သည္။ လုိက္ဆုိျဖစ္သလုိ အလြတ္လည္း ရေနသည္။ အခ်ိန္တန္လု႔ိ အပ်ိဳႀကီးဖားဖား ျဖစ္လာျပန္ေတာ့လည္း သီခ်င္းေလးထဲက ေအးၾကည္မကုိ အားက်မိရင္း ဒီသီခ်င္းေလးကုိပင္ ျပန္လည္သီဆုိမိျပန္သည္။

ဟုတ္သည္ေလ . . .။ ေတာမွာ တေန႔တာ အလုပ္လုပ္၍ ရသည့္ ေငြေၾကးႏွင့္ ၿမိဳ႕မွာ တေန႔တာ အလုပ္လုပ္၍ ရေသာ ေငြေၾကးတုိ႕က ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ မယုံၾကည္ႏုိင္စရာ။

ေတာမွာ ဆုိ နံနက္ငါးနာရီထိုးၿပီဆုိသည္ႏွင့္ မုိးမလင္းခင္ကတည္းက သနပ္ခါးကုိ မ်က္ႏွာျပင္မွာ အကုန္တင္၊ ေနပူမွာ စုိးသည့္အတြက္ ေခါင္းကုိအုပ္ လက္ႏွင့္ေျခေထာက္ကုိ ထုတ္ကာ မီးေနသည္အလား လယ္ေတာသုိ႕ ဆင္းရေတာ့၏။ ေန႔ခင္း ထမင္းစားရသည့္ အခ်ိန္က (၁၂)နာရီ၊ ၿပီးေတာ့ အားလုံးေပါင္းမွ အနားရသည့္ အခ်ိန္က (၁)နာရီ၊ ထုိ႕ေနာက္ ေနပူက်ဲက်ဲမွာ လယ္ေတာထဲသုိ႔ ဆင္းရျပန္၏။ အမုိးအကာက မရွိ။ ေနေရာင္ျခည္၏ အပူရွိန္ လင္းအားထုကုိ အာခံရင္း ဘ၀ကုိ မမႈ ေလာကဓံကုိ အန္တုလ်က္ အလုပ္လုပ္လုိက္ရသည္မ်ားမွာ ညေန အိမ္ျပန္ခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ မုိးစုန္းစုန္း ခ်ဳပ္ေပၿပီ။


အိမ္ျပန္ေရာက္လုိ႔ ေရမိုးခ်ိဳး၊ အ၀တ္စားလဲ၊ ထမင္းစားၿပီးသည္ႏွင့္ ည(၉)နာရီ ထုိးေပၿပီ။ ေရွးအစဥ္အလာ မိဘတုိ႔၏ စည္းစနစ္ႀကီးမႈေၾကာင့္ ၀င္းၾကည္မတုိ႔မွာ အိမ္မလည္ရ။ ရြာမွာရွိသည့္ တစ္လုံးတည္းေသာ တီဗွီ(ရုပ္ျမင္သံၾကား)ကုိပင္ ၾကည့္ခြင့္ မရရွာခဲ႕။ ၀င္းၾကည္မတုိ႕ရဲ႕ ဘ၀က လူ႕အျဖစ္ကုိ ရရွိေသာ္လည္း လူ႕ငရဲခန္းပမာ။ ေန႔စဥ္ ေန႔စဥ္ သီခ်င္းေလးထဲက ေအးၾကည္မအျဖစ္ကုိသာ ေတာင့္တ ေနမိေတာ့သည္။

ဘ၀တဆစ္ခ်ိဳးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲႏုိင္မည့္ ေန႔ တေန႔ . . . ။ ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ စာသင္တုိက္မွ ရြာသုိ႔ ျပန္ၾကြလာေသာ ကုိရင္ပညာသာမိကုိ လယ္ေတာမွ အျပန္ ၀င္းၾကည္မတုိ႕ အိမ္တြင္ အမွတ္မထင္ ေတြ႕လုိက္ရ၏။ ၀င္းၾကည္မတုိ႔ ရြာရဲ႕အစဥ္အလာက စာသင္တုိက္က ျပန္ၾကြလာေသာ စာသင္သား ရွင္ငယ္ ရဟန္းငယ္မ်ားကုိ ညဖက္မွာ ပင့္၍ ေရေႏြးၾကမ္းကပ္၊ တရားဓမၼမ်ား ေဆြးေႏြးလ်က္ လွဴစရာ ရွိသည္မ်ားကုိ လွဴ၊ ေမးစရာရွိသည္မ်ားကုိ ေမးေလ႕ရွိၾက၏။

ေန႔ခင္းဖက္ၾကေတာ့ အလုပ္ကိုယ္စီနဲ႕မုိ႕ မအားလပ္ၾက။ ငယ္စဥ္က ေက်ာင္းေနဖက္လည္းျဖစ္၊ ကစားေဖာ္ ကစားဖက္လည္းျဖစ္လုိ႔ ၿမိဳ႕ကအေျခအေနမ်ား၊ ၿမိဳ႕ႀကီးသူတုိ႔၏ ဟန္ပန္အမူအရာမ်ားကုိ ေမးလုိက္ခ်င္၊ စကားေျပာလုိက္ခ်င္သည္မွ အရမ္း။

သုိ႕ေသာ္ . . . ဘ၀ေတြက ျခားခဲ႕ေပၿပီ။ အရြယ္ေတြကလည္း လူပ်ိဳ အပ်ိဳအျဖစ္ ေရာက္ခဲ႕ၿပီမုိ႕ ခပ္ေ၀းေ၀းကသာ ဦးခ် ကန္ေတာ့ရင္း အေမတုိ႕ႏွင့္ စကားေျပာေနသည္ကုိသာ နားေထာင္ေနမိေတာ့သည္။

အခ်ိန္အေတာ္ၾကာသည္ႏွင့္ အေမတုိ႔ႏွင့္ စကားစ ျပတ္သြားသည့္အခ်ိန္ ကုိရင္သာမိက (၀င္းၾကည္မတုိ႕ ငယ္စဥ္ အေခၚ) မိမိဖက္သုိ႔ မ်က္လုံး၀င့္၍ “ ဟဲ႔ . . . ၀င္းၾကည္မ ၊ ဘယ့္ႏွယ့္ . . . ၊ အလုပ္လုပ္ရတာ အဆင္ေျပရဲ႕လား၊ ေတာ္ေတာ္ေရာ ပင္ပန္းသလား၊ ၿမိဳ႕မွာေရာ အလုပ္မလုပ္ခ်င္ဘူးလား ” ဟု ေမးလုိက္၏။

ကုိရင္သာမိ၏ သုံးခ်က္ဆင့္ အေမးေၾကာင့္ ၀င္းၾကည္မ ဘာျပန္ေျဖရမည္ မသိ။ ကုိရင္သာမိကုိ ေငးလုိ႔သာ ေငးၾကည့္ေနမိျပန္၏။

“ ဟဲ႕ . . . ၀င္းၾကည္မ၊ ကုိရင္ ေမးေနတာ ေျဖလုိက္ေလ ” ဟု အေမရဲ႕ သတိေပးမႈေၾကာင့္ သတိ ျပန္၀င္လာကာ “ ကုိရင္ရယ္. . . ၊ အလုပ္က ၿမိဳ႕မွာေလာက္ေတာ့ ဘယ္အဆင္ေျပပါ့မလဲ။ ေတာမွာ အလုပ္လုပ္ရတာက အရမ္း ပင္ပန္းတယ္ေလ။ ၀င္ေငြကလည္း ၿမိဳ႕နဲ႕စာရင္ အဆ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ကြာတာ ကုိရင္ အသိပဲေလ။ ဒီမွာက ကုိယ့္ထမင္း ကုိယ္စားၿပီး တေနကုန္ အလုပ္လုပ္မွ ႏွစ္ရာေလာက္ ရတာရယ္။ ပင္ပန္းသလားဆုိေတာ့ ေမြးကတည္းက လုပ္ေနရတဲ႕ အလုပ္ဆုိေတာ့ အသားက်ေနပါၿပီ။ ပင္ပန္းတယ္လုိ႔လည္း မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ တပည့္ေတာ္တုိ႔က အေမနဲ႕သမီး၊ ေျပးၾကည့္လုိ႔မွ ဒီႏွစ္ေယာက္တည္း ရွိတာရယ္။ တပည့္ေတာ္မွ ပုိက္ဆံမ်ားမ်ား မရွာႏုိင္ရင္ ဘယ္သူ ရွာေကၽြးမလဲ။ အေမက အသက္ႀကီးၿပီေလ။ ၿမိဳ႕မွာ အရမ္း အလုပ္လုပ္ခ်င္တယ္ ကုိရင္။ ကုိရင့္အသိ ဒကာ ဒကာမမ်ား ရွိခဲ႕ရင္ ေျပာေပးပါအုံး ကုိရင္ရယ္ . . . ” ။

“ ဟဲ႕ ၀င္းၾကည္မ . . . ၊ နင့္ အပူေတြ ကုိရင့္ကုိ သြားမေပးနဲ႕။ ကုိရင္က ၿမိဳ႕မွာ စာက်က္၊ စာသင္၊ စာအန္၊ စာျပန္နဲ႕ အားတယ္လုိ႔ကုိ ရွိတာ မဟုတ္ဘူး။ အားလပ္တဲ႕ ရက္ေတြမွာ ရြာကုိ ျပန္ၿပီး အနားယူေနတဲ႕ အခ်ိန္ ကုိရင့္ ကုိ အေႏွာင့္ အယွက္ မေပးပါနဲ႕ေအ . . .” ဟု အေမက ၀င္းၾကည္မကုိ ဟန္႔လုိက္၏။

“ ရပါတယ္ ဒကာမႀကီးရယ္၊ ကုိရင္တုိ႕က ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြပဲ၊ ေျပာပါေစ . . .။ ဒါနဲ႕ ခုေျပာထားတဲ႕ ၿမိဳ႕မွာ အလုပ္ လုပ္မလားဆုိတာက ကုိရင့္ အသိ ဒကာႀကီးတေယာက္နဲ႕ စကားစပ္မိလုိ႕ ေျပာၾကရင္း အလုပ္ရွိတယ္ လခ ေကာင္းတယ္ဆုိတာ သိရတာ။ ၀င္းၾကည္မ၊ နင္ အလုပ္ လုပ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ ကုိရင့္ အသိ ဒကာႀကီးကုိ အေၾကာင္းၾကား အသိေပးၾကည့္လုိက္မယ္။ အလုပ္က အဆင္ေျပတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ရမွာေပါ့” ဟု ကုိရင္က စကား ဆုိလုိက္၏။

၀င္းၾကည္မ ဘယ္လုိ ၀မ္းသာသြားမွန္း မသိေတာ့၊ ပါးစပ္ကလည္း ေယာင္တိေယာင္ကန္းျဖင့္ အမွတ္မထင္ “ကုိရင္ေရ . . . ျဖစ္ႏုိင္ရင္၊ မနက္ျဖန္ပဲ ၿမိဳ႕တက္ၿပီး အေၾကာင္းေပးပါေတာ့ဘုရား”ဟု ေလွ်ာက္လုိက္မိ၏။

“ ကုိရင္ေရ၊ ကုိရင့္ သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေျပာသင့္တဲ႕ စကားလား၊ မေျပာသင့္တဲ႕ စကားလားဆုိတာေတာင္ မခြဲျခားေတာ့ဘူး။ ခြင့္လႊတ္ပါ ကုိရင္” ဟု အေမက အားနာစြာျဖင့္ ကုိရင္သာမိကုိ ျပန္ေလွ်ာက္ထားသံကုိပင္ ၀င္းၾကည္မ သဲသဲကြဲကြဲ မၾကားႏုိင္ေတာ့။ ဒါေတာင္မွ အလုပ္က ေသေသခ်ာခ်ာ ရႏုိင္မည္ဟု မသိရေသး။ ၀င္းၾကည္မတုိ႕ ရင္ထဲမွာ ကုလားဘုရားပြဲကေတာ့ လွည့္ေနေပၿပီ။ ၀မ္းသာလြန္းအားႀကီး၍ ဘာသံမွပင္ မၾကားမိေတာ့။ တခါမွ မေရာက္ဖူးေသာ ရန္ကုန္ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကုိသာ စိတ္ကူးျဖင့္ ေရာ္ရမ္းမွန္းဆကာ ျမင္ေယာင္ေနမိေတာ့သည္ ။

အပုိင္း (၂) ဆက္လက္ေရးသားပါမည္။

Read more...

မေမွ်ာ္လင့္ေသာ အရာတစ္ခု ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ရင္ ....

ဘ၀မွာ မထင္မွတ္တဲ့ အရာ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့အရာ တစ္ခု ရုတ္တရက္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ရင္ လူတုိင္းရင္ထဲ စိတ္ထဲမွာ ေ၀ဒနာတခုေတာ့ ခံစားရစၿမဲပါ။ တကယ္လုိ႔ မနက္ျဖန္မွာ မနက္ျဖန္သာ ရုတ္တရက္ တစ္စုံတခုကုိ ေျပာင္းလဲခ့ဲရင္ ကြ်န္ဳပ္ခ်စ္ေသာ သူမ်ား၏ရင္ထဲမွာ သဘာ၀အရ ေ၀ဒနာတခုေပၚလာမည္မွာ ေသခ်ာသည္။

ကြ်န္ဳပ္မနက္ျဖန္သည္ လက္ရွိအေျခေနေပၚမွာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့သလုိ အကယ္၍ မလုပ္ေဆာင္ေတာ့ပဲ မထင္မွတ္ေသာ အရာတစ္ခုသုိ႔ အေရာက္လွမ္းခဲ့ရင္ မလုိသူမ်ားကလည္း ႀကိတ္မွိတ္ကာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြ သူတုိ႔၏စိတ္မွာ ခံစားျခင္းေ၀ဒနာ ရရွိၾကမယ္ထင္သည္။ စကားတစ္ခြန္းကုိ ၾကားဖူးသည္

"ခ်စ္သူကေပးတဲ့ အခ်စ္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မုန္းသူကေပးတဲ့ အမုန္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တကယ္ေတာ့ ကုိယ္ကလက္ခံမွ ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္းေတြက ကုိယ့္ဆီေရာက္တာပါ " တဲ့။ အရမ္းသေဘာက်တဲ့ ၀ါက်ေလးတစ္ခုပါ။

ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္း၊ ေပ်ာ္ျခင္း၊ မေပ်ာ္ျခင္း စတဲ့ ဒြန္တြဲေနေသာ ေလာကမွာ လူရယ္လုိ႔ျဖစ္လာတဲ့ မနက္ျဖန္အတြက္ ဒါေတြကုိ ေရွာင္လြဲလုိ႔မရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မေမွ်ာ္လင့္ေသာ အရာတစ္ခု ေျပာင္းလဲပစ္လုိက္ရင္ မနက္ျဖန္ဆီေရာက္လာမဲ့ ခ်စ္ျခင္း မုန္းျခင္းေတြကုိ အေပၚက ၀ါက်ေလးတုိင္းပဲ ခံယူက်င့္သုံးေနဖုိ႔ ႀကိဳးစားေနမိမယ္။

တဏွာကုိ မလြန္ဆန္နိဳင္သည့္ မနက္ျဖန္ ဘာေတြလုပ္လုပ္ လုပ္သမွ်ေတြဟာ တဏွာေစသမွ်ကုိ နာခံသည့္သေဘာတစ္ခုသာျဖစ္ေခ်မည္လုိ႔ ခ်စ္သူ မုန္းသူေတြ နားလည္ေပးမည္ဆုိပါက မေမွ်ာ္လင့္ေသာ အရာတစ္ခုကုိ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ရင္ ဆုိသည့္ စကားေနာက္မွာ အေျဖရရွိပါလိမ့္မည္။

မနက္ျဖန္အတြက္ေတာ့

ဘ၀ဆုိတာ
ေနထြက္ ေန၀င္၊
သက္၀င္ လႈပ္ရွား၊
မနားမေန၊
တဏွာေစသမွ်၊
နာခံရသည့္၊
နာမ္ရုပ္ သက္သက္မွ်သာပါတကား။

Read more...

တေစၧတစ္ေကာင္ကုိယုံအပ္မယုံအပ္

ညၾကီးအခ်ိန္မေတာ္ မိမိ သည္ေနရာကုိ ဘယ္နည္း ဘယ္ပုံေရာက္လာခဲ့သလဲ ကုိေသာ္တာ မေတြးတတ္ ျဖစ္ေနသည္။ ကားလမ္းမၾကီး၏ အလယ္တည့္တည့္မွာ ရပ္ေနတာကုိ သတိထားမိသျဖင့္ လမ္းေဘးသုိ႔ ကမန္းကတန္း ဆင္းလုိက္သည္။ ကားလမ္းမ၏ ေဘး၀ဲယာမွာ လေရာင္ထုိးေနေသာ ကြင္းျပင္ႏွင့္ ခင္တန္းမ်ားကုိ ေတြ႔ရသည္။ ကားလမ္းေဘး တစ္ေလွ်ာက္တြင္မူ ကုကၠိဳလ္ပင္ မည္းမည္းၾကီးမ်ား စီတန္းရပ္ေနၾကသည္။ လူရိပ္လူေယာင္ကုိမူ မျမင္ရ။ ဘယ့္ႏွယ္ေနရာပါလိမ့္။

အုိ...ဘယ္ေနရာပဲ ျဖစ္ျဖစ္။ ေရာက္လာမွေတာ့လည္း ေရာက္ေတာ့တာေပါ့။ ေနရာကေလးကျဖင့္ ေအးကေအး၊ ဆိတ္ကဆိတ္ လွပါဘိသႏွင့္။ ဒီလိုေအးဆိတ္မႈမ်ိဳး ေရႊျမိဳ႔ေတာ္ၾကီးေတြမွာ ရခဲလွပါဘိေတာင္း။ ကေလာ္တုိင္းမထြက္ေသာ ကဗ်ာဥာဏ္အာေဘာ္ကုိ သြားတုိက္ေဆး ညွစ္သလုိ အတင္းကာေရာ ညွစ္ထုတ္ရလွ်င္ ေကာင္းမည္ဟု အေတြးေပၚမိသျဖင့္ ကုကၠိဳလ္ပင္ၾကီးကုိ မွီကာ ကားလမ္းမကုိ ေက်ာေပး၊ ခင္တန္းဘက္ မ်က္ႏွာမူလ်က္ ထုိင္ခ်လုိက္သည္။ ညဥ့္ေလအဟပ္မွာ ျဖန္းကနဲ ၾကက္သီးထသြားေသာ ကုိယ္ကုိပမာမခန္႔ျပဳျပီး ေတာျမိဳင္စြန္းက လြမ္းေအာင္ဖန္ေနပုံကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္မိသည္။

"ငါ့ေနရာမွာ ဗီသုိဗင္ဆုိလွ်င္ ဒီေနရာမွာ ထုိင္ေနရုံႏွင့္ ေတာၾကီးေဟ၀န္ ေတးသြားတစ္ပုဒ္ေလာက္ စပ္မိမွာအေသအခ်ာ" ဟု ေတြးေနမိသည္။ "ငါကေတာ့ ဗီသုိဗင့္ မြန္းလုိက္နဲ႔ တေယာအစုတ္ေလးနဲ႔ အရူးထရုံပဲ တတ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ကေနာင္မင္းဖ်ာ့ထိပ္ထား လႈိင္ထိပ္ေခါင္တင္ မင္းသမီးကေလးကေတာ့... စိန္ျခဴးၾကာေညာင္ လေရာင္လင္းပါလုိ႔ မွန္ေရႊကူျပတင္းရယ္က မယ္ခုေမွ်ာ္... လုိ႔ ဆုိခဲ့ဖူးတာပဲ။ သဥၥာလီ ေမြ႔ရာနန္းေပၚမွာ စံပယ္ရင္း မွန္ျပတင္းကေနတစ္ဆင့္ သူ႔မွာ လေရာင္ကုိ ျမင္ရတယ္ ဆုိကပဲ။ ငါကေတာ့ ေဟာဒီေတာစပ္ေဘးက သဘာ၀က်တဲ့ နက္ခ်ရယ္ ေျမၾကီးေပၚကေန လေရာင္ကုိ တည့္တည့္ထင္းထင္း ျမင္ရတယ္။ ငါအသုံးမက်လုိ႔သာ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ မျဖစ္ရင္ရွိမယ္။ ဒီအလွ ဒီအပကုိ ျမင္လုိက္ရလုိ႔ကေတာ့ နတ္သွ်င္ေနာင္ဆုိ ရတုတစ္ပုဒ္ေလာက္ အသာအယာထြက္တယ္။ လႈိင္ထိပ္ေခါင္တင္ဆုိ ေဘာလယ္တစ္ပုဒ္ေလာက္ အသာကေလးရႏုိင္တယ္ " ေလွ်ာက္စဥ္းစားေနမိသည္။

ဒီတုန္း "အုိ ကဗ်ာဆရာၾကီး၊ ကဗ်ာေမွာ္ ဖမ္းေနသလားရွင့္" ဟူေသာ သာယာညင္းေပ်ာင္း ေစာင္းႏွင့္တူသည့္ အသံကုိ ေနာက္ေက်ာနားကပ္လ်က္ ရုတ္တရက္ ၾကားရသျဖင့္ ကုိေသာ္တာ လွည့္ၾကည့္လုိက္သည္။ ဆံပင္ရွည္ဖားလ်ားခ်ထားေသာ နန္း၀တ္နန္းစားႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ကုိ ျမင္ရသည္။

"အလုိ... အမိက က်ဳပ္ကုိ ဘယ္လုိေခၚလုိက္သလဲ"

"အုိ..ကဗ်ာဆရာၾကီးလုိ႔ ေခၚလုိက္တယ္ေလ၊ ဘာလဲ မၾကိဳက္ဘူးလား၊ ဒါျဖင့္ အုိဘယ့္..အေမာင္ကဗ်ာဆရာငဲ့ လုိ႔ ေခၚရမလား။ ႏုိ႔မဟုတ္ အလုိ .. ကုိကုိကဗ်ာဆရာ လုိ႔ ေခၚရမွာလား " ဟု အမ်ိဳးသမီးက ခနဲ႔တဲ့တဲ့ ေျဖ၏။

"ေနစမ္းပါဦး၊ ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကုိ ကဗ်ာဆရာမွန္း ဘယ္လုိသိသလဲ"

"ေျမြေျမြခ်င္း ေျချမင္တယ္ဆုိတာ ရွင္ၾကားဖူးလား"

"ၾကားဖူးတာေပါ့၊ ေၾသာ္ ခင္ဗ်ားကလည္း ကဗ်ာဆရာပဲလား၊ ကေလာင္နာမည္က ဘယ္လုိေခၚလဲ"

"ကဗ်ာဆရာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးရွင္ရယ္၊ သီခ်င္းသည္ေလးပါ။ မႏၲေလးနန္းတြင္းက အညၾတ နန္းတြင္း သီခ်င္းသည္ေလး ေတြထဲက တစ္ဦးေပါ့၊ ရွင္အခုနကေတြးေနတဲ့ စိန္ျခဴးၾကာေညာင္ ေဘာလယ္ တုိ႔ဘာတုိ႔ကုိ ကၽြန္မတုိ႔ ဆုိလာတီးလာခဲ့တာေပါ့။ လႈိင္ထိပ္ေခါင္တင္မင္းသမီးတုိ႔ ေဒ၀ကၠႏၵာေမာင္ေမာင္ၾကီးတုိ႔ဟာ ကၽြန္မရဲ႔ ေက်းဇူးရွင္ ဆရာသခင္ေတြပါပဲဲ"

"ဆရာေတြကလည္း အခန္႔စားေတြပါလား။ ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ရဲ႔အေတြးကုိပါ ဖတ္တတ္သလား"

"ဖတ္တတ္တာေပါ့ရွင့္၊ တေစၧဆုိတာ လူ႔အေတြးကုိ ဖတ္တတ္ရတယ္၊ ဒါနဲ႔ ကၽြန္မလည္း ရပ္ေနရတာ ေညာင္းလွျပီရွင္၊ ထုိင္ဖုိ႔ျပဳဖုိ႔ ဖိတ္မႏၲက ျပဳပါဦးေတာ့။"

"အဲေလ၊ ဟုတ္ပါရဲ႔ ထုိင္ပါဗ်ာ.. ထုိင္ပါ..။ အဲ ထုိင္ေတာ္မူပါ။ ဒါေပမဲ့ အမ်ိဳးသမီး၊ အဲ.. ထိပ္ထား..အဲ ထားပါေလ။ ထိပ္ထားဘုရား... က်ဳပ္... အဲ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး တစ္ခုေလာက္ေျပာမယ္...ထိပ္ထားက တေစၧပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ညၾကီးမင္းၾကီး ဒီလုိအခ်ိန္မေတာ္မွာ တစ္ေယာက္တည္း အျပင္ထြက္ဖုိ႔ မသင့္ဘူးလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး သံေတာ္ဦးတင္ခ်င္တယ္"

"ဘာလဲ ရွင္တုိ႔က ဘုိးေတာ္မင္းၾတားၾကီး လက္ထက္က စည္းကမ္းကလနားေတြနဲ႔ ကၽြန္မတုိ႔ အမ်ိဳးသမီးထုၾကီးကုိ ခ်ဳပ္ေနွာင္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားေနတုန္းလား။"

"မဟုတ္ရေၾကာင္းပါဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားကုိ အဲ ထိပ္ထားကုိ စိတ္ပူလုိ႔ပါ၊ ေနာက္ျပီး အဲဒီ ထီးသုံးနန္းသုံးေတြ က်ဳပ္ အဲေလ... ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳး သိပ္မသုံးတတ္ဘူး ဗ်ာ့၊ အဲေလ ဖ်ာ့၊ မွားတာပါရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူ"

"ထားပါရွင္ အဲဒီအသုံးအႏႈန္းေတြ၊ ကၽြန္မလည္း တေစၧဘ၀ေရာက္တာၾကာလုိ႔ ဒီအသုံးအႏႈန္းေတြလည္း ေမ့သေလာက္ ျဖစ္ကုန္ပါျပီ။ တေစၧေလာကမွာက်ေတာ့ တယ္လည္း အသုံးမက်လွပါဘူး။ ေခၚတတ္သလုိ ရုိးရုိးသာ ေခၚေ၀ၚသုံးစြဲစမ္းပါ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္မမွာ အေဖာ္ေတြပါပါတယ္ရွင့္၊ ရွင္မျမင္ရလုိ႔ပါ၊ ရွင့္ကုိ ျမင္ခြင့္မျပဳထားလုိ႔ပါ။"

"ေၾသာ္ ဒီလုိလား၊ ဒါနဲ႔ အမိက ဘယ့္ႏွယ္ဘယ့္ပုံ တေစၧဘ၀ ေရာက္လာတာလဲလင္းပါဦး။ အဲ..အဲ က်ဳပ္ဘက္ သိပ္မကပ္နဲ႔ေလ။ ေယာက်ာ္းနဲ႔ မိန္းမဆုိတာ ဆိတ္ကြယ္ရာအရပ္မွာ ႏွစ္ေတာင့္ထြာထက္ ပုိကပ္လုိ႔ မသင့္ေတာ္ဘူးဗ်။ သတိထားမွေပါ့"

"မုိးကမလုံ ေခါင္ကလုံေနပါေပါ့လား။ ခစ္ခစ္ခစ္..။ ရွင္မၾကားရမွာ စုိးလုိ႔ပါ။ ကဲပါရွင္ မကပ္ေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္မတေစၧျဖစ္ပုံကုိ သိခ်င္တယ္ဟုတ္လား။ ခက္ေတာ့ ေနပါ့။ ဒီေခတ္ထဲမွာ တေစၧျဖစ္တာ မဆန္းေတာ့ဘူးရွင့္။ ရွင္သိရဲ႔လား။ ဒီလုိပဲ သူသူကုိယ္ကုိယ္ ျဖစ္ေနၾကတာ။"

"ကုသုိလ္ေကာင္းမႈေလး ဘာေလး မျပဳခဲ့ဘူးလား။"

"ျပဳေတာ့ ျပဳတာေပါ့ရွင္။ ကုသုိလ္တစ္ပဲ ငရဲတစ္ပိႆာဆုိတာမ်ိဳးကလည္း အရွိသားမလား။ ကဲ ဒါက ထားပါ။ ကၽြန္မက ခု ကၽြတ္ေတာ့ လြတ္ေတာ့မွာပါ။ အခုက ရွင့္ဆီမွာ စုံစမ္းစရာရွိလုိ႔။"

"စုံစမ္းစရာ ဟုတ္လား၊ ေျပာပါဦး"

"ဒီလုိရွင္၊ ကၽြန္မနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႔ အေခၽြအရံေတြမွာ ပစၥည္းေလးဘာေလး ရွိတယ္။ ပစၥည္းေလးဘာေလးဆုိတာက လူ႔ဘ၀တုန္းက ပိုင္ဆုိင္ခဲ့တဲ့ ေရႊေလးေငြေလးေတြေပါ့။ အဲဒါေတြကုိ ဘယ္သူမွမသိေအာင္ ျမွဳပ္ထားႏွံထားခဲ့တာ။ အဲဒီပစၥည္းဥစၥာေတြဟာ အခုေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔အတြက္ ဘာမွ အသုံးမက်ေတာ့ဘူး။ ဥပါဒါန္စြဲစရာေတြ ဒုကၡေရာက္စရာေတြပဲ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ အဲဒီပစၥည္းဥစၥာေတြကုိ ယုံၾကည္စိတ္ခ်ရတဲ့ လူသားတစ္ဦးဦးကုိ တူးေဖာ္ခုိင္းျပီး အလွဴဒါန ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ ျပဳခ်င္တယ္။ ဒီေတာ့ ရွင့္ဆီက စုံစမ္းခ်င္တာက ျမန္မာျပည္မွာ ဘယ္လုိကုသုိလ္ေကာင္းမႈေတြ ျပဳရင္သင့္မလဲ၊ ဘယ္လုိပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကုိ ေရြးခ်ယ္ လွဴဒါန္းသင့္သလဲ ဆုိတာေတြပဲ။ ရွင္က စာဆုိတစ္ဦးဆုိေတာ့ ဗဟုသုတ ျပန္႔ျပဴးက်ယ္ျပန္႔လိမ့္မယ္လုိ႔ ကၽြန္မတုိ႔ ယူဆတယ္ေလ"

"အလွဴဒါနေတြျပဳရင္ေတာ့ သံဃာေတာ္ေတြကုိ ရည္မွန္းျပီးျပဳတဲ့ ဒါန၊ လွဴဒါန္းတဲ့အလွဴဟာ ျမတ္တယ္လုိ႔ ၾကားဖူးတာပဲ"

"ဘယ္သံဃာေတြကုိ လွဴဒါန္းရမလဲ ရွင့္"

"အုိသံဃာဆုိမွျဖင့္ ေရြးခ်ယ္စရာလုိေသးလုိ႔လား။ အားလုံးပါသြားမွာေပါ့။"

"ေရြးခ်ယ္စရာ လုိေသးလုိ႔လား ဆုိေတာ့ လုိတာေပါ့ရွင့္။ သံဃာအမ်ားကုိ ရည္မွန္းျပီးလွဴဒါန္းတာဆုိေပမဲ့ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္က သီလမရွိတဲ့ အလဇၨီ ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ေနရင္ သာသနာအတြက္ ႏွစ္နည္းႏွစ္ဖုံ ထိခုိက္တယ္။ ပထမတစ္နည္းကေတာ့ သီလမရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ကုိ သီလမရွိလည္း သီလရွိသူမ်ားနည္းတူ ပူေဇာ္ခံရမွာပဲ ဆုိတဲ့အေနအားျဖင့္ အားေပးအားေျမွာက္ ျပဳရာေရာက္တယ္။ ဒုတိယတစ္နည္းနဲ႔ ထိခုိက္ပုံကေတာ့ သီလရွိတဲ့ ရဟန္းသူေတာ္ေကာင္း၊ လူသူေတာ္ေကာင္းဟာ သီလရွိေပမဲ့ သီလမရွိသူေလာက္မွ ပူေဇာ္ျခင္းမခံရဘူး ဆုိတဲ့အေနအားျဖင့္ သီလရွိသူေတြကုိ အားငယ္အားေပ်ာ့ေအာင္ ျပဳရာေရာက္တယ္။ သီလမရွိသူကုိ သီလရွိသူနဲ႔ တန္းတူရည္တူ ပူေဇာ္မယ္၊ ဆက္ဆံမယ္ဆုိရင္ ေလာကၾကီး ဘာျဖစ္သြားမလဲ"

"အလုိ.. ခင္ဗ်ားက တယ္လည္း ထဲထဲ၀င္၀င္ကုိ သိေနပါ့လား။"

"သိဆုိ အခုကၽြန္မကုိ ေစာင့္ေရွာက္ျပီး လုိက္လာၾကတဲ့ ကၽြန္မရဲ႔ အေခၽြအရံေတြထဲမွာ သူတုိ႔လည္း ပါတာကုိး။ သူတုိ႔ကုိး ဆုိတာ လူ႔ဘ၀က လူျဖစ္ခဲ့တဲ့သူေတြေရာ ဘာျဖစ္ခဲ့ ညာျဖစ္ခဲ့တဲ့ သူေတြေရာအစုံပဲ ဆုိပါေတာ့။ အဲ.. သူတုိ႔လည္း ပါေလေတာ့ သူတုိ႔ကမွ တဆင့္ သိရတာပဲ။"

"အဲအဲ ဟုတ္ျပီ မသုဓမၼစာရီ။ ဒီတင္ရပ္... ဒီတင္ရပ္။ ဒါျဖင့္ က်ဳပ္လည္း သိသေလာက္ ေျပာမယ္။ က်ဳပ္ေျပာတာကုိ ခင္ဗ်ားဘာသာ ခ်ဲ႔ထြင္ ေတြးေခၚျပီး ယူေပေတာ့။ က်ဳပ္သာ ခင္ဗ်ားေနရာမွာဆုိရင္ေတာ့ ဦးဆုံးအေနအားျဖင့္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ဗုဒၶတကၠသုိလ္ၾကီးကုိ ေထာက္ပံ့ လွဴဒါန္းမယ္။ သာသနာအတြက္ ေရရွည္အက်ိဳးရွိမဲ့ ဘူမိနက္သန္ ေနရာၾကီး မုိလုိ႔ပဲ။ ေနာက္ျပီးေတာ့ကား ဇီ၀ိတဒါနသံဃာ့ေဆးရုံအတြက္ ပေဒသာပင္ စုိက္ထူးထားမယ္။ ေနာက္ျပီး ပရိယတၱိ စာသင္တုိက္ေတြကုိ လွဴဒါန္းမယ္။ ေနာက္ နာဂစ္မုန္တုိင္း ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးကုိ လွဴဒါန္းမယ္။ အမ်ား ျပည္သူေတြအတြက္ မူလတန္း၊ အလယ္တန္း၊ အထက္တန္းနဲ႔ တကၠသုိလ္ပညာေရးအတြက္ ပညာသင္ဆု ပေဒသာပင္ေတြ စုိက္မယ္။ ဇီ၀ိတဒါန ေဆးခန္းေတြ ထူေထာင္မယ္။ မိဘမဲ့ ကေလးေဂဟာေတြ တုိးခ်ဲ႔ျပီးဖြင့္မယ္။ ဘုိးဘြားေတြအတြက္ ဘုိးဘြားရိပ္သာ အသစ္ေတြ တုိးခ်ဲ႔ျပီး ဖြင့္မယ္။ စသည္ျဖင့္ စသည္ျဖင့္ေပါ့..။ ဘ႑ာထိန္းေတြကုိေတာ့ က်ဳပ္မေျပာလုိဘူး။ ခင္ဗ်ား ဘာသာေရြးခ်ယ္ေပါ့။ ခင္ဗ်ားလည္း ပါးရည္နပ္ရည္ရွိတဲ့ တေစၧတစ္ဦးပဲ။ ဟုတ္ျပီလား။ ကုိင္း... ဒီေလာက္ဆုိ ခင္ဗ်ား သေဘာက်ျပီ ထင္တယ္"

"တယ္ေကာင္းတဲ့ အၾကံဥာဏ္ အေတြးအေခၚေပပဲရွင္။ သာဓု၊ သာဓု"

"က်ဳပ္ကလည္း သာဓုေခၚပါတယ္ဗ်ာ... ခင္ဗ်ားအစီအစဥ္ကုိ အျမန္ဆုံးသာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ပါေစ။ ကူညီႏုိင္စရာ ရွိရင္လည္း အသက္စြန္႔ျပီး ကူညီပါ့မယ္။ အကူအညီေတာင္းႏုိင္ပါတယ္။"

"ေကာင္းပါျပီရွင္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေတာင္းဆုိရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေတာင္းဆုိခ်င္တာတစ္ခု ရွိေသးတယ္ရွင့္။ ရွင္လုိက္ေလ်ာႏုိင္ပါ့မလား မသိဘူး။"

"ဘာေတာင္းဆုိခ်င္တာလဲ ခင္ဗ်ာ။ ေဟာဟုိက လမင္းၾကီးကုိ တက္ဖမ္းေပးရမွာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ေဟာဟုိက ေတာင္တန္းၾကီးကုိ ၾကိဳးနဲ႔ဆြဲျပီး ေခၚလာေပးရမလား။ ေျပာပါ။ ဆုိပါ။ ၾကိဳက္တာေတာင္းဆုိပါ။"

"ဒီလုိပါရွင္။ ကၽြန္မ အစာမစားရတာ သုံးရက္ရွိျပီရွင့္။"

"ဟုတ္ကဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာအကူအညီေပးရမလဲ"

"အဲဒါ... ရွင့္လည္ကုပ္ ေသြးေၾကာေဖာင္းေဖာင္းေလးထဲက ေသြးေတြကုိ ေဟာဒီသြားစြယ္ႏုႏုခၽြန္ခၽြန္ေလးနဲ႔ ထုိးစုိက္ျပီး စုပ္ခ်င္လုိ႔ပါ။"

"ဗ်ာ."

"ေၾသာ္.. မရွင္းဘူးထင္တယ္။ ကၽြန္မ ကုပ္ေသြးစုပ္ခ်င္လုိ႔ပါ ဆုိ"

"ဟာ.. ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ က်ဳပ္ေသသြားမွာေပါ့"

"ဟင္ ရွင္ပဲ ခုနကေတာ့ အသက္စြန္႔ျပီး ကူညီမယ္ဆုိ။ မရဘူးရွင္။ မရဘူး။ ကၽြန္မဗုိက္ဆာေနျပီ။"

"ဟာဟာ ဒါက ဒီလုိရွိတယ္ေလ။ အဲ.. အနားမကပ္လာနဲ႔ေနာ္။ က်ဳပ္က ဗမာ့လက္ေ၀ွ႔ကုိ လုိက္စားဖူးတယ္။ ထုိးမိခတ္မိရင္ က်ဳပ္အဆုိးမဆုိနဲ႔။ ဒီလုိေလ။ ခင္ဗ်ားပဲ ခုနေျပာေနျပီးေတာ့။ ခင္ဗ်ားပဲ ကုသုိလ္ ေကာင္းမႈေတြ ျပဳမလုိ႔ဆုိ။ က်ဳပ္က အဲဒါကုိ ကူညီမယ္ေျပာတာ။ ခု ခင္ဗ်ားက ေက်းဇူးရွင္ကုိ ေက်းစြပ္ဖုိ႔ ၾကံစည္ေနျပီ။ လူသားတစ္ေယာက္ကုိ သတ္တာ ပါဏာတိပါတာပဲ ဆုိတာ ခင္ဗ်ား နားလည္ရဲ႔လား"

"မသိဘူးမသိဘူး။ နားမလည္ဘူး။ ခု ကၽြန္မ ဗုိက္ဆာတာပဲ သိတယ္။ ဖယ္ပါ အဲဒီလက္ၾကီး"

"ကုသုိလ္ျပဳမလုိ႔ဆုိ.. ေကာင္းမႈျပဳမလုိ႔ဆုိ။ ခုသူ႔အသတ္သက္ ေတာ့မလုိ႔လား။"

"အုိ ကုသုိလ္ျပဳတာက ေနာက္။ ဗုိက္ဆာတာက အရင္။ အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္ႏုိင္မယ္တဲ့။ ရွင္မၾကားဖူးဘူးလား"

ေျပာေျပာဆုိဆုိ နန္းတြင္းသူ တေစၧမက ဆတ္ကနဲ လႈပ္ရွားသြားသည္။

"ေဟ့ေဟ့ အနားမကပ္လာနဲ႔ေနာ္။ က်ဳပ္ရန္ျပဳမိမယ္။ အမယ္ေလး.. အား"

တေစၧမက ေလ၏ လ်င္ျမန္ျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ ကုိေသာ္တာ၏ လည္ပင္း ညာဘက္အျခမ္း လည္ဇလုပ္၏ ညာဘက္ တစ္လက္မခြဲခန္႔ အကြာေနရာကုိ သူမ၏ သြားစြယ္မ်ားျဖင့္ ထုိးစုိက္ခ်လုိက္သည္။ ကုိေသာ္တာက ဗန္တုိနည္းကုိ သုံး၍ သူမေခါင္းကုိ ခ်ဳပ္ကုိင္ကာ တြန္းထုတ္ရန္ၾကိဳးစားသည္။ မရ။ သြားစြယ္စူးစူးမ်ားက ျမဲျမံစြာ စုိက္ေနသည္။ ကုိေသာ္တာ အသက္ရွဴၾကပ္ခ်င္သလုိ ျဖစ္လာသည္။ သူ႔ခႏၶာကုိယ္က ေသြးေတြ သူ႔လည္ပင္းမွတစ္ဆင့္ ဂလုကနဲ၊ ဂလုကနဲ စီးထြက္ကုန္တာ ခံစားသိရွိေနသည္။ မူးသလုိလုိ ေ၀သလုိလုိ ျဖစ္လာသည္။ ေနာက္ဆုံး ကုိေသာ္တာသည္ သူ၏ ဘယ္ဘက္လက္၀ါးကုိ ျပားလုိက္ျဖန္႔ကာ သူမ၏ ေသြးစုပ္ေနေသာ ပါးစပ္ေနရာကုိ မွန္းဆလ်က္ အားကုန္ ရုိက္ခ်လုိက္သည္။

"ျဖန္း"

"အမယ္ေလး"
.......................

"ဗ်ိဳ႔.. ကုိေသာ္တာ ကုိေသာ္တာ။ ဘာျဖစ္တာလဲဗ်။ တအားအား တအင္းအင္းနဲ႔။"

ေျခာက္ေတာင့္ထုိး လက္ႏွိပ္ဓာတ္မီးေရာင္က ကုိေသာ္တာ့ မ်က္လုံးမ်ားကုိ ခပ္ရဲရဲ ထုိးခြဲလုိက္သည္။ ဆူဆူညံညံ အသံမ်ားေၾကာင့္ ညဥ့္ငွက္တစ္အုပ္ ေ၀ါကနဲ ထျပန္သြားၾကသည္။ ဇရပ္အမုိး၏ ထုပ္တန္းေပၚမွ တြဲေလာင္းခုိေနေသာ လင္းဆြဲတစ္ေကာင္က ဟုိရမ္းဒီရမ္းႏွင့္ ကုိေသာ္တာကုိ ေလွာင္ေျပာင္ေနသည္။

"ဗ်ာ ... ကုိတြတ္။ ခင္ဗ်ား ဘယ္ကေရာက္လာတာလဲ။ အခု.. ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေရာက္ေနတာလဲ။"

"ခင္ဗ်ားေရာ က်ဳပ္ေရာ..ဘယ္မွ မေရာက္ဘူးေလ။ ညေန ကားပ်က္ကတည္းက ဒီဇရပ္ေပၚမွာပဲ အိပ္ေနၾကတာပဲကုိ။ တန္ေတာ့ ခင္ဗ်ား အိပ္မက္မက္ေနတာနဲ႔ တူတယ္"

ကုိေသာ္တာက ဘယ္ဘက္ လက္ဖ၀ါးကုိ ျဖန္႔ျပီး ဓာတ္မီးအလင္းေရာင္ ေအာက္မွာ ေထာင္ၾကည့္လုိက္သည္။ ကဗ်ာဆရာပီပီ အလုပ္ၾကမ္းမလုပ္ဘဲ အပါးခ်ည္းခုိေနသျဖင့္ ႏူးညံ့နီေထြးေနေသာ အႏွီလက္ဖ၀ါး၏ တနဂၤေႏြျဂဳိလ္ခုံေပၚတြင္ ေသြးသံရဲရဲႏွင့္ လဲေလ်ာင္းေနေသာ ျခင္အေသတစ္ေကာင္ကုိ ေတြ႔လုိက္ရသည္။ သူ႔ေဘးနားမွာေတာ့ အေဖာ္တစ္ဦး မတရား သတ္ျဖတ္ျခင္းခံရသျဖင့္ မေက်မနပ္ ေဒါသထြက္ေနၾကေသာ ျခင္အုပ္စုၾကီးကုိ ျမင္လုိက္ရသည္။

"လားလား.. လက္စသတ္ေတာ့ ခုနက ေျဖာင္းကနဲ ျမည္တဲ့အသံဟာ ကဗ်ာဆရာ.. ဗန္တုိ လက္၀ါးေစာင္းနဲ႔ ျခင္ကုိ ရုိက္ထည့္လုိက္တဲ့အသံကုိး။ ဒါနဲ႔ ကဗ်ာဆရာ။ ခင္ဗ်ား ေျပာေတာ့ ...က်ဳပ္လက္ဖ၀ါးဟာ ကမာၻၾကီးကုိေမတၱာထားမဲ့ လက္ဖ၀ါးေလး ဘာေလး၊ ျငိမ္းခ်မ္းေရးႏွင့္ ႏွလုံးသားမ်ား၏ ဟာမုိနီ ကရုဏာသံပတ္ၾကိဳးေလးကုိ တင္းၾကစုိ႔လား အခ်စ္ရယ္ေလး ... ဘာေလးနဲ႔၊ ခုေတာ့ ႏုိင္ငံေက်ာ္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး ပန္းရံဆရာၾကီးက ႏွစ္မီလီမီတာေလာက္ရွိတဲ့ သတၱ၀ါေသးေသးေလးကုိ ေဆာ္ထည့္လုိက္ပုံမ်ား.. ေၾကာက္စရာ လန္႔စရာ...အလုိ.. ခင္ဗ်ား ေတာ္ေတာ္ ရက္စက္တဲ့လူ"

ကုိတြတ္က စသည္။ ကုိေသာ္တာက မခ်ိျပဳံးျပဳံးရင္း ေတြးေနမိသည္။ တေစၧတစ္ေကာင္ကုိ ယုံအပ္သလား။ ဒါမွမဟုတ္ ... မယုံအပ္ဘူးလား။ ေၾသာ္.. ေျခာက္အိပ္မက္။

Read more...

သူငယ္ခ်င္း သို႕

သူငယ္ခ်င္း
ညကနက္ေနပါျပီ၊ ငါအိပ္လို႕ မျဖစ္ ေသး ဘူးေလ၊ အိပ္မေပ်ာ္တာ ပါဟာ၊ အခ်ိန္ကုန္မဲ့အစား ငါတရားမွတ္ေနမိေပမဲ့ ၊ င့ါစိတ္က နင့္ အေၾကာင္း ပဲေတြးေနမိတယ္၊အေတြးေနာက္ က ကပ္ပါလာတဲ့ သ႑န္နပညတ္ ျပီးေတာ့ ဒါနဲ႕ တခါတဲ တြဲျပီးပါလာ တဲ့ နာမ ပညတ္၊ဒီပညတ္ေတြက ငါ့စိတ္ကို စိုးမိုးေနတယ္၊ဒီေတာ့ ပညတ္ကို အဓိကထား ျပီးပြားရတဲ့ ေမတၱာကမၼ႒န္း ကို ဖိပြားရင္း စိတ္ကို တည္ ျငိမ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနမိတယ္၊ ဩဓိသေမတၱာ ေျပာရမလား..ထင္လာတဲ့သ႑န္နပညတ္ကို ပုံေဖၚရင္း
ႏွလံုးစိတ္၀မ္းေအးခ်မ္းပါေစလို႕ပဲ အထပ္ထပ္ခါခါ ေမတၱာပြားေန မိတယ္ေလ၊ေလာေလာဆယ္ ငါ လုပ္ ေပး နိုင္တာ က ဒါေလးပဲရွိတာပါ ၊ သူငယ္ခ်င္း ငါ့အေပၚမွာ အမ်ားၾကီးေကာင္းခဲ့ပါတယ္၊ အဲလိုေကာင္းခဲ့တဲ့ ေနရာမွာ ဘာေႏွာင္ၾကိဳးမွ မရွိခဲ့ ဘူး၊ ငါ့ဆီက ဘာျပန္ရပါေစလို႕ ရလိုမႈေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျမဴတစ္မႈံေလာက္ေတာင္မွ မရွိခဲ့ မွန္း ငါသိပါတယ္၊ သိတာမွ တကယ့္ကိုသိခဲ့တာ ပါ၊ ေက်းဇူးသိေပမဲ့၊ ငါ မဆပ္နိုင္ ေသး ဘူးေလ၊ ေက်းဇူး မသိရင္ေနပါ၊ ေက်းဇူးမကန္းပါနဲ႕တဲ့ငါတို႕ဗမာစကားပုံပါ၊ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွစ္မေတြထက္ေကာင္းခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္း မို႕ ရင္ထဲက ေက်းဇူးရွင္လို႕ သတ္မွတ္ ေလးစားေနရင္းေနခဲ့ ေပမဲ့၊ နင့္ အတြက္ ငါ ဘာ မွ ျပန္ျပီး လုပ္မေပးနိုင္ခဲ့ ဘူးေလ၊ တလုပ္စားဖူးသူ႕ေက်းဇူး ျပစ္မွားေခ်က အပယ္က်တဲ့၊ တစ္လုပ္မကစား ခဲ့တဲ့ေက်းဇူး ရွင္ကို ငါစိတ္နဲ႕ေတာင္မွ မျပစ္မွား ခဲ့ ဘူးသူငယ္ခ်င္း၊၊
ငါမွာ သံသရာရွိပါတယ္၊ ပစၥဳပန္ကိုတလြဲသုံးေနတဲ့ မ်က္ကန္တေစၧမေၾကာက္ တစ္ဘ၀စံေတြထဲ ငါ မပါဘူးေလ၊
မွတ္မိေနပါေသးရဲ႕` အဲဒီေလာက္ ကူညီေပးရလို႕ ငါဘာမွ မျဖစ္ဘူး၊ ဆင္းရဲသြားတာလဲ မဟုတ္ဘူး´ လို႕ေျပာခဲ့တာ မွတ္မိေသးတယ္၊ နင့္ အတြက္က ဘာမွ မဟုတ္ ေပမဲ့ အခု လိုဒုကၡေရာက္ေနခ်ိန္မွာ နင့္ အကူညီနဲ႕ ငါတို႕ အသက္ေတြဆက္ခဲ့ရတာ ပါေလ၊ နီယြန္မီးေတြ မရွိနိုင္တဲ့ တဲအိုည ေတြမွာ ဖေယာင္းတိုင္အလင္း ဟာ တန္ဖိုးရွိ လြန္း ပါတယ္ေလ၊ မိုးေခါင္ကႏၱာရမွာ ႏြားေျခရာ ခြက္ေလာက္ရွိတဲ့ ေရ ခ်ဳိဟာ တန္ဖိုး ျဖတ္လို႕ မရ ဘူးေလ၊

ဒါေပမဲ့.. အခုတေလာ နင္မ်က္ႏွာေတြမေကာင္း ဘူး၊ ဘာ ျဖစ္ေနလဲေမးေတာ့ မေျပာဘူး၊ ငါဘာ လုပ္ေပးနိုင္မလဲေတြးရင္း၊ လုပ္ေပးနိုင္တာ ကိုေတြးမိတယ္၊ တဖက္က လည္း ငါ့ အေပၚတမ်ဳိးတြက္ေန လား လို႔ေတြးေနမိတယ္၊..ခါတိုင္းလို မေႏြးေထြးေတာ့ ဘူး လို႕ ငါခံစားရတယ္၊ ငါ လား အရွက္ လည္း လည္းရွိတယ္၊ အသက္ လည္း ရွိတယ္၊ျပီးေတာ့ မာန လည္း၇ွိတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ငါ့ ကိုမွီျပီး မွ အသက္ဆက္၇မဲ့ ဘ၀ ေတြအတြက္၊ င့ါ အ၇ွက္နဲ႕ မာနကိုခ၀ါ ခ်၇င္းခပ္ညံ့ည့ံ လူတစ္ေယာက္ဇာတ္ကို ကံပစ္ခ်၇ာကေန၇တာပါေလ၊။

ငါ့ဘ၀မွာ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ ဆုံးရွဳံးရမွာကို အရမ္းေၾကာက္တယ္၊ ငါ့မိတ္ေဆြေတြအားလံုး ကို ငါတန္ဖိုးထားတယ္ ေလးစားတယ္၊ ခ်စ္တယ္၊ငါက လြဲျပီး ငါ့ မိတ္ေဆြေတြအား လံုး ဟာ တန္ဖိုးရွိသူေတြဆိုတဲ့ အေတြးကိုရင္ထဲမွာေထြးေပြးထား သူ ပါ၊ အစားထိုး မရတဲ့ဆံုးရွဳံး မႈထဲမွာ မိတ္ေဆြေကာင္းပါတယ္ေလ၊။
မတိေဆြတစ္ေယာက္ဆံုး၇ွဳံး၇တဲ့အခါတိုင္း ငါ့ရင္ထဲက နာ က်င္မႈကို စကားနဲ႕ေဖၚျပ လို႕ မရနိုင္ ေလာက္ ေအာင္ကိုနာက်င္ခဲ့ ပါတယ္၊၊ဒါမွ မဟုတ္ ပါဘူး တျခား ဘယ္လိုေ၀ဒနာမ်ဳိးကို မွ ထပ္တူက်ေအာင္ စကားလံုးနဲ႕ပုံေဖၚ လို႕မရပါ ဘူး၊ ဆင္တူယုံေလးပဲရတာပါေလ၊..မယုံရင္ တရား ထိုင္ၾကည့္ေလ၊ ငါေျပာတာ မွား လား မွန္ လားဆိုတာ သိလာမွာ ပါ၊။
စိတ္ခ် သူငယ္ ခ်င္း..မင္းအတြက္ ငါဟာ..ေလထဲက ျမဴတစ္မႈံေလာက္ေတာင္ တန္ဖိုးမရွိေပမဲ့ ငါ့ အတြက္မင့္ ဟာ အသက္ဆက္ေပး ခဲ့ သူ ေက်းဇူးရွင္ တစ္ ေယာက္ အျဖစ္ မွတ္ယူသြားမွာ ပါ၊ ဒါေပမဲ့ မင့္သိပါတယ္ ငါဟာ ငါေျပာတဲ့စကား တိုင္း အတြက္ ငါတာ ၀န္ အျမဲယူ ခဲ့တယ္ဆိုတာ ကို ႏွစ္ ေပါင္းမ်ားစြာေပါင္း လာ တဲ့ မင္း သိ ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အခု ခ်ိန္မွာေတာ့..ငါဟာ လူၾကိဳက္နဲ႕တဲ့ေကာင္ လို႕၊ ဆရာေမာင္ေခ်ာႏြယ္စကား ကို ပဲ ငါွားေျပာေနမိတယ္ သူငယ္ ခ်င္း။

ျငိမ္း ခ်မ္း ပါေစ

Read more...

" The Best Religion In The World "

ဆြစ္ဇာလန္နုိင္ငံ၊ဂ်နီဗာၿမဳိ.အေၿခစုုိက္အၿပည္ၿပည္ဆုိင္ရာဘာသာေရးႏွင္.အသိဥာဏ္ၿမင္႔မား
ေရးဆုိင္ရာပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးအဖဲြ.ကဗုဒၶဘာသာအဖြဲ.အစည္းကုိ " ကမၻာမွာ
အမြန္ၿမတ္ဆံုး အေကာင္းဆံုး " ဘာသာတရားဆုခ်ီးၿမွင္႔ခဲ႔ေႀကာင္းသိရွိရပါတယ္...

အဆုိပါအထူးတစ္လည္ခ်ီးၿမွင္႔တဲ႔ဆုကုိကမ ၻာ႔ဘာသာေပါင္းစံုမွကုိယ္စားလွယ္ ၂၀၀ ေက်ာ္က
ေရြးခ်ယ္ခ်ီးၿမွင္.ခဲ႔ၿခင္းၿဖစ္ၿပီးပုိ၍၀မ္းေၿမာက္အံ႔ႀသဖြယ္ေကာင္းသည္မွာပါ၀င္ေရြးခ်ယ္သည္.ဘာ
သာေရးေခါင္းေဆာင္အမ်ားစုကအဆုိပါအဖြဲ.အစည္းတြင္အဖြဲ.ခြဲ၀င္အနည္းဆံုးၿဖစ္ေသာဗုဒၶဘာ
သာကုိမိမိတုိ႔ဘာသာထက္ေက်ာ္လြန္ၿပီးဆႏၵမဲေပးခဲ႔ႀကၿခင္းၿဖစ္သည္...

ပါ၀င္ဆႏၵမဲေပးခဲ႔သူေလးဦးကေၿပာဆုိခဲ႔ရာတြင္...

အဆုိပါအဖဲြ.ႀကီး၏သုေတသနညြန္ႀကားေရးမွဴး Jonna Hult က " ဒီကမ ၻာ.အမြန္ၿမတ္ဆံုး၊အ
ေကာင္းဆံုးဘာသာတရားဆုကုိဗုဒၶဘာသာက ရရွိတာအံ႔ႀသစရာမရွိပါဘူး...ဘာၿဖစ္လုိ႔လည္း
ဆုိေတာ႔ကမ ၻာေပၚမွာဗုဒၶဘာသာေႀကာင္႔ၿဖစ္ပြားေပၚေပါက္ခဲ႔တဲ႔စစ္ပဲြဆုိတာမရွိခဲ႔ပါဘူး...
တစ္ၿခားဘာသာမ်ားနဲ႔မတူတာကအဲဒါပါပဲ...တစ္ၿခားဘာသာေတြကအကယ္၍ဘုရားသခင္
သာမွားယြင္းခဲ႔ယင္ဆုိတဲ.အေတြးနဲ႔လက္နက္ေတြကုိအရံသင္႔ထားႀကပါတယ္...ဗုဒၶဘာသာ
၀င္တစ္ေယာက္ဟာ(ဘာသာေရးအတြက္နဲ႔) စစ္တုိက္တာကုိေတြ႔ရဖုိ႔အေတာ္ခဲယဥ္းပါတယ္...
တစ္ၿခားဘာသာ၀င္ေတြရဲ.အစဥ္အလာအေလ႔အထနဲ႔ဆန္႔က်င္စြာပဲဗုဒၶဘာသာဟာကုိ္ယ္
ကုိယ္တုိင္က်င္႔ႀကံတဲ႔တရားကုိသာသူမ်ားကုိေဟာႀကားခဲ႔တာပါပဲ " လုိ.ဆုိခဲ႔ပါတယ္...

Belfast ၿမဳိ.မွ ကက္သလစ္ဘုန္းေတာ္ႀကီး Ted O'Shaunghnessy ကေတာ.ကက္သလစ္သာ
သနာကုိၿမတ္နုိးကုိကြယ္ေပမယ္.လူသားေတြကုိေမတၱာဂရုဏာထားရန္ေဟာႀကားၿပီးလူသားေတြ
ကုိပဲသတ္ၿဖတ္ကာဘုရားသခင္ရဲ.အလုိဆႏၵနားလည္ပါတယ္လုိ.ေၿပာႀကတာကစိတ္အေႏွာက္အ
ယွက္အၿဖစ္ရဆံုးပါပဲ...ဒါေႀကာင္.မြန္ၿမတ္တဲ.ဗုဒၶဘာသာကုိမဲေပးခဲ.တာပါလုိ.အမိန္.ရွိခဲ.ပါတယ္....

ပါကစၥတန္ကမြတ္ဆလင္ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္Tal Bin Wassad ကလည္းဒီအဆုိကုိသေဘာ
တူေထာက္ခံခဲ.ပါတယ္...အဆိုပါအဖဲြ.ႀကီးရဲ.ပါကစၥတန္နုိင္ငံမြတ္စလင္အစည္းအရံုးဆုိင္ရာမဲေပး
ေရးအဖဲြ.၀င္တစ္ေယာက္ၿဖစ္တဲ.သူက " ကြ်န္ေတာ္ဟာအစၥလာမ္္ဘာသာကုိႏွစ္ႏွစ္ကာကာယံု
ႀကည္သူတစ္ေယာက္ပါ...သုိ.ေသာ္လည္းပုဂၢဳိလ္ေရးဆုိင္ရာခံစားခ်က္ထက္ဘာသာေရးကုိအ
ေႀကာင္းၿပၿပီးအမ်က္ေဒါသေတြထြက္ႀက၊ေသြးေၿမက်ႀကရတာေတြကုိေတြ.ၿမင္ခံစားရပါတယ္...
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြကေတာ႔အဲဒါကုိသိၿမင္နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ႔ႀကပါတယ္...ေၿပာရယင္
ကြ်န္ေတာ္႔ရဲ႕အရင္းႏွီးဆံုးမိတ္ေဆြတစ္ခ်ဴိ.ဟာဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြပါ "လုိ႔ေၿပာခဲ႔ပါတယ္...

အစၥေရးနုိင္ငံေဂ်ရုဆလင္ၿမဳိ.ကဂ်ဴးဘုန္းေတာ္ႀကီး Shmuel Wasserstein ကေတာ႔" ကြ်န္
ေတာ္လဲကြ်န္ေတာ္႔ဘာသာၿဖစ္တဲ႔ဂ်ဴဒါအစ္ဇင္ ကုိႏွစ္သက္ၿမတ္နုိးပါတယ္...ကုိ္ယ္.ဘာသာ
မုိ႔ကုိယ္ ဒါဟာကမ ၻာေပၚမွာအႀကီးၿမတ္ဆံုးဘာသာတရားလုိ႔လည္းထင္ပါတယ္...ဒါေပမယ္.
ရုိးရုိးသားသား၀န္ခံရယင္ကြ်န္ေတာ္ဟာေန႔စဥ္ဂ်ဴးဘာသာအရ၀တ္မၿပဳခင္၀ိပႆနာတရား
ကုိက်င္႔ႀကံအားထုတ္ေနတာ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္ကတည္းကပါ...ဒါေႀကာင္႔အခုလုိမဲေပးလုိက္ပါ
တယ္ " လုိ.ေၿပာလုိက္ပါတယ္...

သုိ.ေသာ္..စိတ္မေကာင္းစရာအခ်က္တစ္ခုက အဆုိပါအဖြဲ.ႀကီးအေနၿဖင္႔ထုိဆုကိုလက္ခံမည္႔
သူတစ္ေယာက္ကုိမွ်မေတြ႔ခဲ.ရေပ....သူတုိ.ဆက္သြယ္ေၿပာဆုိသမွ်ဗုဒၶဘာသာ၀င္အားလံုးက
ထုိဆုကုိလက္ခံဖုိ.ၿငင္းပယ္ခဲ႔ႀကၿခင္းၿဖစ္သည္...


အဘယ္ေႀကာင္႔ထုိဆုကုိလက္ခံရန္ၿငင္းဆန္ရေႀကာင္းေမးၿမန္ခဲ႔ရာၿမန္မာဗုဒၶဘာသာအသင္း
ဘုန္းေတာ္ႀကီးဂုရတၱက " ယခုလုိမိမိတုိ.ဘာသာကုိအသိအမွတ္ၿပဳခ်ီးၿမွင္႔သည္႔အတြက္၀မ္း
ေၿမာက္ေက်းဇူးတင္ေႀကာင္း ...သုိ.ေသာ္ဒီဆုကုိအၿမတ္ဆံုးလြတ္ေၿမာက္မွဳနိကၡမဓါတ္၊နိဗၺာန
ဓါတ္ႀကဳိးစားအားထုတ္ကာရရွိနုိင္သည္႔လူသားအားလံုးကုိမိမိတုိ႔မွ်ေ၀ေပးအပ္ပါေႀကာင္း
..." မိန္.ႀကားခဲ႔ပါတယ္...

အဖဲြ.ႀကီးအေနနဲ႔ထုိဆုကုိလက္ခံရယူေပးမယ္႔သူကုိဆက္လက္ဆက္သြယ္ေနဦးမွာၿဖစ္ေႀကာင္း
သိရွိရပါတယ္....

မူရင္းပို႔စ္ကို ဒီမွာ ဖတ္ရွဳ႕နိုင္ပါတယ္၊ ဂူဂဲလ္မွာ ေဖာ္ၿပထားတဲ႔ ၀က္ဆုိက္မ်ားစြာကိုလဲ ႀကည္႔ရွဳ႕နိုင္ပါတယ္၊

Read more...